ตอนที่แล้วตอนที่ 19-18 รายชื่อ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19-20 หัวใจที่เยือกเย็น

ตอนที่ 19-19 เหตุไม่คาดคิด


ลินลี่ย์เข้าใจแล้วในตอนนี้!

แต่เดิมทีเมื่อเขาเข้ามาในสมรภูมิมหาพิภพ ลินลี่ย์พบว่าค่ายทหารหลายค่ายตั้งอยู่ริมแม่น้ำดวงดาวและยังไม่มีสัญญาณกิจกรรมอะไรทั้งนั้น ลินลี่ย์ไม่เข้าใจเหตุผล แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว..ว่าในท้ายที่สุดทหารทั้งสองฝ่ายจะเข่นฆ่ากันและกัน

“นั่นโหดร้ายเกินไป  มันเท่ากับเป็นการฆ่าตัวตาย”  ลินลี่ย์อดพูดไม่ได้

“แม้ว่าจะเป็นเรื่องโหดเหี้ยมอำมหิตแต่ก็ยังเป็นโอกาสดีให้สร้างความดีความชอบทางทหาร”  เบรุตพูดพลางหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ในสงครามที่ชุลมุนสับสนระหว่างกองทัพใหญ่ทั้งสอง แม้แต่ผู้บัญชาการก็อาจตายได้  และถ้ามีคนโชคดีเขาก็อาจได้รับป้ายประจำตัวทหารและอาจได้ป้ายของผู้บัญชาการได้! นั่นคือเวลาที่รางวัลเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ที่สุด  แต่ใช่แล้ว อันตรายก็ยิ่งใหญ่ตามไปด้วย”

ใจของลินลี่ย์มีภาพเทพชั้นสูงนับไม่ถ้วนกำลังโจมตีใส่กันและกันลอยขึ้นมาทันทีรวมทั้งมีผู้บัญชาการอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย

ความจริงนั่นเป็นฉากภาพที่น่ากลัว

“จะดีที่สุดถ้าเจ้าได้ป้ายประจำตัวผู้บัญชาการได้มากพอในเหตุการณ์นี้”  เบรุตหัวเราะอย่างเยือกเย็น

ลินลี่ย์พยักหน้า เมื่อทหารทั้งสองฝ่ายสู้ตะลุมบอนนั่นเป็นแวลาสร้างผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ แต่ก็เป็นเวลาที่อันตรายอย่างมากด้วยเช่นกัน

“ถ้าภายในพันปี ข้ารวบรวมป้ายผู้บัญชาการไม่มากพอ อย่างนั้นข้าก็ต้องร่วมในการสู้รบครั้งใหญ่นี้”  ลินลี่ย์บอกกับตัวเองเงียบๆ  เพื่อประโยชน์ของครอบครัวและสหายของเขา  ลินลี่ย์ไม่ขลาดกลัว

สมรภูมิมหาพิภพ ภายในภูเขาดำทะมึน  ลินลี่ย์กับบีบีอยู่ด้วยกัน ภูเขาที่ดำสนิทไร้ชีวิตชีวาแบบนี้มีให้เห็นได้ทุกที่ในสมรภูมิมหาพิภพ

“กร้วม” บีบีกำลังกินผลไม้

ลินลี่ย์อยู่ในท่านั่งสมาธิ ลืมตาขึ้นทันที

“ว่าไง, พี่ใหญ่?  ท่านได้ข่าวอะไรจากปู่ข้าหรือเปล่า?”  บีบีตาเป็นประกายทันที  ลินลี่ย์ยิ้มและพยักหน้า  “ใช่แล้ว ตอนนี้ข้าเข้าใจยอดฝีมือระดับผู้บัญชาการทั้งหมดของพิภพต่างๆ  ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป.. เอาแบบนี้ ข้าจะควบคุมโกมเลมมัจจุราชคอยล่อผู้บัญชาการให้เข้ามา”

พวกเขามีเวลาเพียงพอ ลินลี่ย์ไม่รีบ

“ก็ได้” บีบีหัวเราะ จากนั้นหัวเราะ “เอาล่ะ ข้าอยากงีบเพิ่มสักหน่อย เมื่อท่านหาเป้าหมายเจอก็ให้เรียกข้า”  บีบีแม้อยู่ในสมรภูมิมหาพิภพก็ยังมีอารมณ์งีบหลับได้

“อีกแปดร้อยกว่าปีเกือบเก้าร้อยปีก่อนที่สงครามมหาพิภพนี้จะได้ข้อสรุป  เราจำเป็นต้องใช้เวลาระยะยาวให้ดี  บางทีระหว่างช่วงเวลานี้ข้าคงจะหลอมรวมเคล็ดที่สี่ของกฎธาตุดินได้” ลินลี่ย์พูดพลางถอนหายใจ

“เอ๋? สี่เหรอ? จริงสิ, พี่ใหญ่ ท่านหลอมรวมเคล็ดชีพจรโลก เคล็ดพลังธาตุเคล็ดแก่นธาตุและเคล็ดสนามพลังดึงดูดแล้วไม่ใช่หรือ?  น่าจะหลอมรวมเสร็จได้เร็วๆ”  บีบีพึมพำ

“ข้าหลอมรวมได้ก็จริง แต่สิ่งที่ข้าต้องการทำตอนนี้ก็คือแยกกันหลอมรวมเคล็ดพลังธาตุกับแก่นธาตุดินและสนามพลังโน้มถ่วงเช่นกัน  เพียงแต่หลังจากข้าทำได้สำเร็จนี่จะเป็นการหลอมรวมเคล็ดทั้งสี่ได้สำเร็จ เป็นไปได้มากว่าอีกราวๆ ร้อยปีการแยกหลอมรวมก็คงจะสำเร็จ”  ลินลี่ย์พูดพลางหัวเราะอย่างใจเย็น  ความจริงลินลี่ย์ก้าวหน้าขึ้นมากในช่วงหกสิบหรือเจ็ดสิบปีที่เขาอยู่ในยมโลก

ที่สำคัญเมื่อการหลอมรวมเริ่มขึ้นการหลอมรวมติดอยู่ที่คอขวด และรอให้เป็นเรื่องของเวลา

“เฮ้, พี่ใหญ่ เมื่อท่านหลอมรวมเคล็ดทั้งสี่ได้สมบูรณ์พลังโจมตีของท่านจะเพิ่มขึ้นอีกครั้งแน่” บีบีพูดอย่างตื่นเต้น

“ความจริงข้ามีทิศทางการฝึกอยู่ในใจแล้ว”  ลินลี่ย์พูดพลางหัวเราะอย่างใจเย็น

หลังจากเห็นการโจมตีครั้งก่อนของลอร์ดเรดคลิฟและแฮมเมอร์ลินลี่ย์ได้รับความเข้าใจบ้างแล้ว

บีบีถ้าไม่งีบหลับก็ฝึกฝน ในช่วงสั้นๆเขามักจะรออยู่เสมอ ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของลินลี่ย์ต่างก็เพ่งการฝึกฝนของพวกเขา  ขณะที่ร่างหลักคอยควบคุมโกเลมมัจจุราชข้างนอก  เวลาผ่านไปและในพริบตา ผ่านไปมากกว่าสองเดือน

“ผ่านไปได้เพียงเดือนเดียว แต่ข้าเสียโกเลมมัจจุราชไปหนึ่งตัวแล้ว” ลินลี่ย์ส่ายศีรษะและพูดอย่างจนใจ “ครึ่งปีที่แล้ว เมื่อข้าเห็นสุดยอดฝีมือของโลกธาตุแสง ข้าต้องการควบคุมโกเลมมัจจุราชให้หนีไป แต่คนผู้นั้นไล่ตามและโจมตีทำลายโกเลมมัจจุราชของข้าในบริเวณนั้น  โชคดีที่ข้าซ่อนตัวลึกพอ..และสำนึกเทพของเขาไม่ได้ขยายลงมาหาข้า”

บีบีลืมตาและหัวเราะ “ก็แค่โกเลมมัจจุราชตัวเดียว ราคามันถูก ไม่มีอะไร”

“ถ้าข้ารู้ ข้าคงซื้อเพิ่มอีกหน่อย” ลินลี่ย์กล่าว

ขณะนั้นลินลี่ย์ควบคุมโกเลมมัจจุราชให้เดินลาดตระเวนข้างนอก

“ในสองเดือน เราไม่เห็นคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมเลยสักคน”  บีบีถอนหายใจยาว

“อย่าเพิ่งเบื่อ ถ้าเราไม่ไปหาปู่เบรุตของเจ้าและพบข้อมูลบางส่วน  เป็นไปได้ว่าจะต้องเจอกับคนก่อนนั้น  เราก็ต้องไปสู้กับสุดยอดฝีมือของธาตุแสง  โชคดีที่เราหลีกเลี่ยงหายนะนั้นได้”  ลินลี่ย์หัวเราะ  แต่ขณะที่ลินลี่ย์กับบีบีกำลังมองนั้นเอง...

“บึ้ม!”

ทั่วทั้งภูเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและหินใหญ่สองสามก้อนกระแทกลงใส่ลินลี่ย์กับบีบี

“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น?” บีบีพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

“รอสักครู่ โกเลมมัจจุราชที่ข้ากำลังควบคุมอยู่ห่างออกไปหลายพันเมตร..โอว..โกเลมมัจจุราชมองเห็นแล้ว  ยอดฝีมือสองคนกำลังสู้กัน!”  ลินลี่ย์พูดด้วยความประหลาดใจ

ข้างภูเขาที่ลินลี่ย์และบีบีอาศัยอยู่  มีร่างสองร่างกำลังไล่กวดกัน  คนหนึ่งเป็นร่างสีม่วงจาง กับอีกคนหนึ่งที่ต่อสู้กันอย่างดุเดือดข้างเนินเขา

“ปัง!”

เสียงระเบิดจากการปะทะทั้งสองคนต่างกระเด็นถอยหลังจากพลังปะทะกัน ร่างพร่าเลือนสีม่วงเป็นบุรุษที่ดูหนุ่มชุดม่วงตาสีเขียวดูดุร้าย  ขณะที่ร่างสีขาวเลือนรางเป็นบุรุษรูปงามผมสีเงิน ตาสีฟ้า หน้าของบุรุษผมเงินเต็มไปด้วยความโกรธ

“แลนเซลอต! อย่าให้มันเกินไปนักนะ!  เจ้ากับข้าอยู่ฝ่ายเดียวกัน  ทำไมเจ้าถึงอยากฆ่าข้า?”  บุรุษหนุ่มผมเงินตวาด

“ฮึ่ม,  อยู่ฝ่ายเดียวกันแล้วไงเล่า?  เจ้าควรจะเตรียมตัวตายเมื่อเจ้าเข้าสู่สมรภูมิมหาพิภพ”  บุรุษหนุ่มชุดม่วงหัวเราะเย็นชา  เขาไม่พูดอะไรอื่นแต่เริ่มใช้สายฟ้าสีม่วงรายล้อมพื้นที่ไว้ทันที และดูเหมือนกับว่าสายฟ้าเริ่มจะเต็มพื้นที่ในท้องฟ้าด้วยเช่นกัน

บุรุษหนุ่มผมเงินสีหน้าเปลี่ยน

ในแง่ของความเร็ว  เขาไม่อาจเทียบได้กับแลนเซลอตธาตุสายฟ้า  เขาคงหนีไม่ได้!  การต่อสู้เป็นเพียงทางเลือกเดียว!

เขารู้ว่าเขาอ่อนแอกว่า แต่ทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้ก็คือต่อสู้โดยตรง  เขาแค่นเสียงเบาๆ และกล่าว  “แลนเซลอต!  ถ้าเจ้าไม่ให้โอกาสใดๆ กับข้า  อย่างนั้นข้าจะไม่ให้เจ้าได้มีเวลาที่ง่ายดายเช่นกัน!” ร่างของบุรุษผมเงินเริ่มมีรัศมีสว่างขึ้นและจากนั้นมีหอกขาวรัศมีเยือกเย็นปรากฏอยู่ข้างเขาเป็นหอกที่ขาวใส

พลังโจมตีวัตถุและพลังโจมตีวิญญาณผสานกันเป็นหนึ่ง!

“ควั่บ!”

หอกสองเล่มเมื่อประกบกันและหอกขาวพุ่งตรงไปข้างหน้า

“งั้นก็ตายซะเถอะ” บุรุษหนุ่มตาเขียว, ชุดม่วงพูดอย่างเฉื่อยชา

“ครืน...”  สายฟ้าในท้องฟ้าพลันโจมตีลงมาในรูปของงูสายฟ้ายักษ์  พร้อมกันนั้น สายฟ้าสีเขียวถูกปล่อยออกมาจากบุรุษหนุ่มชุดม่วงเป็นรูปงูใหญ่โจมตีในทิศทางตรงกันข้ามล้อมรอบบุรุษหนุ่มผมเงินไว้

ขณะนี้เอง หอกพุ่งมาถึงข้างหน้าของบุรุษชุดม่วง

“ฮึ่ม!”  บุรุษหนุ่มชุดม่วงแค่นเสียงเย็นชา

เขาเหยียดมือขวาและระหว่างนิ้วสร้างลูกบอลสายฟ้าสีม่วงไว้ลูกหนึ่งกระแทกใส่ภาพหอกทุกตำแหน่ง

“ปัง!”

หอกขาวลวงตาเป็นการผสานกันระหว่างพลังโจมตีวัตถุและพลังโจมตีวิญญาณและตอนนี้หอกมายาสีขาวแตกกระจาย พลังโจมตีวัตถุ..ไม่สามารถทำร้ายแม้แต่ปลายนิ้วของบุรุษชุดม่วง  พลังโจมตีวิญญาณแตกสลายไปเช่นกัน

“แครก...”

งูสายฟ้าสีม่วงและสีเขียวม้วนตัวรอบบุรุษชุดขาวซึ่งมีสีหน้าเปลี่ยนไป งูสายฟ้าที่แตกต่างกันสองตัวสร้างพื้นที่มิติไฟฟ้าที่ไม่ธรรมดาทำให้พื้นที่กลายเป็นสนามพลังไฟฟ้า  สนามพลังไฟฟ้าที่ไม่ธรรมดาปล่อยระลอกไฟฟ้าเข้าใส่ร่างบุรุษผมขาว

“อ๊า...!” บุรุษผมขาวแหงนหน้าคำรามด้วยความโกรธ

รัศมีที่ทรงพลังกวาดออกมาจากร่างของเขาและเพิ่มความเจิดจ้ามากขึ้น

“ในเวลาอย่างนี้เจ้าต้องการจะสู้โดยใช้พลังมหาเทพใช่ไหม?  เจ้าใช้ของเจ้า ส่วนข้าก็จะใช้ของข้าผลคงไม่เหมือนกันใช่ไหม?” แลนเซลอตหัวเราะในใจ  ร่างของเขาพลันปล่อยพลังที่กล้าแข็งและแสงสีม่วงเริ่มเต็มพื้นที่ในตัวเขา

ขณะที่ยอดฝีมือทั้งสองเริ่มใช้พลังมหาเทพ  ลินลี่ย์และบีบีออกมานอกภูเขาเงียบๆและดำดินมาจนกระทั่งถึงที่มีพืชพรรณมากมาย ทั้งสองคนซ่อนตัวอยู่ที่นั่นจ้องมองดูยอดฝีมือต่อสู้กันระยะไกล

“ทั้งสองคนแข็งแกร่งมาก” บีบีพูดชื่นชม

“บุรุษหนุ่มชุดขาวเป็นผู้บัญชาการของโลกธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์ชื่อโรแลนด์ ส่วนบุรุษตาเขียวชุดม่วงเป็นยอดฝีมือของโลกธาตุสายฟ้าชื่อแลนเซลอต  ตามข้อมูลที่ปู่เจ้าบันทึกไว้ แลนเซลอตนี้ยากที่จะจัดการได้”  ลินลี่ย์พูดในใจ “โรแลนด์นั้นถูกคาดว่าเชี่ยวชาญพลังโจมตีวิญญาณ ขณะที่แลนเซลอตเชี่ยวชาญทั้งพลังโจมตีวิญญาณและวัตถุ  และเขามีความเร็วมาก  นอกจากนี้เขายังหลอมรวมสมบัติมหาเทพชนิดเกราะเข้าไว้ในร่างของเขาด้วย”

บีบีอดรู้สึกตกใจไม่ได้

“หลอมรวมสมบัติมหาเทพชนิดเกราะ?นั่นก็เหมือนกับประธานผู้อาวุโสไม่ใช่หรือ?”

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อยและมองดูทั้งต่อสู้กันในระยะไกล “แลนเซลอตนั่นไม่น่าจะพ่ายแพ้ในแง่ของพลังป้องกันการโจมตีวัตถุ  เนื่องจากมีสมบัติมหาเทพเอาไว้ป้องกันแล้ว และเขายังคงมีทักษะในการป้องกันพลังวิญญาณได้  ดังนั้นจะทำลายแนวป้องกันวิญญาณของเขาเป็นเรื่องยากมาก  คนผู้นี้...คือผู้บัญชาการที่ทรงพลังมาก”

แลนเซลอตไม่มีจุดอ่อนอย่างแน่นอน

เขาฝึกฝนมาทางกฎธาตุสายฟ้าและมีความรวดเร็ว  เขาแข็งแกร่งในทุกๆ ด้านแม้ในบรรดาผู้บัญชาการหลายคนในจักรวาล เขาถือได้ว่าเป็นแม่ทัพระดับสูง

“อย่างไรก็ตาม...” ลินลี่ย์หัวเราะ  “บีบี!  เจ้ารับมือเขาได้อย่างสมบูรณ์

จะต่อต้านทักษะเทพธรรมชาติ ‘หนูกินเทพ’ ของบีบีก็ต้องเป็นพารากอนหรือมีสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณ  แลนเซลอตนี้พบกับดาวข่มของเขาเสียแล้ว! โดยทั่วไปพลังป้องกันวิญญาณของแลนเซลอตอาจนับได้ว่าทรงพลัง  แต่น่าเสียดาย...ทักษะเทพธรรมชาติของบีบีไม่ใช่สิ่งที่พลังโจมตีวิญญาณธรรมดาจะเอามาเทียบได้

“ฮ่าฮ่า, พี่ใหญ่,ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้า” บีบีตื่นเต้นมากขึ้น

“การสู้รบกำลังจะจบ” บีบีคุยทางใจ

ความจริงบุรุษชุดขาวโรแลนด์อยู่ในสถานะด้อยกว่าอย่างสิ้นเชิง บุรุษชุดม่วงแลนเซลอตใช้พลังโจมตีวัตถุในที่สุด ทำให้ร่างของโรแลนด์ทั้งหมดระเบิดกระจาย

“ฮ่าฮ่า...” แลนเซลอตหัวเราะขณะเดินเข้าหา ตราสีทองและแหวนเก็บของร่วงลงอยู่บนพื้น

ขณะนั้นเอง...

“ใคร!”  แลนเซลอตตะคอกอย่างไม่พอใจขณะที่เขาหันหน้ามอง เขารู้สึกได้แล้วว่ามีการเคลื่อนไหวอยู่ใกล้ๆ  แต่เขาไม่ใส่ใจมากนักมีผู้บัญชาการน้อยคนนักที่สามารถฆ่าเขาได้

“เอ๊ะ?”สิ่งที่แลนเซลอตเห็นทำให้เขาตะลึง

เขาเห็นเงาร่างหนึ่งบินเข้าหาเขาด้วยความเร็วสูง  ขณะเดียวกันในกลางอากาศ เงาร่างมายาหนูกินเทพปรากฏขึ้น  เงาร่างหนูกินเทพจ้องมองเขาอย่างเย็นชาและเมื่อแลนเซลอตเห็นเช่นนี้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างช่วยไม่ได้  “เบรุต?!  อ๊า!!! ไม่!!!”

แลนเซลอตบ้าไปแล้ว

เขาแทบจะไม่มีจุดอ่อน แต่นั่นเป็นเพียงกับผู้บัญชาการส่วนใหญ่ ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีจุดอ่อนโดยสิ้นเชิง  ถ้าเขาสมบูรณ์แบบและไร้จุดอ่อนโดยสิ้นเชิง  ทำไมเขาจึงต้องมาสมรภูมิมหาพิภพด้วย? ทักษะเทพธรรมชาติหนูกินเทพของเบรุตมีชื่อเสียงมาก  และสามารถโจมตีคนอย่างแลนเซลอตได้สมบูรณ์แบบ  กับไม้ตายเช่นนี้ แทบทุกคนจะพบกับหายนะเว้นแต่คนที่มีสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณและพารากอน

นี่คือฝีมือที่ทักษะเทพธรรมชาติสามารถครอบงำได้!

แลนเซลอตไม่เข้าใจ เบรุตบุรุษในตำนานมีร่างที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าประกายเทพสามารถใช้มือเปล่ารับอาวุธสมบัติมหาเทพได้  และคนที่มีสมบัติมหาเทพชนิดปกป้องวิญญาณเขาเป็นสุดยอดฝีมือที่แทบไม่มีจุดอ่อนแม้แต่น้อย ไม่มีจุดอ่อน  คนอย่างเขา..ยืนอยู่ในระดับสูงสุดของจักรวาล

ทำไมเขาต้องมาสมรภูมิมหาพิภพ?

แลนเซลอตไม่เข้าใจ!

แต่...เขาคงไม่มีโอกาสทำความเข้าใจอีกต่อไปแล้ว

ระลอกพลังไม่เหมือนใครแผ่กระเพื่อมเข้ามาในวิญญาณของเขาและในการโจมตีต่อหน้านี้  พลังป้องกันวิญญาณของเขาไม่สามารถทำอะไรได้

แลนเซลอตยืนตะลึงนิ่งกับที่ แววหวาดกลัวจะไม่มีทางปรากฏในดวงตาของเขาอีก  ดูเหมือนเขาแข็งทื่อเหมือนกับไม้..และจากนั้นมีเสียงปัง  เขาทรุดลงกับพื้น  ประกายเทพลอยออกมาพร้อมกับตราประจำตัวสีทองซึ่งลอยออกมาจากตัวของเขาพร้อมกับเกราะสีทองเข้ม

“ตราสีทองและสมบัติมหาเทพประเภทเกราะ”  ลินลี่ย์ตาเป็นประกาย

ลินลี่ย์และบีบีกลายเป็นร่างเลือนราง และรวบรวมป้ายสีทองและสมบัติมหาเทพประเภทเกราะและแหวนเก็บของทันที

“รีบไปกันเถอะ เราจะแชเชือนอยู่ที่นี่ไม่ได้”

ลินลี่ย์และบีบีไม่อยู่ตรวจสอบ แต่กลับเลือกจากไปแทน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด