ตอนที่ 18-26 เลือกผู้รับ
หมอกดำรุกเข้าไปในทะเลจิตสำนึกของลินลี่ย์ทันทีและเริ่มรุกและกัดกร่อนส่วนบกพร่องที่ได้รับการซ่อมแซม ระดับของการซ่อมในปัจจุบันเป็นสิ่งที่ลินลี่ย์ทำได้สำเร็จหลังจากใช้เวลาเกือบสองร้อยปีหลังจากกลายเป็นเทพชั้นสูง ถ้าแตกเสียหายอีกอย่างนั้นความพยายามสองร้อยปีก็คงสูญเปล่าทั้งหมด!
“ฮึ่ม”พลังวิญญาณของลินลี่ย์ขยายออกไปเป็นคลื่นปะทะกับหมอกดำ
พลังวิญญาณของเขาเปล่งแสงสีฟ้าเรืองแสงและเคลื่อนที่ได้ไวเหมือนสายฟ้าปะทะกับหมอกดำพิษและกำจัดมัน
“พี่ใหญ่ งูตัวใหญ่นี้ค่อนข้างรับมือยาก” บีบีคุยทางใจ
“โรววววววว!” หางงูเขียวขนาดใหญ่หวดใส่ด้วยความโกรธกลายเป็นระลอกเลือนรางฟาดใส่ลินลี่ย์และบีบี
สายตาของลินลี่ย์เย็นชา
“ควั่บ!” หางมังกรของลินลี่ย์หวดฟาดอย่างดุดันเช่นกันและต้านรับหางงูเอาไว้พร้อมกับเสียงหวด ลินลี่ย์ถูกหวดถอยหลังออกไปหลายสิบเมตร ขณะที่งูเขียวใหญ่ขดตัวรอบกิ่งต้นสิ้นหวังอีกครั้ง
“ผิวของงูใหญ่นี้แข็งจริงๆ” ลินลี่ย์ลอบประหลาดใจ “และมันลื่นมาก!”
“ฮึ่ม..”หลังจากลินลี่ย์ถูกกระแทกกระเด็นถอยหลัง บีบีก็บุกตรงเข้าหาผลสิ้นหวัง งูเขียวยักษ์ฟาดหางอีกครั้งราวกับพายุหมุนทำให้พื้นที่โดยรอบดูบิดเบี้ยวขณะที่มันพุ่งเข้าหาบีบี บีบีเพียงแต่ยิ้มน่ากลัวและมีดประกายเทพปรากฏอยู่ในมือของเขาทันที เขารอให้หางงูกวาดฟาดเข้ามาก่อน!
“ครืดดด!”
มีดเมื่อพบกับผิวงูก็ลื่นแฉลบไปด้านข้าง เหลือแต่รอยขีดขาวค่อนข้างลึกและเกล็ดแตกไปเพียงสามเกล็ด
“เอ๋?” บีบีประหลาดใจ และเวลาเดียวกันเขาคุยทางใจ “พี่ใหญ่ ร่างของงูตัวนี้แข็งแกร่งมากกว่างูเขียวน้อยอีกและมันยังคงลื่นมาก แม้แต่อาวุธประกายเทพของข้าก็ไม่สามารถทำลายผ่านด้วยการโจมตีครั้งเดียว! ใช่แล้วพี่ใหญ่..ท่านรีบไปเอาผลสิ้นหวัง และปล่อยให้ข้าพัวพันงูใหญ่ตัวนี้เอง! เขาไม่สามาถทำอะไรข้าได้!”
“เจ้าเด็กน้อย ข้าจะทำให้เจ้าตาย!”
งูเขียวใหญ่เมื่อเห็นเกล็ดงูทั้งสามของมันแตกก็โกรธทันที มันตะโกนและพุ่งเข้าหาบีบีอีกครั้ง เขี้ยวพิษของมันแหลมคม แต่ไม่แข็งนัก ในแง่ความแข็งผิวของมันแข็งที่สุด ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา..ไม่มีใครสามารถทิ้งรอยแผลไว้บนร่างของมันได้
“ควั่บ” ลินลี่ย์มั่นใจในตัวบีบีมาก และเขาพุ่งตรงเข้าหาผลสิ้นหวัง
“ครืนนน..”
บีบีประหลาดใจ ทันทีที่งูเขียวยักษ์สัมผัสบีบีมันเริ่มรัดรอบบีบีเหมือนกับว่าต้องการบีบขยี้เขาให้ตาย “เฮ้, เจ้าแข็งแกร่งมากจริงๆ แต่ถ้าเจ้าการขยี้ข้าจนตายด้วยพลังเล็กน้อยแค่นี้...ก็ฝันไปเถอะ” บีบีเชิดศีรษะด้วยความหยิ่งจ้องมองศีรษะของงูเขียวยักษ์โดยตรงไม่กลัวแม้แต่น้อย
งูเขียวยักษ์กำลังบดบีบีด้วยพลังร่างกายของมันทุกส่วนเหมือนกับว่าต้องการบดขยี้บีบีให้แหลก
การบีบรัดเป็นหนึ่งในความสามารถทางธรรมชาติของมัน เป็นเรื่องง่ายสำหรับมันในการอาศัยแรงบีบรัดของร่างกายมันบีบเทพชั้นสูงจนตาย แม้แต่สมบัติเทพชั้นสูงเมื่อถูกร่างของมันรัดใส่ก็เริ่มบิดและเบี้ยว แต่วันนี้มันพบว่า...เด็กหนุ่มที่มันรัดแข็งและยืดหยุ่นเหมือนเหล็ก
“เฮ้, ใช้แรงมากกว่านี้อีก” บีบีหัวเราะ บีบีมีความสุขที่งูเขียวยักษ์คอยพัวพันเขาและเขายังให้ความสนใจสถานการณ์ทางด้านลินลี่ย์
“เอ๋?” บีบีตกใจทันที
เมื่อลินลี่ย์เข้าไปใกล้ผลสิ้นหวังกิ่งที่คล้ายกิ่งหลิวอ่อนฟาดใส่ลินลี่ย์ทันที ลินลี่ย์หงุดหงิดและใช้กระบี่เงาลวงที่เต็มไปด้วยพลังธาตุดินฟันใส่และเพิ่มพลังโจมตีจนถึงขีดจำกัด มีเสียงเบาๆ แต่ปรากฏมิติที่ฉีกขาด
“ฉัวะ!” กระบี่เงาลวงฟันลงบนกิ่งหนึ่ง
กิ่งนี้มีความหนาเท่ากับต้นขาของมนุษย์ แต่เมื่อกระบี่เงาลวงกระบี่ประกายเทพของลินลี่ย์ฟันใส่แค่เพียงตัดลึกเข้าไปได้เพียงเซนติเมตรเดียวไม่สามารถฟันลึกเข้าไปได้มากกว่านั้น “เอ๊ะ?” ทันใดนั้นลินลี่ย์มีความรู้สึกว่า..กิ่งของต้นผลสิ้นหวังและกระบี่เงาลวงปะทะกันคลื่นระลอกพลังงานปะทะกันและถูกส่งผ่านเข้าไป
มันโจมตีจิตใจของเขา
“ครืนนน...” ใจของลินลี่ย์มึนงงไปครู่หนึ่ง แต่เขาสามารถทนพลังโจมตีได้ ขณะนั้นเองกิ่งอื่นอีกหลายกิ่งหวดใส่เขาเช่นกัน
“ถอย!” ลินลี่ย์รั้งกระบี่กลับและถอยไปด้วยความเร็วสูง
ขณะเดียวกันรัศมีเหลืองแผ่ออกมาจากร่างของเขาก่อเป็นสนามพลังศิลาดำทันทีพลังผลักที่ทรงพลังต้านทานกิ่งเหล่านั้นทันที แม้ว่ากิ่งเหล่านั้นจะเคลื่อนไหวได้ช้ามากกว่าแต่มันก็ยังรัดเขาจากทุกทิศ ลินลี่ย์ได้แต่หนีออกไปอยู่ห่างๆ
ลินลี่ย์อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก แต่สำหรับบิลลี่ย์ก็ไม่ง่ายเช่นกัน เขาไม่สามารถเข้าไปเอาผลสิ้นหวังได้แต่อย่างใด
“บิลลี่ย์, ท่านบอกว่างูวิญญาณควบคุมต้นไม้ผลสิ้นหวังใช่ไหม? อย่างนั้นต้นไม้นี้สามารถใช้พลังโจมตีวิญญาณได้ยังไง?” ลินลี่ย์อดตะคอกไม่ได้ เขาออกห่างมาอีกร้อยเมตรขณะที่บิลลี่ย์ถอยห่างออกมาร้อยเมตรเช่นกัน บิลลี่ย์ส่ายศีรษะตอบ “ตอนนั้นเมื่อพบกับต้นผลสิ้นหวัง.. มีงูเขียวอยู่มากมาย ดังนั้นข้าไม่สามารถเข้าไปใกล้แต่อย่างใด ข้าไม่รู้ว่าต้นผลสิ้นหวังสามารถใช้พลังโจมตีวิญญาณได้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าต้นผลสิ้นหวังจะมีความรู้สึกเป็นของตนเอง!”
ลินลี่ย์ตระหนักได้ทันที...
คำว่าต้นไม้และงูที่สตรีผมแดงพูดหมายความว่ายังไง
“งูก็ควรจะเป็นงูใหญ่ตัวนี้ขณะที่ต้นไม้ก็ควรจะเป็นต้นผลสิ้นหวัง”ตอนนี้ลินลี่ย์รู้จักพลังของต้นผลสิ้นหวังนี้แล้ว กิ่งเดียว..ยังทนต่อกระบี่ที่ฟันเต็มกำลังของเขาได้ต่อให้ใช้กระบี่ประกายเทพก็ตาม เขาก็แค่ฟันลึกไปแกนกลางของกิ่ง
“เอ๊ะ?มันซ่อมแซมตัวเองได้ด้วยหรือ?” ลินลี่ย์พบด้วยความประหลาดใจที่ความเสียหายที่เขาทำตอนฟันกิ่งไม้ซ่อมแซมเสร็จแล้ว
“ต้นผลสิ้นหวังนี้เหมือนกับพวกเทพ ร่างของมันสามารถฟื้นูตัวได้ง่ายเมื่อได้รับความเสียหาย” ลินลี่ย์รู้สึกปวดหัวกับผลที่ออกมา
“ฮ่าฮ่า...ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม? อย่างนั้นตาข้าบ้างละนะ!” จู่ๆ เสียงของบีบีดังขึ้น
ลินลี่ย์อดหันไปมองไม่ได้....
บีบีในตอนนี้กำลังถูกงูเขียวยักษ์รัดตัวซึ่งดูเหมือนมันต้องการจะบีบขยี้บีบี แต่ทันใดนั้น...
“ชรีคคคค!”
บีบีเปล่งเสียงดังเสียดหูและอ้าปากทันที ขณะเดียวกันรอบๆร่างกายของเขามีภาพลวงตาหนูกินเทพปรากฏออกมาจ้องมองงูเขียวยักษ์
งูเขียวยักษ์ตะลึง มันมีความรู้สึกที่ไม่ดี
ดวงตาของบีบีมีประกายเย็นชา
“อ๊า....!”เสียงกรีดร้องทรมานดังขึ้นและจากศีรษะของงูยักษ์ประกายเทพสีดำบินออกเข้าไปในปากของบีบี ขณะที่ร่างของงูยักษ์ล้มลงปราศจากชีวิตและตาย
ทักษะเทพธรรมชาติ - หนูกินเทพ!
ในทันทีที่งูเขียวยักษ์ตายงูเขียวน้อยที่ยังอยู่บนใบไม้ของต้นผลสิ้นหวังทั้งหมดกลายเป็นพลังงานสีเขียวจากนั้นหายไปจากโลก พวกมันตายหมดเช่นกัน!
“โอว?” ลินลี่ย์เข้าใจทันที
งูเขียวน้อยเหล่านี้น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของงูเขียวยักษ์ หรือบางทีชีวิตของพวกมันคงจะเชื่อมโยงกับวิญญาณของงูเขียวยักษ์ ตอนนี้งูเขียววิญญาณตายแล้วงูเขียวน้อยจึงประสบภัยไปด้วย
“กล้าดียังไงมาทำหยิ่งต่อหน้าข้า!” บีบีแค่นเสียง
บิลลี่ย์และโบลนที่อยู่ไกลออกไปยืนจ้องมองบีบีด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ ครู่ที่ผ่านมาพวกเขาเห็นบีบีใช้ทักษะเทพธรรมชาติกินเทพด้วยกันทั้งคู่ ทักษะเทพธรรมชาตินี้ไม่ได้เป็นของกฎธาตุหรือวิถีพลังใดๆทั้งนั้น มันเหนือกว่านั้น และทันที่ถูกใช้...บิลลี่ย์และโบลนตะลึงสิ้นเชิง
เมื่ออยู่ต่อหน้าวิชานี้ พวกเขาจะทำอะไรได้?
วิชานี้ลงมือตรงต่อประกายเทพของผู้นั้น มีแนวโน้มแม้ว่าท่านจะเข้าใจกฎธรรมชาติอย่างลึกซึ้ง แต่ท่านจะไม่มีโอกาสใช้วิชาของท่านได้!
“ผลสิ้นหวังเป็นของข้า!” บีบีพุ่งเข้าหาผลสิ้นหวังอีกครั้งหนึ่ง
“ครืด..ครืด...” ต้นผลสิ้นหวังดูเหมือนจะคลุ้มคลั่งไปแล้ว และกิ่งของมันหลายกิ่งเริ่มกวาดใส่และล้อมบีบีไว้ ลินลี่ย์เห็นสถานการณ์จึงใช้สนามพลังศิลาดำเขานึกแผ่รัศมีออกไปเป็นวงหลายร้อยเมตร
พลังดึงดูดลงพื้น!
กิ่งเหล่านั้นตกลงพื้นอย่างช่วยไม่ได้ แต่พวกมันทั้งหมดเลื้อยเข้ามาจะจับบีบี
“ควั่บ” ลินลี่ย์บุกเข้าหาเช่นกัน
“ควั่บ” บิลลี่ย์ไม่ลังเลเช่นกันรีบฉวยโอกาสขึ้นไปข้างหน้า
การเคลื่อนไหวของต้นผลสิ้นหวังตอนนี้ช้าลงมากและมันพบว่ายากจะจับบีบีกับลินลี่ย์ได้ แต่..กิ่งต้นไม้ไม่พยายามจะจับลินลี่ย์ มีหลายกิ่งเริ่มบิดตัวม้วนตัวพันห่อผลสิ้นหวังเอาไว้
ลินลี่ย์ บีบีและบิลลี่ย์ตะลึง
ตอนนี้ผลสิ้นหวังถูกห่อคลุมไว้ด้วยกิ่งไม้ พวกเขาจะรับเอาไปได้อย่างไร?
“ครั้งสุดท้าย ต้นผลสิ้นหวังแค่ขัดขวางช่วงเวลาหนึ่ง แต่มันไม่ดุร้ายอย่างนี้!” บิลลี่ย์กล่าวอย่างไม่เข้าใจ
ลินลี่ย์และบีบีลอยตัวอยู่ในอากาศจ้องมองต้นผลสิ้นหวัง
“พี่ใหญ่! เราจะเอายังไงดี?” บีบีถาม
“นี่เป็นเรื่องค่อนข้างยุ่งยาก” ลินลี่ย์ขมวดคิ้วและจากนั้นใช้กระบี่เงาลวงฟันใส่ต้นผลสิ้นหวัง กระบี่เงาลวงโปร่งใสอยู่แล้วและขณะที่ระลอกพลังกระบี่ฟันออกไป แต่ละกระบี่จะสร้างรอยฉีกในมิติได้ กระบี่เงาลวงฟันใส่ลำต้นหลายครั้ง แต่ว่าแต่ละกระบี่นั้นยากจะฟันผ่านลำต้นได้
ฟาดฟันไปหลายร้อยกระบี่! แต่หลังจากฟันใส่แต่ละครั้งกิ่งไม้จะคืนสภาพทันที
“วูบ!”
ทันใดนั้นกิ่งหลายกิ่งพุ่งเข้าโจมตีลินลี่ย์ที่อยู่ใกล้ๆ
ลินลี่ย์สีหน้าเปลี่ยน และทิศทางของสนามพลังศิลาดำถูกเปลี่ยนไปทันทีพลังผลัก!
กิ่งไม้ช้าลงอย่างช่วยไม่ได้ และลินลี่ย์บินถอยหลังทันที
“บีบี!กิ่งไม้เหล่านี้มีความแข็งมาก และมีมากมายเกินไป ทันทีที่ข้าฟันใส่ กิ่งไม้จะฟื้นฟูความเสียหายได้ในทันทีก่อนที่ข้าจะฟันกระบี่ที่สองด้วยซ้ำ และมันยังมีพลังโจมตีวิญญาณที่ทรงพลัง ข้าไม่กลัวพลังหวดฟาดจากกิ่งไม้ แต่ถ้ากิ่งเป็นร้อยฟาดใส่ข้าด้วยพลังที่มันมีหรือถ้ากิ่งเหล่านั้นรัดจับข้าได้ นั่นจะยากรับมือได้ยิ่งกว่าถูกงูเขียวรัดไว้เสียอีก” ลินลี่ย์คุยทางใจ
“ดูเหมือนว่ามีเพียงเงื่อนไขเดียวเสียแล้ว” บีบีบินตรงไปข้างหน้า
ทันใดนั้น...
เงาลวงตาหนูกินเทพที่สูงถึงหลายสิบเมตรปรากฏอยู่ข้างหน้าบีบี รัศมีที่ทรงพลังนั้นทำให้โบลนและบิลลี่ย์ตกใจสั่นสะท้านทั้งคู่ และพลังที่ไม่เหมือนใครนี้ถูกนำไปใช้กับต้นผลสิ้นหวัง
“อีกแล้ว, หลังจากเป็นครั้งที่สองนี้ บีบีจำเป็นต้องได้พัก” ลินลี่ย์ได้แต่พูดกับตัวเอง
ลินลี่ย์มั่นใจในบีบี แต่ผลที่ออกมาทำให้ลินลี่ย์รู้สึกประหลาดใจ “เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?” ไม่มีประกายเทพบินออกมาจากต้นผลสิ้นหวัง และมันไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย ขณะที่บีบีกลับลงมาอยู่ที่พื้นมองอย่างงงๆ “พี่ใหญ่! ข้า..ข้าไม่รู้สึกถึงประกายเทพ!”
“ไม่รู้สึกถึงเลยหรือ?” ลินลี่ย์ตะลึง
“ต้นผลสิ้นหวังนี้ไม่มีประกายเทพ” บีบีมั่นใจเต็มที่
“ถ้าเป็นเช่นนั้น อย่างนั้นก็คงลำบาก ต้นผลสิ้นหวังนี้... มิน่าเล่ามันถึงสามารถหล่อเลี้ยงและสร้างของวิเศษอย่างผลสิ้นหวังขึ้นมาได้ ยากจะรับมือได้จริงๆ” ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว “แต่จากสิ่งที่บิลลี่ย์พูด ครั้งสุดท้ายที่ต้นผลสิ้นหวังปรากฏ ต้นผลสิ้นหวังไม่ได้แสดงให้เห็นว่ามันขัดขวางเช่นนั้น มันมีอารมณ์ป้องกันเล็กน้อยก่อนที่จะยอมให้คนเก็บเกี่ยวผลของมันไป ทำไมถึงเป็นเช่นนี้..?”
ขณะนั้นเอง..
“ควั่บ!”บิลลี่ย์เปลี่ยนร่างเลือนรางบุกเข้าหาต้นผลสิ้นหวังอีกครั้ง ลินลี่ย์และบีบีไม่เร่ง ปล่อยให้บิลลี่ย์ลองดู
“ไม่มีทางที่เขาจะจัดการกับต้นผลสิ้นหวังได้” ลินลี่ย์พูดกับตนเอง
เขาไม่เชื่อว่าบิลลี่ย์ยังจะมีหวัง!
“วืดดด!” กิ่งไม้ที่ป้องกันเหล่านั้นที่รายรอบผลสิ้นหวังเปิดออกทันที ขณะเดียวกันมันเหมือนกับอ้าแขนรับบิลลี่ย์ไว้ในอ้อมกอด.. และบิลลี่ย์กระแทกกับกิ่งที่อยู่ใกล้ทันทีอาศัยแรงสะท้อนพุ่งเข้าหาผลสิ้นหวัง ขณะที่กิ่งโดยรอบดูเหมือนจะลดการต่อต้านลง..
บิลลี่ย์แค่หลบหลีกกิ่งที่โอบล้อมเหล่านั้นเข้าไปและเด็ดผลสิ้นหวังสีใสทันที
“มันเป็นของข้า!” บิลลี่ย์ดีใจแทบคลั่ง
ขณะเดียวกันบิลลี่ย์ไม่ลังเลแม้แต่น้อยกลืนลงท้องไปในเวลาไม่กี่วินาที
ลินลี่ย์และบีบีเหมือนกับถูกสายฟ้าฟาด
“มันเรื่องอะไรกันนี่?” บีบีไม่อยากเชื่อ
“ทำไมต้นผลสิ้นหวังไม่พยายามขัดขวาง?” ลินลี่ย์ไม่เข้าใจเช่นกัน เนื่องจากท่าทีที่กิ่งต้นผลสิ้นหวังแสดงออกมันสามารถขัดขวางบิลลี่ย์ได้แน่ ต่อให้มันไม่ขัดขวางเขา..มันก็สามารถทำอย่างเดียวที่ทำกับลินลี่ย์และบีบีได้คือใช้กิ่งไม้คลุมทับปิดบังผลสิ้นหวังเอาไว้ บิลลี่ย์คงไม่สามารถรับเอาผลสิ้นหวังไปได้
แต่...
ต้นผลสิ้นหวังกลับเต็มใจเปิดกิ่งออกและขัดขวางเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“มันดูเหมือนว่าต้นผลสิ้นหวังเปิดทางให้บิลลี่ย์” ลินลี่ย์พูดอย่างไม่เข้าใจ
“ครืดดด...” ทันใดนั้นต้นผลสิ้นหวังเริ่มสั่นสะท้าน ลำต้นของต้นผลสิ้นหวังจมลงไปในดินและจากนั้นกิ่งทั้งหลายของมันก็จมลงไปในดินด้วยเช่นกัน มันยังดึงซากของงูเขียวยักษ์ลงไปใต้ดิน แค่ช่วงเวลาไม่กี่อึดใจต้นผลสิ้นหวังก็หายไปโดยสิ้นเชิง
ต้นผลสิ้นหวังจากไปแล้ว!
“ฮ่าฮ่า...”ทันใดนั้นเสียงหัวเราะดังขึ้น บิลลี่ย์ลืมตาอีกครั้ง
“เอ๊ะ?”ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่ารัศมีของบิลลี่ย์เปลี่ยนไป
“ขอบคุณเจ้าทั้งสองคน” บิลลี่ย์มองดูลินลี่ย์กับบีบีขณะที่โบลนวิ่งเข้ามาหาอย่างตื่นเต้นเช่นกัน “พี่ใหญ่, ท่านทำสำเร็จแล้วหรือ?” โบลนรู้ดีว่าพี่ชายของเขาต้องทนลำบากมามากแค่ไหนกว่าจะได้ผลสิ้นหวังนี้ ครั้งแรกที่เขาเข้ามาในภูเขาสิ้นหวัง แม้ว่าเขาจะได้พบผลสิ้นหวัง แต่เขาไม่สามารถรับเอาไว้ได้
และจากนั้นเขารอคอยขณะที่ฝึกฝนไปด้วยเตรียมตัวรอในครั้งต่อไป
เขารอคอยอย่างโดดเดี่ยวมานานนับปีไม่ถ้วนอดทนจนประสบผลสำเร็จ
“ท่านทั้งหลาย, ครั้งก่อนนั้นต้นผลสิ้นหวังก็ขัดขวางคร่าวๆเหมือนกัน แต่ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่ามันตั้งใจขัดขวางพวกท่านทั้งสอง” บิลลี่ย์หัวเราะขณะที่เขามองลินลี่ย์และบีบี “ข้าคิดว่า...คงเป็นเพราะบีบีฆ่างูวิญญาณ!”
“งูวิญญาณ?” ลินลี่ย์และบีบีรู้สึกตกใจ
“งูวิญญาณและต้นผลสิ้นหวังอยู่ด้วยกันตลอดมา หลังจากผ่านเวลามานานนับปีไม่ถ้วนพวกมันต้องมีความผูกพันทางอารมณ์ที่แข็งแกร่ง บอกข้าที.. แล้วเป็นไปได้อย่างไรที่ต้นผลสิ้นหวังจะยินยอมมอบผลสิ้นที่มันบำรุงเลี้ยงดูให้ท่าน?”บิลลี่ย์พูดพลางหัวเราะ
