สีหน้าของซ่งชิงซงกลายเป็นอับอาย อย่างไรก็ตาม เขาพูดต่ออย่างหนักแน่นว่า “แม้ว่าเจ้าจะดูถูกข้า แต่มรดกนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะได้รับ เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าจะมอบมันให้กับเขา? หากเราไม่ฆ่าหลี่หราน เราจะไม่มีโอกาส!”

เยว่เจียนหลี่ยังคงไม่ไหวติง นางเย้ยหยัน “ต่อให้หลี่หรานถูกกำจัดแล้วคิดหรือว่าเจ้าจะยังมีโอกาส?”

ซ่งชิงซงเงียบไป

เขาสู้เยว่เจียนหลี่ไม่ได้ แต่นั่นก็ดีกว่าการเผชิญหน้ากับหลี่หราน คนผู้นั้นน่ากลัวเกินไป

“บททดสอบนั้นยากขึ้นเรื่อยๆ ในเมื่อเขาต้องการให้เหลือสามคนสุดท้าย เขาก็ย่อมมีเหตุผลของตัวเอง ก่อนที่เราจะรู้ว่าบททดสอบสุดท้ายคืออะไร หลี่หรานไม่สามารถถูกกำจัดได้” เยว่เจียนหลี่มีลางสังหรณ์ว่าบททดสอบสุดท้ายจะยากอย่างถึงที่สุด

ถ้าหลี่หรานไม่อยู่ที่นี่ นางคงไม่มีความมั่นใจที่จะผ่านมัน

“เมื่อการทดสอบสิ้นสุดลง ข้าจะฆ่าเขาเอง!” เยว่เจียนหลี่กล่าวอย่างเกลียดชัง

ซ่งชิงซงเกาหัวและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

มันราวกับสองคนนี้ไม่ใช่ศัตรู แต่... เป็นคู่รักที่ทะเลาะกัน?

—

หลี่หรานเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาและยืนอยู่หน้าประตูสีแดงเข้มที่สูงกว่าสิบเมตร เขาเงยหน้าขึ้นมองป้ายขนาดใหญ่

คำสองคำถูกที่สลักอยู่บนนั้นเต็มไปด้วยพลัง และถูกบรรจุไว้ด้วยกฎแห่งเต๋าที่ยิ่งใหญ่ เพียงแค่เหลือบมองก็ทำให้จิตวิญญาณยุ่งเหยิง

นิกายพระราชวังสวรรค์

“เป็นตัวอักษรที่ดูอลังการดีจริงๆ…” หลี่หรานส่ายหัว “เขาคิดว่าตัวเองเป็นจักรพรรดิหยกหรือไง”

[TL: ‘จักรพรรดิหยก’ ถือเป็นผู้ปกครองสรวงสวรรค์]

เยว่เจียนหลี่เดินไปอยู่ข้างๆเขา ดวงตาของนางเป็นประกายด้วยความประหลาดใจ

ในเวลานี้ พลังปราณของหลี่หรานพรั่งพรูออกมาและพละกำลังของเขาก็แข็งแกร่งราวกับมังกร เห็นได้ชัดว่าเขาฟื้นคืนสู่จุดสูงสุดแล้ว

‘มันผ่านไปไม่ถึงหนึ่งก้านธูปด้วยซ้ำ’ เยว่เจียนหลี่ทอดถอนใจ ‘ช่างเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ...’

นางรู้ว่าอาณาจักรลับที่มีพลังปราณอุดมสมบูรณ์เช่นนี้มีผลเพียงเล็กน้อย การรักษาที่รวดเร็วของเขาน่าจะมาจากเทคนิคที่เขาบ่มเพาะ

ไม่เพียงแต่ความเร็วในการฟื้นตัวของหลี่หรานจะเร็วขึ้นเท่านั้น แม้กระทั่งการบ่มเพาะของเขาก็พัฒนาขึ้นเช่นกัน

หลี่หรานมองไปที่ซ่งชิงซงและยิ้ม

หัวใจของซ่งชิงซงสั่นสะท้าน เขาก้มหัวลงอย่างรีบร้อนและหลั่งเหงื่อเย็นเยียบ

“เขาไม่รู้ว่าเมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น...”

【สิ้นสุดการทดสอบที่สาม...】

【สามคนไปต่อ】

【บททดสอบสุดท้ายเริ่มต้น!】

ทันทีที่คำพูดในอากาศกระจายไป พระราชวังอันงดงามก็เปิดออกอย่างช้าๆ เมื่อมองเข้าไปสิ่งเดียวที่มีอยู่คือความมืดมิด เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งใดเลย

“ไปกันเถอะ” หลี่หรานเดินเข้าไปข้างในทันที

ทั้งสองรีบตามไป ข้างในเป็นทางเดินนาว ล้อมรอบด้วยความมืดที่ไม่สามารถลบออกไปได้ นอกจากแสงเทียนสองข้างทางก็ไม่มีแสงสว่างอื่นใดอีก

ทั้งสามเดินไปตามทางเดินเป็นเวลานานก่อนที่จะถึงจุดสิ้นสุด

พระราชวังอันงดงามอยู่เบื้องหน้าพวกเขา

บรรยากาศเคร่งขรึมและเสาที่ดูเก่าแก่ยังคงสว่างไสว

บนเสาสีแดงถูกแกะสลักไว้ด้วยมังกรทองที่สามารถสะกดวิญญาณของคนคนหนึ่งได้

บนเพดานมีไข่มุกเม็ดใหญ่ส่องสว่างไปทั่วพื้นที่

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่จุดสนใจหลัก

ทั้งสามจ้องเขม็งไปที่โลงศพขนาดใหญ่เบื้องหน้าพวกเขา

‘เกิดอะไรขึ้น?’

‘ไม่มีบัลลังก์หรือจักรพรรดิอมตะ มีเพียงโลงศพ?’

“เป็นไปได้ไหมว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องบรรทมของจักรพรรดิอมตะ แต่เป็นสุสานของจักรพรรดิ” ซ่งชิงซงรู้สึกสับสน

หลี่หรานและเยว่เจียนหลี่มองหน้ากัน พวกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

โลงศพนี้เป็นของจักรพรรดิอมตะ? การฝังตัวเองไว้ในห้องบรรทมเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเกินไป

เยว่เจียนหลี่ถามว่า “ทำไมเนื้อหาของบททดสอบยังไม่ถูกปล่อยออกมา?”

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลี่หรานก็พูดกับซ่งชิงซงว่า “ไปเปิดโลงศพ”

“อา?” ซ่งชิงซงตื่นตระหนกและเขาก็ส่ายหัวอย่างแรง “สถานที่นี้เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด ข้าไม่กล้าเข้าไป”

“ถ้าเจ้าไม่เปิดฝาโลง ข้าจะเปิดหัวเจ้าแทน เลือกเองก็แล้วกัน” หลี่หรานพูดอย่างเย็นชา

เขาปล่อยผู้ชายคนนี้ไปครั้งแล้วครั้งเล่าเพียงเพื่อช่วงเวลานี้ ในฐานะเครื่องมือ เขาควรเข้าใจบทบาทของตนเอง

ซ่งชิงซงตัวสั่นและหันไปหาเยว่เจียนหลี่ อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายถือกระบี่ของนางอย่างเงียบๆ เห็นได้ชัดว่านางเห็นด้วยกับผลลัพธ์นี้โดยปริยาย

“ก็ได้ ข้าจะไป!”

ซ่งชิงซงตอบกลับอย่างช่วยไม่ได้ เขาทำได้เพียงกัดฟันและเดินไปที่โลงศพสีดำ เขาคว้ากระดานโลงศพและผลักมันอย่างแรง

ครืดด!

รอยแตกปรากฏขึ้นบนโลงศพขณะที่หมอกดำหลั่งไหลออกมา ในเวลาเดียวกัน คำพูดก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

【บททดสอบสุดท้ายเริ่มต้นขึ้น】

“อย่างที่คาดไว้ ตราบเท่าที่เราเปิดโลงศพ การทดสอบจะเริ่มขึ้น...”

อย่างไรก็ตาม ทันทีหลังจากนั้น ทั้งสามก็ตกตะลึง

ข้อความในอากาศ:

【ภารกิจแรก: กำจัดปีศาจ - ผู้เข้าร่วม: หลี่หราน เยว่เจียนหลี่】

【ภารกิจที่สอง: สังหารผู้บุกรุก - ผู้เข้าร่วม: ซ่งชิงซง】

บททดสอบสุดท้ายนั้นเป็นสองภารกิจที่แตกต่างกัน!

//////////