บทที่ 227 พลังตาทิพย์?
ผายหยวนลี่เพิกเฉยต่อซุนม่อเขาไม่ได้ดูถูกซุนม่อ แต่ในฐานะมหาคุรุเราควรมีความมั่นใจในตัวเองควรมีความภาคภูมิใจ เราควรเชื่อการตัดสินใจ
หลังจากที่ถานลู่ได้ยินคำพูดของซุนม่อเขาก็ตั้งสมาธิและคว้าหอกให้แน่น (คอยดูเถอะ ข้าชนะแน่!)
"ทำไม? อาจารย์ซุนไม่ไว้วางใจในการตัดสินใจของอาจารย์ผายและรู้สึกว่านักเรียนคนนี้จะพ่ายแพ้?”
ในที่สุดอี้เจียหมินก็พบโอกาสที่จะวางแผนต่อต้านซุนม่อเขาลงมือทันที
ถ้าถานลู่ชนะทุกคนคงรู้สึกว่าการตัดสินของซุนม่อนั้นพอดูได้มันจะทำให้เกิดเงาปกคลุมภาพพจน์ของเขาในฐานะหัตถ์เทวะ
ถ้าถานลู่แพ้ซุนม่อจะอยู่ในช่องแคบที่เลวร้ายยิ่งกว่านี้(แล้วถ้าการตัดสินใจของเจ้าดีกว่าผายหยวนลี่ จริงๆ แล้วมหาคุรุระดับ 2ดาวนี้จะเกลียดเจ้าที่ทำให้เขาเสียหน้าต่อหน้านักเรียนจำนวนมาก!)
นี่คือการเมืองในสำนักงานอย่างแน่นอนไม่ว่าซุนม่อจะตอบอย่างไร เขาก็จะสร้างปัญหาให้
แต่ตอนนี้ซุนม่อกำลังมองที่ถานลู่และไม่ได้พูดอะไรอีก
เขาไม่กลัวที่จะรุกรานผายหยวนลี่แต่ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงสิ่งนี้ เด็กที่อยากจะต่อสู้ซึ่งในพวกเขาไม่ได้ทำเพราะพวกเขาต้องการที่จะสู้เพื่อชื่อเสียงหลังจากการต่อสู้เพียงครั้งเดียว?
ถ้าเขาเรียกถานลู่กลับผลกระทบด้านลบต่อความกระตือรือร้นของถานลู่ จะยิ่งใหญ่กว่า
เมื่อเทียบกับสิ่งนี้ความเสียหายเล็กน้อยต่อชื่อเสียงของสถาบันจงโจวหลังจากพวกเขาแพ้คืออะไร? นอกจากนี้ นี่เป็นเพียงการจัดการต่อสู้แบบส่วนตัว!
ดังนั้นซุนม่อจึงยอมแพ้บางครั้งการยอมแพ้ก็เป็นการเติบโตแบบหนึ่งเช่นกัน
“อาจารย์ซุน! ทำไมไม่พูดอะไร?”
อี้เจียหมิน ไม่ต้องการละเว้นซุนม่อ
“อาจารย์ซุนคงเห็นว่าสภาพของถานลู่ไม่ค่อยดีนัก”
กู้ซิ่วสวินพยายามช่วยและพบข้อแก้ตัวที่พอควร
“กู้ซิ่วสวินพูดแทนเขาจริงๆเหรอ?”
หลังจากที่อี้เจียหมินประหลาดใจเขาก็เริ่มอิจฉา ครูผู้หญิงคนสวยนี้มีพรสวรรค์ แม้ว่าหน้าอกของนางจะเล็กไปหน่อยแต่นางก็มีขายาวสองข้างและเข้ากับเขาได้ ในอดีตเขาเคยชวนนางไปทานอาหารเย็นครั้งหนึ่งแต่ถูกปฏิเสธ
นางมักจะแสดงอาการเย็นชาภายนอกและเย่อหยิ่งราวกับเทพธิดามีเพียงคนชื่นชมนางจากระยะไกลและไม่มีใครกล้าดูหมิ่นนาง แต่ตอนนี้นางกลับเริ่มช่วยซุนม่อจริงๆ
เกี่ยวกับพวกเขาสองคนแช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อนด้วยกันตอนแรกอี้เจียหมินคิดว่าซุนม่อเป็นฝ่ายเชิญชวนก่อน แต่ตอนนี้จากรูปการณ์ กู้ซิ่วสวินอาจเป็นคนเริ่มก่อนแทน
“แพศยา!”
อี้เจียหมินสบถด่าในใจอย่างเงียบๆรู้สึกเหมือนกับว่าจินตนาการของเขาพังทลายลง (หืม! ผู้หญิงล้วนเป็นพวกเลวจริงๆอันซินฮุ่ยของข้ายังคงเป็นเทพธิดาที่บริสุทธิ์และสมบูรณ์แบบเพียงคนเดียว นางจะไม่บิดเบือนคำพูดของนางและซ่อนอารมณ์ของนางปฏิบัติต่อทุกคนในลักษณะเดียวกัน)
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้รอยยิ้มพึงพอใจก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของอี้เจียหมินอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาเหลือบมองซุนม่อ เขาก็ขมวดคิ้วทันทีทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าซุนม่อเป็นคู่หมั้นของอันซินฮุ่ย!
"เวรเอ๊ย!"
อี้เจียหมินรู้สึกหดหู่ใจความหึงหวงในใจทำให้เขายั่วยุซุนม่อให้ยิ่งขึ้นไปอีก
“อาจารย์ซุนเจ้าคิดว่านักเรียนคนนี้จะชนะไหม?”
"หุบปาก!"
จินมู่เจี๋ยรู้สึกรำคาญและตำหนิโดยตรง
“ปล่อยให้พวกเขาแข่งขันกันเงียบๆเถอะ!”
“……”
อี้เจียหมินมีคำพูดเต็มท้องแต่ทำได้เพียงกล้ำกลืนลงไปไม่กล้าพูดอีกต่อไป ไม่มีวิธีแก้ปัญหานี้ จินมู่เจี๋ยเป็นมหาคุรุระดับ 3ดาวและเป็นผู้มีอำนาจสูงในสถาบัน เขาไม่กล้าล่วงเกินนาง
“จินมู่เจี๋ยพูดแทนซุนม่อหรือเปล่า? มันต้องไม่ใช่แบบนี้ซุนม่อจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง”
อี้เจียหมินปลอบใจตัวเองแต่หลังจากนั้นเขารู้สึกอยากร้องไห้เพราะเขาจำคำเชิญของจินมู่เจี๋ยก่อนหน้านี้ได้
(บัดซบ ความสัมพันธ์ของพวกเขาสนิทสนมจนนางสนใจที่จะแช่ตัวกับเขาไม่ใช่หรือ)
ตามที่คาดไว้ด้วยหัตถ์เทวะ เราสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการทำได้
ถานลู่และเฟ่ยถงเริ่มต่อสู้กันแล้วหอกปะทะดาบสั้นบ่อยครั้ง ทำให้เกิดเสียงที่แหลมคมบาดหู
ซุนม่อเปิดใช้งานเนตรทิพย์
ถานลู่ อายุ 13 ปีระดับที่สี่ของขอบเขตการปรับสภาพกาย
ความแข็งแกร่ง : 6.เกินมาตรฐานทั่วไป
สติปัญญา : 6.เพียงพอต่อการใช้งาน เขามีความฉลาดบางอย่าง
ความว่องไว: 8.ที่ขอบเขตการฝึกปรือเดียวกัน เจ้าสามารถบดขยี้ผู้คนได้ 90%
ปณิธาน : 5. อัจฉริยะรุ่นเยาว์ที่ไม่เคยประสบความยากลำบากมาก่อน ปณิธานที่อ่อนแออยู่บ้าง
ค่าศักยภาพ : สูง!
หมายเหตุ: ท่าร่างและวิชาฝึกปรือของเจ้าไม่เข้ากันดังนั้นเจ้าจึงไม่สามารถปลดปล่อยศักยภาพทั้งหมดได้
ชุดข้อมูลนี้สามารถพิจารณาได้เฉพาะระดับสูงสุดอันดับสองเท่านั้นมันค่อนข้างน่าประทับใจ แต่เมื่อเทียบกับหยิงไป่อู่, ซวนหยวนพ่อและจางเหยียนจง ยังคงมีความแตกต่างกันมาก
สำหรับเฟ่ยถงเพียงแค่ดูข้อมูลของเขา เขาก็มีพลังมากกว่าถานลู่ อย่างไรก็ตามสิ่งที่สำคัญกว่าคือวิทยายุทธ์ของเขาสามารถช่วยให้เขาปลดปล่อยศักยภาพของเขาได้100%
ผายหยวนลี่พอใจมาก
เมื่อนักเรียนสองคนเริ่มต่อสู้ถานลู่ก็พุ่งออกไปหาเฟ่ยถงอย่างมั่นคงทันที สิ่งนี้บ่งชี้ว่าผายหยวนลี่เลือกผู้เข้าร่วมประลองอย่างเหมาะสม
จินมู่เจี๋ยขมวดคิ้วการเคลื่อนไหวของถานลู่เต็มไปด้วยข้อบกพร่อง
“เฟ่ยถงหยุดเล่นเดี๋ยวนี้!”
ฟางอู๋อั้นตวาด
“อาจารย์ข้าไม่ได้ล้อเล่น ข้าต้องการที่จะปัดป้องวิชาหอกของเขาทั้งหมดให้ได้!” เฟ่ยถงอธิบาย
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ถานลู่ก็รู้สึกตกใจ
“หอกที่เขาใช้นั้นไม่มีให้เห็นทั่วไปแต่ระดับพลังนั้นพอดูได้ ไม่จำเป็นต้องทำต่อเขาในฐานะคู่ซ้อม”
สิ่งที่ฟางอู๋อั้นต้องการคือชัยชนะอันเด็ดขาด
“ตามนั้น”
เฟ่ยถงไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟังอาจารย์ของเขาดังนั้นเขาจึงเริ่มปลดปล่อยพลังเต็มที่
เมฆเพลิง!
ควั่บ! ควั่บ! ควั่บ!
ดาบสั้นแยกออกอย่างรวดเร็วก่อตัวเป็นเงาดาบที่หมุนวนไปรอบๆ ค่อยๆ ไหลผ่านและครอบคลุมถานลู่
ในเวลาต่อมา ถานลู่ตกอยู่ในสถานะนิ่งความจริงความเร็วของเขาไม่ได้ด้อยกว่าเฟ่ยถง แต่หอกของเขาถูกจำกัดทางเลือกของเขาอย่างมาก
ติง! ติง! ติง!
ดาบสั้นฟันเข้ากับหอกยาวทำให้เกิดประกายไฟ
“แย่แล้วเขากำลังจะแพ้!
จางเฉียนหลินขมวดคิ้วมองถานลู่ตราบใดที่ถานลู่ทำตัวโดดเด่นเพียงพอ เขาจะยอมรับเขาเป็นลูกศิษย์ แต่จากรูปการณ์ของสิ่งต่างๆในตอนนี้ ถานลู่แค่เพียงพอดูได้
เมื่อความคิดนี้ปรากฏขึ้นในใจของจางเฉียนหลินดาบสั้นของเฟ่ยถงก็ฟันลง ทำให้ถานลู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยมือซ้ายที่หอกหลังจากนั้น เขาถูกเตะหนักไปที่หน้าอกของเขา
ถานลู่กัดฟันและใช้มือขวางแต่ในวินาทีต่อมา แขนของเขารู้สึกราวกับว่าใกล้จะแตกหัก อย่างไรก็ตามหากแขนของเขาหัก เขาก็ยังสู้ได้ แต่ถ้ากระดูกหน้าอกของเขาหัก เรื่องต่างๆ คงจะลำบาก
“ฮ่าฮ่า ตัดสินใจผิดแล้ว!”
เฟ่ยถงหัวเราะในขณะที่เขาเปลี่ยนท่าร่างของเขาในทันใดร่างกายของเขาทั้งหมดก้มลง หลังจากนั้นขาของเขาก็พุ่งออกไปและเตะข้อเท้าของ ถานลู่อย่างดุเดือด
ปัง
แครก!
เสียงกระดูกหักที่ดังชัดดังก้องในหูของทุกคน
“อ๊าก!”
ถานลู่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแต่เมื่อเสียงกรีดร้องของเขาดังขึ้น เขาปิดปากแน่นด้วยความแน่วแน่
ฉัวะ! ฉัวะ!
ดาบสั้นของเฟยถง ฟันออกสองครั้งโดยเล็งไปที่แขนของถานลู่
แคลง
จากนั้นหอกของเขาก็ตกลงบนพื้นและเขาก็ถูกเตะเข้าที่หน้าอกอีกครั้ง เขากระอักเลือดและกระเด็นขึ้นไปในอากาศ
ควั่บ!
ร่างของจินมู่เจี๋ยเปล่งประกายนางปรากฏตัวด้านหลังถานลู่รับเขาไว้
“อำมหิตเกินไปแล้ว!”
ต้วนเหมิงไม่มีพอใจแต่เขาไม่มีทางพูดอะไร การประลองก็เป็นเช่นนั้นแม้ว่าใครบางคนจะทำให้แขนขาของเจ้าพิการ เจ้าทำได้แค่โทษตัวเองที่ด้อยกว่าคนอื่น
โดยปกติผู้คนจะไม่โหดเหี้ยมเหมือนเฟ่ยถงเขาชนะอย่างชัดเจน แต่ยังฟันออกไปอีกสองดาบ
เมื่อได้ยินคำวิจารณ์และบ่นจากฝ่ายตรงข้ามเฟ่ยถงซึ่งเดิมต้องการขอโทษก็เลิกคิดทันที เขายังพล่ามต่อ
“อย่าโทษเขา เขาไม่ได้จงใจทำเช่นนี้!”
ซุนม่อโน้มน้าว
“อาจารย์ซุน ถ้าถานลู่ไม่สามารถหลบเลี่ยงการฟันที่แขนของเขาได้เขาคงพิการไปแล้ว ทำไมเจ้ายังคงพูดแทนเฟ่ยถง? เจ้าเป็นครูจากสถาบันว่านเต้าหรือไม่”
อี้เจียหมินเยาะเย้ย
นักเรียนส่วนน้อยไม่ได้พูดอะไรแต่เมื่อพวกเขามองไปที่ซุนม่อสายตาของพวกเขามีความสงสัยและรู้สึกไม่สบายใจเพิ่มเติมทำไมซุนม่อถึงพูดแทนนักเรียนจากโรงเรียนอื่น? ยิ่งไปกว่านั้นนักเรียนคนนั้นยังทำร้ายพวกเขาเองอีกด้วย!
“การฝึกฝนดาบเมฆเหินมายาของเขายังไม่เชี่ยวชาญมากนักการโจมตีก่อนหน้านี้เป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวต่อเนื่อง และเขาไม่สามารถรั้งถอนได้”
ซุนม่ออธิบาย
ถ้าเฟ่ยถงตั้งใจทำแบบนั้นซุนม่อจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอย่างแน่นอนเขาจะพบโอกาสที่จะแก้ไขบุคลิกภาพของเขาอย่างเปิดเผย อย่างไรก็ตามเฟ่ยถงไม่ได้มีเจตนาร้ายขนาดนั้น
นักเรียนเงียบไป
“อาจารย์ซุนพูดถูกเขาไม่ได้ตั้งใจทำเรื่องนี้”
จินมู่เจี๋ยกล่าวต่อ
“ยิ่งกว่านั้นแม้ว่าเขาจะทำเช่นนั้นถานลู่ได้แต่ตำหนิตัวเอง เพราะทักษะที่ไม่เพียงพอของเขาเท่านั้น”
เนื่องจากแม้แต่จินมู่เจี๋ยก็พูดแบบนี้นักเรียนก็สบายใจ ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็แปลกใจเล็กน้อยเช่นกันการตัดสินของอาจารย์ซุนนั้นน่าประทับใจมาก!
ในขณะนี้คนที่อึดอัดที่สุดคือต้วนเหมิงเขาพูดคำว่า 'โหดเหี้ยมเกินไป' เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เห็นว่าเฟ่ยถงไม่ได้ตั้งใจดังนั้นเมื่อเทียบกับซุนม่อเขามีระดับที่ต่ำกว่า
เฟ่ยถงก็จ้องซุนม่อด้วยความประหลาดใจหลังจากนั้นเขารู้สึกขอบคุณเล็กน้อย เขาอยากจะโค้งคำนับแต่เมื่อเขานึกถึงบุคลิกของฟางอู๋อั้น เขาไม่กล้าที่จะทำเช่นนั้น
ถ้าเขาทำอย่างนั้นจริงๆเขาจะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอนหลังจากที่พวกเขากลับไป
ติง!
ความประทับใจจากเฟ่ยถง+30 เริ่มการเชื่อมต่อศักดิ์ศรีแล้ว เป็นกลาง (30/100)
ในบรรดาอาจารย์โจซานอี้เป็นหมอ ดังนั้นเขาจึงรีบวิ่งไปรักษาถานลู่
แม้ว่าบาดแผลของถานลู่จะเจ็บปวดมากและมีเลือดติดอยู่ที่เสื้อของเขาแต่หัวใจของเขาต่างหากที่ได้รับความเสียหายมากที่สุด เขาแพ้จริงๆ … และอย่างเด็ดขาดอย่างนั้นเหรอ?
ถานลู่ผู้ซึ่งพ่อแม่และเพื่อนๆของเขาปฏิบัติเหมือนเป็นอัจฉริยะไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้
“อาจารย์ซุนยอดเยี่ยมมากเขาสามารถบอกได้เลยว่าถานลู่จะแพ้!”
“หัตถ์เทวะมีพลังมากจริงหรือ?”
“ไม่ใช่หัตถ์เทวะใช่ไหม?อาจารย์ซุนไม่ได้แตะต้องเขาด้วยซ้ำ พูดได้คำเดียวว่าอาจารย์ซุนมีวิจารณญาณที่ดีมาก!”
นักเรียนพึมพำเมื่อพวกเขาจำได้ว่าซุนม่อบอกว่าเปลี่ยนผู้เข้าร่วมดีกว่า พวกเขาก็รู้ชัดในทันทีการตัดสินของอาจารย์ซุนดีกว่าของผายหยวนลี่หรือไม่?
สีหน้าของผายหยวนลี่เปลี่ยนไปจากเดิม
เสียงการสนทนาไม่ดังแต่ทุกคนยืนใกล้กันและจะได้ยินอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับถานลู่ เขาเผยรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา
“เฮ้อ อาจารย์ซุนไม่ได้ดูถูกข้าก่อนหน้านี้ข้าทำไม่ได้จริงๆ!”
ติง!
คะแนนความประทับใจจากถานลู่+20 เริ่มต้นการเชื่อมต่อศักดิ์ศรีแล้ว เป็นกลาง (20/100)
ครูบางคนก็มองไปที่ซุนม่อสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ตู้เสี่ยวรู้สึกกดดันทันทีนางอายุมากกว่าซุนม่อไม่กี่ปีและเข้าสอนที่โรงเรียนก่อนหน้านี้ด้วยหากเป็นเช่นนี้ต่อไป บางทีซุนม่ออาจจะกลายเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาวก่อนนาง
“ข้าต้องทำลายเขาอย่างแน่นอน!”
จางเฉียนหลินมีสีหน้ามืดมนบุคคลดังกล่าวไม่สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ มิฉะนั้นการปรากฏตัวของเขาจะทำให้อันซินฮุ่ยกลายเป็นเสือติดปีกเมื่อถึงเวลานั้น พ่อของเขาจะได้รับตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ในสถาบันจงโจวยากขึ้นมาก
“จินมู่เจี๋ย พวกเจ้าแพ้แล้ว”
ฟางอู๋อั้นหัวเราะอย่างพอใจ
“พวกเราจะทำตามข้อตกลง และออกไปจากที่นี่!”
หลังจากที่จินมู่เจี๋ยพูดนางอุ้มถานลู่
“ไปกันเถอะ”
"รอสักครู่!"
ฟางอู๋อั้นหยุดพวกเขาและหันมองไปทางซุนม่อ
“เจ้าคือผู้ที่ถูกเรียกว่า'หัตถ์เทวะ' ใช่ไหม? ข้าฟางอู๋อั้นน้องชายของฟางอู๋จี๋ ข้าต้องการสู้กับเจ้าข้าสงสัยว่าอาจารย์ซุนจะให้เกียรติข้าได้หรือไม่”
“สำหรับเรื่องนี้ทำไมอาจารย์ซุนของเราถึงต้องก้าวออกไป? ข้าก็มากเกินพอที่จะจัดการเจ้าได้หมด”
อี้เจียหมินกระโดดออกมา
ตอนนี้พวกเขาแพ้สองในสามรอบและขวัญกำลังใจของพวกเขาลดลงอย่างมาก ถ้าเขาสามารถเอาชนะฟางอู๋อั้นซึ่งเป็นผู้นำอย่างชัดเจนที่นี่เขาจะได้รับความประทับใจที่ดีจากนักเรียน นอกจากนี้จินมู่เจี๋ยจะชื่นชมเขาเช่นกัน
สำหรับโอกาสที่จะได้รับความประทับใจและความปรารถนาดีเช่นนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยวางอย่างแน่นอน
(ฟางอู๋อั้นขอแค่เป็นก้าวย่างของข้า!) อี้เจียหมินเต็มไปด้วยความมั่นใจ
“เจ้าเป็นแมวหรือสุนัขแบบไหน?ถอยไปด้านข้างซะ!”
ริมฝีปากของฟางอู๋อั้นกระตุก
“อาจารย์ซุนเท่านั้นที่คู่ควรพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า!”
