ตอนที่ 30 สถานะของช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญเพียงพอหรือไม่

“พี่หลี่ ไอเด็กแซ่โจวจะมาใช่ไหม” ชายวัยกลางคนที่มีพุงถามพร้อมกับขมวดคิ้วในโรงหลอมที่ 78

 

“ตอนนี้กี่โมงแล้ว? ไอเด็กเหลือขอไม่น่าเชื่อถือจริงๆ!”

 

“เจ้าคิดว่าท่านเสนาบดีเห็นว่าเขาเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารัก ดังนั้นเธอจึง…”

 

“ระวังคำพูดนะพี่ฮัน!” หลี่หงหยวนกล่าวอย่างจริงจัง

 

ไม่ว่าพวกเขาจะมีความสุขแค่ไหน พวกเขาก็ไม่สามารถพูดถึงองค์หญิงลับหลังได้!

คนอ้วนที่ชื่อฮันหัวเราะอย่างเขินอายและไม่กล้าพูดอะไรอีก

 

“ข้าว่าเขาคงกลัวแล้วล่ะ” ผู้ดูแลโรงหลอมอีกคนหนึ่งเปลี่ยนหัวข้อ “มันเป็นเพียงแค่ความฝันที่จะท้าทายโรงหลอมจำนวนมากของเราเพียงลำพัง!”

 

"ถูกตัอง ไอเด็กเหลือขอแบบนี้จะพอๆ กับพวกเราได้ยังไง”

 

ผู้ดูแลทุกคนเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองโดยชอบธรรม

 

คนไหนในพวกเขาที่ไม่เคยผ่านความยากลำบากมากมายมาจนถึงทุกวันนี้?

 

เด็กเหลือขอที่ยังไม่โตเต็มที่ก็กลายเป็นผู้ดูแลอย่างพวกเขา แค่คิดก็โมโหแล้ว

 

“ข้าไม่เชื่อว่าเด็กคนนี้จะพัฒนา ดาบพยัคฆ์ และ ดาบแหวนร้อยชั้น ได้ ในความคิดของข้า เขาอาจจะหยิบสูตรลับสองสูตรนี้มาจากที่ไหนสักแห่งและนำสูตรเหล่านี้มาใช้เอง ใครจะไปรู้ว่าเขาขโมยมาหรือไม่!”

 

“มีใครให้สูตรกับเขาหรือป่าว” ผู้ดูแลโรงหลอมกล่าวอย่างอ่อนแรง

 

“ใครจะใจกว้างขนาดนั้น? เพื่อที่จะนำสูตรลับออกมาได้อย่างง่ายดาย อย่างน้อยคนๆ นี้ก็จะต้องเป็นปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก!”

“แล้วถ้าเขามีปรมาจารย์ช่างตีเหล็กอยู่ข้างหลังเขาล่ะ?” ผู้ดูแลโรงหลอมอีกคนถาม

 

ทุกคนเงียบและมองหน้ากัน

 

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้ดูแล แต่พวกเขายังด้อยกว่าปรมาจารย์ช่างตีเหล็กมาก

 

ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก กับนักสู้ระดับ หากนักสู้ระดับต้องการได้รับตำแหน่งทางการ อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องเป็นเจ้าหน้าที่ระดับเจ็ด!

 

ปรมาจารย์ช่างตีเหล็กก็มีระดับเช่นกัน

 

ตามกฎของ อาณาจักรต้าเซี่ย เมื่อมีคนกลายเป็น ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก เขาจะได้เป็นเจ้าหน้าที่ระดับเจ็ดเช่นเดียวกับนักสู้ระดับ!

 

แม้ว่าเขาอาจจะไม่มีพลังที่แท้จริง แต่ระดับ7ก็คือระดับ7

 

ถ้าโจวชูมีปรมาจารย์ช่างตีเหล็กอยู่เบื้องหลังเขาจริงๆ หลี่หงหยวนและคนอื่นๆ จะต้องพิจารณาว่าพวกเขาจะทำร้ายเขาหรือไม่!

 

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่โจวชูได้รับการแต่งตั้งจากท่านเสนาบดี องค์หญิงหวู่โหย่ว ท้ายที่สุดแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่องค์หญิงจะสนใจตัวตนเช่นนี้ตลอดเวลา

 

“พวกเจ้าคิดมากเกินไป” เซียวจงสุ่ยพูดช้าๆ “บรรพบุรุษสามชั่วอายุคนของ โจวชู ล้วนเป็นช่างตีเหล็กฝึกหัดในแผนกหลอมอาวุธ ภูมิหลังครอบครัวของเขาชัดเจนมาก ถ้าเขาได้รับคุณค่าจากปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก เขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในโรงหลอมที่ 97”

 

“หากปรมาจารย์ช่างตีเหล็กต้องการรับเขาเป็นช่างตีเหล็กฝึกหัด เขาสามารถนำเขาไปที่โรงหลอมสามสิบหกแห่งแรกและดูแลเขา”

 

คำพูดของ เสี่ยว จงสุ่ย ทำให้ทุกคนสงบลงเล็กน้อย

 

สิ่งนี้สมเหตุสมผล ถ้าโจวชูมีปรมาจารย์ช่างตีเหล็กอยู่ข้างหลังเขาจริงๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นช่างตีเหล็กฝึกหัดในโรงหลอม

 

พวกเขาตระหนักดีว่าเงื่อนไขของ ช่างตีเหล็กฝึกหัด นั้นลำบากเพียงใด

 

นอกจากนี้ หากเขามีปรมาจารย์ช่างตีเหล็กสนับสนุนเขาจริงๆ ทำไมเขาถึงไม่เชิญปรมาจารย์ช่างตีเหล็กมาช่วยเขาเรียกช่างตีเหล็กฝึกหัดจากผู้ดูแลคนอื่นๆ

 

ทำไมเขาต้องแข่งขันกับพวกเขา?

 

“พี่เซี่ยว พี่หลี่ เด็กคนนั้นขอคนที่สำคัญมาเป็นผู้ตัดสินไม่ใช่เหรอ?” ผู้ดูแลท่านหนึ่งถาม “เจ้าเชิญใครมากันแน่? เป็นไปไม่ได้ที่แม้แต่คนๆ นั้นจะไม่มาใช่ไหม”

 

“ไม่” เซียวจงสุ่ยพูดอย่างเฉยเมย “ตั้งแต่ปรมาจารย์ จู ตกลง เขาจะต้องมาแน่นอน”

 

“ปรมาจารย์ จู?” ทุกคนอุทาน

 

ปรมาจารย์ จู เป็นหนึ่งใน ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ ไม่กี่คนใน อาณาจักรต้าเซี่ย และสถานะของเขาได้รับการเคารพอย่างหาที่เปรียบมิได้ ไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้ดูแลเสี่ยวสามารถเชิญเขาได้จริงๆ

 

เซียวจงสุ่ยยิ้ม “ข้าพยายามอย่างมากเพื่อให้ปรมาจารย์ จู เห็นด้วย”

 

“ถ้าปรมาจารย์ จู อยู่ที่นี่ เด็กคนนั้นจะต้องเชื่อมั่นในความพ่ายแพ้ของเขา!” หลี่หงหยวน และคนอื่นๆ ก็หัวเราะออกมา

 

เสี่ยว จงสุ่ย ก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง แค่ช่างตีเหล็กฝึกหัดต้องการจะเหยียบหัวเขาเหรอ? ฝันไปเหอะ!

 

“ปรมาจารย์ จู ชวนเฟิง มาแล้ว!” ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีเสียงตะโกนมาจากข้างนอก

 

เสี่ยว จงสุ่ย, หลี่หงหยวน และคนอื่นๆ ยืนขึ้นและเดินออกไป

 

จู ชวนเฟิง ซึ่งดูราวกับอยู่ในวัยสี่สิบ เดินเข้ามาพร้อมกับเด็กชายสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา

 

“ปรมาจารย์ จู!” เสี่ยว จงสุ่ย และคนอื่นๆ ทักทายกัน

 

จู ชวนเฟิง พยักหน้าตอบรับ “ทุกคนมาถึงหรือยัง”

 

“ผู้คนที่อยู่ข้างเดียวกับเรามาถึงแล้ว ผู้ผู้ดูแลโจว ยังไม่มา บางทีเขาอาจไม่จริงจังกับเรา” เสี่ยว จงสุ่ย ไม่ลืมที่จะป้ายสี โจวชู

 

คาดว่าจะมีความไม่พอใจปรากฏขึ้นในดวงตาของ จู ชวนเฟิง

 

“เขาดูเหมือนจะมีความสามารถ แต่เขาค่อนข้างหยิ่ง” จู ชวนเฟิง กล่าวอย่างเย็นชา

 

“เขาเป็นผู้ดูแลโรงหลอมตั้งแต่อายุยังน้อย เขาเป็นอัจฉริยะด้านการตีเหล็กที่ได้รับการยอมรับจากท่านเสนาบดี เป็นเรื่องปกติที่เขาจะหยิ่ง” เสี่ยว จงสุ่ย ถอนหายใจ

 

"อัจฉริยะ?" จู ชวนเฟิง พ่นลมหายใจ “ทุกวันนี้ใครๆ ก็สามารถเรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะหรือไม่?”

“ฝ่าบาทถูกเขาหลอกเพราะเธอยังเด็กและโง่เขลา! ข้ามาที่นี่เพื่อแสดงใบหน้าที่แท้จริงของเขา!”

 

เสี่ยว จงสุ่ย รู้สึกยินดี แต่เขาพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ “ปรมาจารย์ จู นั่นไม่ใช่ความคิดที่ดีใช่ไหม? ท้ายที่สุด ผู้ดูแลโจวก็เป็นคนที่ท่านเสนาบดีตั้งความหวังไว้อย่างสูง”

 

“ข้าจะให้ฝ่าบาทเห็นว่าตัดสินในผิด” จู ชวนเฟิงกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

 

ในฐานะหนึ่งในช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญไม่กี่คนใน อาณาจักรต้าเซี่ย จู ชวนเฟิง มีความมั่นใจที่จะเผชิญหน้ากับองค์หญิงแห่ง อาณาจักรต้าเซี่ย!

 

“เจ้ากำลังพูดถึงข้าเหรอ” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นเมื่อร่างของ โจวชู ปรากฏขึ้นที่ประตู

 

โจวชูจงใจเปลี่ยนเสื้อผ้าในวันนี้ เสื้อผ้าสีขาวของเขาปลิวไสวไปตามสายลม ทำให้เขาดูโดดเด่น

 

การปรากฏตัวของเขาในตอนนี้ค่อนข้างโดดเด่นทีเดียว คิ้วของเขาหนาและตรง และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยพลังที่เปล่งประกาย

 

ในอดีต เขาสวมชุดช่างตีเหล็กฝึกหัดอยู่เสมอ ศีรษะและใบหน้าของเขาสกปรกด้วยสิ่งสกปรก เมื่อเขาแต่งตัวเรียบร้อย ท่าทางสง่างงามของเขาก็ถูกเปิดเผยออกมาในทันที

เสี่ยว จงสุ่ย, หลี่หงหยวน และคนอื่น ๆ ทั้งหมดพ่นลมหายใจอย่างไม่พอใจ เขาพยายามสร้างความประทับใจให้ใครกับเครื่องแต่งกายของเขา? ใครไม่เคยเป็นหนุ่มมาก่อน?

 

จู ชวนเฟิง เหลือบมอง โจวชู ท่าทางของเขาเย็นชามาก “ในเมื่อทุกคนอยู่ที่นี่ เรามาเริ่มกันเลย”

 

"รอ!" โจว ชูกล่าว “ข้ายังเชิญผู้ตัดสินมา รอกันอีกนิดก่อนที่เราจะเริ่ม”

 

ซุนกงผิงกำลังทำอะไรอยู่? ทำไมหยินหวู่โหยวยังไม่มาอีก!

 

“ผู้ดูแลโจว เราตกลงเรื่องเวลาเมื่อวานนี้ ปรมาจารย์ จู อยู่ที่นี่แล้ว เจ้าต้องการให้ล่าช้าไปอีกนานแค่ไหน?” หลี่หงหยวนพ่นลมหายใจ “เจ้ารู้ไหมว่าเวลาของปรมาจารย์ จู มีค่าแค่ไหน? เขาไม่สามารถเสียเวลาแม้แต่นาทีเดียว! เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?”

 

“ข้าแค่เป็นผู้ดูแลโรงหลอมเล็กๆ” โจวชู เหลือบมองเขาแล้วมองไปที่ จู ชวนเฟิง และป้องมือของเขา “ข้าขอถามได้ไหมว่าปรมาจารย์ จู คนนี้คือใคร”

 

ความหนาวเย็นส่องประกายผ่านดวงตาของ จู ชวนเฟิง ขณะที่เขาพ่นลม

เด็กชายที่อยู่เบื้องหลัง จู ชวนเฟิง ก้าวไปข้างหน้าและตะโกนอย่างภาคภูมิใจ “อาจาร์ยของข้าคือช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ จู ชวนเฟิง!”

 

พวกที่ไม่รู้คงจะคิดว่าเขาเป็นช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญซะเอง

 

“จู ชวนเฟิง? ข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเขา ข้าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร” โจวชูกล่าว

 

ปรมาจารย์ จู ผู้ซึ่งขมวดคิ้วและหรี่ตาตั้งแต่ข้าเข้ามา มีแนวโน้มว่าจะเป็นพวกเดียวกับกลุ่มของ เสี่ยว จงสุ่ย

 

ในกรณีนั้นทำไมข้าถึงต้องไว้หน้าเขา?

 

แค่ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ?

 

ข้าไม่ได้ขอร้องเจ้า แล้วทำไมข้าต้องก้มหน้าลงด้วย?

 

จู ชวนเฟิง หรี่ตาลง จ้องมองอย่างเย็นชา "ดีมาก นานมากแล้วที่ข้าไม่ได้เห็นเด็กหนุ่มอารมณ์ร้อนเช่นนี้”

 

"กล้าดียังไง! โจว ชู หากเจ้ากำลังรอท่านเสนาบดี ให้ข้าบอกเจ้าว่า เจ้าไม่ต้องรออีกต่อไป วันนี้ท่านเสนาบดีไม่อยู่ในเมืองหลวง!” หลี่หงหยวนกล่าวอย่างเย็นชา

 

หัวใจของ โจวชู จมลง

 

หยิน หวู่โหย่ว ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง?

ประณามมัน ทำไมซุนกงผิงไม่แจ้งข้าล่วงหน้า!

 

หยิน หวู่โหย่ว จะไม่มา และผู้ตัดสินคนนี้ ปรมาจารย์ จู อยู่กับ เสี่ยว จงสุ่ย และคนอื่นๆ ข้าควรทำยังไงดี?!

 

หากเป็นการแข่งขันสาธารณะ โจวชูก็ไม่กลัว ปัญหาคือว่านี่คือถิ่นของคู่ต่อสู้ของเขา ใครจะรู้ว่าปรมาจารย์ จู จะตัดสินการแข่งขันยังไง

 

“ผู้ดูแลโจว ปรมาจารย์ จู เป็นช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ เจ้าคิดว่าสถานะของเขาไม่เพียงพอหรือไม่?

 

“หรือเจ้าคิดว่าสายตาของ ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ ไม่สามารถตัดสินการแข่งขันระหว่าง ช่างตีเหล็กฝึกหัด ได้?” เสี่ยว จงสุ่ย กล่าวด้วยรอยยิ้มจอมปลอม

 

นี่คือกับดัก ถ้าโจวชูปฏิเสธ เขาคงทำให้ปรมาจารย์ จูขุ่นเคืองถึงจนแก่น

 

ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญเกือบจะถึงจุดสูงสุดของ วิถีแห่งการหลอม

 

ถ้าไม่มีช่างตีเหล็กศักดิ์สิทธิ์ ใครจะสามารถแข่งขันกับช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญได้?

 

จำนวนช่างตีเหล็กศักดิ์สิทธิ์ทั่วทั้งแผ่นดินสามารถนับได้ด้วยมือข้างเดียว คนธรรมดาไม่สามารถแม้แต่จะได้เห็นใบหน้าของพวกเขา

 

การเชิญ ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ มาเป็นผู้ตัดสินการแข่งขันระหว่าง ช่างตีเหล็กฝึกหัด ถือว่าเกินมาตรฐานอยู่แล้ว

 

“ฮึ่ม มาเริ่มกันเลย” จิตใจของ โจวชู เร่งรีบ ข้าไม่สามารถคิดวิธีแก้ปัญหาใดๆ ได้ในขณะนี้ ดังนั้นข้าสามารถทำสิ่งต่างๆ ได้ทีละขั้นเท่านั้น?

 

“เจ้าต้องการที่จะแข่งขันทีละคนหรือร่วมกัน?” โจวชู เห็นคนมากกว่าสิบคนที่ใส่ชุด ช่างตีเหล็กฝึกหัด ยืนอยู่ข้างหลัง เสี่ยว จงสุ่ย และคนอื่นๆ คนเหล่านี้ควรได้รับเลือกให้แข่งขันกับเขา

 

“จะใช้เวลานานเท่าไหร่ถ้าเราแข่งขันกันทีละคน” จู ชวนเฟิงกล่าว “ข้าไม่มีเวลามากพอที่จะเสียเวลากับเจ้า

 

“แข่งขันที่เดียว”

 

“งั้นเรามาแข่งกัน” เสี่ยว จงสุ่ย ยิ้มอย่างประจบสอพลอ

 

“ข้าไม่มีข้อโต้แย้ง” โจวชูกล่าวอย่างใจเย็น

 

"บอกข้า. เจ้าต้องการแข่งขันยังไง? ไม่ว่าจะเป็นการหลอมสร้างอาวุธ การดัดแปลงอาวุธ หรือการพัฒนาอาวุธใหม่ ข้าจะพาเจ้าไปจนจบ”

 

ทุกคนขมวดคิ้ว พัฒนาอาวุธใหม่?

 

เขาบลัฟหรือเขามั่นใจจริงๆ?

 

ความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ จู ชวนเฟิง แต่เขากลับสงบลงอย่างรวดเร็ว

 

เขาเป็นช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ สำหรับเขา การดัดแปลงอาวุธมาตรฐานก็เป็นเรื่องง่าย อันที่จริง การพัฒนาอาวุธมาตรฐานใหม่นั้นไม่ยาก

ยังไงก็ตาม แม้แต่ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญต้องการพัฒนาอาวุธมาตรฐานที่เหมาะสมต้องใช้เวลา

 

ท้ายที่สุดแล้ว อาวุธมาตรฐานในปัจจุบันก็สมบูรณ์ไม่มากก็น้อย ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญเพียงไม่กี่คนและแม้แต่ปรมาจารย์ช่างตีเหล็กไม่ค่อยสนใจอาวุธมาตรฐาน

 

ถ้าพวกเขามีเวลา พวกเขาจะไปศึกษาอาวุธระดับ

 

โจวชูเป็นอัจฉริยะจริงหรือ? เขาเพิ่งพัฒนา ดาบพยัคฆ์ และ ดาบแหวนร้อยชั้น เขาสามารถพัฒนาอาวุธใหม่ได้หรือไม่? จู ชวนเฟิง รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

 

“ในเมื่อเจ้ามั่นใจมาก ข้าจะให้โอกาสเจ้า

“การแข่งขันครั้งนี้คือการดูว่าใครจะสร้างอาวุธมาตรฐานใหม่ได้! ถ้าทุกคนทำได้ ผลลัพธ์จะถูกกำหนดโดยพลังของอาวุธ!”

 

ฝากติดตามเพจ "นักแปลลูกอ่อน" ด้วยนะครับ ผิดพลาดประการใดเม้นบอกกันได้นะครับ จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น