ตอนที่ 17 - ห้างสรรพสินค้า

3/3

ตอนที่ 17 - ห้างสรรพสินค้า

เบื้องหน้าคือสถานีรถไฟซึ่งในอดีตหนาแน่นไปด้วยผู้คน แต่เวลานี้เมื่อได้ยินเสียงผู้มาเยือน ฝูงซอมบี้ส่งเสียงขู่ฟ่อ ตัวแล้วตัวเล่าตะเกียกตะกายออกมาต้อนรับ

เจียงหลินตื่นตระหนก แม้ว่าเงินจะเป็นสิ่งสำคัญ แต่เธอยังไม่อยากตาย

กรรร!

อย่างไรก็ตาม เมื่อเสียงคำรามเสียงหนึ่งดังขึ้น เหตุการณ์อันน่าประหลาดก็ปรากฏสู่สายตาเจียงหลิน

ทันใดนั้นฝูงซอมบี้ที่กำลังตรงเข้ามากินพวกเขาหยุดนิ่งอยู่กับที่

ยืนนิ่งไม่ไหวติง

เจียงหลินโผล่หัวออกมาจากด้านหลังมู่เย่ชิง มองภาพนี้อย่างงงวย

“นี่ ... เกิดอะไรขึ้น?”

“เธอคงไม่เคยเห็น นี่เกิดจากพลังอำพรางในระดับจุลินทรีย์ของปี้ฉู่ เมื่อใช้งานแล้ว เธอจะกลายเป็นซอมบี้ชั้นสูงขั้น 5 ในสายตาของพวกซอมบี้”

“ลำดับชั้นของพวกซอมบี้เป็นอะไรที่เข้มงวดมาก สัญชาตญาณของพวกมันสั่งให้เชื่อฟังคำสั่งของซอมบี้ชั้นสูง” มู่เย่ชิงตอบด้วยรอยยิ้ม

“นี่มันยอดไปเลย!” คล้ายหินก้อนใหญ่ถูกยกออกจากอกเจียงหลิน ทั้งคนทั้งร่างกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

“แล้วถ้าเจอซอมบี้ขั้น 5 หรือขั้นสูงกว่าล่ะ?”

“ตามปกติแล้ว ถ้าเป็นซอมบี้ธรรมดาพวกมันจะไม่โจมตีปี้ฉู่ แต่มันจะโจมตีพวกเราอย่างแน่นอน” มู่เย่ชิงยักไหล่ ก่อนชี้ไปที่ฝูงซอมบี้ข้างหน้าแล้วอธิบายให้เจียงหลินฟัง “เธอห้ามคิดว่าพวกมันจะไม่โจมตี ที่ยืนนิ่ง เพราะพวกมันกำลังรอปี้ฉู่กินพวกเราเสร็จก่อน หวังว่าจะได้มีเศษเนื้อเศษกระดูกเข้าท้องบ้าง”

“ตรรกะของพวกสัตว์ร้าย ...” เจียงหลินขมวดคิ้ว

“แต่ก็นะ โชคดีที่ปี้ฉู่ไม่กินคน”

ถึงตอนนี้ ปี้ฉู่ส่งเสียงคำรามอีกครั้ง

ฝูงซอมบี้กระจัดกระจายออกไป รับรู้ได้ทันทีว่าตั๋วรับประทานมื้อเช้าของพวกมันคงไม่วางขายแล้ว

“ไปกันเถอะ” เมื่อปี้ฉู่หันกลับมา เจียงหลินก็เห็นได้อย่างชัดเจน ว่าใบหน้าของอีกฝ่ายเวลานี้ซีดขาว ไม่มีม่านตา มีเพียงสีขาวโพลน

ไม่นาน กลุ่มของเจียงหลินก็มาถึงทางเข้าห้างสรรพสินค้า

ปี้ฉู่เป็นคนนำหน้า เธอจ้องมองห้างสรรพสินค้าเป็นเวลานาน จมูกขยับตลอดเวลา สีหน้าเคร่งขรึมลงเล็กน้อย

“ไม่ได้การ มีซอมบี้ขั้น 5 อยู่ที่นี่ ฉันสามารถเลียนแบบระบบประสาทสัมผัสของซอมบี้ได้ เพราะงั้นเลยรู้ว่ามีมันอยู่ข้างใน แต่ดูไม่ออกว่าเป็นประเภทไหน ชิงชิง ช่วยทุบกระจกเรียกเจ้าบ้านออกมาที”

“ไม่มีปัญหา!” มู่เย่ชิงตอบ สั่งไม้เหล็กทำลายกระจกบานที่อยู่ใกล้ที่สุด ซอมบี้สองตัวที่นอนอยู่ใกล้ๆเดินออกมา แต่เมื่อปี้ฉู่คำรามสองครั้ง พวกมันก็แยกย้ายออกไป

ถึงเวลานี้ สีหน้าของปี้ฉู่ผ่อนคลายลง “ข้างในเป็นแค่ซอมบี้ธรรมดาขั้น 5 ไม่ใช่พวกกลายพันธุ์”

“พลังของเธอสุดยอดไปเลย!” เจียงหลินตกใจมากกับพลังของปี้ฉู่ “นี่มันกลยุทธทะลวงศัตรูจากภายในชัดๆ!”

“ไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าเอาจริง ฉันสามารถสั่งให้พวกซอมบี้เข้าโจมตีฐานเมืองหลินได้เลยนะจะบอกให้” ปี้ฉู่ทำหน้าตาขี้เล่น แต่ด้วยรูปลักษณ์ของเธอในตอนนี้ กลับทำให้มันดูเหมือนผีกำลังยิ้มอยู่

เจียงหลินขนลุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก  ...

จากนั้น กระจกบานแล้วบานเล่าถูกทุบแตก ซอมบี้จำนวนมากก้าวออกมา แต่ทั้งหมดเมื่อถูกปี้ฉู่คำรามใส่ ก็จากไปอย่างเชื่อฟัง

เมื่อฝูงซอมบี้หายไปจนเกือบหมด ในตอนนั้นร่างที่สั่นเทาก็ปรากฏขึ้น มองแวบแรกรู้ได้ทันทีว่าต่างจากซอมบี้ทั่วไป เพราะมันมีขนาดใหญ่กว่าเป็นสองเท่า

แต่เมื่อปี้ฉู่เห็นมัน สีหน้าเธอก็เปลี่ยนไปทันที

“ธรรมดาเกินไป .. ไม่! นี่ไม่ถูกต้อง! มันเป็นกับดัก!”จู่ๆ ปี้ฉู่ก็โวยวาย ถึงตอนนี้เธอค่อยฉุกคิดได้ ว่าถ้ามันเป็นซอมบี้ธรรมดา แล้วจะยกระดับเป็นขั้น 5 ทั้งๆที่อยู่แค่ในห้างแห่งนี้ได้อย่างไร?

ฮู้มมมม!

ทันใดนั้นลิ้นยาวก็พ่นออกมาจากปากของซอมบี้

จงชางรีบดึงเจียงหลินมาไว้ในอ้อมแขนและถอยกลับอย่างรวดเร็ว ปกป้องเธอให้ห่างจากระยะต่อสู้

ระหว่างถูกพาตัวออกมา เจียงหลินรู้สึกราวกับตัวเองเป็นลูกหมาตัวน้อยที่ถูกพบว่าแอบหนีเที่ยว

ลิ้นของซอมบี้ตวัดเข้าหาปี้ฉู่ แต่ยังไม่ถึงเป้าหมายก็ถูกกุหลาบของมู่เย่ชิงเข้าพัวพัน พักหนึ่งไม่อาจแยกจากกันได้

แม้ประหลาดใจกับการตอบสนองฉับพลันของเหยื่อ แต่ซอมบี้ก็ยังไม่ละสายตาจากปี้ฉู่

ขณะนี้ ในสายตาของมัน ปี้ฉู่คือซอมบี้ชั้นสูงที่ทรงพลังและต้องระวังให้มากที่สุด

มู่เย่ชิงและคนอื่นๆ เป็นเพียงอาหารที่ต้องแย่งมาจากปี้ฉู่เท่านั้น

ทันใดนั้นหนามอันแหลมคมก็เริ่มงอกขึ้นบนเถากุหลาบ เจาะทะลุลิ้นซอมบี้

ถึงจุดนี้ รูปร่างของซอมบี้เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นตัวน่าเกลียดกว่าเดิม รูปร่างคล้ายคางคก

“มิน่าเล่าตอนแรกถึงได้ดูธรรมดานัก ที่แท้มันก็มีพลังอำพรางเหมือนกัน ปี้ฉู่ ดูเหมือนแกนคริสตัลของมันจะเข้ากันได้กับเธอนะ”  เสี่ยวชิงยังคงยืนนิ่ง หันไปยิ้มให้ปี้ฉู่ที่อยู่ข้างๆ

“นี่ .. ซอมบี้ยังไม่ตายเลยนะ ทำไมคุยกันสบายใจเฉิบแบบนั้นล่ะ?” เจียงหลินถามอย่างอ่อนแรง

“ใกล้จบแล้วล่ะ เมื่อกี้มันโดนกุหลาบดูดเลือดของมู่เย่ชิงแทง อีกเดี๋ยวคงแห้งทั้งตัว ถึงตอนนั้นพวกเราค่อยเข้าไปเอาแกนคริสตัลออกมา” จงชางวางเจียงหลินลง แล้วล้วงถุงมือสำหรับถอดแกนคริสตัลออกมาจากกระเป๋า

เพียงแต่ในเวลานี้เอง ซอมบี้รับรู้ได้ถึงความน่ากลัวของเถากุหลาบ มันตัดสินใจใช้ฟันกัดลิ้นที่ถูกแทงจนขาด แล้วกระโดดสูงไปหลายเมตรเตรียมหลบหนี

เปรี้ยง!

แต่ในจังหวะที่กระโดดขึ้นไป จู่ๆมันก็ถูกฟ้าผ่าอย่างแรง สลบกลางอากาศ ร่วงตกลงมา และโดนเถากุหลาบเข้าพัวพันอีกครั้ง

“ดอกไม้บอกฉันว่ารสชาติของมันแย่มากหลังจากถูกไฟฟ้าช็อต” มู่เย่ชิงยิ้ม มองไปยังเสี่ยวชิง

“บอกพวกพืชของเธอว่าอย่าเลือกกิน” เสี่ยวชิงหยอกล้อกลับบ้าง

รอจนกุหลาบกินเต็มอิ่ม มันก็หดเล็กลง กลายเป็นดอกไม้เล็กๆและกลับมาเลื้อยบนแผ่นเกราะอกของมู่เย่ชิงดังเดิม

ถึงจุดนี้ เจียงหลินค่อยเข้าใจ คนกลุ่มนี้แข็งแกร่งมาก!

ด้วยพละกำลังของจงชาง ทำให้สามารถคว้านเอาแกนคริสตัลออกมาได้อย่างไม่ยากเย็น

เจียงหลินสังเกตเห็นว่าแกนคริสตัลนี้ไม่เหมือนกับที่ใช้ซื้อของในฐาน ไม่เพียงมีขนาดใหญ่กว่า แต่ยังมีสีสัน

หลังจากนำแกนคริสตัลนี้ออกมา จงชางก็มอบมันให้ปี้ฉู่

ฝ่ายหลังดูมีความสุขมาก โผกอดเจียงหลิน “เธอเป็นดาวนำโชคตัวน้อยของฉันแท้ๆ ตั้งแต่ครั้งก่อนที่หยางหนานรุ่ยเอาแกนคริสตัลวิวัฒนาการของฉันไป ฉันก็ไม่เคยหาแกนคริสตัลที่เข้ากันกับตัวเองเจออีกเลย”

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นแกนคริสตัลแบบนี้ มันไม่เหมือนกับที่ใช้ซื้อของในฐานเลย”  เจียงหลินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ปี้ฉู่หัวเราะ “นี่คือแกนคริสตัลระดับสูง ปกติไม่ใช้ซื้อขาย ทุกคนจะใช้มันในการยกระดับสู่ขั้นต่อไป”

แต่ในตอนนั้นเอง ปี้ฉู่ก็ตระหนักถึงบางสิ่ง

“เจียงหลินนี่เธอไม่ได้ใช้แกนคริสตัลระดับสูงในการเลื่อนขั้นหรอ?”

“ไม่ได้ใช้ ปกติแล้วฉันต้องใช้พวกเงิน ทอง เพชร เครื่องประดับแพงๆในการเลื่อนขั้น” การคาดเดาของมู่เย่ชิงก่อนหน้านี้ทำให้เจียงหลินมีข้อแก้ตัวดีๆ

“มีเรื่องแบบนั้นด้วยหรอ? นี่มันยอดไปเลย! ไป ไปกัน รีบไปตามหาพวกเครื่องประดับเงินประดับทอง!” เสี่ยวชิงพูดอย่างตื่นเต้น

หลังจากที่ทุกคนเข้ามาในห้าง แม้จะวุ่นวายอยู่บ้าง แต่ไม่นานก็เจอพวกเคาน์เตอร์แบรนด์ต่างๆช่วงก่อนวันสิ้นโลก

อารยธรรมสุดท้ายก่อนเปลี่ยนผ่านยุคสมัยปรากฏต่อหน้าเจียงหลินเป็นครั้งแรก เรื่องนี้ทำให้เจียงหลินเข้าใจว่าการได้อยู่ในโลกที่มั่นคงนั้นมีความสุขแค่ไหน

“ไปที่โซนเครื่องประดับก่อน ที่นั่นน่าจะมีเครื่องประดับเงินประดับทองที่เจียงหลินต้องการ หลังจากนั้นพวกเราค่อยไปโซนซุปเปอร์มาร์เก็ต ไล่เก็บของกินกัน” มู่เยชิงเปิดไฟฉายขนาดเล็กตรงเอว

โซนเครื่องประดับยังคงมีสภาพเหมือนก่อนวันสิ้นโลก พวกมันจำนวนมากยังคงถูกเก็บไว้อย่างปลอดภัยในกระจกเคาน์เตอร์

มู่เย่ชิงสั่งไม้เหล็กทุบกระจกทั้งหมด จากนั้นทุกคนก็เข้าไปหยิบทองรูปพรรณต่างๆในตู้ จะเครื่องประดับเงิน เครื่องประดับหยก ถูกกวาดเกลี้ยง

ปี้ฉู่พบตู้เซฟหลายใบ จงชางใช้พลังสายพละกำลังทำลายมัน ทุบตู้เซฟแตกคามือ ราวกับว่ามันเป็นแค่แผ่นกระดาษบางๆ

*พรุ่งนี้งดจ้า