ตอนที่ 568 หินดำในดินแดนแห้งแล้ง

“นายท่านถูกเรียกว่าผู้บุกรุกเนื่องจากเมื่อเขาบุกเข้าไปในทะเลน้ำเงินปีนั้น  การสู้รบครั้งแรกของนายท่านสร้างความตื่นตะลึงไปทั่วทะเลน้ำเงิน เขาพึ่งพาตนเองต่อต้านกองทัพอาญาขาวหรือที่รู้จักกันว่าหัตถ์น้ำเงินกองทัพอาญาขาวเป็นหนึ่งในกองทัพชั้นนำในเผ่าพันธุ์ มีความสำเร็จในการสู้รบที่โดดเด่น  ครั้งหนึ่งพวกเขาโค่นเมืองหลวงของทวีปซีโจว! แม่ทัพของกองทัพอาญาขาวตัดหัวเจ้าเมืองในดาบเดียวด้วยกระบี่ของเขา...”

“เวลานั้นแม่ทัพของกองทัพอาญาขาวเป็นผู้ทรงพลังมากนี่ทำให้เกิดความอ่อนไหวในโลกน้ำเงินทันที  เราเรียกที่นั่นว่าโลกน้ำเงิน  ทะเลน้ำเงินเป็นแค่เพียงส่วนเดียวเท่านั้น หกยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักในตอนนั้นร่วมมือกันจะทำให้เขายอมจำนน แต่คาดไม่ถึงว่านายท่านคร้านจะทักทายพวกเขาและไม่พูดอะไร เขาเริ่มสู้ทันทีทั้งสองฝ่ายสู้กันทั้งวันทั้งคืน ในบรรดาหกยอดฝีมือสี่คนถูกนายท่านตัดศีรษะอีกสองคนหนีไปพร้อมกับอาการบาดเจ็บสาหัส เรื่องนี้สั่นสะเทือนไปทั่วโลกน้ำเงิน...”

“ยอดฝีมือจำนวนนับไม่ถ้วนไปท้าสู้กับเขาระลอกแล้วระลอกเล่า เหมือนกับแมงเม่าบินเข้ากองไฟและพวกเขาถูกนายท่านฆ่าตายหมด  แม้กระทั่งบัดนี้เวลาผ่านไปสิบปี โลกน้ำเงินก็ยังไม่ฟื้นฟูจากความสูญเสียครั้งนั้น  หลายๆคนรู้สึกว่าพวกเขาต้องใช้กองทัพเพื่อเอาชนะนายท่าน ดังนั้นพวกเขาจึงนำกองทัพทั้งสี่ไปล้อมสังหารนายท่าน  แต่พวกเขากับถูกนายท่านเล่นงานไม่มีหยุดยั้งพวกเขาพ่ายแพ้เสียหายหนัก แน่นอนว่ามีบาร์บาราได้รับความไว้วางใจอยู่ในนั้นเช่นกัน...”

“ทั่วทั้งโลกน้ำเงินสั่นสะเทือนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขามีอยู่ครั้งหนึ่งที่ในเมืองตะโกนลั่นว่ามีผู้บุกรุกมา ทั้งเด็กทั้งคนแก่ในเมืองจะหนีเอาชีวิตรอดกันและทั่วทั้งเมืองว่างเปล่าทันที!   วีรบุรุษทุกคนยังตกใจอย่างหนักแล้วใครจะหยุดเขาได้เล่า?”

บาร์บาราพูดด้วยความตื่นเต้นขณะที่เขาเล่าเรื่องราวที่เต็มไปด้วยสีสันด้วยความหลงใหล

ถังเทียนรู้สึกใจหวั่นไหว  เขาไม่รู้ว่าตนเองรู้สึกยังไง  ร่างของบุรุษคนนั้นอยู่ในใจของเขามักเป็นภาพเลือนรางเสมอ

อย่างไรก็ตามยิ่งเขาได้เรียนรู้เรื่องราวของเขามากเขาเริ่มค่อยๆ เข้าใจขึ้นมาบ้าง

บุรุษคนนั้นยังคงสู้เพื่อฝันของเขาเอง  เขามีเหตุผลที่บังคับให้ตนเองต้องสู้  หัวใจของเขายังคงเต็มไปด้วยความปรารถนา  เขายังคงโหยหาชัยชนะ โหยหากลับบ้าน...

ทันใดนั้นเขาเข้าใจเหตุผลที่แม่ของเขาไม่เคยพูดถึงชายคนนั้นในทางร้าย

เขาคิดถึงเชียนฮุ่ย  คิดถึงทุกคน คิดถึงกลุ่มดาวหมีใหญ่  ตาของเขากำลังสูญเสียความสนใจไปอย่างช้าๆ  ใช่แล้วเขามีเหตุผลของเขาเพื่อต่อสู้  ข้าก็มีเหตุผลในการต่อสู้ของตนเอง

ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาไม่สามารถนั่งอยู่ข้างหลังและมองดูสวรรค์วิถีถูกดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์ยึดไป  เพราะนั่นคือบ้านของเขา ชีวิตของเขาอนาคตของเขา

เหตุผลที่เขามาที่นี่  เหตุผลที่เขาอยู่ที่นี่  เขาไม่เพียงแต่สู้เพื่อตนเอง  แต่สู้เพื่อคนที่เขารักทั้งหมด

สิ่งที่เขาไม่สามารถทำได้  อย่างนั้นข้าจะเปลี่ยนมันทุกอย่างเอง  ถังเทียนกำหมัดเงียบๆ

ข้อสงสัยทั้งหมดถูกกวาดทิ้งไป ถังเทียนรู้สึกว่าทั่วทั้งร่างกายเขาเต็มไปด้วยพลังงาน

“เมื่อเป็นอย่างนั้นเจ้าจะติดตามข้าไหม” ถังเทียนขัดจังหวะบาร์บารา

บาร์บารารู้สึกเหมือนฝัน  “ขอบคุณ คุณชาย!”

เมื่อถังเทียนเดินออกมาจากห้อง  เขาเห็นสือหย่งถูกปิงหลอกล่อจนหัวหมุนหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ความจริงสือหย่งตื่นเต้นมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้านายบอกว่าพวกเขาอาจจะอยู่ในทวีปซางโจว  เขายิ่งตื่นเต้นมาก  เพราะสำหรับทวีปซางโจว  นั่นคือโอกาสที่ดีเป็นพิเศษ

ทวีปซางโจวยากจนและแห้งแล้ง ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติที่พวกเขาสามารถค้าขายได้  ประชากรเบาบาง ทุกคนยากจนมาก  หากนายท่านยินดีจะพำนักอยู่จริงนั่นจะทำให้ทวีปซางโจวก้าวหน้าแน่นอน

ใครจะสนใจเรื่องอำนาจการปกครองดวงดาวกันเล่า?

เพราะแม้แต่พวกโจรทั้งหลายก็ยังไม่ต้องการมา นั่นคือความหมาย

เงินเดือนของกองทหารรักษาการณ์เมืองเป่ากวงก็น้อยนิด  ถ้าใครยินดีให้เดือนละ 200 เหรียญ  ทหารทั้งหมดก็แทบจะวิ่งมาขอเริ่มทำงาน

ไม่!  ข้าต้องแน่ใจว่านายท่านจะพำนักอยู่!

เสี่ยวเอ้อบินมาหาถังเทียนและพูดเบาๆ  “เฮ้, มีทรายทองดำและหินดำอยู่ในดินแดนที่แห้งแล้งนี้”

ขณะที่รวบรวมสินสงคราม เขาตระหนักได้ทันทีว่าหินดำที่ดำราวกับหมึกไม่แตกหักเลย  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อปิงเริ่มโจมตีครั้งแรกรอบๆ หลุมระเบิดใหญ่ที่เขาโจมตี แม้ว่าหินดำจะบิดเบี้ยวไปบ้างแต่ก็ไม่แตกหัก

สามารถทนทานต่อการโจมตีที่แข็งแกร่งน่าสะพรึงกลัวและไม่แตกสลายนั่นดึงดูดความสนใจของเสี่ยวเอ้อทันที

เสี่ยวเอ้อเอามงกุฎเกียรติยศชาวยุทธและใช้ไฟหลอมหินดำและผลที่ได้ก็คือทรายทองดำ มันกระจุกรวมอยู่ในทะเลหิน

ถังเทียนตกใจและเขารวมทุกคนวิ่งไปที่แผ่นดินแห้งแล้งพร้อมกัน

“เป็นทรายทองดำจริงๆด้วย!” น้ำเสียงของปิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “มิน่าเล่าถึงได้แข็งนัก เซรีนจะต้องบ้าแน่!”

ไม่มีใครต้องการพูดอีกต่อไป  ทุกคนเข้าใจคุณค่าของดินแดนแห้งแล้งทันที  ทรายทองดำมีคุณสมบัติที่โดดเด่น  แต่น่าเสียดายที่มีจำนวนน้อย  แผ่นดินแห้งแล้งไม่มีที่สุดมีหินดำอยู่เป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ถือว่าเพียงพอจะผลิตทรายทองดำได้นั่นหมายความว่าพวกเขาสามารถสร้างอาวุธจักรกลวิญญาณรุ่นทองดำได้

แค่คิดก็แทบทำให้พวกเขาบ้าแล้ว

ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการครอบครองทวีปซางโจวแล้ว ทรัพยากรที่มีค่าคือสิ่งที่พวกเขาจะต้องผูกขาดแน่นอน

ถังเทียนตัดสินใจอย่างรวดเร็ว  “ทวีปซางโจวสำคัญต่อเรา  เราต้องการสร้างเมืองที่นี่  อย่างไรก็ตาม เราต้องแก้ปัญหาเรื่องคลื่นน้ำเงินเสียก่อน”

เมื่อสือหย่งได้ยินถังเทียนพูดครึ่งข้อความแรกเขากระตือรือร้น เขามีลางสังหรณ์ว่าทวีปซางโจวจะได้เกิดใหม่ พอฟังข้อความหลังของเขาสือหย่งเคารพจับใจ ช่วงเวลานี้และยุคนี้ใครจะกล้าพูดเรื่องแก้ปัญหาคลื่นน้ำเงิน! บรรดาพวกที่หยิ่งจองหองจากทวีปเซี่ยโจว ยังกล้าพูดคำเช่นนั้นออกมาหรือ?นี่คือผู้ทรงอำนาจโดยแท้

ถ้าทวีปซางโจวปล่อยให้ขาใหญ่และรวยอย่างนี้หลุดมือไป  เราคงถูกฟ้าดินลงโทษแน่

“บาร์บารา,บอกเราเรื่องคลื่นน้ำเงินที” ถังเทียนหันมาถาม

บาร์บาราตั้งใจทันที  เขารู้ว่าเป็นเวลาที่เขาจะต้องแสดงออกและพูดหลังจากคิดแล้ว “สถานที่นี้ยากจนมาก ไม่มีน้ำมันหรือน้ำ ดังนั้นกองทัพที่แข็งแกร่งจึงไม่อยากมายุ่งที่นี่นั่นคือเหตุผลที่ไม่ค่อยมีกองทหาร นอกจากนี้ ข่าวว่าคุณชายอยู่ที่นี่แพร่กระจายไปในบรรดากองทัพเหล่านั้นอย่างรวดเร็วและข้าคาดว่าไม่มีใครกล้ามาที่นี่  แต่ในขณะเดียวกันพวกยอดฝีมืออาจจะได้ยินเรื่องนี้บ่อยๆ และข้าเกรงว่าพวกเขาจะมาท้าทายคุณชาย มีคนที่ทะเยอทะยานมากมายในโลกน้ำเงินและถ้าพวกเขาเอาชนะคุณชายได้พวกเขาก็สามารถสร้างชื่อให้กับตนเอง นั่นเป็นเรื่องที่ดึงดูดใจมาก”

สู้กับพวกคนแคระน้ำเงินไม่ใช่เรื่องที่ถังเทียนกลัวเลย  เขาโบกมือ “โอวงั้นข้าไม่จำเป็นต้องกังวลเลย  บาร์บารากองทัพที่เจ้าอยู่ตอนนี้เป็นยังไง นั่นคือกองทัพอะไร?ในโลกน้ำเงินมีกองทัพมากน้อยเท่าใด?”

บาร์บาราพูดด้วยความภูมิใจ  “กองทัพอาญาดำคือกองทัพฝีมือดีในโลกน้ำเงิน ในโลกน้ำเงินมีกองทัพใหญ่หกกองทัพ และเกือบทั้งหมดเป็นกองทัพระดับสูง”

ถังเทียนถามปิง  “ลุงเห็นกองทัพอาญาดำแล้วเราเอาชนะพวกเขาได้ลำบากหรือเปล่า?”

ปิงพึมพำ “ด้วยมาตรฐานของชาวบ้าน ถ้าข้ามีประชากรสักสองพันคน  ถ้าข้ามีเวลาปีหนึ่งอบรมพวกเขาก็ไม่น่ามีปัญหา”

บาร์บาราไม่มั่นใจ  “แต่กองทัพอาญาดำมีกำลังพลสองหมื่นนาย!”

ปิงมองดูบาร์บารา  “ข้ารู้”

“ทัศนคติที่หยิ่งยโสของเจ้าที่มีต่อคุณชายขาดความรับผิดชอบมาก!” บาร์บารากระทืบเท้าด้วยความโกรธ “แม้แต่กองทัพระดับสูงอื่น ยังไม่สามารถเอาชนะกองทัพอาญาดำได้  แล้วนี่ด้วยกำลังชาวบ้านสองพันคน เจ้าคนหน้าไพ่เจ้าล้อเล่นหรือเปล่า?”

หน้าของปิงเขียวคล้ำ  เขาก้มหน้ามองและพูดเย็นชา  “เจ้าเตี้ย!  การสู้รบของข้าที่ผ่านมายังมากกว่าเม็ดข้าวที่เจ้ากินเสียอีก  ข้ายังต้องอาศัยให้เจ้าสอนวิธีต่อสู้อีกหรือ?”

“ประเมินความสามารถตนเองสูงเกินไปแล้วเจ้าเด็กโอหัง ข้าพนันได้เลยว่าเจ้าไม่ใช่ขุนพล!”

“เด็กที่มองท้องฟ้าจากก้นบ่อไม่คู่ควรออกคำสั่ง!”

“ไอ้ไพ่ท่อนไม้!”

“ไอ้เตี้ยน้ำเงิน!”

……

ทุกคนมองดูทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างตกใจสถานการณ์ทำท่าจะบานปลาย  อย่างไรก็ตามในเวลาอันรวดเร็วทุกคนก็เริ่มคลายใจ อาเฮ่อหาเก้าอี้และนั่งมองดูด้วยความสนใจ จิ่งหาวถือกระบี่ดื่มเลือดเซียนและเคาะเป็นจังหวะ  หลิงซิ่วยุ่งกับธุระของตนเองฝึกแต่กระบวนท่า...

“หยุด!”  ถังเทียนตะโกน ทำให้ทั้งสองหยุดแต่พวกเขายังคงถลึงตาใส่กันเหมือนไก่กำลังตีกัน

“หกกองทัพดังนั้นเราต้องการคนหนึ่งหมื่นสองพันคนถ้าเราเพิ่มพลังความแข็งแกร่งพวกเขาได้สักเล็กน้อย อย่างนั้นสักหมื่นก็คงพอ”  ถังเทียนพึมพำกับตนเอง  “จะตอบโต้โลกน้ำเงินข้าก็ต้องการจำนวนที่มากขึ้น สองหมื่นคนก็คงจะพอ”

สือหย่งคิดว่าเขาได้ยินผิด  เดี๋ยวก่อน นายท่านว่ายังไงนะ ตอบโต้โลกน้ำเงิน?

เขาบ้าไปแล้วหรือ?

สือหย่งไม่อยากเชื่อคลื่นน้ำเงินเกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว แต่ไม่เคยมีใครคิดจะลงมือโจมตีโลกน้ำเงินแทน! ประชากรของคนแคระน้ำเงินมากจนน่ากลัวถึงขั้นทำให้ผู้คนสิ้นหวังได้

นายท่านคิดจะโจมตีโลกน้ำเงินจริงๆ.. เรื่องตลกของเขามันออกทะเลเกินไป

สือหย่งรู้สึกว่าหน้าของเขาเป็นตะคริว

“ทวีปซางโจวมีคนอยู่เท่าใด?”  ถังเทียนถามสือหย่ง

สือหย่งสั่น เขาได้สติและตอบกลับ  “มีอยู่สามดวงดาว และมีประชากรรวมสามแสนคน”

“เล็กน้อย! เล็กน้อยจริงๆ!” ปิงเกาคางและเม้มปาก

“ทำไมมันน้อยจัง?”  อาเฮ่อสับสน ในสวรรค์วิถีถ้าเป็นดาวทั่วไปก็มีพลเมืองเกินล้าน ดาวที่นี่มีพลเมืองหลายหมื่น น่าแปลกใจจริงๆ

“สถานที่นี้ห่างไกลเกินไปจนไม่มีใครยินดีมาเยือน” สือหย่งอธิบาย “ประชากรของทวีปเซี่ยโจวยังค่อนข้างมากกว่า  พวกเขามีคนถึงล้านสองแสนคน”

อาเฮ่อและพวกที่เหลือมองหน้ากันและกัน  จำนวนก็ยังคงน้อย  พวกที่ฉลาดอย่างเสี่ยวเอ้อก็คิดไว้แล้ว พลเมืองในดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์มีคนน้อยมาก  ต้องมีเหตุผลในเรื่องนี้ซ่อนอยู่แน่นอน

“เลือกมาสักสองหมื่คนจากสามแสนคน  นั่นก็ไม่เลว” ถังเทียนพูดกับตัวเอง

“ดีที่สุดถ้าเรายึดทวีปเซี่ยโจวด้วย”  ปิงเสนอแนะ “ในกรณีนั้น เลือกคนสักสองหมื่นจากล้านสองแสน นั่นจะดีกว่ามาก

“นั่นก็จริง!”  อาเฮ่อผงกศีรษะเห็นชอบ

สือหย่งใจสั่นหลั่งเหงื่อออกมาอย่างควบคุมไม่ได้  ขาของเขาอ่อนแอ  นายท่านสมกับเป็นนายจริงๆวีธรการพูดของพวกเขาแท้จริงมีเส้นแบ่งระหว่างการพูดจริงและการล้อเล่น  ในดวงตาของพวกเขาทวีปเซี่ยโจวเหมือนกับสวนหลังบ้านของพวกเขาเอง

“อย่างนั้นผนวกทวีปเซี่ยโจวเข้ากับทวีปซางโจว”  ถังเทียนพยักหน้า  “เราเลือกกลุ่มคนกันก่อน”

สือหย่งตื่นเต้นทันที  ผนวกทวีปเซี่ยโจวเข้ากับทวีปซางโจว... เป็นเรื่องที่ชาวทวีปซางโจวไม่เคยกล้าคิดฝัน

เขาเป็นเพียงหัวหน้ากองกำลังรักษาการณ์เมืองเป่ากวง เขาเคยมีประสบการณ์ต่อสู้แบบนั้นมาก่อนในชีวิตที่ไหนกัน?  อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครมีสติปัญญาหยั่งรู้เขาหยั่งเชิง “นายท่านมีมาตรฐานในการเลือกยังไง? นอกจากนี้มีมาตรฐานเงินเดือนไหม?”

หัวใจของสือหย่งเต็มไปด้วยความหวัง  ถ้าเงินเดือนของเขาได้มากกว่าสองร้อยเหรียญ เขาจะเข้าร่วมแน่นอน!

เดี๋ยวก่อน เงินเดือน?

ถังเทียนชะงัก ปิงชะงัก อาเฮ่อก็ยังชะงักทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ

ทุกคนมองหน้ากันเอง  ในที่สุดพวกเขาก็ตระหนัก  พวกเขามองข้ามปัญหาสำคัญอย่างหนึ่งไป  พวกเขาไม่มีเงิน...

มันยากจะเคลื่อนไหว ถ้าปราศจากเงิน!

ดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์ก็เหมือนกัน...