ตอนที่ 19-5 จู่ๆ ก็โผล่มา
ลินลี่ย์กับบีบีก้าวเดินเคียงไหล่ไปข้างหน้าลินลี่ย์มีรอยยิ้มที่ยากจะเห็นได้บนใบหน้า ที่นั่นในร้านอาหารเมืองเฟลมบอน ลินลี่ย์กับบีบีตกลงใจว่าเป้าหมายของเขาก็คือลอร์ดเรดคลิฟ นอกจากนี้ยังได้ตรวจสอบรายละเอียดในรายงานเกี่ยวกับลอร์ดเรดคลิฟอย่างระมัดระวังพร้อมทั้งดูจากผลึกบันทึก
เมื่อดูจากผลึกบันทึก ลินลี่ย์ถอนหายใจทึ่ง...
ความเร็วของลอร์ดเรดคลิฟนี้ยอดเยี่ยมมากจริงๆ ลินลี่ย์ไม่เคยเห็นใครที่มีความเร็วเท่าคนผู้นี้ อย่างไรก็ตามลินลี่ย์ยังคงมีความมั่นใจ ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องความเร็วเหล่านี้เมื่อเผชิญกับสนามพลังศิลาดำ...ต่อให้เดิมทีพวกเขารวดเร็วดุจกระต่ายเปรียว แต่พวกเขาจะกลายเป็นเชื่องช้าเหมือนเต่า!
“การต่อสู้เป็นเรื่องต้องห้ามในเมือง มีแต่เวทีอาบเลือดที่อนุญาตให้มีการต่อสู้ได้” ลินลี่ย์และบีบีมาถึงนอกเวทีอาบเลือดโดยเร็ว
เวทีอาบเลือดว่าโดยขนาดและขอบเขตเทียบได้กับเวทีที่ลินลี่ย์เคยพบเห็นก่อนนั้นที่เกาะมิลัวร์ อย่างไรก็ตามเวทีอาบเลือดนี้มีลักษณะกลมแม้แต่จุดชมดูข้างนอกก็ตาม ลินลี่ย์สามารถรู้สึกได้ถึงระลอกพลังงานที่ทรงพลังที่ปล่อยออกมาจากภายในเวทีอาบเลือดนี้
“เฮ......!” คลื่นเสียงโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นดังขึ้น
“ที่นี่ดูมีชีวิตชีวามาก” ลินลี่ย์หัวเราะ “บีบี, เราไปดูกันเถอะ”
“แน่อยู่แล้ว” ตาของบีบีเป็นประกาย “ข้ารู้สึกได้ถึงบรรยากาศมาตลอดทาง ดูมีชีวิตชีวามากกว่าเวทีในเกาะมิลัวร์เสียอีก”
ในทำนองเดียวกัน จะเข้าดูการต่อสู้ในสนามต่อสู้จะต้องจ่ายค่าธรรมเนียม แต่ราคาถูกกว่าของเกาะมิลัวร์ แต่ละคนจ่ายเพียงคนละสิบศิลายมโลก ลินลี่ย์และบีบีจ่ายค่าธรรมเนียม จากนั้นเดินไปตามทางเดินและมาถึงภายในเวทีอาบเลือดโดยเร็ว แต่ขณะที่พวกเขาเข้าไปใกล้ พวกเขารู้สึกได้ถึงคลื่นเสียงเรียกที่ร้อนแรงดังออกมา
“อืม... ที่นี่คงจะมีคนเกือบล้านเห็นจะได้” ลินลี่ย์มองดูแท่นผู้ชม
แท่นผู้ชมมีผู้ชมดูอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะแท่นผู้ชมกินพื้นที่ใหญ่มากจากจุดที่ลินลี่ย์อยู่ในปัจจุบันสิ่งที่เขาเห็นก็คือกลุ่มผู้คนหนาแน่นเหมือนมดจำนวนนับไม่ถ้วน ที่นี่มีผู้คนอยู่เป็นจำนวนมาก ผู้ชมรวมทั้งบุรุษร่างกำยำเด็กร่างผอมและมีคนสูงอายุก็มีสุภาพสตรีเยือกเย็น หรือสาวผู้ทรงพลัง
พวกเขาร้องเรียกด้วยความตื่นเต้นหรือไม่ก็มองอย่างใจเย็นและประเมิน
มีมนุษย์หลากหลายเผ่าพันธุ์บางเผ่าพันธุ์ก็มีลักษณะแปลกประหลาด บางคนก็มีสามตา บางคนก็มีสี่หู บางคนก็มีแขนหกข้าง
“ดูมีชีวิตชีวาจริงๆ! การสู้รบในเวทีอาบเลือดน่าจะเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นที่สุดในทาร์ทารัส” ลินลี่ย์เข้าใจว่าแทบทุกคนที่มาทาร์ทารัสรักการต่อสู้และต้องการแสวงหาความสมบูรณ์แบบ นอกจากนี้เวทีอาบเลือดเกิดขึ้นเพื่อให้เป็นเส้นทางท้าประลองลอร์ดทาร์ทารัส
นี่เป็นเพราะเวทีอาบเลือดมีสถานะที่พิเศษมากภายในทาร์ทารัสดังนั้นจึงมีผู้ชมมากมายหลายคน
ตอนนี้ลินลี่ย์เพียงแต่มองใจกลางเวทีอาบเลือด
ร่างสองร่างต่อสู้กันในกลางอากาศเหนือเวทีอาบเลือด เปลวเพลิงสีแดงพุ่งแหวกอากาศขณะที่เงาดาบตวัดผ่านท้องฟ้าฟันใส่ร่างบุรุษชุดดำข้างหน้า บุรุษชุดดำกระเด็นถอยหลังเพราะแรงฟัน เลือดฉีดกระจายไปทุกที่และจากนั้นศีรษะของเขาระเบิดเป็นเศษเล็กเศษน้อย
บุรุษชุดดำร่วงฟาดพื้นอย่างแรงไม่ขยับอีกต่อไป
“ตาย” ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว
“เฮ้วววววว!” ร่างของคนผมแดงลงมายืนที่พื้นเผยร่างเขาให้เห็น เขาเป็นบุรุษหนุ่มมีผมดำยาวสยาย หมัดของเขาควงอยู่ในกลางอากาศขณะที่เขาคำรามด้วยความตื่นเต้น จากนั้นตะโกนด้วยความมั่นใจ “ต่อไป ต่อไป!”
ทั่วทั้งเวทีอาบเลือดเต็มไปด้วยเสียงร้องเรียกพึงพอใจ แม้แต่ผู้ชมหลายคนโห่ร้องลั่น “ฆ่ามัน สหาย!” ลินลี่ย์มองดูภาพนี้ก็ยิ้มเล็กน้อย บรรยากาศในเวทีอาบเลือดมีเสียงดังกึกก้องและแน่นอน... เวทีอาบเลือดบางทีเป็นหนึ่งในความบันเทิงไม่กี่อย่างที่มีในเขตทาร์ทารัส”
“พลังของคนผู้นั้นไม่เลว”
บีบีหันไปมองลินลี่ย์ เขาหัวเราะกล่าว “พี่ใหญ่ท่านเตรียมตัวจัดการเขาเป็นคนแรกหรือ?”
“บีบี, รออยู่ตรงนี้ ข้าจะไปลงทะเบียนสมัครก่อน” ลินลี่ย์ลุกขึ้น
“เอาเลย” บีบีพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขามั่นใจในตัวลินลี่ย์เต็มที่
“โอว?” ผู้ชมสองคนที่นั่งอยู่ข้างลินลี่ย์กับบีบีเมื่อได้ยินคำพูดนี้หันไปมองลินลี่ย์ด้วยความประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าลินลี่ย์จะออกไปสู้ในเวทีอาบเลือด
“เฮ้, เจ้ากล้าหาญมาก” ทันใดนั้นสตรีผมดำและตาแดงจ้องมองลินลี่ย์ ตาของนางเป็นประกาย “ต่อสู้ให้เต็มที่เลย เจ๊จะเชียร์!” ลินลี่ย์มองดูคนที่อยู่รอบๆและในทันใดนั้นมีอยู่สองสามคนร้องหนุนลินลี่ย์ ส่วนใหญ่สนับสนุนและให้กำลังใจเขา
เพียงเพราะลินลี่ย์เลือกนั่งใกล้พวกเขา พวกเขาทุกคนเชียร์ลินลี่ย์
แต่แน่นอน...
ในที่สุดแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในเวทีอาบเลือดก็ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งส่วนบุคคล
การสมัครเพื่อสู้ในเวทีอาบเลือดนั้นไม่เสียเงิน แต่ผู้จัดการยังคงมองลินลี่ย์ด้วยความประหลาดใจ “ท่านลีย์, เจ้าพูดอะไร? สู้รวดเดียวสิบรอบ?”
“ใช่แล้ว” ลินลี่ย์พยักหน้าและยิ้ม
“เจ้าไม่อาจรีบเร่งทำเช่นนี้ได้ เจ้าไม่ใช่แค่จัดการให้สู้สิบรอบในรวดเดียว หลังจากเจ้าเอาชนะได้คนหนึ่ง เจ้าสามารถเลือกได้ว่าจะสู้ต่อไปหรือไม่” ผู้จัดการกล่าว นี่เป็นกฎเช่นกัน ถ้าผู้ท้าสู้ตายในการสู้ครั้งแรก แล้วการสู้อีกเก้ารอบจะเกิดขึ้นได้ยังไง
ลินลี่ย์ชำเลืองมองดูผู้จัดการ “อย่างนั้นก็แค่คอยดู”
อย่างไรก็ตาม... มีมากคนที่เข้าไปร่วมสู้ในเวที
ลินลี่ย์ต้องรอให้ถึงรอบของเขา เวลาผ่านไปจนถึงรอบลินลี่ย์ มีการต่อสู้ผ่านไปแล้วเจ็ดหรือแปดคู่ บุรุษหนุ่มผมแดงคนนั้นเดินจากไปนานแล้ว เขาชนะติดต่อกันสิบรอบไปแล้ว ขณะที่เขาเดินออกมาออกมาจากทางเดิน เขากวาดตามองกลุ่มของลินลี่ย์ด้วยท่าทีหยิ่งยโส
ลินลี่ย์แค่หัวเราะอย่างใจเย็น
ทันใดนั้น...
คลื่นเสียงโห่ร้องดังกึกก้องอยู่ในเวทีอาบเลือด ขณะที่เสียงกึกก้องดังราวกับฟ้าคำราม “ยอดฝีมือของเรา วู้ดเอาชนะการต่อสู้สามรอบแล้ว ตอนนี้ขอเชิญลีย์ผู้ท้าสู้ก้าวออกมา!”
ลินลี่ย์ตาทอประกาย
“ลีย์” คือชื่อที่เขาใช้ลงทะเบียนตนเอง
“นักสู้ลีย์ ไวๆ ด้วย” เจ้าหน้าที่ฝ่ายจัดการรีบเรียกลินลี่ย์ที่เพียงแต่หัวเราะ เพียงกระพริบตาเขาไปปรากฏอยู่ในทางเดินของผู้ท้าสู้เดินผ่านไปจนถึงเวทีอาบเลือดที่ยังมีเลือดให้เห็นเลือนราง
หลายๆ คนในแท่นผู้ชมดูที่เวทีอาบเลือดร้องเรียกดีใจ พวกเขาเห็นคนที่สวมชุดยาวสีฟ้าที่ดูเหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาที่อยู่ใกล้เดินออกมาจากอุโมงค์และมาถึงเวทีอาบเลือด เขาค่อยๆ ลอยตัวขึ้นไปในอากาศและคู่ต่อสู้ของเขา...คือบุรุษผู้มีตาสีแดงสวมเครื่องแบบสีดำควงแส้ยาว พวกเขาจ้องมองกันและกัน
ทั่วทั้งเวทีอาบเลือดเต็มไปด้วยบรรยากาศที่พร้อมจะระเบิดได้
แต่ลินลี่ย์ยังคงสงบ เหมือนกับว่าเขาไม่รู้สึกอะไรเลย
“พี่ใหญ่, ฆ่าเจ้าเด็กนั่นซะ!” ทันใดนั้นเสียงดังออกมาก้องไปทั้งเวทีอาบเลือด
ลินลี่ย์อดยิ้มไม่ได้ขณะที่เขาหันไปมอง เป็นบีบี
ขณะแค่ลินลี่ย์หันศีรษะ ประกายเยาะเย้ยปรากฏอยู่ในดวงตาของบุรุษชุดดำ “เขากล้าฟุ้งซ่านระหว่างต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย!” ขณะเดียวกันเขาก็เคลื่อนไหว “ควั่บ!” เขาพุ่งโค้งฝ่ายอากาศเหมือนรังสีแสงดำ และมาปรากฏหน้าลินลี่ย์ทันที ลินลี่ย์ยังไม่ตั้งหลักและบุรุษชุดดำเริ่มโจมตีโดยไม่แสดงความเมตตาใดๆ ...
รังสีดำแผ่กระจายออกมาจากบุรุษชุดดำ
“ครืนนน..”
ทันใดนั้น แสงสีเหลืองกระจายออกมาทันที “อ๊า..!” บุรุษชุดดำไม่ทันป้องกันตัวก็ร่วงลงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ “ปัง!” เขากระแทกเข้าไปในเวทีอาบเลือดอย่างแรงส่งผลให้หินแตกปลิวกระจายไปทุกที่
“ควั่บ”ลินลี่ย์ลงมาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
บุรุษชุดดำติดอยู่ในสนามพลังศิลาดำไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงได้ ลินลี่ย์เตะเข้าที่อกของเขาจนเขาปลิวไปในอากาศ “ข้าขอยอมแพ้!” เสียงของเขาดังออกมาก้องไปทั้งเวทีอาบเลือด ถึงตอนนี้บุรุษชุดดำจ้องมองลินลี่ย์อย่างตื่นตะลึงเขารู้สึกว่าสนามพลังศิลาดำน่ากลัวเกินไป
“ข้าเกือบจะมีพลังระดับอสูรหกดาวอยู่แล้ว แต่ข้าไม่สามารถควบคุมความเร็วของข้าได้” บุรุษชุดดำกังวล “อย่างนั้นคนผู้นี้ไม่ใช่ว่ามั่นใจเกินไป แต่เขาเตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว..การเตะของเขาถ้าเจาะใส่ศีรษะของข้า ข้าเกรงว่าคงตายไปแล้ว! คนผู้นี้แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งเกินไป!”
แต่เขาไม่รู้...
ลินลี่ย์ใช้พลังของสนามพลังศิลาดำเพียงหนึ่งในสิบเท่านั้นถ้าเขาใช้พลังเต็มที่แม้แต่อสูรเจ็ดดาวก็ยังทนไม่ได้ ไม่ต่างอะไรกับเขาที่พลังยังไม่ถึงอสูรหกดาว
“ขอบคุณ” บุรุษชุดดำคำนับอย่างสุภาพ จากนั้นแยกออกมาผ่านไปในอุโมงค์ทันที
ลินลี่ย์ยังคงลอยนิ่งอยู่กับที่ในอากาศเหนือเวทีอาบเลือด เขาไม่โกรธแค้นคนผู้นั้น เท่าที่ลินลี่ย์เห็นสำหรับเขาแล้วที่นี่ในเวทีอาบเลือดเป็นเหมือนกับที่ให้เขารังแกเด็ก ถ้าเขาต้องฆ่าพวกเขานั่นคงเป็นการกระทำที่เกินเลยไป ต่อสู้เพื่อฆ่าควรจะใช้กับคนที่มีพลังระดับเดียวกันเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางออมมือให้กัน”
“ลีย์”
“ลีย์!”
ทันใดนั้นทั่วทั้งที่นั่งคนดูเต็มไปด้วยเสียงเชียร์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเทียมเทพและเทพแท้ผู้เติบโตในทาร์ทารัส เสียงเชียร์ของพวกเขาดังนี่สุด สำหรับลินลี่ย์สามารถเหยียบย่ำฝ่ายตรงข้ามได้อย่างง่ายดาย...พลังของเขาใช้ออกอย่างง่ายๆ
“ยอดฝีมือลีย์พูดไว้ก่อนหน้านั้นว่าต้องการสู้สิบครั้งรวด ข้าไม่เชื่อเขาในตอนแรก แต่จากเท่าที่เห็น...เขาคงจะสู้รวดเดียวสิบรอบ รอบต่อไปเริ่มแล้ว รีดเดินก้าวเข้ามา” เสียงฮือฮาดังกึกก้องไปทั้งสนามต่อสู้
เมื่อได้ยินว่าลินลี่ย์ต้องการสู้รวดเดียวสิบรอบ ผู้ชมที่พยายามจะอยู่อย่างสงบเงียบก็ส่งเสียงร้องอย่างตื่นเต้น
ยอดฝีมือผู้นี้ทำให้ผู้คนตื่นเต้นจริงๆ
การต่อสู้รอบที่สอง
แลกโจมตีคนละครั้ง สนามพลังศิลาดำขยายออกไปและลินลี่ย์เตะคู่แข่งจมลงไปในพื้นเวทีอาบเลือดลินลี่ย์ชนะ!
การสู้ครั้งที่สามยังคงเป็นการปะทะกันในท่าเดียวลินลี่ย์ชนะ!
การสู้รอบที่สี่....
สนามพลังศิลาดำแม้ว่าจะใช้พลังหนึ่งในสิบแต่ก็ยังทรงพลัง และผู้ท้าทายเหล่านี้ไม่ใช่กระทั่งระดับอสูรเจ็ดดาว ทุกคนพ่ายแพ้ลินลี่ย์อย่างง่ายดาย
“ปัง!”
ดาบหนักอดาแมนเทียมหวดใส่อกของบุรุษผมขาว ทันใดนั้นเสียงดัง‘บึ้ม’ รอยแยกมิติปรากฏและบุรุษผมขาวกระเด็นถอยหลัง อกของเขาเป็นรูขนาดใหญ่ในกลางอากาศก่อนที่เขาจะร่วงลงพื้น เขารีบร้องออกมา “ข้ายอมแพ้!”
ความแตกต่างระหว่างพวกเขาห่างไกลมาก!
“เจ้าก็ไม่เลว”
ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็นมองดูเขา “เจ้าบังคับให้ข้าต้องใช้ดาบ”
ลินลี่ย์ตัดสินใจนานแล้วว่าในเวทีอาบเลือด ต่อให้เขาต้องใช้อาวุธเขาจะใช้แค่ดาบหนักอดาแมนเทียมหรือไม่ก็กระบี่เลือดม่วง ขณะที่อาวุธประกายเทพ ‘เงาลวง’ ของเขาจะเอาไว้สู้กับลอร์ดทาร์ทารัส
“ผู้ชนะรอบที่สิบ!!!” พนักงานประจำเวทีอาบเลือดประกาศด้วยเสียงสูงชัดเจน “ลีย์ประกาศเขาจะสู้รวดเดียวสิบรอบ และเขาชนะได้สิบรอบแล้ว! พลังของลีย์ยิ่งใหญ่ร้ายกาจ เท่าที่ข้าเห็นเขาอาจเอาชนะร้อยศึกได้!” เป็นเรื่องยากมากกว่าจะชนะร้อยศึกในรวดเดียว ที่สำคัญยอดฝีมือหลายคนไม่ได้ใส่ใจจะออกมาสู้
หลังจากพบกับยอดฝีมืออื่น พวกเขาถึงจะออกมาสู้
ผู้ชมในแท่นผู้ดูมากมายโห่ร้องดีใจและตื่นเต้น
“ลีย์!”
“ลีย์!”
เสียงโห่ร้องดีใจของพวกเขาดังราวกับคลื่นถล่ม แต่ลินลี่ย์แค่หัวเราะเบาๆ
“พรุ่งนี้เราค่อยมาสู้ต่อ” ลินลี่ย์พูดอย่างชัดเจน จากนั้นหมุนตัวจากไปทางอุโมงค์ผู้ท้าชิง
เวทีอาบเลือดเป็นสถานที่ซึ่งยอดฝีมือของเขตเรดคลิฟจะให้ความสนใจติดตามกันมาก ภายในเขตเรดคลิฟกล่าวโดยทั่วไปยากที่จะมียอดฝีมือคนหนึ่งเอาชนะร้อยศึกได้แม้จะผ่านมาหลายปีก็ตาม นี่เป็นเพราะแต่ละครั้งหลังจากผู้ท้าสู้เอาชนะได้ไม่กี่สิบรอบรวดเดียว ยอดฝีมือที่แท้จริงจะรู้สึกคันไม้คันมือและพวกเขาจะออกมาร่วมต่อสู้ ยอดฝีมือเหล่านี้ไม่ใช่จะมาแค่คนเดียว บ่อยครั้งที่พวกเขาจะออกมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ผลตอนจบมีน้อยคนนักที่จะเอาชนะร้อยศึกได้ต่อเนื่อง
เมื่อเวลาผ่านไป...
ชื่อของลีย์เริ่มเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นยอดฝีมือที่ทรงพลังอย่างแท้จริงของเขตเรดคลิฟ
ผ่านไปวันแล้ววันเล่าเขาเอาชนะได้อย่างต่อเนื่อง
วันที่ห้าเขาก็ยังเอาชนะสิบรอบ
วันที่หกเขาก็ยังเอาชนะสิบรอบ
ความสำเร็จของลินลี่ย์เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ใช้กำลังมากเกินไปนัก นี่เป็นเพราะมีหลายคนเข้าใจว่าลีย์ต้องมีพลังมากกว่านี้แน่! ดังนั้นผ่านไปสองสามวันจึงมีคนจำนวนมากมาชมดูที่เวทีอาบเลือด พวกเขาหลายคนมาดูลินลี่ย์! หลายคนรอคอยด้วยความหวังว่าลินลี่ย์สามารถเอาชนะได้ต่อไปและทำให้ยอดฝีมือที่แท้จริงออกมาสู้กับเขา
และในที่สุด... ยอดฝีมือคนหนึ่งที่จะทำให้ลินลี่ย์ต้องลงมือจริงจังก็ปรากฏตัวขึ้น
