บทที่ 38 น่ะ… นายท่าน
เขาอุ้มฉางเหวินที่เดินโขยกเขยกขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและให้เธอนั่งลงบนโซฟาอย่างถนัด พนักพิงและเบาะรองนั่งของโซฟามีทำให้เธอสามารถพักผ่อนร่างกายได้อย่างสบาย หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีฉางเหวินก็เริ่มรู้สึกตัว โชคดีที่ดูเหมือนไม่มีสิ่งผิดปกติในร่างกายของเธอ "ข้าอยู่ที่ไหน...อา เจ้า... ข้าเข...
