ตอนที่แล้วตัวประกอบแรงค์ EX — 0013
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตัวประกอบแรงค์ EX — 0015

ตัวประกอบแรงค์ EX — 0014


4. เส้นทางเพลเยอร์ (5)

* * *

อีกหนึ่งสมญานามของฉันคือ…

จอมโจรผาแดง

นั่นเพราะกำแพงไฟสีแดงคือต้นตอที่ทำให้หน่วยกู้ภัยพบความไม่ชอบมาพากล ระหว่างนั้น ไอเท็มผิดกฎหมายที่ซื้อขายกันในงานประมูลได้ถูกปล้นไป

นักข่าวที่ประทับใจกับกำแพงไฟอย่างมาก เป็นคนคิดสมญานามนั้นขึ้น

โชคยังดี ประเด็นเกี่ยวกับจอมโจรผาแดงถูกกลบไปด้วยเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากสังคม ที่มีต่อพฤติกรรมอันชั่วช้าของบยอนซุนโฮและพรรคพวก

แต่ปัญหาเริ่มขึ้นหลังจากนั้น

หลังจากฉันส่งมรดกทางวัฒนธรรมให้กับพิพิธภัณฑ์แห่งชาติโดยไม่เปิดเผยชื่อจริง

สำนักงานมรดกทางวัฒนธรรมได้ออกมาชี้แจงกับสื่อว่า สิ่งของทั้งหมดที่ถูกส่งคืน ล้วนปรากฏอยู่ในบัญชีซื้อขายของงานประมูลมายา และนั่นทำให้ประเด็นของฉันเริ่มถูกสังคมพูดถึง

ด้วยชื่อเล่น ‘จอมโจรผาแดง’

[‘จอมโจรผาแดง’ ที่บุกเข้าไปในมายาเกต เป็นผู้ส่งคืนมรดกทางวัฒนธรรมให้รัฐบาล]

[“ขอบคุณมากครับ” กล่าวโดยผู้อำนวยการสำนักงานมรดกทางวัฒนธรรม หลังจากจอมโจรผาแดงสร้างคุณงามความดีด้วยการเปิดโปงความเลวร้ายของงานประมูลมายา]

นับแต่นั้น สมญานามของฉันก็กลายเป็นจอมโจรผาแดงไปโดยปริยาย

ใบหน้าของฉันร้อนผ่าว

ผาแดงอะไรกัน

จอมโจรอะไรกัน…!

[สมญานาม] ร่างที่เหมาะสมสำหรับเปลี่ยนอนาคตมิติ, ซูเปอร์โนว่าไร้นาม, จอมโจรผาแดง

เมื่อตรวจสอบหน้าต่างสถานะ จอมโจรผาแดงถูกเพิ่มเข้ามาในส่วนของสมญานาม

แน่นอน มีแค่ฉันที่รู้ว่าโชอึยชินคือจอมโจรผาแดง

แต่ถึงอย่างนั้นก็มิอาจหักห้ามความรู้สึกอับอายจนมือเท้าหงิกเกร็ง

* * *

หนึ่งวันหลังจากฉันเริ่มต่อสู้กับความอับอาย

ในที่สุด บยอนซุนโฮเริ่มแตะต้องคนที่ไม่ควรไปยุ่ง

บทความหนึ่งปรากฏขึ้นบนหน้าหลักของเว็บไซต์ข่าวกลาง

[หนึ่งในผู้เข้าร่วมงานประมูลมายาเปิดเผยว่า ‘มังกรแดงน้อย ย็อมจุนยอล อยู่ที่นั่นด้วย’ , ย็อมจุนยอลคือจอมโจรผาแดง?]

[บยอนซุนโฮกล่าว ‘จับย็อมจุนยอลมาลงโทษในข้อหาวางเพลิง ทำลายทรัพย์สิน ปล้นทรัพย์ ทำร้ายร่างกาย และประทุษร้ายซะ!’]

ย็อมจุนยอลคือลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของ ‘ราชันเพลิงสีชาด’ ย็อมบังยอล

เป็นสตาร์เพลเยอร์ที่ได้รับความรักจากผู้คนมากมาย

การป้ายสีคนที่พวกเขารัก เปรียบดังการฉุดบุคคลดังกล่าวลงในบ่อโคลน มันคือชนวนเหตุของสงคราม

‘ไม่มีทางที่บยอนซุนโฮจะเข้าใจเรื่องนั้น’

ฉันเปิดอ่านคอมเมนต์ของบทความดังกล่าว

แฟนคลับที่คลิกเข้ามาอ่านบทความเพราะเห็นชื่อของย็อมจุนยอล ปัจจุบันแสดงความเห็นกันไปแล้วหลายพันคอมเมนต์

[จู่ๆ ก็จ้องจะเล่นงานย็อมจุนยอลเฉยเลย]

[ฉันมีคนรู้จักอยู่ในทีมสิงโตแดง บยอนซุนโฮเอาแต่ส่งข้อความมาก่อกวนจนพวกเขารำคาญ คงเพราะจอมโจรผาแดงใช้สกิลที่เกี่ยวกับไฟ บยอนซุนโฮจึงพูดทำนองว่า ‘เตรียมล่มจมไปพร้อมกันได้เลย’]

[ตอนนั้นจุนยอลกำลังไลฟ์สดแสดงโชว์มังกรอยู่บนโรงแรมลอยฟ้า มียอดผู้ชมหลักแสนเชียวนะ]

[มังกรแดงของเราดังใหญ่แล้ว แม้แต่จอมโจรคนดังยังพยายามเลียนแบบเขา ฮุฮุ!]

[บยอนซุนโฮ ไม่ต้องป่วยนะ… ตายไปเลย]

ย็อมจุนยอลมีพยานและหลักฐานยืนยันตัวตนที่สมบูรณ์แบบ คำกล่าวอ้างของบยอนซุนโฮจึงไร้ผล

ย็อมบังยอลและทีมสิงโตแดงมองว่านี่เป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจ จึงนัดพบนักข่าวเพื่อให้สัมภาษณ์

ในส่วนสุดท้ายของบทสัมภาษณ์ ย็อมบังยอลโมโหมากจนเอาแต่พูดซ้ำๆ ว่า บยอนซุนโฮต้องถูกลงโทษสถานหนักเท่านั้น

แม้จะมีการตอบโต้จากทีมสิงโตแดง และตำรวจก็มิได้ใส่ใจคำพูดบยอนซุนโฮมากนัก แต่ความเดือดดาลของบรรดาแฟนคลับย็อมจุนยอลก็ไม่บรรเทาลงง่ายๆ

‘บยอนซุนโฮคงกำลังสติแตก’

จากมุมมองของบยอนซุนโฮและพรรคพวก ทุกคนเห็นย็อมจุนยอลเต็มสองตา ตอนนี้คงกำลังสับสนจนแทบบ้า

ราวกับคำยั่วยุของฉันในวันนั้นยังฝังใจบยอนซุนโฮ เขาเอาแต่พูดซ้ำซากทำนองว่า ‘ฉันเห็นมังกรแดงกับย็อมจุนยอลจริงๆ’ ในแทบทุกบทสัมภาษณ์

กล่าวกันว่า ‘แสงประทาน’ ไม่มีทางซ้ำกันได้ และคัดลอกไม่ได้ แต่ในที่เกิดเหตุมีมังกรแดงและย็อมจุนยอลแน่นอน

‘ไม่มีคลิปหลุดจากภายในศูนย์ประชุม เพราะอุปกรณ์บันทึกทุกชนิดถูกห้ามนำเข้าไป’

ที่บยอนซุนโฮประสบความสำเร็จในการปกปิดความชั่วร้ายมาได้นาน เพราะเขาสามารถควบคุมอุปกรณ์บันทึกได้อย่างเข้มงวด

ในหนังสือพิมพ์ รูปถ่ายเดียวที่เกี่ยวข้องกับจอมโจรผาแดง คือภาพของกำแพงไฟสีแดงสูงเสียดฟ้าที่ปิดล้อมศูนย์ประชุมไว้ทุกทิศ ซึ่งเป็นการถ่ายจากระยะไกล

ลงเอยด้วย คำพูดของบยอนซุนโฮเป็นไม่มากไปกว่าการป้ายสีโดยหวังจะลากย็อมจุนยอลลงนรกไปด้วยกัน

บยอนซุนโฮมิได้สำนึกในความผิดที่ตัวเองก่อ ทุกครั้งที่อ้าปากจะต้องมีชื่อของย็อมจุนยอลหลุดออกมาเสมอ

นอกเหนือจากบยอนซุนโฮ ยังมีกลุ่มคนไร้ยางอายอีกมากที่อ้างว่าตนคือเหยื่อ และกล่าวว่าพวกเขาเห็นย็อมจุนยอลในงาน

ลงเอยด้วย กลุ่มแฟนคลับย็อมจุนยอลที่โมโหถึงขีดสุด ไม่ทนอีกต่อไป

‘มายาลิสต์’ ถูกสร้างขึ้น

เป็นลิสต์รายชื่อและข้อมูลส่วนบุคคลของผู้เกี่ยวข้องกับงานประมูลมายา จัดหามาด้วยทักษะในการขุดคุ้ยและเรียบเรียงของพวกเขา

มายาลิสต์ถูกอัปโหลดไว้ในหลายชุมชน เน้นไปที่แฟนคลับนอกประเทศของย็อมจุนยอลเป็นหลัก โดยทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า ‘ถ้าอยากฟ้องก็ฟ้องเลย’

‘ไปขุดมาจากไหนกันเนี่ย’

ไล่ตั้งแต่รูปถ่ายสุดคมชัดของทุกคนที่มีส่วนร่วมกับงานประมูลมายา ไปจึงความชั่วในอดีต หลักฐาน และข้อมูลส่วนตัว

นอกจากนั้น มายาลิสต์ยังรายงานความคืบหน้าของผลการสืบสวนในปัจจุบัน

หลังจากมายาลิสต์ถูกเผยแพร่ออกไป

บุคคลนับร้อยถูกกระแสสังคมถาโถมทันที บางรายที่เคยโชคดี เล็ดลอดการสืบสวนชั้นต้นมาได้ ก็ต้องถูกลากเข้ามาสอบสวนเพราะมีชื่ออยู่ในมายาลิสต์

บุคคลที่มีชื่อในมายาลิสต์ต่างโกรธจัดจนควันออกหู จึงพยายามฟ้องร้องในข้อหาหมิ่นประมาทให้เสื่อมเสียชื่อเสียง

‘แต่แน่นอน ข้อมูลที่เคยอยู่บนโลกอินเทอร์เน็ตครั้งหนึ่ง จะดำรงอยู่ตลอดไป’

ในภายหลัง เซิร์จเอนจิ้นรายใหญ่ได้แบนบางคีย์เวิร์ดที่เกี่ยวกับมายาลิสต์

แต่การค้นหามายาลิสต์ก็ไม่ใช่เรื่องยาก แค่พิมพ์คำใกล้เคียง หรือคีย์เวิร์ดอ้อมๆ หรือสแลงก็จะพบได้ไม่ยาก

มีข่าวลือแพร่หนาหูว่า ย็อมบังยอลแห่งทีมสิงโตแดง คือคนที่คอยสั่งให้อัปโหลดมายาลิสต์อยู่เรื่อยๆ

ในท้ายที่สุด มายาลิสต์ได้กลายเป็นความลับที่ทุกคนสามารถเข้าถึง

หลังจากอ่านบทความและคอมเมนต์ ฉันตัดสินใจเหยียบเรื่องที่ตัวเองปลอมตัวเป็นย็อมจุนยอลไว้จนวันตาย

* * *

ก่อนโรงเรียนจะเปิดเทอม อูซังฮุนตัดสินใจนัดกินข้าวตามที่เคยตกลงกันไว้

ที่ไหนดี?

บุฟเฟ่ต์ฤดูหนาวของพับลิกโฮเต็ลสโนว์แอนด์แอร์?

หรือคอร์สมื้ออาหารค่ำลิมิเต็ดเพื่อระลึกถึงการมาเยือนเกาหลีของเพลเยอร์-เชฟอบขนมชื่อดังชาวฝรั่งเศส?

เราสามคนไตร่ตรองเกี่ยวกับเมนูและปริมาณ

ในแง่ปริมาณ บุฟเฟต์ชนะขาดลอย

แต่จางนัมอุกเสนอให้กินอาหารฝรั่งเศสแบบคอร์ส เพื่อทำความคุ้นเคยกับมารยาทบนโต๊ะอาหารไว้ล่วงหน้า เพราะในอนาคตจะต้องเข้าร่วมอีเวนต์อย่างเป็นทางการของเพลเยอร์

ความลังเลจบลงอย่างง่ายดาย

เพราะอูซังฮีเห็นแชตเข้าพอดี จึงเสนอแนะพวกเราว่า ‘ก็กินทั้งคู่ไปเลยสิ’ พร้อมกับส่งสติกเกอร์ทำสายตาสมเพช

พ่อแม่ของอูซังฮุนยังบอกด้วยว่า หากต้องการ พวกเขาสามารถสั่งเมนูที่ฉันกับจางนัมอุกชอบมาเตรียมไว้ที่บ้านได้ทุกสุดสัปดาห์

เนื่องจากจางนัมอุกเข้าพักในหอประจำของโรงเรียนเตรียมทหารแล้ว พวกเราจึงตัดสินใจไปกินอาหารคอร์สแบบลิมิเต็ดในวันเสาร์ และบุฟเฟ่ต์โรงแรมในวันอาทิตย์ช่วงบ่าย ซึ่งเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เขาออกจากหอได้

วันเสาร์มาถึง

ฉันได้พบจางนัมอุกหลังจากห่างหายไปนาน

ตามระเบียบทรงผมของโรงเรียนเตรียมทหาร จางนัมอุกต้องตัดผมสั้นเกรียน

“ผมทรงอะไรของนาย?”

“…มันเป็นกฎของโรงเรียน”

ได้ยินคำทักทายอย่างเป็นมิตรของอูซังฮุน จางนัมอุกตอบพลางหลบตา

‘นี่ล่ะทรงทหาร’

ทรงเดียวกับที่ฉันเคยตัดเมื่อหลายปีก่อน

จางนัมอุกที่ยังไม่เป็นผู้ใหญ่ ยังไม่ได้ใกล้เคียงกับการเป็นทหาร แต่กฎของโรงเรียนเตรียมฯ นั้นไม่ต่างกับโรงเรียนนายร้อยที่ผู้ใหญ่เข้าเรียน จึงเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องตัดทรงเดียวกัน

พวกเราซื้อสูทเผื่อไว้สำหรับเข้าร่วมอีเวนต์อย่างเป็นทางการของเพลเยอร์ในอนาคต โดยเลือกให้สอดคล้องกับเดรสโค้ดของภัตตาคารอาหารฝรั่งเศส

หลังจากซื้อสูทสำเร็จรูปที่พนักงานร้านแนะนำ อีกไม่นานก็จะถึงเวลาจองโต๊ะ เราสามคนจึงเปลี่ยนชุดและเดินทางไปยังภัตตาคารทันที

เมื่อเดินตามพนักงานร้านเข้าไปนั่งที่โต๊ะ

“จางนัมอุก ยินดีด้วยที่สอบเข้าโรงเรียนเพลเยอร์เตรียมทหารได้เป็นอันดับที่สอง”

ฉันรอจังหวะเหมาะๆ เพื่อแสดงความยินดี

จางนัมอุกเผยสีหน้าประหลาดใจ ราวกับไม่คาดคิดว่าจะถูกอวยพร

“นายรู้ได้ยังไง? ขอบใจมาก อึยชิน”

อูซังฮุนที่กำลังคลี่ผ้าเช็ดปาก กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง

“นายสอบได้ที่สอง?”

จางนัมอุกผู้มีนิสัยช่างจ้อ ปิดปากเงียบเมื่อเข้าสู่หัวข้อนี้

‘ถ้าเราไม่บอก อูซังฮุนก็คงไม่รู้สินะ’

บทความที่ฉันตัดมาเก็บไว้ ถูกฉายออกไปเป็นภาพโฮโลแกรม

บทความมาพร้อมกับรูปถ่ายของจามนังอุกและใบหน้าที่ไม่รู้จัก

“ฉันบังเอิญเลื่อนไปเห็นบทสัมภาษณ์ของนักเรียนที่สอบเข้าได้อันดับหนึ่งและสองของโรงเรียนเพลเยอร์เตรียมทหาร… จางนัมอุก นายเป็นพวกถ่ายรูปไม่ขึ้นสินะ”

“ไม่เกี่ยวหรอก ตัวจริงก็อัปลักษณ์งี้แหละ”

อูซังฮุนหัวเราะคิกคักขณะเปรียบเทียบรูปถ่ายกับจางนัมอุกตัวจริงตรงหน้า

ในรูปถ่าย เมื่อเทียบกับคนที่นั่งข้างๆ จางนัมอุกดูเกร็งผิดไปจากนิสัยร่าเริงตามปกติ

“ยังไงก็ยินดีด้วย แล้วที่หนึ่งเป็นใคร”

อูซังฮุนที่หยอกล้อพอเป็นพิธี ในที่สุดก็แสดงความยินดีพลางตัดบทความเก็บไว้ในอุปกรณ์

จางนัมอุกมองภาพนั้นด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน

“ขอบคุณที่สำหรับคำยินดี ที่หนึ่งของรุ่นพักอยู่ห้องเดียวกับฉัน… เขาเป็นคน… ไม่ธรรมดา”

เมื่อเอ่ยถึงบุคคลที่สอบได้ที่หนึ่ง จางนัมอุกเผยสีหน้าซับซ้อน

ไม่ธรรมดา?

ฉันไม่เข้าใจเท่าไร

แต่ก็ตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะมองว่าคงเป็นการเสียมารยาทหากเอาแต่ถามถึงคนที่ไม่อยู่

ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะเมนูแรกในคอร์สกำลังถูกยกมาเสิร์ฟ

“เริ่มฝึกที่หอรึยัง?”

“เริ่มแล้ว โรงเรียนเตรียมทหารมักเปิดก่อนโรงเรียนปกติเล็กน้อย ถึงจะฝึกค่อนข้างหนัก แต่ฉันคิดว่าคุ้มค่า”

อูซังฮุนเองก็กำลังสนใจเกี่ยวกับหอพักมากกว่าที่หนึ่งของรุ่น

“หอพักเป็นยังไงบ้าง?”

“...ถึงจะถ่ายเทอากาศและทำความสะอาดแล้ว แต่มันยังรู้สึกเหมือนไม่สะอาด”

ฉันเข้าใจดี

ถึงจะไม่เคยพักในหอของโรงเรียนเตรียมทหาร แต่หอพักส่วนใหญ่ก็เหมือนกัน

ต่อให้ทำความสะอาดและระบายอากาศอย่างสม่ำเสมอจนไม่เห็นฝุ่นแม้แต่เม็ดเดียว แต่กลิ่นอับก็ไม่มีทางหายไป

ทำได้แค่รอให้จมูกชินไปเอง

“ถ้านายไม่ชอบ กลับมาเรียนที่โรงเรียนแสงเงินไหม”

อูซังฮุนดูเหมือนจะยังตัดใจไม่ได้

“…ไม่เป็นไร มันคือการตัดสินใจของฉัน ต่อให้ในอนาคตจะเดินไปบนเส้นทางอื่น แต่ฉันต้องรับผิดชอบการตัดสินใจไปจนกว่าจะจบม.ปลาย”

ได้ยินคำตอบจางนัมอุก อูซังฮุนใช้ช้อนตัก ‘อามูส·บุช’ ด้วยใบหน้าปวดใจ

จางนัมอุกเอาแต่จู้จี้เรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร

ได้มาคุยกับเด็กพวกนี้ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันปีใหม่เหมือนกับฝันไป

แต่แน่นอน ฉันไม่ได้ฝัน

พวกเราสนทนาเกี่ยวกับอนาคตในโรงเรียนมัธยมปลาย ส่วนใหญ่เป็นการคาดเดานั่นนี่

จากนั้นก็มาถึงประเด็น ‘มายาเกต’ หัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในโลกเพลเยอร์

ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อเกร็งไม่ให้มือสั่น เพราะตัวเอกในบทสนทนาคือจอมโจรผาแดง

‘ทำไมนักข่าวนั่นถึงต้องตั้งฉายาว่าจอมโจรผาแดง?’

เรียกว่าบุคคลนิรนามไม่ได้หรือ? แค่นั้นก็น่าจะพอนะ

เมื่อเห็นอ็องเทรถูกยกมาเสิร์ฟ อูซังฮุนถามฉัน

“โชอึยชิน นายเรียนอยู่ห้องไหน? ฉันห้องหนึ่ง”

ทางโรงเรียนจะแจ้งล่วงหน้าว่าจะได้เรียนห้องไหน

ฉันเรียนอยู่ห้องใกล้ๆ กับอูซังฮุน

“ห้องศูนย์”

มองไปที่ประกาศแจ้งเตือนที่ส่งมายังอุปกรณ์ เนื้อหาแจ้งว่าฉันอยู่ห้องศูนย์ ซึ่งเป็นผลจากการทำสัญญากับท่านประธาน

แกร่ก!

เคร้ง—

ฉันได้ยินเสียงอุปกรณ์การกินตกพื้น

อูซังฮุนทำช้อนตก และจางนัมอุกที่เอาแต่บ่นเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหารก็ทำช้อนตกเช่นกัน

ทำไมถึงต้องทำหน้าแบบนั้น?

ขณะฉันเอียงคอสงสัย จางนัมอุกกับอูซังฮุนเอาแต่อ้าปากค้าง

“นายมีประวัติอาชญากรรม?”

“สารภาพมา! โชอึยชิน”

พูดเรื่องอะไรกัน?

ดูเหมือนว่าคลาสศูนย์จะมีชื่อเสียงในทางแย่กว่าที่ฉันคิด

แต่ฉันตัดสินใจดื่มด่ำไปกับคอร์สอาหารที่เหลือด้วยรอยยิ้มคลุมเครือ

กระทั่งในตอนที่แยกย้าย ทั้งสองก็ยังทำหน้าเหมือนเป็นกังวลกับเรื่องที่ฉันเรียนห้องศูนย์

* * *

ฉันไม่ได้เข้าร่วมทุกกิจกรรมของโรงเรียนมัธยมต้น ไม่ว่าจะคาบเรียนหรือพิธีจบการศึกษา

ครูประจำชั้นพยายามโทรหารสองสามครั้ง แต่ฉันก็ตอบกลับไปว่า ‘ผมยังเหนื่อยจากสิ่งที่ซนมินกิก่อขึ้น’ และได้ผลทุกครั้ง

โรงเรียนแสงเงินใกล้เปิดภาคเรียนเต็มที

คงไม่มีเวลาให้หันไปสนใจโรงเรียนมัธยมต้น

จำเป็นต้องรวบรวมชิ้นส่วนที่จำเป็นให้ครบก่อนโรงเรียนเปิด

ฉันค้นคว้าเกี่ยวกับโลก ซื้อไอเท็มที่จำเป็น ฝึกฝนร่างกาย และเตรียมตัวสำหรับพิธีเปิดการศึกษาของภาคเรียนใหม่

จนกระทั่งย่างเข้ามีนาคม

พิธีเปิดเริ่มขึ้นแล้ว

______________________

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร พุธ เสาร์ และอาทิตย์ (2/4)

ติดตามผลงานของผู้แปล และนิยายทุกตอนได้ที่เพจเฟสบุค:

https://www.facebook.com/bjknovel/

หรือพิมพ์ค้นหา: bjknovel

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด