ตอนที่ 588 คิดว่ามีอนาคตอีกหรือ?

“อย่าหลงระเริงเกินไป  ข้าจะต้องให้พวกเจ้าชดใช้เป็นสิบเท่าล้างอายที่พวกเจ้าตัดแขนขาและปีกของข้า”  เทวทูตตกสวรรค์ม่อเฟยกระอักโลหิตดำและมองดูสตรีทั้งสองด้วยความชิงชัง

การต่อสู้ในสนามนี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้

ศัตรูมีอาวุธเทพถึงสองชนิด ซ้ำเทวทูตตกสวรรค์ม่อเฟยก็ได้รับบาดเจ็บหนัก  ต่อให้เขาไม่บาดเจ็บ  เขาก็ไม่สามารถสู้ต่อไปได้

เขาตัดสินใจออกมาจากที่นั่นทันที  อย่างไรก็ตาม มิติประลองนี้ไม่ใช่มิติต่อสู้มรณะ กฎไม่ได้จำกัดว่าต้องมีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดตายก่อน  ในมิติประลองนี้ เมื่อทั้งสองฝ่ายถึงขีดจำกัดของการต่อสู้แล้ว  ฝ่ายที่ยอมรับความพ่ายแพ้สามารถออกมาได้ กฎที่นี่ไม่เข้มงวด

เทวทูตตกสวรรค์ม่อเฟยล้วงผลึกเทเลพอร์ตออกมาเตรียมพร้อมออกไปจากที่นี้

ขณะที่เขาบดทำลายผลึกเทเลพอร์ต  เทวทูตตกสวรรค์หันกลับมามองสตรีทั้งสองด้วยความรู้สึกเกลียดชัง

สตรีทั้งสองคนมองดูสงบ  เหมือนกับว่าพวกนางไม่เห็นเขาจากออกไป...

ด้านนอกป้อม

ราชันย์พันปีศาจกำลังไล่ตามเย่ว์หยางอย่างบ้าคลั่งหยุดอยู่กลางอากาศทันที และไออย่างเจ็บปวด เลือดออกมาจากจมูกของเขา

เขาตะโกนด้วยความกลัว “อะไรกัน? ไมโบน!”

ราชันย์พันปีศาจรู้สึกว่ามังกรปีศาจแดนสวรรค์ตายแล้ว  ด้วยความช่วยเหลือของมังกรเพลิงยักษ์สามตัวทั้งยังเป็นอสูรฟ้าระดับหนึ่งขั้นสูง  ไมโบนมังกรปีศาจแดนสวรรค์ก็ยังตายจริงๆ  ทั้งสี่สู้กับโคเงาและตายภายในหนึ่งชั่วโมง  ราชันย์พันปีศาจไม่อาจทำใจเชื่อเรื่องนี้ได้เลย  แม้ว่าโคเงาจะมีโซ่ล่ามเทพ แต่พลังของนางก็ยังอ่อนแอมากกว่ามังกรปีศาจแดนสวรรค์มาก  แล้วนางสามารถฆ่ามังกรทั้งสี่ได้อย่างไร?  ก่อนหน้านี้ นางพญาดอกหนามมงกุฎทองก็ฆ่ายักษ์ภูเขาหิมะ  ราชันย์พันปีศาจก็ยังไม่พบเหตุผลที่เกิดเรื่องเช่นนี้ได้ ทั้งที่ยักษ์ภูเขาหิมะของเขาก็แข็งแกร่งกว่า

ในทำนองเดียวกัน  มังกรปีศาจแดนสวรรค์และมังกรเพลิงยักษ์ก็แข็งแกร่งกว่าคู่ต่อสู้มาก  แต่ก็ยังพ่ายแพ้โคเงาได้เช่นกัน

ไม่น่าเป็นไปได้เลย!

เกิดการต่อสู้แบบไหนกันแน่ถึงได้มีผลออกมาน่ากลัวเช่นนี้?

ลำแสงเทเลพอร์ตสายหนึ่งฉายขึ้นจากตำแหน่งที่เทวทูตตกสวรรค์หายไป

เมื่อราชันย์พันปีศาจเห็นเช่นนี้  เขารู้สึกสงบใจได้... โชคดี เทวทูตตกสววรค์ของเขาแข็งแกร่งเพียงพอ  หลังจากสูญเสียยักษ์ภูเขาหิมะและมังกรปีศาจแดนสวรรค์  ก็มีแต่เพียงเขาที่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้และกลับมาอยู่ข้างเขา

ลำแสงสีทองฉายวาบ

ตุ้บ

เทวทูตตกสวรรค์ที่เหลืออยู่เพียงปีกเดียวปรากฏอยู่ต่อหน้าราชันย์พันปีศาจ จากนั้นร่วงลงกับพื้นภายใต้สายตาที่มีความสุขของราชันย์พันปีศาจ

ก่อนที่เขาตาย  เขาเหยียดแขนข้างเดียวไปที่ราชันย์พันปีศาจ

ดูเหมือนว่าเขามีบางอย่างที่ต้องการพูด  แต่เลือดท่วมกลบคอเขาเรียบร้อย

ยิ้มเปี่ยมสุขของราชันย์พันปีศาจเหมือนกับลาวาที่แข็งตัวทันทีหลังจากภูเขาไฟระเบิดออกมา

เขาหน้าซีดเหมือนกับคนตาย เพราะอสูรของเขาตายไปตัวแล้วตัวเล่า ผลกระทบจากการสูญเสียอสูรทำสัญญามีมากเกินไปแทบทำให้หัวของเขาระเบิด  เลือดไหลออกจากปากและจมูกเหมือนน้ำพุ

“ม่อเฟย (เมอฟี่) แม้แต่เจ้าซึ่งมีปัญญามากอันดับหนึ่งก็ยังตายในการต่อสู้ด้วยหรือนี่?  เจ้าเผชิญการต่อสู้กับศัตรูแบบไหนกันแน่?”  ราชันย์พันปีศาจไม่สามารถนึกภาพออกได้  เนื่องจากเขาเห็นเทวทูตตกสวรรค์ม่อเฟยตาย  เทวทูตตกสวรรค์ผู้ที่เขาเชื่อใจที่สุด  เทเลพอร์ตกลับมาโดยไม่ได้ชัยชนะ  แต่มาเพื่อพบเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตาย

“พวกเจ้ากลับมากันแล้วหรือ?  สร้างความลำบากให้พวกเจ้าแล้ว  ไปพักก่อนเถอะ ที่เหลือข้าจัดการเอง”  อีกด้านหนึ่ง เหมือนกับว่าเย่ว์หยางต้อนรับการกลับมาของวีรสตรี  เขากอดองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเสวี่ยอู๋เสียที่เทเลพอร์ตกลับมา และจูบพวกนางด้วยความรักและมีความสุข

โคเงาอาหมันคล้องโซ่ล่ามเทพไว้กับตัวกลับมาในเวลาไล่เลี่ยกัน

ตัวอาหมันก็เปรอะไปด้วยเลือด

นางสะพายทวนทองฆ่ามังกรไว้ด้านหลังและเหน็บมีดทองฆ่ามังกรไว้ที่เอว  พลังที่ไร้เทียมทานของนางทำให้นางเป็นเหมือนเทพธิดาศึกที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย... นางกางแขนโอบกอดเย่ว์หยาง เสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจากด้านหลังด้วยกันเพื่อแสดงให้เห็นจิตวิญญาณของนาง  โซ่ล่ามเทพยาวบนตัวนางเปรอะเลือดของเทวทูตตกสวรรค์ม่อเฟยไปด้วย

ราชันย์พันปีศาจเข้าใจทันทีว่านางโคเงานี้ไม่เพียงแต่ฆ่ามังกรปีศาจแดนสวรรค์เท่านั้น  แต่นางยังเทเลพอร์ตเข้าไปในมิติรบช่วยสตรีทั้งสองฆ่าม่อเฟยด้วย

มิติรบต้องถูกปรับแต่งโดยคุณชายสามตระกูลเย่ว์แน่  ดังนั้นจึงเกิดปัญหาขึ้นได้  แต่มันสายเกินไปแล้วที่มารู้ตัวเอาตอนนี้

ฝันร้ายของราชันย์พันปีศาจยังไม่จบ.... ในมิติสนามประลองมรณะอีกแห่งหนึ่ง  การต่อสู้อีกคู่หนึ่งกำลังมาถึงจุดสิ้นสุด  ปีศาจโบราณระดับสามล้มลงกับพื้น แม้ว่ามันจะเป็นอสูรที่ทรงพลังที่สุดของราชันย์พันปีศาจ  แต่ชะตาของมันถูกกำหนดให้ล้มเหลวพ่ายแพ้  นั่นเป็นเพราะคู่ต่อสู้ของมันเป็นเด็กสาวยักษ์ นักสู้ปราณฟ้าระดับสาม เด็กสาวยักษ์มีสายเลือดของกษัตริย์ไตตันโบราณ และนางยังไม่เติบโตเต็มที่  แม้ว่านางจะเพิ่งฟื้นฟูความทรงจำของนางได้ และยังไม่สามารถใช้พลังได้เต็มที่  นางยังเป็นเทพธิดาศึกผู้พิทักษ์ดินแดนสวรรค์ตะวันตก  ดังนั้นนางจึงมีพลังมหาศาลไม่มีขีดจำกัดซึ่งปีศาจโบราณไม่สามารถรับมือได้

เด็กสาวยักษ์อยู่ในชุดเกราะไตตันคำรามเสียงดังสนั่นยิ่งกว่าทหารหมื่นคน

ปีศาจโบราณไม่สามารถยืนต้านรับได้ภายใต้แรงกดดันด้วยแขนของนาง  มันสั่นด้วยความเจ็บปวด

ในที่สุดคอของมันก็ไม่สามารถต้านพลังของไตตันได้มีเสียงหักแครกดังขึ้น...  ศีรษะของปีศาจโบราณที่ได้รับบาดเจ็บหนักก็แตกและถูกเด็กสาวยักษ์บิดหัก

การต่อสู้ของมันกับเด็กสาวยักษ์นับเป็นการสูญเปล่าจริงๆ

เด็กสาวยักษ์ยังใช้พลังไม่ถึงแปดในสิบส่วนก่อนที่นางจะฆ่าปีศาจโบราณ  ถ้าปีศาจโบราณไม่สามารถบินได้ และไม่ได้บินหลบการโจมตีของนางเพื่อถ่วงเวลาแล้ว  อย่างนั้นการต่อสู้คงจบเร็วกว่าการต่อสู้ของยักษ์ภูเขาหิมะกับนางพญาดอกหนามมงกุฎทองเสียอีก  หลังจากบิดคอของปีศาจโบราณแล้ว  เด็กสาวยักษ์ก็พร้อมจากออกมา  แต่หลังจากคิดชั่วขณะ นางขมวดคิ้วและตัดสินใจฉีกร่างมันขาดสองส่วน

วินาทีต่อมา นางต้องการกลับมาอยู่ข้างๆ เย่ว์หยางพร้อมกับนำหัวมือและขาของมันออกมาด้วย

ราชันย์พันปีศาจดูหน้าซีดเหมือนคนตาย

ร่างเหมือนที่หนึ่งชี่เหยียนและร่างเหมือนที่สองชิงเยี่ยนและผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่ววิ่งมาอยู่ด้านหลังราชันย์พันปีศาจเริ่มสั่นด้วยความกลัว  พวกเขาเริ่มเสียใจ  ถ้าพวกเขารู้ว่าหลายๆ อย่างจะกลายเป็นเช่นนี้  พวกเขาคงไม่เริ่มทำสงครามกับคุณชายสามตระกูลเย่ว์แน่  ตอนแรกพวกเขาคิดว่าศัตรูผู้นี้จัดการได้ง่าย  พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าเขาคือฝันร้ายที่แท้จริง

เทียบกับวิญญาณจ้าวปีศาจโบราณที่หาไม่พบไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ตาม, เทียบกับชื่อตี้ซึ่งทรงพลังมหาศาลและยังเก็บซ่อนตัว  เทียบกับจื้อจุนที่ยังเป็นนักสู้อันดับหนึ่งของหอทงเทียน... ราชันย์พันปีศาจคิดว่าเย่ว์หยางจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่กับศักยภาพที่สูงส่งของเขารับมือได้ง่ายที่สุด  ที่สำคัญ เย่ว์หยางยังอายุน้อยมาก น้อยมากจนสร้างความอัศจรรย์ให้กับทุกคน  เขาอายุเกินยี่สิบปีมาเล็กน้อย  จะมีพลังฝึกปรือแค่ไหนกันเชียว?  เมื่อสองปีที่แล้ว เด็กผู้นี้เพิ่งเข้าสู่ระดับปราณก่อกำเนิด  ต่อให้เขาติดปีกบินได้ ก็คงไม่แข็งแกร่งเท่านี้แน่!

ราชันย์พันปีศาจรู้สึกเช่นนั้น

ดังนั้นการเอาชนะเย่ว์หยางผู้มีศักยภาพเติบใหญ่  ทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขาก็คือ แสดงออกมาว่าเลิก และเป้าหมายจะบรรลุได้ง่ายที่สุด

ไม่มีใครคาดเลยว่าแม้จะมีผู้ทรยศอย่างนาคราชสมุทรเก้าหัวและเสียงหวี่ก็ถูกกำจัด  แม้แต่ปีศาจสองพี่น้องที่ถ่ายพลังปีศาจให้ศัตรูก่อนหน้านี้  แม้แต่พวกที่มาช่วยปลดปล่อยผู้อาวุโสปีศาจเยี่ยนซั่วจากผนึก ทำให้เขาเป็นผู้ช่วยของเขา  แม้ว่าเขาเองที่เป็นเจ้าของอสูรฟ้าที่แข็งแกร่งที่สุด  แข็งแกร่งขนาดที่พวกมันทั้งหมดมีพลังพอจะโค่นหอทงเทียนทั้งหมดได้  แต่พวกมันก็ยังพ่ายแพ้อย่างน่าสยดสยองจากการต่อสู้กับคุณชายสามตระกูลเย่ว์

ตอนนี้ ราชันย์พันปีศาจค่อยเข้าใจสาเหตุที่เย่ว์หยางประสบความสำเร็จในฐานะจักรพรรดิอวี้  เหตุผลที่เด็กหนุ่มสามารถเอาชีวิตรอดจากมิติประลองมรณะ  เหตุผลที่เขาสามารถฆ่านักสู้ปราณฟ้าได้และจับจับอสูรฟ้าได้  เหตุผลที่เขาสามารถเอาชนะราชาเฮยอวี้ผู้ฟื้นตื่นขึ้นเร็วเพื่อมาเตรียมแผนการ

เหตุผลที่เขามีบางอย่างที่คนอื่นๆ ไม่มีทางมีได้

อาวุธศักดิ์สิทธิ์, อาวุธเทพ, นางฟ้านักรบ, เพลิงอมฤต, โคเงา, ไตตันโบราณ, นางพญาดอกหนามมงกุฎทอง... ถ้าใครก็ตามมีหนึ่งในสิ่งเหล่านี้  พวกเขาก็สามารถชิงตำแหน่งจื้อจุนแห่งหอทงเทียนได้

แต่.. คุณชายสามตระกูลเย่ว์กับมีทุกสิ่ง

“ไม่, ไม่... คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของข้า อย่าทำอย่างนี้, อย่าทิ้งข้าไป!”  คัมภีร์อัญเชิญของราชันย์พันปีศาจเปล่งแสงทันที และแตกกระจายเป็นดวงดาวจำนวนมากมายและหายไปในท้องฟ้า  คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์มีขนาดเล็กลงทุกที หน้าของคัมภีร์พลิกขึ้นเอง  พลังและกฎที่คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ต้องมีก็หายไป  นี่เป็นเพราะความตายของอสูรและร่างเหมือนที่สามของเขา  ราชันย์พันปีศาจไม่มีคุณสมบัติครอบครองคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป

ท่าทีของราชันย์พันปีศาจสิ้นหวังขณะที่คัมภีร์อัญเชิญมีระดับร่วงลงมาอยู่ที่คัมภีร์เพชรระดับสูง

จากนั้นเลื่อนลงมาเป็นระดับกลาง

ท้ายที่สุด คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีศักยภาพไม่มีที่สิ้นสุดระดับตกลงมาที่คัมภีร์เพชรระดับเบื้องต้น

ราชันย์พันปีศาจใช้ทักษะแฝงเร้นแยก เพื่อสร้างร่างแยกสามร่าง  ความคงอยู่ของพวกเขาทั้งหมดเหมือนกับเป็นอสูร

เพราะมีชี่เหยียน, ชิงเยี่ยนและจื่อซั่วร่างแยกพิเศษทั้งสาม นอกจากนี้ยังมีมังกรปีศาจแดนสวรรค์,  เทวทูตตกสวรรค์และสัตว์อสูรระดับอสูรฟ้าอื่น  ความลึกลับที่คัมภีร์อัญเชิญของราชันย์พันปีศาจเริ่มเพิ่มระดับได้เร็วอย่างน่าประหลาด  ทำให้เขามีความทะเยอทะยานสูงจนกระทั่งกลายเป็นความใฝ่ฝันจะพิชิตโลก

วันนี้ ความพ่ายแพ้ฉับพลับทำให้เขากลับไปสู่สถานะดั้งเดิม

ต้องใช้เวลาพันปีเพิ่มยกระดับคัมภีร์อัญเชิญเป็นคัมภีร์ชั้นศักดิ์สิทธิ์  แต่ภายในชั่วโมงเดียวความเพียรพยายามพันปีก็สูญสลาย

ราชันย์พันปีศาจเสียใจจนไม่มีน้ำตาจะไหล.....  ร่างเหมือนที่สามไม่อาจฟื้นคืนชีพได้  และไม่สามารถทำได้ใหม่  ปีศาจโบราณที่ตายไปก็เป็นบริวารผู้ภักดีที่สุด  แม้ว่าเขาจะเป็นมนุษย์  มันก็ยอมทำสัญญากับเขาโดยไม่คิดซ้ำสอง และยังคงช่วยเขาต่อไป  อีกทั้งมังกรปีศาจแดนสวรรค์, ยักษ์ภูเขาหิมะและเทวทูตตกสวรรค์ม่อเฟยผู้มีศักยภาพสูงสุดก็ไม่ใช่อสูรพิทักษ์การตายของพวกเขาครั้งเดียวนับเป็นการลาจากถาวร

“คุณชายสามตระกูลเย่ว์, แค้นครั้งนี้หนักหนายิ่งกว่าฆ่าบิดา, ชิงเจ้าสาวหรือแม้กระทั่งทำลายประเทศ”  ราชันย์พันปีศาจผลักคัมภีร์อัญเชิญของเขาออกไป ถือไว้ด้วยมือที่สั่นเทาและสูดหายใจลึกเพื่อสงบจิตใจ  “ข้าจะยอมรับว่าพ่ายแพ้ในศึกนี้  ก่อนหน้านี้ข้ามองเจ้าด้วยความชิงชัง แต่ข้าจะไม่ทำเช่นนั้นอีก  ข้าจะล้างแค้นเจ้าในเวลาพันปี  ข้าจะทำให้ชีวิตของเหมือนตกอยู่ในนรก ต่อให้เจ้าแสวงหาความตาย  เจ้าก็จะตายไม่ได้”

“น่าขัน, เจ้าคิดว่าเจ้ายังจะมีอนาคตอีกหรือ?”  เย่ว์หยางส่งองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเสวี่ยอู๋เสียกลับเข้าไปพักในโลกคัมภีร์

เสี่ยวเหวินหลี, นางฟ้านักรบอิคคา, นางพญาดอกหนามมงกุฏทองยืนอยู่ด้านหลังเขากันทั้งหมด

ตั้งแต่ราชาเฮยอวี้ใช้ทักษะแฝงเร้นทรยศหลบหนีไปจากสังเวียนมรณะได้  เย่ว์หยางได้เรียนรู้ข้อผิดพลาดว่า เมื่อเขาเริ่มฆ่าศัตรูของเขา เขาต้องไม่ปล่อยให้พวกเขาหลบหนีไปได้  ไม่ว่าจะโจมตีหรือไม่ แต่เมื่อเจ้าเริ่มแล้ว  เจ้าต้องไม่หยุดจนกว่าศัตรูจะพ่ายแพ้เด็ดขาด