ตอนที่ 17-13 ความโลภ!
ตอนนี้ลินลี่ย์กำลังเดินออกไปด้านนอกประตูพลังของเขาเพิ่มขึ้นหลังจากผ่านพิธีชุบตัวของบรรพบุรุษ เขารู้สึกดีใจเป็นธรรมดา
“เขาเรียกข้าหรือ?” ลินลี่ย์ได้ยินเสียงตะโกนอดสงสัยมิได้
อย่างไรก็ตามลินลี่ย์หันหลังมามองดูเขา เขาเห็นผู้อาวุโสศีรษะโล้นนั้นหน้าแดงแม้แต่ตาก็สีแดง คนผู้นี้ดูราวกับสุนัขป่าที่ดุร้ายลินลี่ย์อดเพิ่มความระมัดระวังมิได้ ขณะเดียวกันเขาเอ่ยปากพูด “ผู้อาวุโส, ท่านต้องการอะไร?”
“เอ็มมานูเอล! เกิดอะไรขึ้น?” บุรุษหนุ่มรูปงามกล่าว
เกิดอะไรขึ้น?
ตอนนี้เอ็มมานูเอลค่อยรู้สึกตัวจากอาการตื่นเต้นและมีสติอีกครั้งหน้าของเขากลับคืนสภาพปกติ และเขามองดูลินลี่ย์ที่ข้างหน้าเขา ในใจของเขารู้ว่า“การปรากฏของแหวนมังกรฟ้าของบรรพบุรุษจะให้รู้ทั่วไปไม่ได้ ข้าไม่ยอมให้การ์วีย์ได้ทราบเรื่องนี้”
เอ็มมานูเอลเป็นสมาชิกสภาผู้อาวุโสเผ่ามังกรฟ้า
ตัวเขาเองเป็นสมาชิกรุ่นที่สี่ของตระกูลและอยู่มานานนับปีไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามเกี่ยวกับสถานะมีสมาชิกน้อยคนของเผ่ามังกรฟ้าที่อยู่สูงกว่าเขา
“ถ้าการปรากฏขึ้นของแหวนมังกรฟ้าของบรรพบุรุษรู้กันโดยทั่วไป ก็ไม่มีทางที่แหวนจะตกมาถึงมือข้า” ความคิดของเอ็มมานูเอลปั่นป่วนอยู่ในใจและจากนั้นเขาทำสงบใจเยือกเย็นหัวเราะอยู่ในใจ “โชคดี .. การ์วีย์ผู้นี้ไม่เคยพบบรรพบุรุษและไม่รู้ว่าแหวนมังกรฟ้ามีลักษณะยังไง”
มังกรฟ้าบรรพบุรุษของพวกเขาในฐานะมหาเทพไม่ค่อยได้พบลูกหลานของพวกเขาบ่อยนัก
ในเผ่ามังกรฟ้ามีแต่เพียงบุตรและธิดาของมหาเทพมังกรฟ้าที่เป็นสมาชิกรุ่นที่สองและสนิทกับมหาเทพมังกรฟ้ามาก สมาชิกรุ่นที่สามได้พบเขาเพียงไม่กี่ครั้งเช่นกัน สมาชิกรุ่นที่สี่ก็ได้พบเขาบ้าง สำหรับคนอื่นมีแต่เพียงคนในตระกูลระดับอัจฉริยะน้อยคนนักที่ได้รับคำชมจากบรรพบุรุษ
การ์วี่ย์ไม่เคยพบบรรพบุรุษเป็นธรรมดาที่เขาไม่รู้จักแหวนมังกรขนด
ที่สำคัญพวกที่ร่วมอยู่ในสภาผู้อาวุโสมีพลังระดับอสูรเจ็ดดาว แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเกิดเร็ว
“เอ็มมานูเอล ท่านกำลังคิดอะไรอยู่?” การ์วี่ย์ถาม
“โอว.. มีบางอย่างที่ข้าอยากจะคุยกับลินลี่ย์” เอ็มมานูเอลพูดพลางหัวเราะ
ลินลี่ย์อดสงสัยไม่ได้ “ข้าไม่เคยพบเขา เขาต้องการอะไรจากข้า?”
“ถ้าท่านต้องการพูดกับเขา งั้นก็คุยกับเขาตรงนี้ได้” การ์วีย์หัวเราะ แต่เอ็มมานูเอลส่ายศีรษะและพูดจริงจัง “การ์วีย์, ข้ามีบางเรื่องที่สำคัญมากต้องการคุยกับลินลี่ย์ การ์วีย์!ตอนนี้ช่วยกลับไปก่อน ข้าจะคุยกับลินลี่ย์ตามลำพัง”
“เจ้าไม่เพียงแต่ต้องการคุยกับเขาเท่านั้นแต่ยังต้องคุยตามลำพังด้วยหรือ?” ตอนนี้การ์วีย์ค่อนข้างสงสัย
เอ็มมานูเอลอดหงุดหงิดไม่ได้
“ก็ได้ ก็ได้” การ์วีย์หัวเราะ เนื่องจากเอ็มมานูเอลขอร้อง การ์วีย์ไม่สะดวกคัดค้าน “อย่างนั้นข้าจะล่วงหน้าไปก่อน เอ็มมานูเอลเราต้องคุยกันกับทูตอินดิโก ข้าจะรอเจ้าข้างนอกโถง เร็วๆ เข้าล่ะ”
เอ็มนูเอลตอบทันที “ก็ได้, ข้าแค่คุยที่นี่ในโถงใหญ่นี้ หลังจากเสร็จแล้ว ข้าจะออกไปทันที”
“ได้” การ์วีย์ยิ้มเป็นนัยให้ลินลี่ย์ “เด็กน้อย พยายามให้หนักไว้ข้าจะรอเจ้ามาร่วมกับเราในสภาอาวุโส” ขณะกล่าว เขาเดินออกจากห้องปิดประตูและจากไปทันที
“หึหึ ตอนนี้การ์วีย์ไปแล้วแหวนของบรรพบุรุษจะตกเป็นของข้า” เอ็มมานูเอลอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ ในมุมมองของเขาลินลี่ย์ผู้นี้เป็นแค่เทพแท้ แม้ว่าเทพแท้จะมีสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณเอ็มมานูเอลสามารถใช้พลังโจมตีวัตถุฆ่าลินลี่ย์ได้ จากนั้นเขาจะได้รับสมบัติมหาเทพ
“ลินลี่ย์” เอ็มมานูเอลยิ้มอย่างเป็นกันเอง
“ผู้อาวุโส” ลินลี่ย์สงสัยมากขึ้น ทำไมคนผู้นี้ถึงต้องการคุยกับเขาตามลำพัง?
ขณะที่พูด คนที่มีพรสวรรค์มักจะมีความกล้าลินลี่ย์หลอมรวมเคล็ดลึกลับสามเคล็ดและหลอมรวมกับศิลาดำ นับว่าน่าเกรงขามอยู่แล้วหลังจากผ่านพิธีชุบตัวของบรรพบุรุษจุดอ่อนพลังป้องกันวิญญาณของเขามีความก้าวหน้าไปมาก
เขาไม่กลัวอสูรเจ็ดดาว จึงสามารถเผชิญหน้ากับเอ็มมานูเอลได้อย่างสงบ
“แครก..”เอ็มมานูเอลกางสนามพลังเทพล้อมห้องส่วนบุคคลไว้ทันที
ลินลี่ย์อดสีหน้าเปลี่ยนไปไม่ได้ “ผู้อาวุโส! ท่านจะทำอะไร?”
เอ็มมานูเอลแค่ยิ้ม “การสนทนาระหว่างเราเป็นเรื่องสำคัญมาก นั่นคือเหตุผลที่ข้ากางสนามพลังเทพป้องกันไม่ให้คนอื่นแอบฟัง”
“ผู้อาวุโส ข้าขอถามได้ไหมท่านต้องการคุยอะไรกับข้า?” ลินลี่ย์ยังคงมีท่าทีนอบน้อมถ่อมตน
“ลินลี่ย์,ก่อนอื่นเจ้าลองอ่านหนังสือที่เราเพิ่งให้เจ้า” เอ็มมานูเอลยิ้ม
ลินลี่ย์งงลึกๆ แต่เขาก็ยังพลิกหนังสือดูประวัติศาสตร์ของตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ ต่อหน้าเอ็มมานูเอลลินลี่ย์แกล้งทำเป็นประหลาดใจขณะพลิกดู แต่ในใจเขากำลังขบคิด“ก่อนหน้านี้เอ็มมานูเอลให้ข้าจากไป แต่จู่ๆ ตอนนี้เขาขอให้ข้าอยู่ต่อ และยังขอสนทนาเป็นการส่วนตัว? เรื่องอะไรกันแน่?”
ขณะที่พิจารณาและแกล้งทำเป็นอ่านด้วยความประหลาดใจ เขายังคงไตร่ตรอง
ตอนนี้ลินลี่ย์มีห้าวิญญาณ ดังนั้นเขาสามารถเพ่งพินิจห้าเรื่องในเวลาเดียวกันได้ การเสแสร้งนี้จึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา
“ไม่มีอะไรเกี่ยวกับข้าที่ดึงดูดความสนใจของเขา”
ขณะที่ลินลี่ย์ปิดหนังสือ เขามองดูเอ็มมานูเอล จากนั้นแกล้งทำเป็นประหลาดใจพร้อมกับกล่าว “ผู้อาวุโส! บรรพบุรุษของเราเป็นมหาเทพเชียวหรือ? และมหาเทพทั้งสี่ตายหมดทุกคนเชียวหรือ? นี่เป็นไปได้ยังไง?”
“นี่เป็นความจริง”เอ็มมานูเอลพูดด้วยความมั่นใจ “ลินลี่ย์,ตอนนี้เจ้าเข้าใจอันตรายของตระกูลเราแล้วสินะ”
“ถูกแล้ว ข้าเข้าใจ” ลินลี่ย์ทำหน้าขรึม
นี่ไม่ใช่การเสแสร้ง ลินลี่ย์กังวลห่วงใยสถานการณ์ของเผ่าตระกูล ที่สำคัญแปดตระกูลใหญ่เหล่านั้นกำลังจ้องเล่นงานพวกเขาเหมือนพยัคฆ์หิวโหย
เอ็มมานูเอลพูดอย่างจริงจัง “ลินลี่ย์! ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราเผชิญหน้ากับวิกฤติ ตอนนี้สิ่งที่เราต้องการก็คือยอดฝีมือที่แท้จริง!ยอดฝีมือที่แท้จริง นอกจากพลังเทพธรรมชาติของเราแล้ว ก็ยังต้องการสมบัติเทพดีๆด้วย ลินลี่ย์! ข้าพูดถูกไหม?”
ลินลี่ย์พยักหน้าเห็นด้วย “สมบัติเทพเป็นสิ่งสำคัญแท้แน่นอน”
เอ็มมานูเอลมองดูลินลี่ย์ “ลินลี่ย์! เจ้ามีสมบัติมหาเทพด้วยใช่ไหม?”
สมบัติมหาเทพ?
คำพูดเหล่านี้ทำให้ลินลี่ย์เหมือนกับถูกฟ้าผ่า สีหน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เขาส่ายศีรษะ มีแต่บีบีและเดเลียที่รู้เรื่องเขาครอบครองสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณ
ลินลี่ย์รู้สึกตัวและตั้งสติทันที
“ผู้อาวุโส! ท่านล้อข้าเล่นแล้ว” ลินลี่ย์จ้องเอ็มมานูเอล
เอ็มมานูเอลหัวเราะเบาๆ “ลินลี่ย์! อยู่ต่อหน้าข้า เจ้าไม่ต้องเสแสร้ง ข้าจะบอกเรื่องนี้ให้เจ้าก็ได้ ข้าเป็นสมาชิกรุ่นที่สี่ของเผ่ามังกรฟ้าและข้าเคยพบบรรพบุรุษมากับตาตัวเอง”
“แล้วเป็นยังไงหรือถ้าข้ามี?” ตอนนี้ลินลี่ย์ชักสงสัย
เอ็มมานูเอลมองดูนิ้วของลินลี่ย์และหน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปอย่างช่วยไม่ได้ เอ็มมานูเอลหัวเราะ “ลินลี่ย์! ข้าจะบอกเจ้าก็ได้ว่าแหวนในนิ้วมือของเจ้าเป็นแหวนที่บรรพบุรุษเคยสวมใส่มาก่อนมันคือสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณ.... แหวนมังกรฟ้า!”
“แหวนมังกรฟ้า?”
เรื่องต่างๆผุดขึ้นมาในใจลินลี่ย์ทีละเรื่องราวกับสายฟ้า ในพริบตาลินลี่ย์ก็เข้าใจมากขึ้น
“ข้ามักมีความสงสัยอยู่ว่าเจ้าของแหวนมังกรขนดคนก่อนคงเป็นมหาเทพ อย่างนั้นนี่เป็นของบรรพบุรุษของข้าสินะ ใช่แล้วหมื่นปีที่แล้ว บรรพบุรุษตายและแหวนมังกรขนดสูญหาย” ลินลี่ย์เข้าใจเรื่องทั้งหมด “และหยดเลือดนั้นซึ่งทำให้ร่างกายของข้าเปลี่ยนแปลงไป...ดังนั้นนั่นก็คือเลือดของบรรพบุรุษ”
เลือดบริสุทธิ์ใช้สร้างสมบัติมหาเทพนี้ขึ้นมาแน่ ไม่มีข้อสงสัยเป็นเลือดของมหาเทพมังกรฟ้าเอง
หยดเลือดนั้นทำให้เลือดของลินลี่ย์บริสุทธิ์ไปด้วยเช่นกัน
“มิน่าเล่าถึงได้มีหยดพลังมหาเทพสายธาตุน้ำถึงสามหยด บรรพบุรุษเองเป็นมหาเทพสายธาตุน้ำ” ตอนนี้ลินลี่ย์เข้าใจความต้องการของเอ็มมานูเอลทั้งหมดแล้ว และเขาจ้องตอบ “เอ็มมานูเอลนี้เคยพบกับบรรพบุรุษดังนั้นไปได้ว่าเขาเห็นแหวนมังกรขนดและจำได้ในทันที”
ความคิดของลินลี่ย์หมุนเวียนเข้ามาอย่างรวดเร็ว แต่สีหน้าของเขาคืนสู่ความสงบ
“โอว, แหวนมังกรฟ้า?” ลินลี่ย์หัวเราะ “ผู้อาวุโสเนื่องจากท่านจำได้ งั้นข้าคงไม่ปฏิเสธ นี่เป็นสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณแน่นอน แต่นั่นเป็นแค่ในอดีต ไม่ได้เป็นต่อไปอีกแล้ว ผู้อาวุโสคิดดูสิ บรรพบุรุษตายไปแล้ว ถ้าสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณไม่พังเสียหาย เขาจะตายได้หรือ?”
เอ็มมานูเอลหัวเราะ “ฮึ่ม...เมื่อสมบัติมหาเทพพังเสียหายก็คงไม่ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงเป็นแน่ มิฉะนั้นแหวนมังกรฟ้านี้ก็คงแตกสลายไปหมดแล้ว”
“ผู้อาวุโส ท่านกล่าวมาตั้งมากมาย ท่านต้องการอะไรกันแน่?” ลินลี่ย์พูดเคร่งขรึม
เอ็มมานูเอลพูดอย่างจริงจัง “ลินลี่ย์, ตามกฎของเผ่าเราแหวนมังกรฟ้านี้เป็นหนึ่งในสมบัติเผ่ามังกรฟ้าเรา! สิทธิ์ครอบครองเป็นของเผ่า! ถ้าข่าวว่าเจ้าครอบครองแหวนมังกรฟ้ากระจายออกไปทางเผ่าจะต้องยึดเอาไว้จากตัวเจ้าแน่นอน”
ลินลี่ย์ไม่พอใจ
“ยึดคืน?” หลังจากรู้ว่านี่คือแหวนมังกรฟ้าสมบัติมหาเทพของบรรพบุรุษพวกเขาลินลี่ย์กังวลถึงความเป็นไปได้นี้ แหวนมังกรขนดนี้ไม่ใช่แค่รับประกันความแข็งแกร่งของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นของที่ระลึกเก็บความทรงจำเกี่ยวกับปู่เดลินของเขาไว้ด้วย
ไม่มีทางที่ลินลี่ย์จะยอมสละออกไป
“และตอนนี้ เผ่าเราปัจจุบันนี้อยู่ในสภาพวิกฤติ สมบัติแบบนี้ไม่อาจปล่อยไว้กับเจ้าซึ่งจะทำให้เสียเปล่า” เอ็มมานูเอลพูดจริงจัง “สมบัติดีๆ ย่อมเหมาะกับยอดฝีมือพลังอำนาจเต็มจึงจะถูกดึงออกมาใช้ได้”
ลินลี่ย์แค่นเสียงเย็นชา
เอ็มมานูเอลยังคงพูดต่อ “ถ้าแหวนถูกยึดไป สมบัติแบบนี้ก็คงจะมอบให้คนที่มีพลังอย่างน้อยก็อสูรเจ็ดดาวและมีพลังน่ากลัว แหวนมังกรฟ้าเมื่อตกอยู่ในมือของสุดยอดฝีมือ...ก็สามารถทำให้อสูรเจ็ดดาวกลายเป็นยอดฝีมือระดับเทพอสูรได้”
ลินลี่ย์เข้าใจแนวคิดนี้อยู่แล้ว
ความจริงแล้วเนื่องมาจากเขาเองมีแหวนมังกรขนดที่ทำให้เขาไม่สนใจความแตกต่างซึ่งเทพแท้และเทพชั้นสูงมีในเรื่องพลังวิญญาณ
“แน่นอนลินลี่ย์ เพื่อประโยชน์ของเผ่าตระกูลและเพื่อประโยชน์ตัวเจ้าเอง มอบแหวนมังกรฟ้ามาให้ข้าเถอะ” เอ็มมานูเอลกล่าว
“ท่านคิดว่าเรื่องนั้นจะเกิดขึ้นจริงๆ หรือ?” ลินลี่ย์หัวเราะ
เอ็มมานูเอลรีบกล่าว “ข้าเข้าใจว่าเจ้าไม่อาจทนแยกจากมันได้ นี่เป็นเรื่องเข้าใจได้เป็นอย่างดีเอาอย่างนี้เป็นไง..ข้ารับรองว่าตราบใดที่เจ้าให้แหวนมังกรฟ้ากับข้า ข้าจะยกสมบัติให้เจ้าอีกมากมายสักล้านล้านศิลาดำ เจ้าจะว่ายังไง?”
ล้านล้านศิลาดำ?
คนผู้นี้กำลังพูดกับเขาเหมือนกับเป็นเทพแท้ที่ไร้ประสบการณ์
“ไม่ต้อง” ลินลี่ย์ส่ายหน้า
เอ็มมานูเอลหน้าคล้ำลง “ลินลี่ย์!เจ้าควรรู้ว่าข้าสามารถฆ่าเจ้าได้อย่างง่ายดาย” อย่างไรก็ตามในใจเขาเอ็มมานูเอลรู้เป็นอย่างดี มีกฎห้ามคนในเผ่ามังกรฟ้าฆ่ากันเอง และประการที่สองเขากังวลว่าเขาจะไม่สามารถฆ่าลินลี่ย์ได้ในการโจมตีครั้งเดียว
ทั้งนี้เป็นเพราะลินลี่ย์มีสมบัติมหาเทพนั่นคือความกังวลของเขา
ถ้าลินลี่ย์หนีออกไปจากห้องส่วนบุคคลนี้ได้หลายอย่างจะยุ่งยากซับซ้อน ที่สำคัญที่นอกห้องส่วนบุคคลยังมีผู้อาวุโสการ์วีย์และพวกเจ้าหน้าที่ชุดดำ
“คิดจะฆ่าข้าได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ? ท่านเพิ่งบอกว่าข้ามีสมบัติมหาเทพชิ้นหนึ่งไม่ใช่หรือ?” ลินลี่ย์แค่นเสียง “ข้ามีสมบัติมหาเทพแต่ท่านจะฆ่าข้าได้ในการโจมตีครั้งเดียวหรือ? นอกจากนี้ กฎของเผ่าห้ามมิให้คนในเผ่าตระกูลเดียวกันฆ่ากันเอง”
“ฮึ่ม”
เอ็มมานูเอลแค่นเสียงเย็นชา “ถ้าข้าที่เป็นผู้อาวุโสต้องการฆ่าเจ้า ใครจะกล้าเข้ามาแทรกแซง? ลินลี่ย์ ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายกับเจ้า ข้ายินดีจะใช้หยดพลังมหาเทพแลกแหวนมังกรฟ้าของเจ้า นอกจากนี้ข้ายินจะทำสัญญาผูกพันกับเจ้ารับรองว่าข้าจะไม่ฆ่าเจ้าปิดปากป้องกันความลับเปิดเผยเจ้าจะว่ายังไง?”
“พลังมหาเทพ?” ลินลี่ย์ชำเลืองมองเอ็มมานูเอลด้วยความประหลาดใจ “เจ้าโล้นนี้ยินดีจะแบ่งให้จริงๆ หรือ?”
ลินลี่ย์รู้ดีเช่นกันว่าแม้พลังมหาเทพจะทรงคุณค่า แต่ยังด้อยกว่าสมบัติมหาเทพห่างไกล พลังมหาเทพเป็นของที่ใช้เพียงครั้งเดียว มหาเทพผู้ทรงพลานุภาพสามารถมอบพลังมหาเทพให้อย่างง่ายดาย สำหรับมหาเทพพลังมหาเทพเป็นสิ่งที่พวกเขาสร้างได้มากเท่าที่เขาต้องการ
แต่สมบัติมหาเทพนั้นแตกต่างออกไป
สมบัติมหาเทพเป็นสิ่งที่มหาเทพประดิษฐ์ขึ้น การสร้างสมบัติมหาเทพนั้นมหาเทพต้องใช้ทั้งเวลาและความพยายามมากมายทำให้ยากมากซึ่งเป็นเหตุผลให้สมบัติมหาเทพเป็นสมบัติล้ำค่า
“ว่าไง, พลังมหาเทพเชียวนะ” เอ็มมานูเอลหัวเราะเย็นชา “หยดพลังมหาเทพนี้เป็นสมบัติที่สำคัญที่สุด ลินลี่ย์ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่บังคับข้า”
พยายามข่มขู่คุกคามเขาหรือ?
เป็นไปได้ว่าเทพแท้ธรรมดาคนหนึ่งเมื่อเผชิญกับสถานการณ์นี้คงจะยอมแพ้กลัวจนต้องส่งมอบสมบัติมหาเทพให้ แต่ลินลี่ย์แตกต่างออกไป เพราะ..ต่อให้เขาสู้กับเอ็มมานูเอลตรงๆ ลินลี่ย์ไม่กลัวเขาแม้แต่น้อย
“บังคับท่านน่ะหรือ? ข้าจะบังคับท่านได้ยังไง?” ลินลี่ย์แสยะยิ้มกล่าว
สายตาของเอ็มมานูเอลเย็นชาทันทีความโกรธเริ่มคุกรุ่นอยู่เต็มอก เอ็มมานูเอลโกรธจนต้องแค่นเสียงด้วยความโกรธ “เจ้ากำลังหาที่ตาย!” เอ็มมานูเอลไม่สนใจอะไรอื่นใช้พลังโจมตีลินลี่ย์โดยตรงทันที
เขาหวังว่าจะสามารถฆ่าลินลี่ย์ในท่าเดียวจากนั้นยึดสมบัติมหาเทพ
บึ้ม..
พลังโจมตีของเขาทำให้ลินลี่ย์รู้สึกว่าโลกมืดไปทันที
มือขวาลินลี่ย์แปลงเป็นกรงเล็บมังกรปะทะเข้ากับฝ่ามือนั้น
“ปัง!” ลินลี่ย์ปลิวออกไปกระแทกกับประตูห้องลับประตูหลุดกระเด็นและลินลี่ย์ปลิวออกไปทันที “ช่วยด้วย ผู้อาวุโสการ์วีย์ ช่วยข้าด้วย!” เสียงของลินลี่ย์กึกก้องเหมือนฟ้าร้องดังไปทั่วโถงใหญ่
เอ็มมานูเอลมีสีหน้าบิดเบี้ยวน่าเกลียดทันที “เขาจะต้องตาย!”
“ควั่บ!” เอ็มมานูเอลบินออกมาจากห้องส่วนบุคคลทันที
