ตอนที่ 17-60 เหตุการณ์ใหญ่
วันแต่งงานจัดกันใหญ่โต หุบเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะรื่นเริงไม่หยุด
เนื่องจากต้องยอมรับความพ่ายแพ้และถอนกำลังกลับมา ประมุขสี่เผ่าจึงค่อนข้างรู้สึกหดหู่ วันนี้พวกเขาจึงถือโอกาสร่วมงานฉลองที่ดี เบรุตและคาโรไลนามีความสุขมากเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงสนทนาและดื่มกินกับประมุขสี่เผ่าตระกูลและเหล่าผู้อาวุโสอย่างมีความสุข
“ท่านเจ้าแคว้น! ขอแสดงความยินดีด้วย!” กัซลีสันชูแก้วให้เบรุต
“ฮ่าฮ่า” เบรุตหัวเราะขณะที่เขามองกัซลีสัน จากนั้นเบาเสียง “กัซลีสัน! ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าถอนกำลังกลับมาและจะไม่ออกไปสู้รบอีกต่อไปใช่ไหม?” เบรุตให้ความสนใจการต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายเช่นกัน
กัซลีสันสะดุ้ง เขาพยักหน้า
“แปดตระกูลใหญ่มีท่าทีตอบอย่างไร?” เบรุตถาม
“ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร” กัซลีสันส่ายศีรษะ “เป็นไปได้ว่าในระยะเวลาใกล้ๆ นี้พวกเขาคงไม่เชื่อว่าเรายอมรับสภาพจริงๆ”
“ดีแล้ว” เบรุตพยักหน้า “แต่เจ้าจำเป็นต้องระวัง เมื่อแปดตระกูลใหญ่ตระหนักว่าเจ้ายอมถอย แม้ว่าพวกเขาจะไม่กล้าบุกรุกเข้าภูเขาสภายไรท์ พวกเขาจะคิดหาวิธีการแก้แค้นเอากับเจ้าให้จงได้”
กัซลีสันพูดหยันตัวเอง “เราตัดสินใจซ่อนตัวอยู่ในเทือกเขาสกายไรท์แล้ว และจะไม่ออกมา พวกเขายังจะทำอะไรได้?” คำพูดของกัซลีสันแฝงไปด้วยความเศร้าโศกและอ้างว้าง
เบรุตไม่พูดอะไรอื่น
“เฮ้” คาโรไลนาที่อยู่ใกล้ๆ หัวเราะ “บอกข้าซิ นีซของบีบีจะให้กำเนิดทารกชายหรือหญิง?”
“ข้าจะรู้ได้ยังไงเล่า?” เบรุตหัวเราะ “อย่างไรก็ตาม ข้ารับรองได้ว่าคงไม่ใช่หนูกินเทพแน่!”
ถ้าสองสามีภรรยาเป็นหนูกินเทพ ลูกของพวกเขาคงจะเป็นหนูกินเทพแน่นอน น่าเสียดายที่ในพิภพจักรวาลนับไม่ถ้วน มีแต่เบรุตกับบีบีเท่านั้นที่เป็นหนูกินเทพ กล่าวโดยทั่วไปคืออสูรศักดิ์สิทธิ์ที่น่ากลัวหาได้ยากจริงๆ
ตัวอย่างเช่นมังกรฟ้า, พยัคฆ์ขาวและแม้แต่อสรพิษอเวจีทั้งหมดเป็นอสูรวิเศษที่ไม่เหมือนใคร มีความเป็นไปได้ต่ำมากถ้าลูกหลานของพวกเขาแต่งงานกันเอง พวกเขาอาจให้กำเนิดอสูรศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง แต่โอกาสต่ำมาก ต่ำเกินไป ส่วนอสูรศักดิ์สิทธิ์อย่างนาคราช, ราชสีห์กลืนฟ้ามีแพร่หลายอยู่น้อยมากในพิภพนับไม่ถ้วน
ยิ่งเป็นทักษะเทพธรรมชาติของอสูรศักดิ์สิทธิ์ทรงพลังมากขึ้น อสูรนั้นก็ยิ่งหายากมากเช่นกัน
พวกที่มีทักษะเทพธรรมชาติอ่อนแอจะมีอยู่ทั่วไปมากกว่า
พริบตาเดียวผ่านไปอีกหลายเดือน ภายในหุบเขา นอกห้องของบีบี
ลินลี่ย์ เบรุต คาโรไลนาและคนอื่นๆ อยู่กันครบ เดเลียและนีซอยู่ในห้อง นีซกำลังจะคลอด คนที่กระวนกระวายมากที่สุดเห็นจะเป็นบีบี
“นางจะคลอดแล้ว นางจะคลอดแล้ว!” บีบียืนอยู่ข้างนอกห้องพึมพำอยู่คนเดียวขณะเดินกลับไปกลับมาไม่หยุดแม้แต่น้อย
“บีบี ! นั่งลงก่อนเถอะ” ลินลี่ย์อดหัวเราะไม่ได้
“จะให้ข้านั่งได้ยังไง?” กล้ามเนื้อในร่างของบีบีสั่นเต้น เขาชำเลืองมองลินลี่ย์ “พี่ใหญ่, ข้ากังวลเหลือเกิน หัวใจข้าแทบจะกระดอนออกมานอกตัวอยู่แล้ว แล้วท่านจะให้ข้านั่งอีกเหรอ? เฮ่ย.. ทำไม่ยังไม่คลอดเสียที, ตั้งนานแล้วนะ”
เบรุตหัวเราะ “บีบีเอ๊ย, นีซเพิ่งจะเข้าไปในห้อง ก็ต้องใช้เวลานานขึ้นเป็นธรรมดา”
บีบีทำอะไรอื่นไม่ได้นอกจากต้องทน ตอนนี้แต่ละวินาทีที่ผ่านไปสำหรับบีบี เขารู้สึกว่ายาวนานและเชื่องช้า
“อุแว้....!” ทันใดนั้นเสียงทารกร้องจ้าดังขึ้น
บีบีดูเหมือนถูกสายฟ้าฟาดใส่และยืนนิ่งอยู่กับที่เหมือนคนโง่
“แอ๊ดดด!” ประตูเปิดออก และเดเลียเดินออกมา นางชำเลืองมองบีบี “บีบี! ทำไมเอาแต่ยืนเซ่ออยู่อย่างนั้นเล่า? เจ้าจะไม่เข้าไปหรือ?” พอบีบีรู้สึกตัว ร่างของเขากลายเป็นเงาถลันเข้าไปในห้อง
เดเลียหัวเราะ “บีบีนี่ ทึ่มจริงๆ”
“เมื่อตอนเจ้าคลอดเวด บีบีบอกว่าข้ากระวนกระวายเกินไป แต่เขายังตื่นเต้นมากกว่าข้าเสียอีก!” ลินลี่ย์หัวเราะ
เดเลียมองค้อนเขา “อย่าเหลิงไปเลย, เมื่อตอนเทย์เลอร์กับซาชาเกิด ข้าได้ยินว่าเจ้ากระวนกระวายมากจนหลั่งเหงื่อทั้งตัว เจ้าเป็นยอดฝีมือระดับเซียน ต้องกระวนกระวายมากถึงกับหลั่งเหงื่อด้วยหรือ?”
ลินลี่ย์ได้แต่หัวเราะอย่างขัดเขิน
ชั่วขณะต่อมา บีบีกับนีซก็เดินออกมาจากห้อง บีบียิ้มกว้างไม่หุบ เขาอุ้มทารกน้อยในอ้อมแขน นีซเป็นมนุษย์ดังนั้นนางจึงให้กำเนิดทารกน้อยร่างมนุษย์เป็นธรรมดา อย่างไรก็ตามทารกนี้...
ก็เหมือนกับกัซลีสัน แม้ว่าจะมีสายเลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ไม่ใช่อสูรศักดิ์สิทธิ์แท้ๆ
“พี่ใหญ่” บีบีมองลินลี่ย์อย่างตื่นเต้น “ดูสิ นี่ลูกของข้า นี่คือลูกของข้า บีบี! ฮ่าฮ่า.. ข้าบีบี ก็มีลูกเป็นของตัวเองเหมือนกับเขาด้วย” บีบีตื่นเต้นมากจนสั่นไปทั้งตัว
“มาเถอะ ให้ข้าดูเด็กน้อยสักหน่อย” เบรุตหัวเราะ
“ได้” บีบีส่งลูกให้เบรุตดูอย่างระมัดระวัง
เบรุตรับเด็กมาดูอย่างระมัดระวัง “โอว, งั้นก็เป็นทารกหญิง สายเลือดหนูเกินเทพในตัวนางไม่เลว การกระตุ้นเลือดอสูรศักดิ์สิทธิ์ในเลือดนางจะค่อนข้างยากเล็กน้อย” ถึงตอนนี้เบรุตคงจะหาวิธีที่สมบูรณ์เพื่อดึงทักษะเทพธรรมชาติของลูกหลานของเขาให้ออกมา
ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์มีพิธีชุบตัวของบรรพบุรุษทำให้ลูกหลานมีความสามารถแปลงร่างมังกรและยังมีกระทั่งทักษะเทพธรรมชาติของอสูรศักดิ์สิทธิ์ แต่แน่นอนพลังของทักษะเทพโดยธรรมชาติยังเกี่ยวข้องกับความบริสุทธิ์ของสายเลือดด้วย
“เด็กผู้หญิงก็ดี ได้เด็กผู้หญิงก็ดีเหมือนกัน” บีบียังคงยิ้มกว้างไม่หุบ
วันนี้เขาตื่นเต้นมากจริงๆ
บีบีเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์หนูกินเทพ ด้วยทักษะธรรมชาติที่ทรงพลังมหาศาล เขาจึงไม่มีลูกมากเกินไป ตัวอย่างเช่น แม้ว่าเบรุตจะมีลูกชายสามคน แต่พวกเขาเป็นแฝดสาม นั่นคือเหตุผลที่เขามีลูกสามคน หลังจากนั้นมาคาโรไลนาไม่เคยให้กำเนิดเด็กเพิ่มขึ้นอีกเลย
สำหรับลินลี่ย์แม้ว่าเขาจะไม่ใช่อสูรศักดิ์สิทธิ์ไม่ถูกจำกัดเคร่งครัดโดยกฎจักรวาล เทย์เลอร์และซาชาคือคู่แฝดหงส์มังกรที่เกิดพร้อมกัน ขณะที่เวดเขาถือกำเนิดเมื่อพวกเขามาถึงแดนนรกแล้ว
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป บีบีอุทิศตัวกับการเลี้ยงธิดาของเขา
ท้องฟ้ากระจ่างและอากาศสดชื่น ลินลี่ย์เดินออกมาจากห้อง และขณะที่เขาออกมา เขาเห็นว่าในที่ไกล เด็กสาวคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิฝึกอยู่ในพงษ์หญ้า เด็กสาวคนนี้ผมดำ ผิวของนางเหมือนแก้วเหมือนหยก
นี่คือธิดาของบีบีชื่อไอน่า
“เป็นเรื่องยากมากที่ไอน่าจะกลายเป็นเทพได้” ลินลี่ย์ลอบถอนหายใจ แม้ว่าไอน่าจะมีสายเลือดอสูรศักดิ์สิทธิ์ แต่นางไม่ใช่อสูรศักดิ์สิทธิ์อยู่ดี สำหรับเบรุตเขายังไม่มีวิธีที่ได้ผลเหมือนกับพิธีชุบตัวของบรรพบุรุษ
สำหรับตอนนี้ไอน่าต้องพึ่งพาตัวเอง นี่คือเหตุผลที่แม้ว่าจะฝึกฝนมาเกินร้อยปี แต่ไอน่าก็ยังเป็นแค่เซียน
“ลุงลินลี่ย์” เสียงใสของไอน่าดังขึ้น นางลุกขึ้นยืนและดวงตาของนางมีชีวิตชีวา คล่องแคล่วเหมือนกับบิดาของนาง “ดูเหมือนว่าท่านจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ลุงได้ข่าวดีอะไรหรือ?”
ลินลี่ย์อดหัวเราะไม่ได้ “ไอน่า, เจ้าช่างตาถึง ใช่แล้ว ข้าเพิ่งบรรลุระดับใหม่”
“โหว?” ไอน่าตาเป็นประกายทันที “เป็นกฎไหนหรือ?”
“ธาตุไฟ” ลินลี่ย์ไม่ปิดบัง
ลินลี่ย์ก้าวหน้าในกฎธาตุไฟได้ช้าที่สุด แม้ว่าเขาจะฝึกมาเกินพันปีจนถึงบัดนี้ ลินลี่ย์เชี่ยวชาญเพียงสี่เคล็ดลึกลับ นอกจากนี้ลินลี่ย์ยังไม่เข้าใจความรู้พื้นฐานเคล็ดลึกลับอื่นอีกสองเคล็ด
เมื่อเทียบกันแล้ว สำหรับกฎธาตุน้ำลินลี่ย์ใช้เวลาฝึกเพียงหกหรือเจ็ดร้อยปี เขาก็ฝึกมาถึงขั้นสุดท้ายของกฎลึกลับที่ห้าแล้ว
ขณะที่กฎธาตุลม แม้ว่าเขาจะเชี่ยวชาญเคล็ดความรู้ลึกลับเจ็ดเคล็ดแล้ว แต่เขายังไม่รู้แจ้งสองเคล็ดสุดท้ายแม้แต่น้อย
เขายังคงฝึกในกฎธาตุดินได้เร็วที่สุด
กฎธรรมชาติธาตุดินมีเคล็ดลึกลับหกเคล็ด ลินลี่ย์ฝึกจนถึงคอขวดในเคล็ดชีวิตแล้ว แต่เป็นขั้นสุดท้ายที่เขาจะเข้าถึงระดับเทพชั้นสูง นอกจากนี้เขายังเริ่มหลอมรวมเข้ากับเคล็ดความรู้ลึกลับกฎธาตุดินเหมือนกัน
“ความคิดของคนมีผลต่อความเร็วในการฝึกฝนของตนเองจริงๆ” ลินลี่ย์พูดถึงตนเอง
“ลุงลินลี่ย์! ลุงน่าทึ่งจริงๆ น่าเสียดาย, ข้ายังไม่กลายเป็นเทพซักที ในหุบเขามีแต่ข้าที่ไม่ใช่เทพ ครั้งสุดท้ายเมื่อข้าไปเยี่ยมปู่ทวด ทุกคนที่ข้าพบล้วนแต่เป็นเทพแล้ว” ไอน่าพูดอย่างจนใจ
เบรุตและคาโรไลนารักและตามใจไอน่าและมักจะเชิญนางไปเยี่ยมที่ของพวกเขา
“อย่าเพิ่งผิดหวังไปเลย” ลินลี่ย์พูดปลอบโยน “เมื่อฝึกในกฎธาตุ ผู้ฝึกต้องคร่ำเคร่งไตร่ตรองและเพ่งสมาธิกับการฝึกฝน ถ้าเจ้าทำอย่างนั้น เจ้าจะก้าวหน้า ข้าเชื่อว่าเจ้ามีความอดทนมากกว่าพ่อเจ้ามาก”
“ใช่แล้ว” ไอน่าพยักหน้าและหัวเราะ “พ่อไม่ค่อยอดทนต่อการฝึกเลย”
“เฮ้ย, พวกเจ้านินทาข้าหรือ?” เสียงหนึ่งดังมาจากที่ใกล้ บีบีเดินออกมาจากห้องของเขาจ้องมองไอน่า “นาน่า! เจ้ากำลังพูดนินทาข้าใช่ไหม?”
ไอน่าแค่นเสียงน่ารักและสะบัดหน้าทำเป็นไม่สนใจบีบี
บีบีเพียงแต่ลูบจมูก “เด็กคนนี้ ไม่ว่านอนสอนง่ายเหมือนเมื่อตอนเป็นเด็กเลย”
ลินลี่ย์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เดิมทีเขาคิดว่าตั้งแต่บีบีได้ลูกสาว เขาจะมีสมาธิมั่นคงมากขึ้น แต่เขาผิด... แม้หลังจากได้ลูกสาว บีบีก็ยังเหมือนเดิม
“ครืนน...”
เสียงมิติสั่นสะเทือนกวาดไปทั่ว
ลินลี่ย์สีหน้าเปลี่ยน เขาอดหันไปดูไม่ได้ แม้ว่ามิติสั่นสะเทือนจะดังมาจากที่ไกลออกไปและเบาบางมาก แต่ลินลี่ย์ก็ยังรู้สึกได้
“เกิดอะไรขึ้น?” สีหน้าของบีบีจริงจังขึ้น และเขามองมาทางลินลี่ย์
“เกิดอะไรขึ้น?” เดเลีย นีซและเวดวิ่งออกมาเช่นกัน
“มาเถอะ ไปดูกัน” ลินลี่ย์บินนำทางขึ้นไปในอากาศ บีบี เดเลีย นีซ ไอน่าและเวดตามไปทุกคน แต่ขณะที่พวกเขาบินออกจากหุบเขา กลุ่มของลินลี่ย์ก็เห็น...
“นี่..” ลินลี่ย์จ้องมองปากอ้าค้าง
ในท้องฟ้าด้านใต้ของเทือกเขาสกายไรท์ พื้นที่ทั้งหมดเต็มไปด้วยกลุ่มผู้คนที่บินเข้ามาเหมือนฝูงตั๊กแตน คนจำนวนมากเริ่มโจมตีป่าเขาด้านล่าง
“บึ้ม!” “บึ้ม!” “บึ้ม!”
ลำต้นไม้ใหญ่ระเบิดและเกิดรอยแยกบนพื้น มิติสั่นสะเทือนจากการโจมตีก่อนหน้านั้นแต่ละครั้ง อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ค่อนข้างระมัดระวัง แม้ว่าจะโจมตีลงข้างล่าง แต่พลังโจมตีของพวกเขาไม่ได้ทำอันตรายต่อภูเขาสกายไรท์แม้แต่น้อย
“คนมากมายนัก?” ลินลี่ย์รู้สึกหัวใจเย็นเฉียบ
“ลุงลินลี่ย์, มีคนอยู่เท่าใดนั่น? อย่างน้อยก็ต้องมีสองสามแสนคน” ไอน่าจ้องมองตะลึง
“ไม่ใช่แค่สองสามแสน!” ลินลี่ย์บ่นพึมพำ
ขณะนั้นเองไม่ใช่แค่ลินลี่ย์ที่รู้สึกเย็นยะเยือกในใจ ทั่วทั้งเทือกเขาสกายไรท์ สมาชิกตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์บินเข้าจ้องดูภาพที่น่าหวาดกลัวของคนมากมายในท้องฟ้าด้านใต้ของเทือกเขาสกายไรท์ คนพวกนั้นโจมตีป่าเขาด้านใต้ของเทือกเขาสกายไรท์
“อยู่ตรงนี้ อย่าไปไหน” ลินลี่ย์ตะโกน “ถ้ามีอันตรายใดๆ ให้รีบกลับเข้าไปในหุบเขาทันที ข้าจะไปพบท่านประมุขก่อน”
“ไม่ต้องห่วง” บีบีพยักหน้า
ลินลี่ย์พยักหน้า เขาบินด้วยความเร็วสูงไปที่ศีรษะมังกรปลายสุดถนนมังกร และไม่ใช่แค่ลินลี่ย์เท่านั้น แต่ผู้อาวุโสจำนวนหนึ่งก็บินมาที่พักของประมุขเผ่าด้วยความเร็วสูงเช่นกัน ระหว่างทางลินลี่ย์พบกับผู้อาวุโสสอง
ลินลี่ย์เห็นประมุขกัซลีสันและคนอื่นแต่ไกล พวกเขากำลังมาดูทางทิศใต้เช่นกัน
“ท่านประมุข” ลินลี่ย์บินเข้าไปหา
“ลินลี่ย์ เจ้ามาด้วย” กัซลีสันหัวเราะให้ลินลี่ย์ “ลองดูแผนการที่แปดตระกูลใหญ่ทำสิ”
“พวกเขาเป็นสมาชิกของแปดตระกูลใหญ่จริงๆ หรือ?” ลินลี่ย์สงสัยมานานแล้ว
“ดูด้วยตัวเองสิ” กัซลีสันหันหน้าไปมองทางทิศใต้
ลินลี่ย์ไปทางทิศใต้ด้วยเช่นกัน ยอดฝีมือหลายคนโจมตีป่าเขาและครู่ต่อมาลินลี่ย์ก็เข้าใจดี “พวกเขา..พวกเขาเตรียมสร้างรากฐาน!” ภายในพื้นที่ใหญ่กว้างขวาง ต้นไม้ทั้งหมดถูกทำลาย ขณะเดียวกันรากฐานที่แข็งแรงถูกสร้างขึ้น
ในไม่ช้า...
ชาวตระกูลที่เป็นกองกำลังของแปดตระกูลใหญ่แบกหินยักษ์และเริ่มสร้างปราสาทและสิ่งก่อสร้างตามมา! เพราะพลังของเทพเมื่อจำนวนคนมีมากมายมหาศาลทำงานด้วยกัน ในเวลาครึ่งวัน
ปราสาทหลังแล้วหลังเล่าสร้างเสร็จในพื้นที่ภูเขาสกายไรท์ด้านทิศใต้
พื้นที่ซึ่งปราสาทหลายหลังถูกสร้างนี้ติดกับเทือกเขาสกายไรท์ นอกจากนี้ ใครๆ ก็บอกได้ชัดเจนว่าปราสาทเหล่านี้แบ่งออกเป็นแปดพื้นที่
เมื่อเห็นอย่างนี้ ชาวเผ่าสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ตะลึงกันหมด
“พวกเขากำลังทำอะไรกัน?” ผู้อาวุโสการ์วีย์ไม่อยากเชื่อ
“พวกเขาจะทำอะไรน่ะหรือ? สร้างบ้านข้างเราไงเล่า!” กัซลีสันพูดอย่างไม่พอใจ
ทันใดนั้น...
“ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ เจ้าพวกขี้ขลาด!” เสียงดุดันดังกึกก้องเหนือเทือกเขาสกายไรท์ “ฮ่าฮา, ข้าไม่คาดเลยว่าลูกหลานตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์จะทำตัวเป็นเต่าหดหัวอยู่ในกระดองกลัวที่จะออกมา ฮ่าฮ่าฮ่า..”
ชาวเผ่าตระกูลที่อยู่ภายในเทือกเขาสกายไรท์ได้ยินเสียงหัวเราะนี้
พวกเขาโกรธไม่พอใจกันทุกคน
“พวกเจ้าซ่อนตัวอย่างดีไม่ใช่หรือ? ก็ได้ ซ่อนได้ซ่อนไป แปดตระกูลใหญ่ของเราจะอยู่ที่นี่ใกล้ๆ กับพวกเจ้า! ถ้ามีสมาชิกของเผ่าตระกูลเจ้าออกมาจากภูเขา เราจะฆ่าทั้งหญิงและชาย! ถ้าเจ้าต้องการ เชิญซ่อนตัวอยู่ในนั้นอย่างคนขี้ขลาดตลอดไปเลย ไม่ต้องออกมา!”
“ฮ่าฮ่า.. ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์น่ะหรือ? เหมือนตระกูลสัตว์ที่น่ารำคาญมากกว่า! ฮ่าฮ่า...”
“ใครกล้าก็ก้าวออกมา แปดตระกูลใหญ่เรายินดีต้อนรับพวกเจ้าทุกเมื่อ! ถ้าพวกเจ้าไม่มีความกล้า... งั้นจงซ่อนตัวต่อไป!”
คลื่นเสียงหัวเราะยังคงดังกึกก้องจากด้านนอก เสียงของพวกเขาดังเหมือนสายฟ้าคำราม กึกก้องเข้ามาภายในเทือกเขาสกายไรท์
