ตอนที่ 670 ท่านไม่มีวันเข้าใจความคิดจอมเผด็จการ

ภูมิภาคใต้เร็วๆ นี้มีเรื่องครึกโครมมาก แต่ข่าวที่ใหญ่ที่สุดก็คือพันธมิตรใต้แห่งภูมิภาคใต้อย่างมิต้องสงสัย

ภูมิภาคใต้มักจะเคยมีวีรบุรุษผู้โดดเด่นซึ่งใช้ชีวิตเคียงบ่าเคียงไหล่กัน  และมักจะมีองค์การใหม่ปรากฏขึ้นเป็นประจำ และเป็นเรื่องปกติมากสำหรับการปรากฏขึ้นของมหาอำนาจใหม่  แต่ครั้งนี้พันธมิตรใต้เป็นเหมือนระเบิดที่ขว้างออกมาจากภูมิภาคใต้อย่างรุนแรงดึงดูดสายตาทั่วทั้งภูมิภาค

แค่ดูจากสมาชิกในพันธมิตรใต้ทุกคนก็พอรู้น้ำหนักของมัน

ทวีปทรายขาว, ทวีปหมิง, ทวีปหยวน, ทวีปหลี่ไห่แค่เพียงสี่ชื่อนี้ก็เพียงพอเขย่าภูมิภาคใต้ได้แล้ว  เพราะสี่ทวีปอยู่ใน 20สุดยอดทวีปของภูมิภาคใต้  นอกจากนั้น ตระกูลไป๋ก็เป็นตระกูลเก่าที่รู้จักกันดีว่ามีสถานะตำแหน่งมาหลายปีแล้ว และยังมีสมาคมการค้าสวีจี้ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าสุดยอดผู้ค้าอาวุธในดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์แล้วนี่จะไม่แปลกใจได้อย่างไร? เนื่องจากตำแหน่งของทวีป อย่างทวีปสายรุ้งยังถูกดึงเข้ามาร่วมเป็นพันธมิตรใต้ จึงไม่ควรมีใครดูถูกพลังของเขาด้วยเช่นกัน

แต่ผู้นำของกลุ่มพันธมิตรไม่ใช่มหาอำนาจดังแต่อย่างใด  แต่เป็นทวีปที่ไม่มีใครรู้จัก  อย่างทวีปซางโจว

สำหรับดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์นี่เป็นชื่อที่ไม่ค่อยคุ้นเคย และเป็นครั้งแรกที่หลายคนได้ยินชื่อนี้ และสำหรับคนที่เข้าใจสถานการณ์ พวกเขาประหลาดใจมากขึ้น  เพราะพวกเขารู้ว่าทวีปซางโจวยากจนกันดารและแร้นแค้นเพียงไหน

แต่เมื่อมีการเปิดเผยข้อมูลมากขึ้นเรื่อยๆ  ผู้คนก็ต้องตกใจและตระหนักได้ว่าทวีปซางที่อ่อนแอแท้ที่จริงแล้วเป็นทวีปหนึ่งที่ควบคุมและเป็นผู้นำเรื่องทั้งหมด

เพื่อประโยชน์ในการฟื้นฟูสะพานลอยทะเลแสง ทวีปฝานซิงโจวสร้างความขัดแย้งกับทวีปซางโจวขณะที่พยายามเกณฑ์พลเมืองซางโจวไปเป็นแรงงานทำให้ทั้งสองฝ่ายเกิดสงครามกัน และที่น่าประหลาดก็คือทวีปฝานซิงโจวที่อยู่ในสิบสุดยอดทวีป แพ้ทวีปซางโจวถึงสองครั้ง  และทำให้ทวีปฝานซิงโจวตกอยู่ในสถานะที่เสี่ยงอันตราย

หลังจากทวีปฝานซิงโจวสูญเสียทหารของพวกเขา  พวกเขาส่งมอบสะพานลอยทะเลแสงให้ทวีปซางโจว  ขณะที่ทวีปซางโจวทำเรื่องน่าทึ่งโดยใช้สะพานลอยทะเลแสงก่อตั้งกลุ่มพันธมิตรและแบ่งปันผลประโยชน์ทุกคน

แผนพันธมิตรของทวีปซางโจวได้รับการตอบรับอย่างชาเย็น  ขณะที่ทวีปฉีตะวันออกได้ทราบข่าวและส่งกองทหารปลอมตัวเป็นโจรสลัดลอบโจมตีทวีปซางโจวในขณะที่กำลังอ่อนแอ  แต่ทวีปซางโจวกลับมาชนะได้อย่างน่าอัศจรรย์จิ้งจอกบูรพาฝูตงคูพ่ายแพ้และถูกฆ่า กองเรือของพวกเขาถูกทำลายราบเรียบ

อาวุธใหม่ที่ลึกลับและทรงพลังผุดขึ้นมาจากน้ำ

ที่ตามมาหลังจากนั้นทวีปฉีตะวันออกถูกโจรสลัดบุกและวังฉีตะวันออกถูกทำลาย ทำให้อนาคตของทวีปตกอยู่ในความมืดมิดเป็นประวัติการณ์  ชัยชนะของทวีปซางโจวสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นพันธมิตรภูมิภาคใต้จึงก่อตั้งขึ้นอย่างราบรื่น

ทวีปซางโจวที่ลึกลับซึ่งโผล่มาจากที่ใดไม่ทราบไม่มีประวัติที่ชัดเจน แต่พันธมิตรใต้เป็นองค์การความร่วมมือขนาดใหญ่ทำให้ทวีปอื่นของภูมิภาคใต้หนาวสะท้านถึงขั้วกระดูก

ทวีปต่างๆที่อยู่ใกล้กับพันธมิตรใต้ทั้งหมดอ้อนวอนขอเข้าร่วมด้วย  และในช่วงเวลาสั้นๆกลุ่มพันธมิตรใต้กระโดดจากจำนวนสมาชิก 8 ทวีป เป็น 32 ทวีป

มหาอำนาจที่น่ากลัวอย่างนั้นทำให้ทั่วภูมิภาคใต้กลับกลายเป็นเงียบสงบ

ทวีปซางโจวในปัจจุบันมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดี  และด้วยการก่อตั้งพันธมิตรภูมิภาคใต้  ปากอ่าวพลังงานที่ขยายใหม่ จึงถูกบังคับให้ต้องขยายอีกครั้ง  ด้วยการขยายขนาดพันธมิตรภูมิภาคใต้  ปัญหาขาดแคลนแรงงานลดลง  กระบวนการดำเนินไปอย่างราบรื่น

เรือรบหรือเรือโจมตีขนาดกลางพอแล่นผ่านจะรู้สึกเพลิดเพลินกับวังวนพลังงานขนาดมหึมาและกลุ่มแสงในนั้น  ทั้งหมดล้วนแสดงสีหน้านับถือ เรือรบชั้นเงินลำหนึ่งซึ่งควบคุมโดยฝูตงคูได้อัปปางลงในแสงนั้นนี่กลายเป็นตำนานเล่าขานของผู้คน

พลังของคนผู้เดียวสามารถไปถึงระดับนั้นได้จริงๆ!

วังวนพลังงานที่ปากอ่าวพลังงานของทวีปซางโจวแสดงออกถึงความสำเร็จที่น่าประทับใจของทวีปซางโจว

**************************

ปิงพบถังเทียนกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างกลุ่มแสง

“มีบางอย่างก่อตัวขึ้นภายใน,  ข้ารู้สึกได้” สีหน้าของถังเทียนจริงจัง

ปิงไม่ได้สงสัยเขา สัญชาตญาณที่แหลมคมของถังเทียนคือสิ่งที่ทุกคนรู้ดี บางอย่างที่ผ่านการทดสอบมาครั้งแล้วครั้งเล่าและพิสูจน์ตัวเองมาครั้งแล้วครั้งเล่า

ปิงถาม “มันคืออะไร?”

“ข้าไม่รู้”  ถังเทียนส่ายหัว  แต่ในระหว่างคิ้วของเขา มีแววตื่นเต้น  “ต้องเป็นอะไรบางอย่างที่ทรงพลัง!”

ปิงส่ายหัวและทิ้งข้อสงสัยไว้เบื้องหลัง  สำหรับเขาแล้วกลุ่มแสงของวังวนนั้น  เป็นเหมือนอนุสรณ์สถานของการสู้รบคงไว้อยู่อย่างนั้น มันเป็นสิ่งที่น่ากลัวมากกว่าสมบัติใดๆ ที่อาจเป็นได้  เขามาหาถังเทียนด้วยเรื่องอื่น  ดวงตาเขาลึก เต็มไปด้วยแววกังวล  “ความก้าวหน้าของเราเร็วเกินไป”

ถังเทียนตกใจชั่วครู่  เขาเงยหน้าขึ้น  “เร็วก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ?”

“ยิ่งเร่ง  ความเร็วก็ยิ่งน้อยลง”  ปิงกล่าว

“แต่ตอนนี้เราประสบความสำเร็จทุกอย่างแล้ว”  ถังเทียนยากจะมองเห็นท่าทีกังวลของปิง  ดังนั้นเขาถาม “มีปัญหาอะไรหรือ?”

“หลายอย่าง”  ปิงแจกแจงความคิดของเขา  “เราขยายตัวเร็วเกินไป  ตอนนี้พันธมิตรใต้เป็นเหมือนผืนทรายหลวมๆทุกคนกำลังต่อสู้เพื่อตนเองและมันยุ่งเหยิงมาก ทุกทวีปมีผลประโยชน์เป็นของตนเอง และมีกองทัพเป็นของตนเอง  เราไม่ได้มีอำนาจสั่งการ  และพวกเขาจะไม่ฟังเรา  เราจำเป็นต้องคิดหาทางออกในเรื่องนี้  นั่นคือปัญหาที่ใหญ่ที่สุด”

ถังเทียนรู้สึกปวดหัวเมื่อได้ฟัง  คำพูดของปิงรวดเร็วมาก  ดังนั้นเขาได้แต่ถาม  “ลุงมีคำแนะนำอะไรบ้างไหม?”

“ข้าไม่มี”  หน้าของปิงดำคล้ำและจนใจ  “เจ้าก็รู้, นี่ไม่ใช่ปัญหาสงครามอีกต่อไป  บอกตามตรง ข้าถนัดแต่เรื่องรบ”

ถังเทียนนวดขมับตนเองพยายามใช้สมองของตนเองจัดลำดับคำพูดของปิง  หลังจากนั้นชั่วขณะ เขากล่าว “นั่นก็หมายความว่าปัญหาของลุงก็คือพวกเขาไม่เชื่อฟังอะไรเลย”

“ถูกแล้ว!” ปิงรู้สึกว่าถังเทียนใช้คำพูดที่ถูก

“นั่นง่ายมาก!”  ถังเทียนถอนหายใจโล่งอกและแสดงท่าทางร่าเริง  “ถ้าพวกมันไม่เชื่อฟังก็อัดแม่งเลย, ลุงก็ฝึกทหารมาอย่างนั้นไม่ใช่หรือ?”

“พวกเขาเป็นพันธมิตรของเรา  ไม่ใช่บริวารของเรา”  ปิงเตือนถังเทียน  “เราไม่สามารถลงมือกับพันธมิตรได้  นั่นจะทำให้เกิดการกบฏ”

ปิงรู้สึกว่าเขากำลังโง่ ที่นำปัญหาที่ซับซ้อนและลึกซึ้งมาถามคนโง่เมื่อคิดเรื่องที่จะทำให้แทบบ้าเร็วๆ นี้ สมองของเขาร้อนขึ้นมาทันทีเพราะทำเรื่องที่ไม่น่าเชื่อนั้น

‘ก็ได้, ข้าควรจะหาใครมาปรึกษาเรื่องนี้ดี?  ผี่ผา? โส่วจิน?’ ปิงเค้นสมองของเขา

“ก็ได้!”  ถังเทียนรู้สึกว่าปิงพูดถูกตามความเข้าใจของเขา พันธมิตรก็เหมือนกับคู่หู และเขาจะไม่ทะเลาะกับคู่หู  ดังนั้นจะทำยังไงดี?

‘ถ้าใครบางคนไม่เชื่อ และเขาไม่สามารถทะเลาะได้  เราจะรับมือเขายังไง?’

ทันใดนั้น, ถังเทียนตาเป็นประกาย,เขาปรบมือทันที “ข้ามีความคิดอย่างหนึ่งแล้ว!”

ปิงคิดว่าเขาตัดสินใจผิดพลาดจึงไม่อยากจะมองเขาและทำเฉยเมยไม่ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด  ‘เจ้าเด็กโง่นี่มีความคิดกะเขาด้วยหรือ?หึหึ...’ ปิงเยาะเย้ยในใจตนและรู้สึกว่าเขาควรจะหัวเราะดังๆ

“เราก็แค่ล่อใจพวกเขา!” ถังเทียนเปล่งประกายของผู้ปกครองเผด็จการ และพูดอย่างมาดเผด็จการ “ถ้าเราทุบตีพวกเขาไม่ได้ เราสามารถล่อใจพวกเขาได้!  เหมือนกับที่เราใช้สะพานแสงลอยฟ้าล่อใจพวกเขาไง!”

“เราจะใช้อะไรถึงจะทำแบบนั้นได้?” ปิงคิดว่าไม่น่าจะใช้ได้ “สะพานลอยทะเลแสงเป็นเพียงผลประโยชน์ที่ล่อให้พวกเขาเป็นพันธมิตรกัน  และเจ้าต้องการให้พวกเขายกกองทัพของพวกเขาให้หรือ?  นั่นเป็นไปไม่ได้!”

“อย่างนั้นเราจะใช้เงินเพิ่ม!” ถังเทียนเอาแต่ความคิดของตนเองเป็นใหญ่อย่างเห็นได้ชัด  และพูดอย่างไม่ลังเล

ปิงทำตาเหลือก “เจ้าคิดว่าสะพานลอยทะเลแสงเป็นผักที่งอกอยู่ริมทางหรือไง?  ถ้าเจ้าต้องการ ก็ยังมีคนอื่นต้องการ?จริงไหม?”

“มีสิ! ภูมิภาคใต้มีสะพานลอยทะเลแสงอยู่มากมาย!”  ถังเทียนพูดเรื่องจริง

“แต่สะพานเหล่านั้นไม่ใช่ของเรา”  ปิงโพล่งออกมา

ถังเทียนมองดูปิงราวกับเขากำลังมองดูคนโง่  “ถ้าเราโค่นพวกเขาลงและของเหล่านั้นจะยังไม่เป็นของเราอีกหรือ?”

ถูกจ้องโดยถังเทียนด้วยสายตาที่น่ารังเกียจแบบนั้นทำให้ปิงรู้สึกแย่มาก  แต่ก็เกิดขึ้นแล้ว  ความคิดของถังเทียนค่อนข้างสร้างสรรค์ และเขาไม่ใช่แม่ทัพระดับมืออาชีพที่จะปฏิเสธความคิดได้อย่างหมดจด  เพราะเขาต้องการปฏิเสธความคิดแบบนั้น

แต่ในเวลาอันรวดเร็ว  เขาพบปัญหาอีกหนึ่งปัญหานั่นคือปัญหาของถังเทียน

“ใครจะออกไปสู้?  เรา? แค่เพียงกำลังของเรา  เราจะสู้ได้ยังไง?  นี่เป็นแค่เป้าหมายระยะยาวมันดูเหมือนสมบูรณ์แบบ  แต่ทุกคนไม่ใช่คนโง่ ไม่มีใครยอมปล่อยสิ่งที่พวกเขามีในตอนนี้ไปเพราะเรื่องนี้  แม้แต่เราก็ไม่มีทางได้รับผลประโยชน์เพิ่ม  แต่อย่างน้อยเราสามารถช่วยรักษาผลประโยชน์ปัจจุบันของพวกเขาได้”  ปิงพูดตรงประเด็น

แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจแนวความคิดของจอมเผด็จการ

ถังเทียนโบกมือ  “เราจะใช้ของอย่างอื่นล่อใจพวกเขา!  สมบัติดวงดาว, ทองคำดำ,ใครก็ตามที่ฟังเรา  เราก็จะให้พวกเขา  ใครที่ยอมตามเราเราจะทำให้กองทัพพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น และจากนั้นเราจะโจมตีสะพานลอย ใครทำได้มากก็ได้ส่วนแบ่งมาก”

ปิงตกใจ

‘ความคิดของเขา...’

“เรามีแต่สิ่งเหล่านี้เท่านั้น ไม่ว่าใครก็ตามที่เราให้ความไว้วางใจหรือไม่ก็ตาม  สุดท้ายที่ยังขึ้นอยู่กับเรา  เราจะใช้ประโยชน์บางอย่างที่คนอื่นไม่มีหลอกล่อพวกเขามันคุ้มค่ามากกว่าใช้เงินแน่นอน  ฮะฮะฮะก็อย่างที่ข้าใช้กิ่งน้ำแข็งฟ้าครั้งนั้นไงเล่า ลุงไม่เห็นสินะ  แต่ทุกคนแทบบ้า!”  ถังเทียนพูดอย่างร่าเริง  “ไม่มีใครที่มีสมบัติอย่างเรา  สิ่งนี้จะเรียกว่าไงดี สกุลเงินดีไหม,  ไม่ ไม่ ไม่ ผู้ขายได้ดีที่สุด?  อย่างไรก็ตามข้าหมายถึงเรื่องทำนองนี้แหละ”

‘อาจจะใช้ได้!’

ใจของปิงคิดอย่างรวดเร็ว เขาพบแก่นคำแนะนำของถังเทียนได้อย่างรวดเร็ว  ใช้เป้าหมายระยะสั้นเพื่อแบ่งแยกพวกเขา  ปล่อยให้คนที่คล้อยตามได้รับผลประโยชน์มากขึ้น ทำให้พันธมิตรเหล่านี้ได้ผลประโยชน์มากขึ้น  ทำให้พวกเขายินดีปล่อยวางอำนาจของตนเอง

จากนั้นปิงคิดถึงปัญหาหนึ่ง  “แล้วทวีปกวงหมิงจะเป็นยังไง?  ด้วยสมบัติดวงดาวมากมายปรากฏขึ้น  พวกเขาจะต้องรู้แน่นอน

“พวกเขาจะต้องรู้เรื่องของเราในไม่ช้า”  ถังเทียนเป็นเหมือนหัวหน้ามาเฟีย รังสีอำมหิตแผ่กระจาย  “อย่างมากเราก็สู้กัน!  ที่นี่คือภูมิภาคใต้  ไม่ใช่ดินแดนของพวกเขา!”

ปิงพยักหน้า ‘นั่นก็ถูกแล้ว ถ้าทวีปกวงหมิงส่งทหารพวกเขามา กองกำลังพันธมิตรใต้ของเราจะได้เปรียบ และนี่ทำให้พันธมิตรใต้แน่นแฟ้นมากขึ้น ไม่  มันอาจทำให้ภูมิภาคใต้ทั้งหมดกลายเป็นหนึ่งเดียว’

“อย่างนั้นต้องใช้เหตุผลอะไรเราถึงจะทำเช่นนี้ได้?” จากนั้นปิงโยนคำถามเพิ่มมาอีกหนึ่ง “เราต้องมีเหตุผลในการหลอกล่อพวกเขา ถ้าไม่อย่างนั้น ขืนให้ของหลอกล่อพวกเขาไปอย่างไม่มีเหตุผลพวกเขาก็จะคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เราให้ของเหล่านั้นกับพวกเขา”

ถังเทียนคิดเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว  ‘เขาพูดถูก,  เราไม่สามารถให้เงินพวกเขาได้  พวกเขาต้องทำงานก่อนจึงจะได้มา’

“กำจัดโจรสลัด!” ถังเทียนมีแผนการที่ร้ายกาจเป็นของตนเองอยู่มากมาย เขาสบถ“เหลี่ยนปั่วจวินบอกว่า ทวีปกวงหมิงส่งโจรสลัดหลายกลุ่มเข้ามาในภูมิภาคใต้  อย่างนั้นเรามากำจัดพวกมันกันเถอะทำเรื่องอย่างนี้ได้เป็นเรื่องที่น่ายกย่อง พวกโจรสลัดมักจะสร้างความเจ็บปวดให้กับทุกคนนี่จะทำให้การกระทำของเรามีความชอบธรรม!”

ถังเทียนพยายามเลียนแบบเสี่ยวซิ่วซิ่วขณะพูดประโยคสุดท้าย

ปิงอดชื่นชมเขาไม่ได้  เป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ!

‘เจ้าเด็กนี่ฉลาดขึ้นขนาดนั้น ตั้งแต่เมื่อใดกัน?’

ปิงมองดูถังเทียนเหมือนกับว่าเห็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ  ‘สถานการณ์เต็มไปด้วยขวากหนามแบบนี้ถูกเจ้าเด็กโง่คลี่คลายได้หรือนี่?  สมองของเจ้าเด็กโง่นี่ คงได้รับการเปลี่ยนแปลงมาเมื่อเร็วๆนี้ใช่หรือเปล่า?’

“ลุงต้องเข้าใจวิธีที่คนผู้หนึ่งใช้เงินนะและต้องไม่ตระหนี่!”  ถังเทียนเริ่มข่มเขา และจากนั้นพูดต่อ  “ข้ารู้นะลุง ตอนนี้ลุงต้องรู้สึกนับถือบูชาหนุ่มชาวฟ้าแล้ว  เอาเถอะ เอาเถอะ, ไม่ต้องให้เกียรติข้านักก็ได้   เอาแค่นิดเดียวก็พอนั่นนับว่าเป็นประโยชน์ต่อหนุ่มน้อยผู้นี้แล้ว...”

ปิงรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังกลืนแมลงวัน  หน้าของเขาเขียวคล้ำทันที

‘เจ้าเด็กงี่เง่านี่!’

มีคนที่คิดจะกำจัดโจรสลัดอยู่แล้ว  แต่เมื่อสมบัติดวงดาว, อาวุธทองดำปรากฏอยู่ต่อหน้าทุกคน  พวกเขาก็ยิ่งมีความปรารถนาคลั่งไคล้ทันที  แม้ว่ายังจะมีผู้สังเกตการณ์อยู่หลายคน  แต่ก็มีบางส่วนที่ต้องการเข้าร่วม

“ภูมิภาคใต้ภูมิภาคใต้นี้จะเป็นพันธมิตรใต้!”

เมื่อถังเทียนตะโกนถ้อยคำที่แสดงออกถึงความทะเยอทะยาน  ทำให้การสนทนาในห้องอื้ออึงขึ้นมาทันที  ทุกคนตื่นเต้นกันมาก  ภูมิภาคใต้เป็นแผ่นดินที่มีอิสระอยู่แล้ว  และไม่มีใครพูดอะไรอย่างนั้นมาก่อน  ทุกคนตกใจกับความทะเยอทะยานของถังเทียน  และให้ความสนใจต่อฉากภาพที่อยู่ต่อหน้าพวกเขา

เสือร้ายที่น่ากลัวชื่อสัมพันธมิตรใต้ได้ตื่นขึ้นอย่างเงียบๆแล้ว