ตอนที่ 18-30 ช่วยไม่ได้
ตอนนี้ลินลี่ย์เข้าใจเรื่องทั้งหมดโดยสิ้นเชิง มิน่าเล่าต้นผลสิ้นหวังซึ่งปรากฏในเขตหมอกเทาจึงสามารถจัดการกับลินลี่ย์และบีบีได้อย่างง่ายดาย และทักษะเทพธรรมชาติหนูกินเทพของบีบีไม่สามารถหาประกายเทพของต้นผลสิ้นหวังก่อนนั้น ตอนนี้ดูเหมือนอดีตต้นผลสิ้นหวังไม่มีอะไรมากไปกว่าส่วนกิ่งก้านน้อยของต้นผลสิ้นหวังที่อยู่ต่อหน้าพวกเขา ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะเป็นส่วนหนึ่งของมหาเทพก็มีพลังเช่นนั้น
การเชื่อมโยงระหว่างต้นผลสิ้นหวังในเขตหมอกเทาและต้นผลสิ้นหวังนี้เหมือนความสัมพันธ์ระหว่างงูเขียวน้อยกับงูวิญญาณ งูเขียวไม่มีวิญญาณและต้นผลสิ้นหวังน้อยนั้นย่อมไม่มีวิญญาณเป็นธรรมดา
“ท่านมหาเทพ!”
ลินลี่ย์รีบร้องเรียก ขณะเดียวกันเขาคุกเข่าลงกับพื้นทันที
งูทองยักษ์และอสรพิษเงินเก้าหัวจ้องมองลินลี่ย์และบีบีด้วยความโกรธ จากนั้นงูทองยักษ์ขอร้อง “มหาเทพ, สองคนนี้ทำร้ายลูกสาวข้า ท่านมหาเทพท่านรู้เรื่องที่เกิดขึ้นดี มหาเทพ! ท่านต้องแก้แค้นให้ลูกสาวข้า!” งูทองยักษ์หมอบศีรษะลงกับพื้นเช่นกัน
“ปัง!” บีบีคุกเข่าเช่นกันและรีบกล่าว “ท่านมหาเทพ! เราไม่ควรถูกกล่าวโทษ ตอนนั้นเราไม่รู้” บีบีกลัวว่ามหาเทพจะไม่ช่วยเหลือลินลี่ย์
“ฮึ่ม!” อสรพิษเงินเก้าหัวและงูทองยักษ์จ้องมองบีบีและลินลี่ย์อย่างไม่พอใจ
ลินลี่ย์ไม่ได้แทรกแซงอีกต่อไป เขาคุกเข่าอยู่กับที่รอคอยคำพูดมหาเทพ
“พอเถอะ” ดวงตาของหน้ายักษ์บนลำต้นผลสิ้นหวังมีประกายตาสีเขียวจ้องมองคนกลุ่มนี้ ทุกคนที่ถูกมองตอนนี้ค่อนข้างกระวนกระวายหรือว่าที่โกรธก็เงียบทันที “โกลด์! แม้ว่าเป็นเรื่องจริงที่ความผิดพลาดนี้เกิดขึ้นได้ แต่บาปของพวกเขาไม่ได้ถึงตาย..เนื่องจากพวกเขาไม่รู้ความจริง”
มหาเทพมีสาขาแผ่ไปทั่ว ปกติมหาเทพรู้ทุกอย่างได้อย่างชัดเจน
เขาเองก็ต้องการช่วยงูวิญญาณเช่นกัน แต่พลังของกิ่งต้นสิ้นหวังในปัจจุบันไม่สามารถป้องกันทักษะเทพธรรมชาติของบีบีได้
อสรพิษเงินเก้าหัวมองงูทองยักษ์ทันที
นางรู้ว่าสามีของนางมีสัมพันธ์ที่ดีกับมหาเทพต้นผลสิ้นหวัง
งูทองยักษ์รีบพูดรีบพูดวิงวอน “ท่านมหาเทพ, ทีน่าลูกสาวของข้าท่านก็เห็นนางเติบโตขึ้นมา ท่านแก้แค้นให้กับการตายของทีน่าไม่ได้หรือ?” คนอื่นคงไม่กล้าพูดกับมหาเทพด้วยอาการกิริยาอย่างนั้น แต่เขากล้า! นี่เป็นเพราะเขาค่อยเติบใหญ่กล้าแข็งมาพร้อมกับต้นผลสิ้นหวังมานานนับปีไม่ถ้วนจนกระทั่งปัจจุบัน
“โกลด์!” ใบหน้ายักษ์บนต้นผลสิ้นหวังไม่พอใจ “ปล่อยวางเรื่องนี้ซะ”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ดังออกมา งูเขียวใหญ่ทั้งเก้าอสรพิษเงินเก้าหัวและงูทองยักษ์ไม่กล้าพูดอะไรต่อไป เนื่องจากมหาเทพทำการตัดสินไปแล้วย่อมจะไม่มีผลดีหากเขาขัดขืนต่อไป
“ลินลี่ย์! เจ้าทั้งสองคนไปได้แล้ว” หน้ายักษ์พูดอย่างเฉื่อยชา
“ท่านมหาเทพ!”
ลินลี่ย์คุกเข่าและกล่าวขอร้อง“ข้ามาจากแดนนรกจนถึงยมโลกก็เพื่อขอพบท่านมหาเทพ ข้ามีเรื่องบางอย่างจะขอร้องท่าน ข้าหวังว่า..” ทันที่ที่คำพูดของลินลี่ย์พูดออกมาและก่อนที่เขาจะพูดจบงูทองยักษ์และอสรพิษเงินเก้าหัวที่อยู่ใกล้ๆสูดหายใจด้วยความโกรธทันที
“ฝันไปเถอะ..เจ้า!” งูทองยักษ์ตะโกน “มหาเทพแสดงความเมตตากรุณาโดยไม่ฆ่าเจ้าแล้วเจ้ายังฝันจะให้มหาเทพช่วยเจ้าอีกหรือ? บัดซบ ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”
“ไสหัวไปเดี๋ยวนี้! งูเขียวใหญ่ทั้งเก้าตะโกนต่อเนื่อง
สำหรับอสรพิษเงินเก้าหัวนางโกรธจัดจนเกล็ดอสรพิษเริ่มส่องแสงขณะที่จ้องมองดูลินลี่ย์ “รีบๆ จากไปซะและเราสองสามีภรรยาจะไว้ชีวิตเจ้า ถ้าเจ้ายังขืนอยู่ที่นี่และคาดหวังจะให้มหาเทพช่วยเจ้า อย่างนั้นข้าเจนนาเวย์จะฆ่าเจ้าให้ได้ในวันนี้ และข้าจะทุ่มชีวิตฆ่าเจ้าให้ได้!” เหตุผลที่นางไม่โจมตีลินลี่ย์และบีบีทันทีในตอนแรกเป็นเพราะพลังของพวกเขา และประการที่สองเป็นเพราะคำสั่งของมหาเทพ
ลินลี่ย์กล้าขอความช่วยเหลือจากมหาเทพเชียวหรือ? เป็นธรรมดาที่พวกเขาไม่กล้าข่มความโกรธอีกต่อไป
“มหาเทพยังไม่ทันพูด แต่พวกเจ้าก็สอดแทรกแล้วหรือ?” บีบีตวาดด้วยความโกรธ
แน่นอนว่าเป็นมารยาทไม่สมควรที่พูดแทรกขึ้นมาต่อหน้ามหาเทพ แต่บีบีไม่รู้ชัดเรื่องธรรมชาติความสัมพันธ์ระหว่างต้นผลสิ้นหวังและงูวิญญาณ หน้ายักษ์ที่อยู่บนลำต้นสิ้นหวังกวาดตามอง “พวกเจ้าทั้งหมดเงียบ ลองให้ลินลี่ย์พูดก่อน”
“ท่านมหาเทพ” งูทองยักษ์จ้องมองต้นผลสิ้นหวังด้วยความประหลาดใจ
ต้นผลสิ้นหวังชำเลืองมองเขา และเขาเงียบทันที
ลินลี่ย์พูดอย่างซาบซึ้ง “ท่านมหาเทพ เหตุผลที่ข้ามาขอร้องท่านเพื่อให้ท่านช่วย ข้าหวังว่าท่านจะช่วย.. ช่วยข้าหาครอบครัวและสหายของข้าที่กลายเป็นภูตผีในยมโลกปล่อยให้พวกเขาได้ความทรงจำเดิม! ข้ารู้ว่าท่านมหาเทพสามารถทำได้ ข้าหวังว่าท่านจะเมตตาสงสารพวกเขา..ท่านมหาเทพ” ลินลี่ย์แนบศีรษะกับพื้น
บีบีเมื่อเห็นเช่นนี้ อดน้ำตาคลอเบ้าไม่ได้
ลินลี่ย์เคยทำอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อใด?
“ข้าหวังว่าท่านจะเมตตาสงสารพวกเขา ท่านมหาเทพ” บีบียังคงคุกเข่าหมอบศีรษะแนบกับพื้น
ลินลี่ย์และบีบีขอร้องกันทั้งคู่ขณะที่ต้นผลสิ้นหวังยังคงเงียบไปชั่วขณะ ลินลี่ย์ยังคงคุกเข่ารู้สึกกระวนกระวายอยู่ในใจ เขามาตลอดทางเพื่อให้มหาเทพตอบสนอง สิ่งที่ลินลี่ย์กลัวที่สุดก็คือ..มหาเทพปฏิเสธ ลินลี่ย์ไม่ต้องการให้ความหวังของเขาถูกทำลาย!
“พวกเจ้าไปได้แล้ว” เสียงทุ้มดังขึ้นอีกครั้ง
ลินลี่ย์สั่นไปทั้งตัว
บีบียังคงเงยหน้ามองดูต้นผลสิ้นหวังอย่างเหลือเชื่อ
“ท่านมหาเทพ, ท่านไม่สามารถช่วยได้หรือ?” บีบีพึมพำ
ลินลี่ย์เงยหน้ามองมหาเทพเช่นกันตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา เขาขอร้องอย่างจริงจัง “ท่านมหาเทพ..”
“พอเถอะ, ไม่มีอะไรที่ข้าช่วยได้” เสียงทุ้มลึกดังขึ้นอีก
“ไม่มีอะไรที่ท่านช่วยได้?” ลินลี่ย์เงยหน้าจ้องมองต้นผลสิ้นหวัง ไม่มีร่องรอยอารมณ์ใดๆที่มองเห็นได้จากใบหน้าบนต้นผลสิ้นหวัง ลินลี่ย์ลนลานพูด “ท่านไม่สามารถช่วยได้ยังไง? ข้ารู้มาว่ามหาเทพยมโลกอย่างท่านสามารถหาภูตผีซึ่งเป็นร่างที่ถูกเปลี่ยนแปลงไปและฟื้นคืนความทรงจำให้พวกเขาได้”
“เฮอะ” อสรพิษเงินเก้าหัวที่อยู่ใกล้ๆ แค่นเสียงเย็นชา ขณะที่งูทองยักษ์และงูเขียวใหญ่ทั้งเก้าจ้องมองลินลี่ย์และบีบีอย่างเย็นชา
“เจ้าขอร้องมหาเทพผิดคนแล้ว” งูทองยักษ์เยาะเย้ย
ลินลี่ย์และบีบีตะลึง
เสียงทุ้มลึกดังมาจากต้นผลสิ้นหวัง “เป็นความจริงที่ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าในเรื่องนี้ได้ เพราะ...ข้าไม่ใช่มหาเทพยมโลก ข้าเป็นมหาเทพแห่งชีวิต”
ลินลี่ย์และบีบีเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็พากันตะลึง
มหาเทพแห่งภูเขาสิ้นหวังไม่ใช่มหาเทพยมโลกหรือ?
“เจ้ามาภูเขาสิ้นหวัง ถ้าเจ้าต้องการพบมหาเทพยมโลกก็ง่ายมาก...แค่ไปต่อจนถึงตำหนักมหาเทพที่อยู่ภายในเขตหมอกม่วงและรอคอยอย่างอดทน อย่างไรก็ตาม ข้าขอเตือนเจ้าไว้ก่อน...อารมณ์ของพระยายมไม่ใจดีเหมือนข้า พระยายมอาจจะฆ่าเจ้าได้เพราะความตายของทีน่า” ต้นผลสิ้นหวังกล่าว
ลินลี่ย์และบีบีมองหน้ากันเอง
อย่างนั้นภูเขาสิ้นหวังนี้ก็มีมหาเทพอยู่สอง!
คนหนึ่งเป็นมหาเทพชีวิต อีกคนหนึ่งเป็นพระยายมแห่งแดนยมโลก!
ลินลี่ย์สามารถเดาได้ว่าทำไมต้นผลสิ้นหวังนี้ถึงมีอารมณ์ดี เขาอยู่ที่นี่มานานนับปีไม่ถ้วนและฝึกมาทางวิถีชีวิต เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะอารมณ์ดี ส่วนพระยายมฝึกมาทางสายมรณะ ในแดนนรกและแดนยมโลก ลินลี่ย์ไม่เคยพบเจอผู้ฝึกมาทางสายมรณะที่มีอารมณ์ดีกันสักคน
ส่วนใหญ่พวกเขาจะเหี้ยมหาญและเด็ดขาด
“พี่ใหญ่! เราจะไปกันไหม?” บีบีคุยทางใจ
“แน่นอน”ลินลี่ย์ไม่ลังเล
บีบีรีบคุยทางใจต่อ “ท่านไม่ได้ยินที่มหาเทพแห่งชีวิตพูดหรือ? พระยายมราชมีอารมณ์ที่รุนแรง และไม่ใจดีเท่าเขา ถ้าเขาฆ่าเราทั้งสองเพราะงูวิญญาณตายไป นั้นอย่างนั้นก็คงจะเป็นความตายที่น่าอึดอัดและไม่น่าพอใจ เท่าที่ข้ารู้, มหาเทพในแดนยมโลกมีอยู่เจ็ดคนเราไปลองดูที่อื่นกันเถอะ”
ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว
ลินลี่ย์เตรียมตัวเตรียมใจเพื่อช่วยบิดาและสหายของเขา เวลาผ่านมานานเกินไปแล้ว ดังนั้นเขาต้องลองดู แต่ถ้าบีบีต้องเจ็บตัวไปด้วย...
“บีบี” ลินลี่ย์มองดูบีบี จากนั้นคุยทางใจ “เจ้าอย่าไปพบพระยายมเลย, ข้าจะไปเองคนเดียว”
“พี่ใหญ่” บีบีจ้องมองลินลี่ย์
“อย่าไป” ลินลี่ย์ส่งคำพูดทางใจเพื่อยืนยันน้ำหนักคำสั่ง “ข้ายังมีร่างแยกธาตุไฟ แต่เจ้าจะตายเสียเปล่า เจ้าจะไม่มีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์เหลือ”
แต่บีบีรีบกล่าว “พี่ใหญ่! ไม่ต้องพูดต่อแล้ว ถ้าพระยายมต้องการจะฆ่าข้า ต่อให้ข้าหนีไปจากภูเขาสิ้นหวัง พระยายมก็สามารถค้นหาและฆ่าข้าได้ เท่าที่ข้าทราบ ข้าไม่หนีเป็นดีที่สุด ข้าไม่ยอมถูกตำหนิถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแน่ ที่สำคัญงูวิญญาณนั่นพยายามจะฆ่าข้าเป็นไปได้ยังไงที่ข้าจะไม่ตอบโต้กลับไปบ้าง? ข้าคิดว่าพระยายมจะฟังเหตุผล”
ลินลี่ย์พูดอย่างจนใจ “บีบี, เจ้าคิดว่ามหาเทพจะยอมฟังเหตุผลของเจ้าหรือ?”
“เรามีตราจากมหาเทพบลัดริจ พระยายมจะต้องเห็นแก่หน้าของมหาเทพบลัดริจและอาจจะไม่ฆ่าเรา” บีบีรีบกล่าว “และถ้าเขาต้องการฆ่าข้า หนีไปก็ไม่มีประโยชน์”
ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย
ความจริง ถ้ามหาเทพต้องการฆ่าใครสักคน ย่อมไม่มีที่ให้หลบหนีแน่นอน
“เจ้าทั้งสองคนยังกล้าไปพบพระยายมจริงๆ หรือ?” อสรพิษเงินเก้าหัวเยาะเย้ย
ลินลี่ย์และบีบีหันกลับไปทางต้นผลสิ้นหวังอีกครั้งหนึ่ง “ขอบคุณคำแนะนำของท่านมหาเทพมาก ข้าขอถาม, เราจะออกจากเขตหมอกม่วงได้ยังไง?”
“แค่เดินตรงไปอย่างเดียวก็พอ” เสียงของต้นผลสิ้นหวังดังกึกก้องและจากนั้นกิ่งไม้เริ่มสั่น ทันใดนั้นหมอกม่วงเริ่มม้วนตัวลงแยกออกไปสองข้างทางเปิดเส้นทางเดินที่ไม่มีหมอกแม้แต่น้อย “ไปตามทางนี้และเดินตรงไป เจ้าจะไปถึงที่นั่นได้”
ต้นผลสิ้นหวังให้คำแนะนำ
แม้ว่าจะเป็นคำแนะนำที่ดี แต่มันจะไม่เตือนเขาซ้ำซาก
“ขอบคุณท่านมหาเทพ” ลินลี่ย์และบีบีพูดด้วยความขอบคุณ
ลำต้นใหญ่โตของต้นผลสิ้นหวังขยับเล็กน้อยและจากนั้นเปลี่ยนสภาพเป็นสีฟ้าอ่อนก่อนจะหายไป ต้นผลสิ้นหวังขนาดมหึมาซึ่งกินพื้นที่หมื่นเมตรหายไปในลักษณะนั้น ลินลี่ย์กับบีบีแค่ยืนนิ่งกับที่และเดินหน้าต่อไปตามเส้นทางที่กำหนดทันที
งูทองยักษ์และอสรพิษเงินเก้าหัวแค่หัวเราะอย่างเย็นชา
“เจ้าช่างไร้ประโยชน์จริงๆ” อสรพิษเงินเก้าหัวแค่นเสียง “เจ้าอยู่กับมหาเทพมาหลายปี แต่เจ้าก็ยังไล่ล่าเขาไม่ได้”
“โธ่เอ๊ย, มหาเทพนี้ท่านใจดีเกินไป” งูทองยักษ์พูดพลางถอนหายใจ
“คอยดูข้าเถอะ” อสรพิษเงินเก้าหัวจ้องมองหลังลินลี่ย์และบีบี “ด้วยอารมณ์ของมหาเทพของข้าขอเพียงข้าพูดอะไรบางอย่าง.. สองคนนี้จะต้องตายแน่นอน!”
งูทองยักษ์มีสัมพันธ์ที่ดีกับต้นผลสิ้นหวัง ขณะที่อสรพิษเก้าหัวมีสัมพันธ์ที่ดีกับพระยายม(มหาเทพมรณะ)
ในระหว่างทางลินลี่ย์และบีบีเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วและพวกเขาไม่เผชิญพบกับอันตรายในระหว่างทาง ในไม่ช้าลินลี่ย์และบีบีมองดูในระยะไกลเห็นพื้นที่ว่างไม่มีหมอกม่วงแม้แต่น้อย ลินลี่ย์และบีบีเร่งความเร็วทันทีกลายเป็นร่างเลือนรางและออกจากเขตหมอกม่วง!
“ในที่สุดเราก็มาถึง”บีบีพูดอย่างร่าเริง
ลินลี่ย์เงยหน้าขึ้นมองเช่นกัน
ที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาเป็นพื้นที่ว่างเต็มไปด้วยหญ้าและไม้ดอกนานาพันธุ์
“ดูข้างบน!” ลินลี่ย์อดแหงนหน้ามองไม่ได้ เนื่องจากในท้องฟ้ามีตำหนักสีม่วงลอยอยู่ในกลางอากาศ ตำหนักสีม่วงเข้มนี้สูงหลายร้อยเมตรเหมือนกับภูเขาย่อมๆ บนยอดตำหนักสีม่วงดำเป็นหอคอยแหลมและบนยอดแหลมมีแก้วผลึกขนาดใหญ่
แก้วผลึกที่ปล่อยสายฟ้าออกมานับไม่ถ้วน
ด้วยผลึกนี้เองเป็นแหล่งปล่อยโซ่สายฟ้าปริมาณมหาศาลกระจายลงพื้นทุกตำแหน่ง
“งั้นนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของโซ่ฟ้าดินสินะ” บีบีตาเป็นประกาย
“ดูเหมือนว่านี่คือที่อยู่มหาเทพ”ลินลี่ย์สูดหายใจลึก
ขณะนั้นเองที่นอกประตูของตำหนักมหาเทพมีร่างสองร่างบินออกมา ลินลี่ย์จำได้ทันทีว่าเป็นอาร์เธอร์และบิลลี่ย์ ทั้งสองคนเมื่อเห็นลินลี่ย์กับบีบีก็บินเข้ามาหาทันที
“ลินลี่ย์! เจ้ามาจริงๆ!” บิลลี่ย์พูดด้วยความประหลาดใจ
อาร์เธอร์พูดด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ “เจนนาเวย์และสามีนางพญางูทั้งสองไม่ได้โจมตีทำร้ายหรอกหรือ?” อาร์เธอร์รู้ว่าทั้งสองแข็งแกร่งเพียงไหน แม้แต่เขาเองก็ยังลำบากถ้าเจอทั้งสองนั้น
“แน่นอนว่าพวกเขาลงมือโจมตี แต่พวกเขาแข็งแกร่งไม่พอและทำอะไรเราไม่ได้” บีบีพูดพลางแค่นเสียง
อาร์เธอร์และบิลลี่ย์อดประหลาดใจไม่ได้
“อาร์เธอร์, บิลลี่, ท่านมหาเทพ เขา...” ลินลี่ย์เพิ่งจะเริ่มพูด
“เฮอะ!” เสียงแค่นเย็นชาดังขึ้น
ลินลี่ย์และบีบีอดเหลียวหันไปมองดูไม่ได้ อาร์เธอร์และบิลลี่ย์ก็มองดูเช่นกัน บุรุษและสตรีร่างโปร่งบางคู่หนึ่งกำลังเดินเข้ามา บุรุษท่าทางดูน่ากลัวสวมชุดยาวสีทอง ขณะที่สตรีดวงตาดำสนิทสวมชุดเงินยาว ด้านหลังพวกเขาเป็นบุรุษและสตรีเก้าคนทุกคนสวมชุดสีเขียว
“เราไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้ก็จริง” สตรีชุดเงินพูดเสียงเย็นชา “อย่างไรก็ตาม..อีกไม่ช้าพวกเขาก็จะตาย”
******************
*** มหาเทพวิถีมรณะ = พระยายม
หัวหน้ามหาเทพวิถีมรณะ= พระยายมราช
