ตอนที่ 15 - ลุย
1/3
ตอนที่ 15 - ลุย
ในไม่ช้า เจียงหลินก็เก็บกล่องใบสุดท้าย ทุกคนแทบลืมหายใจ เพราะเมื่อกล่องใบนี้หายไป นั่นเท่ากับเจียงหลินมีพลังเท่ากับหยางหนารุ่ยในฐานะผู้ใช้พลังมิติขั้น 5
ชื่อ ‘ผู้ใช้พลังมิติอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลิน’ ถึงคราวต้องเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นทางการแล้ว
ในขณะนี้ เจียงหลินหยุดรวบรวมกล่อง แต่ผู้ตรวจการทดสอบยังไม่ทันถอนหายใจโล่งอก ก็ได้ยินเสียงเธอพูดขึ้นว่า “ยังไม่พอ เอากล่องมาเพิ่มอีก”
ซู๊ดดดด!
ฝูงชนตกอยู่ในความโกลาหล
ใช้เวลาพักหนึ่งเลยกว่าจะมีคนตอบสนอง “เธอบอกว่าให้ไปเอากล่องเพิ่ม นี่แสดงว่าเธอไม่ใช่แค่ขั้น 5 !”
สีหน้าของผู้ตรวจการทดสอบระดับอาวุโสหมองลงทันที เอ่ยห้ามคนอื่นๆ “ไม่ต้องแล้ว!”
มู่เย่ชิงตอนนี้จมอยู่ในความสุข ครั้งหนึ่งหยางหนานรุ่ยเคยกล่าวกับเธอว่า หากมู่เย่ชิงตัดขาดมิตรภาพระหว่างเธอ ต่อไปจะไม่มีทางได้พบเจอกับผู้ใช้พลังมิติอีก
ซึ่งนี่ทำให้ตลอดมา แม้มู่เย่ชิงจะค้นเจอเสบียงมากมายจากภายนอก แต่เธอก็ไม่มีความสามารถที่จะนำพวกมันกลับมา
แต่ตอนนี้ เธอสามารถตอกหน้าหยางหนานรุ่ยได้แล้ว ว่าเธอไม่ใช่แค่เจอผู้ใช้พลังมิติเท่านั้น แต่คนที่เจอ ยังแข็งแกร่งกว่าหยางหนานรุ่ยอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม พอได้ยินคำของผู้ตรวจการทดสอบ มู่เย่ชิงโกรธขึ้นมาทันที แรงกดดันของผู้ใช้พลังระดับสูงปะทุออกมา แม้แต่พืชกลายพันธุ์ของเธอก็ยังรู้สึกว่าความโกรธของเธอถึงจุดเดือดแล้ว
แทบจะในทันที เธอจ้องเขม็งไปที่ผู้ตรวจการทดสอบอาวุโส เอ่ยเน้นย้ำทุกคำ “คิดจะเล่นตลกกับฉันงั้นหรือ?”
ผู้ตรวจการทดสอบอาวุโสเกือบถอยหนีด้วยความตกใจ ผู้ตรวจคนอื่นๆก็หน้าซีดเป็นผักเช่นกัน ทั้งหมดจ้องมองไปยังผู้ตรวจอาวุโสที่กำลังสร้างปัญหา
ธาตุไม้เป็นผู้ที่มีพลังโจมตีสูงที่สุดในบรรดาห้าธาตุเมืองหลิน การหาเรื่องเธอเท่ากับฆ่าตัวตาย!
เจียงหลินเห็นแบบนี้ก็นึกอะไรออก เธอหยิบมือถือขึ้นมาเปิดถ่ายวิดีโอ “คุณผู้ตรวจ ไหนลองพูดแบบเมื่อกี้อีกทีซิ”
หากเจียงหลินมาเพียงลำพัง เกรงว่าการทดสอบนี้คงสิ้นสุดลงแล้ว พวกเขาคงมอบตราผู้ใช้พลังมิติขั้น 5 แก่เธอแล้วเชิญออกไป
จากนั้นค่อยมาคิดแผนในระยะยาวกันอีกที
แต่ขณะนี้ มู่เย่ชิงก็อยู่ด้วย และเจียงหลินกำลังบันทึกวิดีโอ
แล้วพวกเขาจะยังเล่นตุกติกอะไรได้อีก? ถ้าเรื่องนี้ลุกลามออกไป แล้วจะให้คำอธิบายกับผู้บัญชาการฐานว่ายังไง!?
จู่ๆหนังศีรษะของผู้ตรวจอาวุโสก็รู้สึกเสียวซ่า “ใช่ ใช่! ยังมีกล่องให้ทำการทดสอบเหลืออีกนี่นา เร็วเข้า! รีบไปย้ายกล่องในโกดัง A786 เข้ามา!”
เจียงหลินเก็บพวกมันส่วนหนึ่งเข้าพื้นที่มิติอีกรอบ ในที่สุดก็เกินเกณฑ์ในการยกระดับสู่ขั้น 6 และเต็มพื้นที่ว่างพอดี
หน้าจอขนาดใหญ่เหนือห้างสรรพสินค้าที่แสดงรายชื่อห้าธาตุ เวลานี้ชื่อของผู้ใช้พลังมิติอันดับหนึ่งถูกเปลี่ยนจากหยางหนานรุ่ยซึ่งอยู่ในขั้น 5 กลายเป็นเจียงหลินในขั้น 6
บนอพาร์ทเม้นต์ระดับไฮเอนด์ที่ไม่ไกลจากห้างสรรพสินค้า หยางหนานรุ่ยทำลายข้าวของทุกอย่างที่สามารถแตกหัก เธอกัดฟัน มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเดือดดาล “เจียงหลิน! ฉันจะฆ่าแก!”
เจียงหลินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่อื่น ณ ขณะนี้เธอสวมเข็มกลัดซึ่งเป็นตัวแทนของผู้ใช้พลังมิติขั้น 6 ในใจฟุ้งไปด้วยความคิดอันตื่นเต้น
‘เงินจ๋า ทองจ๋า เพชรจ๋า รอก่อนเถอะ ฉันกำลังจะไปหาแล้ว!’
...
หลังออกจากสำนักงานทดสอบพลังก็เป็นช่วงเวลาบ่ายแก่ๆแล้ว ดังนั้นภารกิจสำรวจห้างสรรพสินค้าภายนอกจึงถูกยกไปเป็นวันพรุ่งนี้
ในฐานะที่เป็นผู้ใช้พลังขั้น 3 ขึ้นไป และยังเป็นสมาชิกทีมของธาตุไม้ เจียงหลินจึงได้รับอพาร์ตเมนต์ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากห้องของมู่เย่ชิง
และเนื่องจากเจียงหลินคือผู้ใช้พลังขั้น 6 ที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมาเฉยๆ ดังนั้นมีคุณค่าต่อฐานมาก ทางฐานเมืองหลินจึงได้ส่งบุคคลเฉพาะกิจมารับเธอเพื่อไปยังห้องที่ถูกมอบให้เธอใช้พักอาศัย
“สวัสดี ผมชื่อฉางห่าว เป็นผู้จัดการทรัพย์สินของชุมชนนี้ ได้รับมอบหมายให้นำทางคุณไปยังที่พัก เชิญทางนี้”
ในชุมชนนี้ มีอาคารสูงสามหลังซึ่งหรูหรากว่าอาคารอพาร์ตเมนต์อื่นๆกระจายกันอยู่
ฉางห่าวพาเจียงหลินผ่านอาคารหลังที่หนึ่ง และหยุดลงหน้าอาคารหลังที่สอง แนะนำอย่างตั้งใจ “ตึกนี้มีทั้งหมด 12 ชั้น ชั้นบนสุดคือที่อยู่ของมู่เย่ชิงซึ่งเป็น ‘ธาตุไม้’ ส่วนคุณอาศัยอยู่บนชั้น 8 ไม่มีตึกไหนบดบังทิวทัศน์ เป็นชั้นที่ดีมาก”
เจียงหลินเงยหน้ามองตึกสูง แต่พบว่าชั้นล่างๆไม่มีใครอยู่เลย
“ที่นี่ไม่ค่อยมีคนเข้าพักหรอ?” เจียงหลินถามอย่างสงสัย “แล้วชุมชนนี้ปลอดภัยแค่ไหน?”
“ที่นี่มีตึกสูงอยู่สามตึก เฉพาะผู้ใช้พลังขั้น 6 ขึ้นไปเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์ย้ายเข้ามาได้ ธาตุน้ำ ธาตุดิน ทั้งคู่อาศัยอยู่ในละแวกเดียวกับคุณ และคนอื่นๆในละแวกนี้เป็นผู้ใช้พลังขั้น 4 ขึ้นไปทั้งสิ้น ต่อให้มีซอมบี้ขั้น 6 บุกเข้ามา ก็ไม่สามารถทำลายย่านชุมชนนี้ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ” ฉางห่าวไม่สามารถเก็บซ่อนความภาคภูมิใจในคำพูดของเขา
เจียงหลินพยักหน้า ตั้งแต่เข้ามาในฐาน เธอไม่เคยเจอซอมบี้เลย คงต้องขอบคุณหยางหนานรุ่ย ที่ทำให้เธอได้เห็นถึงความโหดร้ายของใจมนุษย์ในวันสิ้นโลก จะได้ระวังตัวไว้
ตึกสูงนี้มีลิฟต์ด้วย เจียงหลินกับฉางห่าวขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 8 เมื่อมาถึงเจียงหลินค่อยตระหนักว่าทั้งชั้น 8 นี่เป็นของเธอ ไม่มีห้องใดห้องหนึ่งบนชั้น 8 แต่ทั้งชั้นเป็นของเธอ!
“เชิญเข้ามา” ฉางห่าวเปิดประตูห้อง ส่งกุญแจให้เจียงหลินด้วยมือทั้งสองข้างอย่างสุภาพ
“ชั้นนี้มีกุญแจแค่ดอกเดียวเท่านั้น พวกเรามีกฏเข้มงวดมากในเรื่องนี้”
เมื่อก้าวเท้าผ่านประตู จะสามารถมองเห็นระเบียงเปิดโล่งกว้างขวางนอกห้องนั่งเล่น โซนห้องนั่งเล่นมีขนาด 80 ตร.ม. ปูด้วยพื้นหินอ่อนและแขวนโคมไฟคริสตัลสะท้อนแสงสีทองจางๆ ยามพระอาทิตย์ตกดิน เฟอร์นิเจอร์เป็นไม้เนื้อแข็งแกะสลักอย่างประณีตงดงาม
ภายในห้องให้มีแสงสาดส่องดีมาก หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน เป็นที่อยู่อาศัยที่หรูหรา นอกจากนี้ยังมีระเบียงที่สวยงาม มีโต๊ะกาแฟ และแก้วที่ทำจากคริสตัล มีเก้าอี้น้ำชาหลายตัว รวมไปถึงเก้าอี้โยก
ในห้องนอนมีเตียงขนาดคิงไซส์หรูหราสวยงาม ผ้าปูที่นอนลายใหม่ ทุกส่วนของบ้านได้รับการทำความสะอาดอย่างไม่มีที่ติ นอกเหนือจากนี้ยังมีห้องหนังสือ ห้องรับประทานอาหาร ครัว ห้องน้ำ ห้องออกกำลังกาย ฯลฯ
ทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ราวกับว่ากำลังรอเจียงหลินย้ายเข้ามา
“รวมๆแล้วกว่า 400 ตร.ม มีน้ำไฟพร้อม และคุณสามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องกลัวถูกเรียกเก็บค่าน้ำและค่าไฟฟ้าใดๆ” ฉางห่าวกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เจียงหลินพยักหน้า แอบดี๊ด๊าในใจ ห้องกว้างกว่า 400 ตร.ม มีแสงส่อง ไม่มีตึกบดบังทิวทัศน์ น้ำไฟฟรี ถ้าเป็นในโลกของเธอ จะหาแบบนี้ได้จากที่ไหนกัน? ฮ๊าาา!
“คุณเพิ่งบอกว่าสามในห้าธาตุเมืองหลินอาศัยอยู่ละแวกนี้ งั้นอีกสองธาตุที่เหลือล่ะ? แล้วหยางหนานรุ่ยอาศัยอยู่ในชุมชนนี้ด้วยรึเปล่า?” เจียงหลินนึกขึ้นได้พอดี เอ่ยถามออกมา
“อีกสองคนที่เหลืออาศัยอยู่ในละแวกอื่น ส่วนหยางหนานรุ่ย เมื่อก่อนเคยอาศัยอยู่ในละแวกนี้ แต่ตอนนี้ย้ายไปอยู่ในชุมชนเดียวกับธาตุทองและธาตุไฟแล้ว”
เมื่อพูดถึงหยางหนานรุ่ย สีหน้าของฉางห่าวดูไม่ค่อยดีนัก “คุณควรระวังเธอให้มาก เธออยากได้ห้องๆนี้มานแล้ว แต่ยังยกระดับไม่ถึงขั้น 6 ซักที ฉะนั้นเธอจะไม่ยอมอยู่เฉยแน่”
เจียงหลินเข้าใจความหมายของฉางห่าว เขากำลังเตือนเธอ ว่าการเข้ามาขวางทางหยางหนานรุ่ย ต้องเตรียมใจรับการแก้แค้นของอีกฝ่ายเอาไว้ด้วย
แต่เจียงหลินไม่สนใจ เพราะหยางหนานรุ่ยต้องการฆ่าเธอตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้ก็ยังคงอยากฆ่าอยู่ เพียงแต่อีกฝ่ายคงไม่กล้าทำอะไรโจ่งแจ้ง
