ตอนที่ 19-53 พลังจิต!

เมื่อได้ยินลินลี่ย์พูดเช่นนี้รีสเจมได้แต่ลูบจมูกไม่พูดคำอื่นอีก

“ลินลี่ย์” รีสเจมเริ่มหัวเราะลั่นทันที  “ถ้าเจ้าไม่ต้องการเป็นทูต  อย่างนั้นก็ไม่ต้องเป็น  แต่ลินลี่ย์...ถ้าข้า...รีสเจมพบกับปัญหาใดๆ ที่ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า เจ้าต้องมาช่วยเหมือนกับที่ข้าไปพบเจอกับเจ้ามอนเตโลนั่น  เมื่อข้าขอความช่วยเหลือจากเจ้า  เจ้าจะทำตัวเป็นอากาศเอาแต่วางเฉยไม่ได้”

หลังจากเห็นลินลี่ย์และบลูไฟร์สู้กัน รีสเจมมองลินลี่ย์ในฐานะยอดฝีมือระดับพารากอนไปแล้ว

“รีสเจม!  ถ้ามีปัญหาอะไร ท่านสามารถส่งข่าวถึงข้าได้ และข้าจะรีบมาช่วยแน่นอน”  ลินลี่ย์กล่าวรับรอง

แม้ว่ารีสเจมจะทำเหมือนกับล้อเล่นและหยิ่งเหมือนบีบี  แต่เขาก็ยังปฏิบัติต่อสหายด้วยความจริงใจ และเขาเป็นสหายที่ดี  เขาเคยช่วยลินลี่ย์มาก่อนเช่นกัน

“นั่นแหละคือทั้งหมดที่ข้าต้องการได้ยิน”  รีสเจมเริ่มยิ้มทันที  “ข้าไม่สนใจว่าเจ้าต้องการจะเป็นทูตมหาเทพหรือไม่  เรื่องที่สำคัญทั้งหมดก็คือในอนาคต ถ้าเราไปพบกับเจ้าพวกบัดซบนั่น  ข้าจะมีวิธีรับมือจัดการกับพวกมันในที่สุด ฮึ่ม.. มหาเทพไม่ลดตัวลงมาแทรกแซง  แต่ลินลี่ย์ แม้ว่าเจ้าจะทรงพลัง เจ้าก็ยังเป็นเทพ  คงไม่เป็นการเกินไปถ้าเจ้าจะลงมาจัดการกับพวกเขา”

แม้ว่ารีสเจมจะมีมหาเทพเรดบุดหนุนหลัง  แต่มหาเทพเรดบุดก็ยังยอมให้รีสเจมได้ประสบกับความพ่ายแพ้โดยไม่มีการแทรกแซง  รีสเจมรู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจกับเรื่องนี้  แต่วันนี้ เขา รีสเจมมีเทพพารากอนเป็นสหายในที่สุด

“หึหึ!”  เมื่อรีสเจมคิดว่าในอนาคต เขาจะมีลินลี่ย์เป็นผู้ช่วย  และมีผู้หนุนหลังที่ทรงพลังอย่างนั้น  เขาอดหัวเราะกระหยิ่มใจมิได้

“รีสเจม, ถ้าเจ้าพบเจอกับศัตรู อย่าเพิ่งรีบเรียกให้พี่ใหญ่ข้ามาแทรกแซง  ถ้าเป็นพวกระดับธรรมดาเรียกข้าก็พอแล้ว”  บีบีกล่าวและจากนั้นโยนประกายเทพเข้าปาก

“เราพี่น้องกัน ไม่จำเป็นต้องมากมารยาท”  รีสเจมตบแขนบีบีและหัวเราะลั่น

บลูไฟร์ยิ้มขณะที่เขาเห็นภาพนี้  แต่ทันใดนั้นเขาคิดเรื่องหนึ่งได้  เขาพูดจริงจัง  “ทุกคน! ไม่ว่ายังไง อย่าเพิ่งเผยความจริงที่ว่าลินลี่ย์เป็นเทพวิญญาณกลายสภาพ!  เทพผู้มีวิญญาณสี่รูปแบบกลายสภาพไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  ตอนนี้ดีที่สุดให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ”  เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลินลี่ย์พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน

“เรารู้ว่าต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ  ไม่ต้องห่วง”  รีสเจมพยักหน้าและกล่าว  “สำหรับเรย์โฮม ก็ไม่ต้องห่วงเขา  เขาปากหนักพูดยากอยู่แล้ว”

เรย์โฮมที่อยู่ใกล้ๆ มีรอยยิ้มที่ยากจะเห็น

“ได้เลย, พี่ใหญ่!”  บีบีขมวดคิ้ว  “แต่ในอนาคต ถ้าท่านสู้กับคนอื่นและเผยพลังของท่าน....”

“อย่างนั้นเราก็แค่ให้คนทั่วไปพูดกันว่า...ลินลี่ย์กลายเป็นพารากอนคนหนึ่งเช่นกัน”  บลูไฟร์หัวเราะ  “แม้ว่าชื่อเสียงของพารากอนจะน่ากลัว  แต่ก็ยังมีพารากอนจำนวนหนึ่งอยู่จักรวาลโลกธาตุทั้งหมด  ลินลี่ย์เพิ่มจำนวนให้กับพวกเขาก็ไม่ก่อให้เกิดความวุ่นวายในโลกมากเกินไป”

ลินลี่ย์พยักหน้า  “อย่างนั้นข้าจะเชื่อคำแนะนำของท่านเลย์ลิน  ความจริงเท่าที่ข้าเห็น ไม่จำเป็นต้องอธิบาย  ถ้าคนอื่นเห็นข้าเปิดเผยพลัง  พวกเขาคงได้แต่อธิบายด้วยคำว่า ข้าน่าสงสัยว่าจะเป็นพารากอน  ตราบใดที่เราไม่พูดความจริงว่าวิญญาณข้ากลายสภาพ และตราบเท่าที่ข้าใช้พลังเทพที่หลอมรวมแล้ว นั่นก็ยังจะไม่เป็นการเปิดเผย”

บลูไฟร์หัวเราะขณะมองดูลินลี่ย์  “ลินลี่ย์!  ปกติ เจ้าใช้พลังมาตรฐานระดับเทพชั้นสูงก็เพียงพอแล้ว ในช่วงวิกฤต เจ้าสามารถใช้หยดพลังมหาเทพได้  วิญญาณของเจ้าทรงพลังจนเจ้าสามารถควบคุมพลังมหาเทพโดยไม่ให้พลังรั่วไหลได้  เจ้าสามารถใช้หยดพลังมหาเทพในการสู้ และจากนั้นศึกครั้งต่อไปอีกสองสามร้อยปี ค่อยใช้ที่เหลือ”

นี่คือประโยชน์ที่พารากอนใช้พลังมหาเทพ

ผู้บัญชาการธรรมดาเมื่อใช้พลังมหาเทพ พลังมหาเทพจะรั่วไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง  แต่พารากอนจะไม่สูญเสียแต่อย่างใด  ถ้าพวกเขาไม่ต้องใช้พลัง  พวกเขาจะเก็บพลังมหาเทพไว้ในร่างกายของพวกเขา และใช้ระหว่างการต่อสู้ครั้งถัดไป

“นั่นเป็นเรื่องที่ดีที่สุด”  ลินลี่ย์ตื่นเต้น

ทันใดนั้นหยดพลังมหาเทพหยดลงในร่างของลินลี่ย์  อย่างไรก็ตามการรักษาพลังของปณิธานของลินลี่ย์นั้นยิ่งใหญ่มาก  และพลังมหาเทพรวมตัวอยู่ในวิญญาณของลินลี่ย์ได้อย่างง่ายดาย

“ในอดีต เมื่อข้าใช้พลังมหาเทพ  ข้ารู้สึกเหมือนกับว่าข้ากำลังแบกภูเขา ไม่สามารถใช้งานได้ตามชอบใจ  แต่บัดนี้มีความรู้สึกเบาและยกได้ง่ายคล่องแคล่ว”  ลินลี่ย์จำได้ว่าเบรุตสามารถควบคุมพลังมหาเทพได้สมบูรณ์แบบเพียงไหนเมื่อตอนที่ช่วยเหลือเดเลียในปีนั้น

“ลินลี่ย์, ดูเหมือนว่าพลังปณิธานของเจ้าจะแข็งแกร่งมากกว่าเทพพารากอนอื่นนะ”  บลูไฟร์พูดทันที

“เอ๊ะ?”  ลินลี่ย์ตะลึง

“ยังทรงพลังมากกว่าอีกหรือ?”  รีสเจม บีบีและเรย์โฮมที่อยู่ใกล้ๆ ทุกคนมองดูบลูไฟร์  บีบีกล่าว  “ท่านเลย์ลิน เมื่อพี่ใหญ่ข้าสู้กับท่าน  พวกท่านสู้ได้เสมอกันชัดๆ”

“ความจริงข้าเสียเปรียบ”  ลินลี่ย์พูดพลางหัวเราะ  “พลังโจมตีของท่านเลย์ลินทรงพลังมาก  โชคดีที่วิชาของข้าแฝงไปด้วยพลังบีบอัดมิติ  หลังจากผสานปณิธานเข้าไปด้วย  พลังบีบอัดนั้นจึงทรงพลังมากกว่าแรงบีบอัดมิติธรรมดา  ท่านเลย์ลินจึงได้รับผลจากแรงบีบอัดนั้น ซึ่งเป็นเหตุให้เราสู้เสมอกัน  นอกจากนี้ ท่านเลย์ลินไม่ได้ใช้พลังมหาเทพธาตุไฟ  แต่ใช้พลังมหาเทพวิถีทำลายล้าง ดังนั้นพลังของเขาจึงไม่ได้ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่”

รีสเจม บีบีและเรย์โฮมค่อนข้างประหลาดใจ

อย่างไรก็ตาม ระหว่างการต่อสู้พลังของบลูไฟร์บรรจุอยู่ในร่างหรือเน้นอยู่ที่หมัดของเขา โดยไม่มีการรั่วไหลออกมา  จากด้านนอกไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเขาใช้พลังมหาเทพชนิดใด  แต่ลินลี่ย์ที่กำลังสู้กับเขารู้ได้เป็นธรรมดา

บลูไฟร์หัวเราะ  “เจ้าไม่ได้ใช้พลังมหาเทพธาตุดินที่เจ้าเชี่ยวชาญ แล้วข้าจะได้เปรียบเจ้าแบบนั้นได้ยังไง?”

เงื่อนไขที่คล้ายคลึงกัน  ทั้งสองคนใช้พลังมหาเทพที่พวกเขาไม่เชี่ยวชาญ

“เนื่องจากสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เจ้าก็ยังสามารถสู้กับข้าโดยตรึงข้าให้หยุดนิ่งได้  ข้ารู้สึกทึ่งไม่น้อย เพราะ...ข้าหลอมรวมเคล็ดลึกลับทั้งหกได้แล้ว  ส่วนเจ้าหลอมรวมได้เพียงสี่อย่าง”  บลูไฟร์กล่าว  “ดังนั้น..ข้าเชื่อว่าพลังปณิธาจของเจ้าคงจะแข็งแกร่งมากกว่าพลังปณิธานของพารากอนคนอื่น”

ระดับความเข้าใจเคล็ดลึกลับยิ่งลึกซึ้งก็ยิ่งเพิ่มพลังให้นักสู้

แต่ลินลี่ย์และบลูไฟร์สู้และถูกตรึงให้นิ่ง  แม้ว่านี่ต้องเป็นพลังบีบอัดมิติ  ในที่สุดฝ่ายหนึ่งหลอมรวมได้สี่เคล็ด  ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งหลอมรวมได้หกเคล็ด  ความแตกต่างยังถือว่ามากอยู่

“ท่านสามารถบอกได้ว่าปณิธานของพารากอนอ่อนแอหรือแข็งแกร่งได้ยังไง?”  ลินลี่ย์กล่าว

“ง่ายมาก”  บลูไฟร์หัวเราะ  “ลินลี่ย์ ควบคุมพลังมหาเทพของเจ้าและส่งสำนึกเทพออกไป ดูซิว่าจะแผ่ออกไปไกลได้เท่าไหน”

ขีดจำกัดที่พารากอนสามารถใช้พลังมหาเทพตรวจสอบเป็นการทดสอบพลังจิตวิญญาณพารากอน นอกจากนี้เมื่อพลังมหาเทพผสานกับปณิธานของพารากอนจะมีระยะที่เพิ่มขึ้นมาก

“พารากอนธรรมดา เมื่อใช้พลังมหาเทพในสมรภูมิมหาพิภพ สามารถขยายระยะไปได้ไกลถึงแปดพันกิโลเมตร”  บลูไฟร์พูดต่อ  “ลินลี่ย์ อย่าเพิ่งใช้พลังจิตของเจ้า  แค่ใช้พลังมหาเทพสร้างสำนึกเทพ แล้วดูกันว่าเจ้าจะขยายระยะไปได้ไกลเท่าใด”

แปดพันกิโลเมตร!  นี่คือระยะที่ทำให้รีสเจมและคนอื่นถึงกับตกใจ

ผู้บัญชาการทั่วไปที่ไม่ได้ใช้พลังมหาเทพและใช้แต่เพียงสำนึกเทพของพวกเขา สามารถส่งสำนึกเทพได้ร้อยเมตรในสมรภูมิมหาพิภพ  ถ้าพวกเขาใช้พลังมหาเทพ  พวกเขาจะสามารถขยายระยะสำนึกเทพได้ถึงร้อยกิโลเมตร  แต่พารากอนสามารถขยายสำนึกเทพได้ถึงแปดพันกิโลเมตร  นี่มากเกือบร้อยเท่า!

“ข้าจะลองดู”  ลินลี่ย์มีความคิดอย่างหนึ่ง เขาแผ่พลังมหาเทพไร้ลักษณ์ ไร้สีออกไปเหมือนกับเป็นสำนึกเทพ

ขณะต่อมาเขาขยายออกไปจนถึงขีดจำกัด ไม่สามารถขยายมากไปกว่านั้นได้

“สามหมื่นหกพันกิโลเมตร!”  ลินลี่ย์รู้สึกตะลึง “พลังปณิธานของข้าไปได้กว้างไกลกว่าพารากอนจริงๆ”  มิน่าเล่าก่อนนี้เขาจึงสามารถสู้กับบลูไฟร์ได้อย่างทัดเทียม  ปณิธานของเขาเหนือกว่าคู่ต่อสู้นั่นเอง  เนื่องจากเขามีพลังบีบอัดมิติช่วยแล้ว เขายังสามารถสร้างความแตกต่างในเคล็ดความรู้ลึกลับด้วย

แค่เพียงคิดลินลี่ย์รั้งพลังมหาเทพกลับเข้ามาและจากนั้นลินลี่ย์ปล่อยพลังจิตของเขา!  ลินลี่ย์มีความรู้สึกว่าหลังจากกลายสภาพวิญญาณแล้ว  วิญญาณของเขามีพลังขึ้นมากมาย แค่ดูจากความเร็วในการซ่อมแซมสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณ ก็สามารถเข้าใจได้ว่ายิ่งใหญ่เพียงไหน  เขาสามารถขยายสำนึกออกไปได้ไกลโดยอาศัยพลังจิตของเขาเองหรือ?

สำนึกเทพยืดยาวขยายออกไป....

พันกิโลเมตร หมื่นกิโลเมตร สามหมื่นกิโลเมตร หกหมื่นกิโลเมตร หนึ่งแสนกิโลเมตร

ตัวลินลี่ย์เองยังตกใจ  หลังจากกลายสภาพวิญญาณ  เขายังมีประสบการณ์กับพลังจิตของตัวเองอย่างแท้จริง  โดยใช้พลังเต็มที่

“แม็กนัส แฮมเมอร์ โอมาน...”  ลินลี่ย์พบคนที่คุ้นหน้าแต่ละคนได้อย่างง่ายดาย  แต่คนพวกนี้ไม่ทันสงสัยการตรวจสอบของลินลี่ย์แม้แต่น้อย  ในที่สุดพลังจิตของลินลี่ย์ก็ถึงขีดจำกัด

“512,000 กิโลเมตร!”  ลินลี่ย์รู้สึกหวาดหวั่นกับจำนวนที่ค้นพบเจอนี้

“พลังจิตของข้าทรงพลังมากในตัวเองยังมากกว่าเมื่อตอนใช้พลังมหาเทพอีกหรือนี่?  นั่นทรงพลังมากไปหรือเปล่า?”  ลินลี่ย์ตะลึง  แต่จากนั้นเขาก็เข้าใจ

พลังเทพของเขามีการหลอมรวมพลังธาตุสามรูปแบบแทบจะใกล้เคียงพลังมหาเทพอยู่แล้ว  เมื่อพลังเทพธาตุไฟของเขาถึงระดับเทพชั้นสูง  เขาจะหลอมรวมพลังเทพทั้งสี่รูปแบบ  และการแผ่ขยายพลังเทพของพวกเขาจะกว้างไกลยิ่งกว่าการใช้พลังมหาเทพ!

แต่ในแง่ของพลังวิญญาณการเติบโตเปลี่ยนแปลงสำเร็จไปแล้ว  ไม่มีความจำเป็นต้องหลอมรวม

วิญญาณกลายสภาพพร้อมกับสี่ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์  นี่ทำให้พลังจิตลินลี่ย์เองแข็งแกร่งมากกว่าพลังมหาเทพหลายเท่า

“ข้าคาดว่าคนที่มีสามร่างแยกผ่านการกลายสภาพของวิญญาณคงมีพลังจิตและปณิธานที่เทียบได้กับพลังมหาเทพ!” นี่คือการคาดเดาของลินลี่ย์  เขาเองมีสี่ร่างแยกและผ่านการกลายสภาพวิญญาณ  ทำให้พลังจิตของเขามากจนน่ากลัว

“เท่าที่เห็น สุดยอดวิชาของเขาคงไม่ใช่พลังโจมตีวัตถุอีกต่อไป  น่าจะเป็นพลังจิตโจมตีมากกว่า”  ลินลี่ย์ในตอนนี้เข้าใจว่าเนื่องจากพลังจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งน่ากลัวของเขา  แม้ว่าเขาจะมีความเข้าใจในเคล็ดลึกลับที่ยังพร่องไปบ้าง  แต่เมื่อหลอมรวมกับปณิธานของเขา  พลังก็ยังสูงน่าประหลาดใจ  “ไม่ ทักษะ ทักษะเทพธรรมชาติของข้า!”

ทันใดนั้นลินลี่ย์คิดถึงทักษะเทพธรรมชาติ  ทักษะเทพธรรมชาติของเขาเชื่อมโยงกับพลังจิตและแสงสีฟ้าธรรมชาติภายในตัว

“เมื่อทักษะเทพธรรมชาติของข้าผสานเข้ากับพลังจิตและพลังปณิธานของข้า นั่นจะแข็งแกร่งเพียงไหน?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างดีใจ

ที่ปากถ้ำที่พัก

“ลินลี่ย์ ไม่จำเป็นต้องส่งข้าก็ได้”  บลูไฟร์พูดพร้อมกับหัวเราะอย่างใจเย็น

ลินลี่ย์และพวกทั้งสี่ได้มองดูบลูไฟร์เดินจากไปอย่างสบายๆ  เนื่องจากระดับปัจจุบันของลินลี่ย์  บลูไฟร์ไม่มีความรู้สึกกดดันอะไรแม้แต่น้อย  ถ้าลินลี่ย์พบเจอกับปัญหาแล้วยังคลี่คลายไม่ได้  บลูไฟร์ก็ไม่สามารถช่วยได้เหมือนกัน

“กลับเข้าไปกันเถอะ”  ลินลี่ย์กล่าว  จากนั้นเข้าไปในถ้ำพร้อมกับบีบี

เมื่อบลูไฟร์สอบถามถึงความแข็งแกร่งของปณิธานลินลี่ย์  ลินลี่ย์ยอมรับว่าพลังปณิธานของเขาแข็งแกร่งกว่าพารากอนทั่วไป  อย่างไรก็ตามไม่มีใครถามเขาว่าพลังจิตของเขาแข็งแกร่งเพียงไหน  ลินลี่ย์ก็ไม่พูดถึงเช่นกัน

ภายในห้องศิลา ลินลี่ย์นั่งขัดสมาธิอยู่เหนือเตียงศิลา

“พลังปณิธานของข้าเทียบกับของมหาเทพแล้วยังอ่อนแอมากกว่า”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ  ปณิธานของมหาเทพน่ากลัวมาก  สามารถแผ่ขยายได้ทั่วสมรภูมิมหาพิภพโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม  ในความเป็นจริง  ถ้ามหาเทพคนหนึ่งต้องการจะทำเช่นนั้นจริงๆ  มหาเทพสามารถแผ่ปณิธานของเขาไปได้ทั่วแดนนรกหรือแดนยมโลกไม่ต่างจากสมรภูมิมหาพิภพ

ใครจะคาดกันได้เล่าว่าพลังปณิธานนี้จะมีมากเพียงไหน

เมื่อมหาเทพเผชิญหน้ากับเทพพารากอน  เทพพารากอนไม่สามารถต้านทานได้แต่อย่างใด

“ปณิธานมหาเทพน่ากลัวเกินไป”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ  “พวกเขาเหนือกว่าเทพพารากอน  แม้ว่าจะอยู่ระยะไกล  พวกเขาอาจไม่สามารถฆ่าพารากอนด้วยความคิดได้ แต่ในระยะใกล้ เทพพารากอนไม่สามารถสู้ตอบโต้ได้เลย  พลังจิตอาจแข็งแกร่งมากกว่าเล็กน้อย  แต่พลังปณิธานของข้ายังห่างจากของมหาเทพอยู่มาก  พวกเขาสามารถขยายปณิธานครอบคลุมได้ทั้งยมโลกหรือแดนนรก  นี่มันพลังปณิธานแบบไหนกัน?”

แค่เพียงคิดลินลี่ย์ก็รู้สึกกลัวเสียแล้ว

“มิน่าเล่า มหาเทพและพวกเทพถึงได้เป็นระดับที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง  นี่เป็นเรื่องความแตกต่างกันของคุณภาพ”  ลินลี่ย์ลอบถอนหายใจ

ฝ่ายหนึ่งเหมือนกับฟ้า ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งเหมือนกับดิน  เทพพารากอนหรือเทพวิญญาณกลายสภาพ  พวกเขาก็ยังเป็นเทพอยู่ดี  พวกเทพไม่สามารถเอาชนะมหาเทพได้  นี่คืออ่าวกั้นทั้งสองระดับนี้

“ลืมเรื่องมหาเทพไปก่อน  ตราบใดที่ข้าไม่ฆ่าลูกของมหาเทพ ข้าก็คงไม่เป็นไร  ต่อให้ข้าเอาชนะบุตรหรือธิดาของมหาเทพได้ ก็ไม่เป็นไร  มหาเทพจะไม่เข้ามาแทรกแซง”  ลินลี่ย์ไม่คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป

ปราสาทโลหะ ไพรทมิฬ ทวีปยูลาน

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”  เบรุตหัวเราะลั่น  “เขาทำได้สำเร็จจริงๆ หรือนี่?  คาดไม่ถึงเลยจริงๆ  สี่ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ยังกลายสภาพวิญญาณได้สำเร็จ  ข้าเองยังไม่กล้าคิดด้วยซ้ำ  แต่เขาทำได้สำเร็จ!”

ที่ด้านข้างเขา บลูไฟร์เพียงแต่หัวเราะตอบ  “ใช่แล้ว เขาทำได้สำเร็จ”

“เดิมที เมื่อข้าพูดเรื่องการเปลี่ยนแผนการของเรา  ข้าแค่พูดไปอย่างนั้นเอง  แต่ข้าไม่กล้าคาดคิดจริงๆ  เพราะไม่มีทางเป็นจริงเป็นจังได้ชัดเจน  แต่ใครจะคาดคิดกันว่า..เดี๋ยวนี้ ดูเหมือนปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นได้ในเงื้อมมือเราจริงๆ!”  เบรุตปลาบปลื้มอย่างเห็นได้ชัดตอนนี้เขาตื่นเต้นจนดวงตาเป็นประกาย

“เท่าที่ข้าเห็น ยังไม่รีบเร่งบอกลินลี่ย์ในตอนนี้ก่อน”  บลูไฟร์แนะนำ  “ตอนนี้, ลินลี่ย์ต้องมีสมาธิกับการหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธาตุต่างๆ”

การหลอมรวมเคล็ดความรู้จากกฎธาตุเดียวกันจะให้ผลในการเพิ่มพลัง  แต่โดยทั่วไปจะไม่ถึงกับมากเกินไป  ก็แค่เพียงราวๆ สิบเท่า

แต่การหลอมรวมเคล็ดลึกลับของกฎธาตุที่ต่างกันจะส่งผลให้พลังเพิ่มขึ้นอย่างคาดไม่ถึง  อย่างน้อยก็ร้อยเท่า!  ตัวอย่างเช่น แลร์มองต์ผู้ที่ลินลี่ย์เคยพบเมื่อหลายปีที่แล้วหลอมรวมสองเคล็ดจากต่างสายธาตุ แต่เขาสามารถฆ่าเอลควินเจ้านายเก่าของฟูโซ่ได้

เนื่องจากลินลี่ย์ฝึกมาถึงสี่กฎสายธาตุ  ถ้าเขาสามารถหลอมรวมหนึ่งเคล็ดลึกลับในแต่กฎธาตุได้ทั้งหมด  อย่างนั้นผลที่ได้จะเหนือกว่าการหลอมรวมหกเคล็ดแบบธรรมดา!

“พลังของเขา..เขาจะแข็งแกร่งขึ้น และดีขึ้น”  เบรุตยิ้มเต็มหน้า