ตอนที่ 8 วิธีใช้คัมภีร์สรรพาวุธอย่างถูกต้อง
“เจ้ามีคำถามอะไรจะถามข้าไหม” เสี่ยว จงสุ่ย ถาม เมื่อ เห็นหน้าของเขาไม่มีอารมณ์
ท้องฟ้ายังคงสว่างเมื่อพวกเขาออกจากโรงหลอม ตอนนี้มืดแล้วเมื่อพวกเขาออกจากค่ายทหาร
พวกเขาอยู่ในค่ายกองทัพพยัคฆ์เต็มวันโดยไม่รู้ตัว
"ไม่." โจวชู ส่ายหัวอย่างมั่นคง
เขาไม่รู้ว่าเสี่ยว จงสุ่ย และแม่ทัพเฉิงพูดอะไรในเต็นท์ และเขาก็ไม่สนใจเช่นกัน
คนงานต้องมีจิตสำนึกอะไรรู้มากไปอาจไม่ดี
"จริงๆ?" ดวงตาของ เสี่ยว จงสุ่ย ส่องประกายด้วยการเสียดสี “เจ้าต้องคิดว่าสูตร ดาบพยัคฆ์ เป็นของเจ้าแล้วทำไมมันถึงตกเป็นของ โรงหลอมที่ 97”
“ข้าไม่ได้—”
“ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ ใครๆ ก็คิดอย่างนั้น” เซียวจงสุ่ยขัดจังหวะ “ให้ข้าสอนเจ้าเป็นเพราะข้าเซียวจงสุ่ย ผู้ดูแล
โรงหลอมที่ 97!”
โจวชู พูดไม่ออก ผู้ดูแลเสี่ยว กำลังรับผลประโยชน์ที่ไม่สมควรเป็นของเขา!
“ไม่ต้องโกรธ” เสี่ยว จงสุ่ย ไม่สนใจปฏิกิริยาของ โจวชู “นี่คือวิธีการทำงานของโลก เจ้าไม่สามารถรักษาสูตรการสร้าง ดาบพยัคฆ์ ได้แม้ว่าจะอยู่ในมือเจ้าก็ตาม ต่อให้เอาสูตรไปก็ยังต้องผ่านข้า อันที่จริง เจ้าควรนับตัวเองว่าโชคดีที่แม่ทัพเฉิงสนใจดาบพยัคฆ์
“ข้าจะบอกความจริงกับเจ้า หากเจ้ามอบสูตร ดาบพยัคฆ์ ให้กับแผนกหลอมอาวุธ รางวัลจะเป็นเงินเพียงไม่กี่ตำลึงและเพิ่มเงินเดือนของเจ้าเล็กน้อย ตอนนี้ข้าไม่ใช่คนประเภทที่จะเก็บผลประโยชน์ทั้งหมดไว้กับตัวเอง ข้าจะไม่ลืมส่วนแบ่งผลกำไรกับเจ้า” เสี่ยว จงสุ่ย ตรงไปตรงมามาก ในที่สุด เขาก็ไม่ลืมที่จะวาดฝันให้กับโจวชู
โจวชู รู้ว่าเขาพูดความจริง เขาจะไม่ได้อะไรจากการรักษาสูตรลับของ ดาบพยัคฆ์ ในทางตรงกันข้าม คนที่มีหยกไม่ผิด ผิดที่มีหยก
ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขายังไม่เพียงพอ
สำหรับประโยชน์ที่ เสี่ยว จงสุ่ย กล่าวถึง โจวชู ไม่ได้เอาจริงเอาจังกับมัน
ในชีวิตก่อนหน้านี้ เขาได้เห็นคำสัญญาปากเปล่ามากมายที่พูดโดยผู้บังคับบัญชา แต่มีกี่คำที่เป็นจริง?
“นี่คือธนบัตรมูลค่าหนึ่งร้อยตำลึง และสามารถใช้ได้ทุกที่ใน อาณาจักรต้าเซี่ย” เสี่ยว จงสุ่ย ล้วงเข้าไปในกระเป๋าของเขาและโยนธนบัตรเข้าไปในอ้อมแขนของ โจวชู “เขียนสูตรของ ดาบพยัคฆ์ ให้ข้าทีหลัง”
เสี่ยว จงสุ่ย ไม่เคยคิดว่า โจวชู จะปฏิเสธ
ในความเป็นจริง โจวชู ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับ เขาจะตายในถิ่นทุรกันดารคืนนี้ถ้าเขากล้าปฏิเสธ
ระดับหนึ่งของเคล็ดวิชา ปราชญ์ช้างมังกร อาจไม่เพียงพอที่จะเอาชนะ เสี่ยว จงสุ่ย
แม้จะรู้สึกไม่สบายใจ แต่เขาก็เก็บธนบัตรไว้
เงินเดือนของเขาคือครึ่งตำลึง เงินหนึ่งร้อยตำลึงเท่ากับค่าจ้าง 20 ปี!
แม่ทัพเฉิงจ่ายเงินสองสามพันตำลึงให้กับผู้ดูแลเสี่ยว ไอ้สารเลวคนนี้ และตอนนี้เขาส่งให้ข้าเงินหนึ่งร้อยตำลึง?
เพียงแค่เจ้ารอ ข้าจะแจ้งให้เจ้าทราบไม่ช้าก็เร็วว่าของฟรีนี้มีราคาแพงที่สุด โจวชู สาปแช่ง
“เจ้าหนังสือหรือไม่” เสี่ยว จงสุ่ย ถาม
ช่างตีเหล็กฝึกหัดส่วนใหญ่มาจากพื้นเพที่ยากจน และหลายคนไม่รู้หนังสือ
โจวชู ครุ่นคิด "ข้ารู้นิดหน่อย." เขาเคยไปเรียนสองปีที่โรงเรียน
“เป็นเรื่องดีที่เจ้ามีความรู้ อย่าลืมจดสูตรไว้ด้วย” เสี่ยว จงสุ่ย พยักหน้า "ทำงานหนัก ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า”
เสี่ยว จงสุ่ย 'พิจารณา' สั่งให้คนพา โจวชู กลับไปที่โรงหลอมในทางกลับกัน เขาลงจากรถม้าและไปที่ซ่อง
โจวชู กลับไปที่โรงตีเหล็กพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่งร้อยตำลึงในกระเป๋าของเขา เขาทำได้เพียงถอนหายใจเมื่อเหลือบมองสลัมที่ทรุดโทรม
เขาได้เซ็นสัญญากับแผนกหลอมอาวุธ ก่อนที่สัญญาจะสิ้นสุดลง เว้นแต่เขาจะก้าวเข้าสู่ ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก ไม่งั้นเขาจะต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป
ก้าวสู่ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก? หลังจากได้เห็น เสี่ยว จงสุ่ย และแม่ทัพเฉิง ทำข้อตกลงกันอย่างลับๆ เขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไรถ้าเขาสร้างอาวุธระดับ
เขากลัวว่าเซียวจงสุ่ยจะฉวยสูตรลับการสร้างอาวุธระดับก่อนที่เขาจะก้าวไปสู่ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก
ท้ายที่สุดแล้ว ค่าของสูตรการสร้างของอาวุธระดับดับไม่ใช่ดาบพยัคฆ์ ที่จะสามารถมาเปรียบเทียบกันได้
เพื่อให้ความเคารพต่อปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก พวกเขาต้องเป็นปรมาจารย์ช่างตีเหล็กที่มีชื่อเสียงตั้งแต่แรก
เห็นได้ชัดว่าเสี่ยว จงสุ่ย จะปฏิบัติยังไงต่อปรมาจารย์ช่างตีเหล็กคนใหม่ที่บุคคลภายนอกไม่รู้จัก
[คุณได้รับรางวัลการฝึกฝนสองปีเพราะดาบยาวมาตรฐานคมกริบที่ที่คุณสร้างได้สำเร็จในการสังหาร!]
คัมภีร์สรรพาวุธปรากฏขึ้นด้วยตัวมันเองในขณะที่ โจวชู กำลังใคร่ครวญการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของเขา เปิดถึงหน้าดาบยาวมาตรฐานคมกริบ
เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาขยายตัวเมื่อความร้อนพุ่งเข้ามา หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็กลับมาเป็นปกติ
การฝึกฝนอีกสองปี? โจวชู รู้สึกปลาบปลื้ม ตามที่คาดไว้ของหน่วยรบ พวกมันทำให้เขาประหลาดใจอย่างมากในเวลาอันสั้น!
ดาบพยัคฆ์ทั้งสองถูกทิ้งให้อยู่กับแม่ทัพเฉิงเมื่อเขาและเซียวจงสุ่ยออกจากค่ายกองทัพพยัคฆ์
เขาไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะฆ่าศัตรูอย่างรวดเร็วด้วย ดาบพยัคฆ์
เขาไม่รู้ว่าพวกมันฆ่าคนหรือสัตว์กันแน่…
สายตาของ โจวชู เหลือบลงบนหน้ากระดาษ เพียงเพื่อสังเกตเห็นอักขระเล็กๆ สองสามตัวหลังจากชื่อดาบยาวมาตรฐานคมกริบ ปรากฎว่าเป็นตัวเลข
[2]
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง โจวชู ก็เข้าใจ นี่หมายความว่าเขาได้สร้างดาบสองเล่ม
อันที่จริง หลังจากได้รับสูตรการสร้าง เขาไม่ได้สร้างเพียงดาบยาวมาตรฐานคมกริบแค่สองเล่นเท่านั้น แต่บางส่วนได้รับความเสียหาย และที่ยังคงสภาพเดิมคืออีกสองเล่มที่เหลืออยู่กับกองกองทัพพยัคฆ์
กองทัพพยัคฆ์ เป็นกองทหารราชองค์รักษ์ดังนั้นจึงมีโอกาสค่อนข้างน้อยในการต่อสู้ หากเป็นกองทัพชายแดน มันเป็นเครื่องจักรสงคราม โจวชู ตบริมฝีปากของเขา ดูเหมือนจะต้องการมากกว่านี้ ความรู้สึกของการฝึกฝนที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วนั้นน่าพอใจเกินไป
แต่เขายังคงไม่มีทางส่งอาวุธที่เขาสร้างไปให้กองทัพชายแดน ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่คิดเท่านั้น
ตราบใดที่ข้าอยู่ในแผนกหลอมอาวุธไม่ช้าก็เร็ว อาวุธที่ข้าสร้างจะเติมให้กับกองกำลังทหารทั้งสามของ อาณาจักรต้าเซี่ย ในเวลานั้น… โจวชู ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการหัวเราะได้ รู้สึกยังไงถ้ามีคนหลายพันคนช่วยข้าฝึกฝน?
ดี? หรือดีเป็นพิเศษ?
แค่คิดเขาก็รู้สึกตื่นเต้น
แต่โจวชูรู้ดีว่าการทำสิ่งนี้ให้สำเร็จนั้นยาก
กองกำลังทหารทั้งสามของ อาณาจักรต้าเซี่ย ได้รับมอบหมายให้จัดการปีศาจ กำจัดอสูร และปกป้องประเทศ!
กองทัพกำจัดปีศาจ และ กองทัพอสูร กองทัพป้องกันชายแดน จัดการกับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลัง พวกเขายังเป็นนักสู้ที่น่าเกรงขามและใช้อาวุธระดับ
อาวุธเหล่านี้ถูกจัดเตรียมโดย ปรมาจารย์ช่างตีเหล็กของโรงหลอม 36 แห่งแรกใน แผนกหลอมอาวุธ
ในทางกลับกัน กองทัพพิทักษ์อาณาจักรเป็นกองทัพธรรมดา และกองทัพพยัคฆ์ก็เป็นหนึ่งในนั้น
อาวุธที่สร้างโดยช่างตีเหล็กฝึกหัดเช่น โจวชู สามารถจัดหาได้เฉพาะกับ กองทัพพิทักษ์อาณาจักร เท่านั้น
ถ้าเขาต้องการให้อาวุธที่เขาสร้างใช้กับกองกำลังทหารทั้งสามของ อาณาจักรต้าเซี่ย อย่างน้อยเขาก็ต้องเป็น ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก
นี้ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนแม้ว่า แค่กองทัพพิทักษ์อาณาจักรก็เพียงพอที่จะทำให้เขายุ่งอยู่หลายปี
เสี่ยว จงสุ่ย สัญญากับแม่ทัพเฉิง ว่าเขาจะจัดหา ดาบพยัคฆ์ สามพันเล่มภายในสามเดือน สามพัน… เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่จะพึ่งพาคนเพียงคนเดียว เขาอาจจะเลือกกลุ่มคนเข้าร่วมในการสร้าง
โจวชู ไม่สนใจว่า เสี่ยว จงสุ่ย จะทำอะไร
สิ่งที่ โจวชู กังวลคือจำนวนดาบพยัคฆ์ที่เขาสร้าง
ถ้าเขาใช้กำลังทั้งหมดในตอนนี้ เขาสามารถสร้าง ดาบพยัคฆ์ ห้าเล่มต่อวันได้อย่างง่ายดาย
ด้วยวิธีนี้ เขาสามารถสร้าง ดาบพยัคฆ์ ได้ 150 เล่มต่อเดือน และเขาสามารถสร้าง ดาบพยัคฆ์ ได้ 500 เล่มในสามเดือน!
การมอบ ดาบพยัคฆ์ จำนวนมากจะทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น
ในเวลานั้น มันจะลำบากถ้าเขาดึงดูดความสนใจของใครบางคนที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้น
โดยปกติ การตีดาบพยัคฆ์ สองเล่มทุกวันไม่ใช่ปัญหาสำหรับช่างตีเหล็กฝึกหัดที่ทำงานอย่างหนัก ในฐานะผู้สร้าง ดาบพยัคฆ์ ทักษะการตีเหล็กของเขาดีขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย คงไม่แปลกหรอกถ้าข้าทำงานล่วงเวลาและสามารถสร้าง ดาบพยัคฆ์ ได้สามเล่มทุกวัน
สามวัน เก้าสิบในหนึ่งเดือน และสองร้อยเจ็ดสิบในสามเดือน... เขาจะสามารถได้รับการฝึกฝนห้าร้อยปีในคราวเดียวหากมีดาบมากกว่าสองร้อยเล่มฆ่าศัตรูในเวลาเดียวกัน…
โจวชู รู้สึกตื่นเต้นมากจนอยากจะตะโกนเสียงดัง
เขาสามารถฝึกฝนเคล็ดวิชา ปราชญ์ช้างมังกรได้กี่ระดับถ้าเขาได้รับการฝึกฝน 500 ปี?
ระดับแรกต้องใช้เวลาสองปี ระดับที่สองสี่ปี ระดับที่สามแปดปี ระดับที่สี่สิบหกปี ระดับห้าสามสิบสองปี…
ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขาไม่รู้ว่าเคล็ดวิชา ปราชญ์ช้างมังกรกี่ระดับที่เขาสามารถเชี่ยวชาญด้วยรางวัลการฝึกฝน 500 ปีเนื่องจากทักษะการคำนวณที่ไม่ดีของเขา
มันไม่สำคัญ ไม่ว่าในกรณีใดการฝึกฝนห้าร้อยปีจะทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย โจวชู ไม่ได้พยายามคึดด้วยซ้ำ เมื่อถึงจุดนั้น การเอาชนะ เสี่ยว จงสุ่ย ไม่น่าจะเป็นปัญหาใช่ไหม
นี่คือการใช้งานที่ถูกต้องของ คัมภีร์สรรพาวุธ ช่างตีเหล็กฝึกหัด สามารถยิ่งใหญ่ได้เพียงแค่ไหนในอาศัยสูตรการสร้าง?
มันน่าพอใจก็ต่อเมื่อมันถูกใช้เพื่อเพิ่มระดับการฝึกฝนของเขา
โจวชู ม้วนแขนเสื้อขึ้นและยกค้อนขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง
นอนหลับ?
นอนทำไม?
การสร้างอาวุธทำให้ข้ามีความสุข ข้ารักการสร้าง!
โจวชู รู้สึกว่าค้อนในมือของเขาเบาลงมากในขณะที่เขาจินตนาการว่าการฝึกฝนของเขาจะทะยานขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้ได้อย่างไร
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง! เสียงก้องกังวานราวกับบทเพลงอันเร่าร้อนในโรงเตี๊ยมเล็ก...
ฝากติดตามเพจ "นักแปลลูกอ่อน" ด้วยนะครับ ผิดพลาดประการใดเม้นบอกกันได้นะครับ จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น
ตอนนี้เรามีกลุ่มแล้วนะครับ ในกลุ่มลับลงขั้นต่ำวันละ4ตอนเว็บลงวันละ2