ตอนที่ 19-34 ล่าถอย?

หญิงสาวผมเขียวและบุรุษหนุ่มชุดสีน้ำเงินหลบไม่ทันเวลาปฏิกิริยาแรกของพวกเขาคือใช้อาวุธมหาเทพบังเอาไว้ หมัดขนาดมหึมาที่กระแทกเข้ามากดทับใส่เหมือนกับภูเขาสองลูก

“บึ้ม!”  “บึ้ม!”

เสียงทึบดังขึ้นสองครั้ง สตรีผมเขียวและบุรุษชุดน้ำเงินถูกอัดกระแทกจมลงไปในพื้นทั้งคู่  แต่หลังจากนั้นทั้งสองก็บินออกมาจากใต้ดินและลอยตัวอยู่ในอากาศใกล้กับอีกสี่คน

“เราเข้าใจผิดไป”  ราเนซซาส่งสำนึกเทพบอกอีกห้าคน  “เจ้ายักษ์นี่เป็นจ้าวอสูรดินไม่ใช่มนุษย์  ถ้าเขาอยู่ในร่างมนุษย์  อย่างนั้นศีรษะของเขาคงเป็นจุดอ่อนของเขาแน่นอนซึ่งจะเป็นจุดที่วิญญาณของเขาสถิตย์อยู่ แต่ถ้าเขาอยู่ในร่างจ้าวอสูรดิน จุดอ่อนของเขาก็คือแก่นวิญญาณของเขา วิญญาณของเขาอยู่ในแก่นของเขา และประกายเทพของเขาก็อยู่ในนั้นเช่นกัน!”

ก็เหมือนกับจ้าวอสูรอัคคีที่ลินลี่ย์เคยเผชิญพบเจอในสุสานเทพเจ้าในอดีต แม้ว่าตลอดทั้งร่างของอสูรจ้าวอัคคีจะแตกไปแล้วก็ตาม  แต่เขาก็ยังไม่ตาย  จุดอ่อนของอสูรจ้าวอัคคีก็คือหินใสซึ่งนั่นก็คือแก่นของมัน!

ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตโลหะหรือเกี่ยวกับหิน  ทั้งหมดสำคัญที่แก่นของมัน

วิญญาณถูกบรรจุอยู่ในนั้น และหลังจากกลายเป็นเทพประกายเทพของพวกมันก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน!  ตราบเท่าที่แก่นไม่ถูกทำลาย  พวกมันก็ยังไม่ตาย

“ฮ่าฮ่า งั้นต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน”  บุรุษหนุ่มชุดน้ำเงินเริ่มหัวเราะลั่น  “ในเมื่อเรารู้ว่าจุดอ่อนของเขาอยู่ที่ใดการฆ่าเขาก็จะเป็นเรื่องง่าย”

“ข้าจะใช้ทักษะเทพธรรมชาติอีกครั้งหนึ่ง  ที่เหลือขึ้นอยู่กับพวกเจ้า”  ราเนซซาส่งสำนึกเทพบอกอีกห้าคน ความจริงแม้ว่าราเนซซาไม่ใช้ทักษะเทพธรรมชาติของนาง  อีกหกคนก็ยังสามารถฆ่าเรย์โฮมได้  ที่สำคัญ เรย์โฮมมีสองหมัด และคงไม่สามารถป้องกันทั้งหกคนในรวดเดียวได้  ทั้งหกคนสามารถกระแทกจนอกยักษ์ทะลุได้  อย่างนั้นก็จะทำลายจนถึงแก่นได้

อย่างไรก็ตามการใช้ทักษะเทพธรรมชาติพันธนาการเรย์โฮมจากนั้นฆ่าเขาจะง่ายกว่ามาก

“สหายผู้นั้นของเจ้าทรงพลังมาก  จ้าวอสูรดิน สำหรับสิ่งมีชีวิตอย่างนี้ฝึกเคล็ดลึกลับได้จนถึงระดับนี้หาได้ยากจริงๆ”  มอนเตโลตลกอย่างเห็นได้ชัด เขามีความมั่นใจว่าฝ่ายของเขาจะสามารถฆ่าเรย์โฮมได้อย่างง่ายดาย  พวกเขาแค่คำนวณผิดพลาดไปก่อนหน้านั้นแค่นั้น

“แย่แล้ว!”  รีสเจมรู้สึกว่าสถานการณ์กำลังจะแย่เช่นกัน

ครั้งสุดท้ายพวกเขากระแทกศีรษะเรย์โฮมจนระเบิด  ครั้งต่อไปทั้งหกคนจะระเบิดแก่นกลางของเรย์โฮม

“โกรววววว!”  รีสเจมอดคำรามด้วยความโกรธไม่ได้  และด้านหลังของเขามีภาพมายาอสูรอะเมทิสต์ขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น

ทักษะเทพธรรมชาติ- ปราการอะเมทิสต์!

รังสีแสงอะเมทิสต์เต็มไปด้วยพลังมหาเทพสีดำขยายออกกลายเป็นเหมือนรังดักแด้ อย่างไรก็ตามรังไหมนี้คลุมรอบตัวมอนเตโล ความจริงรูปทรงของปราการอะเมทิสต์ขึ้นคลุมเป้าหมายไว้โดยรอบขึ้นอยู่กับรีสเจม ขณะนั้นมอนเตโลติดอยู่ในปราการอะเมทิสต์ไม่สามารถทำลายออกมาได้

รีสเจมยังคงมีอิสระ!

“เรย์โฮม, หนีเร็ว!”  รีสเจมส่งสำนึกเทพบอก

ขณะเดียวกันรีสเจมพุ่งออกมาราวกับลูกธนู  และขณะที่เขาทำเช่นนั้นหอกอะเมทิสต์ปรากฏอยู่ในมือของเขาอีกครั้ง แขนขวาของเขาเงื้อขึ้นและขว้างหอกอะเมทิสต์ไปข้างหน้า แสงสีอะเมทิสต์พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วน่าอัศจรรย์เป้าหมายคือสตรีชุดเงินราเนซซา

ราเนซซาไม่มีทางเลือกได้แต่รั้งแขนของนางกลับคืน

“แคล้ง!”  แสงสีม่วงกระแทกกับแขนของราเนซซา  และราเนซซาถูกกระแทกปลิวไปในอากาศ

ราเนซซากล้าป้องกันเช่นนี้เพราะนางมีบางอย่างให้มั่นใจ  นางมีสมบัติมหาเทพชิ้นเดียว  สมบัติมหาเทพป้องกันพลังโจมตีวัตถุ

แม้ว่าราเนซซาไม่ถูกฆ่าเนื่องจากนางถูกโจมตีจนต้องหลบออกไป  แต่ทักษะเทพธรรมชาติของนางก็ถูกทำลายไปขณะใช้ไปได้ครึ่งทาง

“เรย์โฮม รีบไปกัน!”  รีสเจมพูดอย่างแตกตื่น

“หลบไปให้พ้น!”  เสียงตวาดแหลมเล็กดังขึ้น ร่างของสตรีผมเขียวพุ่งวาบมาข้างหน้าและนางปรากฏอยู่หน้ารีสเจม  นางฉวยโอกาสโจมตีรีสเจมขณะที่อาวุธมหาเทพของรีสเจมกำลังกลับมาหาเขา เขาได้แต่คำรามเบาๆ ขณะเหยียดแขนออกกระแทกใส่อย่างรุนแรง

ฝ่ามือแก้วผลึกของรีสเจมปกคลุมไปด้วยแสงสีดำ ดูเหมือนเป็นการฟาดฝ่ามือตามปกติแต่กราดใส่หมัดน้อยราวกับพายุสลาตัน

“ปัง!”  เสียงดังกึกก้อง  รีสเจมถูกแรงปะทะกระเด็นถอยหลัง ขณะเดียวกันเสียงกร๊อบของกระดูกหักได้ยินอย่างชัดเจน

“แครก...” ร่างของเรย์โฮมย่อลงอย่างรวดเร็ว

แสงพร่าเลือนยิงออกมาจากร่างของรีสเจมสร้างเป็นสนามพลังอะเมทิสต์ที่กินพื้นที่พันเมตร และแรงดึงดูดที่ทรงพลังเริ่มทำงานทำให้ศัตรูอีกเจ็ดคนสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว

“อย่าปล่อยให้เขาหนีไป  ฆ่าเขา!”  ราเนซซาตะโกนผ่านสำนึกเทพ

“รีบหนีไป” รีสเจมทำอะไรไม่ได้และได้แต่แตกตื่นหนีไปพร้อมกับเรย์โฮม

“ควั่บ!”  แส้อสรพิษยาวฟาดใส่ร่างของเรย์โฮม คนอื่นๆกำลังไล่ตาม

“อย่าคิดว่าจะหนีได้พ้น!” ตอนนี้มอนเตโลทำลายปราการอะเมทิสต์ออกมา และเส้นไหมสีขาวนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหารีสเจม

“กรรร...”

รีสเจมหันหน้ากลับมาและคำรามเกรี้ยวกราด ทันใดนั้นพลังมหาเทพปริมาณมากขยายออกไปเป็นข่ายคลุม นี่คือการใช้ทักษะเทพธรรมชาติปราการอะเมทิสต์ของเขาอีกครั้ง ปราการอะเมทิสต์ขนาดใหญ่นี้ขยายเข้าหาทั้งเจ็ดคนที่กำลังไล่ตาม  แต่น่าเสียดายทั้งเจ็ดคนแต่ละคนก็อยู่ห่างกัน  ดังนั้นจึงไม่สามารถครอบคลุมได้ทุกคน  ล้อมรอบไว้ได้เพียงสี่คน  ขณะที่อีกสามหนีไปได้ หนึ่งในนั้นคือมอนเตโล

“ควั่บ!”  “ควั่บ!”

รีสเจมและเรย์โฮมหนีไปด้วยความเร็วสูง

“ไล่ตาม!”  มอนเตโลตะโกน

รีสเจมรู้ว่าสถานการณ์แย่  แต่เขารู้.. “ลินลี่ย์และบีบีอยู่ใต้ดินและกำลังถูกโอมานโจมตี  แม้ว่าโอมานจะทรงพลังมาก  แต่พลังป้องกันของบีบีแข็งแกร่งเช่นกัน  เขาคงไม่ตายแน่นอน”  ขณะที่รีสเจมหนี  เขาเชิดหน้าตะโกนลั่น  “ลินลี่ย์!  พวกเจ้าทั้งสองรีบหนีเอาชีวิตรอดก่อน!  ถ้าเรามีโอกาส ค่อยมาพบกันอีก!”

เสียงคำรามดังสะเทือนไปทั้งท้องฟ้า!

ในใต้ดินลินลี่ย์กับบีบีกำลังหนีอย่างทุลักทุเลเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าโอมานเป็นยอดฝีมือที่ฝึกฝนมาทางกฎธาตุดิน และความรู้สึกในใต้ดินของเขาค่อนข้างแม่นยำ  แม้ว่าจะอาศัยสนามพลังศิลาดำลินลี่ย์กับบีบียังสามารถรักษาระยะห่างไว้ได้สองสามร้อยเมตร โอมานก็สามารถกำหนดตำแหน่งที่สองคนอยู่ได้อย่างง่ายดาย

โอมานไล่ตามลินลี่ย์และบีบีไม่ยินดีจะปล่อยให้พวกเขาหนีไป

“ลินลี่ย์!  พวกเจ้าทั้งสองรีบหนีเอาชีวิตรอดก่อน  ถ้าเรามีโอกาส เราค่อยพบกันอีก!”  เสียงดังกึกก้องมาถึงในใต้ดินทั้งลินลี่ย์และบีบีได้ยินชัด

“พี่ใหญ่,ดูเหมือนรีสเจมก็ลงมือลำบากเหมือนกัน” บีบีคุยทางใจ

“มีเพียงคนเดียวที่กำลังไล่ตามเรา  แต่มีเจ็ดคนที่ไล่ตามพวกเขา! บางทีเจ็ดคนไม่กล้าฆ่ารีสเจม แต่พวกเขาจะฆ่าเรย์โฮม ไปกันเถอะ ไม่ต้องรั้งอยู่ต่อไปแล้ว” ตอนนี้แม้ว่าลินลี่ย์กำลังหนี เขาก็ยังวิ่งวนไปมาอย่างต่อเนื่อง เขาหวังว่าจะสามารถหลบหนีไปพร้อมกับรีสเจมและเรย์โฮม

แต่ตอนนี้ดูเหมือนสถานการณ์น่ากลัวจริงๆ  และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทุกคนแยกย้ายกันหนี

ควั่บ...

ลินลี่ย์และบีบีไม่สนใจทิศทางอีกต่อไป  พวกเขาตะบึงหนีไปข้างหน้า  พวกเขาเลือกและพุ่งเป็นแนวตรง

“ควั่บ!”  “ควั่บ!”  ร่างสองร่างโผล่ออกมาจากพื้นดินทันที

“พวกเจ้าทั้งสอง อย่านึกว่าจะหนีพ้น”  โอมานโผล่ออกมาจากพื้นดินแทบจะทันที

ลินลี่ย์และบีบีหันไปมอง  โอมานความจริงติดตามมาห่างสองสามร้อยเมตร ระยะขนาดนั้นอาจเป็นไปได้สำหรับผู้บัญชาการ  ด้วยความเร็วของพวกเขาแค่เพียงพริบตาก็ไล่ทัน ลินลี่ย์และบีบีไม่สามารถหลบพ้นสายตาของโอมาน  ตอนนี้พวกเขาอยู่เหนือพื้นดินแล้ว  โอมานสามารถไล่ตามพวกเขาได้ทั้งที่มองเห็น

ที่ใต้ดินโอมานอาศัยความรู้สึกและค้นหาทิศทางของลินลี่ย์และบีบี

บีบีตะโกน  “เฮ้, โอมาน!  ไม่เบื่อหรือไง  ไล่ตามเราอย่างนี้?”

“ในสมรภูมิมหาพิภพนี้ข้าเบื่อแทบตายอยู่แล้ว  ข้าไม่เร่ง ต่อให้ข้าต้องไล่ตามเจ้าเพิ่มอีกสักสองวัน”  โอมานดูเหมือนจะผ่อนคลายสบายๆ  และเย้ยหยัน“ในแง่ความเร็วเจ้าทั้งสองคนช้ากว่าข้าอยู่แล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าพวกเจ้าสามารถใช้บางอย่างที่คล้ายกับสนามพลังอะเมทิสต์ของรีสเจมแล้วเจ้าจะทำให้ข้าสั่นสะท้านได้อย่างไร?” ขณะที่เขาพูดโอมานเร่งความเร็วขนานไปกับลินลี่ย์และบีบีทั้งสองฝ่ายยังคงทอดระยะห่างสองสามร้อยเมตร

ตามปกติความเร็วของโอมานเร็วกว่าลินลี่ย์และบีบีอยู่แล้ว

แต่ในสนามพลังศิลาดำไม่มีทางที่โอมานจะเข้ามาใกล้ลินลี่ย์ได้

“ถ้าเจ้าแค่ไล่ตามอย่างนี้เจ้าก็ไม่มีทางไล่ทันเรา”  บีบีพูดเสียงดัง

“เมื่อพลังมหาเทพของเจ้าหมดต่อให้เจ้ามีสนามพลังโน้มถ่วง ก็ไม่มีทางหยุดข้าได้”  โอมานหยัน

ความจริงเมื่อไม่มีพลังมหาเทพเสริมพลังของสนามพลังศิลาดำจะตกลงไปมาก โอมานอาศัยพลังมหาเทพของตัวเขาเองจึงสามารถต้านสนามพลังศิลาดำและเข้าไปใกล้ลินลี่ย์และบีบี

“ฮ่าฮ่า...เจ้าต้องการใช้พลังมหาเทพแข่งกับเราหรือ?”  ลินลี่ย์อดหัวเราะลั่นไม่ได้  “งั้นเจ้าไล่ต่อไปเถอะ”

ลินลี่ย์ไม่รีบร้อนเช่นกัน  เขายังคงหนีเป็นเส้นตรงต่อไป  และเคลื่อนที่ห่างออกจากจุดดั้งเดิมออกไปเรื่อย

ครู่ต่อมา...

พลังมหาเทพของลินลี่ย์ก็ถูกใช้หมดในที่สุดและรัศมีดำที่เปล่งออกมาจากร่างลินลี่ย์หายไป

“ฮ่าฮ่า!”  โอมานหัวเราะลั่นและเคลื่อนไหวเข้าไปในสนามพลังศิลาดำเร็วเหมือนแสง ความจริงสนามพลังโน้มถ่วงของพื้นที่ศิลาดำในตอนนี้อ่อนลงไปมาก  และแม้ว่าโอมานจะช้าลง แต่เขาก็ยังไวพอจะจัดการกับลินลี่ย์และบีบีได้  “เตรียมตัวตายได้”  โอมานในตอนนี้อารมณ์ดี ในที่สุดเขาจะได้ฆ่าเจ้าเด็กสองคนที่จัดการได้ยากเย็นเสียที

แต่ขณะนั้นเอง....

“ปัง!”  ร่างของลินลี่ย์เรืองรัศมีสีดำอีกครั้ง และในทันใดนั้นพลังของสนามพลังศิลาดำเพิ่มขึ้นอีกครั้ง  ลินลี่ย์และบีบีทั้งสองคนเพิ่มความเร็วมากขึ้นเช่นกัน

“ยังมีพลังมหาเทพอีกหรือ”  โอมานตะลึง และความเร็วของเขาตกลง

“โอมานเจ้าต้องการจะแข่งกับเราว่าพลังมหาเทพใครจะหมดก่อนกันใช่ไหม?”  บีบีเยาะเย้ย “เอาเลย, เรายินดีจะเล่นด้วย”

ขณะเดียวกันระยะของสนามพลังศิลาดำย่อตัวทันที จากห้าร้อยเมตรเหลือเพียงร้อยเมตร  ระยะขนาดนี้เพียงพอรับประกันความปลอดภัยของพวกเขา  แม้ว่าขนาดจะเล็กลงแต่ก็จะทำให้อัตราการสิ้นเปลืองพลังมหาเทพลดลงเช่นกัน

“ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะมีพลังมหาเทพอยู่บ้างสินะ”  โอมานค่อนข้างลังเลใจในตอนนี้

“แน่นอน พี่รีสเจมของข้าเป็นบุตรของมหาเทพเรดบุด” บีบีเย้ยหยัน  “มาเลย, ข้าอยากจะดูว่าประมุขมหาเทพแห่งแสงมอบพลังมหาเทพให้กับเจ้าสักกี่หยดกัน”

โอมานตะลึง

เขารู้ว่ารีสเจมมีพลังมหาเทพมากมายเพียงไหน  ในสายตาของมหาเทพ  ถ้าทูตตายไป พวกเขาจะหาคนอื่นแทน พวกเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย เว้นแต่เป็นคนอย่างพารากอนหรือระดับเบรุต ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ให้พลังมหาเทพแก่ทูตมากมายขนาดนั้น การให้สักหลายสิบหยดก็ถือว่าเมตตามากเป็นพิเศษแล้ว

แต่สำหรับบุตรของมหาเทพเล่า?

โอมานรู้ว่าสมาชิกรุ่นที่สองและรุ่นที่สามของตระกูลออกุสตาแต่ละรุ่นจะมีพลังมหาเทพมาก และนั่นแม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่ามีสมาชิกรุ่นที่สองและรุ่นที่สามมากกว่าพันคน  ขณะที่รีสเจม มีแต่เฉพาะตัวเขาเท่านั้น แล้วอย่างนั้นตัวรีสเจมจะมีพลังมหาเทพเก็บไว้มากเพียงไหน?  เท่าที่ผู้บัญชาการหลายคนเห็นรีสเจมเหมือนนักธุรกิจที่ร่ำรวย พวกเขาอิจฉารีสเจม!  แต่รีสเจมไม่โง่  นอกจากสหายและพี่น้องของเขา  เขาจะไม่มีทางส่งมอบพลังมหาเทพให้คนอื่น

“เป็นไปได้หรือว่ารีสเจมมีพลังมหาเทพมากพอจะให้สองคนนี้”  โอมานสงสัย

ในช่วงเวลานี้เขาไม่ได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้นี้  เพราะในใจเขา เขามักจะเห็นพลังมหาเทพเป็นสมบัติที่ล้ำค่า  เขามองหลายอย่างจากมุมมองของตนเอง  เขาไม่ยินดีจะมอบสิ่งเหล่านี้ให้สหาย  อย่างไรก็ตามเขาลืมไปว่า...ในมุมมองของรีสเจมสถานการณ์กลับแตกต่างออกไป

“ขืนไล่ตามสองคนนี้ต่อไปไม่มีอะไรมากไปกว่าสิ้นเปลืองพลังมหาเทพ”  โอมานหงุดหงิด “ข้าคงไม่แข่งกับเจ้าสองคนนี้แน่!”  โอมานไม่พูดอะไรสักคำ  เขากลับหลังหันและจากไป  ในพริบตาเขาบินหายลับขอบฟ้าสมรภูมิมหาพิภพ

ถึงตอนนี้ลินลี่ย์และบีบีจึงหยุดชะงัก

“เขาไปแล้วหรือ?”  บีบีเริ่มหัวเราะ

“เขาไม่ยินยอมสิ้นเปลืองพลังมหาเทพของเขา”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ เป็นความแตกต่างของการมีพลังมหาเทพเก็บไว้ในปริมาณมากจริงๆ  ในอดีต เขาต้องใช้อย่างระมัดระวังแค่ไหน เว้นแต่สถานการณ์วิกฤติเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย  เขาจะไม่ยอมใช้ออกมา

“เราแค่ใช้ไปเพียงสองสามหยด,แต่ในกระติกเก็บพลังมหาเทพแทบไม่ยุบ” ลินลี่ย์ถอนหายใจ

สองสามหยดจากในกระติกก็เหมือนกับขนเส้นเดียวบนตัววัว

“พี่ใหญ่!  เราพลัดกับรีสเจมและเรย์โฮมแล้ว”  บีบีพูดพลางเลิกคิ้ว

ลินลี่ย์มองสำรวจดูโดยรอบ  เป็นพื้นที่รกร้างเงียบสงัด

“ขึ้นอยู่กับวาสนา   เราจะได้พบกับพวกเขาอีกครั้ง”  ลินลี่ย์พูดพลางขมวดคิ้ว  “ส่วนตอนนี้เราต้องหาที่พักกันก่อน ข้ายังไม่มีโอกาสตรวจสอบมงกุฎในแหวนอย่างละเอียด  ไปกันเถอะ!”