2112 - ผู้ไม่ดับสูญที่ร่วงหล่น
2112 - ผู้ไม่ดับสูญที่ร่วงหล่น
“เป็นไปได้ยังไง!?”
สิ่งมีชีวิตอมตะอย่างเขาถึงกับถูกตัดฝ่ามือออกจากแขน!
"ตาย!"
ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นปล่อยเสียงตะโกน กระจายโลหิตอมตะของตัวเองไปในทิศทางของสือฮ่าว พลังโลหิตขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็นเหมือนแม่น้ำสายยาวพยายามบดขยี้สือฮ่าวที่อยู่ภายใน
เลือดของสิ่งมีชีวิตอมตะสามารถถูกขัดเกลาเป็นสิ่งที่ไม่มีที่สิ้นสุด การที่ผู้ฝึกตนในอาณาจักรเต๋ามนุษย์จะสัมผัสเข้าโดยตรงอาจทำให้วิญญาณของพวกเขาถูกทำลายไปเลยก็ได้
อย่างไรก็ตาม เขาถูกกำหนดให้ต้องผิดหวังแล้วนี่ไม่ใช่ภาพลวงตา พลังของอีกฝ่ายแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ สามารถต่อสู้กับเขาได้โดยไม่เพลี่ยงพล้ำ!
"เก็บ!"
สือฮ่าวเปล่งเสียงตะโกนเบาๆโดยใช้ภาชนะหยกเก็บโลหิตอมตะของผู้ไม่ดับสูญคนนั้น
“ขอบคุณมากสำหรับยาที่ยอดเยี่ยม มันจะช่วยปรับปรุงร่างกายของลูกศิษย์ข้าให้สามารถกลายเป็นผู้สูงสุดได้!”
“บังอาจ…”
ใบหน้าของสิ่งมีชีวิตอมตะจมลง เขารู้ว่าเขาเจอคนประหลาดที่ไม่สามารถประเมินด้วยเหตุผลปกติได้
สิ่งมีชีวิตอมตะทั้งสามล้วนแสดงอาการตกใจ เด็กคนนี้อายุเพียงสามพันปีเท่านั้น เขาจะเผชิญกับสิ่งมีชีวิตอมตะได้อย่างไร? มันไม่สมเหตุสมผลเลย!
ไม่เคยมีผู้อมตะที่แท้จริงอายุต่ำกว่าหมื่นปีมาก่อน! นี่มันน่ากลัวเกินไป ท้าทายการใช้เหตุผลปกติทั้งหมด!
“จับเขา!”
ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใดๆสิ่งมีชีวิตอมตะทั้งสามได้ปลดปล่อยเจตนาฆ่าของพวกเขาออกมาอย่างถึงที่สุด
ในครั้งนี้พวกเขาตั้งใจจะฆ่าสือฮ่าวให้จงได้ หากให้เวลาเด็กคนนี้อีก มันจะเป็นหายนะครั้งใหญ่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับดินแดนของพวกเขา
พวกเขาสัมผัสได้ถึงความรุนแรงของปัญหา โชคดีที่คราวนี้พวกเขามาถึงเก้าสวรรค์สิบพิภพทันเวลา ไม่อย่างนั้นเด็กคนนี้อาจจะผงาดขึ้นกลายเป็นสิ่งมีชีวิตระดับเต๋าอมตะที่แข็งแกร่งที่สุด
“กำจัดอัจฉริยะ มือเดียวปกคลุมท้องฟ้า!”
ผู้ไม่ดับสูญคนหนึ่งตะโกน ฝ่ามือทองแดงที่มีกลิ่นอายแห่งกาลเวลาปรากฏขึ้นเนื้อท้องฟ้า เศษเวลากระจัดกระจายออกมาเป็นระลอกคลื่น กฎธรรมชาติไหลลงมาเหมือนน้ำตกปิดผนึกร่างกายของสือฮ่าวไว้
"ฆ่า!"
สือฮ่าวคำรามยาว ในขั้นตอนนี้ ไม่มีทางที่เขาจะรั้งไว้ได้ ร่างกายของเขาปะทุพลังศักดิ์สิทธิ์ที่มีอยู่ทั้งหมดออกมา
พลังเซียนทั้งสี่เส้นที่อยู่ในร่างกายของเขาพุ่งออกมาจากกระหม่อมพร้อมกับทะยานสู่สรวงสวรรค์ ท้องฟ้าในสนามรบถูกเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานน่าสยดสยองเป็นอย่างมาก
ในช่วงเวลานั้น เขาใช้วิชาล้ำค่าหลายประเภท โดยใช้ทักษะหก สังสารวัฏเพื่อสนับสนุนวิชาเหล่านั้นให้แสดงพลังออกมาได้เหนือกว่าระดับที่น่าจะเป็น!
ฮ่อง!
ท้องฟ้าถล่มลงมาอย่างรุนแรงเกิดรอยแยกของมิติอยู่ทุกแห่งหน การต่อสู้ในระดับนี้นับเป็นความหายนะครั้งใหญ่ของสวรรค์และปฐพี
มันทำให้ทุกชีวิตสั่นสะเทือน อย่างน้อยที่สุดในแคว้นใหญ่ที่อยู่ใกล้เคียง ผู้บ่มเพาะจากมรดกอันยิ่งใหญ่ต่างๆก็สั่นสะเทือน จิตวิญญาณของพวกเขาราวกับถูกกดทับไว้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ถ้าไม่ใช่เพราะภูมิภาคนี้เป็นดินแดนที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ คงจะเกิดหายนะจากการสังหารหมู่ทั้งหมด
พวกเขาทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ดำเนินไปในอวกาศ ร่างทั้งสี่พันกันกลายเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์
การเคลื่อนไหวของพวกเขาเร็วเกินไป การต่อสู้มาถึงจุดสูงสุดที่ใครพลาดจะต้องตายทันที
เป้ง!
ดวงดาวที่ยิ่งใหญ่ระเบิดรอบตัวพวกเขาทีละคน เมื่อพวกมันเคลื่อนตัว พื้นที่บริเวณใกล้เคียงก็เกิดผลกระทบอันยิ่งใหญ่ขึ้น
มีดวงดาวขนาดใหญ่มากมายถูกใช้เป็นอาวุธเพื่อโจมตีฝ่ายตรงข้าม ทั้งสี่ต่างเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับสายฟ้าแสงหลากสีที่ส่องออกมาจากร่างกายของพวกเขา ทำให้ท้องฟ้าที่ดำมืดสดใสกลายเป็นสีทอง
ในที่สุด เมื่อผู้เชี่ยวชาญผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดก็แสดงศักยภาพอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาออกมา พลังงานแก่นแท้ของดวงดาวมากมายถูกดูดเข้ามาเพื่อเสริมพลังให้กับพวกเขาไม่หยุด
ฉากแบบนี้ทำให้ผู้คนในเก้าสวรรค์สิบพิภพต้องตกตะลึง!
มรดกอันยิ่งใหญ่ต่างๆล้วนมีผู้เชี่ยวชาญมากมายที่แอบดูการต่อสู้ในครั้งนี้ผ่านสิ่งประดิษฐ์พิเศษของพวกเขา
หนังศีรษะทั้งหมดของพวกเขาชาด้าน การต่อสู้แบบนี้ทำให้แม้แต่ลมหายใจของพวกเขาต้องหยุดลงไปชั่วขณะ
นี่เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดมาก ทั้งชีวิตและความตาย
“ยอมจำนนต่อเราซะก่อนที่อาณาจักรนี้จะถูกทำลาย หากเจ้ายอมจำนนต่อเราและติดตามไปพบกับบรรพบุรุษโบราณพวกเราจะเมตตาไว้ชีวิตเจ้า!”
หนึ่งในสิ่งมีชีวิตอมตะตะโกน เริ่มแนะนำให้เขามอบตัว
“อย่าคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งจงยอมจำนนและติดตามพวกเราไปไม่เช่นนั้นสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่นี่จะถูกพวกเราทำลายไปทั้งหมด!”
“เจ้าหนูหากเจ้าไม่ยอมจำนนข้าจะลงมือสังหารลูกเมียพ่อแม่ของเจ้าให้หมดสิ้น!” อีกคนขู่
เมื่อสือฮ่าวได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง สายตาของเขาเย็นชาและข่มขู่ หมอกอมตะสีขาวถูกปล่อยออกมาจากปากและจมูกของเขา
ฮ่อง!
การต่อสู้ครั้งใหญ่นั้นดุเดือด ทุกคนต่างเข่นฆ่ากันจนแทบบ้า
ในเวลานี้ผู้ไม่ดับสูญคนหนึ่งกระอักโลหิตออกมาคำใหญ่ ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขามองเข้าไปในความว่างเปล่าและกล่าวว่า
“ข้าเกลียดชังโลกนี้ มันทำให้ข้าไม่สามารถฟื้นตัวได้!”
โลกนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก เมื่อบุคคลภายนอกบุกเข้ามาและปลดปล่อยพลังในระดับเต๋าอมตะที่แท้จริง พวกเขาจะได้รับผลกระทบจากฟันเฟืองของยุคที่ไร้การบ่มเพาะ
นี่เป็นมาตรการป้องกันตนเองประเภทหนึ่งของโลกนี้ เพื่อต้านทานการกัดกร่อนของโลกภายนอก
ก่อนหน้านี้ สิ่งมีชีวิตอมตะที่ยิ่งใหญ่ทั้งสามได้ผนึกร่างที่แท้จริงของพวกเขาไว้ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับสือฮ่าวพวกเขาจำเป็นต้องปลดปล่อยพลังของตัวเองออกมาไม่เช่นนั้นพวกเขาจะตายอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามการปลดผนึกพลังของตัวเองนั้นทำให้คมมีดของสวรรค์พุ่งลงมาตัดทอนพลังการฟื้นฟูชีวิตของพวกเขา
ฮู้!
สือฮ่าวปล่อยเสียงคำรามออกมา เสียงคำรามนั้นโหยหวนยิ่งกว่าเทพปีศาจ เส้นผมของเขายุ่งเหยิง ดวงตาคมราวกับสายฟ้าเย็นยะเยือก
เขาตั้งรับการโจมตีของสิ่งมีชีวิตอมตะทั้งสามอย่างแข็งขันเพื่อลงมือสังหารใครบางคนไปก่อน
บุคคลนี้ข่มขู่เขาโดยประสงค์จะทำร้ายลูกและคนที่เขารัก สิ่งนี้มันกระทบกับขีดจำกัดล่างของเขา
นั่นเป็นเหตุผลที่คนพวกนี้จะต้องชดใช้ด้วยเลือด เขาต้องฆ่าสิ่งมีชีวิตอมตะทั้งสามนี้ทันที!
ในความเป็นจริง เขามีความมั่นใจว่าเขามีความสามารถนี้และไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย
อาณาจักรลับทั้งห้าภายในร่างกายของเขาฉายแสงในเวลาเดียวกัน ญาณวิเศษทุกประเภทที่อยู่ในร่างกายของเขาระเบิดออกมาพร้อมกับโจมตีไปข้างหน้า
ปู!
การโจมตีของสือฮ่าวนั้นทรงพลังเกินกว่าจะเปรียบเทียบ แขนของเขางอกเพิ่มขึ้นมาเป็นแปดข้างพร้อมกับลงมือโจมตีเข้าใส่สิ่งมีชีวิตอมตะทั้งสามพร้อมกัน
ปัง!
การต่อสู้หยุดลงชั่วขณะ แน่นอนว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือมีรูเลือดปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของสิ่งมีชีวิตอมตะคนนั้น เขาถูกโจมตีด้วยวิชากระบี่หญ้าคาเข้าไปเต็มๆหน้าผาก!
ปู!
ร่างของหงส์เพลิงที่แท้จริงบินขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับบดขยี้ร่างกายของสิ่งมีชีวิตอมตะตัวนั้นให้ดับสูญ
ฮ่อง!
บุคคลผู้นั้นร่างกายระเบิดออกจากกันแม้แต่เศษเสี้ยวของวิญญาณดั้งเดิมก็ยังไม่สามารถทิ้งไว้ได้
“มันจะเป็นแบบนี้ได้ยังไง” สิ่งมีชีวิตอมตะอีกสองคนไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ทันเวลา พวกเขาตกตะลึงอย่างไม่น่าเชื่อ พบว่าเป็นการยากที่จะยอมรับความเป็นจริงนี้
สือฮ่าวนั้นดุร้ายเกินกว่าจะเปรียบเทียบ ในเวลานี้เขามุ่งหน้าเข้าหาสิ่งมีชีวิตอมตะอีกคน
เขาไม่สนใจคนที่อยู่ข้างหลังเขา เพราะในเวลานี้เขาใช้วังทองแดงครอบใส่ร่างกายของตัวเองพร้อมกับไล่ตามสิ่งมีชีวิตอมตะตัวนั้นไปอย่างรวดเร็ว
ภายใต้การต่อสู้ที่ดุเดือดสิ่งมีชีวิตอมตะตัวที่สองก็ถูกหมัดของสือฮ่าวบดขยี้ศีรษะจนแหลกละเอียด กลายเป็นอีกหนึ่งในผู้ไม่ดับสูญที่ต้องร่วงหล่นลงในระหว่างการบุกรุกเก้าสวรรค์สิบพิภพ
“เจ้ามาถึงระดับนี้แล้วจริงๆ!” ดวงตาของสิ่งมีชีวิตอมตะตัวที่สามกลายเป็นสีแดง ตอนนี้สายเกินไปแล้วไม่ว่าจะพูดอะไร
เขาไม่มีทางหนีได้ เพราะตอนนี้ตัวเขาเหลือเพียงคนเดียวเท่านั้น เขาทำได้เพียงต่อสู้จนตาย
สือฮ่าวชี้นิ้วออกมาด้วยท่าทางง่ายๆ กิ่งหลิวสีทองซึ่งดูเหมือนสายโซ่ศักดิ์สิทธิ์ก็เจาะทะลุกะโหลกศีรษะทำลายวิญญาณดั้งเดิมของสิ่งมีชีวิตอมตะตัวที่สามทันที!
ดังนั้น สิ่งมีชีวิตอมตะทั้งสามจึงตายไปอย่างสมบูรณ์