ตอนที่ 17-57 อันตราย

เนื้อหาของบทสนทนานั้นน่าตื่นตะลึง อสูรเจ็ดดาวมากสิบคนเข้าต่อสู้ในศึกเดียวกัน หกคนในนั้นใช้พลังมหาเทพหรือ? การสู้รบเป็นกลุ่มระหว่างสุดยอดฝีมืออย่างนี้หาได้ยากจริงๆ ต่อให้เกิดขึ้น ผลึกบันทึกการสู้รบแบบนี้ก็ยังไม่ค่อยแพร่กระจายออกไป

“จะเป็นลินลี่ย์ไปได้ยังไง?” ซาโลมอนตะลึงอย่างสิ้นเชิง

แต่จากเนื้อหาของการสนทนานั้น ซาโลมอนได้รับรู้ว่าลินลี่ย์ที่คนเหล่านี้พูดถึงเป็นสมาชิกของเผ่ามังกรฟ้า ลินลี่ย์ซึ่งเขารู้จักก็เป็นสมาชิกของเผ่ามังกรฟ้า! “เป็นเขาจริงๆ หรือ?” ซาโลมอนไม่กล้าเชื่อ “เขาเป็นแค่เทพแท้ จะสามารถฆ่าอสูรเจ็ดดาวถึงห้าคนได้อย่างไร ไม่มีทาง!!!”

คนผู้เดียวฆ่าอสูรเจ็ดดาวได้ถึงห้าคนเชียวหรือ? ความสำเร็จเช่นนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว

ขณะที่ซาโลมอนมองดู ไม่ว่าลินลี่ย์จะทรงพลังเพียงไหน ก็ไม่มีทางที่เขาจะไปถึงระดับนั้นได้

“พี่ใหญ่ ท่านได้ยินไหมนั่น? พวกเขาพูดถึงลินลี่ย์!” นีซหันไปมองซาโลมอนพี่ชายนาง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยแววเหลือเชื่อ ขณะเดียวกัน ความหวังปรากฏอยู่ในหัวใจนาง..

นางเชื่อว่าทั้งลินลี่ย์และบีบีตายแล้ว

แต่ลินลี่ย์ยังมีชีวิต บางทีบีบีอาจยังมีชีวิตก็ได้! เมื่อนางคิดถึงความเป็นไปได้ว่าบีบียังมีชีวิต หัวใจนางที่ตายด้านมาพันกว่าปีเริ่มมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

“พวกเขาอาจเป็นสองคนที่มีชื่อเหมือนกันก็ได้” ซาโลมอนหัวเราะ และตั้งใจพูดเหยียดหยาม “เจ้าก็รู้ว่าลินลี่ย์ของเราแข็งแกร่งเพียงไหน เขาเป็นแค่เทพแท้ แค่เผชิญเจอกับเทพชั้นสูงธรรมดาก็ยังเป็นเรื่องยากสำหรับเขา การฆ่าอสูรเจ็ดดาวถึงห้าคนด้วยตัวเองน่ะหรือ? เจ้าเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ?”

นีซตะลึง

“พอเถอะ อย่าไปให้ความสนใจคำพูดพล่อยๆ ดีกว่า เป็นไปได้ว่าสุดยอดฝีมือนั้นอาจมีชื่อเหมือนลินลี่ย์ก็ได้” ซาโลมอนหัวเราะอย่างใจเย็น “ไปกันเถอะ วันนี้เราไปซื้อเสื้อผ้ากัน เลือกได้ตามที่เจ้าชอบเลย”

ซาโลมอนไม่ต้องการให้นีซไปดูผลึกบันทึก ปัญหาย่อมไม่มี ถ้านั่นไม่ใช่ลินลี่ย์ แต่ถ้าเป็นลินลี่ย์จริงๆ... ด้วยนิสัยของนีซ นางจะต้องไปตามหาบีบีทันทีแน่นอน นั่นจะเป็นเรื่องที่น่ากลัว

“เราไปดูผลึกบันทึกกันเถอะ” นีซกล่าว

ซาโลมอนส่ายศีรษะ “ทำไมต้องไปดูผลึกบันทึกด้วยเล่า? อะไรกัน? เจ้าคิดว่าลินลี่ย์ยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ?”

“ข้าไม่รู้...แต่ไม่ว่าจะเป็นลินลี่ย์ที่เรารู้จักหรือไม่ ผลึกบันทึกการต่อสู้ของอสูรเจ็ดดาวมากกว่าสิบคนก็คุ้มค่าแก่การดู ไม่ว่ายังไงก็ตาม” นีซหันหน้าและเดินไปทันที

ซาโลมอนไม่มีทางเลือกได้แต่ติดตามไป และเขาลอบปลอบใจตนเอง “ลินลี่ย์นั้นตายไปนานแล้ว และเขาก็อ่อนแอมาก! สุดยอดฝีมือนี้กลับแข็งแกร่งมาก ข้าแน่ใจว่าไม่ใช่เขา เป็นแค่คนที่มีชื่อเหมือนกันเท่านั้น!” ซาโลมอนเคยกล่าวหาลินลี่ย์อย่างไม่เป็นธรรมเมื่อในอดีต เป็นธรรมดาที่เขาไม่ต้องการเห็นลินลี่ย์ในสภาพแข็งแกร่ง

มีสถานที่สามแห่งในเมืองเบย์เฟย์ที่เปิดให้ชมผลึกบันทึกการต่อสู้

คนกลุ่มใหญ่รวมตัวกันหน้าประตูเต็มทั้งสามแห่งในวันนี้ ทุกกคนยื่นส่งแถบเงินศิลาดำและเงินอะซูไรท์เพื่อเข้าไปชมบันทึกการต่อสู้ เมื่อเวลาผ่านไปซาโลมอนและนีซก็มาถึง พวกเขาตกใจ มีคนเข้าชมกี่คนกันแน่

ในเวลาเดียวกันผู้ที่ชมดูบันทึกการต่อสู้เสร็จแล้วก็ออกมาจากประตูด้านข้าง

“น่าทึ่งจริงๆ ผู้อาวุโสเผ่ามังกรฟ้า น่ากลัวมากจริงๆ!”

“ใช่แล้วคุกสีฟ้าของผู้อาวุโสเผ่ามังกรฟ้าปรากฏ และเมื่อการต่อสู้จบ พอคุกสีฟ้าหายไป ผู้อาวุโสฝ่ายศัตรูทั้งหมดก็ตายเรียบ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ซาโลมอนและนีซรู้สึกสงสัยมากขึ้น พวกเขาจ่ายค่าผ่านประตูเข้าชมร้อยศิลาดำและเข้าไปทันที มีหอชมผลึกบันทึกอยู่หกโรงหอ

“เชิญไปโรงชมหมายเลขห้า รอบล่าสุดเพิ่งจบ และจะเริ่มรอบใหม่อีกในไม่ช้า”

ซาโลมอนและนินนี่เข้าไปในโรงฉายที่ห้าและมองหาที่นั่ง จำนวนคนภายในโรงฉายที่ห้าเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่นีซจ้องมองดูแต่ด้านหน้าโรงฉาย ร่างของนางสั่นเล็กน้อย

“นินนี่! ผ่อนคลายเข้าไว้” ซาโลมอนพูดปลอบโยน “อย่าตั้งความหวังเกินไป”

แต่นินนี่ไม่พูดแม้แต่คำเดเยว

ทันใดนั้น...

แก่นมวลธาตุน้ำขนาดใหญ่รวมตัวอยู่ข้างหน้าในกลางอากาศของโรงฉายและเปลี่ยนไปเป็นบันทึก ขณะเดียวกันมีเสียงหนึ่งดังขึ้น “ผู้มีเกียรติทุกท่าน! การต่อสู้ที่เกิดขึ้นในแคว้นอินดิโก ทวีปบลัดริจนี้ เกิดขึ้นในพื้นที่ภูเขาป่าไม้นอกเมืองเมียร์ห่างออกไปสองสามพันกิโลเมตร”

ทุกคนในโรงฉายต่างเงียบกันหมด

มีเสียงอธิบายดังต่อ “ยอดฝีมือที่ต่อสู้กันเหล่านี้เป็นอสูรเจ็ดดาวทั้งสิบเอ็ดคน! ตามที่ข้าคาดการณ์ไว้ ในแคว้นอินดิโกมีเพียงตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์และแปดตระกูลใหญ่ที่มียอดฝีมือจำนวนมากขนาดนั้น ทั้งสองฝ่ายอยู่ในสภาวะทำสงครามกัน และตอนนี้ ทุกท่านโปรดชมดู เมื่อผลึกบันทึกเริ่มขึ้นอสูรเจ็ดดาวคนหนึ่งตายไปแล้วและศพของเขาร่วงอยู่กับพื้นแต่ยังคงเปล่งรัศมีพลังมหาเทพ ทุกท่าน, ถ้าท่านดูอย่างระวัง ทุกท่านก็จะเห็นได้”

หลังจากพูดเสร็จบันทึกข้างหน้าโรงฉายก็เริ่มต้นทำงาน

ทุกคนในโรงชมบันทึกต่างเงียบกันหมด นินนี่และซาโลมอนกลั้นลมหายใจเช่นกัน

ภายในผลึกบันทึก ฉากภาพการสู้รบฉากแล้วฉากเล่าปรากฏออกมา นี่คือฉากที่ฟูโซ่และทเวลต่อสู้กับศัตรูของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อดูการต่อสู้ทั้งสองคู่นี้ดีๆ คนที่ดูบันทึกนี้ครั้งแรกถึงกับตกตะลึง

ร่างของพวกเขาเต็มไปด้วยแสงและการต่อยเตะแต่ละครั้งทำให้มิติฉีกเปิดออก

“สามในสี่คนเหล่านี้ใช้พลังมหาเทพ!” ซาโลมอนตกตะลึง

“ลินลี่ย์อยู่ที่ไหน?” นีซมองหาคนอย่างเดียว “แล้วบีบีเล่า?”

อย่างไรก็ตามพอถึงตอนนี้ ผลึกบันทึกในตอนแรกให้ความสนใจกับการสู้รบสองคู่นี้ ขณะเดียวกันผลึกบันทึกได้บันทึกภาพศพคนชุดเทาที่นอนอยู่บนพื้น แต่ยังเปล่งรัศมีได้ นั่นคืออสูรเจ็ดดาวที่ถูกฟูโซ่ฆ่าตั้งแต่แรก

และจากนั้น...

ผลึกบันทึกตัดไปที่ภาคพื้น พื้นที่มีลักษณะม้วนตัวเหมือนกับเกลียวคลื่นทะเล ขณะต่อมาพื้นก็ระเบิดทันใด และใครบางคนทะยานขึ้นมาในท้องฟ้าเกล็ดของเขามีโลหิตเปื้อน แต่นีซและซาโลมอนตกใจทั้งคู่

หนามแหลมที่น่ากลัวเหล่านั้น หาง และดวงตาสีทองเข้ม พวกเขาคุ้นเคยมาก!

หลังจากนั้นอสูรเจ็ดดาวห้าคนไล่ตามโจมตีลินลี่ย์ ร่างของลินลี่ย์เปล่งแสงสีฟ้า เป็นพลังมหาเทพธาตุน้ำ ขณะที่อสูรเจ็ดดาวด้านหลังเขา หนึ่งในนั้นเปล่งรัศมีดำ

“เป็นลินลี่ย์!” นีซรู้สึกตื่นเต้นในใจ

“นี่...” ซาโลมอนก็ตะลึงเช่นกัน

พวกเขาเคยเห็นร่างมังกรแปลงของลินลี่ย์มาแล้ว

“พี่ใหญ่ เป็นลินลี่ย์ เป็นลินลี่ย์” นีซไม่อาจข่มความตื่นเต้นได้อีกต่อไป และนางส่งสำนึกเทพบอกซาโลมอนครั้งแล้วครั้งเล่า “เป็นเขาแน่นอน ไม่มีการผิดพลาดแน่”

“นีซ, ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นเสมอไปหรอกนะ” ซาโลมอนพยายามอดกลั้นผ่านสำนึกเทพเขา “เผ่ามังกรฟ้ามีคนมากมาย และร่างแปลงมังกรของพวกเขาก็คล้ายกันมาก นอกจากนี้ ในช่วงพันปีมานี้เจ้าคิดว่าลินลี่ย์จะทรงพลังขึ้นมามากอย่างนั้นหรือ? เป็นไปไม่ได้”

นีซตะลึง หรือว่าเป็นความจริงที่ว่ามีคนที่มีร่างแปลงมังกรที่คล้ายกับลินลี่ย์?

นีซไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ และไม่เข้าใจลักษณะพิเศษของร่างแปลงมังกรของลินลี่ย์

จากนั้นซาโลมอนและนีซยังคงดูต่อไป ในผลึกบันทึกลินลี่ย์เริ่มคลั่งใช้เขาแหลมที่หน้าผากแทงใส่อสูรเจ็ดดาวจนตาย อสูรเจ็ดดาวอีกสี่คนที่เหลือต้องการจะหนี แต่พวกเขาถูกกักไว้ในกล่องสีฟ้าขนาดยักษ์

หลังจากกล่องฟ้าขนาดยักษ์หายไป อสูรเจ็ดดาวทั้งสี่คนล้วนตายหมดสิ้น

ผลึกบันทึกฉายอยู่ที่ตัวลินลี่ย์เท่านั้นในตอนนี้ และหลังจากฆ่าอสูรเจ็ดดาวทั้งสี่คน ลินลี่ย์บินลงไปที่พื้น บันทึกแสดงให้เห็นว่าลินลี่ย์คุกเข่าลงข้างสตรีคนหนึ่งที่นอนอยู่บนพื้น

บันทึกจับภาพลักษณะของสตรีนั้นไว้ชัดเจน

“เดเลีย!!!” ตาของนีซเบิกโพลงทันที

“เป็นเดเลีย!” ซาโลมอนก็ตกตะลึงเช่นกัน

และจากนั้นในผลึกบันทึก ลินลี่ย์คืนร่างเป็นมนุษย์แล้วอุ้มทารกน้อยที่อยู่ข้างภรรยาของเขา ฟูโซ่และบีบีเดินมาสมทบเช่นกัน และเข้ามาอยู่ในภาพบันทึก

“ลินลี่ย์, บีบี!!!” นีซรู้สึกดีใจมากจนศีรษะมึนชาไปหมด

ลินลี่ย์ เดเลียและบีบี สามคนนี้รวมอยู่ในภาพบันทึกด้วยกัน

ไม่มีข้อสงสัยอะไรอีกแล้ว! ผู้อาวุโสเผ่ามังกรฟ้าที่ทรงพลังนี้ก็คือลินลี่ย์ที่พวกเขาเคยพบมาก่อน

“เป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง?” ซาโลมอนไม่กล้าเชื่อ แต่ความจริงทุกคนนั้นเห็นได้ชัด

“พี่ใหญ่, เป็นพวกเขาจริงๆ เป็นพวกเขาจริงๆ พวกเขาไม่ตาย ยังไม่ตาย!” นีซส่งสำนึกเทพบอกด้วยความตื่นเต้น ผลึกบันทึกเกือบจะจบแล้ว ลินลี่ย์อุ้มเดเลียไว้ในอ้อมแขน ขณะที่ฟูโซ่อุ้มทารก และทั้งสองบินออกไปด้วยกัน

ผลึกบันทึกจบลงตรงนี้!

“ผู้อาวุโสเผ่ามังกรฟ้านั้นมีคำอธิบายจากผู้ทำการบันทึกในผลึกว่าชื่อลินลี่ย์ ส่วนสตรีที่อยู่บนพื้นน่าจะเป็นสมาชิกครอบครัวของผู้อาวุโสลินลี่ย์ สตรีนั้นตายซึ่งเป็นเหตุให้ผู้อาวุโสลินลี่ย์เสียใจอย่างหนัก”

ซาโลมอนและนีซเดินออกมาที่ถนน หน้าของนีซเต็มไปด้วยความดีใจตื่นเต้น

“พี่ใหญ่ พวกเขายังไม่ตาย พวกเขายังไม่ตาย” ในช่วงหนึ่งพันปีที่ผ่านมา นีซไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อน “บีบียังมีชีวิต เขายังมีชีวิต!”

“ถูกแล้ว นี่นับเป็นข่าวดี” ซาโลมอนตอบ

แต่ใจของซาโลมอนตอนนี้สับสน เดิมทีเขาเข้าใจผิดเชื่อว่าลินลี่ย์เปิดเผยความลับของเขา ดังนั้นด้วยความแค้นเขาจึงต้องการฆ่าลินลี่ย์ หลังจากที่ลินลี่ย์และภรรยาพุ่งลงไปในบ่อแม็กม่าทอง แต่ใครเล่าจะคิดกันว่า

ลินลี่ย์ไม่เพียงแต่ยังมีชีวิต แต่เขายังกลายเป็นผู้แข็งแกร่งทรงพลังมากมาย!

“แต่เกิดอะไรขึ้นกับเดเลีย?” นีซกล่าวด้วยความกังวล “ในผลึกบันทึกบอกว่าเดเลียตายหรือ?” นีซยังจำได้ชัดถึงผลึกบันทึก ลินลี่ย์ร้องโหยหวนด้วยความเศร้าโศกและคั่งแค้นอยู่ข้างเดเลีย

แม้ว่านีซไม่สามารถได้ยินเสียงใดๆ แต่นางรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดทุกข์ทรมานจากเท่าที่เห็น

“พี่ใหญ่!” นีซพูดทันที

“เอ๊ะ?” ซาโลมอนมองดูนาง นีซมองดูซาโลมอน นางพูดอย่างแน่วแน่ “พี่ใหญ่! ข้าตัดสินใจแล้ว...ข้าจะไปแคว้นอินดิโกทวีปบลัดริจ!”

“เหลวไหล” ซาโลมอนรู้สึกเหลืออดอย่างช่วยไม่ได้ นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวแน่นอน “นินนี่, การเดินทางจากทวีปเจดโฟลทไปทวีปบลัดริจไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เจ้ายังเป็นเทพแท้ จะไปทำอะไรที่นั่น? มันอันตรายเกินไป ยอมไม่ได้ เรื่องแบบนี้ข้ายอมไม่ได้เด็ดขาด!”

นีซแค่มองพี่ชายนาง ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว นางตัดสินใจแล้ว นางแค่ให้พี่ชายนางได้รู้ว่านางตัดสินใจเท่านั้น

เมื่อเห็นสีหน้าของน้องสาว ซาโลมอนยิ่งแตกตื่น

“นินนี่, เจ้ายังอ่อนแอเกินไป จะเดินทางจากทวีปเจดโฟลทไปทวีปบลัดริจ เจ้าต้องผ่านทะเล... เป็นการเดินทางที่อันตรายเกินไป” ซาโลมอนรีบพูดอย่างแตกตื่น

“ไม่มีประโยชน์ที่ท่านจะพูดอะไร” นีซไม่ฟังพี่ชายของนางในครั้งนี้

ซาโลมอนเมื่อเห็นการวางตัวของน้องสาวก็ยิ่งรู้สึกจนใจ พวกเขาอยู่ภายในเมือง และภายในเมืองไม่มีทางที่จะกักตัวน้องสาวเขาได้ ถ้าน้องสาวของเขาต้องการไป ก็ไม่มีอะไรที่เขาจะทำได้แม้แต่น้อย

“นินนี่, เจ้าจะทำให้ข้าต้องเป็นห่วงเจ้าอย่างนี้หรือ?” ซาโลมอนพูดด้วยความห่วงใย “เอาอย่างนี้เป็นไง ฝึกให้ได้เทพระดับสูงก่อนแล้วค่อยไป!”

นีซมองเขาโดยไม่พูดอะไร

นีซทำใจนางแล้ว และไม่มีอะไรที่ซาโลมอนจะทำได้ แม้ว่าซาโลมอนจะจับตาดูน้องสาวทุกวันหลังจากที่ได้ดูผลึกบันทึกแล้ว เดือนต่อมานีซก็จากไป

ภายในห้องของเขา

ซาโลมอนจ้องมองแผ่นกระดาษ เป็นจดหมายที่นีซทิ้งไว้ให้เขา

“โธ่เว้ย!” ซาโลมอนขว้างกระดาษลงกับโต๊ะด้วยความรู้สึกชิงชัง “การเดินทางจากทวีปเจดโฟลทไปทวีปบลัดริจอันตรายมาก ทำไมนินนี่ไม่ฟังกันบ้าง?”

ซาโลมอนแทบคลั่ง แต่ไม่มีอะไรที่เขาทำได้ เขาไม่รู้ว่านีซไปทางไหน

ขณะที่เขาคิดเรื่องนี้ ซาโลมอนทำอะไรไม่ได้นอกจากตำหนิลินลี่ย์ เป็นเพราะเขากล่าวหาลินลี่ย์และบีบีผิดๆ จนความสัมพันธ์ระหว่างเขาเองกับนีซร้าวฉาน และเขาแทบจะไม่เห็นรอยยิ้มของนาง และตอนนี้ ครั้งนี้นางจากไปเอง

“เจ้าลินลี่ย์ไม่ตายได้ยังไง ทั้งยังทรงพลังมากขนาดนั้น?” ซาโลมอนไม่สามารถเข้าใจได้ ว่าลินลี่ย์มีพลังถึงระดับนั้นได้ยังไง?

ขณะเดียวกับที่นีซออกเดินทางจากแคว้นโคลด์คาล์ม ลินลี่ย์และบีบีอยู่ในแคว้นอินดิโก ทวีปบลัดริจที่ห่างไกล กำลังใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในเทือกเขาสกายไรท์ ในพริบตาเดียวผ่านไปอีกสองสามทศวรรษ

“ลินลี่ย์!” เสียงทุ้มดังขึ้น

“พ่อ, พ่อ!” เวดเรียก “ผู้อาวุโสรองตามหาพ่ออยู่”

ลินลี่ย์เดินออกมาจากห้องตนเอง จากหางตาเขามองเห็นผู้อาวุโสรองกำลังเดินเข้ามาหาแต่ไกล สีหน้าของเขาดูซับซ้อน “ลินลี่ย์, มาเถอะ ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ของเรากำลังจะประชุมผู้อาวุโส”

“ตอนนี้หรือ?” ลินลี่ย์ค่อนข้างประหลาดใจ “ยังไม่ถึงพันปีเลย นอกจากนี้ ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์จะร่วมประชุมด้วยหรือ?”

“ถูกแล้ว! จะจัดประชุมในหุบเขาอ่างโลหิต ที่ตำหนักสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์” ผู้อาวุโสรองถอนหายใจ “ครั้งนี้เหตุผลที่ผู้อาวุโสทั้งหมดถูกเรียกตัวมาพูดคุยกันเรื่องที่ตระกูลสี่อสูรศักดิ์ควรทำด้วยการให้เกียรติต่อแปดตระกูลใหญ่”

ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน “ดูเหมือนว่าทางเผ่าตระกูลก็ไม่สามารถสู้ต่อไปอย่างนี้ได้!”