ตอนที่ 19-38 ดินหนึ่งนิ้วฟ้าหนึ่งฟุต

“พื้นที่ซึ่งบีบอัดศัตรูเปลี่ยนเป็นใหญ่หรือเล็กได้ตามต้องการ  ในที่สุดข้าก็เชี่ยวชาญเคล็ดนี้จนได้”  ลินลี่ย์รู้สึกดีใจแทบคลั่ง

พลังแทงของกระบี่ของเขาเทียบได้กับท่าไม้ตายเดิมของเขา  แต่ความต่างกันก็คือพลังพันธนาการ,พลังจำกัดพื้นที่!  นี่จะพันธนาการความเคลื่อนไหวของศัตรูและเป็นไปได้จะทำให้พวกเขาไม่สามารถป้องกันกระบี่ของลินลี่ย์ได้แม้แต่น้อย

คุกศิลาดำหายไป บีบีหันไปมองและวิ่งเข้ามาหาอย่างดีใจระคนแปลกใจ  “พี่ใหญ่,ท่านใช้เวลาเกือบครึ่งปีสำหรับคิดวิชานี้ มาลองดูกันว่าจะทรงพลังขนาดไหน?”

“ก็ได้ อย่างนั้นมาทดสอบกัน”  ลินลี่ย์ค่อนข้างกระตือรือร้นเช่นกัน

“ไม่ต้องออมมือ พลังป้องกันของข้ายังไม่กลัวแม้แต่เทพพารากอน โจมตีข้าให้หนักก็ได้”  บีบีเชิดหน้าและตบอกขณะยืนนิ่งกับที่และหลิ่วตาให้ลินลี่ย์

ลินลี่ย์รู้ว่าพลังป้องกันของบีบีน่าทึ่งเพียงไหน  เขาพยักหน้าและกล่าว  “ก็ได้, อย่างไรก็ตามข้าไม่จำเป็นต้องแปลงร่างมังกร เนื่องจากเป็นการทดลองและดูว่าเจ้าจะสามารถใช้อาวุธของเจ้าป้องกันกระบี่ของข้าได้”  ขณะที่ลินลี่ย์พูดกระบี่เงาลวงปรากฏอยู่ในมือของเขา  ขณะที่ดาบสั้นปรากฏอยู่ในมือของบีบี

“มาเลย” ตาของบีบีฉายประกายและเขาเพ่งมองระวังกระบี่เงาลวงของลินลี่ย์ที่ชี้ออกมา

“ควั่บ!”

ทันใดนั้นกระบี่เงาลวงกลายสภาพเป็นโปร่งแสงและแทงมาข้างหน้าอย่างสบายๆ  บีบีเลิกคิ้ว เขาเห็นรังสีพลังเทพธาตุดิน 108 สายแผ่ออกมาจากกระบี่ประกายเทพของลินลี่ย์  เหมือนกับมังกรคำราม 108 ตัวกำลังขู่ขวัญเขาก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัว พลังธาตุดินเริ่มรวมตัวกันด้วยความเร็วสูง รังสีพลังเทพ108สายผสานเข้ากันกับแก่นธาตุดินโดยรอบก่อตัวเป็นลูกกลมเส้นผ่าศูนย์กลางห้าเมตรกักเขาไว้ภายใน

“พลังบีบอัดค่อนข้างมาก” บีบีรู้สึกได้ถึงแรงกดดันเช่นกัน

นี่คือแรงโน้มถ่วงที่มากที่สุดเท่าที่อสูรเจ็ดดาวยังพบว่ายากจะทนได้เป็นพลังกดดันมาจากรอบด้าน แม้แต่บีบีก็ยังรู้สึกอึดอัด

กระบี่เงาลวงไร้รูปไร้ลักษณ์

แต่ระลอกมิติที่มันสร้างขึ้นมาส่งผลต่อบีบี

“เอ๊ะ?”  บีบีรู้สึกได้ชัดเจนว่ากระบี่เงาลวงกำลังโจมตีใส่เขา เขาต้องการขยับแขนและใช้มีดสั้นรับพลังโจมตี  “พลังบีบอัดนี่สร้างความลำบากได้จริงๆ” บีบีรู้สึกเหมือนกับว่าเขามีเชือกมัดอยู่รอบแขนของเขาทำให้ความเร็วของเขาตกลงไปมาก”

“ฉัวะ!”

กระบี่ฟันใส่อกของบีบีและร่างบีบีสั่นสะท้านรุนแรง

“เป็นยังไงบ้าง, บีบี?” ลินลี่ย์หัวเราะจากนั้นรั้งกระบี่กลับ

“พลังบีบอัดส่งผลกระทบมากจริงๆ”  บีบีพยักหน้าและถอนหายใจชมเชย  “แม้ว่าจะไม่ถึงกับน่ากลัวเท่าของไบเออร์  แต่ก็ยังทรงพลังมากกว่าพลังดึงดูดทิศทางเดียวมากมาย”

ลินลี่ย์พบเช่นกันว่าบีบีไม่สามารถใช้อาวุธประกายเทพของเขาป้องตัวเองจากพลังโจมตีได้

เมื่อยอดฝีมือต่างโจมตีใส่กันโดยทั่วไปพวกเขาจะใช้อาวุธฟาดฟันหรือไม่ก็ป้องกันอาวุธของอีกฝ่ายหนึ่ง  จะใช้ร่างกายตนเองเพื่อป้องกันพลังโจมตีน่ะหรือ?  นอกจากคนเพียงไม่กี่คนแล้วผู้บัญชาการส่วนใหญ่ไม่สามารถทำได้

“แต่ว่าพลังยังไม่แข็งแกร่งมากพอ แค่ทำให้ข้าคันๆเท่านั้น”  บีบีแค่นเสียง  ลินลี่ย์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี  “บีบี, ข้ายังไม่ได้อยู่ในร่างมังกรแปลง!  หลังจากข้าแปลงเป็นมังกรพลังของข้าจะเพิ่มขึ้นอีกมาก และพลังโจมตีก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมากมายเช่นกัน  แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่สามารถทำให้เจ้าบาดเจ็บได้”  ลินลี่ย์รู้ขีดจำกัดตัวเองดี

บีบีหัวเราะ “ข้าล้อเล่น, พี่ใหญ่ วิชานี้ของท่านจะตั้งชื่อว่ายังไง?”

“แรงอัดกดดันคนไว้ในโลกใบเล็กมีพื้นดินหนึ่งนิ้วผืนฟ้าหนึ่งฟุตทำให้เขาไม่สามารถหลบได้จึงต้องจำใจรับพลังโจมตีของข้า....ใช่แล้วข้าจะเรียกว่า‘ย่อโลก’”

ย่อโลก!

ลินลี่ย์เชื่อว่าในร่างมังกรแปลง  พลังของกระบี่นี้จะทำให้เขาเหนือกว่าผู้บัญชาการทั่วไปผสานกับพลังบีบอัดวิชานี้ควรนับได้ว่าเป็นวิชาไม้ตายระดับสูงในหมู่ผู้บัญชาการ  บางทีพลังโจมตีล้วนๆไม่อาจเทียบได้กับอาวุธมหาเทพของคนอื่น แต่วิชานี้ของลินลี่ย์.. จะทำให้ศัตรูยากจะป้องกันได้

ตัวอย่างเช่นโอมาน เมื่อเขาหวดฟาดด้วยคทาหนามของเขา พลังนับว่ายิ่งใหญ่รุนแรงจริงๆ!  แต่อาศัยอาวุธประกายเทพของเขา  ลินลี่ย์ยังสามารถป้องกันและทนรับได้  ถ้าโอมานสามารถรับวิชาของลินลี่ย์ได้และสามารถสร้างพลังบีบอัดทำให้เป็นไปไม่ได้ที่ลินลี่ย์จะป้องกันไว้ได้  เขาอาจฆ่าลินลี่ย์ได้ในท่าเดียว

“บีบี! ได้เวลาที่เราจะออกไปดูข้างนอกกันแล้ว” ลินลี่ย์พูดพลางหัวเราะอย่างเยือกเย็น

สมรภูมิมหาพิภพยังคงเงียบและสงบเหมือนเคย

นี่เป็นสถานที่ซึ่งไม่เคยมีแสงอาทิตย์ส่อง ไม่มีความอบอุ่นมีแต่เพียงเสียงลมหนาวหวีดหวิวไม่สิ้นสุด ลินลี่ย์และบีบีเคลื่อนไหวอย่างเงียบงันในสมรภูมิมหาพิภพ  อย่างไรก็ตามหลังจากเดินทางมาเจ็ดวันเต็ม  พวกเขาไม่เห็นคนแม้แต่คนเดียว เห็นได้ชัดว่าจำนวนคนที่ท่องเที่ยวเตร็ดเตร่อยู่ในสมรภูมิมหาพิภพลดน้อยลงมากทุกที

“พี่ใหญ่ดู ดูเหมือนมีคนปรากฏอยู่ข้างหน้า” บีบีพูดทันที

ลินลี่ย์มองดูข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ร่างนั้นยังห่างจากเขาไม่กี่กิโลเมตรและพงหญ้าหนาที่คั่นระหว่างพวกเขาพัดลู่ตามลมทำให้ลินลี่ย์ยากจะเห็นคนผู้นั้นได้

ขณะต่อมา...

“เป็นเขา!”  ลินลี่ย์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“แฮมเมอร์จริงๆด้วย”  บีบีจ้องมองเช่นกัน พวกเขาทั้งสองจำตัวประหลาดที่มีพลังป้องกันและพลังโจมตีที่น่ากลัวมากได้  ขณะที่เขามีสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณ

“ฮ่าฮ่า พวกเจ้าสองคน อย่าคิดหนี”  เสียงหัวเราะดังลั่น

ลินลี่ย์และบีบีแค่ยืนอยู่กับที่ไม่ได้เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

“บีบี, ไปคอยอยู่ตรงนั้นก่อน  ข้าจะซ้อมมือกับคนตัวใหญ่นี่สักหน่อย”  สายตาของลินลี่ย์ร้อนแรงและความกระหายการต่อสู้ของเขาเดือดพล่าน  “แม้ว่าแฮมเมอร์ผู้นี้จะทรงพลัง  แต่ความเร็วของเขาธรรมดา  และเขาไม่รู้วิธีจู่โจมระยะไกล เขาสมบูรณ์แบบที่สุดที่ช่วยให้ข้าได้ซ้อมมือและทดสอบพลังของตนเอง”

“ได้” บีบีหัวเราะ  “พี่ใหญ่, อย่าให้เสียหน้าหนีไปโดยยังไม่ได้ทุบเจ้านั้นสักสองสามคราเล่า”

ลินลี่ย์และบีบีทั้งสองคนเคยปะทะกับแฮมเมอร์มาก่อน  ถ้าพวกเขาต้องการหนี พวกเขาก็ย่อมทำได้

ร่างสูงสามเมตรราวกับหอหอคอยเหล็ก ผมสีทอง จมูกที่เชิดรั้นปากที่คล้ายพยัคฆ์ ดวงตาสีทองจ้องมองลินลี่ย์กับบีบี  นี่คือแฮมเมอร์  แฮมเมอร์ขมวดคิ้วและแค่นเสียง  “พวกเจ้าสองคนกล้ามากครั้งก่อนข้าปล่อยให้พวกเจ้าหนีไปได้ ครั้งนี้พวกเจ้ายังกล้ามาเจอกับข้าที่นี่อีกหรือ?”

“แฮมเมอร์!  ข้ามีความก้าวหน้าขึ้นเล็กน้อย และครั้งนี้ต้องการขอคำแนะนำจากเจ้าสักสองสามข้อ”  ลินลี่ย์พูดพลางยิ้ม

“ชี้แนะเจ้าสักสองสามอย่างใช่ไหม?”  แฮมเมอร์ลูบจมูกยิ้มจนเห็นฟันสีทอง“ให้ข้าชี้แนะเจ้าสองสามข้ออาจต้องแลกด้วยชีวิตของเจ้า”

“ไม่ใช่เราสองคน แค่ข้า” ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น “แฮมเมอร์!  ถ้าเจ้าต้องการชีวิตของข้าอย่างนั้นก็มาหาข้าได้”

แฮมเมอร์ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด  “หรือว่าเจ้าเด็กนี่ต้องการตาย?  ช่างปะไร, ถ้าเขาต้องการตายก็ไม่ใช่ความผิดของข้า” แฮมเมอร์ไม่ยอมเปลืองคำพูดอีกต่อไป เขาใช้เท้าขวาย่ำกระแทกพื้นอย่างรุนแรงพื้นสั่นสะเทือน  แสงสีทองกระจายออกทั่วตัวของเขาเหมือนเทพสงครามร่างสีทอง  เขาบุกเข้าจู่โจมใส่ลินลี่ย์

พร้อมกับเสียงดังปัง ลินลี่ย์แปลงร่างมังกรทันที  เขาเตะใส่พื้นเต็มกำลังหลบด้วยความเร็วสูง

“เขามีความเร็วเพิ่มขึ้น?” แฮมเมอร์สังเกตได้ทันทีถึงความเปลี่ยนแปลงของลินลี่ย์  ความรู้แจ้งเพิ่มขึ้นของเขาในเรื่องเคล็ดความรู้ลึกลับทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเป็นธรรมดาเช่นกัน

“ยัง เขายังเพิ่มพลังขึ้นไม่พอ!” แฮมเมอร์คำรามและเท้าของเขาเปล่งประกายแสงและดวงตาของเขามีแสงสีทอง

“ปัง!”  “ปัง!”  แฮมเมอร์กระแทกเท้ากับพื้นทำให้เกิดรอยแตกจากแรงย่ำของเขา เพราะพลังที่น่ากลัวจึงทำให้ผลในการใช้พลังตอบโต้  แฮมเมอร์มีพลังความเร็วเพิ่มขึ้นอีกครั้ง...แต่สิ่งที่รอต้อนรับเขาก็คือรัศมีแสงสีเหลืองที่กระจายออกมาข้าง  สนามพลังศิลาดำ!

ความเร็วของแฮมเมอร์ตกลงไปอย่างมาก

ลินลี่ย์รู้ดีว่าเขาไม่สามารถฆ่าแฮมเมอร์ได้  การสู้ระหว่างพวกเขานี้ก็แค่เพื่อให้เขาได้คุ้นเคยกับวิชาใหม่ล่าสุดของเขา

“แฮมเมอร์ ลองดูพลังกระบี่นี้ของข้า”  เสียงของลินลี่ย์ก้องอยู่ในใจของแฮมเมอร์  และกระบี่เงาลวงแทงปราดออกไป

แฮมเมอร์หันไปมอง  เขาเห็นรังสีเหลือง 108 สายจู่ก็ปรากฏขึ้นมาทันที “กระบี่ของเจ้าพิเศษไม่เบา มันสามารถล่องหนได้”  แฮมเมอร์ใช้สำนึกเทพของเขา เห็นได้ชัดว่าสามารถรู้สึกได้ว่ากระบี่เงาลวงกำลังแทงใส่เขาด้วยความเร็วสูง

แต่ขณะที่แฮมเมอร์ใช้หมัดของเขากระแทกตอบโต้ ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงพลังบีบอัดที่ทรงพลังไร้ลักษณ์ ลูกกลมแสงสีเหลืองกึ่งโปรงใสที่มีขนาดยาวห้าเมตรคลุมเขาไว้ทันที

“พลังบีบอัดที่ทรงพลังนี่คืออะไร”  แฮมเมอร์เลิกคิ้ว

แฮมเมอร์ควงหมัดอัดกระแทกใส่กระบี่เงาลวงโดยตรง ต้องบอกว่าพรสวรรค์ธรรมชาติของแฮมเมอร์ทรงพลังมหาศาล  ความแข็งแกร่งของเขาไม่มีที่สิ้นสุด  แม้อยู่ภายใต้แรงกดดันที่เหลือเชื่อเช่นนั้นหมัดของเขาก็ไม่ถึงกับช้าลงเท่าใด  ในช่วงสุดท้ายหมัดของเขามีแสงสีทองแผ่คลุมทั้งหมดและปะทะเข้ากับกระบี่เงาลวงของลินลี่ย์โดยตรง

“ปัง!” พลังโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของลินลี่ย์ระเบิดออกมาจากกระบี่ในที่สุด

พลังกระบี่โจมตีที่ทรงพลังที่สุด...ไม้ตายย่อโลก!

“ปัง!”  มิติพื้นที่ปรากฏรอยฉีก

ลินลี่ย์กระเด็นถอยหลัง ขณะที่ร่างของแฮมเมอร์สั่นสะท้านเช่นกัน และจากนั้นเขาก้มหน้ามองหมัดของเขาด้วยความประหลาดใจ ผิวที่แข็งแกร่งดังเหล็กเหนือหมัดของเขาถูกผ่าออกและมีรอยเลือดไหลออกมา  อย่างไรก็ตามแผลสมานตัวอย่างรวดเร็ว

ลินลี่ย์ยืนอยู่ไม่ไกล เขารู้สึกลิงโลดดีใจ

ครั้งก่อนเมื่อแสงสีทองนั้นยิงออกมาจากหมัดของแฮมเมอร์และกระแทกใส่กระบี่เงาลวงมือของลินลี่ย์จะสั่นอย่างรุนแรงจนเกล็ดมังกรแตกขณะที่กระบี่เงาลวงจะสะท้อนกลับมากระแทกใส่ร่างของลินลี่ย์เอง

“ตอนนั้นเป็นแค่บอลแสงสีทอง  แต่ครั้งนี้เป็นหมัดของเขาโดยตรง!  พลังของข้าเพิ่มขึ้นอย่างมากมายเลยทีเดียว  แต่ข้ายังคงรู้สึกว่ามือของข้ากำลังชา  ถ้าข้าเผชิญหน้ากับโอมานอีกครั้งข้าคงไม่ทุกลักทุเลเมื่อต้านรับคทาหนามของเขา” ลินลี่ย์มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม

“นอกจากนี้พลังกระบี่โจมตีเต็มกำลังของข้ายังทำให้ผนังมิติของสมรภูมิมหาพิภพฉีกขาดได้”  ลินลี่ย์ดีใจ

แฮมเมอร์เงยหน้ามองลินลี่ย์อย่างจริงจัง  “เจ้ามีพลังเพิ่มขึ้นมากจริงๆ  และยังทำให้ข้าได้รับบาดเจ็บได้”  แฮมเมอร์รู้ดีว่าหมัดของเขาใช้เคล็ดความรู้ลึกลับและแฝงไว้ด้วยพลังมากมายขนาดไหน ถ้าแม้แต่ผิวหมัดของเขายังแตกปริได้...ถ้ากระบี่ของลินลี่ย์โจมตีร่างกายส่วนอื่นเขาคงได้รับบาดเจ็บจริงๆ”

“แต่เจ้าก็ไม่ได้รับบาดเจ็บจริงๆ ใช่ไหม?”  ลินลี่ย์ตาเป็นประกาย  “เมื่อครู่นี้เจ้าสามารถป้องกันกระบี่โจมตีของข้าได้จริงๆ เอาอีกครั้ง!”

ร่างของลินลี่ย์หายไปทันที และร่างเลือนรางพุ่งใส่แฮมเมอร์

“ปัง!”  “ปัง!”

ทั้งสองคนปะทะกันครั้งแล้วครั้งเล่า  และแต่ละครั้งที่ต่างปะทะใส่กัน ร่างเลือนรางของลินลี่ย์ยังคงเคลื่อนถอนออกมาซ้ำเหมือนเดิมจากนั้นก็บุกเข้าไปใหม่!  ขณะที่แฮมเมอร์ ยืนปักหลักอยู่กับที่  เมื่อใดก็ตามที่ลินลี่ย์โจมตี  เขาจะใช้หมัดและขาทั้งสองป้องกันไว้  แต่ละครั้งที่พวกเขาปะทะกันลินลี่ย์จะถูกกระแทกกระเด็นถอยหลัง

ทั้งลินลี่ย์ ทั้งแฮมเมอร์ไม่ได้ใช้สมบัติมหาเทพ

“พี่ใหญ่, จัดการให้ได้!”  บีบีส่งเสียงให้กำลังใจจากด้านข้าง

แต่สำหรับลินลี่ย์เขายิ่งตระหนักรู้ถึงความน่ากลัวของแฮมเมอร์มากขึ้น  “แฮมเมอร์แข็งแกร่งมากจริงๆ สมควรบอกว่าเขามีพลังมากมายไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย! แม้ด้วยพลังบีบอัดของข้าคอยจำกัดความเคลื่อนไหวของเขา  แต่เขาก็ยังสามารถตั้งรับกระบี่ของข้าได้”  และสถานการณ์เป็นเช่นนี้พลังตอบโต้แต่ละครั้งทำให้มือของลินลี่ย์ถึงกับชา

พลังที่แฝงอยู่ในหมัดเหล่านั้นน่ากลัวจริงๆ

“ยังเป็นไปไม่ได้เลยที่ข้าจะสามารถฆ่าเจ้าเด็กเผ่ามังกรฟ้านี้ได้”  แฮมเมอร์ไตร่ตรองถึงตนเอง  “ข้าไม่มีอาวุธมหาเทพ!  ไม่อย่างนั้นข้าเล่นงานเขาได้นานแล้ว”

“เฮ้!”

ทันใดนั้นแฮมเมอร์ตะโกนด้วยความโกรธ  “เด็กน้อย, ถ้าเจ้าแข็งแกร่งมากนักงั้นใช้กระบี่ของเจ้ารับหมัดของข้าโดยตรงสิ!  เลิกใช้พลังบีบอัดที่ส่งผลต่อข้าได้แล้ว”  แฮมเมอร์รู้สึกอึดอัด  ขณะที่ตกอยู่ภายใต้แรงกดดันต่อเนื่อง  ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยพลังหมัดโจมตีได้เต็มที่  ถ้าเขาปล่อยหมัดในเงื่อนไขที่ดีที่สุดได้

ลินลี่ย์จะป้องกันเขาได้ง่ายๆ ยังไง?

“ข้าไม่โง่ขนาดนั้นแน่” ลินลี่ย์พูดพลางหัวเราะลั่น

“เท่าที่ข้าดู พวกเจ้าทั้งสองคนควรเลิกรากันได้แล้ว!”  เสียงชัดใสดังขึ้น  ขณะเดียวกันระลอกพลังที่รุนแรงทรงพลังพุ่งเข้าหาพวกเขาด้วยความเร็วสูงกระแทกใส่หมัดของแฮมเมอร์และกระบี่เงาลวงของลินลี่ย์ ระลอกที่ทรงพลังนี้กระแทกทั้งลินลี่ย์และแฮมเมอร์กระเด็นถอยหลังไปหลายสิบเมตร

ลินลี่ย์และแฮมเมอร์หันไปมองดูทั้งคู่

ในที่ไม่ไกลออกไป พวกเขาเห็นบุรุษชุดขาวกำลังเดินอย่างสบายอารมณ์คิ้วสีแดงของเขาห้อยตกลง และสายตาของเขาลึกล้ำ ตอนนี้เขามองมาทางลินลี่ย์และแฮมเมอร์

“จู่ๆ คนที่ทรงพลังแบบนี้โผล่มาจากไหน? ไม่มีใครเหมือนเขาเลยในบรรดาสุดยอดฝีมือในพิภพจักรวาลต่างๆ”  หน้าของแฮมเมอร์เปลี่ยนไปอย่างมาก  เขามั่นใจในพลังที่เขาเพิ่งใช้ออกไป  แต่เขากลับถูกกระแทกกระเด็นถอยหลัง

“ท่านเลย์ลิน!” ลินลี่ย์อดร้องเรียกด้วยความดีใจไม่ได้

“บลูไฟร์?”  บีบีจ้องมองอย่างเหลือเชื่อ  คิ้วของเขากระตุก

คนผู้นี้คือเลย์ลินบลูไฟร์จริงๆ