บทที่ 53 บททดสอบที่สาม: พระราชวังบนท้องฟ้า!

สุดท้ายหลี่หรานก็ไม่สามารถโน้มน้าวใจเซียวชิงเกอได้ เขารับไม้ผลวิญญาณมาอย่างช่วยไม่ได้

“แล้วที่อยู่เจ้าล่ะ? ข้าจะหาเจ้าเจอได้ยังไง?” เขาถาม

เซียวชิงเกอยิ้มและพูดว่า “เมื่อท่านไปถึงเมืองหวู่หยาง ท่านจะพบข้าอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะมอบความประหลาดใจครั้งใหญ่ให้ท่าน”

ตามความเข้าใจของนาง หลี่หรานจะไปที่ตระกูลเซียวเพื่อทำตามสัญญาหมั้นหมายให้สำเร็จ

เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาทั้งสองจะพบกันโดยธรรมชาติ

“จิ๊ ทำตัวลึกลับเสียจริง...”

“ฮิฮิ”

—

สองชั่วโมงต่อมา

ในที่สุดการทดสอบรอบที่สองก็สิ้นสุดลง

ทุกคนถูกพาตัวไปโดยพลังที่ไม่อาจต้านทานและกลับไปยังพื้นที่ว่างด้านหน้าหุบเขาสมุนไพร

คนส่วนใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นผง พวกเขาอยู่ในสภาพน่าสังเวชอย่างมาก และบางคนก็สิ้นชีพไปแล้ว

นับตั้งแต่หลี่หรานเริ่มต้นห่วงโซ่แห่งการปล้น จากนั้นก็ไม่มีใครเก็บสมุนไพรอย่างจริงจัง ทุกคนเริ่มการแย่งชิงกันอย่างสมบูรณ์

เจ้าขโมยข้า ข้าขโมยเจ้า ทุกคนต่อสู้กันอย่างครื้นเครง

อย่างไรก็ตาม มีไม่กี่คนที่เก็บเกี่ยวสมุนไพรอมตะอย่างจริงจัง ในขณะนี้ บรรยากาศเป็นไปอย่างน่าสยดสยอง และทุกคนก็ตื่นตัวขณะที่พวกเขากวาดสายตาไปรอบๆอย่างมุ่งร้าย

การทดสอบรอบนี้ทำให้พวกเขาตระหนักว่าพวกเขาต้องดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตายหากไม่ต้องการถูกคัดออก

ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเส้นทางอันชอบธรรม ทุกคนล้วนเป็นศัตรู

เยว่เจียนหลี่เปลี่ยนชุดใหม่แต่ยังคงเป็นสีเขียวเช่นเคย

นางยืนอยู่ตรงมุมหนึ่ง ไม่พูดอะไรสักคำขณะที่ถือกระบี่ไว้ในอ้อมแขน นางปลดปล่อยกลิ่นอายที่ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้

เฉพาะเมื่อดวงตาของนางสบเข้ากับหลี่หรานโดยไม่ได้ตั้งใจเท่านั้น ที่ร่องรอยของความอับอายและความโกรธวาบเข้ามาในดวงตาของนาง แต่แล้วมันก็ถูกแทนที่ด้วยจิตสังหารที่เย็นเยียบ

ในขณะนั้นเอง ระลอกคลื่นก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

【สิ้นสุดการทดสอบรอบที่สอง...】

【หกคนเดินหน้า สองคนจากไป】

จากนั้นลำแสงสีขาวก็พุ่งออกมาห่อหุ้มคนทั้งหกไว้ ผู้ที่ถูกคัดออกคือเซียวชิงเกอและศิษย์ของนิกายเซิงอวี้

การแสดงออกของพวกเขาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ใบหน้าของศิษย์นิกายเซิงอวี้ซีดเผือก สีหน้าของเขามืดมน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

ในทางกลับกัน เซียวชิงเกออยู่ในความมึนงงราวกับว่านางเก็บสิ่งล้ำค่าได้

“ข้าจะไปแล้ว ท่านต้องระวังตัวด้วย~” นางโบกมืออย่างปรารถนาดี

หลี่หรานพูดอย่างหมดหนทาง “เจ้าควรเป็นห่วงตัวเอง”

“ข้าจะรอท่าน!”

“...เข้าใจแล้ว” หลังจากกล่าวคำอำลากับเซียวชิงเกอแล้ว หลี่หรานก็สร้างผนึกที่มือ และแสงนั้นก็พุ่งเข้าใส่ร่างของศิษย์นิกายเซิงอวี้

ปุ!

ศิษย์ของนิกายเซิงอวี้กระอักเลือดออกมาเต็มปาก เขาหันกลับมามองหลี่หรานด้วยความสับสน

“พี่ใหญ่ เรามีความคับแค้นอันใดต่อกัน? ข้าถูกคัดออกแล้ว!”

“ขอโทษด้วย” หลี่หรานพูด “แต่ข้าต้องทำเพื่อป้องกันบางสิ่ง...”

“???” ศิษย์ของนิกายเซิงอวี้กถูกส่งออกจากอาณาจักรลับพร้อมกับเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าของเขา

อีกหกคนผ่านเข้าสู่รอบต่อไปได้สำเร็จ

—

ผู้ที่ถูกคัดออกจะถูกส่งไปยังทางเข้าอาณาจักรลับ เซียวชิงเกอเป็นมนุษย์ธรรมดาและนางก็บอบบางราวกับดอกไม้

การออกไปพร้อมกับผู้บ่มเพาะคนอื่นนั้นอันตรายมากสำหรับนาง นั่นเป็นเหตุผลที่หลี่หรานใช้ทักษะของเขาเพื่อปิดผนึกการบ่มเพาะของฝ่ายตรงข้าม

แม้ผลลัพธ์จะไม่ได้นานมากนัก แต่ก็เพียงพอสำหรับเซียวชิงเกอที่จะหลบหนี เขาได้ปกปิดร่างกายของเซียวชิงเกอด้วยอักษรรูน และมีการใช้เทคนิคทุกประเภทกับนางเพื่อรับประกันว่านางจะสามารถเดินออกจากเทือกเขาสือว่านได้อย่างปลอดภัย

“นางเชื่อใจข้าจริงๆ นางไม่กลัวว่าข้าจะไม่ให้ผลไม้วิญญาณแก่นาง...” หลี่หรานยิ้มและส่ายหัว

‘ช่างเป็นสตรีที่โง่เขลา’

—

แสงสีขาวกระจายออก

ทุกคนถูกเคลื่อนย้ายไปสถานที่ใหม่

ด้านหน้าเป็นบันไดลอยสูงตระหง่านขึ้นไปข้างบน สุดทางบันไดมีพระราชวังอันหรูหราหาที่เปรียบมิได้

พระราชวังตั้งอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ ผนังประดับประดาด้วยดอกบัวและกระเบื้องสีทองที่เปล่งประกายแวววาว ปลดปล่อยความโออ่าน่าเกรงขาม

มันคือพระราชวังลอยฟ้าอย่างแท้จริง

ทุกคนตกตะลึงกับภาพตรงหน้า

‘พระราชวังลอยฟ้า?’

ยังไงก็ตาม การมีอยู่ของอาณาจักรลับนี้มีมากว่าหนึ่งพันปี ต้องใช้ทรัพย์สมบัติมากมายขนาดไหนเพื่อรักษาสถานะให้มันลอยอยู่เช่นนี้ได้?

ดวงตาของเยว่เจียนหลี่หรี่ลงเล็กน้อยขณะที่นางค่อยๆรู้สึกตื่นเต้น นี่คือมรดกของจักรพรรดิโบราณ!

นอกจากนี้เขายังเป็นจักรพรรดิอมตะที่แข็งแกร่งที่สุดและเหนือกว่าคนทั้งปวง

ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถมีสิ่งก่อสร้างเช่นนี้ได้!

ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นในอากาศ:

【บททดสอบที่สาม: พระราชวังบนท้องฟ้า...】

การทดสอบนั้นง่ายมาก

หกคนที่เหลือต้องปีนบันไดเมฆตรงหน้าพวกเขา สามคนแรกที่ไปถึงจุดสูงสุดจะถือว่าประสบความสำเร็จและเข้าสู่การทดสอบสุดท้าย

“ง่ายๆแค่นั้น?” หัวใจของทุกคนโลดเต้น

คนที่มาได้ไกลขนาดนี้ล้วนไม่ใช่คนโง่

สองรอบก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความอันตราย รอบนี้จะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร?

ต้องมีอะไรซ่อนอยู่ภายในนั้นแน่ๆ!

หลี่หรานตระหนักได้ถถึงสิ่งหนึ่ง

บททดสอบแรกเป็นการทดสอบความแข็งแกร่ง ในขณะที่บททดสอบที่สองเป็นการทดสอบสายตาและประสบการณ์ และเป้าหมายของการทดสอบนี้คือให้คนทั้งหกแข่งขันกันเอง

ผู้ที่สามารถเป็นผู้นำได้ต้องไม่ใช่คนที่เร็วที่สุด แต่เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด!

“เช่นนั้นแล้วการทดสอบสุดท้ายล่ะ?”

หลี่หรานมองไปที่พระราชวังอันงดงามบนท้องฟ้าและคาดเดาว่า “สามคนที่เหลือต้องต่อสู้กันจนเหลือเพียงคนเดียวในตอนสุดท้าย?”

สวรรค์และโลกไร้ความปรานี เส้นทางอมตะนั้นโหดร้าย

เส้นทางสู่ความเป็นอมตะถูกปูด้วยซากศพเสมอ

มีเพียงการก้าวผ่านแม่น้ำโลหิตและภูเขาซากศพร้อมกับขึ้นสู่จุดสูงสุดของสวรรค์ทั้งเก้าเท่านั้นที่สามารถกลายเป็นจักรพรรดิอมตะได้

หลี่หรานและเยว่เจียนหลี่มองกันและกันจากระยะไกล

วิญญาณแห่งการต่อสู้ในดวงตาของทั้งสองกำลังลุกไหม้!

//////////