ตอนที่ 25 ได้รับของขวัญ

พระราชวังของ อาณาจักรต้าเซี่ย…

 

“พระบิดา(เห็นคำว่าพระบิดานึกถึงในข่าวเลย555+) ข้าได้ทดสอบแล้ว ดาบแหวนร้อยชั้นเล่มนี้สามารถเจาะเกราะสามชั้นได้อย่างง่ายดาย ความคมไม่ด้อยไปกว่า ดาบพยัคฆ์ ที่สำคัญที่สุด มันไม่พังง่ายเหมือน ดาบพยัคฆ์ หลังใช้งาน”

 

“ในการใช้ ดาบพยัคฆ์ ให้ดี ต้องมีทักษะในระดับหนึ่งมิฉะนั้นจะพังได้ง่าย แต่ไม่ต้องใช้ทักษะใดๆ ด้วยดาบแหวนร้อยชั้น”

 

“ข้าสามารถรับประกันได้ว่าหลังจากที่ทหารม้า ของอาณาจักรต้าเซี่ย ของเราติดตั้ง ดาบแหวนร้อยชั้น ความสมารถในการต่อสู้ของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 1ส่วน!”(หรือ10เปอร์เซ็น)

 

ใบหน้าของ หยิน หวู่โหย่ว เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เธอยกดาบแหวนร้อยชั้นขึ้นไปหาจักรพรรดิแห่ง อาณาจักรต้าเซี่ย

 

อาณาจักรต้าเซี่ย ก่อตั้งขึ้นเมื่อหลายปีก่อน จักรพรรดิองค์ปัจจุบันมีอายุเกิน 60 ปีแล้ว แต่เขาดูไม่เหมือนคนอายุเกิน60 ปี ดูราวๆแล้วไม่น่าจะเกิน 40 ปีด้วยซ้ำ

 

เมื่อจักรพรรดิแห่ง อาณาจักรต้าเซี่ย เสด็จขึ้นสู่บัลลังก์ พวกเขาจะใช้วิธีลับเพื่อยกระดับการฝึกฝนของพวกเขาให้อยู่ในระดับที่หนึ่ง ซึ่งก็คือนักบุญ (เปลี่ยนจากระดับเป็นระดับนะครับ ตอนหลังๆจะมีปัญหาทางไม่เปลี่ยน)

 

แม้ว่าขอบเขตของนักบุญ นี้ไม่มีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับการฝึกฝนที่แท้จริง แต่ผู้ที่อยู่ในระดับที่สองและสามอาจไม่สามารถเอาชนะเขาได้

 

ระดับหนึ่ง การอยู่ในระดับนี้ทำให้จักรพรรดิของ อาณาจักรต้าเซี่ย มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง อย่างน้อยที่สุดก่อนที่พวกเขาจะเสียชีวิตด้วยวัยชรา ร่างกายของพวกเขาก็จะอยู่ในสภาพที่ดี

 

ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างเขาและนักสู้ระดับหนึ่งที่แท้จริงคืออายุขัยของพวกเขา

นักสู้ระดับหนึ่งที่แท้จริงสามารถมีชีวิตอยู่ได้หลายร้อยปี แต่จักรพรรดิแห่ง อาณาจักรต้าเซี่ย มีอายุขัยไม่ถึงร้อยปี ได้อย่าง เสียอย่าง เป็นเรื่องธรรมดา

 

จักรพรรดิองค์ปัจจุบันของ อาณาจักรต้าเซี่ย ชื่อ หยวนเฟิงอยู่ในอำนาจมานานกว่า 30 ปี หลังจากขึ้นครองบัลลังก์แล้ว เขาไม่ได้มีส่วนสำคัญอะไรเลย แต่เขาก็ไม่ได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่เช่นกัน

 

เขาถือได้ว่าเป็นจักรพรรดิที่ธรรมดามาก

 

จักรพรรดิหยวนเฟิงยกดาบแหวนร้อยชั้นขึ้นและลูบใบมีด

เมื่อเขายังเด็ก เขาได้ฝึกฝนการต่อสู้ด้วย นอกจากนี้ ในฐานะที่เป็นจ้าวแห่ง อาณาจักรต้าเซี่ย ขอบเขตความคึดของเขานั้นกว้างไกล

 

“มันเป็นอาวุธมาตรฐานที่เหนือกว่าจริงๆ” จักรพรรดิหยวนเฟิงพยักหน้า รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ลูกเอ๋ย เจ้าเพิ่งเข้าครอบครองกรมสรรพาวุธ แต่เจ้าก็บรรลุผลเช่นนั้นแล้ว บอกข้า เจ้าต้องการให้ข้าตอบแทนเจ้ายังไง”

 

จักรพรรดิหยวนเฟิงมองที่หยินหวู่โหย่วด้วยสายตาอ่อนโยน ขาดความยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิอย่างสิ้นเชิง ดูเหมือนพ่อธรรมดาทั่วไป

“เป็นหน้าที่ของ หวู่โหย่ว ที่จะต้องแบ่งปันความกังวลของพระบิดา” หยิน หวู่โหย่ว ยิ้มหวาน “ยังไงก็ตาม ข้ามีบางอย่างที่ข้าต้องการจะขอจากพระบิดา”

 

“พูดมาข้ารอฟัง” จักรพรรดิหยวนเฟิงหรี่ตาลง

 

“พระบิดา ท่านไม่ได้ทิ้งแผนกหลอมอาวุธให้ข้าหรอกรึ? ข้าวางแผนที่จะเปิดโรงหลอมแห่งใหม่ในแผนกหลอมอาวุธ—”

 

“โรงหลอม108แห่งไม่เพียงพอสำหรับเจ้ารึ” จักรพรรดิหยวนเฟิงกล่าว

“มันไม่ใช่อย่างนั้น โรงหลอม108แห่งในแผนกหลอมอาวุธมีมาหลายปีแล้ว กำลังคนและกฎเกณฑ์ของพวกเขาถูกกำหนดไว้แล้ว มันยากเกินไปที่จะเปลี่ยนพวกเขา”

 

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน” จักรพรรดิหยวนเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ยิ้มแย้มแจ่มใส “แผนกหลอมอาวุธมีการดำเนินงานค่อนข้างดีมาโดยตลอด เหตุผลที่ข้าขอให้เจ้าเป็นเสนาบดีคือข้ากลัวว่าเจ้าจะเบื่อเกินไปและไม่ใช่เพราะต้องการสร้างปัญหาให้กับเจ้า”

 

“ไม่ใช่อย่างนั้น พระบิดา แม้ว่า อาณาจักรต้าเซี่ย จะแข็งแกร่ง แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาแผนกหลอมอาวุธก็หยุดนิ่ง อาวุธของชาติอื่นกำลังพุ่งไปข้างหน้าแล้ว หากเราไม่ทำการเปลี่ยนแปลงใดๆ เราจะสูญเสียความได้เปรียบ” หยิน หวู่โหย่ว กล่าวอย่างกังวล

 

“เอาล่ะ” จักรพรรดิหยวนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “เจ้าสามารถเปลี่ยนได้หากต้องการ เจ้าสามารถไปและสื่อสารกับกรมการคลังได้หากต้องการเงิน”

 

“โรงหลอมใหม่จะต้องมีผู้ดูแลคนใหม่ที่ได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการจากราชสำนัก” หยิน หวู่โหย่ว กล่าว

 

“ข้าราชการลำดับเก้าใช่ไหม? เจ้าสามารถไปที่กรมบุคลากร(กรมนี้ออกมาแค่ตอนนี้ตอนเดียว)ให้มีการแต่งตั้งได้สำหรับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้” จักรพรรดิหยวนกล่าวอย่างช่วยไม่ได้

“แต่ ดาบแหวนร้อยชั้น สามารถผลิตได้กี่เล่มในหนึ่งปี? ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ต่อเล่มเท่าไหร่?”

 

“ดาบแหวนร้อยชั้นเพิ่งได้รับการพัฒนา จะใช้เวลาอีกสองสามเดือนในการผลิตเป็นจำนวนมาก สำหรับค่าใช้จ่าย มันเท่ากับ ดาบพยัคฆ์” หยิน หวู่โหย่ว กล่าวหลังจากครุ่นคิด

 

“อ๋อ…” จักรพรรดิหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ข้าเข้าใจแล้ว ไปเล่นเถอะ ข้ายังมีบางเรื่องที่ต้องดูแล”

 

“ข้าไม่ได้เล่น!” หยิน หวู่โหย่ว ขมวดคิ้วก่อนที่จะโค้งคำนับและจากไป

 

จักรพรรดิหยวนเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นค่อยเปิดปากของเขาและกล่าวว่า “ดาบพยัคฆ์ ดาบแหวนร้อยชั้นและผู้เชี่ยวชาญลึกลับที่ทิ้งเจตนำจงแห่งดาบไว้ เป็นไปได้ไหมที่ อาณาจักรต้าเซี่ย จะกลับมายิ่งใหญ่? เด็กๆ(เอาคำเรียกมากจากเรื่องลำนำรักดาราจักรนำใจ จกรพรรดิชอบใช้เรียกคนใช้) ไปเรียกเหมิงไป๋มา”

 

…

 

โดยปกติแล้ว โจวชู ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นในวัง

 

เมื่อจักรพรรดิหยวนเฟิงเรียกเหมิงไป๋แม่ทัพแห่งกองทัพพิทักษ์อาณาจักรมา โจวชูได้รับพระราชกฤษฎีกาแต่งตั้งอย่างเป็นทางการจากกรมบุคลากร

เขาตกใจเกี่ยวกับประสิทธิภาพของ หยิน หวู่โหย่ว พระราชกฤษฎีกาแต่งตั้งอย่างเป็นทางการมาถึงในวันเดียว ตามคาดของเสนาบดีของกรมสรรพาวุธซึ่งเป็นองค์หญิง!

 

ด้วยขาใหญ่อย่างองค์หญิง ตำแหน่งของข้าในแผนกหลอมอาวุธควรจะมั่นคงเหมือนภูเขาใช่ไหม?

 

“ที่มุมตะวันออกเฉียงเหนือของแผนกหลอมอาวุธ มีที่ดินเปล่าสามสิบหมู่(ไปหากันเอาเองนะครับว่า30หมู่มันใหญ่แค่ไหน) มันถูกจัดสรรให้กับโรงหลอมที่ 0 แล้ว นอกจากนี้ ยังมีเงินหนึ่งพันตำลึงเพื่อการก่อสร้าง ผู้ดูแลโจว ท่านสามารถมาที่แผนกหลอมอาวุธเพื่อรับสมัครคนได้เมื่อท่านมีเวลา”คนใช้จากแผนกหลอมอาวุธที่มาส่งคำสั่งแต่งตั้งอย่างเป็นทางการของโจวชูกล่าวอย่างสุภาพ

ผู้ดูแลเป็นเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าระดับเก้าก็เป็นเจ้าหน้าที่!

 

สำหรับเขาคนนี้ โจวชูได้ไปถึงสวรรค์ในก้าวเดียว และเขาก็มีความอิจฉาริษยาอย่างเป็นเรื่องปกติ

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอลา” คนใช้พูดแล้วจากไป

 

หลังจากส่งคนรับใช้ออกไปที่ประตูแล้ว โจวชู ก็กลับไปที่โรงตีเหล็กของเขา ขณะดูพระราชกฤษฎีกาแต่งตั้งอย่างเป็นทางการที่ประทับตราของกรมบุคลากรราชการ เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

 

ข้ากลายเป็นข้าราชการอย่างนั้นเหรอ?

 

ข้าไม่ได้เป็นข้าราชการในชีวิตที่แล้ว แต่อย่างน้อยก็ได้เป็นข้าราชการในชีวิตนี้

 

ข้าราชการระดับเก้าในชีวิตก่อนของข้ามีมีตำแหน่ง? เทียบเท่าหัวหน้าหมู่บ้านหรือไม่? หรือนายกเทศมนตรี?

 

หัวหน้าเขตเป็นเพียงระดับที่เจ็ด ระดับเก้าไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น

 

โจวชู ขดริมฝีปากของเขา

 

ไม่ว่าข้าจะเป็นข้าราชการระดับสูงหรือผู้ต่ำต้อยก็ตาม ยังไงก็ตาม เส้นทางหลักของข้าไม่ใช่เจ้าหน้าที่แต่เป็นปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก วันหนึ่ง เมื่อข้ากลายเป็นช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ สถานะของข้าจะเทียบเท่ากับนักวิชาการของทั้งสองสถาบัน มันจะไม่เลวร้ายไปกว่าการเป็นเจ้าหน้าที่(สถาบันวิทยาศาสตร์จีนและสถาบันวิศวกรรมศาสตร์แห่งประเทศจีน)

 

ถ้าข้ากลายเป็นช่างตีเหล็กศักดิ์สิทธิ์ แม้แต่จักรพรรดิก็ยังต้องเคารพข้า!

 

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเป็นผู้ดูแลโรงหลอมก็คือข้ามีอาณาเขตของตัวเอง!

 

ที่ดินสามสิบหมู่นั้นค่อนข้างเล็ก โรงหลอมอื่นๆ แม้แต่ระดับล่างๆอย่างโรงหลอมที่ 97 ก็มีพื้นที่อย่างน้อยหนึ่งร้อยหมู่

ในการเปรียบเทียบอาณาเขตของโรงหลอมที่ 0 นั้นไม่มีอะไรเลย

 

แต่มีข้าคนเดียวในโรงหลอมที่ 0 ดังนั้นสามสิบหมู่ก็เพียงพอแล้ว

 

นอกจากนี้ หยิน หวู่โหย่ว สัญญาว่าให้ข้าเป็นคนตัดสินใจว่าจะสร้างโรงหลอมนี้ยังไง

 

หลังจากมาที่ อาณาจักรต้าเซี่ย ไม่กี่เดือน ในที่สุดข้าก็ไม่ต้องนอนในเพิงที่ทำงานเหมือนสลัมอีกต่อไป ข้าต้องสร้างที่อยู่อาศัยที่หรูหราแบบที่มีห้องอาบน้ำ!

 

อยากรู้ว่าพันตำลึงพอไหม

โจว ซู่คิดมาตลอดว่าควรจะสร้างโรงหลอมนี้ยังไงตั้งแต่เมื่อคืนนี้ เขาได้สร้างพิมพ์เขียวไว้ในใจแล้ว

 

เงินหนึ่งพันตำลึงเทียบเท่ากับสองล้านหยวนในชีวิตก่อนหน้านี้ ถือว่าไม่มากแต่น่าจะมากเกินพอที่จะสร้างโรงหลอมได้

 

ข้าต้องวาดแบบแปลนก่อน แล้วจึงหาทีมก่อสร้าง

 

ตอนนี้เขาเป็นผู้ดูแลโรงหลอมที่ 0 แล้ว เขาก็ไม่ถูกผูกมัดโดยงานการตีเหล็กของโรงหลอมที่ 97 อีกต่อไป เขามีเวลามากมายในการสร้างโรงหลอมที่ 0 ของเขา

 

น่าเสียดายที่เขาไม่มีลูกน้องและต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง

 

แต่ โจวชู ไม่ได้กังวลเลย เขาปฏิบัติต่อ โรงหลอมที่ 0  เป็นบ้านหลังแรกของเขานับตั้งแต่เขามาถึง อาณาจักรต้าเซี่ย การออกแบบโดยส่วนตัวแล้วทำให้เป็นจริงเป็นสิ่งที่มีความสุขมาก

 

ขณะที่โจวชูกำลังยุ่งอยู่กับการวางแผนพิมพ์เขียว เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

 

“เฉิงหยงแห่งกองทัพพยัคฆ์ทำความเคารพผู้ดูแลโจว”

เขามาจริงๆเหรอ? โจวชู ตกตะลึง เมื่อวานนี้ เมื่อซุนกงผิงจากไป เขาบอกว่ารองผู้การเฉิงจะมาขอโทษเขาอย่างแน่นอน แต่โจวชูไม่คิดว่าเขาจะมาจริงๆ

 

เมื่อวาน โจวชู ถูกจับเป็นตัวประกันโดย ฉีฉาน แต่ เฉิงหย่ง ไม่สนใจชีวิตของ โจวชู และโจมตี ฉีฉาน ถ้าโจวชูเป็นเพียงช่างตีเหล็กฝึกหัด การตายของเขาก็ไม่สำคัญ และเฉิงหยงก็จะไม่รู้สึกผิดใดๆ เลย

 

ยังไงก็ตาม ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไป โจว ซู่เป็นผู้ดูแลโรงหลอมแล้ว และเขาก็ถือสูตรลับของดาบแหวนร้อยชั้น

 

แม้ว่ากองทัพพยัคฆ์ จะไม่ขอความช่วยเหลือจาก โจวชู ในขณะนี้ แต่พวกเขาเป็นทหารและจะต้องเจรจากับ แผนกหลอมอาวุธ ในอนาคต

 

หากพวกเขาทำแผนกหลอมอาวุธขุ่นเคืองจริงๆ อาวุธของพวกเขาจะมีปัญหาร้ายแรงในอนาคต

 

หลังจากที่เฉิง หยงกลับไปรายงานตัวกับเฉิง ว่านหลี่ เขาได้เตรียมของขวัญมากมายเมื่อคืนนี้

 

“รองผู้การเฉิง คุณสุภาพเกินไปแล้ว” คุณไม่ควรตบหน้าใครเมื่อเขายิ้มให้คุณ ในสถานการณ์เมื่อวาน โจวชู ไม่ควรเรียกร้องกองทัพพยัคฆ์ มากเกินไป

โจวชู แสร้งทำเป็นปฏิเสธและยอมรับของขวัญของรองผู้การเฉิงในที่สุด

 

กองทัพพยัคฆ์รวยมาก โจว ชูเก็บธนบัตรมูลค่า 500 ตำลึงไว้กับทรัพย์สินอื่นๆ ของเขา และถอนหายใจในใจ

 

โจวชู ไม่เชื่อว่า เฉิงหย่ง ได้นำเงิน 500 ตำลึงมาด้วยตัวเขาเอง แม้ว่าเฉิงหยงจะเป็นรองผู้การ แต่เงินเดือนต่อปีของเขาไม่มากมายขนาดนั้น

 

เงินจำนวนนี้มาจากกองทัพพยัคฆ์อย่างแน่นอน

 

เนื่องจากกองทัพพยัคฆ์เป็นทหารองครักษ์ของจักรพรรดิ พวกเขาจึงมีเงินทุนเพียงพอ

ย้อนกลับไปเมื่อพวกเขาซื้อ ดาบพยัคฆ์ จาก เสี่ยว จงสุ่ย พวกเขาได้พิสูจน์ความมั่งคั่งแล้ว แค่ 500 ตำลึงก็ไม่มีอะไร

 

หลังจากส่งเฉิงหยงออกไป แม่ทัพอีกสองสามคนที่โจวชูไม่เคยเห็นมาก่อนก็มาหาเขา

 

พวกเขาไม่มีอะไรที่สำคัญจะพูด พวกเขาแสดงความยินดีกับ โจวชู ในการเลื่อนตำแหน่งและมอบของขวัญให้เขาอย่างมากมาย

 

โจวชู ต้องการปฏิเสธ แต่คนเหล่านี้ไม่ให้โอกาสเขาทำเช่นนั้น พวกเขาวางสิ่งของลงและจากไป

ตลอดทั้งวัน โจวชูได้พบกับผู้คนมากมาย ของขวัญที่เขาได้รับนั้นกองอยู่ในโรงตีเหล็กเล็กๆ เขาไม่สามารถนับได้ว่ามีธนบัตรกี่ใบ

 

รวมแล้วเขามีอย่างน้อยหนึ่งพันตำลึง

 

ไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนชอบที่จะเป็นข้าราชการ โจวชูเพิ่งเป็นผู้ดูแลและยังไม่ได้ทำอะไรเลย แต่สิ่งที่เขาได้รับนั้นเทียบเท่ากับสิ่งที่ช่างตีเหล็กฝึกหัดต้องทำงานหนักมาหลายทศวรรษกว่าจะได้มา

 

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าของขวัญเหล่านี้ไม่ได้ไร้ประโยชน์ แต่ก็ไม่ได้ส่งผลต่ออารมณ์ดีของเขา

การมีเงินเป็นสิ่งที่ดีโดยธรรมชาติ ด้วยเงิน เขาสามารถสร้าง โรงหลอมที่ 0  ได้ดียิ่งขึ้น!

 

“พี่โจว ข้ามาหาเจ้า ทายสิว่าข้าเอาอะไรมาด้วย” โจวชูกำลังตรวจสอบของขวัญเมื่อจู่ๆก็มีเสียงจากด้านนอกประตูดังขึ้น จากเสียงคือซุนกงผิง!

 

ฝากติดตามเพจ "นักแปลลูกอ่อน" ด้วยนะครับ ผิดพลาดประการใดเม้นบอกกันได้นะครับ จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น

ตอนนี้เรามีกลุ่มแล้วนะครับ ในกลุ่มลงขั้นต่ำวันละ4ตอน

เว็บลงวันละ2