บทที่ 12 อัจฉริยะแห่งโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง
บทที่ 12 อัจฉริยะแห่งโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง
ชูโจวและคนอื่นๆ ในที่สุดก็เข้าใจจุดประสงค์ที่รองอาจารย์ใหญ่เรียกพวกเขาในครั้งนี้
"พวกคุณมีข้อโต้แย้งใดๆ กับภารกิจนี้หรือไม่"
รองอาจารย์ใหญ่ถาม
"ไม่มีข้อโต้แย้ง!"ชูโจวและคนอื่นๆไม่มีท่าทีคัดค้าน จริงๆแม้ว่าจะมีข้อโต้แย้งแต่ก็ไม่มีประโยชน์….. นี่คือหน้าที่ของพวกเขา
“ดีมาก!” รองอาจารย์ใหญ่ยิ้มเเละพูดต่อ “อย่ากังวลมากเกินไป ครั้งนี้กองกำลังหลักในการปฏิบัติการต่อต้านนักรบผู้ร่วงหล่นคือตำรวจ
พวกคุณเเค่ไปที่นั่นเพื่อช่วยเหลืองานง่ายๆ เช่น การลาดตระเวนหรือการสืบสวน
ตราบใดที่คุณระมัดระวังก็ไม่มีอันตราย เเละภารกิจเช่นนี้ยังเป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกคุณที่จะช่วยลับคม…นอกจากนี้ถ้าพวกคุณทำได้ดีกรมตำรวจจะให้รางวัลคุณด้วย"
“ถ้าไม่เจอลมฝนแล้วจะเห็นรุ้งได้อย่างไร” อาจารย์ลี่เกอพูดแทรกขึ้นมา “ในเมื่อเจ้าออกเดินบนเส้นทางแห่งนักรบเจ้าย่อมต้องพบอันตรายมันไม่อาจหลีกเลี่ยงได้”สำหรับบางสิ่ง มันจะดีกว่าสำหรับคุณที่จะได้สัมผัสมันได้เร็ว"
รองอาจารย์ใหญ่ กล่าวต่อ: "ภารกิจนี้สิบอันดับแรกของโรงเรียนมัธยมจะส่งนักเรียนชั้นยอดจากโรงเรียนของตนเข้าร่วม ดังนั้นพวกคุณสามารถถือว่านี่เป็นการแสดงตัวก่อนการทดสอบชั้นยอด"
"พวกคุณสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์และความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ในการทดสอบชั้นยอด"
"และครั้งนี้ ฉันมีคำขอเพียงข้อเดียวสำหรับพวกคุณ: อย่าทำให้โรงเรียนมัธยมที่ห้าของเราเสียหน้า"
ภารกิจก่อนการทดสอบชั้นยอด? ชูโจวเเละคนอื่นๆตัวแข็งเล็กน้อย….. พวกเขาทั้งหมดกำลังเตรียมตัวเพื่อเข้าร่วมการทดสอบชั้นยอด
ตอนนี้พวกเขามีโอกาสที่จะรู้จักคู่ต่อสู้คุณล่วงหน้า….ดูเหมือนจะเป็นโอกาสที่ดีทีเดียว
"รองครูใหญ่วางใจได้ ถ้าฉันยังอยู่ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้โรงเรียนมัธยมที่ห้าอับอาย"
โจวถงพูดอย่างมั่นใจแสดงความเย่อหยิ่ง
ชูโจวชำเลืองมองโจวถง โจวถงไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกับเขาและเขาไม่รู้เรื่องของโจวถงมากนัก
เขารู้เพียงสิ่งเดียว สนามพลังของโจวถงทะลุด่าน 4 เเล้วเเละยังเป็นนักเรียนคนเดียวในมัธยมที่ห้า ที่ชีวิตสามารถฝ่าด่าน 4 ไปได้
เป็นที่รู้จักในฐานะอัจฉริยะอันดับหนึ่งของโรงเรียนมัธยมปลายที่ห้า
"โจวถง คุณเป็นหัวหน้านักเรียนของโรงเรียนมัธยมที่ 5 ของเรา ครั้งนี้คุณทั้งสี่จะทำภารกิจนี้ และโจวถงจะเป็นหัวหน้าทีม!"รองอาจารย์ใหญ่ กล่าว
"ครับผม!" ดวงตาของโจวถงเป็นประกายและเขาก็ยอมรับการเเต่งตั้ง
ชูโจวไม่ได้มีปฏิกิริยามากนักกับการที่โจวถงได้เป็นหัวหน้าทีม อย่างไรก็ตามตราบใดที่มันไม่มาขวางทางเขาล่ะนะ
"โอเค ฉันอธิบายทุกอย่างที่ต้องอธิบายแล้ว พวกคุณไปที่ประตูโรงเรียนเดี๋ยวนี้เดี๋ยวจะมีคนมารับเอง"รองอาจารย์ใหญ่กล่าว
ชูโจวและคนอื่น ๆออกจากสำนักฝึกสอนทันทีและเดินไปที่ประตูโรงเรียน
"พี่โจวคุณเป็นหัวหน้านักเรียนของเราและสนามพลังของคุณทะลุด่าน 4 ไปแล้ว ภารกิจนี้เป็นโอกาสของคุณที่จะสร้าฝชื่อเสียงในเจียงเฉิงและเปิดหูเปิดตาพวกคนจากโรงเรียนอื่น"
จินเจิ้นหนานและโจวถงดูเหมือนจะเป็นคนรู้จักเก่าและเขาเริ่มพูดคุยกันหลังจากที่ออกจากสำนักฝึกสอน
มุมปากของโจวถงโค้งขึ้นเล็กน้อย: "ฉันมักจะทำในสิ่งที่ฉันพูด ถ้าฉันบอกว่าฉันจะไม่ทำให้โรงเรียนอับอายฉันจะไม่มีวันทำให้โรงเรียนของเราอับอายอย่างเเน่นอน" ขณะที่พูด สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่หลิวเฉียนๆ
แต่หลินเฉียนๆกลับเพิกเฉยต่อเขา เเละเดินไปด้านชูโจวและทักทายด้วยรอยยิ้ม"นักเรียนชูโจวนี่เป็นภารกิจแรกของพวกเราด้วย โปรดดูแลฉันด้วยนะ"
ชูโจวผงะถอยหลังเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่าหลินเฉียนๆจะมาทักทายเขายิ่งกว่านั้นยังมีความรู้สึกสนิทสนมเล็กน้อย
เเต่เขาไม่ได้คิดอะไรมากนัก ยิ้มและพูดว่า:
"เรามาจากโรงเรียนเดียวกัน เราต้องดูแลกันอยู่เเล้ว!"
หลิวเฉียนๆมีความสุขเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าชูโจวไม่ได้ปฏิเสธเธอ และเริ่มสนทนากับชูโจวในทันที เเละเริ่มบอกชูโจวบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ของนักเรียนหัวกะทิในโรงเรียนมัธยมอื่นๆ
ชูโจวนั้นไม่รู้เรื่องนักเรียนหัวกะทิในโรงเรียนมัธยมอื่นๆ ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินหลินเฉียนๆพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็ตั้งใจฟังอย่างมาก
เมื่อโจวถงเห็นหลิวเฉียยๆกำลังสนทนาอย่างมีความสุขกับชูโจวใบหน้าของเขาก็มืดมนขึ้นมาทันที
จินเจิ้นหนานที่เห็นปฏิกิริยาเเปลกๆของโจวถง จากนั้นเขาก็มองไปที่ชูโจว และ หลิวเฉียนๆซึ่งกำลังสนทนากัน
เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกและดันแว่นตาขอบทองที่กึ่งกลางคิ้วของเขาพร้อมกับดูมีเเผนการบนใบหน้าของเขา
ฮิฮิ ฉันได้ยินมาว่าโจวถงตามจีบหลิวเฉียนๆแต่ เธอไม่เคยตกลง...ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นแค่ข่าวลือ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง!
จินเจิ้นหนานคิดเช่นนั้นในใจ และทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า: "ชูโจว สนามพลังชของคุณดูเหมือนจะมีเป็นเพียง 3.5 เเต่สนามพลังของหลิวเฉียนๆเท่าที่ฉันจำได้คือ 3.9 คุณละอายใจบ้างไหมที่บอกว่าต้องการจะดูแลเธอ"
หลังจากที่พูดจบสายตาของเขาก็หันไปหาหลิวเฉียนๆ:"หลิวเฉียนๆ แม้ว่ารองอาจารย์ใหญ่จะบอกว่าภารกิจช่วยเหลือนี้ไม่มีอันตรายใดๆ... แต่ท้ายที่สุดเรากำลังเผชิญกับนักรบผู้ล่วงหล่นที่อันตราย…. "ฉันคิดว่าเวลาทำภารกิจคุณควรอยู่กับพี่โจวตลอดเวลา เมื่อมีพี่โจวคอยปกป้อง คุณจะไม่มีปัญหาใดๆ"
โจวถงมองที่จินเจิ้นหนานด้วยความพึงพอใจ
จากนั้นมองไปที่ชูโจวและพูดขึ้นว่า "คุณต้องรู้จักตัวเองและอย่าประเมินตัวเองสูงเกินไป เมื่อทำภารกิจคุณสามารถดูแลตัวเองได้แต่อย่าสร้างปัญหาให้กับทีม สำหรับเฉียนๆฉันจะเป็นคนปกป้องเธอเอง!"
หลังจากพูดจบเขาก็เดินไปที่ประตูโรงเรียนโดยไม่หันกลับมามองชูโจวอีกเลย
จินเจิ้นหนานชำเลืองมองชูโจวอย่างเย้ยหยันและตามโจวถงไป
"ชูโจวฉันขอโทษดูเหมือนว่าฉันสร้างปัญหาให้นาย"
หลิวเฉียรๆพูดอย่างรู้สึกผิด: “โจวถงตามจีบฉันมาสองปีแต่ฉันไม่ชอบเขาเลย”
"เเละตอนนี้เขาเห็นฉันคุยกับคุณอย่างมีความสุข เขาต้องไม่พอใจคุณอยู่เเน่ๆ และคุณอาจตกเป็นเป้าหมายของเขา"
“ไม่เป็นไรและไม่ต้องขอโทษ” ฉู่โจวโบกมือ
ไม่ว่าโจวถงจะไม่พอใจเขาหรือไม่ เขาไม่ได้สนใจเลย
ถ้าโจวถงกล้าที่จะโจมตีเขา โจวถงคงต้องบอกลาฉายาอันดับหนึ่งของโรงเรียนมัธยมที่ห้า
อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับโจวถง คนที่ชูโจวมีความตั้งใจที่จะฆ่าคือจินเจิ้นหนาน
จินเจิ้นหนานไม่ใช่แค่ต้องการจะเเย่งโควต้าของเขา เเต่หมอนี่ยังชอบยั่วยุเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยกับการใช้ชีวิตเเล้วจริงๆ
ในไม่ช้าชูโจวและหลิวเฉียนๆก็มาถึงที่ประตูโรงเรียน
ทันใดนั้น จู่ๆก็มีรถตำรวจก็ลอยลงมาจากฟ้าและหยุดตรงหน้าชูโจวและคนอื่นๆ
"พวกคุณเป็นนักเรียนมัธยมปลายที่ 5
ที่เข้าร่วมภารกิจช่วยเหลือใช่ใหมฉันมารับพวกคุณ!" ตำรวจหนุ่มโผล่หัวออกมาจากรถแล้วเชิญให้ชูโจวและคนอื่นๆเข้าไปในรถ
"ฉันจะนั่งข้างหน้า หลิวเฉียนๆเปิดประตูทันทีและนั่งในที่นั่งผู้โดยสาร
ชูโจว โจวถงและจินเจิ้นหนานนั่งที่เบาะหลัง
"นี่คือรถกันกระเเทกหรอ? ดูเหมือนว่าจะใช้พลังงานนิวเคลียร์ ชิ้นขนาดเท่านี้สามารถขับได้หลายหมื่นกิโลเมตร..."
นี่เป็นครั้งแรกที่ชูโจวได้นั่งรถ ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะมองมันด้วยความสงสัย
เมื่อโจวถงและจินเจิ้นหานเห็นความตื่นเต้นของ ชูโจวแววตาของพวกเขาก็มีแววเหยียดหยาม
……..เจ้าบ้านนอก!
ด้วยความเร็วของรถตำรวจ ชูโจวและคนอื่นๆ ไปถึงสถานีตำรวจในเวลาไม่ถึงนาที
ตำรวจหนุ่มพาชูโจวและคนอื่นๆลงจากรถ และพาพวกเขาเข้าไปในสถานีตำรวจ
"ผู้บัญชาการของปฏิบัติการนี้กำลังรอคุณอยู่ที่นี่ เข้าไปรับภารกิจของพวกคุณเถอะ!"ตำรวจหนุ่มอธิบายแล้วรีบจากไป
ชูโจวและคนอื่นๆ มองไปที่ห้องโถงและพบว่ามีนักเรียนหลายคนจากโรงเรียนมัธยมอื่นๆ เข้ามารอในห้องโถงแล้ว
โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาจะอยู่กันเป็นกลุ่มสามหรือสี่คน
แต่มีทีมพิเศษที่มีนักเรียนมากกว่า 30 คน
"คนจากโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง!"
"นั่นมัน สัตว์ประหลาดสามคนจากโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง, หลิงซาน, ซีเหมิง และ หลี่ชิงฉี!"
หลิวเฉียนๆ มองไปที่กลุ่มนักเรียน 30 คน โดยเฉพาะนักเรียนหัวกะทิทั้งสามคน
ชูโจวก็เคยได้ยินเรื่องราวเเกี่ยวกับนักเรียนสัตว์ประหลาดสามคนนี้ของโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง
อาจกล่าวได้ว่านักเรียนมัธยมปลายทุกคนในเจียงเฉิงเคยได้ยินชื่อทั้งสามนี้
โรงเรียนมัธยมที่ 1 เป็นโรงเรียนที่เข้มงวดที่สุดในบรรดาโรงเรียนมัธยมในเจียงเฉิง นักเรียนทุกคนที่เข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมที่ 1 ถือเป็นอัจฉริยะสำหรับที่อื่นๆ
และ หลิงซาน,ซีเหมิง และหลี่ชิงฉี ก็เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะของโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง หรือที่รู้จักกันในชื่อสามสัตว์ประหลาดของโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง
…………………………
