ตอนที่ 16 พ่อของซู่ซุนเอ๋อเป็นผู้ฝึกตนระดับปรมาจารย์
ซู่ซุนเอ๋อรู้สึกประหลาดใจ เธอหันกลับมาและใบหน้าของเธอก็แข็งทื่อ
"พ่อ..."
หยานฉีเห็นชายวัยกลางคนอายุ 40 ปีเดินเข้ามาหา
เมื่อมองไปที่ชายวัยกลางคน หยานฉีพบว่าชายผู้นั้นสง่างามมาก มีคิ้วคมดุจดาบและดวงตาที่คล้ายเสือดาวคู่โต
นอกจากนี้ เขารู้สึกถึงอันตรายอย่างมาก!
ผู้ฝึกสอนศิลปะการต่อสู้? ปรมาจาร์ย?
หยานฉีรู้ว่าหากเขาเผชิญหน้ากับชายวัยกลางคนคนนี้เขาไม่มีโอกาสชนะได้เลย
"ฮืม!"
ชายคนนั้นกระแอมและมองไปที่ซู่ซุนเอ๋อ
ชายคนนี้คือพ่อของซู่ซุนเอ๋อ ซู่คุน
“อย่าออกมาหาประสบการณ์ตอนนี้ ! ข้าจะสั่งสอนเจ้าทันทีที่เจ้ากลับไปที่ฐานหลินไห่!”
หา?
หลังจากซู่คุนพูดเสร็จ เขาก็หันมามองหยานฉี
หลังจากที่ไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน ซู่คุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาพบว่าหยานฉีดูเหมือนจะแตกต่างออกไป ร่างกายของเขาดูเหมือนจะไม่ธรรมดา
“เจ้าหนุ่ม เจ้าชื่ออะไร”?
“ข้าชื่อหยานฉี”
"ข้าชื่อซู่คุน ข้าเป็นเจ้าของโรงเรียนสอนศิลปะการป้องกันตัวอสรพิษสายฟ้าในฐานหลินไห่หากเจ้าสนใจ เจ้าสามารถไปที่โรงเรียนศิลปะการต่อสู้อสรพิษสายฟ้าของข้าได้"
ด้วยเหตุนี้ ซู่คุนจึงหยิบเหรียญออกมาและมอบให้หยานฉี
หยานฉีมองไปที่โทเค็นของซู่คุน แต่เขาก็ต้องประหลาดใจ บัตรผ่านเพื่อเข้าไปในฐานของหลินไห่คืออะไร?
ท่านพ่อ!!!
เขารู้ว่าหากมีบัตรผ่านเข้าออกฐานในเมืองหลักได้ เขาจะต้องเป็นระดับปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งแน่!
หยานฉีตกใจมากที่ตอนนี้เขายืนอยู่ต่อหน้าปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง
ท่านพ่ออย่านะ!
เขาไม่รู้ว่าเขาเคยเห็นประโยคนี้ในนิยายจีนมากี่ครั้งแล้ว
“ท่านพ่อ ทำไมท่านพ่อให้บัตรผ่านเขาล่ะ ท่านพ่อไม่รู้ว่าเขานั้นแอบ...”
สีหน้าของซู่ซุนเอ๋อเปลี่ยนเป็นสีแดง และเขาไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ
หยานฉีไม่ปฏิเสธ เขารับบัตรผ่านมาจากซู่คุน ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องออกจากเมืองเจียง
“หนุ่มน้อย โรงเรียนศิลปะการต่อสู้อสรพิษสายฟ้ารอเจ้าอยู่”
เมื่อพูดจบ ซู่คุนจึงดึงซูซุนเอ๋อออกไป
ซู่ซุนเอ๋อไม่เข้าใจ เธอมองกลับไปที่หยานฉีด้วยความสงสัย เธอคิดว่าหยานฉีเป็นเพียงคนธรรมดา พ่อของเธอจะให้บัตรผ่านไปทำไมกัน?
หรือว่าเขาเป็นอัจฉริยะ?
หยานฉีกลับไปที่ที่หลบภัยในเมืองเจียง เพื่อลงบัญชีและออกจากเมืองเจียงในวันรุ่งขึ้น
เมืองเจียงยังห่างไกลจากฐานชายฝั่ง สองวันต่อมา ในที่สุดหยานฉีก็มาถึงด้านนอกฐานชายฝั่งแล้ว
หากบุคคลภายนอกต้องการได้รับสิทธิ์ในการอาศัยอยู่ในฐานหลินไห่เขาจะต้องเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ เขาไปที่ประตูฐานชายฝั่ง
"หยุด กรุณาแสดงตัวตนของเจ้าให้ข้าเห็น"
ทหารหลายคนหยุดหยานฉีและถามหยานฉี
หยานฉีเข้าใจว่าข้อมูลประจำตัวของผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ นั้นแตกต่างจากข้อมูลของคนทั่วไป เพราะเขาไม่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ของเขาในเมืองเจียง
โชคดีที่เขามีบัตรผ่าน
ทันใดนั้น เขาก็หยิบบัตรผ่านออกมาและส่งให้ทหารคนหนึ่ง
ทหารรับบัตรผ่านมาและประหลาดใจ
ทหารทั้งหมดที่อยู่นอกประตูเมืองของฐานชายฝั่งก็ตกใจเช่นกัน
บัตรผ่านเข้าสู่ฐานหลัก?!
นี่เป็นบัตรที่เพียงผู้ฝึกตนระดับปรมาจารย์ด้านการต่อสู้เท่านั้นที่สามารถมีได้
หรือว่าจริงๆแล้วชายคนนี้เป็นปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ ?
“เข้ามาเถิด นายท่าน”
ทหารรีบคืนบัตรผ่านให้กับหยานฉีโดยพูดกับหยานฉีด้วยความเคารพ
หยานฉีรับบัตรผ่านนั้นและเข้าประตูไป
จักรวรรดิมังกรนั้นมีฐานทั้งหมดแปดฐาน หนึ่งในนั้นคือฐานใกล้ชายฝั่ง ซึ่งเป็นเมืองที่มีผู้คนหลายสิบล้านคนเป็นและปราการป้องกันปีศาจที่สำคัญ
เมื่อเดินเข้าไปในฐานชายฝั่งพบว่าภายในฐานชายฝั่งมีความเจริญรุ่งเรืองมาก
ซู่คุนบอกเขาก่อนที่จะจากไปว่าเขาเป็นเจ้าของโรงเรียนสอนศิลปะป้องกันตัวอสรพิษสายฟ้า
หยานฉีหยุดเพื่อเรียกรถแท๊กซี่
“นายท่าน ข้าจะไปโรงเรียนศิลปะป้องกันตัวอสรพิษสายฟ้า”