ตอนที่ 47 : เก็บน้ำผึ้ง (2)
เมื่อฟ่านหลินเดินทางมาถึงชายป่าที่ตัวเองได้ปลูกบ้านเลี้ยงผึ้งเอาไว้ เขาก็พบว่าที่นี้มีผึ้งอยู่เต็มไปหมด หากกะประมาณอย่างคร่าวๆด้วยสายตาแล้วก็ไม่ต่ำกว่าห้าร้อยตัวละมั้ง ?
ฟ่านหลินหยุดชะงักเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาถามกับเจ้าระบบ
“นี่เจ้าระบบ แน่ใจนะว่าจะไม่โดนผึ้งรุมต่อยน่ะ”
[ แน่นอนสินายท่าน ]
ฟ่านหลินพยักหน้าก่อนจะรวบรวมความกล้าอันน้อยนิดของตัวเองเดินเข้าไปในดงผึ้ง ระหว่างทางนั้นเขาก็พบว่าพวกผึ้งมักจะเข้ามาบินวนรอบตัวเขาอยู่ตลอดเวลา อันที่จริงพวกผึ้งนั้นมาบินวนรอบตัวเขาอยู่พักใหญ่แล้วเพียงแต่ฟ่านหลินไม่รู้เท่านั้นเอง
ฟ่านหลินเดินจนมาถึงตรงหน้าบ้านผึ้ง เขามองมันอยู่สักพักก่อนจะถามกับระบบ
“แล้วฉันจะเก็บน้ำผึ้งยังไงล่ะ ?”
[ ง่ายมากนายท่าน ที่ด้านหลังของตัวบ้านจะมีปุ่มอยู่หากนายท่านกดมันเบาๆตัวบ้านผึ้งจะทำการสกัดน้ำผึ้งที่อยู่ภายในรังออกมาและส่งลงมาตามท่อด้านล่าง ซึ่งก่อนหน้านั้นนายท่านจะต้องหาขวดโหลที่ขนาดพอดีมาวางไว้เอาเสียก่อน ไม่อย่างงั้นน้ำผึ้งอาจจะถูกเทลงพื้นอย่างเสียเปล่าได้ ]
[ ซึ่งขวดโหลสำหรับเก็บน้ำผึ้งนั้นก็จะมีขายอยู่ภายในร้านค้า ในหมวดหมู่จิปาถะนะ ]
“โอเค พอจะเข้าใจแล้ว”
ฟ่านหลินเปิดหน้าต่างของระบบขึ้นมาก่อนจะเข้าไปยังหมวดตามที่เข้าระบบบอก ไม่นานนักเขาก็พบกับขวดโหลที่ว่า
ขวดโหลบรรจุ
ราคา : 150 EC
เมื่อได้เห็นราคาฟ่านหลินก็ถึงกับแปลกใจทันที
‘ขวดบ้าอะไรวะตั้ง 150 ec นี่มันกะไถเงินเราชัดๆนี่หว่า’
ฟ่านหลินที่คิดได้แบบนั้นก็อยากจะกุมขมับก่อนจะกดซื้อทั้งหมด 20 ขวดเพื่อเก็บเอาไว้ใช้ เมื่อฟ่านหลินหยิบมันออกมาดูก็พบว่าเป็นขวดโหลขนาดไม่ใหญ่มาก จากที่ปราณน่าจะเก็บได้สัก 1.5ลิตร ซึ่งวีคาดว่าจะน่าพอเหมาะ
ฟ่านหลินจัดการวางมันไว้ที่ด้านล่างของตัวบ้านผึ้งก่อนจะเอื้อมแขนไปกดปุ่มที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นไม่นานฟ่านหลินก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังอยู่ด้านในของตัวบ้าน และไม่นานนักน้ำผึ้งก็ค่อยๆไหลตามท่อมาลงที่ขวดโหล
น้ำผึ้งนั้นถูกเติมจนเต็มอย่างรวดเร็วก่อนที่เจ้าระบบบอกว่าให้เปลี่ยนขวดใหม่ได้แล้ว และบอกว่าบ้านแต่ละหลังสามารถผลิตน้ำผึ้งได้ประมาณ 2ลิตร
ฟ่านหลินที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่รอช้ารีบเก็บน้ำผึ้งทั้งหมดทันที
ราวๆชั่วโมงนึงในที่สุดฟ่านหลินก็เดินออกมจากป่าพร้อมกับลังไม้ที่ข้างในบรรจุขวดโหลน้ำผึ้งอยู่เต็มไปหมด ทางด้านของเสวี่ยซื่อหลานที่กำลังนั่งเล่นหลินหลินอยู่ที่ลานด้านหน้าเห็นฟ่านหลินเดินออกมาจากป่าเธอก็โบกมือให้เล็กน้อย
ฟ่านหลินยิ้มรับก่อนจะเอ่ยในใจ
‘โถ่ แม่คุณช่างงดงามนัก น่าเสียดายที่มีสามีแล้ว’
[ นายท่านจะมาตัดพ้ออะไรเล่า ข้าก็บอกแล้วให้ท่านแย่งเธอมาจากสามีที่ไม่เอาไหนซะ ]
‘แกน่ะเงียบไปเลย ต่อให้เขาสองคนจะมีปัญหากันแล้วฉันมีสิทธิอะไรไปแยกพวกเขาออกจากกันเล่า อีกอย่างนะเจ้าระบบหลินหลินก็ต้องการทั้งพ่อและแม่’
ฟ่านหลินพูดกับเจ้าระบบภายในใจก็คิดถึงพ่อกับแม่ของเขาไปด้วย เขาถอนหายใจออกมาเล็กพร้อมกับคิดว่าเวลาที่เขาใช้ร่วมกับพวกท่านนั้นช่างน้อยเหลือเกิน
ฟ่านหลินแบกลังมาวางไว้ที่ลานบ้านก่อนที่หลินหลินจะวิ่งเข้ามาถามด้วยความสงสัย
“นี่คืออะไรงั้นเหรอคะ ?”
ฟ่านหลินยิ้มตอบกลับ
“อ๋อ น้ำผึ้งน่ะ พึ่งไปเก็บมาเมื่อกี้เลยนะ เป็นไงน่ากินไหม ?”
หลินหลินมองน้ำผึ้งสีเหลืองทองในขวดโหลก่อนจะพยักหน้าหงึกๆฟ่านหลินหัวเราะออกมาก่อนจะเปิดฝาออกและลองให้หลินหลินได้ชิม
เมื่อหลินหลินได้ชิมก็ถึงกับตาโตทันทีก่อนจะหันมามองฟ่านหลิน
“มันอร่อยมากเลยค่ะพี่ชาย มันทั้งหวาน หอม และนุ่มมากเลยไม่เหมือนกับน้ำผึ้งที่หนูเคยกินมาก่อนเลย”
ฟ่านหลินที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมา เขาเองก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกันในตอนที่ได้ชิมมันครั้งแรก หลังจากนั้นไม่นานนักเสวี่ยซื่อหลานก็เดินตามมาพร้อมกับถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“นี่คือน้ำผึ้งที่คุณเก็บมาเหรอคะ ?”
“ใช่ครับ จะลองหน่อยไหม ?”
ฟ่านหลินถามพร้อมกับยื่นขวดโหลน้ำผึ้งให้กับเธอ และเมื่อเธอได้ชิมมันท่าทีของเธอก็ไม่ต่างกับหลินหลินเลยแม้แต่น้อยเลย ที่เขาบอกกันว่าผู้หญิงกับของหวานเป็นของคู่กันดูท่าจะจริงสินะ
ฟ่านหลินคิดเล็กน้อย ก่อนจะยกลังไม้เข้าไปเก็บในโกดังเก็บของพร้อมกับแบ่งออกมานิดหน่อยเพื่อเอาไว้กิน ส่วนที่เหลือเขาคาดว่าคงจะเอาไปขายในเมือง
เมื่อตอนเย็นมาถึงสองแม่ลูกก็ขอตัวกลับ ก่อนกลับฟ่านหลินมาส่งเธอที่เมืองก่อนแยกกันเขาก็ยื่นโหลน้ำผึ้งให้กับเธอไป 5 ขวดเธอรับมาพร้อมกับถาม
“จะดีเหรอคะ ?”
“รับไปเถอะครับ ผมเองมีอีกเป็นลังแถมยังเก็บใหม่ได้อีกเรื่อยๆ ให้คุณแค่นี้ไม่มีปัญหาหรอก”
“อีกอย่างดูท่าหลินหลินจะติดใจน้ำผึ้งของผมแล้ว”
ฟ่านหลินพูดด้วยรอยยิ้มก่อนมองไปที่หลินหลินที่ตาเป็นประกายเมื่อเห็นขวดน้ำผึ้ง เสวียซื่อหลานเองที่ได้เห็นแบบนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับยิ้ม ก่อนจะรับขวดน้ำผึ้งไปก่อนจะพูดขอบคุณเขาอีกครั้ง จากนั้นทั้งสองก็เดินทางกลับบ้าน
ฟ่านหลินขับรถกลับบ้านระหว่างทางนั้นเขาก็เปิดปฏิทินของระบบขึ้นมาดู ก่อนหน้านี้เมื่อระบบ Special event ตัวเขาก็ได้รู้ว่าระบบปฏิทินของระบบนั้นสามารถบันทึกอะไรเข้าไปก็ได้ ไม่ใช่แค่บันทึกกิจกรรมของระบบเท่านั้น
และเมื่อเขามองไปที่หน้าต่างปฏิทินเขาก็ต้องตกใจ
“เดี๋ยวนะ นี่ฉันมัวแต่ทำฟาร์มจนลืมเรื่องสเปเชียล อีเว้นท์ไปเสียสนิทเลย พรุ่งนี้แล้วนี่หว่า !!”
[ จริงเหรอ นายท่าน ? ]
เจ้าระบบถามด้วยความสงสัย ฟ่านหลินที่ยินแบบนั้นก็ถึงกับกุมขมับเล็กน้อย
“ยังจะถามจริงเหรออีก นายต้องเตือนฉันไม่ใช่หรือไง ไม่ใช่ฉันเตือนนาย”
[ เออแฮะ ก็จริง ]
เจ้าระบบแสดงท่าทีไม่ทุกข์ร้อน ฟ่านหลินถึงกับปวดหัวเล็กน้อยทันที เขามองไปที่ปฏิทินเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมา
“เทศกาลดอกไม้… แล้วฉันจะเอาอะไรไปเข้าร่วมงานประกวดดีละ ?”
ฟ่านหลินครุ่นคิดแต่ก่อนที่ความคิดจะเตลิดไปไกลเจ้าระบบก็เอ่ยขึ้นมาว่า
[ ไม่ต้องห่วงหรอกนายท่าน แม้จะบอกว่าเป็นสเปเชียล อีเว้นท์ แต่เอาจริงนายท่านก็ไม่จำเป็นจะต้องเข้าร่วมก็ได้ ]
“เออ จริงด้วยแฮะแค่ไปเที่ยวงานเทศกาลก็พอแล้วละนะ”
เมื่อฟ่านหลินคิดได้แบบนั้นก็เขาขับรถกลับบ้านอย่างสบายใจ