ตอนที่ 17-38 การโจมตีที่ทรงพลังที่สุด

“ฮ่าฮ่า...” ผู้อาวุโสการ์วีย์อดหัวเราะไม่ได้ เขาชี้มาที่ลินลี่ย์ทันทีพลางพูด “ผู้อาวุโสลินลี่ย์ ข้านึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าก็ทำอาหารเป็นด้วย ข้าต้องลองชิมฝีมือเจ้าเสียแล้ว” การ์วีย์เดินเข้ามาหาขณะที่กล่าว

ผู้อาวุโสการ์วีย์จะกินด้วยหรือ?

ถ้าผู้อาวุโสการ์วีย์กิน ความน่ากลัวของอาหารฝีมือลินลี่ย์คงเผยแพร่ไปทั้งเผ่าแน่

“ผู้อาวุโสการ์วีย์” ลินลี่ย์รีบยืนขึ้นและขวางหน้าผู้อาวุโสการ์วีย์ไว้ เขาหัวเราะพลางกล่าว “ผู้อาวุโสการ์วีย์ นี่เป็นฝีมือปรุงอาหารครั้งแรกของเขา ไม่ต้องชิมหรอก นี่ดูจากสีหน้าของท่าน ดูเหมือนว่าท่านคงมีเรื่องกังวลใจบางอย่างใช่ไหม?”

ลินลี่ย์รีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา และความจริงก็เป็นอย่างที่ลินลี่ย์คาด ผู้อาวุโสการ์วีย์อดถอนหายใจยาวไม่ได้ จากนั้นนั่งลงที่ด้านข้าง

“เกิดอะไรขึ้น?” ลินลี่ย์ถาม

ผู้อาวุโสการ์วีย์ฝืนหัวเราะ “ผู้อาวุโสลินลี่ย์ ในช่วงสองร้อยปีที่ผ่านมา เจ้าไม่ได้เข้าไปที่หุบเขาอ่างโลหิตเลย ใช่ไหม?”

“ถูกแล้ว” ตั้งแต่เขาถูกประมุขตระกูลทั้งสี่เรียกตัว และสั่งไม่ให้เข้าร่วมกับหุบเขาอ่างโลหิต เขาไม่ได้ไปที่นั่นอีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว

“แค่เพียงสองร้อยปี!” ผู้อาวุโสการ์วีย์ทำหน้าเหมือนกับคนปวดท้อง “ลินลี่ย์! เจ้าไม่รู้หรือ? ในช่วงเวลาสั้นๆ สองร้อยปี เผ่ามังกรฟ้าเราเสียผู้อาวุโสไปห้าคน!”

“ห้าคน?” ลินลี่ย์ตกใจกับจำนวนนี้

ปกติเผ่ามังกรฟ้ามักจะสูญเสียผู้อาวุโสสองหรือสามคนในช่วงพันปี การสูญเสียผู้อาวุโสห้าคนในสองร้อยปี... นี่เป็นเรื่องสำคัญมาก

“ปัจจัยในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเอ็มมานูเอลและอาร์โฮส..เผ่ามังกรฟ้าเราเหลือผู้อาวุโสเพียงราวๆ ยี่สิบคนที่มีพลังระดับอสูรเจ็ดดาว!” ผู้อาวุโสการ์วีย์กล่าว ตาของเขามีน้ำตาคลอ “อาจารย์ของข้าสูญเสียร่างแยกที่ทรงพลังที่สุดเมื่อวานนี้ในระหว่างภารกิจ เขาไม่มีพลังระดับอสูรเจ็ดดาวอีกต่อไปแล้ว”

ลินลี่ย์ได้แต่เงียบอย่างช่วยไม่ได้

ขณะนั้นเดเลียและบีบี เห็นว่าไม่ใช่โอกาสเหมาะที่จะเข้าไปแทรกตอนนี้

“เป็นเวลาหมื่นปี หมื่นปีมาแล้ว ผู้อาวุโสของเผ่ายังมีมากกว่าหกสิบคน ในช่วงเวลาสั้นๆ หมื่นปีเราสูญเสียไปมากกว่าครึ่ง!” ผู้อาวุโสการ์วีย์ถอนหายใจ “ด้วยความเร็วขนาดนี้ จำนวนผู้อาวุโสในหุบเขาอ่างโลหิตคงมีไม่พอแน่ บางทีเราอาจถูกคัดเลือกในเร็ววันนี้”

ตามปกติ ผู้อาวุโสของหุบเขาอ่างโลหิตจะสลับกันทุกพันปี

อย่างไรก็ตาม...

พวกเขาสูญเสียผู้อาวุโสในระดับที่เร็วเกินไป ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป จำนวนผู้อาวุโสที่มีอยู่ในหุบเขาอ่างโลหิตจะไม่เพียงพอใช้งาน คนที่ไม่ได้ใช้งานอย่างการ์วีย์จะต้องถูกเรียกรวมเข้าไปด้วย

“เกิดอะไรขึ้น? เป็นไปได้ยังไงที่มีการบาดเจ็บล้มตายมากมายขนาดนี้?” ลินลี่ย์ไม่สามารถเข้าใจได้ “การเอาชนะอสูรเจ็ดดาวนั้นง่าย แต่จะฆ่าอสูรเจ็ดดาวเป็นเรื่องที่ยากมาก”

“แปดตระกูลใหญ่บ้าไปแล้ว!”

ผู้อาวุโสการ์วีย์แค่นเสียงโกรธแค้น “ในช่วงสองร้อยปีที่ผ่านมา พวกเขาบ้าไปแล้ว สงครามแต่ละครั้ง พวกเขาจะส่งอสูรระดับเจ็ดดาวออกมาสู้สามหรือสี่คน และหนึ่งในพวกเขาจะถือครองพลังมหาเทพ! ผู้อาวุโสของเรายากจะมีโอกาสรอดชีวิตในการสู้แต่ละครั้ง

ขณะที่ลินลี่ย์ได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของยังไม่เปลี่ยน

“ทำไมแปดตระกูลใหญ่ถึงทำแบบนี้?” ลินลี่ย์สงสัย

แปดตระกูลใหญ่ไม่เคยบ้าบิ่นขนาดนี้มาก่อน แต่ตั้งแต่การต่อสู้ครั้งล่าสุดของเขา แปดตระกูลใหญ่ถึงกับโกรธแค้นมาก

“เป็นไปได้ไหมว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับข้าหรือฟูโซ่? หรือนี่เป็นแผนเดิมของแปดตระกูลใหญ่มาโดยตลอด?” ลินลี่ย์ได้แต่คาดเดาอย่างช่วยไม่ได้

“เอาล่ะนะลินลี่ย์, ข้าจะไม่รบกวนเจ้าอีกต่อไปแล้ว เดิมทีเจ้าต้องฝึกหนัก ข้าคิดว่าการสู้รบระหว่างเราและแปดตระกูลใหญ่จะลากยาวออกไปอีก แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าการสู้รบสุดท้ายระหว่างเราคงจะมาถึงในอีกไม่ช้า!”

ผู้อาวุโสการ์วีย์จบการสนทนา จากนั้นบินจากไปทันที

“การสู้รบสุดท้าย?” ลินลี่ย์รำพึงอย่างช่วยไม่ได้

“พี่ใหญ่ การต่อสู้สุดท้ายหมายความว่ายังไง?” ตาของบีบีเป็นประกาย

“อย่าเพิ่งถามเลย ด้วยพลังปัจจุบันของเจ้า เจ้ายังไม่มีคุณสมบัติพอเข้าร่วม เมื่อถึงวันที่เจ้ากลายเป็นเทพชั้นสูง เมื่อนั้นเราค่อยคุยกันอีกครั้ง” ลินลี่ย์หัวเราะ

เมื่อบีบีกลายเป็นเทพชั้นสูง ด้วยทักษะเทพธรรมชาติ ‘หนูกินเทพ’ ของเขาอย่างเดียว... เขาคงจะเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้ว

“ฮึ่ยยยย...” บีบีได้แต่เบ้ปาก “ข้าเชี่ยวชาญเคล็ดลึกลับเพียงห้าเคล็ด ข้ายังไม่ได้พื้นฐานความเข้าใจเคล็ดลึกลับที่หกเลย ปู่เบรุต..จริงๆ เลยนะ ทำไมเขาไม่ให้ชิ้นส่วนวิญญาณเคล็ดความรู้ที่หกช่วยให้ข้าเข้าใจได้เร็วๆ? นั่นจะทำให้ง่ายมากไม่ใช่หรือ?”

ลินลี่ย์กับเดเลียได้แต่หัวเราะทั้งคู่

บีบีในตอนนี้เชี่ยวชาญในเคล็ดลึกลับห้าเคล็ด เคล็ดแรกที่เขาทำความเข้าใจก็เมื่อตอนโตเป็นผู้ใหญ่เต็มวัย สำหรับอีกสี่เคล็ดได้รับจากเศษเสี้ยววิญญาณที่บรรจุความเข้าใจในเคล็ดลึกลับที่ติดอยู่ที่ระดับคอขวด

เขาประสบความสำเร็จโดยใช้ทางลัดนี้ ถ้าบีบีจะรู้แจ้งด้วยตนเองเล่า? ก็ยังไม่แน่

“บีบี ถ้าเจ้าไม่ได้รู้แจ้งใดๆ เจ้าสามารถหลอมรวมกับเคล็ดลึกลับอื่นก็ได้” เดเลียหัวเราะเช่นกัน “เมื่อเจ้าหลอมรวมเคล็ดบางอย่างได้สำเร็จ พลังของเจ้าก็จะก้าวหน้าไปอีกมาก”

“นั่นเป็นความคิดที่ไม่เลว แม้ว่าจะยากไปบ้างก็ตาม ข้าอาจจะทำสำเร็จก็ได้” บีบียืดตัว เขาบินกลับไปยังที่พักของเขาเอง ลินลี่ย์กับเดเลียได้แต่หัวเราะ

“ข้าพนันได้เลยว่าบีบีจะทนอยู่อย่างนั้นได้อย่างมากก็หนึ่งปี” ลินลี่ย์หัวเราะ

“ปีเดียว? เขาอาจทนได้ไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำ” เดเลียหัวเราะ

“ข้าจะอดทนให้ได้สักสองปี!” เสียงบีบีดังขึ้นจากข้างบน ลินลี่ย์กับเดเลียมองหน้ากันเอง จากนั้นก็เริ่มหัวเราะ จากนั้นลินลี่ย์พูดจริงจัง “เดเลีย! เมื่อครู่นี้จากสิ่งที่การ์วีย์บอก ข้ารู้สึกว่ามีแรงกดดันบางอย่าง... ข้าตั้งใจว่าจะให้ร่างหลักของข้าเริ่มฝึกฝนด้วยอีกครั้ง ตั้งแต่วันนี้เลย”

“ไม่เป็นไร” ดวงตาของเดเลียเต็มไปด้วยความห่วงใยเช่นกัน “ข้ารู้สึกกังวลมากเหมือนกัน สถานการณ์เริ่มแย่ขึ้นทุกที ฝึกให้หนักเถอะ ข้าจะไม่รบกวนเจ้า”

ลินลี่ย์พยักหน้าและหัวเราะ

แปดตระกูลใหญ่ยังคงแสดงความป่าเถื่อนออกมา ผู้อาวุโสคนแล้วคนเล่าของแปดตระกูลใหญ่และสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ล้มตายต่อเนื่อง นักสู้ระดับอสูรหกดาวแถวแล้วแถวเล่าก็ตายเช่นกัน... สถานการณ์น่ากลัวเหลือทน ขณะที่ร่างแยกทั้งสี่ของลินลี่ย์และร่างหลักของเขาทั้งหมดต่างฝึกด้วยกันเงียบๆ

ขณะที่เขาฝึก เวลาผ่านไปเหมือนสายน้ำ...

นับตั้งแต่ได้รับศิลาดำ ลินลี่ย์ยกร่างแยกธาตุดินไว้ในฐานะร่างแยกอันดับหนึ่ง และในใจของเขามุ่งเน้นไปที่การฝึกกฎธรรมชาติธาตุดินทั้งหมด

เมื่อหลอมรวมเคล็ดลึกลับความก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งจะยากมากกว่า

เกี่ยวกฎธรรมชาติธาตุดินลินลี่ย์หลอมรวมได้สามเคล็ด เขาพยายามหลอมรวมเคล็ดที่สี่ แต่ไม่สามารถหลอมรวมเคล็ดเดินดินเข้ากับเคล็ดลึกลับอื่นอีกสามเคล็ดได้เลย ขณะเดียวกัน ลินลี่ย์ยังคงพยายามหลอมรวมเคล็ดที่ยังไม่เชี่ยวชาญอย่างเคล็ดพลังธาตุกับสามเคล็ดอื่นเช่นกัน

ภายในหุบเขาตอนนี้ลินลี่ย์อยู่ด้วยกันกับเดเลีย ลินลี่ย์มองดูในที่ไกลออกไปสามารถเห็นคนในตระกูลได้ชัด เป็นเวลาสามร้อยปีแล้วตั้งแต่ลินลี่ย์ออกมาจากหุบเขาอ่างโลหิต

“ในที่สุดข้าก็บรรลุผ่านไปได้” หน้าของลินลี่ย์ยิ้มตลอด

“ดูสิว่าเจ้าดีใจมากแค่ไหน” เดเลียหัวเราะ

ความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาได้รับจากการฝึกฝนครั้งนี้ก็คือ เขาเริ่มจะเชื่อมโยงและหลอมรวมเคล็ดพลังธาตุกับเคล็ดชีพจรโลกได้ อย่างไรก็ตามการหลอมรวมเคล็ดพลังธาตุกับเคล็ดลึกลับอีกสามจำเป็นต้องให้เคล็ดทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียวกัน

“แน่นอนว่าข้ามีความสุข เดเลีย, เคล็ดลึกลับพลังธาตุนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ข้าปลดปล่อยพลังได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น” ลินลี่ย์รีบกล่าว “เคล็ดชีพจรโลกทำให้ข้าใช้พลังโจมตีวัตถุได้ดีเช่นกัน เมื่อข้าหลอมรวมเคล็ดทั้งหมดนี้ได้... ข้าก็สามารถปล่อยพลังที่มีในร่างมังกรแปลงได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น”

จุดได้เปรียบใหญ่ของเขาก็คือร่างกายของเขา!

พลังร่างกายของเขาในร่างมังกรแปลงด้วยพลังหมัดเดียว เขาสามารถป้องกันพลังโจมตีด้วยดาบของอสูรหกดาวที่ทรงพลังได้ และแค่อาศัยหมัดเพียงหมัดเดียว เมื่อเขารวมพลังของเคล็ดพลังธาตุ พลังก็จะเพิ่มขึ้นอีกมาก

แต่ถ้าเขาหลอมรวมเคล็ดชีพจรโลกได้พลังก็ยังจะเพิ่มได้มากอยู่ดี

“เคล็ดความรู้ลึกลับต่างๆ เหมาะกับการโจมตีรูปแบบต่าง ดังนั้นโดยทั่วไปหลังจากหลอมรวมเคล็ดลึกลับได้แน่นอน เขาจะพัฒนาพลังโจมตีที่ทำให้ปลดปล่อยพลังได้มีประสิทธิภาพ”

ลินลี่ย์ถอนหายใจ “อสูรเจ็ดดาวโดยทั่วไปหลอมรวมเคล็ดความรู้ได้สี่อย่าง แต่บางคนเชี่ยวชาญในการหนี บางคนเชี่ยวชาญพลังโจมตีวิญญาณ และบางคนเชี่ยวชาญพลังโจมตีวัตถุ นี่เป็นเพราะ...การหลอมรวมเคล็ดลึกลับที่ต่างกันของพวกเขา!”

เดเลียพยักหน้า

ก่อนหน้านี้ ลินลี่ย์หลอมรวมเคล็ดชีพจรโลก เคล็ดแก่นธาตุดินและเคล็ดสนามพลังโน้มถ่วง เคล็ดลึกลับสามอย่างนี้เมื่อผสานใช้กับศิลาดำสร้างคุกศิลาดำจะเป็นวิชาที่ทรงพลังที่สุดของเขา

แต่สำหรับพลังโจมตีวัตถุเล่า?

เคล็ดความรู้ของกฎธรรมชาติธาตุดินเหมาะกับพลังโจมตีวัตถุที่สุดก็คือเคล็ดพลังธาตุและเคล็ดชีพจรโลก

เหมาะที่สุดก็คือดีที่สุด

“เมื่อสองเคล็ดเหล่านี้หลอมรวมกัน พลังโจมตีในร่างมังกรแปลงของข้าจะถึงระดับใหม่” ลินลี่ย์พูดด้วยความมั่นใจ พลังของเขาในร่างมังกรแปลงมีมหาศาลมาแต่ต้น เขามีพื้นฐานที่ดีมากอยู่แล้ว เมื่อหลอมรวมเคล็ดลึกลับทั้งสองเหล่านี้...

มันน่ากลัวแค่เพียงคิดว่าเขาจะทรงพลังมากเพียงไหน

คุกศิลาดำของลินลี่ย์สามารถใช้กักคนได้ แต่พลังโจมตีของเขายังอ่อนมาก และพลังงานในร่างของเขายังเป็นแค่ระดับเทพแท้ เขาต้องอาศัยร่างมังกรแปลง.... แต่แม้ว่าพลังของเขาจะยิ่งใหญ่ แต่เขาก็ยังไม่สามารถฆ่าใครในหมัดเดียวได้

“เมื่อข้าหลอมรวมเคล็ดลึกลับทั้งสองได้ ก่อนอื่นข้าจะใช้คุกศิลดำของข้ากักศัตรู และจากนั้นใช้หมัดทำร้ายเขา แม้ว่าเขาไม่ตาย แต่เขาจะต้องได้รับบาดเจ็บหนัก” ลินลี่ย์มั่นใจอย่างแน่นอน

เดเลียหัวเราะขณะที่นางมองลินลี่ย์ที่พูดขึ้นเรื่อยๆ

“พี่ใหญ่!” ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้น

ลินลี่ย์และเดเลียหันไปมอง เห็นบีบีบินเข้ามาหาพร้อมกับยิ้มแย้มแจ่มใส “พี่ใหญ่, ข้าต้องการออกเดินทาง”

“จะออกเดินทาง? ไปเมืองเมียร์หรือ?” ลินลี่ย์หัวเราะ

“ใช่แล้ว ข้าไม่ได้พบกับทารอส ไดลินและพวกมานานแล้ว ข้าจะไปเยี่ยมพวกเขา” บีบีพึมพำ “ข้าได้ยินว่าโอลิเวอร์ออกจากเมืองเมียร์ไปแล้ว เขาออกไปผจญภัย ใครจะรู้ว่าเขายังจะอยู่ในเมืองเมียร์หรือไม่”

“ก็ได้, งั้นไปเถอะ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ” ลินลี่ย์หัวเราะ

“หึหึ ไม่ต้องห่วง” บีบีหัวเราะและโบกมือจากนั้นบินขึ้นไปในท้องฟ้า

ทันใดนั้นลินลี่ย์มีความคิดอย่างหนึ่ง ตั้งแต่เขากลับมาอยู่ในหุบเขา เดเลียไม่ได้ออกไปไหนสักครั้ง ลินลี่ย์อดหันไปมองเดเลียไม่ได้ “เดเลีย! เจ้าอยากจะออกไปบ้างไหม?”

“ไม่ต้องเร่ง” เดเลียส่ายหน้า “ลินลี่ย์! เจ้าตั้งใจฝึกฝนให้ดีที่สุด หลังจากเจ้าเชี่ยวชาญการหลอมรวมเคล็ดพลังธาตุและเคล็ดชีพจรโลกได้ เราค่อยไปด้วยกันก็ได้”

“ขอบคุณ” ลินลี่ย์พูดด้วยความซาบซึ้ง

เดเลียแค่ยิ้มให้เขา

ลินลี่ย์ไม่สนใจความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในโลกภายนอก จริงจังอยู่กับการฝึกฝนของตนเอง บางครั้งร่างหลักของเขาจะหยุดพักและใช้เวลาร่วมกับเดเลีย หลังจากเริ่มต้นหลอมรวมเคล็ดพลังธาตุและเคล็ดชีพจรโลกเขายังคงก้าวหน้าพัฒนาฝีมือต่อไปเรื่อยๆ...

ขณะที่เขาฝึกฝน เขาแทบไม่ได้สังเกตถึงเวลาที่ผ่านไป

ในพริบตาเดียวผ่านไปห้าร้อยปีนับแต่เขาออกมาจากหุบเขาอ่างโลหิต

หุบเขาใหญ่สถานที่ซึ่งลินลี่ย์ใช้ชีวิตอยู่

เดเลียนั่งอยู่เงียบๆ ภายในห้องพลิกอ่านหนังสือในมือนาง ขณะนั้นเอง

“ฮ่าฮ่า...” ทันใดนั้นเสียงหัวเราะดังลั่นเข้ามาในห้อง

เดเลียตกใจ แต่จากนั้นนางหันไปมองด้วยความดีใจ นางเห็นลินลี่ย์ ผมยาวของเขาโบสะบัด เขากำลังก้าวเดินเข้ามาหา ทันทีที่เขาเห็นเดเลีย เขาหัวเราะ “เดเลีย, ในที่สุดข้าก็ทำได้สำเร็จ หลังจากผ่านไปห้าร้อยปี ข้าก็บรรลุผ่านจนได้”

“เจ้าบรรลุความรู้อะไรหรือ?” เดเลียรีบยืนขึ้น

“ในที่สุดข้าก็เชี่ยวชาญเคล็ดพลังธาตุ และข้าหลอมรวมเคล็ดพลังธาตุกับเคล็ดชีพจรโลกได้แล้ว” ลินลี่ย์ดีใจเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากวันนี้ไป ลินลี่ย์เชี่ยวชาญเคล็ดลึกลับกฎธาตุดินห้าเคล็ดจากหกเคล็ด เหลือเพียงเคล็ดเดียวก็คือ พลังชีวิต

“อย่างไรก็ตามการหลอมรวมจริงๆ ยังเป็นเรื่องยาก เคล็ดพลังธาตุหลอมรวมได้เฉพาะกับเคล็ดชีพจรโลก ข้ายังไม่อาจหลอมรวมกับเคล็ดสนามพลังโน้มถ่วงหรือเคล็ดแก่นธาตุดินได้ ลินลี่ย์พูดพลางถอนหายใจ

เดิมทีเขาหวังว่าจะสามารถหลอมรวมกับสองเคล็ดได้เหมือนกัน เพื่อที่ว่าเขาจะสามารถหลอมรวมเคล็ดลึกลับทั้งสี่

แต่จากที่มองเส้นทางการหลอมรวมยังอีกยาวนานมากจริงๆ

“เจ้าทำได้ดีแล้ว” เดเลียหัวเราะแสดงความยินดี “เจ้าบอกไว้ก่อนไม่ใช่หรือว่าว่าหลังจากหลอมรวมเคล็ดพลังธาตุและเคล็ดชีพจรโลก เจ้าจะมีพลังโจมตีวัตถุทรงพลังเพิ่มขึ้น?”

“แน่นอน” ลินลี่ย์หัวเราะขณะที่เขาคิดเรื่องนี้

เคล็ดพลังธาตุและเคล็ดชีพจรโลกทั้งสองเหมาะกับพลังโจมตีวัตถุ

“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าข้าจะหลอมรวมสองเคล็ดนี้ได้แล้วก็ตาม แต่ข้ายังต้องวิเคราะห์ดูอย่างระมัดระวัง และพัฒนาพลังโจมตีให้เหมาะสมกับเคล็ดทั้งสองนี้” ลินลี่ย์กล่าว “ทั้งยังต้องไม่ใช้เวลานานเกินไป อย่างมากครึ่งปีหรือปีหนึ่ง แต่บางทีอาจเล็กน้อยแค่สองสัปดาห์”

ลินลี่ย์เองค่อนข้างกระตือรือร้น

เมื่อเขาก้าวหน้าแล้ว เขาสามารถจับคู่การโจมตีนี้พร้อมกับคุกศิลาดำของเขา แม้ว่าเขาจะเผชิญเปาโลอีกครั้ง เขาคงไม่ใช่แค่ต่อยหมัดเดียวโดยเปาโลไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะไม่สามารถฆ่าเปาโลได้ แต่เขาก็ยังทำให้เปาโลบาดเจ็บหนักได้