ตอนที่ 38 ความเปลี่ยนแปลงของหมู่บ้าน

หลังจากที่โทบิประสบความสำเร็จในควบคุมจิตใจด้วยคำพูดกับโคฮารุและโฮมูระโดยใช้อคติที่มีต่ออุจิวะ พวกเขาก็ตกลงตามข้อเสนอของเขาและสุดท้ายพวกเขาก็จำใจถามว่า "นายชื่ออะไร"? โคฮารุถาม

"ฉันชื่อโทบิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"โทบิพูด

ปัจจุบันแสงอุษายังไม่มีชื่อเสียงมากถ้าเทียบกับเนื้อเรื่องดั้งเดิมเนื่องจากพวกเขาจัดการกับสถิตร่างเก้าหางด้วยวิธีที่แตกต่างกัน โดยมีสมาชิกในตอนนี้คือ นางาโตะ (เพน), โคนัน, โทบิ, เซ็ทซึ, คาคุสุ, คิซาเมะ, ซาโซริ, โอโรจิมารุและ จูโซะที่เพิ่งเข้าร่วม

แต่ตอนนี้โทบิยังไม่เป็นที่รู้จักในฐานะสมาชิกแม้แต่กับสมาชิกส่วนใหญ่ของแสงอุษาเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ตอบสนองต่อชื่อของเขามากนัก และจำได้เพียงความสำเร็จล่าสุดของเขาในการต่อสู้กับโฮคาเงะรุ่นที่สี่และรอดชีวิตมาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่อว่าคนอย่างเขา สามารถช่วยพวกเขาในการกำจัดอุจิวะได้แม้ว่าฟุงาคุจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม

"ถ้างั้น ได้โปรดเตรียมตัวออกจากหมู่บ้านโดยเร็ว ในขณะที่ฉันต้อง 'โน้มน้าว' ดันโซอีก" โทบิพูดขณะที่เขาเริ่มวนอยู่ในกระแสน้ำวนอีกครั้งจนกระทั่งเขาหายไป

โคฮารุและโฮมูระถอนหายใจด้วยความโล่งอกและมองหน้ากันด้วยความแน่วแน่ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มปรึกษาหารือกันอย่างจริงจังว่าจะนำตระกูลใดมาด้วยและใครบ้างที่ไว้ใจได้สำหรับภารกิจ 'อันสูงส่ง' นี้ ก่อนที่เสียงคร่ำครวญจะขัดจังหวะพวกเขาเมื่อองครักษ์ทั้งสองที่ยังคงตื่นอยู่ สั่นสะท้านจากความสยดสยองที่เพิ่งประสบมา...

-----------------------------------

ตัดกลับมาที่โรงพยาบาล บาโคริโอะเพิ่งได้รับข้อมูลจากร่างแยกของเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของฟุงาคุที่กลายเป็นโฮคาเงะรุ่นที่ห้าและดันโซถูกลักพาตัวไป ดังนั้นเขาจึงหันไปหาอิทาจิและชิซุยที่ยังติดตามเขาอยู่ แต่ตอนนี้มีเด็กอีกสองคนอยู่ในห้องและผู้หญิงคนหนึ่ง

พวกเขาคือนารูโตะ ซาสึเกะ และมิโคโตะ นารูโตะอยู่ภายใต้การคุ้มครองของหน่วยลับบางคนเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นและพวกเขาจะปล่อยตัวนารูโตะไปเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเท่านั้น ส่วนมิโคโตะ เธอมาที่นี่พร้อมกับซาสึเกะเมื่อเธอได้ยินว่าบาโคริโอะเข้าโรงพยาบาลและคอยตำหนิเขาที่มีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งนั้นด้วยความไม่พอใจ อิทาจิและชิซุยเองก็ไม่รอดจากการดุของเธอเช่นกัน

ขณะที่บาโคริโอะจัดเรียงความทรงจำใหม่ เขามองไปที่มิโคโตะที่ยังคงโกรธอยู่และพูดว่า "ร่างแยกที่มากับคุณฟุกาคุในการประชุมได้สลายตัวเองออกไปแล้ว และฉันมีข่าวดีกับข่าวดีสุดๆ คุณต้องการฟังอะไรเป็นข่าวแรก "

บาโคริโอะตัดสินใจที่จะไม่บอกมิโคโตะเกี่ยวกับการเรื่องที่ดันโซถูกลักพาตัวเพื่อไม่ให้เธอกังวล และเธอก็แค่ตะคอกใส่บาโคริโอะและพูดว่า "บอกมาทั้งคู่เร็วๆเลย"

บาโคริโอะเห็นความอยากรู้อยากเห็นในดวงตาที่ซ่อนอยู่หลังความโกรธของเธอซึ่งจะเพิ่มขึ้นเมื่อเธอได้ยินเขาพูดด้วยรอยยิ้ม "ข่าวดีก็คือ ตระกูลของเราจะกลับไปที่ใจกลางหมู่บ้านและเราจะไม่อยู่ภายใต้แรงกดดันใดๆอีกต่อไปเพราะหน่วยรากถูกยุบแล้ว นี่เป็นข่าวดี"

ทุกคนในห้องรู้สึกมีความสุขมาก โดยเฉพาะอิทาจิและชิซุยเพราะนี่คือความฝันของพวกเขาที่จะให้อุจิวะอยู่ร่วมกับหมู่บ้านอย่างสงบสุข

"มีข่าวดีอะไรอีก บอกเราเร็วเข้า" ซาสึเกะพูดพร้อมกับดวงดาวที่ส่องประกายในดวงตาของเขาด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าเดียวกับที่เขาแสดงเมื่อบาโคริโอะบอกว่าเขาได้ต่อสู้กับนินจาระดับคาเงะ

"ข่าวโคตรดีก็คือ หมู่บ้านนี้มีโฮคาเงะคนใหม่แล้ว..." บาโคริโอะพูดและหยุดชั่วคราวเพื่อเพิ่มความสงสัย ทำให้ทุกคนเริ่มบ่น และมิโคโตะก็จ้องเขาตาเป็นมัน บาโคริโอะจึงรีบพูดต่อ

"โฮคาเงะคนใหม่และคนที่ห้าของหมู่บ้านของโคโนฮะก็คือ อุจิวะ ฟุงาคุ !" บาโคริโอะพูดในขณะที่เน้นชื่อฟุงาคุ และพวกเขารู้สึกเหมือนมีระเบิดเวลาที่ระเบิดอยู่ในหัว

“พ่อเป็นโฮคาเงะคนใหม่เหรอ…?” ซาสึเกะพูดด้วยเสียงเบาก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยความตื่นเต้นราวกับเพิ่งตื่นจากฝัน "แม่ พี่ครับ พ่อเป็นโฮคาเงะคนใหม่!!"

เมื่อได้ยินเสียงของซาสึเกะ พวกเขาก็ตื่นจากความงุนงงในที่สุด ซึ่งมีเพียงนารูโตะเท่านั้นที่ยังคง งงๆอยู่ เพราะเขาไม่รู้จักฟุงาคุ และไม่เข้าใจสถานการณ์ของอุจิวะที่ผ่านมามากอะไรขนาดนั้น

ข่าวดีแบบนี้มีเพียงคนของตระกูลอุจิวะเท่านั้นที่รู้ว่ามันดีขนาดไหน โดยสามารถเห็นได้จากมิโคโตะที่เริ่มร้องไห้ในขณะที่เอามือปิดปากและพูดว่า "ฟุงาคุกลายเป็นโฮคาเงะจริงเหรอ?"

"ใช่" เมื่อได้ยินคำยืนยันของบาโคริโอะ เธอก็ยิ่งน้ำตาไหลมากขึ้นไปอีก ฉากเดียวกันนี้เกิดขึ้นซ้ำไปมากับสมาชิกของอุจิวะ เมื่อข่าวของโฮคาเงะคนใหม่แพร่สะพัดไปทั่วหมู่บ้าน...

---------------------------------------

ในขณะเดียวกัน ภายในมิติอื่น โทบิกำลังคุยกับดันโซแบบเดียวกับที่เขาคุยกับโคฮารุและโฮมูระ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือ ใช้เวลาไม่นานที่ดันโซนั้นตกลงเมื่อเขาได้รับสัญญาว่าโทบิจะไว้ชีวิตดันโซ และดันโซจะได้รับเนตรบางส่วนเมื่อพวกเขาจัดการกับอุจิวะเสร็จ

"ฉันคิดว่ามีใครบางคนที่แค้นโคโนฮะอยู่ ซึ่งฉันคิดว่าพวกเราสามารถช่วยเขาได้" ดันโซพูดด้วยความมืดมนและความปรารถนาที่จะล้างแค้นอยู่ภายในดวงตาของเขา

“โอ้ แล้วคนๆนั้นเป็นใครกันล่ะ?” โทบิพูดอย่างเย็นชา

"โอโรจิมารุ"

'บอกอะไรที่ฉันไม่รู้หน่อยสิ...' โทบิคิดอย่างผิดหวังขณะนึกถึงงูประหลาดนั่น

-----------------------------

- ห้าวันต่อมา -

 

ในที่สุดบาโคริโอะก็ออกจากโรงพยาบาลได้ มันได้สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน เพราะเขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วด้วยจักระที่เขาได้รับจากคุรามะ แต่อยู่โรงพยาบาลก็ไม่ได้รู้สึกแย่ขนาดนั้นเพราะมีคนมาเยี่ยมตลอด

 

บางครั้งก็เป็นมิโคโตะ บางครั้งนารูโตะกับซาสึเกะ บางครั้งก็ฮิอาชิหรือครอบครัวของเขา รวมถึงฮิมาวาริและฮินาตะผู้ขี้อายที่ตอนนี้เธอดูดีขี้น

 

ใครจะไปคิดล่ะว่าการที่เจอเธอครั้งต่อมาจะเป็นบาโคริโอะเองที่เป็นเจ็บหนักอยู่บนเตียง...

ในขณะเดียวกันก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมากมายทั่วทั้งหมู่บ้าน ความเสียหายจากการต่อสู้ได้รับการฟื้นฟู และช่างฝีมือดีได้เริ่มแกะสลักใบหน้าของ ฟุงาคุบนภูเขาด้านหลังโคโนฮะแล้ว ตระกูลอุจิวะถูกย้ายไปใกล้กับศูนย์กลางของโคโนฮะ และตระกูลฮาตาเกะเริ่มดูแลเศรษฐกิจซึ่งเป็นหนึ่งในภารกิจของหมู่บ้านที่ยากที่สุดในโคโนฮะนี้...

หน่วยรากถูกรวมเข้ากับหน่วยลับปกติได้สำเร็จและพวกเขารู้สึกขอบคุณที่รอดพ้นจากการเป็นทาสของดันโซสำหรับการวิจัยเกี่ยวกับเซลล์ของฮาชิรามะ และสิ่งต้องห้ามอื่นๆที่ดันโซทำ รวมถึงการวิจัยบางอย่างเกี่ยวกับเนตรวงแหวน และเนตรสีขาว

บุคคลหนึ่งที่ได้รับประโยชน์จากสิ่งนี้เช่นกันคือยามาโตะ ผู้ใช้วิชาไม้เพียงคนเดียวที่เป็นผลมาจากการทดลองที่โอโรจิมารุทำภายใต้ความร่วมมือของดันโซ แต่แม้หลังจากที่ยามาโตะออกจากหน่วยรากและเข้าร่วมทีมของคาคาชิ เขาก็ยังมีตราประทับคำสาปของดันโซติดตัวอยู่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกต่อไปเขาได้เปลี่ยมาใช้โค้ดเนมชื่อเท็นโซและเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์

แต่ความสุขก็อยู่ได้ไม่นาน ก่อนที่วันนี้จะสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนในระหว่างการประชุมตามปกติที่หอคอยโฮคาเงะ โคฮารุและโฮมูระทิ้งระเบิดโดยบอกว่าพวกเขากำลังจะออกจากหมู่บ้านพร้อมกับตระกูลอุทาทาเนะและมิโตคาโดะของพวกเขา และอีก 5 ตระกูลที่ตัดสินใจติดตามพวกเขาไป รวมถึงตระกูลขนาดกลางสองตระกูลและตระกูลเล็กสามตระกูล

ทุกคนต่างเดือดดาลกับการตัดสินใจครั้งนี้ รวมถึงฮิรุเซ็นผู้รักความสงบเช่นกัน " โคฮารุ โฮมูระ พวกนายเป็นบ้ากันทั้งคู่เลยเหรอ? หมู่บ้านที่อ่อนแออยู่แล้วหลังจากเหตุการณ์เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ตอนนี้ยังต้องการออกไปอีก 5 ตระกูลเลยเหรอ"?

ใบหน้าที่นิ่งเฉยของโฮมูระไม่เปลี่ยนไปเลย และรู้สึกเพียงว่าเขาทำได้ดีในขณะที่ไม่มีใครเข้าใจเขา "เราตัดสินใจแล้วฮิรุเซ็น เราจะไปในวันพรุ่งนี้และย้ายไปอยู่ที่อื่น"

ฮิรุเซ็นพยายามเปลี่ยนใจ แต่ฟุงาคุกลับยกมือห้ามเขาและมองทั้งสองคนนั้นอย่างเย็นชา "ถ้าต้องการจะจากไป จะไม่มีบ้านในโคโนฮะอีกต่อไป"

'ไม่หรอก  แกต่างหากที่อีกไม่นานก็คงไม่มีบ้านในโลกนี้อีกแล้ว' ทั้งโคฮารุและโฮมูระคิดอย่างไร้ความปรานี