ตอนที่ 43 งูยักษ์ ระดับสัตว์ป่า

ตอนที่ 43 งูยักษ์ ระดับสัตว์ป่า

“งูอนาคอนด้ายักษ์ ระดับสัตว์ป่า ติดเชื้อระยะแรก”

ทุกคนกำลังช็อกและตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น งูยักษ์ขนาดตัวที่หนาเท่ากับถังน้ำและยาวมากกว่า 40-50 เมตร มันมีหัวขนาดใหญ่และลำคอหนา ตาและรูจมูกอยู่ที่ส่วนบนของหัว มีสีเทาอมเขียว แถมยังมีฟันที่สามารถกัดเหยื่อได้

ด้วยขนาดของมันทำให้สามารถกลืนเหยื่อได้โดยตรง โดยไม่ต้องทำการรัดให้ตายก่อน เหมือนที่ตอนนี้มันกำลังกลืนร่างของเมฆลงไปในลำคอ ซึ่งมันเกิดเป็นรอยนู่นที่คอให้เห็นว่าร่างของเมฆนั้นลงไปได้แค่ไหน

ก่อนหน้านั้นที่เรนและพวกไม่พบมัน เพราะงูอนาคอนด้ากลายพันธุ์ตัวนี้มันหลบซ่อนอยู่ในท่อน้ำของอุโมงค์และยังมีน้ำขังอยู่ด้วย ทำให้มันสามารถซุ่มซ่อนรอพวกเขาลงมา ก่อนจะโจมตีพวกเขา

เรนคาดว่างูตัวนี้คงกินผู้ติดเชื้อที่อยู่ในบริเวณนี้จนหมด ทำให้มันวิวัฒนาการได้เร็วยิ่งกว่ากวางเอลก์ตัวที่เขาเคยเผชิญหน้า

“หนี...รีบหนีไปจากที่นี่เร็ว!” เรนตั้งสติได้รีบบอกให้ผู้กองเชนขับรถหนีออกไปจากที่นี่

ผู้กองเชนเหมือนจะได้สติรีบเปลี่ยนเกียร์เหยียบคันเร่งทันที

รถตำรวจขับออกไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนั้นเองหลินก็ตะโกนเรียกเรนให้หันกลับไปมองด้านหลัง

“เรน พวกรถของธันไม่ตามมา” หลินพูดด้วยความร้อนรน

เรนมองไปทางด้านหลังก็พบว่ารถของธันวานั้นไม่สามารถขับออกมาได้ เพราะหางของงูยักษ์ตัวนั้นเริ่มพันธุ์รัดไปที่รถ

“บ้าเอ๊ย! ไปเร็วสิวะ” ธันวาพยายามเร่งเครื่องย้ำ ๆ แต่ว่ารถก็ไม่ขยับเลย

“ธัน!...ธัน!! ดูรอบรถ..” ไอราที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตะโกนเรียกขณะที่เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถ

ธันวาหลังจากโดนแฟนสาวตะโกนเรียกก็เริ่มสังเกตถึงสิ่งที่ผิดปกติ เขาชะโงกหัวออกไปนอกรถก็พบว่าท้ายรถของพวกเขากำลังลอยขึ้นมาและรอบตัวรถมีลำตัวของงูยักษ์กำลังบีบรัดไปรอบรถ

นี่คือสามารถที่รถของเขาไม่สามารถขยับได้ เพราะมันโดนงูอนาคอนด้าตัวนี้จับไว้

“ออกไปนอกรถเร็ว” ธันวาตะโกนบอกไอราและรินดา

ทั้งสามรีบเปิดประตูหนีออกมานอกรถ แต่ว่ายังมีอยู่อีกคนที่ติดอยู่หลังรถคือลี แม้ลีจะบาดเจ็บ แต่ก็ยังโดนล็อกแขนข้างหนึ่งด้วยกุญแจติดอยู่กับท้ายกระบะ

“ช่วยผมด้วย...ช่วยด้วย” ลีพยายามร้องขอความช่วยเหลืออย่างหวาดกลัว ขณะที่พยายามออกแรงดึงแขนข้างที่โดนล็อกติดไว้กับรถ

“เชี่ยแล้วไง” ธันวาพยายามเข้าไปช่วย แต่เขาก็พบว่ารอบ ๆ ยังมีลำคัวของงูกำลังเลื้อยไปมาอยู่ด้วย

หัวของงูอนาคอนด้าจับจ้องไปที่ธันวาและอีกสองสาว ก่อนจะเลือนไปที่ลี

“ไม่นะ...ไม่...” ลีกรีดร้องจนเยี่ยวรดกางเองของตนเอง เขาแทบจะสติแตกกระชากมืออย่างแรงจนกุญแจมือขูดกับข้อแขนเป็นรอยแดง แต่นี่ไม่ใช่เวลามาสนใจบาดแผลเหล่านั้น เพราะเขากำลังตาย มือของเขายังติดไม่สามารถดึงออกได้

“บัดซบ” ธันวาไม่สนใจจะหนีอีก เขาใช้ปืนลูกซองยิงใส่มันในทันที

ปัง! ๆ ๆ

กระสุนยิงเข้าไปที่หัวของงูยักษ์ แต่ด้วยเกล็ดและผิวที่แข็งของมัน ทำให้กระสุนนั้นแทบทำอันตรายไม่ได้ นอกจากกระสุนบางนัดที่บังเอิญเข้าไปตรงรอยต่อของเกล็ดพอดี จึงสร้างทำให้มันเกิดแผลขึ้นมา

แต่ไม่นับเป็นอะไรกับร่างขนาดใหญ่ยาวของมัน ถึงอย่างนั้นการกระทำของธันวาก็ดึงดูดความสนใจของงูยักษ์ได้งูยักษ์หันหัวมาสนใจธันวาในทันที มันพุ่งเข้ามาใส่ธันวา ทำให้ธันวานั้นรีบกระโจนหลบไปได้อย่างเฉียดฉิว

งูยักษ์ไม่ยอมปล่อยธันวาไปง่าย ๆ มันหันหัวกลับไปโจมตีธันวาที่ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาจากน้ำที่พื้น ธันวาหันกลับมาด้วยความตื่นตกใจที่เห็นว่างูยักษ์นั้นพุ่งมาหาตนด้วยความรวดเร็วมาก

“ธัน!” ไอราร้องออกมาและยิงปืนใส่มันไปหลายนัด แต่มันก็ไม่รู้สึกสะเทือนอะไรเลย

ฟริ้ว!

ตอนนั้นเองก็มีลูกศรหนึ่งยิงเข้ามาใส่ดวงตาของงูยักษ์พอดี

ฟ่อ..........

ลูกศรที่ยิงเข้ามาเจาะทะลุเข้าไปในดวงตาที่นับว่าเป็นจุดอ่อนของมัน ทำให้มันดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวด ลำตัวนั้นบิดไปมากระแทกจนรถกระบะนั้นขูดลากไปกับพื้นน้ำกระแทกเข้ากับกำแพงของอุโมงค์

ไอราพยายามเข้าไปหาธันวาที่อยู่อีกฝั่ง แต่ตรงกลางนั้นมีงูยักษ์ขวางอยู่ ทำให้ไม่สามารถไปได้

“หนีไปก่อนเลย” ธันวาบอกกับแฟนสาวของเธอ

ไอราลังเล แต่ตอนนั้นรินดาก็จับมือของไอราดึงหลบออกมา เพราะตอนนั้นลำตัวของงูไปฟาดมาซ้ำที่รถกระบะ ซึ่งเกือบจะโดนทั้งสอง

“ช่วยผมด้วย” ลีที่ยังติดอยู่ในรถหวาดกลัวจนสติแทบหลุด เขาแหกปากร้องขอให้คนช่วย เพราะยังติดอยู่ที่รถกระบะ

ปัง! ๆ ๆ

ขณะเดียวกันผู้กองเชนและหลินก็ลงมาจากรถตำรวจและช่วยกันกระหน่ำยิงใส่งูยักษ์ตัวนี้ แม้ความเสียหายจะน้อย แต่ถ้าโดนมาก ๆ ก็เจ็บเช่นกัน

งูยักษ์ยังคงเจ็บปวดกับดวงตาที่โดนยิง มันจึงตกเป็นเป้ายิงอย่างต่อเนื่อง ธันวาเองก็กระหน่ำยิงเช่นกัน

ผู้กองเชนเห็นว่ามีโอกาสแล้ว เขาก็รีบวิ่งไปทางด้านขวามือของเขา หรือด้านซ้ายของเจ้างูยักษ์ที่มีรถกระบะอยู่ เขาต้องการเอากุญแจกับตัวไปช่วยลีออกมา

ช่วงเวลาเดียวกัน เรนก็เรียกรูนิกลูกศรกลับมาและใช้ลูกศรที่สร้างขึ้นมาจากพลังงานแทนในการยิงใส่ดวงตาของงู แต่ครั้งนี้งูยักษ์กลับไม่ยอมให้เรนยิงดวงตามันได้อีก มันหมุนหัวหลบใช้หางเหวี่ยงฟาดใส่เรน

เรนได้รับการเตือนจากรูนิกลางสังหรณ์ก่อน 3 วินาที เขารีบวิ่งหนีในทันที ทำให้หลบได้ทัน

แต่ว่าตอนนั้นเองงูยักษ์ยังเหลือตาอีกข้างหนึ่ง มันเห็นการเคลื่อนไหวของผู้กองเชนพอดี จึงใช้หางเหวี่ยงใส่ผู้กองเชน

ตูม!

น้ำสาดกระจาย หางของงูยักษ์ฟาดเฉี่ยวผู้กองเชนไปนิดเดียว โชคดีที่ผู้กองนั้นทิ้งตัวลงน้ำได้ทัน ทำให้หางของงูฟาดเลยหัวของเขาไปใส่กำแพงของอุโมงค์จนแตกร้าว

ผู้กองเชนรีบคลานถอยหลังไปกับน้ำหนีออกมาจากระยะโจมตีของหางงูยักษ์

“ผู้กองเอากุญแจมา” ไอราที่อยู่ใกล้ ๆ รถตะโกนเรียก

ผู้กองเชนหันไปมองเห็นโอกาสจึงปากุญแจไปให้ไอรา “เอากุญแจนี่ไป”

ไอรารับกุญแจมาก่อนจะรีบวิ่งไปไขกุญแจข้อมือให้กับลี ก่อนที่เธอและรินดาจะช่วยกันดึงตัวของลีออกมา แต่ว่าพวกเขากลับคิดไม่ถึงงูยักษ์มันเล็งลีไว้แล้ว ซึ่งนับว่าเป็นสัญชาตญาณล่าปกติ ยิ่งเหยื่ออ่อนแอก็ยิ่งกลายเป็นเป้าหมายแรก ๆ ที่ควรล่า

ก่อนหน้านั้นมันเล็งเมฆ เพราะบาดแผลและกลิ่นเลือดที่หน้า ส่วนเมฆนั้นมีกลิ่นเลือดที่ขา จึงเป็นเป้าหมายที่สองของมัน

งูยักษ์พุ่งเข้าใส่เรนและหลิน มันไม่ได้โจมตีตรง ๆ เพียงแต่ใช้ร่างขนาดใหญ่เพื่อกระแทกใส่พวกเขา ทำให้หลินและเรนต้องถอยออกมา ส่วนงูยักษ์หันหัวกลับไปเลื้อยไปรอบ ๆ ไอรา รินดาและหลินที่อยู่กันบนกระบะหลังรถ มันใช้ลำตัวอัดใส่รถและเริ่มบีบรัดไปรอบ ๆ โดยมีทั้งสามนั้นยังไม่ทันหนีออกมา พวกเธอและเขาจึงพากันหนีขึ้นไปหลบหลังกระบะรถยนต์ เพราะรอบ ๆ พื้นน้ำที่ขังอยู่ด้านล่างมีลำตัวของงูคอยบดขยี้ทุกอย่างอยู่ด้านล่าง

“เราต้องรีบหนี” ไอราพยายามปีนออกไป แต่ว่างูยักษ์นั้นใช้ลำตัวของมันบีบรถอย่างรวดเร็ว จนรถบีบตัวเขาหากัน เธอจึงไม่สามารถพากันออกไปได้

“ไอรา” ธันวาที่โหลดกระสุนชุดใหม่อยู่นั้นก็ตะโกนด้วยความตกใจ เขากระโดดขึ้นไปบนตัวของงูและกำลังจะยิงใส่หัวของงู แต่ว่าก็เปลี่ยนเป้าหมายมายิงที่ลำตัวของมันที่อยู่ใกล้เท้าของธันวาแทน

ปัง! ๆ ๆ ๆ ๆ

ธันวากระหน่ำยิงจุดเดิมซ้ำ ๆ จนในที่สุดก็เพราะผ่านเกล็ดและผิวหนังของมันได้ ทำให้กระสุนนัดต่อ ๆ ไปสร้างบาดแผลร้ายแรงให้กับงูยักษ์

ฟ่อ...

งูยักษ์กำลังจะหันกลับไปโจมตีธันวาด้วยความโกรธ แต่ว่าตอนนั้นเรนก็ลุยบ้างแล้วเชนกัน

‘ในเมื่อหนีไม่ได้ก็ต้องสู้’

เรนใช้รูนิกหมีดำภูเขาในทันที ร่างของเขาขยายใหญ่ขึ้นสองเท่า ก่อนที่เรนจะกระโจนเข้าใส่งูยักษ์และต่อยไปที่หัวของมัน โดยเขาจงใจซ้ำไปที่บาดแผล

ฟ่อ...

งูยักษ์รู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง มันใช้หัวของมันไล่โจมตีเรน และพยายามจะงับเขา แต่เรนนั้นรับรู้ถึงอันตรายผ่านรูนิกลางสังหรณ์ก่อนแล้ว เขาจึงเคลื่อนที่หลบอย่างต่อเนื่อง

การต่อสู้ของเรนและงูยักษ์นั้นเกินกว่าระดับของคนธรรมดาแล้ว

“รีบออกไปจากที่นี่” เรนยังตะโกนบอกกับทุกคน

“ไป เรนยื้อไว้ให้พวกเราไม่นานแน่” ผู้กองเชนบอกกับคนอื่น ๆ ก่อนจะใช้รูนิกปืนลูกโม่ยิงในบางจังหวะ เพื่อสร้างโอกาสในการต่อให้สู้กับเรน

“มาเร็ว” ธันวาวิ่งเข้าไปช่วยไอราและอีกสองที่อยู่ตรงรถกระบะ

สองสาวนั้นไม่เห็นอะไร แต่ลีนั้นต่างออกไปบาดแผลของเขานั้นพึ่งเกิดขึ้นและพอโดนโจมตีจากงูยักษ์มันจึงกระทบกระเทือนจนเลือดออกมา ทำให้เขานั้นเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

“เดินไหวไหม” ธันวาเข้ามาถาม ก่อนจะช่วยพยุงแขนอีกข้างหนึ่งของลี

“ไป ฉันจะช่วยเขาเอง” ไอราบอกกับรินดาให้ไปก่อน ก่อนที่เธอจะไปช่วยพยุงตัวอีกข้างหนึ่งของลี

สองหนุ่มสาวพยุงซ้ายขวาลีและลากเขาไปกับน้ำที่สูงเกือบหัวเข่า ขณะที่ลีก็ทำเต็มที่เพราะไม่อยากถูกทิ้งให้ตายอยู่ตัวนี้

ทั้งสี่คนนั้นเปียกไปทั้งตัว แต่ก็ยังวิ่งสุดชีวิตหนีออกมา

กองเชนและหลินที่กำลังเรียกพวกเขาอยู่อีกด้านหนึ่ง โดยคนที่ไปถึงคนแรกนั้นคือรินดา แต่แล้วในตอนนั้นเองก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้

“ระวัง” ธันวาหันไปเห็นว่าหางของงูยักษ์นั้นฟาดเข้ามาใส่พวกเขาทั้งสามคน ธันวาทำตามความคิดแรกของเขาคือ ไอราต้องปลอดภัย เขาผลักไอราและลีออกไปพร้อม ๆ กัน

แต่ว่าตัวของธันวานั้นไม่ทันจะได้หลบออกไปตาม

“ไม่นะ!!!” ไอราที่ล้มไปกับพื้นที่มีน้ำขังอยู่ก็หันไปเห็นจังหวะที่ธันวากำลังจะโดนห่างของงูยักษ์ฟาดใส่พอ

ตูม!

ตัวของธันวาโดนงูยักษ์โจมตีด้วยหางใส่ สิ่งแรกที่เกิดขึ้นคือกระดูกของธันวานั้นแตกเป็นชิ้น ๆ ดวงตาของธันวาเหลือกโปนออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจนชายหนุ่มไม่สามารถกรีดร้องออกมานอกจาก

แต่ยังไม่จบตัวของงูที่มีขนาดถังน้ำแถมยังยาวมาก การโจมตีด้วยหางของมันก็ไม่ต่างจากแซ่ขนาดยักษ์ ทำให้ธันวานั้นโดนแรงกระแทกอัดส่งตัวกระเด็นไปพร้อมกับน้ำที่สาดกระจาย ร่างกายลอยไปอัดเข้ากับผนังของอุโมงค์

ปัก!

กะโหลกและใบหน้าของธันวากระแทกใส่ผนังก่อนทำให้ยุบผิดรูปเลือดกระจายใส่กำแพงราวกับแมลงที่วิ่งชนกระจกหน้ารถ ตามมาด้วยคอที่หักและกระดูกทั้งร่างแทงออกมาตามผิวหนังจนฉีกขาด

จากนั้นร่างก็ตกลงพื้นที่มีน้ำขังอยู่ ทำให้น้ำเปลี่ยนเป็นสีเลือดกระจายออกไปทั่วบริเวณทันที

“ไม่!!!!!!” ไอรากรีดร้องออกมาสุดเสียง เธอไม่สนใจลีอีก รีบวิ่งอย่างล้มลุกคลุกคลานไปหาธันวา