921 - สู่เมืองโบราณอีกครั้ง
921 - สู่เมืองโบราณอีกครั้ง
“เย่ฟ่าน เจ้าก็กลัวตายหรือ? พี่ชายข้าจะสังหารเจ้าด้วยนิ้วเดียว” เป็นเวลาครึ่งเดือนแล้วที่หวังชงหยิ่งผยองมากขึ้นทุกครั้ง
เย่ฟ่านอยู่ที่นี่อย่างสงบ ไม่เร่งรีบ ค่อยๆ เดินทางไปทางตะวันออก เข้าใจโลกมนุษย์นี้อย่างเงียบๆ เหมือนนักพรตเท้าเปล่าที่ชอบนุ่มนุ่งผ้ากระสอบ
“อำนาจของจิตมีอานุภาพมาก ละทิ้งเกียรติยศ และความอัปยศ บ่มเพาะจิตไว้แต่ผู้เดียว ไม่ว่าอะไรๆ ในโลกภายนอกก็มีอานุภาพเช่นนี้” นี่คือคำกล่าวของเขา
เย่ฟ่านเป็นผู้บ่มเพาะการเปลี่ยนแปลงครั้งที่เก้าของอาณาจักรแปลงมังกรแล้ว กระดูกสันหลังของมังกรกำลังจะกลายเป็นกระดูกของเขา หนทางสำหรับการเป็นเซียนเทียมของเขาอยู่ไม่ไกลแล้ว
สิ่งที่เรียกว่าเซียนเทียมคือความสมบูรณ์แบบของอาณาจักรผู้สูงสุด นี่คือขอบเขตของครึ่งเซียนที่แข็งแกร่งที่สุดซึ่งเทียบได้กับราชาสวรรค์เจียงไท่ซู!
จงโจวกว้างใหญ่ไพศาล แม้ว่าเย่ฟ่านจะเดินไปทางตะวันออกนานกว่าครึ่งปี แต่เขาก็ยังไม่สามารถออกจากเขตตะวันตกได้
ในท้ายที่สุดเขาเริ่มข้ามความว่างเปล่าและมาถึงส่วนกลางซึ่งเส้นเลือดอมตะของสำนักฉีซื่อตั้งอยู่
เย่ฟ่านไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับที่นี่ เขาอยู่ที่นี่มาเป็นเวลานาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้เห็นเมืองโบราณ
เขาเริ่มคุ้นเคยกับเมืองซีปามากขึ้น มันมีมาเป็นเวลานานและเป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกของเมืองโบราณในจงโจว ห่างจากสำนักฉีซื่อมากกว่าห้าพันลี้
เมืองนี้โอ่อ่าตระหง่านและสง่างาม กำแพงเหล็กสีดำดูมั่นคง ผังเมืองงดงามและเจริญรุ่งเรือง มีผู้คนหลากหลายจากหลากหลายสำนักและนิกาย ทั้งยังมีการจราจรคับคั่ง
ครั้งหนึ่งเย่ฟ่านเคยประมูลไขกระดูกมังกรที่นี่ และยังฆ่าจินฉีเซียวจากตระกูลจินแห่งเป่ยหยวนนอกเมืองซึ่งสร้างปัญหาให้เขามากมาย
“ข้ากลับมาที่เมืองซีปาแล้ว!”
ชนชั้นสูงบางคนจากสำนักฉีซื่อมักจะมาที่เมืองโบราณแห่งนี้เพื่อประมูลอาวุธและของหายากทุกชนิด หรือซื้อไขกระดูกมังกรแห่งการรู้แจ้งที่หายากในราคาสูงเสียดฟ้า
เมืองโบราณยังคงรุ่งเรืองและงดงาม เย่ฟ่านเดินไปตามถนนและในไม่ช้าข้าก็ได้ยินเสียงโห่ร้องของหวังซ่ง แน่นอนว่ามันมาจากการสนทนาของคนอื่น
“ร่างศักดิ์สิทธิ์มีอะไรเทียบได้กับพี่ชายของข้า ถ้าเขากล้าโผล่หัวออกมา พี่ชายของข้าจะสังหารเขาด้วยนิ้วเดียว”
ทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ เมื่อหวังซ่งเข้ามาน้ำเสียงของเขารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาวิจารณ์เย่ฟ่านว่าเป็นคนไร้ประโยชน์
“เด็กคนนี้หยิ่งผยองจริงๆ จิตใจของเขาชั่วร้ายมาก เขามุ่งมั่นที่จะรบกวนร่างศักดิ์สิทธิ์ไม่หยุดหย่อน”
“ข้าคิดว่าหลายคนคงเห็นว่าถ้าร่างศักดิ์สิทธิ์โตขึ้น เขาจะเป็นศัตรูตัวฉกาจของจักรพรรดิน้อยแดนเหนือในอนาคต หวังซ่งคงเป็นห่วงพี่ชายของเขา”
“จิตใจของเด็กคนนี้ลึกซึ้งเหลือเกิน?”
เย่ฟ่านไม่มีอะไรต้องโกรธ เขาผ่านประสบการณ์มามากมาย เขาไม่สนใจคำสบประมาทใดๆ อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดจะปล่อยปละละเลยในเรื่องนี้
หวังซ่งมาถึงเมืองซีปา เมื่อได้ยินข่าวเช่นนี้เย่ฟ่านก็ยิ้มและรู้สึกว่าถึงเวลาแล้ว
ไม่มีใครคาดคิดว่าเมื่อเย่ฟ่านมาที่เมืองซีปา เขาไม่ได้ปกปิดตัวตนของเขา เข้าไปในเมืองด้วยร่างจริงของเขา และตะโกนดังไปทั่วเมือง
“หวังเถิง ออกมา”
เสียงคำรามดังลั่นทำให้เมืองโบราณทั้งเมืองสั่นสะเทือน ทันใดนั้นก็มีร่างมากมายปรากฏขึ้นบนกำแพงเมืองสีดำ และผู้คนจำนวนมากก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า
“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขากล้าดีอย่างไรถึงกลับมาที่นี่อีก”
“ครั้งนี้เขามาเพื่อฆ่าจักรพรรดิน้อยแดนเหนือ ประกาศโจ่งแจ้งขนาดนี้เชียวหรือ?”
เย่ฟ่านยืนอยู่นอกเมือง สวมชุดนักรบที่คลุมด้วยผ้าสีทอง แสงศักดิ์สิทธิ์ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า พลังโลหิตทะลุผ่านโลกเหมือนมังกรและสามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากระยะไกล
“หวังเถิง ออกมาสู้กับข้า”
เขายืนอยู่ตรงนั้นราวกับเทพแห่งสงคราม ผมหนาสีดำปลิวไสวไปตามสายลม ดวงตาเฉียบคมแสงศักดิ์สิทธิ์เจิดจ้า หันหน้าไปทางเมืองซีปา หนึ่งในสิบเมืองโบราณในจงโจว
“เจ้า โอหังนัก”
หวังซ่งบินออกจากเมืองโบราณและยืนอยู่บนท้องฟ้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ครั้งที่แล้วเขาเกือบถูกเย่ฟ่านทุบตีจนตาย
“เรียกพี่ชายของเจ้าออกมา อย่าหลบๆ ซ่อนๆ ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งเจ้าเดินทางไปพบบรรพบุรุษในนรกเดี๋ยวนี้” เย่ฟ่านกล่าวอย่างใจเย็น
หวังซ่งลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับองครักษ์ระดับผู้สูงสุดหลายคน และมีสัตว์โบราณสองตัวในหมู่พวกเขา เกล็ดของพวกมันเปล่งประกายสีทองดุร้ายและน่าเกรงขาม
ในเมืองซีปาผู้คนจำนวนมากตื่นตระหนก พวกยืนอยู่และเฝ้าดูจากระยะไกล มีศิษย์จำนวนมากจากสำนักฉีซื่อ มีองค์หญิงจากราชวงศ์เทพ และยังมีผู้สืบทอดสายตรงของนิกายที่ยิ่งใหญ่อีกด้วย
“พี่ชายของเจ้าอยู่ที่ไหนให้เขาออกมาสู้กับข้า” เย่ฟ่านถาม
“เจ้าไม่มีโอกาสได้สู้กับพี่ชายของข้าหรอก เราเตรียมการที่จะจับกุมเจ้ามานานแล้ว!” หวังซ่งเย้ยหยัน
“หวังเถิงตายแล้วหรือ?” เย่ฟ่านกล่าวอย่างหยาบคาย
“พี่ชายของข้าไปที่ตงหวงแล้ว ดังนั้นข้าจึงไม่มีเวลาคุยกับเจ้า ข้าจะกำจัดเจ้าที่นี่!” หวังซ่งเหยียดนิ้วออกและกล่าวว่า “ข้าจะบดขยี้เจ้าเอง วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า”
หวังเถิงไปที่ตงหวง เป็นไปได้ที่เขาจะเข้าไปในรังหมื่นมังกร หรือภูเขาสีม่วงที่จักรพรรดิอู๋เป่ยประทับอยู่หรืออาจจะเข้าไปในดินแดนโบราณอื่นของดินแดนศักดิ์สิทธิ์บางแห่ง
นี่เป็นข่าวที่น่าทึ่งที่เย่ฟ่านซื้อผ่านไป๋เสี่ยวเหมินจากศาลาเทียนจี้และหงเฉินซวนระหว่างทาง
นิกายโบราณทั้งสามล้วนติดหนึ่งในร้อยนิกายในจงโจว พวกเขามีต้นกำเนิดมาตั้งแต่ยุคโบราณและข่าวที่พวกเขาให้มานั้นย่อมสามารถเชื่อถือได้อย่างแน่นอน
ในเวลาเดียวกัน มีข่าวอีกว่าหวังเถิงมีแนวโน้มที่จะแต่งงานกับตระกูลโบราณที่อยู่ห่างไกลเมื่อเขาไปที่ตงหวง
หวังซ่งเต็มไปด้วยความมั่นใจ ราวกับว่าเขาเชื่อมั่นว่าเขาสามารถสังหารเย่ฟ่านได้ เขาค่อนข้างหยิ่งยโส ชี้ไปที่เย่ฟ่านด้วยนิ้วสั้นๆ ดวงตาของเขามืดมนและกล่าวว่า
“วันนี้ ต่อให้เจ้ามีเก้าชีวิตก็ยังไม่พอที่จะให้ข้าสังหาร”
มียอดฝีมือมากมายยืนอยู่ข้างหลังเขา แม้กระทั่งผู้ที่อยู่ในระดับต่ำที่สุดก็อยู่ในก้าวแรกของการเป็นเซียนเทียมแล้ว
“เจ้าเด็กสารเลว ทำไมไม่นอนกินนมอยู่ที่บ้าน เจ้ารู้หรือไม่ว่าวันนี้เจ้าจะไม่มีโอกาสได้กลับไปอีกแล้ว”
เย่ฟ่านกล่าวพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“โอหังไปเถอะ อีกเดี๋ยวเจ้าจะหัวเราะไม่ออก”
หวังซ่งอายุเพียงสิบเอ็ดหรือสิบสองปีแต่เขาเอามือไพล่หลัง แสดงรอยยิ้มที่น่ากลัวซึ่งดูอย่างไรก็ไม่เข้ากับอายุของเขา
“เอาล่ะข้าจะยืนอยู่ตรงนี้ พวกเจ้าเข้ามาพร้อมกันเถอะ?”
เย่ฟ่านยืนอยู่หน้าเมืองโบราณอย่างไม่ไหวติงและเหลือบมองคนเหล่านี้ด้วยสายตาเย็นชา
ในเวลานี้คนจำนวนในเมืองรวมตัวกันอย่างหนาแน่น ให้ความสนใจกับทุกสิ่งที่อยู่นอกเมือง พวกเขาจะต้องประหลาดใจมาก เย่ฟ่านกล้าทำสิ่งนี้ ซึ่งเกินความคาดหมายของทุกคน
“อย่าวิ่งหนีไปก่อนก็แล้วกัน ผู้อาวุโสฆ่าเขาซะ!”
หวังซ่งโบกมือของเขาอย่างเฉยเมย สายตาที่โหดเหี้ยมของเขาดูไม่เหมือนเด็กแม้แต่น้อย
ข้างหลังเขาชายที่แข็งแกร่งแปดคนจากระดับที่หนึ่งของเซียนเทียมยืนขึ้นและเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ นอกจากนี้สิ่งมีชีวิตโบราณสองตัวก็เดินเข้ามาทีละก้าวดูดุร้ายมาก
ในยุคปัจจุบัน มีเพียงจักรพรรดิน้อยแดนเหนือเท่านั้นที่สามารถเอาสิ่งมีชีวิตโบราณมาเป็นทาสรับใช้ได้ และตอนนี้ก็ให้มันได้ถูกส่งมอบให้กับน้องชายของเขา
“เจ้าสองคนลืมองค์ชายศักดิ์สิทธิ์ไปแล้วหรือ? ช่างความจำสั้นซะจริงๆ !” เย่ฟ่านตวาดอย่างไร้ความปราณี
“องค์ชายศักดิ์สิทธิ์มีสถานะและมีเกียรติ แต่เขาไม่สามารถควบคุมตระกูลเราได้ นายท่านคือสหายของราชาโบราณในตระกูลเรา มีเพียงราชาของเราเท่านั้นที่สั่งเราได้!”
สิ่งมีชีวิตที่สูงประมาณสิบฉื่อร่างปกคลุมด้วยเกล็ดสีทองกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ
หัวใจของเย่ฟ่านหวั่นไหว ข่าวที่เขาได้รับเป็นเรื่องจริง หวังเถิงไปที่ตงหวงเพื่อเข้าสู่รังหมื่นมังกรหรือไปที่ภูเขาม่วงที่ที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อู๋เป่ยประทับหรือสถานที่โบราณอื่น ๆ ?
จักรพรรดิน้อยแดนเหนือต้องการทำอะไร เขาต้องการผูกมิตรกับสิ่งมีชีวิตโบราณหรือไม่ หากมีความขัดแย้งในอนาคตอาจเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิโบราณที่น่ากลัว
