ตอนที่ 7 พยัคฆ์

“พยัคฆ์?” แม่ทัพเฉิงครุ่นคิด ดวงตาของเขาสว่างขึ้นอย่างช้าๆ

 

“ดาบพยัคฆ์ ช่างเป็นดาบที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ช่างเป็นชื่อที่ยิ่งใหญ่เสียจริง!” แม่ทัพเฉิงหัวเราะออกมา

 

เสี่ยว จงสุ่ย มองไปที่ โจวชู ด้วยความประหลาดใจ โจวชู มักจะทำให้เขาประหลาดใจ ชื่อ 'ดาบพยัคฆ์' ได้รับความชื่นชอบอย่างมาก

 

“ผู้ดูแลเสี่ยว นี่คือ?” แม่ทัพเฉิงถามขณะชี้ไปที่โจวชู

 

แน่นอนว่าเขาเคยเห็นโจวชูมาก่อน แต่เขาคิดว่า โจวชู เป็นผู้ช่วยของ เสี่ยว จงสุ่ย ด้วยสถานะของเขา ปกติเขาจะไม่สนใจผู้ช่วย

 

จนกระทั่ง โจวชู พูดว่าเขาเริ่มตระหนักถึงการมีอยู่ของเขา

 

“เขาเป็นช่างตีเหล็กฝึกหัดที่โรงหลอมที่ 97 ชื่อของเขาคือโจวชู” เซียวจงสุ่ยแนะนำ “โจวชู มีส่วนสำคัญในการพัฒนา ดาบพยัคฆ์ นี้อย่างมาก”

 

โจวชู ตกตะลึง เขาไม่เคยคาดหวังว่า เสี่ยว จงสุ่ย จะพูดอะไรแบบนี้

เขาพร้อมแล้วสำหรับ เสี่ยว จงสุ่ย เพื่อรับเครดิตคนเดียวสำหรับดาบยาวมาตรฐานคมกริบ ท้ายที่สุดเขาเป็นผู้ดูแลโรงหลอมที่ 97

 

เขาไม่เคยคิดเลยว่า เสี่ยว จงสุ่ย จะให้เครดิตเขา

 

แม้ว่าเขาจะไม่ได้กล่าวถึงว่าดาบยาวมาตรฐานคมกริบนั้นสร้างขึ้นโดยโจวชูเอง แต่กล่าวว่าเขาช่วยพัฒนาแค่นี้ก็พอแล้ว ในขณะนี้ โจวชู จะไม่ขออะไรเพิ่มเติม

 

"โอ้? อย่างนั้นหรือ“แม่ทัพเฉิงไม่สงสัยอะไรเลย เขาพยักหน้า.”เขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์”

 

นี้แค่แค่คำพูดปกติเพื่อตอบแทนที่เขาบอกชื่อดาบ

 

แม่ทัพเฉิงไม่มีความตั้งใจที่จะทำความคุ้นเคยกับโจวชู หลังจากถามชื่อ โจวชู เขาก็หันไปหา เสี่ยว จงสุ่ย

 

“ผู้ดูแลเสี่ยว ดาบพยัคฆ์นี้ราคาเท่าไหร่?”แม่ทัพเฉิงถาม เขาชื่นชอบดาบพยัคฆ์มากจนวางไม่ลง

 

“ดาบพยัคฆ์มีราคาแพงกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับดาบยาวมาตรฐาน” เซียวจงสุ่ยกล่าว “หนึ่งเล่มราคาสามตำลึง!”

 

“สามตำลึง?” แม่ทัพเฉิงเลิกคิ้ว

 

โจวชู ตกตะลึง เพิ่มขึ้นเป็นสามตำลึงเป็นโจรดีๆนี้เอง!

 

โจวชู เป็นคนสร้างดาบพยัคฆ์ เขารู้ว่ามันราคาเท่าไหร่

 

มันใช้เหล็กเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ค่าใช้จ่ายนั้นเล็กน้อยมาก!

 

แม้จะมีราคาเหล็กสูง แต่การตีดาบพยัคฆ์ ก็มีราคาไม่ถึงครึ่งตำลึง ค่าใช้จ่ายของ ดาบพยัคฆ์ รวมถึงถ่านหินและค่าจ้างของช่างตีเหล็กฝึกหัดนั้นน้อยกว่าหนึ่งตำลึง

 

ขอเพิ่มเป็นสามตำลึงไม่ต่างอะไรกับการปล้นเลย!

 

ความประทับใจที่ดีของ โจวชู ต่อ เสี่ยว จงสุ่ย หายไปเกือบจะในทันที ผู้ดูแลเสี่ยวให้เขาสร้าง ดาบพยัคฆ์ สามสิบเล่มต่อเดือน สามตำลึงต่อหนึ่งดาบหนึ่งเล่มเท่ากับเก้าสิบตำลึง!

 

เงินเดือนเขาเท่าไหร่?

 

เงินครึ่งตำลึง!

 

เสี่ยว จงสุ่ย โหดเหี้ยมมาก!

 

“สามตำลึงไม่มากเกินไปสำหรับดาบพยัคฆ์นี้” แม่ทัพเฉิงกล่าว “เจ้าสามารถจัดหาได้กี่เล่มในหนึ่งเดือน”

 

แม่ทัพเฉิง เขาไม่เพียงไม่ใส่ใจกับต้นทุนการผลิต แต่ยังรวมถึงความเร็วในการผลิตด้วย

เขาต้องการ ดาบพยัคฆ์ และเขาตั้งใจที่จะให้ทหารของพวกเขา แต่มันจะไม่มีความหมายหากมีพวกมันน้อยเกินไป

 

“การตีดาบพยัคฆ์เป็นงานที่ยาก ในโรงหลอมที่ 97 โจวชู เป็นช่างตีเหล็กฝึกหัดที่มีทักษะมากที่ ดาบพยัคฆ์นี้ใช้เวลามากกว่าสี่ชั่วโมงในการหลอมสร้างขึ้นมาสำหรับเขา” เสี่ยว จงสุ่ย ชี้ไปที่ โจวชู และชมเชยเขาอีกครั้ง

 

โจวชู กลอกตาภายในใจ มันไม่มีประโยชน์ที่จะวางฉันไว้บนแท่น เพียงแค่เพิ่มเงินเดือนของฉัน!

 

“ดาบพยัคฆ์นั้นซับซ้อนกว่าและสร้างได้ยากกว่าดาบยาวมาตรฐานทั่วไป มีช่างตีเหล็กฝึกหัดเพียงไม่กี่คนในโรงหลอมที่ 97 ที่สามารถสร้างพวกมันได้” เสี่ยว จงสุ่ย กำลังนอนอยู่ในฝันของเขา โจวชู ครอบครองสูตรลับของดาบยาวมาตรฐานคมกริบ ไม่มีใครในโรงงานอื่นสามารถสร้างมันได้นอกจากเขา

 

แม่ทัพเฉิงไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก “แค่บอกข้าว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการมอบ ดาบพยัคฆ์ สามพันเล่ม”

 

โจวชู สามารถสร้าง ดาบพยัคฆ์ ได้เพียงวันละเล่มเท่านั้น ใช้เวลา 10 ปีในการสร้าง 3,000!

 

แม่ทัพเฉิงไม่สามารถรอ 10 ปีได้อย่างแน่นอน

 

"สามพัน?" ใบหน้าของ เสี่ยว จงสุ่ย สว่างขึ้น “ครึ่งปี ไม่ สามเดือน! ข้าสามารถส่งมอบ ดาบพยัคฆ์ สามพันเล่มได้ในสามเดือน!”

 

โจวชู ต้องการสาปแช่ง ผู้ดูแลเสี่ยวหมายถึงอะไร?

 

ในการส่ง ดาบพยัคฆ์ 3,000 เล่มในสามเดือน เขาต้องสร้าง 1,000 เล่มต่อเดือน ซึ่งหมายถึง 30 เล่มต่อวัน!

 

เขาจะไม่สามารถสร้างจำนวนนี้ได้แม้ว่าเขาจะพยายามจนตาย!

"ดีมาก." แม่ทัพเฉิงพยักหน้า “ถ้าเจ้าสามารถมอบ ดาบพยัคฆ์ สามพันเล่มภายในสามเดือน ดาบพยัคฆ์ นี้จะเป็นอาวุธมาตรฐานของ กองทัพพยัคฆ์ ในอนาคต!”

แม่ทัพเฉิงสะบัดใบมีด ใบมีดส่งเสียงที่ชัดเจนขณะที่ฟันไปมันในอากาศ

 

เขายังเป็นคนไร้ยางอาย เขาใช้ชื่อ พยัคฆ์ อย่างโจ่งแจ้งเป็นของเขาเอง

 

คนเหล่านี้ไม่จ่ายค่าลิขสิทธิ์ด้วยซ้ำ! โจวชู สาปแช่ง

 

โจวชู ได้สรุปจากการพูดคุยของพวกเขาว่าแม่ทัพเฉิงมีหน้าที่รับผิดชอบในการก่อตั้งกองทัพองค์รักษ์ เขายังไม่ได้ตัดสินใจในตั้งชื่อ แต่เขาชื่อ กองทัพพยัคฆ์ ซึ่งฉันเป็นคนคึด

 

“ขอบคุณท่านแม่ทัพ” เสี่ยว จงสุ่ย มีความสุขมาก

ดาบพยัคฆ์ 3,000 เล่ม เป็นเงิน 9,000 ตำลึง นี่เป็นธุรกิจขนาดใหญ่ เขาไม่เพียงแต่สามารถทำกำไรได้มหาศาลหลังจากหักต้นทุนการผลิตแล้ว แต่เขายังสามารถได้รับส่วนต่างอีกด้วย มันไม่เป็นปัญหาสำหรับเขาที่จะพยายามเลื่อยยศขึ้นไปอีกครั้ง

 

“อย่าเพิ่งขอบคุณเลย”แม่ทัพเฉิงส่ายหัว “ข้าชอบเห็นดาบพยัคฆ์ ตอนนี้เจ้าต้องพิสูจน์ว่า ดาบพยัคฆ์ นี้ถูกสร้างโดยโรงหลอมของเจ้า อย่าบอกนะว่าเจ้าได้รับดาบจากปรมาจารย์ช่างตีเหล็กและจบลงด้วยการมอบดาบยาวมาตรฐานเพื่อหลอกข้า!”

 

แม่ทัพเฉิงดูเหมือนจะมีประสบการณ์มากมาย เขากังวลว่าตัวอย่างจะแตกต่างจากของที่จะเอามาส่ง

เสี่ยว จงสุ่ย ดูเหมือนจะคาดหวังสิ่งนี้ เขาตอบด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน! ข้าพา โจวชู มาที่นี่เพื่อสร้าง ดาบพยัคฆ์ ต่อหน้าท่านแม่ทัพ!”

 

จากนั้น โจวชู ก็ตระหนักว่า เสี่ยว จงสุ่ย ได้พาเขาไปที่ค่ายเพื่อใช้เขาเป็นเครื่องมือ

 

เชื้อเพลิงและเหล็กมีเหลือเฟือในค่ายทหาร และแม้แต่เตาหลอมก็พร้อม

โดยปกติ ค่ายทหารจะต้องซ่อมแซมอาวุธที่เสียหาย เนื่องจากอาวุธใหม่ไม่สามารถผลิตได้บ่อยๆ

 

โจวชู ตระหนักดีถึงสถานะของเขา เขาเป็นเพียงคนงานและจะปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาของเขา

ต่อหน้าทุกคน เขาสร้างดาบยาวมาตรฐานคมกริบ

 

ขณะตีดาบ เขาตั้งใจยับยั้งความแข็งแกร่งของเขา และเขาใช้เวลานานกว่าตอนที่เขาสร้างดาบเล่มสุดท้ายมาก คราวนี้ เขาใช้เวลาหกชั่วโมง

 

แม่ทัพเฉิงสั่งให้นำดาบมา เขาทดสอบดาบอีกครั้งและยืนยันว่าสามารถเจาะเกราะสามชั้นได้ หลังจากนั้นเขาก็ยิ้ม

 

"ยอดเยี่ยม! ด้วย ดาบพยัคฆ์ ความแข็งแกร่งของ กองทัพพยัคฆ์ ของข้าจะเพิ่มขึ้นสามส่วน!“แม่ทัพเฉิงหัวเราะ”ในที่สุดเราก็จะไม่ทำให้ฝ่าบาทผิดหวัง! ผู้ดูแลเสี่ยว ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีมาก!”

“มันเป็นความรับผิดชอบของข้าที่จะรับใช้ราชสำนัก” รอยยิ้มเบ่งบานบนใบหน้าของ เสี่ยว จงสุ่ย

 

“ผู้ดูแลเสี่ยว ข้าต้องการ ดาบพยัคฆ์ นี้” การแสดงออกของแม่ทัพเฉิงกลายเป็นเรื่องจริงจัง “แต่ข้ามีเงื่อนไข”

 

“ท่านแม่ทัพโปรดพูด!” เสี่ยว จงสุ่ย ถอนรอยยิ้มและพูดอย่างเคร่งขรึม

 

“ในอนาคต เจ้าจะจัดหา ดาบพยัคฆ์ นี้ให้กับกองทัพพยัคฆ์ ของข้าเท่านั้น จะให้กองทัพอื่นไม่ได้!” แม่ทัพเฉิงกล่าวอย่างจริงจัง “ข้าจะให้เงินเจ้าสี่ตำลึงสำหรับ ดาบพยัคฆ์ แต่ละเล่มถ้าเจ้าทำได้ ถ้าเจ้าทำไม่ได้ก็แสร้งทำเป็นว่าเจ้าไม่เคยมาที่นี้ในวันนี้”

ดวงตาของ เสี่ยว จงสุ่ย หรี่ลงเล็กน้อย โรงตีเหล็กมีอิสระมากมาย ดาบทุกเล่มมีราคาเงินสี่ตำลึง และเขาสามารถเรียกร้องค่าใช้จ่ายได้ตามใจชอบ

 

แม้ว่าเขาจะมอบเงินสองตำลึง เขาก็ยังมีเงินสองตำลึงในกระเป๋าของเขา มันไม่ใช่ผลรวมที่เล็กน้อย

 

อย่างไรก็ตาม…

 

“ท่านแม่ทัพ นี่ไม่ขัดกับกฎรึ?” เสี่ยว จงสุ่ย กล่าวอย่างลังเล

 

"กฎ?" แม่ทัพเฉิงเยาะเย้ย “สูตรลับของ ดาบพยัคฆ์ นี้ถูกคิดค้นโดยโรงหลอมของเจ้า ผู้ดูแลเสี่ยว เจ้ามีสิทธิ์ที่จะจัดการกับมันภายใต้กฎของ แผนกหลอมอาวุธ ใช่ไหม? มันจะยังคงเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของเจ้าตราบเท่าที่เจ้าไม่มอบมันให้กับแผนกหลอมอาวุธ ขึ้นอยู่กับเจ้าว่าจะจัดการกับมันอย่างไร จากนั้นข้าจะซื้อสูตรของ ดาบพยัคฆ์ และมอบความไว้วางใจให้กับโรงหลอมที่ 97 นี่เป็นการละเมิดกฎหรือไม่”

 

“โจวชู รอข้าข้างนอก แม่ทัพเฉิงและข้ามีเรื่องจะปรึกษากัน”

 

เสี่ยว จงสุ่ย ไม่ได้ตอบแม่ทัพเฉิง แต่กลับขับไล่ โจวชู ซึ่งตกตะลึงกับสิ่งที่เขาได้ยินออกไป

โจวชู ไม่ได้กลับมารู้สึกตัวจนเขาเดินออกจากเต็นท์ ผู้ชายเหล่านี้รู้วิธีที่จะมีชีวิตอยู่อย่างสุขสบาย พวกเขาไม่ได้พยายามจะโกงเหรอหรือ?

 

นั่นไม่ถูกต้อง พวกเขากำลังโกงฉันด้วย!

 

โจวชู ไม่พอใจ สูตรของ ดาบพยัคฆ์ เป็นของเขา ไม่ใช่ของ โรงหลอมที่ 97 และแน่นอนว่าไม่ใช่ของ เสี่ยว จงสุ่ย

 

ตามกฎของแผนกหลอมอาวุธ ถ้าเขามอบสูตรลับ เขาจะได้รับรางวัล แล้วสูตรจะเป็นของแผนกหลอมอาวุธ

 

แน่นอน เขาสามารถเลือกที่จะมอบอาวุธมากกว่าสูตรการสร้าง

ทั้งสองตัวเลือกมีข้อดีและข้อเสียของตัวเอง ดังนั้นจึงไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าอันไหนดีกว่ากัน

 

เสี่ยว จงสุ่ย กำลังขโมยสูตรของ ดาบพยัคฆ์?

 

เขามีสิทธิอะไรที่จะขายสูตร ดาบพยัคฆ์ ให้กับแม่ทัพเฉิง?

 

โจวชู หันไปมองที่เต็นท์ขนาดใหญ่ เอาล่ะ ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีทางต้านทานได้เลย

 

พวกเขาทั้งสองสามารถบดขยี้เขา ช่างตีเหล็กฝึกหัดให้ตายได้ง่ายๆ

ตัวอย่างเช่น ชายร่างผอมสูงที่โจมตี โจวชู เสียชีวิตโดยไม่มีใครถาม

อย่างไรก็ตาม เสี่ยว จงสุ่ย และแม่ทัพเฉิง อาจไม่ทราบว่าในขณะที่

พวกเขากำลังโกง โจวชูi และขับไล่พวกเขาเป็นการตอบแทน

 

เขาจะได้รับผลประโยชน์มากมายเพียงใดหากดาบพยัคฆ์ทั้ง 3,000 เล่มที่เขาสร้างเป็นอาวุธในกองทัพ?

 

มันสามารถเสริมความแข็งแกร่งของเขาได้มากแค่ไหน?

 

โจวชูไม่รู้ว่าจะเผยแพร่อาวุธของเขาไปยังผู้คนจำนวนมากได้อย่างไรหากพวกเขาไม่ทำเช่นนี้

มันเป็นเพียงดาบยาวมาตรฐานคมกริบ ฉันจะให้เจ้าถ้าเจ้าต้องการ ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น โจวชูคิด แต่ฉันจะจำสิ่งนี้ไว้.. ฉันจะเอาคืนไม่ช้าก็เร็วว่าการใช้ประโยชน์จากฉันไม่ใช่เรื่องง่าย!

ฝากติดตามเพจ "นักแปลลูกอ่อน" ด้วยนะครับ ผิดพลาดประการใดเม้นบอกกันได้นะครับ จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น

ตอนนี้เรามีกลุ่มแล้วนะครับ ในกลุ่มลับลงขั้นต่ำวันละ4ตอนเว็บลงวันละ2