บทที่ 19 - ตกผลึกวิชายุทธ

3/6

บทที่ 19 - ตกผลึกวิชายุทธ

ได้ยินข้อความแจ้งเตือนจากระบบ หยางซือเล่ยนิ่งงัน

ฟังก์ชั่นสแกนนี้มีประโยชน์อะไร?

หยางซือเล่อยากรู้มาก ดังนั้นตัดสินใจทำตามแจ้งเตือน เอ่ยในใจ “เปิดสแกน”

ฟุ่มมม——！

ทันทีที่ออกคำสั่ง ม่านตาของหยางซือเล่ยหดลีบลง รู้สึกราวกับว่าดวงตาเขากลายเป็นเครื่องสแกน ยิงไฟสีแดงออกไป ครอบคลุมหนังสือวิชายุทธในมือ

“ติ๊ง! สแกนสำเร็จ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ คุณได้รับผลึกวิชายุทธ การสแกนครั้งนี้มีค่าใช้จ่าย 100 แต้มเสริมพลัง”

วินาทีที่เสียงนั้นดังขึ้น ผลึกทรงหลายเหลี่ยมปรากฏขึ้นในใจของหยางซือเล่ย มันลอยล่องและหมุนวน

ตัวผลึกนี้เป็นสีขาว และมีมังกรทองเก้าตัวแหวกว่ายอยู่บนผิวผลึก แผ่กลิ่นอายพลังงานอันน่าเกรงขามออกมาอย่างคลุมเครือ

หยางซือเล่ยอ้าปากค้างทันที แค่สแกนหนังสือสองสามหน้า แต่กลับใช้แต้มเสริมพลังไปเป็น 100 แต้ม!

นี่มันจะโหดร้ายเกินไปแล้ว!

อย่างไรก็ตาม ขณะที่หยางซือเล่ยกำลังจะตรวจสอบ เขาก็พบว่าผลึกคริสตัลที่เพิ่งสแกนมากำลังละลายราวกับน้ำแข็งกลางแดดจ้า และส่วนที่ละลาย มันค่อยๆฝังลึกเข้าไปในใจเขา

หึ่ง หึ่ง——！

ทันใดนั้นหยางซือเล่ยรู้สึกราวกับว่าเขาได้รับการรู้แจ้ง ข้อมูลทั้งหมดของ《เคล็ดโชคเก้ามังกร》ที่อยู่บนหน้าหนังสือ ทั้งหมดซึมซับและกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขา

ขณะเดียวกัน ในทะเลแห่งจิตวิญญาณของหยางซือเล่ย เงาแสงที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ปรากฏขึ้น เงาๆนั้นเคลื่อนไหวด้วยท่าร่างโฉบไปโฉบมาราวกับมังกรทองเก้าตัวกำลังร่ายรำ ยากที่จะบอกว่าตัวไหนคือร่างที่แท้จริง

ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเพียงสแกนตำราวิชายุทธ และดูดซับผลึกวิชายุทธที่เปลี่ยนแปลงโดยระบบ เขาจะสามารถเรียนรู้ ‘ท่าร่างเงามังกร’ ได้จริงๆ

แล้วอีกอย่าง มันเหมือนกับว่าเขาได้ฝึกฝนท่าร่างนี้อย่างหนักมาเป็นเวลานับสิบปี สามารถใช้งานมันได้อย่างเชี่ยวชาญ!

ความเร็วในการเรียนรู้เช่นนี้ แม้แต่สุดยอดอัจฉริยะหรือสัตว์ประหลาดนักบู๊ก็ยังล้าหลังเทียบเขาไม่ติด

หยางซือเล่ยแตกตื่นตกใจ ดูเหมือน 100 แต้มเสริมพลังที่เสียไปจะไม่สูญเปล่าแล้ว

นี่มันโคตรเจ๋ง น่าตื่นเต้นมาก!

“ต่อไปเป็นรายการประมูลชิ้นสุดท้าย อันที่จริงนี่ไม่อยู่ในรายการเดิมของสภาหอการค้าจินไห่ แต่ตัดสินใจเพิ่มเข้ามาทีหลัง และที่ได้เป็นรายการสุดท้าย เพราะอาวุธชิ้นนี้ไม่เพียงเป็นของใหม่ แต่ยังมีอำนาจสังหารอันน่าสะพรึง”

เสียงไพเราะของถังซิงเยว่กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของฝูงชน

ทันทีหลังจากนั้น เห็นแค่เพียงเฉินซียกถาดเงินขึ้นมา

“ในที่สุดก็ถึงตาเราแล้ว!”

ดวงตาของหยางซือเล่ยเคลื่อนไหวเล็กน้อย เกิดความคาดหวังเล็กๆในใจเขา

ท่ามกลางสายตาที่อยากรู้อยากเห็นของใครหลายคน เฉินซียกผ้าสีแดงบนถาดเงิน เผยปืนพกไทป์54 ออกมา

เพียงแต่ว่า เมื่อทุกคนได้เห็นรูปร่างของปืนพกไทป์54 ทั้งหมดต่างถอนหายใจ ค่อนข้างผิดหวัง

“อะไรกัน? นั่นน่ะหรือของปิดงานประมูล?”

“ขวานก็ดูจะไม่ใช่ ทั้งยังดำสนิท น่าเกลียดไปหน่อยไหม?”

“แถมยังไม่มีปลายแหลมหรือใบมีด แล้วจะเป็นอาวุธสังหารได้ยังไงกัน? ใช้ทุบหรือ?”

ชั่วพริบตา เกิดข้อถกเถียงและสงสัยมากมายในห้องประมูล ไม่มีใครเชื่อว่าอาวุธชิ้นนี้จะน่าทึ่ง

แม้ตกอยู่ในสถานการณ์นี้ แต่ถังซิงเยว่ยังคงยิ้มอยู่เสมอ ดวงตาคู่งามไม่ละสายตาจากปืนพกสีดำในมือของเฉินซี

ก่อนหน้านี้ เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเฉินซี เธอก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกับคนเหล่านี้

แต่หลังจากที่เฉินซีสาธิตให้เห็นด้วยตัวเอง เธอตะลึงกับอานุภาพของอาวุธชิ้นนี้มาก

ดังนั้นถังซิงเยว่จึงไม่อธิบายเพื่อช่วยแก้สถานการณ์ เพียงพยักหน้าเล็กน้อยให้เฉินซี

เฉินซีเข้าใจทันที สายตาหันไปทางหลังเวที แล้วตะโกน “นำมันขึ้นมา!”

ไม่นาน ชายฉกรรจ์สองคนได้ลากสัตว์หมาป่าสูงประมาณครึ่งคนด้วยโซ่เหล็ก พามันขึ้นมายังเวทีประมูล

หมาป่าตัวนี้ดูเหมือนจะโตเต็มวัยแล้ว ตามตัวมันเต็มไปด้วยมัดกล้าม มีดวงตาดุร้ายสีแดงเลือด

สัตว์ร้ายขั้น 1 --หมาป่าคลั่งเนตรโลหิต!

ระดับขั้นของสัตว์ร้ายนั้นก็เหมือนกับขอบเขตวรยุทธของนักบู๊

พลังรบในขั้นหนึ่งของสัตว์ร้าย จะเทียบเท่ากับมนุษย์ในระดับขอบเขตรวบรวมลมปราณ

อย่างไรก็ตาม

สัตว์ร้ายมีข้อได้เปรียบด้านหนังหนาและพละกำลัง ดังนั้นในขอบเขตเดียวกัน พวกมันถือว่าแข็งแกร่งกว่านักบู๊อย่างมนุษย์

ในตอนนั้นเอง ท่ามกลางสายตางุนงงของฝูงชน จู่ๆชายฉกรรจ์ทั้งสองก็ปลดโซ่เหล็กออก

“กรรร--!”

หมาป่าคลั่งเมื่อเป็นอิสระ กระโจนเข้าหาเฉินซีตรงหน้ามันทันที อ้าปากแยกเขี้ยวที่เปื้อนไปด้วยเลือด

เฉินซียกปืนพกในมือขึ้นเล็งและเหนี่ยวไก

ปัง!

เสียงปืนดังสนั่น ทั่วทั้งห้องประมูลสั่นสะเทือน ฝูงชนในห้องตื่นตกใจ

แต่ทันทีหลังจากนั้น ระหว่างที่ยังตกใจไม่หาย พวกเขาก็พบว่าหมาป่าคลั่งถูกโจมตีอย่างแรง ล้มฟุบลงกับพื้น

เมื่อเพ่งมองดูดีๆ จะเห็นว่าตรงกลางหน้าผากมัน มีหลุมเลือดปรากฏอยู่

ถูกฆ่าในพริบตา!

“ซู้ดดด——！”

เห็นฉากนี้ เสียงสูดลมหายใจดังขึ้นทั่วห้องโถง

“นี่มันเร็วเกินไปไหม? ข้าไม่เห็นอะไรเลย”

ทุกคนบนที่นั่งต่างหวาดผวากับการโจมตีครั้งนี้!

พวกเขามองไปที่อาวุธในมือของเฉินซีด้วยความสยดสยอง

หรือนั่นคือสิ่งที่ใช้ฆ่าหมาป่า? แต่เมื่อครู่พวกเขาได้ยินเพียงเสียงระเบิดเท่านั้น ไม่เห็นมีอะไรออกมาเลย

แล้วลูกศรเล่า? พวกมันอยู่ที่ไหน?

บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ มุมปากของหยางซือเล่ยยกโค้งเล็กน้อย

อย่ามาทำให้ขำไปหน่อยเลย

ความเร็วของกระสุนที่ออกจากรังเพลิงนั้นเร็วมาก ด้วยฐานบำเพ็ญเพียรธรรมดาๆของพวกเขา จะมองเห็นมันด้วยตาเปล่าได้อย่างไร

“อาวุธชิ้นนี้มีชื่อว่าปืนพกไทป์54 เพียงกดกลไกนี้เบาๆก็ยิงกระสุนได้ ใช้งานง่าย แม้แต่เด็กอายุห้าขวบ ก็สามารถสังหารสัตว์ร้ายได้อย่างง่ายดาย ...”

เฉินซีเริ่มแนะนำด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ

หลังเสร็จสิ้นการประมูล เขาจะได้เป็นตัวแทนของหยางซือเล่ย ดังนั้นต้องใช้โอกาสนี้โฆษณามันให้มากที่สุด

“บัดนี้ ทุกท่านคงได้เห็นด้วยตาตัวเองแล้ว ว่ามันทรงพลังแค่ไหน ข้าคงไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมอีก”

“เริ่มการประมูลได้ ราคาเริ่มต้น สามร้อยตำลึงทอง!”

เห็นปฏิกิริยาที่คาดหวังของฝูงชน  ริมฝีปากแดงของถังซิงเยว่งุ้มเล็กน้อย เผยรอยยิ้มอันมีเสน่ห์

เธอรู้ดีถึงแรงดึงดูดใจของปืนพกไทป์54 โดยเฉพาะผู้ที่ไม่พรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ เจ้าสิ่งนี้ล่อใจอย่างแท้จริง

อะไรนะ?

เริ่มต้นแค่สามร้อย?

ได้ยินราคาเสนอขาย ทุกคนในห้องประมูลเกิดความปั่นป่วน

เพราะราคานี้--

--มันโคตรจะถูกเลย!