ตอนที่ 18-25 ผลสิ้นหวังปรากฏ
บิลลี่ย์และน้องชาย, ลินลี่ย์บีบีทั้งสองกลุ่มเดินเรียงแถวไปข้างหน้า อย่างไรก็ตามทั้งสี่คนไม่สามารถเดินหน้าด้วยความเร็วสูงและในระหว่างทางพวกเขายังคงมองดูพื้นที่รอบๆ ด้วยความระมัดระวัง
“พี่ใหญ่! บอกข้าทีอะไรทำให้ท่านคิดว่าผลสิ้นหวังดูเหมือนจะช่วยเพิ่มพลังได้?” ตาของบีบีเต็มไปด้วยความสงสัยขณะที่เขาคุยทางใจ
ลินลี่ย์มองดูรอบๆเช่นกัน “ผลสิ้นหวัง....ผลสิ้นหวัง..มันอาจดูเหมือนผลไม้ธรรมดา ฮึ่ม... มีบางอย่างที่รู้สึกแปลก!” ลินลี่ย์สูดอากาศและขณะที่เขาทำอย่างนั้น เขารู้สึกว่าได้กลิ่นที่ผิดปกติเข้าไปในร่างกาย ใจของเขากระจ่างชัดทันที และผลกระทบจากหมอกซึ่งมีอยู่ตลอดเวลาถูกขับสลายไปทันที
“พี่ใหญ่!หมอกเทาข้างหน้าเบาบางลงมาก” บีบีรีบพูด
ลินลี่ย์มีความคิดอย่างหนึ่ง “ดูเหมือนว่าเราเกือบไปถึงที่นั่นแล้ว ไปกันเถอะ!”
เขารีบก้าวเดินและบิลลี่ย์กับน้องชายของเขาก็ทำอย่างเดียวกัน ลินลี่ย์เดินขึ้นไปอีกประมาณร้อยเมตรแล้วพบว่าหมอกสลายไปสิ้นเชิง “นั่นมันต้นอะไร?” ลินลี่ย์จ้องมองกลางพื้นที่ว่างข้างหน้า และเห็นต้นไม้พุ่มขนาดใหญ่เจริญเติบโตเต็มที่อยู่ต้นหนึ่ง
ลำต้นใหญ่ของต้นไม้พุ่มใหญ่ขนาดสองคนโอบสูงไม่เกินสามสิบเมตร
อย่างไรก็ตามต้นไม้มีกิ่งเป็นล้าน แต่ละกิ่งยาวอย่างน้อยร้อยหรือสองร้อยเมตร กิ่งไม้ยาวขนาดนี้และมีมากมาย ส่งผลให้ให้ต้นไม้พุ่มต้นเดียวกินพื้นที่ในรัศมีหลายร้อยเมตร
“พี่ใหญ่, ดูสิ, นั่นอะไร?” บีบีเรียกด้วยความประหลาดใจ
ลินลี่ย์หรี่ตา
ที่ยอดของต้นไม้พุ่มบนกิ่งขนาดใหญ่ภายในกลุ่มใบไม้มีผลไม้ผลหนึ่งที่มีขนาดโตกว่ากำปั้นเล็กน้อย ผลไม้นี้เป็นทรงกลมแทบจะสมบูรณ์มีผิวสีม่วงที่ดูโปร่งใสและมีแสงสุกใสแพรวพราว ขณะเดียวกัน มันสลายหมอกให้กระจายหายไปต่อเนื่อง
“สดชื่นดีจริงๆ” ลินลี่ย์สูดหายใจลึกและใจของเขารู้สึกกระจ่างขึ้นและวิญญาณของเขารู้สึกสบาย “นี่..?นี่คือผลสิ้นหวังหรือ?”
ลินลี่ย์อดชำเลืองมองบิลลี่ย์และน้องชายเขาที่อยู่ใกล้ๆไม่ได้ ตาของบิลลี่ย์เป็นประกายขณะมองดูผลสิ้นหวัง แต่เขาไม่เร่งรีบเข้าไปเขากลับพูดอย่างชัดเจน “ลินลี่ย์! นั่นคือผลสิ้นหวัง! อย่างไรก็ตามข้าขอเตือนเจ้าไว้ก่อน ผลสิ้นหวังไม่ใช่ว่าจะเก็บเกี่ยวกันได้ง่าย อสรพิษวิญญาณที่ปกป้องผลวิญญาณยังไม่ปรากฏออกมา”
หลังจากเคยผ่านช่วงเวลาเก็บเกี่ยวผลสิ้นหวังมาเป็นเวลานานนับปีไม่ถ้วนบิลลี่ย์รู้ชัดว่าอันตรายเพียงไหน
ลินลี่ย์รู้ดีเช่นกัน...
ว่าแม้ดูเหมือนว่าผลสิ้นหวังจะอยู่กับที่เหมือนธรรมดา แต่ถ้าเขารีบเร่งเข้าไปเขาจะต้องลำบากแน่นอน
“พี่ใหญ่! ข้าจะเข้าไป” บีบีมั่นใจและเตรียมตัวบุกเข้าไป
“บีบี! อย่าเพิ่งรีบร้อน” ลินลี่ย์ตวาด
“เอ๊ะ?” บีบีมองดูเขา
“ตอนนี้ดูให้ดีสิ” ลินลี่ย์จ้องมองบริเวณรอบตัวเขา ทันใดนั้น...
“ครืดดด..” ใบไม้เขียวบนกิ่งไม้ที่มีผลสิ้นหวัง ขณะที่ถูกลมพัดก็เริ่มสั่นไหวเสียงนั้นทำให้เกิดความวุ่นวายเงียบๆ ทันทีขณะเดียวกันที่แผ่กระจายอยู่ในพื้นที่โดยรอบหลายร้อยเมตรก็เริ่มเต็มไปด้วยพลังงานสีเขียวและ....
งูเขียวค่อยๆโผล่ออกมาทีละตัวซึ่งมีขนาดเท่าฝ่ามือเกิดขึ้นมาบนใบไม้เขียว
“มากมายจริงๆ!” บีบีสูดหายใจหนาวเหน็บ
แม้ว่าเขาจะไม่กลัวงูเขียวแต่เมื่อเห็นพวกมันมีจำนวนมากมาย เขายังรู้สึกว่าขนลุกชัน ลินลี่ย์อดหรี่ตาไม่ได้ แต่แค่เพียงกวาดตามองครั้งเดียว เขาเห็นงูเขียวนับเป็นพันๆ ตัว งูเขียวอีกนับไม่ถ้วนปรากฏอยู่บนทุกส่วนของต้นไม้
“นี่เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น”บิลลี่ย์พูดเย็นชา
“งูวิญญาณ, เจ้าจะออกมาก็ได้” เสียงของบิลลี่ย์ดังขึ้น “อะไร! เจ้าต้องการให้ข้ามาหาเจ้าและซุ่มโจมตีหรือ?”
ลินลี่ย์กับบีบีตะลึง
งูวิญญาณ? หรือว่างูเขียวเหล่านี้ไม่ใช่งูวิญญาณ?
“ฮ่าฮ่า,ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะรู้ความคงอยู่ของข้าด้วย!” เสียงชั่วร้ายชัดเจนดังออกมาจากท่ามกลางกิ่งไม้ “นี่ช่างน่าสนใจมากเช่นกัน ข้าอยากจะเล่นกับพวกเจ้ามากกว่านี้สักหน่อย ตอนนี้ข้าต้องเปิดเผยตัวเองเสียแล้ว..น่าประหลาดใจเสียจริง” เสียงยังคงดังออกมาและมันเปิดเผยร่างจริงอยู่ด้านบนต้นผลสิ้นหวัง!
ลินลี่ย์บีบีและโบลนอดสะดุ้งไม่ได้
งูเขียวขนาดใหญ่ยาวเกือบสิบเมตรหนาเท่าแขนโผล่ออกมาจากกิ่งก้านของต้นไม้ช้าๆงูใหญ่ตัวนี้พันรอบลำต้นชูศีรษะขึ้น ตาของมันเป็นประกายสีม่วงกำลังจ้องมองลินลี่ย์บิลลี่ย์และอีกสองคนที่อยู่ห่างออกไป
สายตาสีม่วงของอสรพิษดูเหมือนจะทิ่มแทงพวกเขาได้!
ลินลี่ย์บีบีอดหรี่ตาแคบไม่ได้ ไม่ยอมจ้องเข้าไปในตาของอสรพิษสีเขียวตรงๆ
“ลินลี่ย์! สิ่งที่เราต้องทำก็คือ...ขณะที่ถูกอสรพิษเขียวนับไม่ถ้วนโจมตีและมีอสรพิษวิญญาณคอยป้องกันเราก็คือไปเอาผลสิ้นหวัง” บิลลี่ย์กล่าวอย่างใจเย็น “ลินลี่ย์, ข้าขอเตือนเจ้าอย่างหนึ่ง อสรพิษวิญญาณสามารถควบคุมต้นสิ้นหวังให้โจมตีและรวบจับเจ้า ใครก็ตามที่ได้รับผลสิ้นหวัง ผลสิ้นหวังจะกลายเป็นของคนผู้นั้น”
หลังจากพูดเสร็จร่างทั้งหมดของบิลลี่ย์เริ่มแผ่รัศมีธาตุดินสีเหลือง
“พลังเทพธาตุดิน?” ลินลี่ย์เลิกคิ้ว
บีบีตื่นเต้นเลียริมฝีปาก“พี่ใหญ่, คอยดูข้าต้องได้ผลสิ้นหวังนั้น! ข้าไม่กลัวงูน้อยเหล่านั้น ผลสิ้นหวัง..จะต้องเป็นของข้า!” มีดสั้นประกายเทพปรากฏอยู่ในมือของลินลี่ย์ และเขาทำให้บิลี่ย์มองอย่างระวังตัวเช่นกัน
บิลลี่ย์กำลังเกร็งพลังตนเองอย่างเห็นได้ชัด...
“ฮ่าหหหห์!”
ในทันใดนั้นเสียงตะโกนดังขึ้น รัศมีสีเหลืองเข้มบนร่างของบิลลี่ย์ผสานอยู่รอบๆ ขาขวาของเขา บิลลี่ย์ยกขาขวาและจากนั้นกระทืบอย่างรุนแรงเป็นแนวเส้นตรงไปตามพื้น “บึ้ม!”แผ่นดินทั้งหมดมีเสียงระเบิดดังน่ากลัวขณะที่แสงสีเหลืองถูกปล่อยออกมาจากเท้าของเขาผ่านพื้นดิน
สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือ...
พื้นใต้เท้าของบิลลี่ย์ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย
“ระเบิดที่ระเบิดจากเคล็ดชีพจรโลก?” ลินลี่ย์สามารถคาดได้ถึงเคล็ดที่แฝงอยู่ในพลังโจมตีนี้ แต่เพราะตอนนี้ ลินลี่ย์เองไม่สามารถทำได้ ลินลี่ย์มองไปทางต้นไม้ทันที
“ปัง!” “ปัง!” “ปัง!” “ปัง!”
ในพื้นใต้ต้นไม้ยักษ์ เสียงระเบิดดังกึกก้องครั้งแล้วครั้งเล่า และปรากฏรูหลุมภายในภูเขาหินขณะที่หินแตกกระเด็นไปทุกทิศทาง กิ่งไม้เล็กของต้นผลสิ้นหวังถูกอัดกระแทกและแตกกระจาย ขณะที่งูเขียวหลายตัวรีบหลบหนีเช่นกัน
แม้ว่าลำต้นใหญ่ของต้นสิ้นหวังจะสั่นสะเทือน แต่ลำต้นและกิ่งที่ใหญ่ก็ไม่ได้รับความเสียหายมากนัก พวกมันแข็งแรงอย่างเห็นได้ชัด มีแต่เพียงกลุ่มและใบที่เล็กกว่าได้รับความเสียหาย
สับสนวุ่นวาย!
กิ่งเล็กๆและใบไม้ที่แตกกระจายปลิวไปทั่วทุกที่ทำให้ต้นผลสิ้นหวังอยู่ในสภาพยุ่งเหยิง
“ไปกัน!” ตาของลินลี่ย์เป็นประกาย เขาพุ่งไปข้างหน้าราวกับธนูหลุดจากแล่ง
“นี่ได้เวลาแล้ว!” บีบีบุกออกไปทันทีเช่นกัน
แต่บิลลี่ย์มีปฏิกิริยาไวกว่าบีบีและลินลี่ย์เล็กน้อย เขาขึ้นหน้าไปด้วยความเร็วสูง ร่างของเขาเริ่มปล่อยรัศมีสีเหลืองซึ่งแผ่ระลอกพลังออกไปอย่างต่อเนื่อง สายตาของบิลลี่ย์มั่นคง และในมือของเขาถือดาบศึกสีดำสนิท
“ฮ่าฮ่า...” เสียงหัวเราะชั่วร้ายดังออกมาจากต้นไม้
ทันใดนั้น...
“ควั่บ!” “ควั่บ!” “ควั่บ!” “ควั่บ!”
งูเขียวนับไม่ถ้วนร่วงลงมาจากใบไม้เขียวของต้นไม้ราวกับฝนเท งูเขียวนับไม่ถ้วนยังคงโจมตีใส่ลินลี่ย์บีบีและบิลลี่ย์ ขณะที่โบลนยืนอยู่ห่างๆไม่กล้าบุกเข้ามา
ลินลี่ย์เมื่อเห็นงูเขียวมากมายเต็มท้องฟ้าบุกเข้าโจมตีเขาก็ถูกบังคับให้ออกไปทั้งหมด
แสงรัศมีสีเหลืองแผ่ออกจากร่างของลินลี่ย์เช่นกันคลุมทั้งตัวเขาและบีบีไว้ในลูกโลกกลมเส้นผ่าศูนย์กลางสิบห้าเมตร เมื่องูเขียวพุ่งเข้ามาเหมือนธนูและตกลงในสนามพลังศิลาดำความเร็วของมันตกลงทันทีและพวกมันช้าลงมาก
ภายใต้คำสั่งของงูวิญญาณงูเขียวเหล่านี้รู้ถึงพลังผลักที่น่ากลัวของสนามพลังศิลาดำ
แต่ถ้าพวกมันไม่เข้าไปในสนามพลังศิลาดำพวกมันจะไม่สามารถทำอันตรายลินลี่ย์ได้แม้แต่น้อย ดังนั้นพวกมันไม่มีทางเลือก ได้แต่บุกเข้าไป
“ฮ่าฮ่า, มากัดข้าเลยพวกเจ้าทุกตัวมากัดข้าได้เลย” บีบีตะโกนลั่นขณะที่เขาขึ้นมาอยู่หน้าลินลี่ย์ที่มีงูกลุ่มใหญ่รวมตัวกันบุกเข้ามา ขณะเดียวกันร่างของบีบีเปลี่ยนหลายสิบร่างและพร้อมกับเสียงระเบิดดังปังมีดสั้นของเขาเริ่มแทงใส่ร่างงู ขณะที่ฝ่ามือของเขาเริ่มฟาดใส่ร่างของพวกมัน เสียงเหล่านี้ดังขึ้นไม่หยุด
พอมีบีบีอยู่ข้างหน้าแรงกดดันของลินลี่ย์ลดลงไปมาก
งูเขียวที่กระจายตัวกันเริ่มมารวมตัวรายรอบด้านพวกเขาทั้งหมด ลินลี่ย์เริ่มควงกระบี่เงาลวงอย่างใจเย็นใช้พลังแก่นธาตุลมทำให้กระบี่เปลี่ยนแปรเป็นเงาลางเลือนนับไม่ถ้วนเต็มอยู่รอบพื้นที่การเคลื่อนไหวขึ้นลงคล่องแคล่วดูเหมือนร้ายกาจ และแม้แต่พื้นที่มิติเองดูเหมือนจะหดลงบีบบังคับรอบงูเขียวเหล่านั้น
“ฟ่อ...”
ความเร็วของงูเขียวในสนามพลังศิลาดำตกลงมาก เมื่อเผชิญกับกระบี่เงาลวง...กลุ่มเสียงที่หนาแน่นสามารถได้ยินขณะที่งูตัวแล้วตัวเล่าขาดตกลงไปบนพื้นเงากระบี่เลือนรางกลายเป็นเหมือนเยื่อกระดาษ ครั้งล่าสุดลินลี่ย์ยังไม่มีประสบการณ์ แต่ครั้งนี้ลินลี่ย์เตรียมไว้ล่วงหน้าดังนั้นการใช้วิชาของเขาจึงมีความผ่อนคลายมากขึ้น
กลุ่มงูส่วนใหญ่เกินพันตัวบินเข้าหาลินลี่ย์และโจมตีพร้อมกันทั้งหมด
อย่างไรก็ตามยังมีสามตัวที่ทำให้เขาบาดเจ็บเล็กน้อยและไม่กลัวที่จะบุกเข้าหาลินลี่ย์ต้องการจะกัดเขาให้ได้
“ฮึ่ม” ลินลี่ย์เปลี่ยนตำแหน่งแรงดึงดูดอย่างต่อเนื่อง
สนามพลังศิลาดำ...แรงโน้มถ่วงเปลี่ยนแปลงได้อย่างกะทันหัน
การเปลี่ยนแปลงกะทันหันในตำแหน่งแรงดึงดูดทำให้งูเขียวไม่ทันระวังตัวและร่วงลงข้างล่างไม่สามารถกัดลินลี่ย์ได้แม้แต่น้อย
“ควั่บ!” “ควั่บ!” “ควั่บ!” ทั้งสามคนใช้ดาบฟันสังหารงูเขียวได้เร็วพอพวกมันร่วงลงกับพื้นก็ฆ่าพวกมันทันที
บางครั้งการเปลี่ยนตำแหน่งทิศทางแรงดึงดูดก็เป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพมาก
“บิลลี่ย์ผู้นั้น...” ลินลี่ย์ชำเลืองมองดูเขาและอดรู้สึกตกใจไม่ได้ ชั้นแสงสีเหลืองรอบกายเขาสั่นกระพริบต่อเนื่อง เมื่องูเขียวโจมตีเข้ามาบิลลี่ย์แค่ปล่อยให้พวกมันโจมตีโดนเขา แต่ในทันทีที่พวกมันเข้าไปในแนวแสงสีเหลืองร่างของพวกมันจะเริ่มสั่นและจากนั้นต่อมาจะมีเสียงระเบิดปัง ร่างของงูแหลกเหลว
“พลังชีพจรโลก พลังชีวิตที่ไม่มีหยุดขณะเดียวกันแก่นธาตุดิน” เพียงชำเลืองมองชั่วพริบตาลินลี่ย์ก็รู้ว่าบิลลี่ย์ใช้เคล็ดธาตุดินชนิดไหน
หลอมรวมเคล็ดลึกลับต่างชนิดย่อมให้ผลที่ต่างกัน
สิ่งที่ลินลี่ย์ไม่รู้ก็คือนี่เป็นวิชาที่ดีที่สุดที่บิลลี่ย์เอาออกมาใช้ หลังจากขบคิดวิธีการจัดการกับงูเขียวมานานนับปีไม่ถ้วนเขาใช้เวลาเกือบร้อยล้านปีถึงได้วิชานี้มา แต่ในแง่ความเร็วในการบิน บีบีไม่ต้องให้ความสนใจงูเขียวแม้แต่น้อย เขาไวกว่าบิลลี่ย์เล็กน้อย บีบีเคลื่อนไหวเหมือนสายฟ้าแล่นไปด้านข้างของต้นไม้ใหญ่
“ฮ่าฮ่า ผลสิ้นหวังเป็นของข้า!” บีบีร้องออกมาอย่างร่าเริง ขณะที่เขาย่องเข้าไปหาผลสิ้นหวัง
“ฟ่ออออ...” เสียงดังเข้ามาในใจของบีบี และบีบีอดรู้สึกมึนงงไม่ได้
ทันใดนั้นหัวยักษ์ของงูเขียวโผล่ออกมาข้างตัวบีบีทันทีมันอ้าปากกล้าและกัดบีบี การปรากฏตัวออกมาของหัวงูนี้เกิดขึ้นเร็วราวกับสายฟ้า และบีบีรู้สึกมึนศีรษะไม่สามารถตั้งหลักได้ทันเวลา หัวงูยักษ์กัดศีรษะของเขาเต็มแรงของมันทันที
“กร้วม!”
“บีบี!” ลินลี่ย์ตกใจ
“บัดซบ!” บีบีตวาดสะบัดตัวอย่างรุนแรงและหนีออกมาจากปากงูยักษ์ได้
แต่งูเขียวยักษ์จ้องมองบีบีอย่างตกใจ วัตถุสีดำร่วงออกมาจากปากงูเขียวยักษ์ ลินลี่ย์เหลียวมองดูและเห็นว่าเป็นเขี้ยวพิษที่หัก!
“เมื่องูเขียวกัดบีบีมันหักเขี้ยวตัวเองด้วยหรือ?” ลินลี่ย์รู้สึกพูดไม่ออก
ขณะที่งูเขียวยักษ์จัดการกับบีบี บิลลี่ย์รีบตรงเข้าไปหาต้นผลสิ้นหวังทันที แต่ขณะที่บิลลี่ย์กำลังจะคว้าผลสิ้นหวัง...
“ควั่บ!”
ต้นผลสิ้นหวังบิดตัวอย่างรุนแรงหลบผ่านการจับคว้าของบิลลี่ย์ได้ขณะที่กิ่งไม้หลายกิ่งกวาดฟาดใส่บิลลี่ย์เหมือนกับมีแขนนับไม่ถ้วนฟาดใส่
บิลลี่ย์ถอดสีหน้า
“พี่ใหญ่!” โบลนมองดูแต่ไกล และอดตกใจไม่ได้ บิลลี่ย์คำรามด้วยความโกรธใช้ดาบในมือฟันเต็มแรง เสียงบึ้มดังขึ้นและระลอกมิติฉีกขาดอยู่รอบดาบศึกปะทะกับกิ่งต้นไม้
ขณะนั้นเอง..
“ควั่บ!”ลินลี่ย์ยังคงพุ่งเข้าหาผลสิ้นหวัง
“บัดซบ” บีบีตะโกนและบุกเข้าหาอีกครั้ง
“โรววววว!” งูเขียวยักษ์อ้าปากด้วยความโกรธพ่นหมอกดำหนาใส่ลินลี่ย์และบีบี และหมอกพิษกักลินลี่ย์และบีบีไว้ภายในอีกครั้ง
