ตอนที่ 17-45 ต่อสู้ดุเดือด
ภายในเขตสนามพลังเหลืองเลือนราง ลินลี่ย์มีตัวครอบคลุมไปด้วยแสงสีฟ้า และได้รับผลกระทบจากการผนึกกำลังโจมตีของเจ็ดผู้อาวุโส ผู้อาวุโสผู้ทรงพลังทั้งเจ็ดปลดปล่อยพลังโจมตีที่เชี่ยวชาญที่สุด พลังโจมตีวัตถุฉีกฝ่าอากาศหรือทั้งพลังโจมตีวิญญาณที่มองไม่เห็น
เพราะสิ่งนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ และเพราะเขาเลือกจะผลักเดเลียออกไปจากพื้นที่อันตราย ลินลี่ย์จึงไม่สามารถหลบได้
“ครืนนน...”
แรงระเบิดพลังโจมตีที่น่ากลัวของผู้อาวุโสทั้งเจ็ดคนระดมใส่ลินลี่ย์ สามคนในนั้นโจมตีด้วยพลังมหาเทพ อากาศรอบตัวลินลี่ย์ระเบิดออก และเกล็ดมังกรแตกเลือดกระจายไปทุกที่ ร่างที่บาดเจ็บเสียหายของลินลี่ย์ร่วงลงเหมือนดาวตกพุ่งจากท้องฟ้ากระแทกลงกับพื้น
“ปัง!”
โลกสั่นสะเทือนและเกิดปล่องกว้างสองสามเมตรและลึกมากมองไม่เห็นก้น
แสงแดงเพลิงพุ่งผ่านท้องฟ้า “ฮ่าหหหห์” เสียงกู่ร้องไม่พอใจ และโหยหวนดังขึ้น ขณะที่ร่างของลินลี่ย์ร่วงจากท้องฟ้า ผู้อาวุโสไนซ์ที่ทั้งร่างคลุมไปด้วยพลังมหาเทพก็ร่วงลงจากฟ้าเช่นกัน ศีรษะของเขาแตกสลายมองไม่เห็นอีกต่อไป
แต่ในทันใดนั้น!
อาการของลินลี่ย์ยังไม่ทราบชัด ด้านฝ่ายแปดผู้อาวุโส ผู้อาวุโสไนซ์ผู้ใช้พลังมหาเทพเสียชีวิต
“เจ้า...”
แปดผู้อาวุโสผู้กระจายกำลังใช้ทั้งพลังโจมตีวัตถุ พลังโจมตีวิญญาณต่างตกตะลึงกับพลังโจมตีของฟูโซ่ ผู้อาวุโสที่ยังเหลืออีกเจ็ดคนมองบุรุษผมแดงที่ทั้งร่างมีรัศมีพลังมหาเทพธาตุไฟคลุมไปทั้งตัวกำลังควงเหล็กยาวในมือ
ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาก็ฆ่าผู้อาวุโสไนซ์ซึ่งใช้พลังมหาเทพได้!
“ลินลี่ย์!” ฟูโซ่ส่งสำนึกเทพไปที่พื้นทันที
“ลินลี่ย์!” เดเลียหน้าซีดและขณะเดียวกัน นางบอกผ่านสำนึกเทพทันที “ผู้อาวุโสทเวล เร็วๆ เข้า ไปช่วยลินลี่ย์เร็ว!”
“ก็ได้ แต่เจ้าต้องระวังตัวให้ดีและอยู่ห่างๆ เข้าไว้ อย่าได้ถูกแรงระเบิดจากการต่อสู้” ทเวลรีบตอบผ่านสำนึกเทพ แม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์ต่อสู้เป็นร้อยครั้ง แต่เมื่อเห็นการโจมตีกะทันหัน ทเวลรู้สึกเครียดเช่นกัน
โอว..สวรรค์!
ตัวฟูโซ่เองเป็นทูตมหาเทพ เป็นเรื่องธรรมดาที่เขามีหยดพลังมหาเทพ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าฝ่ายศัตรูจะใช้หยดพลังมหาเทพถึงสามหยดเช่นกัน
“ดูเหมือนว่าหลังจากซ่อนตัวมานานหลายปี ก็ได้เวลาที่แปดตระกูลใหญ่จะได้รับรู้พลังที่ข้ามี!” ทเวลรำพึงกับตัวเอง และจากนั้นเขาไม่ลังเลและใช้หยดพลังมหาเทพเช่นกัน
พลังมหาเทพธาตุน้ำระเบิดออกทันที
นี่ทำให้ผู้อาวุโสเจ็ดคนที่อยู่ห่างออกไปมองมาทางเขา หน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปมาก
“ผู้อาวุโสซาร์ป คนที่อยู่ไกลออกไปน่าจะเป็นผู้อาวุโสของเผ่ามังกรฟ้า คนที่อยู่ข้างหน้าเขาน่าจะเป็นทูตมหาเทพชื่อฟูโซ่ที่ช่วยชีวิตลินลี่ย์เมื่อห้าร้อยปีที่แล้ว” ร่างของเทมปาห์เปล่งรัศมีพลังมหาเทพ เขารีบถาม “ศัตรูทรงพลังมากกว่าที่เราคาด ตอนนี้เราควรทำยังไง?”
ผู้อาวุโสเจ็ดคนที่ยังรอดอยู่มีความรู้สึกไม่ดี!
ผู้อาวุโสซาร์ปมีสีหน้าปั้นยาก เขาได้ยินกิตติศัพท์พลังของฟูโซ่มาแล้ว ถ้าฟูโซ่ไม่มีอาวุธมหาเทพเขาคงไม่กลัวฟูโซ่ แต่ฟูโซ่ไม่เพียงแต่ใช้สมบัติมหาเทพเท่านั้น แต่ยังคงใช้พลังมหาเทพเช่นกัน...
เขาต้องยอมรับว่าเขามีระดับที่อ่อนแอกว่าฟูโซ่
ผู้อาวุโสซาร์ปกระพริบตาและรีบออกคำสั่ง “ท่านประมุขสั่งเราไว้แล้ว ในการต่อสู้ครั้งนี้... เราต้องฆ่าลินลี่ย์ไม่ว่ายังไงก็ตาม ต่อให้พวกเราแปดคนต้องตายไป เราต้องฆ่าลินลี่ย์ ให้ข้าจัดการกับฟูโซ่นี้เอง ข้าจะรับมือเขาตอนนี้.. อันเนซี่ เจ้าจงทำสิ่งที่ต้องทำเพื่อรับมือผู้อาวุโสเผ่ามังกรฟ้านั้น ผู้อาวุโสอีกห้าคน..เทมปาห์ ข้าจะให้พวกเจ้าจัดการกับลินลี่ย์ ต่อให้พวกเจ้าตายเจ้าต้องฆ่าเขาให้ได้!”
“ขอรับ!”
ผู้อาวุโสหกคนแก้ไขเหตุการณ์ทันที
แม้ว่านี่ต้องใช้เวลาอธิบาย แต่ในความเป็นจริงการพูดคุยผ่านสำนึกเทพของผู้อาวุโสทั้งเจ็ดนี้เกิดขึ้นในพริบตา ในพริบตานั้นมีเวลาเพียงพอให้ให้ทเวลเริ่มบุกเข้าหา..และขณะที่เขาทำเช่นนั้น ฟูโซ่หัวเราะ!
“ฮ่าฮ่า..พวกเจ้ากล้าจริงๆ จงตายเสียให้หมด” ฟูโซ่หัวเราะอย่างบ้าคลั่งและเป็นฝ่ายบุกเข้าหาก่อน
“จำเอาไว้ ทุ่มเทสุดกำลัง ฆ่าลินลี่ย์ให้ได้!” ผู้อาวุโสซาร์ปที่ดูเหมือนกับคนเผ่าเอลฟ์ตะโกนผ่านสำนึกเทพ ขณะที่บุกเข้าประมือกับฟูโซ่ สำหรับผู้อาวุโสอันเนซี เขารับมือกับทเวล
“ควั่บ” “ควั่บ”
ผู้อาวุโสซาร์ปเป็นจุดศูนย์กลางขณะที่มีเส้นกิ่งก้านสีเขียวนับสิบล้านสายกวาดใส่ฟูโซ่ เส้นแสงสิบล้านสายนี้เต็มไปด้วยรัศมีเขียวปกคลุมฟูโซ่ไว้ภายใน
นี่คือไม้ตายสูงสุดของซาร์ป
ระบำชีวิต!
เป้าหมายไม่ใช่ฆ่าศัตรู แค่กักศัตรูเอาไว้!
…………… .
“ปัง!” “ปัง!” “ปัง!” “ปัง!”
ห้าผู้อาวุโสนำโดยเทมปาห์พุ่งเข้าไปในพื้นโดยตรง พื้นที่แข็งทนทานเมื่อเผชิญกับอสูรเจ็ดดาวเหล่านี้ เหมือนกับว่าจะทำจากเต้าหู้ และรูยักษ์ในพื้นถูกพวกเขาสร้างขึ้น
“เกิดอะไรขึ้น นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ชาวเผ่ามังกรฟ้าหลายคนลอยตัวอยู่ในกลางอากาศห่างออกไป การโจมตีกะทันหันทำให้พวกเขามึนงงกันหมด
“ต้องเป็นกองกำลังของแปดตระกูลใหญ่”
ชาวเผ่ามังกรฟ้าได้ข้อสรุปเช่นนี้ พวกเขาทุกคนจ้องมองการต่อสู้ของทั้งสองกลางอากาศด้วยความห่วงใย ขณะที่ข้างล่างก็มีการต่อสู้ด้วยเช่นกัน
เดเลียอุ้มเวดโดยมีบีบีอยู่ข้างนาง ยืนนิ่งกับที่ในกลางอากาศจ้องมองบนพื้นด้วยความห่วงใย
“เดเลีย! ไม่ต้องกังวล พี่ใหญ่ยังไม่เป็นไร” บีบีรีบส่งสำนึกเทพบอก “ข้ารู้สึกได้ว่าพี่ใหญ่ยังมีชีวิตอยู่” แต่แม้ว่านี่จะเป็นคำพูดที่บีบีบอก แต่แววกังวลก็ยังปรากฏอยู่ในสายตาของเขา
ทั้งนี้เป็นเพราะ
เกล็ดมังกรแตกและแขนขาดหล่นอยู่บนพื้นห่างออกไป นี่คือสิ่งที่ลินลี่ย์ทิ้งไว้จากการถูกโจมตีกะทันหัน เขาบาดเจ็บหนักไม่เบา
แม้ว่าเขาจะใช้พลังมหาเทพและแม้พลังป้องกันทางกายของเขาจะแข็งทนทาน แต่เมื่อเผชิญการผนึกพลังโจมตีจากผู้อาวุโสเจ็ดคน เขารอดอยู่ได้ก็นับว่าโชคดีแล้ว
“ลินลี่ย์, เจ้าต้องปลอดภัย” ร่างของเดเลียสั่นสะท้าน
ในขณะนั้นเองอสูรโลหะโดยสารตัวหนึ่งลอยลำนิ่งอยู่ในระยะห่างและมีคนมากบินออกมาจากภายใน ทุกคนจ้องมองฟูโซ่ ผู้อาวุโสซาร์ป ผู้อาวุโสทเวล ผู้อาวุโสอันเนซีและการต่อสู้ของนักรบทั้งสองฝ่ายนี้
“เป็นการต่อสู้ระหว่างอสูรเจ็ดดาวและพวกเขายังใช้พลังมหาเทพด้วย!”
เสียงร้องตกใจดังขึ้น
“เร็วเข้าบันทึกภาพไว้ เราจะพลาดการต่อสู้ระดับนี้ไม่ได้”
มียอดฝีมือหลายคนที่ฝึกฝนมาทางกฎธรรมชาติธาตุน้ำรีบสร้างผลึกบันทึกสำหรับบันทึกการต่อสู้ระหว่างยอดฝีมือระดับสูงที่ยากพบพาน ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้น แม้แต่สมาชิกเผ่ามังกรฟ้าก็ยังทำบันทึกการต่อสู้ครั้งนี้ไว้ด้วย
ขณะนั้นเอง...
“ครืน.....” ที่ใต้พื้น ดูเหมือนกับมีงูยักษ์เคลื่อนไหว พื้นทั้งหมดเป็นระลอกคลื่นและมีการระเบิดของพลังงานกระจายไปอย่างไม่จำกัด
“มีการต่อสู้ใต้ดิน!”
ผู้ชมหลายคนก้มหน้ามองดูกันทุกคน
“ลินลี่ย์!” เดเลียกระวนกระวายใจ
ลึกลงไปในใต้ดิน ลินลี่ย์กำลังดำดินด้วยความเร็วสูง เกล็ดมังกรรอบอกของเขายังคงแตก ขณะที่แขนขวาถูกตัดขาด พลังมหาเทพธาตุน้ำกำลังซ่อมแซมร่างกายของลินลี่ย์อย่างช้าๆ
ที่สำคัญยิ่งร่างทรงพลังมาก การซ่อมแซมร่างกายจะช้าลง!
“ทั้งสามคนที่ใช้พลังมหาเทพแข็งแกร่งทรงพลังมาก!” ลินลี่ย์ยังคงรู้สึกมึนงงในศีรษะ ในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด เขาใช้ร่างมังกรแปลงและพลังมหาเทพเช่นกันเพื่อป้องกันตัว
ในบรรดาเจ็ดคน มีสองคนเชี่ยวชาญการโจมตีวัตถุ ขณะที่อีกห้าคนใช้พลังโจมตีวิญญาณ
พลังโจมตีวัตถุใช้ออกมาโดยเทมปาห์และไนซ์ สองผู้อาวุโสที่ใช้พลังมหาเทพ และด้วยการผนึกกำลังกันของพวกเขาไม่เพียงแต่ทั้งสองคนสามารถทำลายเกราะของลินลี่ย์ที่เกิดจากพลังมหาเทพเท่านั้น พวกเขายังทำให้เกล็ดมังกรของลินลี่ย์แตกได้...
ถ้าพลังป้องกันของลินลี่ย์อ่อนแอกว่านี้เล็กน้อย เขาคงจบสิ้นไปแล้ว
“โชคดีที่คนผู้นั้นไม่ไล่ตามข้า” ลินลี่ย์ยังคงจำได้ถึงวิธีที่คนชุดเทาที่เหมือนกับเอลฟ์ใช้หยดพลังมหาเทพสามารถทำได้ ด้วยพลังโจมตีวิญญาณ ก็คงหาจุดอ่อนของสมบัติมหาเทพได้ง่าย โชคดีที่ลินลี่ย์เองก็ทุ่มเทพลังสุดตัวเหมือนกัน โดยใช้พลังมหาเทพขณะที่แสงสีฟ้าป้องกันตัวเขา เขาจึงยังทนอยู่ได้
“ถ้าคนชุดเทาที่คล้ายเอลฟ์โจมตีข้าอีกครั้งพร้อมกับอีกสี่คนข้างหลังด้วยพลังโจมตีวิญญาณ ข้าคงไม่สามารถทนได้” ลินลี่ย์ตกตะลึงแท้จริง
“ครืน....”
กรงเล็บสีดำมหึมาโผล่ขึ้นมาทันทีตัดผ่านดินโดยแทบไม่ได้ใช้กำลังและพุ่งเข้าหาลินลี่ย์
“ฮ่าหหหห์” ลินลี่ย์หันกลับและใช้แขนซ้ายปัด แขนซ้ายของเขารู้สึกเหมือนกระทบโม่ขนาดมหึมาที่บดผ่านไปช้าๆ มิติดูเหมือนฉีกขาดจากกันจนกระทั่งปะทะกรงเล็บดำยักษ์ “ปัง” การปะทะระเบิดจนทำให้มิติฉีกขาด
“ลินลี่ย์! เจ้าไม่มีทางหนีพ้น!” เสียงกึกก้องด้วยความโกรธดังขึ้นในใจของลินลี่ย์
ลินลี่ย์หันไปมอง
ดินที่ข้างหลังเขากำลังม้วนตัว ขณะที่ห้าร่างเร่งความเร็วขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
หน้าของลินลี่ย์ถอดสี “เร็วมาก”
เพราะลินลี่ย์เพิ่งลงมือโจมตี ผู้อาวุโสอีกห้าคนจึงเร่งติดตามเขามาทันที คนนำคือผู้อาวุโสเทมปาห์ผู้มีเคราดก และตอนนี้ตลอดทั้งร่างของเขาคลุมไปด้วยรัศมีของมหาเทพทำลายล้าง
พลังโจมตีวัตถุของเขาเมื่อจับคู่กับพลังมหาเทพวิถีทำลายล้างไม่ได้อ่อนแอกว่าลินลี่ย์แม้แต่น้อย!
“พลังมหาเทพวิถีทำลายล้างและพลังมหาเทพวิถีมรณะเป็นตัวยุ่งยากอย่างแท้จริง” ลินลี่ย์เองยังรู้สึกเจ็บแขนที่ขาด การผนึกพลังโจมตีจากคนทั้งสองยังทิ้งร่องรอยพลังมหาเทพไว้ในร่างของเขา
นี่เป็นเหตุให้ความเร็วในการรักษาตัวช้าลง
“ถ้ามีแค่คนไว้เคราเพียงคนเดียว ข้าก็ยังสามารถสู้ได้ แต่คนอื่นอีกสี่คน...” ลินลี่ย์รู้สึกปวดหัว ทั้งห้าคนไล่ตามเป็นกลุ่มทำให้เขาไม่มีโอกาสจัดการกับพวกเขาทีละคน
“วูบ!” ทันใดนั้นลินลี่ย์พุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า
“ปัง!” เทมปาห์และผู้อาวุโสอีกห้าคนพุ่งขึ้นไปข้างบนด้วยเช่นกัน
ชาวเผ่ามังกรฟ้าหลายคน และผู้สังเกตการณ์ดูจากในอสูรโลหะอื่นกำลังมองดูการต่อสู้นี้ ในขณะนั้นนั่นเองเสียง ‘ปัง’ ระเบิดขึ้นจากพื้น ลินลี่ย์และผุ้อาวุโสอีกห้าคนพุ่งออกมาจากพื้นด้วยความเร็ว
“ห้าต่อหนึ่ง?” คนมากมายร้องขึ้นด้วยความตกใจ
“เร็วเข้า บันทึกไว้” คนพวกนั้นเตรียมการบันทึกลงในผลึกบันทึกทันที
สำหรับเดเลีย เมื่อนางเห็นลินลี่ย์ นางเริ่มหลั่งน้ำตา “ลินลี่ย์!” นี่เป็นเพราะนางเห็นแขนขาดของลินลี่ย์และเลือดยังคงไหลอยู่ และมีรูแผลขนาดใหญ่น่ากลัวที่หน้าอกมองเห็นกระดูกได้ชัดเจน
มีรัศมีหมอกสีดำบนหน้าอกเขา ลินลี่ย์ต้องรีบฟื้นฟูตัวเอง แต่ความเร็วนั้นทำได้ช้า
“ทำไมพวกเจ้ายังจัดการลินลี่ย์ไม่ได้? ทำไมพวกเจ้ายังฆ่าเขาไม่ได้อีกหรือ?” ผู้อาวุโสซาร์ปตอนนี้สู้กับฟูโซ่ เห็นว่าลินลี่ย์และห้าผู้อาวุโสเพิ่งจะโผล่ออกมา เขารู้สึกโกรธและคลั่งแค้น เขาส่งสำนึกเทพตะโกนใส่พวกเขาทันที
“ผู้อาวุโสซาร์ป พลังของสนามพลังดึงดูดลินลี่ย์แข็งแกร่งมากมาย ข้าต้องให้ผู้อาวุโสอีกสี่คนผนึกกำลังต้านแรงดึงดูดเอาไว้ มิฉะนั้นเราจะถูกเขาเก็บทีละคน!” เทมปาห์รีบส่งสำนึกเทพตอบ
แต่ขณะที่เขาพูดจบ...
“ปัง!”
ร่างของผู้อาวุโสแอนเนซีก็ร่วงลงจากท้องฟ้า นางตายแล้ว!
ผู้อาวุโสทเวลตะโกน “ลินลี่ย์ ข้าจะไปช่วยเจ้า!” ขณะที่เขาพูด เขาพุ่งเข้าหาและโจมตี
“ทันเวลาพอดี” ลินลี่ย์ดีใจ แม้ว่าเขาจะใช้สนามพลังแรงดึงดูด สนามพลังแรงดึงดูดของเขาเป็นสุดยอดวิชาธาตุดิน เมื่อใช้กับพลังมหาเทพธาตุน้ำ แม้ว่าจะมีพลังยิ่งใหญ่ แต่ก็ไม่มากนัก
เป็นเรื่องยากจริงๆ ที่เขาจะสู้กับอีกห้าคนด้วยตัวคนเดียว
“ฮ่าฮ่า พลังมหาเทพของเจ้าใช้ไปจนเกือบหมดแล้ว ข้าอยากดูนักว่าเจ้ายังจะทนข้าต่อไปได้แค่ไหน!” เสียงหัวเราะดีใจของฟูโซ่ดังกึกก้อง ที่สำคัญคือระบำชีวิตเป็นวิชาสำหรับกักตัว
ใช้กิ่งก้านพลังแสงด้วยพลังมหาเทพจนเต็มพื้นที่สิ้นเปลืองเรี่ยวแรงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากนี่เป็นวิชาที่สิ้นเปลืองพลังงานอย่างน่าประหลาด
“เทมปาห์, เจ้าต้องฆ่าลินลี่ย์ให้ได้!!!”
เสียงตะโกนดุร้ายดังขึ้น ซาร์ปคำรามลั่นและทั่วตัวเขาปลดปล่อยเข็มแสงเขียวนับไม่ถ้วนออกไปในทุกทิศทางด้วยความเร็วสูงน่าประหลาด
“บึ้ม!” ในที่สุดฟูโซ่ใช้พลังเต็มที่และใช้เหล็กแหลมของเขาฆ่าซาร์ป คนที่ทรงพลังที่สุดของฝ่ายศัตรูไว้ได้
อย่างไรก็ตาม...เข็มแสงนับไม่ถ้วนยิงออกไปด้วยความเร็วสูง และมีหลายคนที่หลบเข็มแสงไม่ทันเวลา ถูกเข็มแสงยิงเข้าไปในร่าง พวกเขาร่วงลงจากท้องฟ้าทีละคนๆ
“เดเลีย! ระวัง” บีบีรีบผลักเดเลียหลบ เข็มแสงนับไม่ถ้วนเข้าไปในร่างของบีบี
“เวด” เดเลียไม่สนใจตนเอง ใช้ร่างนางเองบังลูกนางไว้ และผลของการทำเช่นนี้ ทำให้เข็มแสงสองเล่มยิงเข้าไปในร่างของเดเลีย
ในขณะนั้นเอง...
“ปัง!” ลินลี่ย์และผู้อาวุโสเทมปาห์ไล่กวดกันอย่างดุเดือด และร่างของพวกเขาบินแยกออกมา อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาแยกออกมา ลินลี่ย์มองเห็นจากทางหางตา...
เงียบ ไร้สรรพสำเนียง...
ผมยาวของนางพลิ้วอยู่ในสายลม เดเลียใช้ร่างบังตัวเวดปกป้องลูกของนาง น้ำตาไหลออกทางหางตานางสะท้อนกับแสงอาทิตย์ ขณะนั้นเดเลียค่อยๆ ลอยลงจากท้องฟ้า
“อุแว้....” เวดร้องสะอื้นทันที
เสียงร้องนี้เหมือนคมมีดกรีดหัวใจลินลี่ย์ ในช่วงขณะที่เงียบนั้นเอง น้ำตาไหลลงตามร่องแก้มลินลี่ย์
“ไม่...” เสียงกึกก้องดังไปทั้งท้องฟ้า
