ตอนที่ 31 หยานฉี จริงๆแล้วเจ้าเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้น
เจ้าหน้าที่คนนั้นประหลาดใจที่หยานฉีมารับตราผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้
เพราะมีแค่ผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้เท่านั้นที่สามารถรับตรานี้ได้
"เอาล่ะ ตามข้ามา"
แม้ว่าจะเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ที่แม้ว่าอายุของหยานฉีนั้นจะสามารถเข้าถึงระดับของผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นแล้ว แต่ในฐานหลินไห่ก็มีคนระดับเดียวกับเขามาก
หยานฉีและซู่ซุนเอ๋อติดตามเจ้าหน้าที่ไปที่ห้องทดสอบพลังต่อสู้
"เชิญวัดพลังต่อสู้ของท่านได้"
เจ้าหน้าที่คนนั้นพูดด้วยความเคารพ
หยานฉีได้ยินคำดังนั้นและไปที่เครื่องมือทดสอบพลังต่อสู้
ซู่ซุนเอ๋อรู้อยู่แล้วว่าหยานฉีพลังต่อสู้ถึง 9,000 เธอรู้ว่าความแข็งแกร่งของหยานฉีนั้นใกล้เคียงกับปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้น
เมื่อหยานฉีมาที่เครื่องมือทดสอบพลังต่อสู้ที่อยู่ข้างหน้าเขา เขายกกำปั้นขึ้นมา หายใจเข้าลึกๆแล้วชกออกไป!
ตู้ม!
กำปั้นกระแทกเครื่องมือตรวจจับความแข็งแกร่ง หน้าจอของอุปกรณ์ตรวจจับแรงแสดงพลังต่อสู้ของหยางฉี
พลังต่อสู้ 10,000!
อะไรกัน?!
ซู่ซุนเอ๋อกับเจ้าหน้าที่ตรงนั้นตกใจเป็นอย่างมาก
พลังต่อสู้ 10,000 อย่างงั้นเหรอ?
นี่มันพลังของปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นแล้ว
เจ้าหน้าที่คนนี้รู้สึกว่าเขาหยุดสั่นไม่ได้ ชายที่อยู่ต่อหน้าเขานั้นดูจากอายุน่าจะไม่เกินสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี อายุเพียงแค่นี้เขาอยู่ในระดับปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นแล้วอย่างงั้นหรือ?
เขาไม่เคยได้รับรู้เรื่องของอัจฉริยะที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้มาก่อนเลย
"หยานฉี นี่เจ้าอยู่ระดับปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นอย่างั้นเหรอ? "
ซู่ซุนเอ๋อมองไปที่หยานฉีแล้วถาม
“ใช่ ข้าพึ่งก้าวข้ามไปที่ระดับปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นเมื่อไม่นานมานี้”
หยานฉีตอบกลับ
ซู่ซุนเอ๋อตกตะลึง
เธอรู้สึกถึงช่องว่างระหว่างตัวเธอกับหยานฉีที่ห่างกันราวฟ้ากับเหว
"ด้วยความเคารพ ขอเชิญท่านปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นตามข้ามาเพื่อรับตราผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางนี้"
เจ้าหน้าที่คนนั้นก็หวาดกลัวหยานฉีเช่นกัน
เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นยืนอยู่ต่อหน้าเขา!
หยานฉีอยากจะหัวเราะออกมา เขาคิดว่าถ้าเขาสามารถโจมตีด้วยพลังทั้งหมดของเขา ซู่ซุนเอ๋อและเจ้าหน้าที่จะต้องตกตะลึงมากว่านี้แน่นอน
ไม่นานหลังจากนั้นก่อนที่เขาจะได้ตราสีทอง
ป้ายตราสีทองนั้นเป็นรูปนกอินทรี และมีดาวอยู่ใต้นกอินทรี ซึ่งแสดงถึงระดับขั้นปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้น
หยานฉีสวมตราอินทรีทองไว้ที่หน้าอกของเขา
“ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นแล้ว”
ซู่ซุนเอ๋อดูเหมือนจะยังไม่หายตกใจ และใบหน้าของเธอก็ซีดลงอีก
"นี่เจ้าเป็นอะไรไป?"
หยานฉีนั้นมองไปที่ซู่ซุนเอ๋อแบบงงๆ
“ข้าแค่รู้สึกว่าช่องว่างระหว่างเจ้ากับข้ากว้างเกินไปที่จะทำให้ข้ายอมรับได้”
ซู่ซูนเอ๋อพูดกับหยานฉี
แม้ว่าซู่ซูนเอ๋อจะพูดแบบนั้น แต่หยานฉีก็ยังรู้สึกว่าซู่ซูนเอ๋อไม่ได้คิดร้ายอะไรกับเขา
"ไปกันเถอะ"
หยานฉีและซู่ซุนเอ๋อเดินออกจากองค์กรศิลปะการต่อสู้นั้น
เมื่อพวกเขาออกไปข้างนอก ก็มีบางอย่างเกิดขึ้น
เขาเห็นชายและหญิงชี้ไปที่ชายวัยกลางคนสองคน ชายหญิงคู่นั้นอายุประมาณสิบเจ็ดหรือสิบแปด
"ฮ่า ฮ่า เจ้าน่ะเหรอเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นกลาง?
“คนที่อายุ 30 ปีขึ้นไปนั้นควรจะไปมากกว่าระดับนั้นได้แล้ว”
“แม้ว่าพวกเราจะเป็นเพียงผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้น แต่พวกเราอายุยังน้อย และความสำเร็จในอนาคตของพวกเรานั้นยังเพิ่มได้อีกมากกว่านี้อีก”
ชายวัยกลางคนคนนั้นจึงตอบกลับมา
“แม้ว่าเจ้าจะอายุน้อย แต่อย่าลืมว่าเจ้าเป็นเพียงผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นต้นเท่านั้น”
เมื่อได้ยินคำพูดของผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นกลาง ใบหน้าของชายหญิงคู่นั้นก็แสดงออกมาไม่ถูก
"เจ้ากล้าพูดแบบนี้กับพวกข้าที่เป็นลูกศิษย์ชั้นยอดของโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้เหล็กเมฆางั้นเหรอ!"
ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นคนที่พูดดูถูกทั้งสองคนนั้นรู้สึกประหลาดใจ
"เจ้าพูดว่าอะไรนะ? "
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่คาดคิดว่าชายหญิงที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาจะเป็นนักเรียนของโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้เหล็กเมฆา..