บทที่ 9 ประกาศฟอรั่ม 20 สังหาร
บทที่ 9 ประกาศฟอรั่ม 20 สังหาร
.
แม้ว่าซูฉางซิงไม่ได้ตั้งใจเข้าไปในชั้นที่ 5 แต่เขาก็เดินลงบันไดมาทีละขั้นอย่างระมัดระวัง เขาต้องการดูว่าจะสามารถเดินลงบันไดออกไปตรงๆได้หรือไม่
เดินไปได้เพียงครึ่งทาง เขาก็ได้ยินเสียงคำรามดังก้องเข้ามาในหู เขาขนลุกซู่ ตัวแข็งทื่อทันที
ซอมบี้จำนวนมาก
ที่นี่คงไม่ใช่สถานที่ซ่องสุมของซอมบี้หรอกนะ
ซูฉางซิงรู้สึกหวาดหวั่นเล็กน้อย เขางอตัวลงค่อยๆหย่องถอยหลังไปทีละก้าวๆ เพราะกลัวว่าจะไปรบกวนสัตว์ประหลาดเหล่านั้น หลังจากถอยกลับไปยังชั้นที่หกได้ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“นี่ฉันเกิดเหนือรังซอมบี้เลยเหรอเนี่ย? โชคร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? โชคดีที่ตอนนี้สัตว์ประหลาดพวกนี้ยังไม่ถูกรบกวน”
ซูฉางซิงเอนกายลงบนโต๊ะ รู้สึกหวาดกลัวพร้อมกับรู้สึกสงสัยในเวลาเดียวกัน เขาควรขอบคุณเกมวันโลกาวินาศที่ไม่โยนเขามาเกิดที่ชั้นล่าง
โชคดีในโชคร้าย
มิน่าถึงได้ให้ร้านค้าคะแนนส่วนลดมาด้วย คงเพราะนี่เป็นจุดเกิดระดับนรก
มนุษย์คำนวณหรือจะเท่าสวรรค์ลิขิต แผนเดิมของซูฉางซิงหยุดชะงักลง ในตอนนี้มันไม่ง่ายที่จะออกจากตัวตึก ไม่ต้องพูดถึงการไปตรวจสอบร้านค้าลึกลับ หรือการไปสถานีตำรวจเพื่อค้นหาปืน
“แล้วจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง เป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ที่นี่ได้ถึง 30 วัน แถมด้านล่างก็ยังเป็นรังซอมบี้ด้วย ไม่ว่าคิดยังไงที่นี่ก็ไม่ปลอดภัย”
ซูฉางซิงมองลงไปจากทางหน้าต่าง มันสูงมาก น่าจะสูงประมาณ 10-20 เมตร
เห็นได้ชัดว่าการปีนลงไปไม่ใช่ทางเลือกที่ดี ด้วยทักษะการปีนของซูฉางซิง มีโอกาสสูงมากที่เขาจะตกลงไป ด้วยความสูงขนาดนี้ต่อให้ตกลงไปไม่ตาย ก็ต้องจบลงด้วยการเป็นอัมพาต
เขาตัดสินใจอย่างรอบคอบที่จะหลบหนีไปในทิศทางตรงกันข้าม ในเมื่อไม่สามารถลงไปได้ งั้นก็ขึ้นไปแทน ลองดูว่าชั้นบนสุดจะมีทางลงหรือไม่ อีกทั้งนี่เป็นอาคารที่ไม่สูงนัก ไม่น่าจะสูงเกินสิบกว่าชั้น
หลังจากตัดสินใจได้แล้ว ซูฉางซิงก็ลงมือทำทันที กลไกการติดเชื้อของซอมบี้คือหินก้อนใหญ่ในใจของซูฉางซิง ในตอนนี้ทุกๆวินาทีมีค่า
ยังคงเป็นกฎเดิม เคลียร์ซอมบี้ไปทีละชั้น
ซูฉางซิงเดินตรงไปยังชั้น 8 และมองหาซอมบี้ หลังจากฆ่าซอมบี้ไปแล้วกว่าโหล เขาก็ไม่กลัวซอมบี้อีกต่อไป ความหวาดกลัวหายไปแล้ว แต่ความรู้สึกพะอืดพะอมอยากอาเจียนยังคงหลงเหลืออยู่เล็กน้อย
สิ่งที่เรียกว่าความกลัวมักมาจากสิ่งที่ไม่รู้จัก หรือเกิดจากความอ่อนแอทางจิตใจ วิธีเอาชนะความกลัวที่ดีที่สุดคือการฆ่ามัน
มีดเหล็กเฉือนไปในแนวนอน ตามมาด้วยเสียงกระดูกแตก ซูฉางซิงเริ่มต้นฆ่าซอมบี้อีกครั้ง
เขาเดินไปรอบๆชั้นแปด พบซอมบี้เพียงสองตัว และหนึ่งในนั้นยังเป็นซอมบี้พิการ
เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างฉับพลัน
ความยากของเกมดูเหมือนจะเปลี่ยนจากยากเป็นง่าย
หลังจากฆ่าซอมบี้สองตัวบนชั้นแปด ซูฉางซิงก็ไม่ได้หยุดอยู่นาน เขาขึ้นไปบนชั้นเก้า เคลียร์ซอมบี้ต่อไป บนชั้นเก้ามีซอมบี้เพียง 3 ตัว การเคลียร์เสร็จสิ้นภายในสิบนาที
บนชั้น 10 ซูฉางซิงเดินไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบซอมบี้ซักตัว เขาฆ่าซอมบี้ได้อย่างราบรื่น จู่ๆก็ไม่มีซอมบี้ให้ฆ่า สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เขายังสงสัยว่าซอมบี้อาจซ่อนตัวอยู่ตรงไหนซักแห่งและพร้อมจะออกมากระทืบเขาได้ทุกเมื่อ ดังนั้นเขาจึงเดินไปรอบๆอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าไม่มีซอมบี้อยู่จริงๆ
เมื่อไปถึงชั้นที่ 11 ซูฉางซิงรู้สึกว่ากลิ่นเหม็นเน่าในอากาศจางลงอย่างเห็นได้ชัด จนแทบไม่สามารถได้กลิ่น น่าจะเป็นเพราะที่นี่อยู่ไกลจากรังซอมบี้
มีซอมบี้อยู่ในห้องแรกของโถงทางเดิน ซูฉางซิงจัดการมันจนล้มลงไปกองอยู่กับพื้นด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว
[ฆ่าซอมบี้ รับ 10 คะแนน]
[คะแนนรวม: 346]
เขาสะสมคะแนนได้มากมายโดยไม่รู้ตัว ซูฉางซิงได้รับ 200 คะแนนมาจากการฆ่าซอมบี้
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง โทรศัพท์ก็สั่น ซูฉางซิงพบว่ามีประกาศจากฟอรั่ม
[เด็กโชคดีเป็นคนแรกที่ฆ่าซอมบี้ได้ 20 ตัว ปัจจุบันเป็นอันดับ 1 ของผู้สังหารซอมบี้ ได้รับฉายาหลักระดับเริ่มต้น ‘ผู้บุกเบิกการแยกหัว’]
นี่เป็นประกาศแรกที่ออกโดยฟอรั่ม ซึ่งทำให้ฟอรั่มระเบิด การสนทนาภายใต้ประกาศมีการตอบกลับนับพันทันที
ตอบกลับ 1: วะฮะฮ่า เด็กโชคดีเจ๋งมาก เพียงครึ่งวันก็ฆ่าซอมบี้ได้ตั้ง 20 ตัว น่าทึ่งมาก
ตอบกลับ 2: ฉันอยากเรียกเถ้าแก่ว่าผู้แข็งแกร่งที่สุดในปฐพี ซอมบี้ก็แค่เรื่องจิ๊บๆ
ตอบกลับ 3: ฉายามีประโยชน์ยังไง ฉันเห็นว่าชื่อของเด็กโชคดีเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว ราวกับเป็นสัญลักษณ์ของ VIP
ตอบกลับ 4: ถ้าฉันรู้วิธีฆ่าซอมบี้ 20 ตัวภายในระยะเวลาสั้นๆ และสามารถทำมันได้ด้วยล่ะก็ การเก็บ 1,000 คะแนนภายใน 4-5 วันก็ไม่ใช่ปัญหา
ตอบกลับ 5: ด้านบนยังสนใจ 1,000 คะแนนอยู่อีกเหรอ? รู้มั๊ยว่าเถ้าแก่คือใคร เถ้าแก่ก็คือผู้ที่สามารถทำในสิ่งที่คนธรรมดาทำไม่ได้
ตอบกลับ 6: ฉันแค่อยากบอกว่า เถ้าแก่ยอดเยี่ยมมาก
ตอบกลับ 7: ยอดเยี่ยม +1
……
ความนิยมของประกาศยังคงเพิ่มขึ้น สิ่งนี้มีผลกระทบอย่างมากต่อผู้คนมากมาย ในขณะที่พวกเขาส่วนใหญ่ยังกลัวซอมบี้อยู่ แต่บางคนกลับฆ่าซอมบี้ราวกับพวกมันเป็นแค่สุนัข ในเวลาเดียวกันสิ่งนี้ได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้คนมากมาย นี่เป็นพลังไร้เทียมทานของต้นแบบ
ชายอ้วนชื่อโจวอัน ซ่อนตัวอยู่มุมห้อง ตัวสั่นเทา เขาไม่มีความกล้าพอที่จะไปเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดน่ากลัวเหล่านั้น อาหารในมือมีเพียงบิสกิตช็อกโกแลตสองถุง ซึ่งเขาลังเลที่จะกินมัน
อย่างไรก็ตามประกาศนี้ได้กระตุ้นเขา บุคคลที่อยู่ในประกาศ คือเถ้าแก่ที่เคยแลกเปลี่ยนอาหารกับเขาก่อนหน้านี้
“ที่คนอื่นมีอาหารเป็นเพราะพวกเขามีความสามารถ และกล้าออกไปเผชิญหน้ากับซอมบี้ หากฉันต้องการอาหารมากกว่านี้ ฉันก็ต้องออกไปเผชิญหน้ากับซอมบี้เหล่านั้น ฉันไม่อยากเป็นคนธรรมดาอีกต่อไป”
ในใจของชายอ้วนได้ตัดสินใจบางอย่าง เขากัดฟัน หยิบไม้ เปิดประตูออกไปและสังเกตสถานการณ์ภายนอกอย่างระมัดระวัง
“บ้าเอ๊ย สู้ๆ ตายเป็นตาย”
ชายอ้วนถือไม้วิ่งออกไปอย่างเร่งร้อน และภายในสองนาที เขาก็วิ่งหน้าตั้งกลับมา และปิดประตูห้องอย่างแรง
ติดตามมาด้วยเสียงทุบประตูอย่างแรงด้านนอก
“แม่จ๋า หนูกลัว มันจะกัดไข่หนูแล้ว”
……
ในเวลานี้ซูฉางซิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย อดีตคนพิการกลับกลายมาเป็นคนที่ฆ่าซอมบี้ได้มากที่สุด และได้รับการแต่งตั้งฉายา
เขาควรจะเป็นคนแรกที่ได้รับตำแหน่งนี้
[ผู้บุกเบิกการแยกหัว: ชื่อฉายา โพสต์ใดๆก็ตามของเจ้าของฉายาจะถูกดันขึ้นไปด้านบนโดยอัตโนมัติ มีความสามารถปิดกั้นเสียง (บล็อกโพสต์) ความสามารถพิเศษที่มอบให้กับเจ้าของฉายาคือ แยกหัว]
[แยกหัว: เมื่อใช้อาวุธโจมตีหัวศัตรู ความเสียหาย (ดาเมจ) จะเพิ่มขึ้น 25% มีผลกับอาวุธที่ใช้ทั้งหมด]
แล้วซูฉางซิงก็รู้สึกว่า เขามีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับโครงสร้างกะโหลกศีรษะของสิ่งมีชีวิตต่างๆ และเข้าใจว่าตำแหน่งไหนที่ค่อนข้างบอบบาง ตำแหน่งที่แข็งกว่า
เช่นเดียวกับเป่าติงเจียหนิว (นิทานโบราณ) อาศัยทักษะและความเข้าใจเรื่องวัว ทำให้สามารถใช้แรงเท่าเดิมทำความเสียหายให้กับวัวได้มากขึ้น
“แน่นอนแล้วว่า ฉายาไม่ได้เป็นเพียงชื่อ แต่มันยังเสริมความแข็งแกร่งและมอบความสามารถพิเศษให้กับผู้ได้รับด้วย”
ซูฉางซิงรู้สึกพอใจกับคำอธิบายของความสามารถพิเศษนี้มาก การเพิ่มความเสียหาย(ดาเมจ)แบบนี้ ทำให้เขาสามารถจัดการกับซอมบี้ได้ง่ายขึ้น และเพิ่มอัตราความสำเร็จให้กับการฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
หลังจากนั้นก็มีประกาศอันดับผู้นำการฆ่าซอมบี้ในฟอรั่ม และไอดีของซูฉางซิงก็อยู่ในอันดับหนึ่ง
อันดับ 1: เด็กโชคดี: 20 สังหาร
อันดับ 2: ช่วงมรสุมของชีวิต: 19 สังหาร
อันดับ 3: เฮยจือ: 19 สังหาร
มีรายชื่อยาวเหยียดที่มีคำว่า 19 สังหารต่อท้าย โชคดีมากที่ซูฉางซิงเป็นคนแรกที่ฆ่าซอมบี้ตัวที่ 20 ได้ก่อน
คงไม่มีใครคาดคิดว่าคนที่ฆ่าซอมบี้ตัวที่ 20 ได้เป็นคนแรกจะทำให้ได้รับฉายา สำหรับคนอื่นๆตอนนี้ ประเด็นนี้ไม่มีประโยชน์อย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นจึงไม่มีใครตั้งใจฆ่าซอมบี้โดยเฉพาะ
อีกทั้งซูฉางซิงยังอยู่ในอาคารที่มีจำนวนซอมบี้ในแต่ละชั้นน้อย และอยู่กันอย่างกระจัดกระจาย แต่จำนวนโดยรวมของพวกมันยังค่อนข้างมาก
นอกจากนี้เพื่อที่จะได้ออกไปจากอาคาร เขาจำเป็นต้องเคลียร์ซอมบี้ไปทีละชั้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้โชคดีที่ฆ่าซอมบี้ 20 ตัวได้เป็นคนแรก
