ตอนที่แล้วตอนที่ 19-49 ระหว่างความเป็นความตาย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19-51 หนอนกลายเป็นผีเสื้อ

ตอนที่ 19-50 ความดื้อรั้นที่น่ากลัว


ภายในห้องศิลาที่เงียบสงัด ลินลี่ย์นอนนิ่งอย่างสงบแก่นธาตุทั้งสี่หมุนวนอยู่รอบร่างของเขา ในห้องศิลาที่เงียบ นอกจากลินลี่ย์แล้วมีแต่เพียงบีบีที่ยังอยู่  ขณะที่บลูไฟร์รีสเจมและเรย์โฮม พวกเขาไม่รบกวนบีบี พวกเขารู้ดีว่าลินลี่ย์และบีบีมีสัมพันธภาพที่ลึกซึ้งเพียงไหน

บีบียืนสงบนิ่งอยู่ข้างตัวลินลี่ย์ หลั่งน้ำตานองหน้า

“พี่ใหญ่” บีบีฝืนยิ้ม “สองพันปีแล้ว ในใจข้า คนที่ข้าชื่นชมเลื่อมใสที่สุดก็คือท่าน  บอกตามความสัตย์!  เมื่อเรายังอายุเยาว์ข้ามักจะหลับหรือไม่ก็ทำตัวบ้าๆ บอๆ ตามประสา แต่พี่ใหญ่มักจะฝึกหนักอยู่เสมอไม่เคยย่อหย่อนแม้แต่น้อย  ข้ารู้ว่าส่วนนี้ต้องทำเพราะมีบิดาของท่านและเพราะมีปู่เดลิน  แต่ท่านก็ไม่เคยยอมแพ้จริงไหม?”

“นอกจากนี้เรายังเดินทางท่องเที่ยวผจญภัยด้วยกัน หลายครั้งที่เราพบเจอปัญหาที่ดูเหมือนจะยากลำบากราชาเฟนไลนั่นแข็งแกร่งทรงพลังไม่ใช่หรือ? ท่านเป็นแค่เด็ก แต่ในที่สุดท่านก็ฆ่าราชานั้นได้?”

“แม้ว่าดูเหมือนว่าตอนนั้นศาสนจักรเจิดจรัสก็ยังถูกท่านทำลาย  ท่านขุดรากถอนโคนพวกเขาได้ไม่ใช่หรือ?”

“ในสุสานเทพเจ้า เมื่อเราเผชิญพบเจอความยากลำบากมากมายและแม้แต่อันตรายที่ดูเหมือนร้ายแรง  เรายังหาทางผ่านมาได้ทั้งหมดไม่ใช่หรือ?”

“เราผจญภัยด้วยกันผ่านมาทั้งแดนนรกและเราไม่เคยล้มลงเรายังสู้บุกเบิกทางของเราในสมรภูมิมหาพิภพ สถานที่อันตรายและน่ากลัวที่สุด! และเราก็ได้รับป้ายผู้บัญชาการมาสี่ป้ายแล้วไม่ใช่หรือ?”

บีบีเม้มปากจ้องมองดูลินลี่ย์  “พี่ใหญ่ ท่านจะไม่ล้มพังทลายตอนนี้!ก็แค่วิญญาณกลายสภาพใช่ไหม? หลังจากเอาชนะเรื่องท้าทายมามากมายท่านจะมาล้มเอาในตอนนี้หรือ?  ข้าเชื่อพี่ใหญ่ ท่านจะต้องทำได้สำเร็จ เพราะท่านคือพี่ใหญ่ของข้า  พี่ใหญ่ที่ข้าศรัทธาและเลื่อมใสที่สุด”

ขณะที่บีบีพูด น้ำของเขาเริ่มเอ่อเต็มดวงตาอีกครั้งเขากลั้นไม่ให้น้ำตาไหล

ยิ่งมั่นใจคำพูดเขา เขายิ่งรู้สึกตื่นกลัวมากขึ้น

ความจริงบีบีไม่มั่นใจเลย นี่เป็นเพราะลินลี่ย์มีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ถึงสี่ร่าง  วิญญาณกลายสภาพของเขาจะได้รับผลกระทบจากแก่นธาตุทั้งสี่  สถานการณ์แบบนี้นับว่าน่ากลัวมาก  ถ้าเขาสำเร็จ ....ลินลี่ย์จะเป็นคนที่ในช่วงเวลานับไม่ถ้วน และในแผ่นดินผืนพิภพนับไม่ถ้วนจะเป็นเพียงคนเดียวที่ดำเนินการกลายสภาพวิญญาณด้วยร่างแยกสี่ร่าง

แต่เขาจะสามารถทนได้หรือไม่?

ไม่มีใครทำได้สักคนในประวัติศาสตร์!

“พี่ใหญ่ท่านจะต้องทำได้สำเร็จแน่นอน” บีบีพึมพำในใจ

ทุกคนที่รู้สถานการณ์ของลินลี่ย์ไม่มีความมั่นใจว่าลินลี่ย์จะทำได้สำเร็จ  พวกเขาไม่เคยเห็นเลยว่าลินลี่ย์มีโอกาส 10%  แม้แต่รีสเจมบลูไฟร์และคนอื่นเมื่อรู้ว่าลินลี่ย์กำลังอยู่ในช่วงกลายสภาพวิญญาณพวกเขารู้สึกใจตกวูบ ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้ก็คือภาวนาต่อสวรรค์และหวังว่าลินลี่ย์จะสู้ผ่านไปได้

ทวีปยูลาน  ไพรทมิฬปราสาทโลหะ

สองคนนั่งหันหน้าหากัน คนหนึ่งสวมชุดยาวดำอีกคนหนึ่งชุดยาวสีขาว คนหนึ่งมีดวงตาตี่เล็กซึ่งก็คือเบรุตนั่นเอง  อีกคหนึ่งมีคิ้วสีแดงก็คือบลูไฟร์! สีหน้าของทั้งเบรุตและบลูไฟร์ไม่ค่อยดีนักในตอนนี้

“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?  มีโอกาสจะก้าวหน้าไหม?”  เบรุตพูดพลางขมวดคิ้ว

“สถานการณ์วิกฤติมาก” บลูไฟร์ถอนหายใจยาว “ข้าไม่ค่อยศรัทธาการกลายสภาพวิญญาณเลย ถ้าลินลี่ย์สามารถทำได้สำเร็จ อย่างนั้นจะเป็นเรื่องน่าประหลาดใจจนคาดไม่ถึงเลยทีเดียว แต่ถ้าเขาล้มเหลว...ลินลี่ย์จะไม่มีทางมาถึงจุดสุดยอดของพลังได้อีก”

เบรุตส่ายศีรษะและถอนหายใจ “ข้าใจร้อนเร่งรัดเพื่อให้ถึงเป้าหมายเร็วเกินไป”

“ไม่มีอะไรเกี่ยวกับท่านหรอก”  บลูไฟร์ส่ายหน้า  “หลังจากร่างหลักของข้าเข้าไปในสมรภูมิมหาพิภพตอนแรกข้าก็พักอยู่ใกล้กับลินลี่ย์ แต่หลังจากลินลี่ย์บรรลุความก้าวหน้า ข้าคลายใจเกินไป  ใครจะคิดกันว่าจู่ๆ แม็กนัสจะปรากฏตัวขึ้นมา  น่าเสียดาย เป็นความผิดพลาดของข้า  ข้าไปช่วยเขาไม่ทันเวลา”

รอยยิ้มขมขื่นปรากฏอยู่ที่ใบหน้าของเบรุต  “เป็นเรื่องยากมากกว่าจะพบเจอคนที่เหมาะสม  ถ้าบีบีรู้ความจริง บางทีเขาคงจะเกลียดข้า!”

“นั่นไม่ใช่ความผิดของท่านเหมือนกัน  ใครจะรู้ว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้?”  บลูไฟร์ส่ายศีรษะ

“ถ้าแผนของข้าสำเร็จ ลินลี่ย์และบีบีจะรู้สึกซาบซึ้งต่อข้า  แต่เนื่องจากสถานการณ์ตอนนี้เขาอาจจะสูญเสียศักยภาพในอนาคต แผนของข้าก็คงจะล้มเหลวหมดสิ้นเหมือนกัน ข้าจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหาคนอื่นที่เหมาะสมต่อไป”

บลูไฟร์นั่งอยู่กับที่ในดวงตามีแววไม่ยอมรับ

“เบรุต, อย่าเพิ่งเร่งตัดสินใจ” บลูไฟร์ขมวดคิ้ว  “ผลยังไม่ออกมาเลย  ลินลี่ย์อาจสามารถรอดชีวิตได้”

“ถ้าเขารอดมาได้จริงๆ และประสบความสำเร็จกลายสภาพวิญญาณ อย่างนั้นจะเป็นเรื่องใหญ่คู่ควรกับการฉลองทีเดยว”  เบรุตเลิกคิ้ว “ถ้าลินลี่ย์กลายสภาพวิญญาณได้จริงๆ อย่างนั้นข้าคงต้องเปลี่ยนแผน”

“ท่านกำลังจะบอกว่า....?”  บลูไฟร์ตกใจ

เบรุตพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่แล้ว!”

“นี่...นี่จะทำได้หรือ?”  บลูไฟร์ตะลึง “ดูเหมือนว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานานเป็นอสงไขยปีของการคงอยู่ของจักรวาล  ไม่เคยมีใครทำได้สำเร็จ”

“ทำไมจะทำไม่ได้เล่า!”  ดวงตาของเบรุตเป็นประกายเจ้าเล่ห์  “บอกตามตรงถ้าลินลี่ย์กลายสภาพวิญญาณของเขาได้สำเร็จ อย่างนั้นแผนของข้ามีโอกาสสำเร็จได้สูง และเมื่อเราทำได้สำเร็จ...ข้าแค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นเสียแล้ว  ถ้าการทดลองล้มเหลวก็คงไม่ส่งผลต่อลินลี่ย์มากนัก ไม่ส่งต่อข้าเท่าใด แต่ถ้าสำเร็จเล่า...”

ดวงตาของบลูไฟร์กระตือรือร้นเช่นกัน

“แต่แน่นอน เราแค่คุยกันเฉพาะตอนนี้เท่านั้น เรากำลังฝันกลางวันกันอยู่” เบรุตฝืนหัวเราะ  “ยังเร็วเกินไป  คงจะดีถ้าลินลี่ย์รอดชีวิตได้ในสถานการณ์ปัจจุบัน”

“ใช่แล้ว มาดูกันว่าเขาสามารถรอดจากสถานการณ์นี้ได้ไหม!”  บลูไฟร์พยักหน้า“ถ้าสำเร็จก็หมายความว่าความคาดหวังในอนาคตของลินลี่ย์จะมีอย่างไม่จำกัด! ล้มเหลว...เจ้ากับข้าจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องแน่ใจว่าชีวิตในอนาคตของลินลี่ย์จะมีแต่ความสงบสุข  เขาจะไม่มีทางขึ้นไปถึงจุดสุดยอดได้อีก  ระดับที่สามารถสร้างคลื่นลมและสั่นสะเทือนโลกได้”

“ตอนนี้ไม่มีใครช่วยเขาได้”  เบรุตพยักหน้าเล็กน้อย  “เขาจะต้องพึ่งพาตนเอง!”

“สายเกินกว่าจะเสียใจ  เราต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริง!” สายตาของเบรุตหนักแน่นและเยือกเย็น “ถ้าเขาทำได้สำเร็จ ศักยภาพของเขาจะไร้ขีดจำกัด ถ้าเขาล้มเหลว.. นั่นไม่ใช่ความผิดของเรา”

เวลาผ่านไป สมรภูมิมหาพิภพยังคงเงียบสนิทมีการสู้รบเพียงไม่กี่ครั้ง แทบทุกคนกำลังรอคอยให้ศึกสุดท้ายมาถึง

วันที่สามสิบสามที่ลินลี่ย์ยังอยู่ในอาการวิกฤติรีสเจมและคนอื่นยังรวมตัวกันอยู่ในถ้ำ

บลูไฟร์เดินออกมาจากห้องศิลาของลินลี่ย์  รีสเจม เรย์โฮมและบีบีรีบมารับหน้าเขา  “เป็นยังไงบ้าง ท่านบลูไฟร์?”  บีบีเป็นคนแรกที่ถาม  บลูไฟร์ชำเลืองมองดูพวกเขาจากนั้นส่ายหน้ากล่าว “แม้ว่าพลังโจมตีมหาเทพวิถีชีวิตของแม็กนัสจะสลายไปแล้ว  แต่ก็ใช้พลังงานของศิลาวิญญาณไปมาก  วันนี้พลังงานของศิลาวิญญาณถูกใช้ไปหมดสิ้นแล้ว!”

“ท่านกำลังจะบอกว่า...?”  บีบีตกใจ

“จากวันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีพลังภายนอกช่วยลินลี่ย์อีก”  บลูไฟร์ถอนหายใจ  “ในอดีตด้วยการช่วยเหลือจากศิลาวิญญาณ  เขาสามารถทนอยู่ได้  แต่ตอนนี้ศิลาวิญญาณไม่สามารถช่วยเขาได้แล้ว...เขาจะไม่มีศิลาวิญญาณคอยช่วยแต่ต้องพึ่งพาตนเองในการกลายสภาพวิญญาณ”

“แต่วิญญาณของพี่ใหญ่อ่อนแอมาก  เขาจะทนอยู่ได้หรือ?”  บีบีกังวลอย่างหนัก  เขากำลังจะร้องไห้

บลูไฟร์ รีสเจมและเรย์โฮมเงียบกันหมด

ไม่นานจากนั้น เมื่อบลูไฟร์ตรวจสอบวิญญาณของลินลี่ย์  เขาพบว่าระหว่างกลายสภาพวิญญาณ  วิญญาณลินลี่ย์เหมือนกับเปลวประทีปน้อยที่เผชิญลมแรงครั้งแล้วครั้งเล่าโชคดีที่พลังงานของศิลาดำคอยเสริมพลังให้เขาต่อเนื่องคอยเพิ่มพลังวิญญาณให้ลินลี่ย์ ทำให้เขาทนต่อแรงปะทะของวิญญาณครั้งแล้วครั้งเล่าของกระบวนการกลายสภาพวิญญาณ

“ใครจะรู้?” บลูไฟร์ส่ายศีรษะ

บรรยากาศภายในถ้ำดูเหมือนเยือกเย็นหม่นหมองยิ่งขึ้น....

วันที่สามสิบห้าของอาการวิกฤติของลินลี่ย์

บลูไฟร์เดินออกมาจากห้องศิลา  เขาส่ายหน้าด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ  “ข้าไม่อยากเชื่อเลย  วิญญาณของลินลี่ย์ แม้จะไม่ได้รับการช่วยเหลือจากศิลาวิญญาณแต่ยังทนอยู่ได้สามวันเต็ม...แต่ดูเหมือนกระบวนการยังเป็นไปได้เร็วมาก  ใครจะรู้กระบวนการกลายสภาพวิญญาณจะใช้เวลานานเท่าใด!”

อย่างไรก็ตาม บีบีรู้

เดิมทีเมื่อโอลิเวอร์ผ่านกระบวนการกลายสภาพวิญญาณเขาหมดสติไปนานหลายเดือน และโอลิเวอร์มีพลังงานสองรูปแบบ ไม่มีทางที่การกลายสภาพวิญญาณของเขาจะเทียบกับลินลี่ย์ได้  วิญญาณกลายสภาพของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สามร่างยังซับซ้อนมากกว่าโอลิเวอร์นัก ขณะที่วิญญาณกลายสภาพของคนที่มีร่างแยกสี่ร่าง...

บางทีคงจะไม่จบในช่วงเวลาสองสามเดือน

บลูไฟร์และบีบีรวมทั้งเบรุต เดเลียและคนอื่นๆในทวีปยูลานเตรียมพร้อมตลอด แต่เวลาที่ลินลี่ย์ใช้ในช่วงอาการวิกฤตินี้เกินคาดไปมาก

โอลิเวอร์ทำได้สำเร็จภายในสองสามเดือน  แต่ลินลี่ย์บางทีอาจต้องใช้เวลาหลายปี

หลายปี?

ลินลี่ย์ยังคงอยู่ในสภาพวิกฤตินี้..และเวลาสิบกว่าปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

สิบแปดปีในสภาพอาการวิกฤติของลินลี่ย์

ภายในถ้ำในสมรภูมิมหาพิภพ บลูไฟร์ตรวจสอบลินลี่ย์ทุกๆ เจ็ดวันในตอนนี้ อาการวิกฤติยาวของลินลี่ย์ทำให้รีสเจมและเรย์โฮมไม่กังวลเรื่องลินลี่ย์เท่าที่เคยเป็น  พวกเขาสามารถสงบใจฝึกฝนและพักผ่อนได้แต่  ขณะที่บีบีคอยให้ความสนใจดูอาการของลินลี่ย์ทุกวัน....

“อาการยังไม่ดี ผ่านไปเกินกว่าสิบแปดปีวิญญาณของลินลี่ย์อ่อนแอลงเล็กน้อยในช่วงเวลานี้ แม้ว่าเขาจะสามารถต้านทานได้ตลอดเวลาแต่กระบวนการที่อ่อนแอลงไม่เคยชะลอตัว” บลูไฟร์พูดพลางขมวดคิ้ว “แม้ว่าวิญญาณของลินลี่ย์จะเหนียวแน่นยืนกรานอย่างเหลือเชื่อและไม่ยอมแพ้ยังคงทนสู้ต่อไป... แต่วิญญาณของเขาตอนนี้อ่อนแอมาก  ข้ารู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป  เขาคงไม่สามารถทนได้เกินสามวัน”

หน้าของบีบีซีดเผือดทันที

“สามวัน  แค่สามวันสถานการณ์จะมีความก้าวหน้า หรือไม่ก็ตาย เรามาดูกันว่าสามวันต่อจากนี้จะเป็นเช่นไร”  บลูไฟร์พูดพลางส่ายศีรษะ

บลูไฟร์รู้สึกว่าสิบแปดปีผ่านมา ถ้าวิญญาณอ่อนแอของลินลี่ย์ถูกมองว่าเป็นเปลวประทีปเล็กๆ อย่างนั้นตอนนี้ก็เป็นเหมือนกับถ่านคุกรุ่น

“เขาจะต้องปลอดภัยแน่นอน ปลอดภัยแน่”  บีบีพูดซ้ำๆ

สามวันนี้ยากที่บีบีจะทนได้  เดิมทีบลูไฟร์คิดว่าลินลี่ย์จะสามารถต้านทานได้มากกว่าสามวัน แต่ใครจะคาดคิดกัน..ว่าแม้วิญญาณของเขาก็อ่อนแอมาก  เขาสามารถทนมาได้ถึงสิบแปดปี บลูไฟร์เองก็เช่นกันรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่นึกไม่ถึง

ในวันที่สิบแปด

“บีบี! รีบมาเร็วๆ เร็วเข้า”  บลูไฟร์ร้องเรียก

บีบี รีสเจมและเรย์โฮมเข้ามาในห้องศิลาของลินลี่ย์ทันที  บีบีกังวลใจแทบคลั่ง มองดูบลูไฟร์  “เป็นยังไงบ้าง?  เกิดอะไรขึ้นกับพี่ใหญ่ข้า?”

บลูไฟร์หันหน้ามามองดูบีบีและรีสเจมด้วยความรู้สึกยากจะเชื่อ  “เหลือเชื่อ เหลือเชื่อจริงๆ!  วิญญาณของลินลี่ย์ตอนนี้เริ่มมีพลังขึ้นเริ่มแข็งแรงขึ้นแล้ว! เหมือนกับตัวอ่อนที่กำลังเติบโต มันกำลังเติบโตแข็งแรงด้วยความเร็วที่ข้ารู้สึกได้!  มันกำลังเติบโต!”

บีบี รีสเจมและเรย์โฮมมีท่าทางอัศจรรย์อยู่ในแววตา

“อา!!!!” บีบีโดดโลดเต้นดีใจ สูงจนศีรษะของเขากระแทกเข้ากับเพดานหินอย่างแรงจนสะเก็ดหินร่วงลงมามากมาย บีบีรีบกางแขนเคลื่อนไหวคอยป้องกันเศษหินที่ร่วงลงมา

“ยอดเยี่ยม  ยอดเยี่ยม!”บีบีดีใจเหลือจะกล่าว

ในทวีปยูลาน ปราสาทเลือดมังกร

เดเลียและซาชาอยู่ด้วยกัน

“ท่านแม่ ท่านพ่อปลอดภัยหรือเปล่า?”  ซาชาค่อนข้างกังวล  “ท่านพ่อไม่ค่อยได้เข้าทำสมาธินานอย่างนี้  ทำไมครั้งนี้หลังจากเขาคร่ำเคร่งฝึกสมาธิแล้ว  ยังไม่ออกมาอีกเลย?”

“เขาไม่เป็นไร” เดเลียฝืนยิ้ม

สถานการณ์ของลินลี่ย์เป็นเรื่องที่เขาและเดเลียไม่ได้บอกให้ลูกๆทราบ  พวกเขาไม่ต้องการให้ลูกๆ เป็นห่วง

“หือ?”ทันใดนั้นเดเลียเห็นร่างหนึ่งออกมาจากประตูลานว่างและเดินเข้ามาหาพวกนาง  เป็นลินลี่ย์ธาตุไฟนั่นเอง

“ท่านพ่อ” ซาชารีบทัก

ลินลี่ย์ธาตุไฟยิ้มและพยักหน้า และเดเลียมองดูลินลี่ย์อย่างคาดหวัง  “เรียบร้อยแล้วหรือ?”  ซาชาที่อยู่ใกล้ๆ ได้ยินเช่นนี้ทั้งสงสัยและสับสน

“ข้ารู้สึกได้..ว่าหลายอย่างมีการพัฒนา”  ร่างลินลี่ย์ธาตุไฟมีรอยยิ้มที่ยากจะเห็น ร่างแยกสามารถรู้สึกได้ถึงวิญญาณของกันและกัน  แม้ว่าวิญญาณทั้งสี่จะหมดสติไปก็ตาม แต่ลินลี่ย์ก็ยังรู้สึกได้ว่ายังมีความคงอยู่  เป็นเวลาเกินกว่าสิบแปดปี  พวกเขาอ่อนแอลงอย่างต่อเนื่องอ่อนแอจนถึงจุดที่วิญญาณธาตุไฟแทบจะไม่รู้สึกถึงพวกเขา  อย่างไรก็ตามวันนี้วิญญาณทั้งสี่แข็งแรงมากขึ้น

วิญญาณของลินลี่ย์อ่อนแอมาตลอดสิบแปดปี  และยังคงเปราะบางมาก อย่างไรก็ตามตอนนี้พอพวกเขาเริ่มแข็งแรงขึ้น  ระดับความเร็วในการฟื้นฟูความแข็งแรงมากกว่าตอนอ่อนแอในครั้งก่อน  พวกเขาได้รับพลังความแข็งแรงอย่างรวดเร็ว

สมรภูมิมหาพิภพ ในถ้ำที่อยู่  ปีที่สามสิบสี่ที่ลินลี่ย์อยู่ในอาการวิกฤติ

“ท่านเลย์ลิน ทำไมพี่ใหญ่ของข้ายังไม่ฟื้น?”  บีบีค่อนข้างจะร้อนใจแล้วในตอนนี้  บีบีไม่กังวลใจอีกต่อไปเช่นกัน  เพราะเขาสามารถรู้สึกได้ชัดว่าวิญญาณของลินลี่ย์ทรงพลังขนาดไหน ยังมากยิ่งกว่าวิญญาณของลินลี่ย์ก่อนบาดเจ็บเสียอีก ถ้าวิญญาณของลินลี่ย์ช่วงก่อนจะบาดเจ็บเปรียบได้เหมือนกับน้ำในทะเลสาบ  วิญญาณของเขาตอนนี้เหมือนกับมหาสมุทรลึกไม่เห็นก้น

วิญญาณของเขาทรงพลังมาก แต่ลินลี่ย์ก็ยังไม่ฟื้น

“ไม่ต้องใจร้อน!”  บลูไฟร์หัวเราะ  “เขาจะต้องฟื้นขึ้นอย่างแน่นอน”  ความจริงบลูไฟร์ก็มีความกังวลอยู่ในใจเช่นกัน  วิญญาณของลินลี่ย์มีพลังยิ่งใหญ่น่ากลัวมากจู่ๆ จะพังทลายไปในช่วงวิกฤติหรือไม่? ไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับวิญญาณกลายสภาพของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สี่ร่างว่าเป็นยังไง

ในเวลาเดียวกันนั้น ภายในห้องศิลา

ข้างนอกห้องบลูไฟร์และคนอื่นกำลังพูดคุยกัน  ภายในห้องศิลา ลินลี่ย์นอนนิ่งเงียบสนิท  เขานอนนิ่งอยู่กับที่มาเป็นเวลาสามสิบสี่ปี  และร่างของเขาไม่มีแก่นธาตุรายล้อมอีกต่อไป

ทันใดนั้น...

ตาของลินลี่ย์ที่ปิดอยู่...

พลันลืมขึ้น!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด