ตอนที่ 571 แผนกอบกู้พันปี?

ชั้นที่สอง คุกอัคนี

ปีศาจโบราณมองดูเย่ว์หยางและนางเซียนหงส์ฟ้าขณะที่เขามีสีหน้าดูหมิ่น

คนหนึ่งดูเหมือนเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิด  อีกคนดูเหมือนจะไม่ได้เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดด้วยซ้ำ  พวกเขาต้องการฆ่าพวกเขาสองพี่น้องด้วยพลังขนาดนี่น่ะหรือ?  ตลกหรือเปล่า?  ปีศาจโบราณตัดสินใจหยอกล้อกับศัตรู  เกี่ยวกับศัตรูแบบนี้  เขาไม่สามารถหาแรงกระตือรือร้นได้มากพอ  เขาจะเล่นกับพวกนี้แก้เบื่อสักชั่วครู่ก็ยังเกรงว่าทำให้เขาอ่อนแอเกิน

“บางทีพวกเจ้าสองคนคงมีสมบัติจำพวกกระบี่แสงศักดิ์สิทธิ์หรืออะไรทำนองนั้น  ข้าจะกวาดให้เรียบ”  ปีศาจโบราณเชื่อว่าทั้งสองคนนี้คงมีสมบัติวิเศษบางอย่าง

“สู้กับเจ้าจำเป็นต้องใช้สมบัติด้วยหรือ?”  เย่ว์หยางสามารถฟังออก  เขาไม่ค่อยกระตือรือร้นในการต่อสู้เนื่องจากในอดีตเขาได้ฆ่าเฮยหู นักสู้ปราณฟ้าระดับห้ามาแล้ว  ดังนั้นเขาจึงดูแคลนว่ามันเป็นแค่เพียงนักสู้ปราณฟ้าระดับหนึ่งเท่านั้น

“ตัวร้าย, รีบฆ่าเขาเถอะ เราจะได้มีเวลากลับไปหาความสุขด้วยกันอีก” นางเซียนหงส์ฟ้ารู้สึกว่าพวกเขาไม่ควรเสียเวลาเกินไป

“ได้เลย คุณนาย” เย่ว์หยางตบเท้ายืนตรงแสดงท่าทางยึดนโยบายแน่วแน่ว่าอยู่ในโอวาทของภรรยาไม่แปรเปลี่ยนในร้อยปี  ขณะที่ฮุยไท่หลางพุ่งไปข้างหน้าในรูปลักษณ์ของปลิงทะเล มันต้องการใช้ร่างนี้ต่อหน้าของเจ้านายมันและตอนนี้เป็นโอกาสดีที่สุดที่จะได้ทำแบบนั้น  มันอยากจะอวดฝีมือต่อหน้าเจ้านาย แต่มีโอกาสไม่มาก เมื่อเสี่ยวหวินหลี นางพญากระหายเลือดและโคเงาออกมา มันก็สายเกินไปแล้ว

“พวกเจ้ากำลังรนหาที่ตาย...”  ปีศาจโบราณโกรธจัดจนจมูกของมันพะเยิบพะยาบ  ปลิงทะเลที่ไม่มีความสำคัญอะไรบังอาจท้าทายเขาหรือ?

ในอีกที่หนึ่งภายในป้อม เป็นห้องคลังสมบัติอยู่ข้างตำหนัก

ในป้อมจะเต็มไปด้วยทองบริสุทธิ์  สะเก็ดดาวตกและสมบัติอื่นๆ

หัวหน้าเผ่าแมวน้ำ, ราชาสิงโตทะเลและหัวหน้าหน่วยทหารและผู้อาวุโส ทุกคนมีความสุขและเตรียมแบ่งสมบัติอย่างเท่าเทียมกัน

ตามธรรมเนียมของเผ่าพันธุ์ทะเลมีเพียงส่วนเหล่านี้จำเป็นต้องเสนอขออนุญาตจากราชินีแมงกะพรุนก่อน  ส่วนที่เหลือจึงค่อยเป็นของผู้อาวุโส และคนที่ค้นพบสมบัติจึงจะสามารถได้รับสมบัติส่วนใหญ่

“พบอะไรดีๆ บ้างไหม?”  เสียงหวี่ผู้ถือกระบี่ศักดิ์สิทธิ์และนาคราชสมุทรเก้าหัวในร่างปีศาจวิ่งเข้าไปในคลังสมบัติ

“นั่นเยาฟงหรือเปล่า?”  ผู้นำตระกูลกุ้งมังกร และราชาพะยูนและคนอื่นหน้าซีดด้วยความกลัว  นาคราชสมุทรเก้าหัวกลายเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?  หรือว่านี่คือความสามารถที่แท้จริงของนาคราชสมุทรเก้าหัว?  ประมุขเผ่าปลาดาบอยู่ใกล้ประตูที่สุดไม่อาจหลบได้ทัน  นาคราชสมุทรเก้าหัวใช้เพียงมือเดียวคว้าเขาไว้ได้  ขณะที่ทุกคนมองดูนาคราชสมุทรเก้าหัวฉีกร่างเขาเป็นสองส่วนและรินเลือดเข้าปากเขา  หลังจากดื่มเลือดที่แสนอร่อยแล้ว นาคราชสมุทรเก้าหัวส่งเสียงหัวเราะเยือกเย็น

“เขาบ้าไปแล้ว”  ผู้นำเผ่าแมวน้ำเห็นว่าเหตุการณ์เลวร้าย  เขาเรียกอสูรของเขาออกมาและหนีทันที

กระบี่ศักดิ์สิทธิ์เล่มหนึ่งฟันลงทันที

ร่างของประมุขเผ่าแมวน้ำขาดเป็นสองท่อน

คนผู้นี้คือเสียงหวี่จากทวีปหมิงกวง  เขาเตรียมตัวเป็นจักรพรรดิฟ้าคนใหม่  เพื่อแสวงหาผู้ช่วยคนหนึ่ง เขายังยอมช่วยนาคราชสมุทรเก้าหัวให้ได้เป็นจักรพรรดิสมุทรอย่างต่อเนื่อง  ประมุขเผ่ากุ้งมังกร, ผู้เฒ่าพะยูน ราชาสิงโตทะเลและประมุขเผ่าชั้นสูงอื่นๆ พบว่าไม่มีประโยชน์เลยแม้พวกเขาจะได้เปรียบที่จำนวนคน  แต่เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสิบที่ทรงพลังถึงสองคน

พื้นหินดาวตกที่แข็งซึ่งถูกขุดโดยผู้นำเผ่าหมัดทะเลถูกนาคราชสมุทรเก้าหัวย่ำใส่ชั้นแล้วชั้นเล่า

ครืนนน

ผิวหินดาวตกแตกร้าว

มีรอยเลือดซึมขึ้นมาจากรอยแตก

ประมุขเผ่าหมัดทะเลเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับห้าถูกย่ำตายในใต้พื้นด้วยฝีมือของนาคราชสมุทรเก้าหัว

“พวกเจ้ามีทางเลือกสองทาง หนึ่งมอบสมบัติทั้งหมดให้เรา  จากนั้นฆ่าตัวตาย  หรือสอง บุกเข้ามาและถูกฆ่าตาย  ทางเลือกแรกจะยอมให้พวกเจ้าตายได้อย่างสะดวก ขณะที่ข้าสัญญากับพวกเจ้าได้เลยว่าพวกเจ้าจะต้องตายอย่างเจ็บปวดและน่าอนาถ ถ้าพวกเจ้าเลือกข้อที่สอง”  นาคราชสมุทรเก้าหัวหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่มียั้ง เขาพอใจตนเองยิ่งนัก

“ปล่อยเราไป  เราจะสนับสนุนเจ้าให้เป็นจักรพรรดิสมุทร”  ผู้อาวุโสพะยูนต้องการถ่วงเวลา

“เสียใจด้วย  ข้าจะกลายเป็นจักรพรรดิสมุทรอยู่แล้ว  แต่ข้าต้องการอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาด  ทั่วทั้งหอทงเทียนจะกลายเป็นของข้าเยาฟงผู้เดียวเท่านั้น  ข้าเยาฟงจะไม่แบ่งอำนาจของข้ากับคนแก่อย่างพวกเจ้า  ข้าไม่โง่เหมือนกับก้วนหลาน และพวกเจ้ามีชีวิตมาเกินพอแล้ว  ดังนั้นพวกเจ้าต้องตาย”  นาคราชสมุทรเก้าหัวตวัดกรงเล็บปีศาจและจับประมุขเผ่าม้าน้ำได้อย่างง่ายดาย

เขาไม่ฟังคำอ้อนวอนขอร้องของประมุขเผ่าม้าน้ำและบีบคอประมุขเผ่าม้าน้ำจนขาดอากาศทำลายเปลือกผิวที่แข็งจนเขาตาย แล้วกระแทกที่คอของเขาอย่างรุนแรง

สุดท้ายเขากัดศีรษะของหัวหน้าเผ่าม้าน้ำอย่างบ้าคลั่ง

และเริ่มกิน

ราชินีแมงกะพรุนนั่งเงียบอยู่ที่สนามฝึกยุทธ แค่นเสียงออกมาโดยไม่แสดงสีหน้าอารมณ์ใดๆ ในเรื่องเช่นนี้ “เทพเจ้าจะทำลายพวกแรกที่ทำให้พระองค์กริ้ว”

ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนที่ยืนอยู่ข้างๆ นางมือสั่นโดยมิอาจควบคุมได้หลังจากได้ยินสิ่งที่นางพูด

พวกนางกลัวราชินีแมงกะพรุนมาก

แต่ตอนนี้ พวกนางเข้าใจแล้วว่าราชินีแมงกะพรุนไม่มีความตั้งใจจะฆ่าพวกนาง

พวกนางกลัวเพราะราชินีแมงกะพรุนได้วางแผนทุกอย่างไว้แล้วรวมทั้งให้นาคราชสมุทรเก้าหัวได้รับพลังปีศาจและเกิดคลั่งฆ่าผู้คน  นางสามารถขอความสนับสนุนจากคุณชายสามตระกูลเย่ว์และมารกฎฟ้าให้ช่วยรับมือปีศาจโบราณได้  ทั้งหมดนี้อยู่ในเงื้อมมือของราชินีแมงกะพรุนทั้งนั้น  ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนรู้จักราชินีแมงกะพรุนตั้งแต่พวกนางยังอายุน้อย    แต่วันนี้พวกนางเพิ่งเข้าใจได้ชัดว่าราชินีแมงกะพรุนเป็นคนเช่นไร

“น้องข้าทั้งสอง พวกเจ้านั่งก่อนเถอะ ด้วยพลังของคุณชายสามและมารกฎฟ้าคงใช้เวลาไม่น้อยกว่าสองชั่วโมงกว่าจะฆ่าปีศาจโบราณได้”  ราชินีแมงกะพรุนนั่งลงหลับตา นางกวักมือเรียกเจี๋ยเหว่ยและเยี่ยนมานั่งกับนาง  “พวกเจ้าทั้งสองคนมีเรื่องจะซักถามข้ามากมายมิใช่หรือ?”

“ถูกแล้ว”  นางรู้สึกขัดแย้ง  เนื่องจากราชินีแมงกะพรุนไม่ได้ฆ่านาง  นางอาจลองเสี่ยงโชคดูก็ได้  “ทำไมท่านต้องฆ่าผู้อาวุโสและผู้นำเผ่าพันธุ์ทั้งหมดด้วย?”

“จักรพรรดิสมุทรองค์ใหม่เตรียมจะขึ้นสู่บัลลังก์พวกเขา  พวกเจ้าคิดว่าเขาจะรักษาผู้อาวุโสหัวโบราณในตระกูลขุนนางเอาไว้เหรอ ผู้อนุรักษ์หลายอย่างตามวิถีชีวิตของตัวเองไว้จะมีประโยชน์หรือ?  สำหรับเผ่าพันธุ์ทะเล ศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือตัวพวกเขาเอง  เผ่าพันธุ์ทะเลเองไม่ได้ขาดแคลนทรัพยากรและทายาทเลย  เราเกิดมาพร้อมกับข้อได้เปรียบมากมาย อย่างเช่นสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบาย  ศัตรูนักล่าก็มีน้อยมาก อัตราการตายของทารกก็ต่ำ  ผู้เยาว์รุ่นหลังได้เติบโตขึ้น  และข้อได้เปรียบอื่นๆ อย่างเช่นการมีสัดส่วนร่างกายที่ดี  เราเกิดมาก็มีพลัง มีสมบัติลับหลายอย่างซึ่งนักสู้ปราณฟ้าผู้ทรงพลังหลงเหลือไว้ให้  พลังงานที่เหลือใช้อื่นอีกมากมาย  สถานการณ์ทุกอย่างนี้ทำให้ลูกหลานเผ่าพันธุ์ทะเลเติบโตอย่างรวดเร็ว  อย่างไรก็ตาม ทำไมทวีปมังกรทะยาน ซึ่งเป็นสถานที่มีเงื่อนไขที่ย่ำแย่ มีทรัพยากรที่ด้อยกว่าจึงผลิตคนอย่างคุณชายสามตระกูลเย่ว์, เสวี่ยทันหลาง, เย่คง, ไห่ต้าฟู่และดาวรุ่งดวงเด่นคนอื่นๆ ได้เล่า?  เจี๋ยเหว่ย...เย่ว์ถิงว่าที่เขยของเจ้ายังไม่มีชื่อเสียงในทวีปมังกรทะยาน  ไม่มีใครในหอทงเทียนที่รู้จักเขา แต่เจ้าน่าจะรู้ศักยภาพของเขา  จะมีผู้เยาว์เผ่าพันธุ์ทะเลสักเท่าใดกันที่จะมีศักยภาพถึงนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับเจ็ด?”  ราชินีแมงกะพรุนถาม

“.....”  เจี๋ยเหว่ยคิดเล็กน้อยและรู้สึกว่านั่นเป็นความจริง  แม้ว่าจะมีนักสู้ปราณก่อกำเนิดมากมายในเผ่าพันธุ์ทะเล  แต่รุ่นผู้เยาว์ รวมทั้งองค์ชายและองค์หญิงในราชตระกูลก็ยังอ่อนแอ  พวกเขาเป็นแค่เศษสวะเท่านั้น

ไม่ต้องไปเทียบกับคุณชายสามตระกูลเย่ว์ที่มีอัจฉริยภาพและพรสวรรค์ที่สูงส่ง  แค่เทียบพวกเขากับเสวี่ยทันหลาง, เย่คงและไห่ต้าฟู่และนักสู้รุ่นเยาว์อื่น  รุ่นผู้เยาว์เผ่าพันธุ์ทะเลสมควรจะละอายแก่ใจตนเอง

แค่ฝึกฝนมาเป็นเวลายี่สิบปีหรือฝึกฝนด้วยตนเอง

ทุกคนเตรียมพร้อมจะกลายเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิด

ส่วนผู้เยาว์เผ่าพันธุ์ทะเลต้องฝึกกันสามร้อยถึงห้าร้อยปีกว่าจะถึงระดับปราณก่อกำเนิดความแตกต่างนี้เหมือนความแตกต่างระหว่างฟ้ากับดิน  ที่สำคัญที่สุด เผ่าพันธุ์ทะเลอยู่ในหอทงเทียนระดับสูง  อย่างน้อยก็เหนือกว่าหอทงเทียนชั้นที่หก เด็กเกิดมาพร้อมด้วยพลังที่แข็งแกร่ง  อย่างเช่น คนราชตระกูลที่เกิดในทะเลไร้ขอบเขต หอทงเทียนชั้นที่สิบ  พวกเขาจะมีพลังนักสู้ระดับหกตั้งแต่เกิด  นี่คือสิ่งที่นักสู้ชาวมนุษย์ในทวีปมังกรทะยานจะไม่มีทางได้รับ

อย่างไรก็ตาม ด้วยระยะเวลาสั้นๆ ยี่สิบปี

ผู้เยาว์ชาวมนุษย์ก็สามารถไล่ทันและเหนือล้ำผู้เยาว์เผ่าพันธุ์ทะเลได้ง่ายดาย

เมื่อผู้เยาว์ชาวมนุษย์เริ่มเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิด  พวกเขาจะทิ้งห่างศัตรูคู่แข่งทั้งหมด และไม่มีทางที่ผู้เยาว์เผ่าทะเลจะตามพวกเขาได้ทัน

“นักสู้ปราณก่อกำเนิดในเผ่าพันธุ์ทะเลเกือบทั้งหมดแก่แล้ว  ถ้าพวกเขาไม่ได้รับพลังงานที่เหลืออยู่หรือสมบัติที่นักสู้ปราณฟ้าได้ทิ้งไว้  พวกเขาจะไม่มีความสามารถอย่างที่พวกเขามีเหมือนเดี๋ยวนี้เลย การมีชีวิตของพวกเขาได้กลายเป็นเกราะคุ้มครองเหล่าผู้เยาว์ ถ้าข้าไม่ฆ่าพวกเขา  ข้าจะปล่อยให้พวกเขาทำลายอนาคตของเผ่าพันธุ์ทะเลต่อไปอีกหรือ?”  ราชินีแมงกะพรุนลืมตาของนาง  นางมองท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนด้วยสายตาที่คมดุจกระบี่  “เมื่อข้าแต่งงานกับก้วนหลาน  ข้ามีความตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงอนาคตของเผ่าพันธุ์ทะเลอยู่แล้ว  ถ้าข้าเป็นคนแบบที่พวกเจ้ากังวลจริงๆ  ข้าจะยอมให้พวกเจ้ามีบุตรและธิดาเชียวหรือ?  น้องข้าเอย, ข้าไม่ต้องการให้คนเข้าใจสิ่งที่ข้ากำลังทำ  แต่ข้าหวังจริงๆ ว่าพวกเจ้าทั้งสองคงจะไม่คิดว่าข้าทำหลายสิ่งหลายอย่างแล้วปล่อยให้พวกเจ้าตกต่ำ  ตรงกันข้าม  เพื่ออนาคตเผ่าพันธุ์ทะเล  ข้าสามารถทนกับเรื่องเหล่านี้เพราะลูกทั้งสองที่พวกเจ้ามีร่วมกับก้วนหลานเป็นเด็กที่มีศักยภาพ  อย่างเช่นหวี่เหวิน ธิดาของเจี๋ยเหว่ยก็เหมือนกัน”

“....”  ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนอดตัวสั่นไม่ได้  พี่สาวนางรู้เรื่องก้วนหลานกับพวกนางจริงๆ

“ข้าไม่ตำหนิพวกเจ้า เพราะข้าไม่สามารถมีลูกในช่วงปีแรกๆ ได้ แม้ว่าก้วนหลานจะไม่รู้ แต่การได้พบกันลับๆ ระหว่างเขากับพวกเจ้าทั้งสอง เป็นข้าจัดการเอง”  เมื่อราชินีแมงกะพรุนพูดเช่นกัน ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนหลั่งเหงื่อเยียบเย็น

“ท่าน, ท่านไม่ตำหนิคุณชายสามหรือ?”  ท่านหญิงเยี่ยนรวบรวมความกล้าของนางแล้วถาม

ราชินีแมงกะพรุนสามารถยกโทษให้เจี๋ยเหว่ยได้ เพราะพวกนางเป็นพี่น้องกัน

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่านางจะยกโทษให้กับคุณชายสามตระกูลเย่ว์

ที่สำคัญ คุณชายสามตระกูลเย่ว์ฆ่ารัชทายาทไห่หลงและองค์หญิงไห่กุ้ยที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของนาง

เกี่ยวกับเรื่องนี้ ราชินีแมงกะพรุนมีแววเยาะเย้ยอยู่บนสีหน้านาง  “ช่างน่าตลกเสียจริง  อย่าบอกข้านะว่าพวกเจ้าทั้งสองคนก็ยังคิดว่าองค์ชายไห่หลงกับองค์หญิงไห่กุ้ยคือเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าจริงๆ?  นั่นคือบริวารของข้ากลืนกินมุกแปลงร่างของมนุษย์เผ่าปลาการ์ตูนและให้กำเนิดองค์ชายองค์หญิงนั้นออกมา  เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าจะมีบุตรกับเจ้าพวกโง่เหล่านั้น  มังกรสมุทรและเยาฟงน่ะหรือ?  ในสายตาข้า พวกเขาไร้ค่ามากกว่าขยะที่ลอยอยู่ในทะเลเสียอีก”

เจี๋ยเหว่ยสับสนเล็กน้อย  “อย่างนั้นทำไมท่านถึงตั้งรางวัลค่าหัวคุณชายสามถึงสิบล้าน?”

หลังจากที่ถามคำถามนี้  นางก็เข้าใจในเวลารวดเร็ว

เพื่อเร่งการสนับสนุน!

ความจริงราชินีแมงกะพรุนทำเพื่อเร่งส่งเสริมตระกูลเย่ว์ โดยใช้โอกาสนี้ส่งเสริมความเข้มแข็งต่อสาธารณะ ทำให้เขากลายเป็นที่รู้จักในวงการนักสู้หอทงเทียน

หลังจากเข้าใจเรื่องนี้แล้ว ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนไม่สามารถเข้าใจความตั้งใจเบื้องหลังการเร่งส่งเสริมเขา  ทำไมนางต้องการเร่งส่งเสริมตระกูลเย่ว์ด้วย?  เป็นไปไม่ได้ที่ราชินีแมงกะพรุนจะแต่งงานกับคุณชายสามตระกูลเย่ว์  สำหรับเผ่าพันธุ์ทะเล คุณชายสามตระกูลเย่ว์เป็นเพียงศัตรูและทำการสังหารหมู่โดยไม่มีเจตนาจะช่วยแม้แต่น้อย  ทำไมราชินีแมงกะพรุนจึงต้องช่วยส่งเสริมประชาสัมพันธ์ให้ศัตรูด้วย?

“จักรพรรดิสมุทรก้วนหลานเป็นบุรุษผู้โดดเด่น  พวกเจ้าก็รู้เรื่องนี้ดีเช่นกัน  แต่ในสายตาข้า เขายังโดดเด่นไม่พอ  ก้วนหลานมีความทะเยอทะยาน  แต่ความทะเยอทะยานของเขาจำกัดอยู่ที่ขอบเขตสมุทรของหอทงเทียนเท่านั้น  ไม่ว่ามันจะยิ่งใหญ่เพียงไหน ความทะเยอทะยานของเขาก็ยังอยู่ที่ระดับสุดยอดปราณก่อกำเนิด... พูดโดยเจาะจงก็คือ  ก้วนหลานทำแค่รักษาความสำเร็จของคนรุ่นก่อน แต่ไม่สามารถพัฒนาก้าวหน้าได้!  ถ้าข้าเป็นบุรุษ  ข้าจะต้องทำได้ดีกว่าเขาแน่นอน  น่าเสียดายที่ข้าไม่ใช่!”  ราชินีแมงกะพรุนค่อยๆ หลับตาลงและซ่อนสายตาที่คมดุจกระบี่ไว้  “วันนั้น วันที่เขาไปเกาะอัคคี  ข้ารู้แน่ว่าเขาจะตาย  อัจฉริยะธรรมดาไม่มีทางรอดชีวิตกลับมาได้ หลังจากพบกับอัจฉริยะที่ไม่ธรรมดาซึ่งหมื่นปีจึงจะมีปรากฏสักครั้ง”

“ความตายของก้วนหลานจะกลายเป็นประโยชน์ต่ออนาคตของเผ่าพันธุ์ทะเลด้วยหรือ?”  เจี๋ยเหว่ยโกรธ    ก้วนหลานคือบุรุษที่นางรักอย่างลึกซึ้งเสมอ  ราชินีแมงกะพรุนไม่ห้ามเขา เมื่อนางรู้ว่าเขาจะต้องถูกคุณชายสามตระกูลเย่ว์ฆ่า?

“แล้วเจ้าล่ะ?” ท่านหญิงเยี่ยนโกรธมากเช่นกัน

“แม้ว่าจะเป็นพรหมลิขิต แต่เราก็ยังเป็นคู่สามีภรรยากัน  เมื่อข้าพยายามเตือนเขา เขากลัวข้ามากและก็ระวังป้องกันข้ามาก คำเตือนของข้าไม่เข้าหูเขา”  เมื่อราชินีแมงกะพรุนพูดเช่นนี้ เจี๋ยเหว่ยกับท่านหญิงเยี่ยนต้องการระบายความโกรธ  แต่นางไม่อาจทำได้แม้แต่น้อย  แน่นอน ด้วยทัศนคติที่ก้วนหลานมีต่อราชินีแมงกะพรุน คงเป็นเรื่องแปลกหากเขาจะฟังนาง

“ท่านเป็นคนส่งอันซีไปใช่ไหม?”  เจี๋ยเหว่ยถามต่อไม่ลดละ

“ไม่, ข้าไม่เคยคุยกับอันซีเลย  ข้าไม่มีเหตุผลจะทำความคุ้นเคยกับบุรุษที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและหวาดระแวง”  ราชินีแมงกะพรุนมีท่าทีภูมิใจ  “ความจริง เป้าหมายของข้าก็คือคุณชายสามตระกูลเย่ว์  เมื่อพันปีที่แล้ว ข้าได้เตรียมการเช่นนั้นไว้แล้ว  คุณชายสามตระกูลเย่ว์คือบุคคลสำคัญที่สุด ที่ข้าจำเป็นต้องทำตามแผน”

“พันปีที่แล้ว คุณชายสามตระกูลเย่ว์ยังไม่เกิด” ท่านหญิงเยี่ยนรู้สึกว่าราชินีแมงกะพรุนบ้าไปแล้วขณะที่พยายามวางแผนกับคนอื่น

“ในโลกนี้ มีไข่มุกฝนดาวตกลูกหนึ่งอายุห้าพันปี”  ราชินีแมงกะพรุนยิ้ม  “นั่นคือไข่มุกที่ข้าเก็บมาจากสระมรณะของทะเลฝนดาวตก มันมีพลังในการทำนาย... ด้วยไข่มุกฝนดาวตกนี้ ข้าเห็นว่าในอีกพันปีข้างหน้า ทวีปมังกรทะยานจะมีอัจฉริยะที่ผิดธรรมดาปรากฏตัวขึ้น  ดังนั้นข้าจึงเตรียมแผนการฟื้นฟูพันปี  บางทีอาจเป็นเพราะแผนพันปีของข้า  ประวัติศาสตร์ที่แท้จริงและภาพเหตุการณ์ที่เห็นในการทำนายอาจแตกต่างไปบ้างเล็กน้อย  อย่างไรก็ตาม มันไม่มีผลต่อแผนฟื้นฟูพันปีของข้า กลับจะทำให้แผนข้าสำเร็จแทนยิ่งขึ้น  พวกเจ้าไม่เคยประสบกับความรู้สึกเมื่อทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้า เหมือนกับแม่ที่กกไข่อยู่ตลอดเวลารอเวลาให้ชีวิตใหม่ถือกำเนิด  ความรู้สึกถึงความสำเร็จนั้นคือสิ่งที่พวกเจ้าทั้งสองคนไม่มีทางได้รับ”

“ตอนนี้ข้าเข้าใจเหตุผลที่ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ทั้งสามสนับสนุนแผนการท่าน เป็นเพราะท่านน่ากลัวมากนี่เอง” เจี๋ยเหว่ยแทบจะพูดไม่ออก

“คำถามสุดท้าย  ท่านสามารถโน้มน้าวท่านผู้อาวุโสทั้งสามได้ และยังสามารถสั่งมนุษย์เผ่าปลาการ์ตูนและอัศวินสมุทรให้เสียสละชีวิตเพื่อท่านได้  แต่ท่านจะมั่นใจยังไงว่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์จะช่วยท่าน ช่วยเผ่าพันธุ์ทะเล?  เป็นไปไม่ได้ว่าเขาจะยอมรับฟังท่าน”  ท่านหญิงเยี่ยนต้องการรู้เรื่องนี้

“คุณชายสามนั้น ข้าไม่ต้องการให้เขาทำอะไรเพื่อข้า.... แม้ว่าคำสาปของสระมรณะ ประกอบกับผลสะท้อนของพลังคำทำนายเกือบจะฆ่าข้าได้ก็ตาม....”

ราชินีแมงกะพรุนลืมตานาง  สายตานางที่แหลมคมดุจกระบี่อ่อนโยนลงเหมือนสายน้ำ

ในขณะนี้ นางเป็นเหมือนมารดาผู้เมตตา

อย่างไรก็ตาม ขณะที่ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนตกใจมอง มุมปากของราชินีแมงกะพรุนมีรอยยิ้มลี้ลับ “ข้าพากเพียรหนักมาตลอดพันปี  ไม่เพียงแต่ข้ายังไม่ตาย แต่ข้ายังให้กำเนิดธิดาที่ฉลาดมาก นางคล้ายกับข้ามาก... พวกเจ้าทั้งสองจะไม่มีทางเข้าใจ  นางจะไม่มีทางพบว่าสิ่งที่ข้าทำนั้น ข้าทำเพื่อนางในฐานะมารดาคนหนึ่ง”