ตอนที่ 19-7 เพลิงลุกโหม
เหนือสนามต่อสู้เวทีอาบเลือด
หลายคนกำลังพูดคุยสนทนากันเองและหัวข้อทั้งหมดเกี่ยวข้องกับลินลี่ย์ที่ยืนอยู่เหนือเวทีอาบเลือด เพราะเมื่อครู่นี้เองลินลี่ย์ประสบความสำเร็จได้รับชัยชนะร้อยศึก แต่ความสำเร็จของเขาทำให้ทุกคนเข้าใจว่า...เป็นไปได้ในอนาคตคงยากจะได้เห็นลินลี่ย์สู้อีกครั้ง
“เฮ้, เมื่อครู่นี้เจ้าตะโกนอย่างตื่นเต้น”พี่ใหญ่พี่ใหญ่“เจ้ารู้จักท่านลีย์หรือ?” หญิงสาวผมเงินนางหนึ่งชำเลืองมองบีบี
“แน่นอนข้ารู้จักเขา เขาเป็นพี่ใหญ่ข้า” บีบีลูบจมูกพูดด้วยความมั่นใจ
“ใช่แล้ว แน่นอนและเขาก็เป็นพี่ชายข้า” สตรีผมเงินแค่นเสียง และจากนั้นมองลินลี่ย์ด้วยสายตาชื่นชม สตรีผมเงินเติบโตมาในทาร์ทารัสและได้รับผลจากสภาพแวดล้อมท้องถิ่น ความชื่นชมที่คนที่นี่รู้สึกต่อยอดฝีมือกล้าแข็งยิ่งกว่ายมโลกส่วนอื่น
“นางไม่เชื่อข้าเลย” บีบีพูดไม่ออกเมื่ออยู่ต่อหน้าสตรีผมเงินที่ไม่เชื่อเขา
ขณะนี้เอง...
เสียงก้องลึกดังอยู่ในเวทีอาบเลือด “ทุกท่าน!” เสียงยังคงดังต่อไปขณะที่ร่างของคนผู้หนึ่งบินขึ้นไปในอากาศเหนือเวทีอาบเลือดไปยืนอยู่ข้างลินลี่ย์ คนผู้นี้สวมชุดยาวสีทองและเขาไว้ผมยาวสีทอง เขาหัวเราะขณะพูดเสียงแจ่มชัด “วันนี้,มีผู้ชนะร้อยศึกอีกคนหนึ่งเกิดขึ้นมาจากเวทีอาบเลือด เขาคือ..ลีย์!”
ลินลี่ย์ยิ้มและพยักหน้าให้กับบุรุษผมทอง
ลินลี่ย์กำลังรอการได้รับการยืนยันเป็นผู้ชนะในร้อยศึก เหรียญตราเวทีอาบเลือด ด้วยตราอาบเลือดนี้เขามีคุณสมบัติท้าต่อสู้กับลอร์ดทาร์ทารัส
“ทุกท่าน, โปรดเงียบ!” บุรุษผมทองกล่าวด้วยเสียงชัดเจน
ทันใดนั้นผู้ชมในสนามต่อสู้อาบเลือดหยุดการสนทนาและมองดู
“บัดนี้ข้าจะมอบเหรียญตราเกียรติยศตราอาบเลือดให้กับลีย์ ผู้ชนะร้อยศึกของเรา!” ขณะที่เขากล่าวบุรุษผมทองดึงตรารูปดาวหกแฉกสีแดงและยิ้มพร้อมกับมอบให้ลินลี่ย์ “ลีย์, ตั้งแต่วันนี้ไปชื่อของเจ้าและชัยชนะของเจ้าจะปรากฏอยู่ในสนามต่อสู้อาบเลือดของเรา”
ลินลี่ย์หัวเราะและรับไว้
“นี่น่ะหรือ?” ลินลี่ย์ก้มหน้ามองดู เหตุผลที่เขาสู้มาถึงร้อยรอบก็เพื่อให้มีคุณสมบัติท้าทายลอร์ดทาร์ทารัสได้
“แต่แน่นอนตราอาบเลือดนี้ยังคงแสดงว่าตอนนี้ท่านมีคุณสมบัติไปท้าสู้กับท่านลอร์ดผู้ปกครองเขตเรดคลิฟได้!” บุรุษผมทองพูดด้วยเสียงดังชัดเจนและหัวเราะลั่น “ท่านลีย์ ข้าขอถามเรื่องนี้ท่านจะไปท้าทายลอร์ดเรดคลิฟสู้ไหม? คำพูดนี้ทำให้ทั่วเวทีอาบเลือดมีเสียงฮือฮาขึ้นอีกครั้ง
“ท้าประลองท่านลอร์ด!”
“ท้าประลองเขา!”
“ลีย์,ท้าประลองท่านลอร์ด!”
ผู้ชมจำนวนมากในสนามต่อสู้ต่างเรียกร้อง อย่างไรก็ตามทุกคนเข้าใจว่านี่เป็นคำถามที่ถูกถามทุกครั้งที่มีการมอบเหรียญตราอาบเลือด ขณะที่ผู้ชมตะโกนพร้อมกัน ทุกคนหวังว่าจะได้ดูการต่อสู้เพื่อชิงตำแหน่งลอร์ดทาร์ทารัส แต่พวกเขาทุกคนเข้าใจ...
นี่เป็นแค่พิธีการเท่านั้น
เป็นเรื่องที่ยากมากที่ใครบางคนจะท้าประลองกับลอร์ดทาร์ทารัสได้จริง กล่าวโดยทั่วไปเรื่องจะเกิดขึ้นเพียงไม่กี่ครั้งในช่วงทุกร้อยล้านปี แต่ละครั้งที่มีคนกล้าท้าประลองลอร์ดทาร์ทารัส คนผู้นั้นโดยทั่วไปแล้วจะต้องมีระดับความมั่นใจเช่นเดียวกับมีทักษะพิเศษให้พึ่งพาได้ แม้ว่าลินลี่ย์ดูเหมือนจะฝีมือดีมาก แต่เท่าที่ผู้ชมเห็นเขาน่าจะฝีมือห่างจากระดับของลอร์ดทาร์ทารัส
ที่สำคัญไม่ว่าจะเป็นแพมหรือเชพเพิร์ดเมื่อเทียบกับลอร์ดทาร์ทารัสแล้ว พวกเขาเหมือนกับทารกกับผู้ใหญ่
“เจ้าบอกว่าลีย์เป็นพี่ใหญ่ของเจ้า อย่างนั้นบอกข้าที ลีย์จะท้าประลองกับลอร์ดทาร์ทารัสไหม?” สุภาพสตรีผมเงินหัวเราะขณะมองบีบี และบีบีพยักหน้าด้วยความมั่นใจ “ไม่ต้องสงสัย พี่ใหญ่ของข้าจะต้องท้าประลองกับลอร์ดทาร์ทารัสแน่นอน!”
“ฮ่าฮ่า...” สุภาพสตรีผมเงินเริ่มหัวเราะเบาๆ ทันที “เจ้าไม่รู้แม้กระทั่งวิธีโกหก”
“ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ก็ดูต่อไป” บีบีกล่าว
“ขอบอกตามตรง เหตุผลที่ข้ามาเพื่อต่อสู้ที่เวทีอาบเลือด...!” เสียงของลินลี่ย์ดังขึ้นทันที
การสนทนารอบๆ เวทีอาบเลือดเบาเสียงลงทันที
ลินลี่ย์มีรอยยิ้มบนใบหน้า “...ก็เพื่อให้ได้มีคุณสมบัติท้าประลองกับลอร์ดเรดคลิฟ!”
ทันใดนั้นทุกคนตกอยู่ในความเงียบ
ทุกคนมองดูลินลี่ย์ บุรุษผมทองที่อยู่ข้างลินลี่ย์มองดูเขาด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ “ไม่มีทาง, ท่านลีย์ผู้นี้ในวันนี้เขาจะท้าประลองกับลอร์ดเรดคลิฟจริงๆ หรือนี่? บ้าไปแล้ว บ้าเกินไปแล้ว!” แม้ว่าผู้ชนะร้อยศึกจะเป็นผู้ทรงพลังแต่ก็อาจมีขึ้นได้บ่อย
แต่ใครเล่าจะท้าประลองกับลอร์ดทาร์ทารัส?นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นเพียงไม่กี่ครั้งในรอบร้อยล้านปี
“ไม่มีทาง” สุภาพสตรีผมเงินกระวนกระวาย นางอดมองบีบีที่ยืนหัวเราะด้วยความมั่นใจอยู่ข้างๆ นางไม่ได้
ทุกคนฟังอย่างระมัดระวังและกระตือรือร้น
“บัดนี้, ในที่สุดข้าก็มีคุณสมบัติที่จำเป็น” ลินลี่ย์จ้องมองพวกเขา “วันนี้, ต่อหน้าของทุกคนข้าขอประกาศต่อสาธารณชนอย่างเป็นทางการว่า! ข้าขอท้าสู้ประลองกับลอร์ดเรดคลิฟ!”
“ท้าประลอง!!!”
เสียงของเขาดังกึกก้องไปทั้งสนามต่อสู้อาบเลือด ทุกคนเงียบเป็นเวลานาน
นี่เป็นครั้งแรกในรอบสิบล้านปีที่มีคนในเขตเรดคลิฟท้าประลองกับลอร์ดเรดคลิฟผู้ทรงอำนาจ!
ลอร์ดเรดคลิฟผู้ได้รับการยกย่องว่าทรงพลัง!
ทุกคนที่ท้าประลองเขาล้วนแต่ตายทั้งนั้น
แต่ยอดฝีมือหลายคนในหมู่ผู้ชมดูจะไม่ยอมแพ้ เพราะเพื่อประโยชน์แก่ฝันของพวกเขา เป้าหมายของพวกเขา! แม้ว่าพวกเขาจะต้องตาย พวกเขาจะท้าทายตนเองอย่างต่อเนื่องปะทะกันต่อเนื่อง..ในที่สุดก็มาถึงวันที่พวกเขาจะเอาชนะลอร์ดเรดคลิฟและกลายเป็นลอร์ดเรดคลิฟคนใหม่ อย่างไรก็ตามถนนสายนี้... มีคนตายไปมากมายนัก!
ผู้ชมมากกว่าล้านคนในที่นั้นจ้องมองลินลี่ย์ที่อยู่ตรงกลาง
ในสายตาของพวกเขา ลินลี่ย์เป็นนักรบที่ไม่กลัวตายถึงกับท้าประลองชิงตำแหน่งของลอร์ดทาร์ทารัส!
“ลีย์!” ผู้อาวุโสผมหงอกเป็นคนแรกที่เรียกขานชื่อเขาอย่างจริงจัง
“ลีย์!” คนจำนวนมากที่อยู่ในบริเวณโดยรอบนั้นร้องเรียกชื่อเขาออกมา
“ลีย์!” ทั่วทั้งเวทีอาบเลือดเรียกขานชื่อนี้พร้อมกัน
เหมือนกับน้ำฝนที่ตกถล่มทั่วโลก คนเหล่านี้พร้อมใช้ทุกวิธีการเพื่อสนับสนุนให้กำลังใจลินลี่ย์! ในสายตาพวกเขาทุกคนที่กล้าท้าประลองลอร์ดทาร์ทารัส ล้วนเป็นวีรบุรุษ! เป็นวีรบุรุษผู้กล้า!
ทุกคนในเขตเรดคลิฟปรารถนาจะท้าประลองกับลอร์ดเรดคลิฟและกลายเป็นลอร์ดผู้ปกครองคนถัดไป แต่พวกเขาทุกคนรู้ระดับพลังของตนเองดี ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีความกล้าที่จะทำเช่นนั้น แต่ลึกๆ ในใจพวกเขา...พวกเขามีความปรารถนานี้ สำหรับลินลี่ย์ในตอนนี้กำลังท้าทาย คนกลุ่มนี้รู้สึกว่าลินลี่ย์เป็นตัวแทนพวกเขา
พวกเขาหวังว่าจะเห็นลินลี่ย์ชนะ!
แม้ว่าลึกๆ ในใจพวกเขา พวกเขาเชื่อว่าลินลี่ย์จะตาย ก็เหมือนกับผู้ท้าประลองกับลอร์ดเรดคลิฟคนอื่นๆ
ภายในเวทีอาบเลือด ต่อหน้าผู้คนมากกว่าล้าน ผู้ชนะร้อยศึกลีย์ท้าประลองกับลอร์ดเรดคลิฟโดยเปิดเผย! ข่าวนี้แพร่สะพัดไปทั่วเขตเรดคลิฟอย่างรวดเร็วเหมือนกับไฟป่าลามทุ่งหญ้า ประชากรร้อยล้านของเขตเรดคลิฟล้วนพูดคุยกันเรื่องนี้
พวกเขาทุกคนกระตือรือร้นที่จะดู
กระตือรือร้นที่จะดูลินลี่ย์สู้กับลอร์ดเรดคลิฟ!
เมืองเรดคลิฟภายในลานว่างโรงแรม
ลินลี่ย์และบีบีนั่งจิบเหล้าตามปกติ
“บีบี, บอกข้าที,ลอร์ดเรดคลิฟจะได้ยินคำประกาศท้าสู้ของข้าไหม? ไม่จำเป็นให้ข้าต้องไปเคาะประตูบ้านท้าทายเขาอีก” ลินลี่ย์พูดอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก
“พอเถอะพี่ใหญ่ แค่รอต่อไป” บีบีพูดตามปกติ “ลอร์ดทาร์ทารัส...พวกเขามีสถานะระดับใดแล้ว? พวกเขาก็เหมือนเจ้าแคว้นหรือแม่ทัพขุมนรกแห่งแดนนรก พวกเขาเป็นคนมีเกียรติน่ายกย่อง ในแง่สถานะอย่างเดียว พวกเขาก็เป็นรองเพียงมหาเทพ คนที่มีสถานะอย่างนั้นจะละเลยการยั่วยุของท่านได้ยังไง?”
ลินลี่ย์หัวเราะขณะที่เขามองลินลี่ย์ “วิธีที่เจ้าเสนอมา จริงๆ เลย..”
ทันใดนั้นลินลี่ย์หันไปมองที่ประตูลาน บีบีก็มองเช่นกัน
“ก๊อก ก๊อก!” เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ข้าคิดว่าคนของท่านลอร์ดคงจะมาถึงแล้ว” บีบีรีบวิ่งไปเปิดประตู บุรุษหนุ่มชุดดำผมขาวยืนอยู่นอกประตูกำลังมองเข้ามาในลาน เมื่อสายตาเขาเห็นลินลี่ย์ ใบหน้าเขามีรอยยิ้ม “ท่านลีย์! ข้าชื่อแกนโมลี เป็นพ่อบ้านของลอร์ดเรดคลิฟ”
“เชิญเข้ามา” ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น
บีบีหัวเราะขณะหลิ่วตาให้ลินลี่ย์และคุยทางใจ “พี่ใหญ่, ข้าทายถูกไหมล่ะ เอ่? คนของเขามาจริงๆ”
แกนโมลีหัวเราะขณะเดินเข้ามา จากนั้นกล่าว “ท่านลีย์! ข้ามาในฐานะตัวแทนของลอร์ดเรดคลิฟท่านลอร์ดอยากจะเชิญให้ท่านไปที่พำนักของเขาและพูดคุยเรื่องการท้าประลองกับเขา”
“พูดคุย?” ลินลี่ย์เลิกคิ้ว “พูดคุยเรื่องเวลาและสถานที่น่ะหรือ?”
“นั่นเป็นส่วนหนึ่ง” แกนโมลีหัวเราะ
“ไม่จำเป็นต้องคุย ท่านแค่ประกาศเวลาและสถานที่มา แค่นั้นก็พอแล้ว” ลินลี่ย์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างสงบ
“ท่านลีย์! มีเรื่องอื่นด้วยเช่นกัน เดินทางไปเองจะดีที่สุด” แกนโมลีกล่าว
ลินลี่ย์และบีบีมองหน้ากันจากนั้นลินลี่ย์ลุกขึ้นยืนและยิ้มให้ “ในเมื่อพ่อบ้านแกนโมลีและลอร์ดทาร์ทารัสเชิญ อย่างนั้นเราสองพี่น้องจะร่วมเดินทางกับพ่อบ้านแกนโมลีครั้งนี้” บีบีเผยรอยยิ้มเต็มหน้าขณะที่ส่งสำนึกเทพคุยกับลินลี่ย์ “พี่ใหญ่, ลอร์ดเรดคลิฟคงไม่พยายามลอบฆ่า ใช่ไหม?”
“เขาคงไม่ทำ ถ้าเขาต้องการฆ่าเรา ก็แค่ฆ่าเราต่อหน้าสาธารณชนดีกว่า การลอบฆ่าเราจะไม่ช่วยรักษาสถานะให้เขา” ลินลี่ย์ตอบกลับ
“ใช่แล้ว” บีบีส่งสำนึกเทพตอบ “พี่ใหญ่คำพูดของท่านสมเหตุผล ช่างเถอะ ถ้าเขาพยายามเล่นตลก ข้าจะใช้ไม้ตาย ‘กินเทพ’ กับเขาทันที”
ภายใต้การนำทางของแกนโมลี ลินลี่ย์กับบีบีมาถึงที่พำนักของลอร์ดเรดคลิฟโดยเร็ว คฤหาสน์ของลอร์ดเรดคลิฟมีทหารลาดตระเวนอยู่จำนวนมาก ลินลี่ย์กวาดตามองพวกเขา “คนค่อนข้างมาก ที่ชั้นนอกมีคนเกือบหมื่น ทั้งหมดเป็นเทพชั้นสูง!”
ประชากรทาร์ทารัสไม่สูงเท่าใดนัก
อย่างไรก็ตามคนที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นเทพชั้นสูง นักรบลาดตระเวณที่คฤหาสน์ของลอร์ดเรดคลิฟเป็นเทพชั้นสูงทุกคนเช่นกัน
คฤหาสน์ของลอร์ดเรดคลิฟมีขนาดใหญ่โตมาก ลินลี่ย์และบีบีติดตามอยู่นานกว่าพวกเขาจะมาถึงที่ลานฝึกฝีมือ ที่นี่บุรุษร่างกำยำสวมเสื้อแขนสั้นและกางเกงขายาวกำลังยืนตัวตั้งตรงแม้ว่าเป็นบุรุษหนุ่มที่มีรูปร่างดูเหมือนจะคล้ายๆ กับบีบี...
อย่างไรก็ตาม...
คนผู้นี้ดูเหมือนจะเปล่งกลิ่นอายที่น่ากลัว
“ท่านลอร์ด! พวกเขามากันแล้ว” แกนโมลีพูดด้วยความเคารพ
ลินลี่ย์อดหรี่ตาขณะมองบุรุษหนุ่มร่างกำยำสวมเสื้อแขนสั้นผู้นี้ไม่ได้ “อย่างนั้นเขาก็ดูเหมือนกับที่บันทึกไว้ในผลึกบันทึกจริงๆ”
“ควั่บ” ลอร์ดเรดคลิฟหันมามองพวกเขา ม่านตาสีม่วงในแนวตั้งทำให้ลินลี่ย์และบีบีรู้สึกตกใจ แม้ว่าพวกเขาจะเคยเห็นในผลึกบันทึก แต่ก็มีข้อจำกัดในเรื่องความชัดเจนของบันทึก ลินลี่ย์สามารถเห็นร่างทั้งสองต่อสู้แต่ไม่สามารถมองเห็นม่านตาได้ชัด
“คารวะท่านลอร์ด” ลินลี่ย์กล่าว
ลอร์ดเรดคลิฟแค่มองดูลินลี่ย์และบีบีมีความรู้สึกว่าทั้งสองคนนี้ไม่ใช่คนอ่อนแอ เขาพูดอย่างเยือกเย็น “วันนี้,ข้าเชิญพวกเจ้าทั้งสองคนมาที่นี่เพราะข้าไม่ต้องการเข้าต่อสู้ให้พวกเขาดู ขณะเดียวกันข้าไม่มีความสนใจจะฆ่าเจ้าด้วย ดังนั้นจะดีที่สุดเจ้าจงไปประกาศโดยเปิดเผยว่าเจ้าขอยกเลิกการท้าประลอง และกลับไปฝึกต่อซะ”
ลินลี่ย์กับบีบีตะลึง
“เฮ้..ทำไมท่านพูดอะไรอย่างนี้?” บีบีอดพูดบ้างไม่ได้
“ลอร์ดเรดคลิฟ! ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกต่อไปแล้ว ข้าขวนขวายจะสู้กับท่านเอง” ลินลี่ย์กล่าว
ลอร์ดเรดคลิฟขมวดคิ้วขณะที่เขามองดูลินลี่ย์
“ฮึ่ม” ลอร์ดเรดคลิฟสะบัดมือของเขา
“ควั่บ!” ดูเหมือนมีแส้หวดฝ่าอากาศอย่างรุนแรงกระแทกใส่พื้นที่มิติ ท่าปล่อยหมัดง่ายๆ แต่หมัดทะลวงเข้าไปในมิติว่างเปล่า...
“บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม!”
ปรากฏรูมิติระเบิดตามมาอย่างรุนแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นชุดวงแหวนตามกันแรงระเบิดในพื้นที่สร้างรอยฉีกในมิติขนาดใหญ่ยาวมากกว่าสิบเมตรเพียงแต่หลังจากนั้นก็เริ่มจางหายไป
“พลังหมัดที่น่ากลัวมาก” ลินลี่ย์หรี่ตา “เคล็ดชีพจรโลกเคล็ดแก่นธาตุดิน เคล็ดพลังธาตุ เคล็ดชีวิต..จากหมัดที่ง่ายๆอย่างนี้ข้าสามารถรู้สึกได้ถึงเคล็ดลึกลับสี่เคล็ด ข้าไม่แน่ใจว่าจะมีเคล็ดที่ห้าแฝงไว้ด้วยหรือไม่ ทรงพลังมาก มิน่าเล่าเขาสามารถทำลายสมบัติเทพชั้นสูงได้ง่ายเพียงหมัดเดียว” ลินลี่ย์ต้องยอมรับระดับความเข้าใจของลอร์ดเรดคลิฟในเรื่องกฎธาตุดินยังเหนือกว่าลินลี่ย์มาก
“ถ้าเจ้ามั่นใจว่าทนรับหมัดนี้ได้ อย่างนั้นก็จงเลือกท้าประลองข้าต่อไป” ลอร์ดเรดคลิฟพูดอย่างเยือกเย็น
แกนโมลีที่อยู่ใกล้ๆ หัวเราะเบาๆ ขณะมองดูเรื่องนี้ เขาเชื่อว่าลินลี่ย์คงจะยอมแพ้แน่นอน
“อย่างนั้นลอร์ดเรดคลิฟ โปรดนัดเวลา สถานที่ประลองเรา” ลินลี่ย์ให้คำตอบเขา
