ตอนที่ 652 ฝึกหนักผิดธรรมดา

“บ้าเอ๊ย,นี่เรามาสอดแนมหรือมาทำอะไรกันวะ? มันเกิดอะไรขึ้น?” หน้าของจี่ซานเต็มไปด้วยความโกรธ เขาถูกส่งมายังทวีปซางโจวเกือบครึ่งเดือนเพื่อสืบดูและรายงาน

เมื่อเข้ามาในทวีปซางโจว พวกเขาสังเกตเห็นการรับสมัครงานทำให้จี่ซานดีใจ นี่เป็นโอกาสให้พวกเขาเข้าไปแผนกภายในของทวีปซางโจว!  หลังจากนั้นทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น การเข้าร่วมกองทัพ จี่ซานสังเกตพบใบหน้าที่คุ้นเคยทั้งหมดและรู้สึกประหลาดใจ

พวกเขาทุกคนเป็นฝ่ายตรงกันข้ามกับเขา  หน่วยสังเกตการณ์และหาข้อมูลจากตระกูลอื่น  จี่ซานลอบตกใจ ดูเหมือนว่าทุกคนจะจับตาให้ความสำคัญกับทวีปซางโจวเป็นอย่างมาก  แม้ว่าพวกเขาจะแอบตกใจอยู่ภายใน  แต่ภายนอกยังคงทำเป็นไม่มีอะไร

พวกเขาทุกคนเป็นทหารผ่านศึก พวกเขามองหน้ากันเองและแสดงออกถึงความรู้จักกันทางสายตาโดยปริยายแต่ภายนอกทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรผิดปกติ

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาเกินคาดหมายพวกเขาไปอย่างสิ้นเชิง

หลังจากเสร็จการคัดเลือกแล้วกองทัพที่รับสมัครเข้ามานี้ ไม่ได้ฝึกฝนและไม่ได้เข้าป้อมไพรกระบี่  ทหารทั้งหมดเริ่มทำงานต่างๆ

ขยายปากอ่าว สร้างป้อมปราการ

พวกเขาเหมือนกับกลุ่มกรรมกรที่ทำงานอย่างหนักคล่องแคล่วทั้งวันและคืน มีพวกเขาสองสามคนที่ต้องการจะก่อความวุ่นวาย  แต่ในที่สุดพวกเขาก็ถูกจับก่อนที่จะเริ่มขึ้น

จี่ซานจำพวกเขาได้สองสามคน ในขณะนั้นเขาเริ่มเห็นอกเห็นใจศัตรูเก่าของเขา พวกที่ถูกจับควรประสบชะตากรรมน่าอนาถ  แต่เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าสองสามคนนั้นไม่ได้ถูกประหารชีวิต แต่ให้ใช้แรงงานหนักมากขึ้นกว่าปกติ แม้เมื่อพวกเขาจะถูกส่งให้ไปอยู่จุดอันตรายที่สุด  แต่ก็ไม่มีรางวัลหรือผลประโยชน์แลกเปลี่ยนตรงนั้น

มีรางวัลในการทำงาน  และเป็นรางวัลที่มากพอจนทำให้ทหารตาแดงได้

กองทัพแรงงานชุดใหม่นี้  นอกจากคนสังเกตการณ์แล้ว  พวกที่เหลือค่อนข้างจะพอใจ  พวกเขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้  ไม่มีอันตราย และพวกเขายังจะทำเงินรายได้ ยังจะมีอะไรที่ดีกว่านี้? ข้อเสียเพียงอย่างเดียวก็คือเป็นงานที่ยากลำบาก  แต่งานอะไรบ้างเล่าที่ไม่ยาก?  การฝึกฝนก็ยากพอกัน  และคนที่ยินดีจากบ้านพวกเขามา  พวกเขาไม่สนใจเรื่องงานหนัก  ตราบเท่าที่พวกเขามีรายได้หาเลี้ยงชีพได้

และสำหรับทหารเหล่านั้นที่มีความทะเยอทะยานสูง  มีเรื่องมากเกินไปสำหรับให้พวกเขากระตือรือร้น

ผู้มีผลงานโดดเด่นในการทำงานสามคนนอกจากจะได้รับเงินเดือนสูงแล้ว ยังจะสามารถได้รับอาวุธทองดำซึ่งผลิตโดยป้อมไพรกระบี่ อาวุธรุ่นใหม่นี้เป็นอาวุธพิเศษของของป้อมไพรกระบี่ซึ่งไม่มีที่อื่นเคยทำมาก่อน  นี่เป็นอาวุธที่มีพลังโดดเด่นระดับต้นๆ  ไม่ว่าจะเป็นอาวุธอะไรที่สร้างมาจากทองดำ  ความรู้สึกของอาวุธเหล่านั้นจะพิเศษมาก

อาวุธเหล่านี้มีมูลค่าสูงมาก

อาวุธทั้งหมดนี้แทบจะทำให้ทหารบ้าคลั่ง

พวกเขาทุกคนทำงานอย่างบ้าคลั่งหามรุ่งหามค่ำ  ขณะที่พวกสอดแนมหรือพวกสังเกตการณ์สิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำคือโอนอ่อนทำตามและไม่โดดเด่น  แต่พวกเขาก็ต้องทำหนักขึ้น จากเท่าที่เห็นทหารทุกคนรอบตัวพวกเขาทำงานหนักมาก เหมือนพยายามเกทับกันและกัน

“พวกเขาต้องการเงิน  แล้วเจ้าจะทำอะไรได้?”  คนที่พูดก็คือเรย์มอน  เขาเป็นคนสอดแนมจากทวีปตงฉี  และเป็นสายลับที่มีประสบการณ์  เรย์มอนมีรูปร่างสูงใหญ่และลักษณะดูเถื่อน  แต่ความจริงแล้วเขาอ่อนโยน

จี่ซานตอบเสียงนุ่มนวล  “เจ้าไม่คิดหรือว่าทองดำและหินดำบนพื้นมองดูคล้ายกัน?”

ดวงตาของเรย์มอนเป็นประกาย  “เจ้ามีข้อพิสูจน์อะไร?”

ในช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ในทวีปซางโจว  แม้ว่าพวกเขาจะวุ่นวายอยู่กับการทำงาน  แต่พวกเขาก็ได้ผลเก็บเกี่ยวเช่นกัน  ตัวอย่างเช่น พวกเขารู้ว่าทวีปซางโจวมีความมั่งคั่ง มั่งคั่งอย่างมากมาย พวกเขาสามารถจำแนกจำนวนเงินรวมมากมายในแต่ละวัน

แต่สิ่งที่กระตุ้นความตื่นเต้นของพวกสอดแนมก็คืออาวุธทองดำลึกลับ

พวกเขาล้วนแต่เชี่ยวชาญในการค้าทุกคนและคุ้นเคยกับอาวุธอย่างนั้น พวกเขารู้ว่าอาวุธทองดำไม่ได้มาจากที่อื่น การตัดสินใจและความรู้สึกของพวกเขาแหลมคมมากกว่าคนทั่วไป และพวกเขาหลายคนลอบเดาว่าอาวุธทองดำต้องเกี่ยวข้องกับหินดำแน่

แต่ป้อมไพรกระบี่ที่งามสง่าทำให้การคาดเดานั้นดูเหมือนกลายเป็นเรื่องตลก  ถ้าทองดำมาจากหินดำจริงๆเป็นเรื่องฟุ่มเฟือยขนาดไหนที่พวกเขาใช้หินดำมาสร้างป้อมปราการที่สง่างาม

จี่ซานล้วงเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของเขา  เป็นชิ้นส่วนโลหะดำ

ตาของเรย์มอนโตขึ้น  “เจ้าไปได้ของนี้มาจากไหน?”

จี่ซานพูดอย่างเฉื่อยชา  “ข้าก็รู้วิธีปรับแต่งมาบ้าง”

เรย์มอนพูดอย่างใจเย็น  “ทำไมเจ้าไม่บอกเรื่องนี้กับข้า?”

เขาไม่ใช่คนโง่  ถ้าจี่ซานสามารถพิสูจน์คุณค่าของทองดำได้  ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะต้องมีคุณค่ามาก  ภูมิปัญญาอย่างนั้นไม่มีเหตุผลที่จะต้องแบ่งจี่ซานเป็นสายลับที่มีประสบการณ์ การกระทำที่ไม่สมเหตุผลนั้นต้องมีเหตุผลอยู่เบื้องหลังแน่นอน

“เจ้าไม่คิดว่าการรักษาความปลอดภัยที่นี่น้อยไปหน่อยหรือ?”  จี่ซานพูดเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “เราเพียงต้องการทหารสองกองทัพก็ยึดที่นี่ได้แล้ว!”

เรย์มอนแค่นเสียง  “ทวีปฝานซิงโจวก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”

จี่ซานตอบ “ทวีปฝานซิงโจวประมาทพวกเขา ถ้าพวกเขาไม่ประมาทพวกเขาตั้งแต่แรก ใครจะรู้ว่าพวกเขาอาจจะโดนโค่นล้มก็เป็นได้”

“เจ้าไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ไม่แน่นอนดีกว่า”  เรย์มอนปฏิเสธอย่างเสียดสี

“ทำไมสองทวีปของเราไม่ร่วมมือด้วยกันเล่า?”  จี่ซานพูดตัดบท

เรย์มอนตกใจ ทันใดนั้นเขาตระหนักได้ถึงเป้าหมายที่แท้จริงของจี่ซาน  แต่เขายังคงรีบคิด  ทองดำได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามาจากหินดำนั่นก็หมายความถึงทะเลทรายสีดำกว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุดก็คือสมบัติที่มากมายมหาศาลนั่นเอง

เขาต้องยอมรับว่าความคิดของจี่ซานพิถีพิถัน  สองทวีปนั้นไม่ได้อยู่ติดกัน แต่มีตำแหน่งแตกต่างไปจากทวีปซางโจวสิ้นเชิง  ถ้าพวกเขาส่งทหารมาพร้อมกันและยึดทวีปซางโจวไว้ในระหว่างนั้น  โอกาสที่พวกเขาจะชนะนั้นมีสูงและระยะห่างระหว่างสองทวีปนั้นค่อนข้างไกล ไม่มีผลประโยชน์ขัดแย้งโดยตรง  ดังนั้นโอกาสที่จะร่วมมือกันจะมีความสำเร็จสูง

สิ่งเดียวที่ทำให้พวกเขารู้สึกกลัวก็คือป้อมปราการไพรกระบี่  แต่ตราบใดที่ทะเลหินดำยังน่าเป็นห่วง  พวกเขาสามารถหลีกเลี่ยงป้อมไพรกระบี่ได้

เรย์มอนพูดอย่าระมัดมัดระวัง  “ข้าจะต้องรายงานให้กับเบื้องสูงของข้าก่อน”

จี่ซานรู้แน่นอนว่าข้อเสนอนี้ไม่ใช่สิ่งที่เรย์มอนสามารถตัดสินใจได้ ดังนั้นเขาจึงกล้าหาตัวเรย์มอนเพื่อให้เขารายงานต่อเบื้องสูง

แต่ไม่ต้องคำนึงว่าจะเป็นพันธมิตรได้สำเร็จหรือไม่ก็ตาม  ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี ในที่สุดก็มองเห็นความหวังจะได้ไปจากงานที่ขมขื่นเสียที!

ทันใดนั้น มีเสียงฮือฮาอยู่ข้างหน้าพวกเขา

ทั้งสองคนเริ่มระมัดระวังตัวทันที  พวกเขามองหน้ากันเองและไปดูข้างหน้า

“เกิดอะไรขึ้น?”  จี่ซานดึงทหารที่เขาเห็นว่าคุ้นเคย

ทหารพูดอย่างตื่นเต้น  “กองทัพ กองทัพของเรา!”

กองทัพ?

จี่ซานและเรย์มอนมองหน้ากันเอง  ความรู้สึกแย่เพิ่มขึ้นในใจพวกเขา  ทวีปซางโจวมีกองทัพอื่นตั้งแต่เมื่อใดกัน?

เสียงฮือฮาข้างหน้าดังมากยิ่งขึ้น  จี่ซานและเรย์มอนตามคลื่นมนุษย์บินออกไปที่อ่าวพลังงาน ป้อมปราการด้านนอกปากอ่าวทำเสร็จขั้นต้นไปแล้ว พวกเขาสามารถเข้ามาในป้อมโดยตรงและไม่ได้รับผลจากพลังกัดกร่อนจากทะเลพลังงาน

ในที่ไกลสุดสายตามีจุดเล็กจุดหนึ่งขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ขนาดของกองเรือทำให้พวกเขาสีหน้าเปลี่ยน

เมื่อกองเรือเข้ามาใกล้  ในที่สุดทั้งสองก็ถอนหายใจโล่งอก  กองเรือดูเหมือนใหญ่ แต่พวกเขาก็เป็นกลุ่มเรือโจมตีเล็กไม่มีเรือรบที่โดดเด่นแต่อย่างใด

เมื่อกองเรือเข้ามาใกล้  พวกเขาสังเกตว่ามีคนอยู่รอบๆ กองเรือ หลายคน

ทุกคนสังเกตคนบนเรือ และทุกคนตกใจ  พวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนพวกนี้จึงไม่ขึ้นเรือ  แต่เหาะอยู่ในทะเลพลังงานและปล่อยให้ทะเลพลังงานกัดกร่อนร่างกาย!”

ชั่วขณะนั้น ทุกคนก็สงบ

หน้าของเซี่ยอี่อันเต็มไปด้วยฝุ่น  เขาผอมลงมาก แต่ตาของเขายังเป็นประกายเปี่ยมไปด้วยพลังงาน  เหมือนสายฟ้าในท้องฟ้ามืดเป็นประกายกระพริบน่ากลัว

“รักษาสมาธิของพวกเจ้าเอาไว้”

“อย่าผ่อนคลาย”

เขาสั่งกองกำลังนางแอ่นโดยตรง  เมื่อเขาเห็นอ่าวพลังงาน เขายังคงรู้สึกเหลือเชื่อที่พวกเขามาถึงทวีปซางโจวได้จริงๆ!

พวกเขาเพิ่งพบกับถังเทียน  เมื่อท่านถังโฉ่วประกาศแผนฝึกฝนที่คาดไม่ถึง

ถอนกองเรือกลับทวีปซางโจว

ท่านถังโฉ่วไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ปฏิเสธ  สิ่งที่ทำให้เซี่ยอี่อันรู้สึกเบาใจก็คือไม่เพียงแต่กองกำลังนางแอ่นเท่านั้นที่ถูกดึงมาฝึก  แต่ทุกคนต้องร่วมฝึก

กองกำลังนางแอ่น, หน่วยกะโหลก,กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจว, ห้ากลุ่มดาวเกาะใต้ ทุกคนต้องฝึก แต่ทุกคนไม่คาดเลยว่านายท่านเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาตื่นเต้นและเข้าร่วมฝึกด้วยเช่นกัน

ระยะทางในทะเลพลังงานนั้นไกลมาก  และเต็มไปด้วยอันตรายและความยากลำบาก มีความต้านทานอยู่ในทุกที่และมีพลังกัดกร่อนอยู่ตลอดเวลา  และพลังวังวนเร้นลับที่อันตรายสามารถสุ่มปรากฏได้ต่อพวกเขา..

และข้อเรียกร้องของท่านถังโฉ่วนั้นรุนแรงเหลือเกิน  แม้ว่าจะอยู่ภายใต้สภาพแวดล้อมที่อันตราย  กองทัพก็ต้องรักษาความถี่ในการผสานพลังให้ได้และในการฝึกประจำวันก็ไม่สามารถลดลงได้

แม้แต่สือเซินที่ประกาศตัวเองว่าคุ้นเคยกับทะเลพลังงานมากที่สุด  เมื่อเขาได้ยินข้อเรียกร้องของท่านถังโฉ่ว  หน้าของเขาก็ซีดขาว  น่าเสียดายที่สือเซินก็อยู่ภายใต้การบัญชาของถังโฉ่ว

ตลอดการเดินทาง ทุกคนถูกเคี่ยวเข็นจนถึงกระดูก

ถ้าเป็นโจรสลัด  พวกเขาคงตายไปนานแล้ว  แต่ในทะเลพลังงาน  โจรสลัดถือว่าเป็นผู้คงอยู่ที่ดี  พลังงานที่ไม่เสถียรก็เหมือนกับระเบิดที่ไม่เสถียรพวกเขาต้องระวังตัวถึง 120%  ตลอดเวลาโดยไม่มีการผ่อนคลาย

ตอนแรกทุกคนยุ่งเกินไปเกี่ยวกับความถี่ในการผสานพลัง ทุกคนหน้าซีดหดหู่สะท้อนใจ  พวกเขาไม่สามารถรักษารูปกระบวนได้

มักจะมีคนได้รับบาดเจ็บเสมอและผู้นั้นจะถูกส่งตัวไปที่เรือฝีมือการรักษาของหวีชิงอี้อยู่ในระดับเชี่ยวชาญ และหลังจากได้รับสมบัติดวงดาว ก็ยิ่งเหมือนกับเสือติดปีก อาการบาดเจ็บได้รับการรักษาอยู่รวดเร็ว   และจะถูกส่งกลับไปที่ทะเลพลังงานเพื่อเริ่มการฝึกฝนที่น่ากลัวอีกครั้ง

ไม่มีใครกล้าพูดหรือโกรธแต่อย่างใด  เพราะเจ้านายของพวกเขาก็ยังเข้าร่วมฝึกฝนด้วย

ถ้าแม้แต่นายใหญ่ของพวกเขาไม่พูดคำแสดงความโกรธแต่อย่างใด  และพวกเขาจะมีคุณสมบัติพูดเช่นนั้นได้อย่างไร?นายใหญ่ยังสามารถอดทนฝึกฝนได้ พวกเขาจะไม่ทนได้อย่างไร?

ดังนั้นทุกคนจึงต้องกัดฟันฝืนใจพยายาม

ตั้งแต่แรกเริ่มเซี่ยอี่อันและพวกพวกที่เหลือยังใช้ร่างของเจ้านายใหญ่ของเขากระตุ้นกำลังใจให้กับทุกคนได้อยู่  แต่ในเวลาอันรวดเร็ว  ไม่มีใครเหลือพลังไว้พูดอะไร เพราะทุกคนประมาทระดับความไม่ธรรมดาของเจ้านายผิดไป

ตอนแรก เจ้านายพวกเขาก็เป็นเหมือนกับพวกเขาดิ้นรนตะเกียกตะกายด้วยความลำบาก แต่ในเวลาอันรวดเร็ว เขากลายเป็นเหมือนปลาที่อยู่ในน้ำ ทำให้ทุกคนพูดไม่ออก  แต่การกระทำที่ตามมาทำให้พวกเขาตะลึงมากขึ้น

เขาพาตัวเองวิ่งเข้าไปในกระแสพลังงานที่เชี่ยวกรากเอง ตอนแรกเพื่อดึงดูดพลังงานที่ไม่เสถียรเพื่อใช้ปรับความสามารถในการป้องกันของเขาเขาจึงเริ่มโจมตีวังวนพลังงาน

ขณะที่ทุกคนยังเงียบ  แต่เจ้านายแหกปากร้องออกมาเป็นครั้งคราวและเหาะเข้าไปในกลุ่มพลังงานอีกและหลังจากนั้นเขาจะแผดเสียงและวิ่งตะลุยไปข้างหน้า...

มึน ทุกคนรู้สึกมึนงงโลกนี้โหดร้ายไม่ใช่เพราะมีตัวประหลาดผิดธรรมดา แต่เป็นเพราะเอาตัวประหลาดนั้นมาไว้ใกล้ตัวท่าน

จนกระทั่งคำว่า ‘จงชนะและเอาชนะตัวเองให้ได้และอย่าเอาไปเทียบกับคนที่ประหลาดผิดธรรมดา” ผุดขึ้นมาในใจ ทุกคนที่รู้สึกหดหู่ใจ ค่อยมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง

การฝึกฝนที่คาดไม่ถึงและน่ากลัวเป็นเหมือนหินลับมีดที่หยาบแข็ง  ความคมกล้าค่อยๆปรากฏกับเซี่ยอี่อันและพวกที่เหลือ

เมื่อพวกเขาเห็นปากอ่าวทวีปซางโจว  ทุกคนโห่ร้องด้วยความดีใจและความรู้สึกเหมือนเกิดใหม่ผุดขึ้นในใจของพวกเขาอีกครั้ง

สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือรัศมีที่คมชัดจากการที่ฝุ่นเปรอะเต็มใบหน้าทำให้คนอื่นที่เห็นตกใจอย่างหนัก