ตอนที่ 16-24 ทางเป็นหรือทางตาย
เกาะมิลัวร์ในตอนนี้ที่เหนืออากาศระหว่างรอยต่อเกาะด้านตะวันตกและด้านตะวันออก นักรบเทพชั้นสูงประจำเกาะทั้งหมื่นคนรายล้อมเป็นรูปลูกโลกล้อมกรอบลินลี่ย์และกลุ่มคนของเขาไว้ ในใจกลางไม่เหลือพื้นที่ให้หนีไปได้ อย่างไรก็ตามการคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับลินลี่ย์กลับเป็นสี่คนที่อยู่ข้างหน้า
นักสู้พลังระดับอสูรเจ็ดดาวสี่คน!
“เพียงดาบเดียวก็ตัดคุกศิลาดำของเราได้ถึงครึ่งหนึ่งและยังมีพลังเหลือพอจนข้าต้องใช้พลังหมัดสลายมันออกไป พลังฟันของดาบช่างน่ากลัวจริงๆ” ลินลี่ย์รู้สึกว่าหมัดขวาของเขาชาเขาก้มหน้าดูและเห็นว่าหมัดของเขามีรอยสีขาว
ลินลี่ย์ประหลาดใจมาก
นี่คือพลังที่เหลือจากประกายดาบแสงนั้น หลังจากที่ฟันผ่านผนังของคุกศิลาดำหลายชั้น! ถ้าดาบนั่นฟันใส่ลินลี่ย์เต็มแรงก็คงยากจะบอกได้ว่าเกล็ดมังกรของเขาจะสามารถต้านทานได้หรือไม่!
“อสูรเจ็ดดาว! อสูรเจ็ดดาวแน่นอน!”
ลินลี่ย์จ้องมองบุรุษชุดแดงที่เพิ่งใช้ดาบโจมตี เขาเป็นคนร่างกำยำอยู่ในชุดสีแดงผมสีทองเหมือนแผงขนคอราชสีห์ ขณะนี้เองบุรุษผู้นี้ยืนอย่างนอบน้อมอยู่ด้านหลังบุรุษผมแดง
“และบุรุษผมแดงนี้เป็นใครกัน?” ลินลี่ย์สงสัย
ผู้อาวุโสชุดแดงสามคนที่อยู่ด้านข้างบุรุษผมแดงขณะที่คุณชายไซเคิลก็ยืนอยู่ด้านข้างบุรุษผมแดงแสดงออกอย่างเคารพ อย่างไรก็ตามบุรุษผมแดงเพียงแต่ชำเลืองมองเขาเท่านั้น และไซเคิลก้มหน้าเดินไปอยู่ด้านข้างด้วยความเคารพ
“แม้แต่ไซเคิลก็ยังแสดงความเคารพ และเขาดูเหมือนจะมีรูปลักษณ์ที่คล้ายกับไซเคิลอยู่ไม่น้อย หรือว่าคนผู้นี้จะเป็นบิดาของไซเคิล?” ลินลี่ย์เห็นภาพเช่นนี้ก็คาดเดาเองได้ หลังจากไตร่ตรองในช่วงสั้นๆลินลี่ย์ก็ได้ผลสรุป...
นั่นทำให้สถานการณ์แย่!
คนชุดแดงทั้งสามคนมีแนวโน้มว่าจะเป็นอสูรเจ็ดดาว ขณะที่บุรุษชุดแดง ก็คงไม่อ่อนแอกว่าแน่นอน
“การใช้พลังมหาเทพเป็นหนึ่งในทางที่เป็นไปได้ แต่ที่สำคัญยิ่งกว่า ข้าต้องปกป้องเดเลียและคนอื่น” ลินลี่ย์ค่อนข้างกังวล ที่สำคัญ...กลุ่มของพวกเขาถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มนักรบเทพชั้นสูงเป็นหมื่นคน!
กลุ่มนักรบเทพชั้นสูงนี้มีอันตรายมากทีเดียว
“ดูเหมือนว่า...ข้าไม่มีทางเลือกอื่น!” ลินลี่ย์กัดฟัน
เขาต้องขัดขวางคู่ต่อสู้ขณะเดียวกันเขาก็ต้องป้องกันเดเลียและคนอื่นๆด้วย แต่ศัตรูมีอสูรเจ็ดดาวถึงสี่คน แม้ว่าเขาจะใช้หยดพลังมหาเทพก็ต้องทุ่มเทกันสุดตัว
ดังนั้นในกรณีแย่ที่สุดเขาต้องใช้หยดพลังมหาเทพติดต่อกันถึงสองหยด!
หนึ่งหยดสำหรับร่างหลักของเขาเพื่อใช้จัดการกับอสูรเจ็ดดาวทั้งสี่คน
อีกหนึ่งหยดเพื่อให้ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาปกป้องเดเลียและคนอื่น
“นั่นเป็นกรณีอย่างแย่ที่สุด” ลินลี่ย์ไม่อยากจะทำเช่นนั้น ที่สำคัญคือนี่หยดพลังมหาเทพสองหยด แต่ศัตรูทรงพลังเกินไปเช่นกัน
“ข้าหวังว่าพวกเจ้าคงไม่บีบบังคับข้าจนถึงขั้นนั้น”
ลินลี่ย์พูดกับตนเองเงียบๆ
ตอนนี้เนื่องจากลินลี่ย์กำลังประเมินน้ำหนักของศัตรูของเขา พวกเขาก็กำลังประเมินน้ำหนักของลินลี่ย์เช่นกัน พวกเขาต้องพบด้วยความประหลาดใจเช่นกันความประหลาดใจของพวกเขาก็คือ... พวกเขาที่เป็นอสูรเจ็ดดาวทั้งสี่มองลินลี่ย์ไม่ออกแม้แต่น้อย
“คนผู้นี้แข็งแกร่งทรงพลังมาก” แบ็ควิลผู้นำตระกูลแบ็คชอว์รู้สึกประหลาดใจ ขณะเดียวกันเขาถลึงตามองบุตรชายของตนเอง
ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายของเขาเป็นไปได้ยังไงที่พวกเขาจะล่วงเกินศัตรูแบบนี้?
“บอสโล!” แบ็ควิลตวาด
“ขอรับใต้เท้า” บุรุษที่ผมสยายเหมือนสิงโตเดินเข้ามาหา
“ไปทดสอบเขา ถ้าทำได้ก็ฆ่าเขาเลย” แบ็ควิลสั่งผ่านสำนึกเทพ แบ็ควิลรู้ดีว่าผู้อาวุโสชุดแดงทั้งสามที่มาพร้อมกับเขาทรงพลังขนาดไหน ถ้าว่าถึงด้านพลังป้องกัน บอสโลแข็งแกร่งที่สุด
ดังนั้นเขาจึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุดในการทดสอบพลังของคู่ต่อสู้
“ขอรับ, ใต้เท้า!” บอสโลดูเหมือนค่อนข้างตื่นเต้น
บอสโลหันหน้ามองทันที ดวงตาสีทองของเขาจ้องมองลินลี่ย์เขม็ง เขายิ้มแล้วหัวเราะลั่น “ฮ่าฮ่า,เมื่อครู่นี้เจ้าสามารถรับพลังของข้าได้ นั่นหมายความว่าเจ้าคู่ควรได้รู้ชื่อของข้าไว้ ข้าคือบอสโล ตอนนี้ถ้าเจ้าตายไป เจ้าจะได้ไม่ต้องมาตัดพ้อว่าตายโดยไม่รู้ว่าใครฆ่าเจ้า!”
ลินลี่ย์เพียงแต่ยืนนิ่งอยู่ในอากาศอย่างใจเย็น
ร่างของเขาเคลื่อนไหวทันที และร่างแยกธาตุลมแยกออกไปและลงยืนอยู่ข้างเดเลีย บีบีและโอลิเวอร์ เดเลียเต็มไปด้วยความกังวลเช่นกัน ขณะที่บีบีส่งความรู้สึกผ่านสำนึกเทพ “พี่ใหญ่, ท่านจะใช้พลังมหาเทพหรือ?”
“ใช่แล้ว ร่างแยกธาตุลมของเขายังคงถือครองหยดพลังมหาเทพ ทันทีที่ตกอยู่ในอันตราย ข้าจะใช้มันทันที” ลินลี่ย์ส่งข้อความทางใจ
หยดพลังมหาเทพสองหยด หนึ่งนั้นเป็นร่างหลักของลินลี่ย์ถือไว้ อยู่ในภายในแหวนมังกรขนด ขณะที่อีกหยดหนึ่งอยู่ในแหวนมิติเก็บของของร่างแยกธาตุลม ถ้าสถานการณ์เปลี่ยนแปลงกะทันหันลินลี่ย์จะใช้พลังมหาเทพทันที
“ฮ่าฮ่า,ข้ายังไม่ฆ่าเจ้าเลย แต่เจ้าก็กลัวจัดจนต้องส่งร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ออกไปด้วยหรือ?” บอสโลหัวเราะลั่น
เสียงหัวเราะกึกก้องราวกับฟ้าคำรามดังไปทั่วท้องฟ้าเกาะมิลัวร์
“พูดไร้สาระพอแล้ว!” เสียงดังเยือกเย็นดังออกมาจากปากของลินลี่ย์ บอสโลตกใจเล็กน้อยและจากนั้นหน้าของเขาเคร่งขรึมทันที เพียงพลิกมือ เขาดึงดาบยาวสีดำขนาดสองเมตรออกมา
ทันใดนั้น....
เทพชั้นสูงและพวกเทพต่างๆ หลายหมื่นคนชมดูอยู่บนพื้นต่างพากันเงียบรอคอยดูให้การต่อสู้นี้เริ่มขึ้น
“คาดไม่ถึงเลยว่าการต่อสู้แบบนี้จะเกิดขึ้นที่เกาะมิลัวร์” บุรุษผมดำผู้สะพายดาบศึกอยู่บนหลังปรากฏตัวที่พื้นข้างล่าง เขาแหงนหน้ามองดูการต่อสู้ นี่คือโรมิโอ บอร์นเซนผู้มีชื่อเสียงแพร่หลายไปทั้งเกาะมิลัวร์
โรมิโอหรี่ตาจ้องมองบุรุษทั้งสองที่กำลังจะสู้กันอย่างใจจดใจจ่อ
การต่อสู้ที่มีคนดูนับไม่ถ้วนกำลังจะเริ่ม
“ครืนนนน...” บุรุษชุดแดงบอสโลระเบิดพลังควงดาบยาวทันที เขาเร่งความเร็วจนถึงขีดสุดและเพราะด้วยความเร็วมากโลกจึงเกิดอาการสั่นสะเทือนมีเสียงดังราวฟ้าลั่น ทันใดนั้นบอสโลปรากฏตัวในอากาศเบื้องบน
จากนั้นบอสโลตั้งท่าอย่างรัดกุม!
บอสโลพุ่งลงมาจากด้านบนพร้อมกับดาบยาวอย่างไร้เสียงและฟันใส่ลินลี่ย์อย่างรุนแรง แต่เกิดเรื่องที่แปลก.. ดาบนี้ไม่ส่งเสียงใดก็จริงแต่ก็ยังไม่ทำให้มิติสั่นไหวแต่อย่างใด
ดูเหมือนกับว่าเป็นดาบที่ฟันอย่างธรรมดา
“เอ๊ะ?” โรมิโอมองจากด้านล่างกับนัยน์ตาเป็นประกาย “ฝึกได้จนถึงระดับนั้นในวิถีมรณะ... เกาะมิลัวร์เป็นสถานที่สำหรับพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อนจริงๆ!” แต่โรมิโอพบว่าลินลี่ย์ยังคงยืนนิ่ง เหมือนกับว่าไม่สนใจเรื่องราวใดในโลก
โรมิโอประหลาดใจ
แม้แต่เขาเองเมื่อเผชิญหน้ากับดาบที่ฟันลงเช่นนั้นคงไม่กล้าทำตัวปกติขนาดนั้น
“น่าเกรงขามจริง”เสียงถอนหายใจปรากฏที่ริมฝีปากลินลี่ย์ แต่หลังจากนั้น....
ขณะที่บอสโลฟันเป็นแนวโค้งเมื่อเขาอยู่ห่างจากลินลี่ย์ราวสองร้อยเมตร ร่างของเขาพลันสั่นกระพือแปลกประหลาดทันที จากนั้นถูกผลักถอยกลับไปหลายเมตร ท่าฟันดาบของเขาถูกสลายออกไปทันที
“นี่มันพลังอะไรกันนี่?” บอสโลประหลาดใจ สิ่งที่เขาเพิ่งเจอนี้เขารู้สึกได้ถึงพลังผลักออกมหาศาลที่ส่งผลต่อร่างของเขา แม้แต่ระดับของเขายังอดรามือล่าถอยไม่ได้
แม้แต่แบ็ควิลและคนอื่นที่มองดูจากระยะไกลก็ยังประหลาดใจ
“ท่านพ่อ!สนามพลังโน้มถ่วงของบุรุษคนนั้นแปลกประหลาดมาก ไม่เพียงแต่สามารถดูดลงเท่านั้น แต่ยังสามารถดึงเข้าหาตัว หรือผลักออกก็ได้” ไซเคิลอธิบายให้บิดาฟังผ่านสำนึกเทพทันที แบ็ควิลอดจ้องมองลินลี่ย์ด้วยความประหลาดใจไม่ได้ “สนามพลังโน้มถ่วงสามารถทำได้ถึงระดับนั้นเชียวหรือ?”
เขาไม่อยากเชื่อ!
“ฮ่าฮ่า...” บอสโลหัวเราะลั่นอย่างสุดฝืน เสียงฟังแล้วเหมือนน้ำกำลังเดือด ดวงตาประกายสีทองของเขาจ้องมองลินลี่ย์ “ข้าประมาทเจ้าไปหน่อย”
บอสโลใช้มือทั้งสองควงดาบต่อต้านพลังแรงผลักบุกเข้าหาลินลี่ย์
ลินลี่ย์แค่ยืนนิ่งกับที่อย่างเงียบๆ
“ตาย” บอสโลเหวี่ยวดาบฟันลงอย่างสุดกำลัง พื้นที่ซึ่งดาบฟันผ่านจะถูกคมดาบตัดมิติจนเปิดออกเกิดรอยแยกขนาดใหญ่ได้อย่างง่ายดาย ดาบยาวฟันลงมาที่ศีรษะของลินลี่ย์
แต่ก่อนที่ดาบยาวจะฟันมาถึง แรงสั่นสะเทือนของมิติก็มาถึงลินลี่ย์ก่อน
“ตอนนี้แหละ!” ตาของลินลี่ย์เบิกกว้างทันที
แรงผลักกลายเป็นแรงดึงดูดทันที
บอสโลรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเขามีภูเขาหนักล้านๆกิโลกรัมกดทับใส่ร่างของเขา แรงดึงดูดที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ทำให้การเคลื่อนไหวของเขาเปลี่ยนไปฉับพลัน เมื่อยอดฝีมือต่างปะทะกันการเปลี่ยนแปลงกะทันหันล้วนส่งผลใหญ่หลวง
บอสโลไม่ทันได้ตั้งหลักก็ร่วงลงไปอย่างรวดเร็วเขาฟันใส่ลินลี่ย์ไปแล้ว แต่ทว่าในตอนนี้เขาอยู่ด้านล่างลินลี่ย์แล้ว เขาจะโจมตีลินลี่ย์ต่อได้ยังไง?
“ฮึ่ม!” เสียงเย็นชาดังขึ้น
แสงสีทองฟ้าวาบขึ้น ขาขวาของลินลี่ย์ฟาดใส่ศีรษะของบอสโลเหมือนกับฟันดาบ และด้วยพลังกายแข็งแกร่งไร้ขีดจำกัดในร่างมังกรแรงเตะของเขาทำให้มิติเกิดรอยแยก
บอสโลก็เป็นยอดฝีมือคนหนึ่งเช่นกัน เขาพลิกตัวใช้ตัวดาบขึ้นมาบังเหนือศีรษะและพื้นที่ซึ่งดาบกวาดผ่านทำให้มิติแยกออกเหมือนกับสีน้ำทะเล
“ปัง!”
ขาขวาของลินลี่ย์ฟาดใส่ตัวดาบอย่างรุนแรง แต่สิ่งที่แปลกก็คือพลังที่แฝงอยู่ในแรงฟาดกลับผ่านทะลุตัวดาบและเข้าไปในร่างของบอสโล บอสโลบิดพลิกตัวทันทีและแทบในเวลาเดียวกันหางมังกรของลินลี่ย์ฟาดใส่ร่างของบอสโลอย่างรุนแรง
บอสโลได้รับผลจากสนามพลังโน้มถ่วงอยู่แล้ว และยังถูกพลังดูดกระชากที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเล่นงานซ้ำอีก ตอนนี้เขายังถูกลินลี่ย์เตะและฟาดหางใส่อย่างต่อเนื่อง
“ปัง!” พื้นโลกสั่นสะเทือนขณะที่บอสโลกระแทกเข้าไปในพื้นข้างล่าง เกิดหลุมลึกใหญ่บนพื้น
นักรบประจำเกาะทั้งหมื่นคนและผู้ชมดูบนเกาะมิลัวร์อีกนับไม่ถ้วนต่างตะลึงกันหมด
เขากล้าใช้ขาเตะใส่ดาบศึกของบอสโลตรงๆ หรือนี่? และยังฟาดบอสโลร่วงลงไปที่พื้น?
“ขาของเขาแข็งแรงขนาดไหนกันแน่?”
นี่คือสิ่งที่คนนับไม่ถ้วนกำลังสงสัย
“ควั่บ!” บอสโลโผล่ออกมาจากพื้นและบินออกไปด้วยความเร็วสูงหน้าของเขาเต็มไปด้วยอาการเหลือเชื่อ ขณะนั้นเอง มีเสียงดังขึ้นในใจของเขา “บอสโล! เกิดอะไรขึ้น?”
“ใต้เท้า,พลังของเขาแข็งแกร่งเกินไป ข้าไม่เคยเผชิญหน้ากับคนที่มีพลังแข็งแกร่งขนาดนั้นมาก่อน!” บอสโลตอบกลับ
พลังร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งมากมายเช่นกัน!
เมื่อตอนที่ขาของลินลี่ย์ฟาดใส่ดาบของบอสโล บอสโลรู้สึกเหมือนกับว่ามีภูเขาขนาดมหึมาซึ่งคงอยู่มาเป็นสิบล้านปีกระแทกใส่ร่างของเขา พลังขนาดนี้เหลือเชื่อจริงๆ!
“ใต้เท้า! ข้าเพิ่งโจมตีเขาไปก่อนหน้านี้...แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยหรือ?” บอสโลถาม ขณะที่เขาถูกฟาดจมลงไปในพื้น เขาไม่มีโอกาสได้สังเกตเห็น
“เจ้าเพียงแต่ทำลายเกล็ดมังกรของเขาได้เพียงสองสามเกล็ด เจ้าไม่ได้ทำร้ายเขามากนัก” แบ็ควิลกล่าว
“พลังดาบโจมตีของข้าแฝงด้วยพลังโจมตีวิญญาณด้วยเช่นกัน เขาไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ?” บอสโลรีบถาม แม้ว่าเขาจะเชี่ยวชาญพลังโจมตีวัตถุหยาบมากกว่า พลังโจมตีวิญญาณของเขาไม่ได้อ่อนแอกว่ากันแต่อย่างใด ใครก็ตามที่ไม่มีสมบัติเทพป้องกันวิญญาณคงจะหาทางป้องกันได้ยาก
“พลังป้องกันวิญญาณของเขาต้องพิเศษแน่ ข้าสังเกตความเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวเขาไม่ออกเลย” แบ็ควิลเริ่มกังวล
ยอดฝีมือลึกลับของตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ต่อหน้าเขาค่อนข้างจะทรงพลังมาก
“ช่างอันตรายจริงๆ โชคดีที่สมบัติมหาเทพสำหรับป้องกันวิญญาณของข้าสลายพลังโจมตีของเขาไปได้ถึง90%” ลินลี่ย์แตกตื่นตกใจเช่นกัน เมื่อครู่นี้แม้ว่าพลังโจมตีวัตถุของคู่ต่อสู้จะทรงพลังมากก็ตามแต่ก็เพียงทำลายเกล็ดมังกรและสร้างบาดแผลบ้างเท่านั้นเอง
แต่พลังโจมตีวิญญาณที่แฝงอยู่ในดาบโจมตีใส่เยื่อผนังป้องกันวิญญาณอย่างรุนแรง
เมื่อปะทะกับสมบัติมหาเทพสำหรับป้องกันวิญญาณก็ย่อมสลายไปแน่นอน หลังจากการโจมตีตอนแรก พลังถูกสลายไป 60-70% และจากนั้นพลังที่เหลือกระจายตรงเข้าหาเยื่อพลังใสที่ใช้ป้องกันวิญญาณและพบข้อบกพร่องของเยื่อพลัง รอยปะข้อบกพร่องของเยื่อพลังในตอนนี้แข็งแกร่งขึ้นมาก และจะทำลายจะต้องใช้พลังในปริมาณที่มาก
พลังโจมตีที่เหลืออยู่เล็กน้อยลินลี่ย์สามารถต้านทานด้วยพลังวิญญาณของเขาเองได้
“คนผู้นี้ยังคงเชี่ยวชาญในพลังโจมตีวัตถุมากกว่า ถ้าข้าเผชิญกับคนที่เชี่ยวชาญในการโจมตีพลังวิญญาณ....” ตอนนี้ลินลี่ย์เตรียมหยดพลังมหาเทพไว้พร้อมใช้ออกได้ทุกเมื่อ
แบ็ควิลและผู้อาวุโสชุดแดงลังเลกันทุกคน ลินลี่ย์ผู้นี้ทำให้พวกเขายากจะหยั่งถึงจริงๆ แม้แต่อสูรเจ็ดดาวอย่างบอสโลดูเหมือนจะไม่ได้มีเปรียบ
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือแม้แต่อสูรหกดาวถ้าเชี่ยวชาญพลังโจมตีวิญญาณก็พอจะจัดการกับลินลี่ย์ได้
โชคดีที่พวกเขาไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับลินลี่ย์
ที่สำคัญคือพวกเขาทุกคนเชื่อว่าลินลี่ย์ยังซ่อนพลังที่แท้จริงไว้
“ความสามารถในการซ่อนรัศมีป้องกันวิญญาณของเขาถึงระดับนั้นเชียว...พลังโจมตีวิญญาณของเขาจะอ่อนแอได้ยังไง?” แบ็ควิลและคนอื่นทุกคนได้ข้อสรุปนี้ซึ่งเป็นเหตุให้พวกเขาส่งบอสโลซึ่งมีพลังโจมตีวัตถุที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มออกหน้าก่อน
“ท่านพ่อ” ไซเคิลพูดเบาๆ
“หุบปาก หลบไปข้างๆ ก่อน” แบ็ควิลคำราม
แบ็ควิลผิดหวัง แต่ลินลี่ย์ก็ผิดหวังเช่นกัน ลินลี่ย์รู้จักพลังของตนเองดี ร่างของเขาแข็งแกร่งมากดังนั้นเขาสามารถสร้างความครั่นคร้ามให้กับคู่ต่อสู้ได้ แต่ถ้าพวกเขาสู้กันจริงๆ เขาอาจต้องใช้พลังมหาเทพ
ลินลี่ย์บินเข้าหาแบ็ควิลทันที
“เจ้าจะทำอะไร!” แบ็ควิลใช้สำนึกเทพตวาดใส่เขา แบ็ควิลและผู้อาวโสชุดแดงทุกคนเพิ่มความระมัดระวังขณะจ้องมองลินลี่ย์ เหมือนกับว่าถ้าเขาพูดผิดคำเดียวพวกเขาจะลงมือโจมตีทันที
“ท่านลินลี่ย์กำลังบินเข้าไปหาหรือว่าเขาต้องการสู้กับพวกเขา หนึ่งต่อสี่?”
ผู้ชมดูนับไม่ถ้วนบนเกาะมิลัวร์กำลังแหงนหน้ามองดูภาพข้างหน้าโรมิโอก็จ้องดูอย่างเงียบงันด้วยเช่นกัน
ลินลี่ย์ยังคงบินเข้าหา พอถึงระยะห่างสามร้อยเมตรจากแบ็ควิลลินลี่ย์ก็หยุดชะงัก เมื่อเห็นว่าลินลี่ย์หยุด แบ็ควิลและคนอื่นก็สงบลงได้บ้าง
“ข้ามาตรงนี้จะทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากกับท่านได้ยังไง? ท่านไม่รู้หรือ ระยะไกลขนาดนั้นสำนึกเทพของข้าไม่เพียงพอส่งไปถึงท่าน!” ลินลี่ย์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาเป็นเพียงเทพแท้ กล่าวโดยทั่วไปสำนึกเทพของเทพแท้มีระยะเพียงร้อยเมตรเท่านั้น
แม้ว่าจะเขาจะกลั่นอะเมทิสต์จำนวนมากก็ตามและพลังวิญญาณของเขาก็เติบโตจนถึงขีดจำกัดที่เทพแท้ไม่สามารถซึมซับพลังวิญญาณเสริมได้อีกต่อไป แต่สำนึกเทพของเขาก็ยังมีขีดจำกัดที่สามร้อยหรือสี่ร้อยเมตร อย่างไรก็ตามเทพชั้นสูงโดยทั่วไปจะมีระยะทำการของสำนึกเทพในรัศมีพันเมตร
เพียงแต่เข้าไปใกล้ก็สามารถพูดด้วยสำนึกเทพได้!
“ข้าชื่อลินลี่ย์!” ลินลี่ย์ส่งสำนึกเทพถึงแบ็ควิล
“แบ็ควิล” แบ็ควิลตอบ “ลินลี่ย์! สหายเจ้าถูกล้อมไว้หมดแล้ว ตราบใดที่ข้าออกคำสั่ง เทพชั้นสูงทั้งหมื่นคนจะผนึกกำลังกันโจมตี สหายของเจ้าจะตายกันหมด นอกจากพลังของเจ้าเจ้าควรรู้จักพลังอำนาจของตระกูลแบ็คชอว์เราดี ถ้าเราเริ่มฉีกหน้าทุ่มกำลังเข้าหากัน ต่อให้เจ้าเป็นเทพอสูร ตระกูลแบ็คชอว์ของเราก็ยังฆ่าเจ้าได้”
ยอดฝีมือของตระกูลแบ็คชอว์ยังมีอีกเป็นจำนวนมากที่ปรากฏตัวอยู่นี้แค่จำนวนน้อย
“ข้าเข้าใจ พลังของข้าก็เพียงเปิดเผยออกมาบางส่วนเหมือนกัน” ลินลี่ย์ส่งสำนึกเทพตอบกับ ขณะเดียวกันเขาเหยียดมือขวาออก ในมือขวามีหยดน้ำสีฟ้าที่เป็นประกายปรากฏขึ้น!
หยดน้ำสีฟ้านี้เปล่งประกายพลังที่มีชีวิตชีวา
หน้าของแบ็ควิลและผู้อาวุโสชุดแดงทั้งสามเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด “พลังมหาเทพธาตุน้ำ!”
“ข้าก็ไม่ต้องการให้เราฉีกหน้าทุ่มพลังต่อสู้กันเอง ท่านควรจะรู้ว่านอกจากพลังของข้าเอง ถ้าข้าใช้หยดพลังมหาเทพนี้...ผลลัพธ์อะไรจะตามมา!” ลินลี่ย์ส่งสำนึกเทพตอบ
กล้ามเนื้อหน้าของแบ็ควิลกระตุก และจากนั้นเขาหัวเราะเย็นชา
แบ็ควิลพลิกมือและหยดพลังสีดำปรากฏขึ้นทันที ลินลี่ย์สามารถรู้สึกได้ถึงพลังงานที่น่ากลัวซึ่งแฝงอยู่ในหยดพลังสีดำนั้น เป็นพลังระดับเดียวกับหยดน้ำสีฟ้าเพียงแต่เปล่งรัศมีทำลายล้าง
“หยดพลังมหาเทพวิถีทำลายล้าง?” ลินลี่ย์ตกใจเช่นกัน
“ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ของเจ้ามีพลังมหาเทพ เจ้าคิดหรือว่าตระกูลแบ็คชอว์ของเราจะไม่มีบ้าง?” แบ็ควิลส่งสำนึกเทพตอบกลับมา “สำหรับเจ้าเมื่อมีหยดพลังมหาเทพธาตุน้ำก็หมายความว่าสถานะของเจ้าในตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ต้องสูงล้ำ”
เป็นธรรมดาที่แบ็ควิลในฐานะของผู้นำตระกูลจะต้องพกหยดพลังมหาเทพไว้ด้วย
สิบสุดยอดตระกูลเก่าแก่ของแดนนรกอย่างเช่นตระกูลแบ็คชอว์ล้วนแต่ครอบครองพลังประหลาดเป็นของตนเอง!
“เจ้าฆ่าคนของข้าไปมากมาย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่คนสำคัญก็ตามแต่เจ้าก็ต้องเห็นแก่หน้าของตระกูลแบ็คชอว์ของข้าด้วย ข้าจะให้ทางเลือกกับเจ้า! ทางแรกก็คือเราทุ่มกำลังต่อสู้ครั้งใหญ่ อย่างแย่ตระกูลแบ็คชอว์ของข้าอาจจะเสียคนไปเป็นจำนวนมาก แต่เราก็ยังจะฆ่าเจ้าได้ ข้าพนันได้ว่าตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าคงไม่กล้ามาตามรังควานแก้แค้นให้เจ้าถึงเกาะมิลัวร์ของข้าแน่!” แบ็ควิลมั่นใจ
สีหน้าของลินลี่ย์ไม่เปลี่ยน เขายังคงฟังต่อ
“ทางเลือกที่สอง คือตระกูลแบ็คชอว์ของข้าจะยอมเห็นแก่หน้าเจ้าและลืมเรื่องที่บริวารผู้น้อยถูกเจ้าฆ่าตาย อย่างไรก็ตามเจ้าต้องรับใช้ตระกูลแบ็คชอว์และรับตำแหน่งเป็นผู้อาวุโสชุดแดง เจ้าต้องรับใช้ตระกูลแบ็คชอว์โดยไม่ได้รับผลประโยชน์ตอบแทนเป็นเวลาหมื่นปีเพื่อเป็นการไถ่โทษ ด้วยวิธีนี้เรื่องก็จะสงบลงได้”
“เลือกเอาสักทาง!” แบ็ควิลจ้องมองลินลี่ย์
