ตอนที่ 51 : เที่ยวงานเทศกาล
ในขณะที่ฟ่านหลินกำลังร้องขอความช่วยเหลืออยู่นั้นเจ้าระบบก็เอ่ยขึ้นทันที
[ นายท่านไม่ต้องห่วง ระบบไม่ปล่อยให้ท่านอดตายในต่างโลกอย่างแน่นอน ]
“จริงอ่ะ !?”
ฟ่านหลินถามกลับอย่างดีใจ เจ้าระบบจึงอธิบายต่อ
[ แน่นอนหากนายท่านเปิดไปที่ระบบร้านค้า จะเห็นหน้าต่างร้านค้าอีเว้นท์ด้านล่างอยู่ ]
ฟ่านหลินพยักหน้าก่อนจะจัดการทำตามคำแนะนำของเจ้าระบบ เมื่อเปิดดูฟ่านหลินก็พบว่านอกจากจะขายสินค้าจำนวนหนึ่งแล้วก็ยังมีระบบแลกเปลี่ยนเงินตราอยู่ด้วย
ฟ่านหลินลองจิ้มเข้าไปดูก็ต้องตกใจเพราะอัตราแลกเปลี่ยนมันโหดหินมาก
“1หมื่น EC = 1เหรียญทองเองเหรอ ? นี่แกจะขูดรีดเกินไปหรือเปล่า ?”
เขาถามออกไปทันที เจ้าระบบเองก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
[ นายท่านจะขี้งกไปทำไมกัน แค่หนึ่งหมื่นคะแนนเท่านั้นเอง แค่นายท่านขายผักสักชุดก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ ? ]
“ก็จริงแฮะ”
อันที่จริงฟ่านหลินก็บ่นไปแบบนั้นเองตัวเขาไม่ได้ขาดแคลนเหรียญ EC เหมือนแต่ก่อนอีกแล้วเพราะขายผลผลิตแต่ละทีก็ได้มาไม่น้อย แล้วไหนจะพวกแร่ดิบจากเหมืองที่ไม่ได้ใช้อีก
ฟ่านหลินไม่คิดอะไรมากก่อนจะกดแลกเงินมาทั้งหมด 10เหรียญทอง
ท่านยืนยันจะแลกเปลี่ยน 10 เหรียญทอง ด้วยจำนวนเงิน 100,000 EC หรือไม่ ?
ใช่ / ไม่
ฟ่านหลินกดยืนยันทันทีและจ่ายเงินให้กับพ่อค้าขายเนื้อ ฟ่านหลินยืนมองเนื้อหมีย่างในมือก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ จากนั้นเขาก็ลองกัดมัน
ทันทีที่เขากัดลงไปสิ่งแรกที่สัมผัสได้คือความนุ่มของเนื้อ ก่อนที่รสชาติและกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์จะปะทุออกมาอย่างรวดเร็ว ตามด้วยน้ำที่อยู่ด้านในเนื้อและรสชาติของซอส
รสชาติต่างๆผสมปนเปกันอยู่ภายในปากของเขา บอกได้เลยว่านี่อาจจะเป็นเนื้อหมีที่อร่อยที่สุดในชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้
“ให้ตายเถอะ เนื้อหมีนี่มันอร่อยชะมัด เบียดเนื้อพรีเมี่ยมในร้านอาหาร 5ดาวตกกระป๋องได้เลยนะเนี้ย”
ฟ่านหลินไม่รอช้าจัดการเนื้ออีกสามไม้ที่เหลือทันที หลังจากนั้นฟ่านหลินก็เดินดูงานเทศกาลอย่างเพลิดเพลินพร้อมกับเดินเข้าออกร้านนั้นนี้ราวกับเป็นเด็กที่วิ่งเข้าออกร้านของเล่น
ระหว่างนั้นเมื่อฟ่านหลินเห็นอาหารอะไรน่ากินเขาก็ไม่รอช้าที่เดินเข้าไปซื้อมาลองทันที แม้ภายในท้องของเขาจะมีเนื้อของสคอร์โร่แบร์ย่างอยู่สี่ไม้แล้วก็ตาม
“งานเทศกาลนี่เจ๋งดีแฮะ ฉันเดินเข้าออกมาหลายร้านแล้วแต่ก็ดูท่าจะไม่มีวี่แววจะหมดเลย”
[ ไม่แปลกหรอกนายท่าน ที่นี้เป็นเมืองหลวงแห่งการเกษตร นอกจากเหล่าชาวบ้านเมืองที่เปิดร้านขายของอยู่ที่นี้แล้ว ก็ยังมีเหล่าพ่อค้าจากต่างเมืองมาเปิดร้านที่นี้อีกด้วย ]
[ คาดคะเนจากจำนวนประชากรแล้ว ร้านค้าคงมีไม่ต่ำกว่าห้าร้อยร้านนั่นแหละ ]
“เยอะเหมือนกันนะนั่น มีเวลาแค่ 3 วันเองจะดูหมดไหมเนี่ย”
ฟ่านหลินพูดออกมาพร้อมกับเกาหัวแกรกๆ เจ้าระบบจึงบอกว่า
[ นายท่านเข้าแค่ร้านที่ดูน่าสนใจก็พอแล้ว อีกอย่างนายท่านก็ไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขัน ฉะนั้นก็เหมือนกับนายท่านมาเที่ยวพักผ่อนนั่นแหละ ]
“ก็จริงของแกนะ”
ฟ่านหลินเห็นด้วยกับเจ้าระบบ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเที่ยวงานเทศกาลกัน ระหว่างนั้นฟ่านหลินก็ได้เห็นพันธุ์ไม้ที่ไม่เคยเห็นจำนวนมากจากเหล่าบรรดาชาวเมืองที่เอามาขาย
ในขณะที่ฟ่านหลินกำลังสำรวจดูผลไม้หน้าตาแปลกๆอยู่ในแผงลอยแห่งหนึ่งอยู่นั้น เขาก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของอะไรบางอย่างเข้ามาเตะจมูกของเขา
“หือ ? กลิ่นหอมนี่มาจากไหน ?”
ฟ่านหลินหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหามัน
“ไม่เพียงแค่หอม แต่เหมือนจะมีรสหวานอ่อนๆอีกด้วย ไม่น่าจะใช่อาหารแฮะ”
ฟ่านหลินคิดพร้อมกับเดินตามกลิ่นไป ฟ่านหลินเดินไปไม่ไกลนักก็มาหยุดอยู่ที่หน้าร้านแห่งหนึ่ง ดูจากภายนอกแล้วมันก็เหมือนกับร้านอาหารทั่วไปแต่ตัวตึกนั้นมีถึง 4 ชั้น
เมื่อมองขึ้นไปก็พบกับป้ายขนาดใหญ่ที่เขียนว่า ‘โรงเตี้ยมหมี’ พร้อมกับสัญลักษณ์อุ้งตีนหมีแปะอยู่ ทำเอาฟ่านหลินรู้สึกแปลกๆ
“โรงเตี้ยมหมี ? เป็นโรงแรมงั้นเหรอ ?”
[ ถ้าสงสัยลองเข้าไปดูสินายท่าน ]
“นั่นสินะ”
เมื่อฟ่านหลินเปิดประตูเข้าไปก็พบกับคนจำนวนมากกำลังนั่งทานอาหารอยู่บนโต๊ะ ฟ่านหลินหันซ้ายหันขวาเล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ ในขณะนั้นก็มีเด็กสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักเขา
“นี่พี่ชาย จะมาทานอาหาร หรือจะมาหาห้องพักละ ?”
ฟ่านหลินก้มลงไปก็พบกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งกำลังมองมาที่เขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม