ตอนที่ 16-19 เทพสงคราม, ซีซาร์

หลังจากฆ่าเทพชั้นสูงสิบสองคนในกระบี่เดียว  เขาสร้างความตกตะลึงให้กับฝ่ายตรงข้าม  ดังนั้นกลุ่มของลินลี่ย์จึงออกมาได้อย่างปลอดภัยทั้งสี่คน

“ลินลี่ย์!  คุณชายของตระกูลแบ็คชอว์จะพายอดฝีมือมาล้างแค้นหรือเปล่า?”  โอลิเวอร์ขมวดคิ้วค่อนข้างกังวล

ลินลี่ย์หัวเราะเบาๆ

เดเลียตอบ“โอลิเวอร์! ความจริงคุณชายจากตระกูลแบ็คชอว์และเราสามคนขัดแย้งกันเพราะเรื่องเสื้อผ้า  แล้วจากนั้นลินลี่ย์ฆ่าพวกเทพชั้นสูงระดับธรรมดาสิบสองคนเหล่านั้น    ตระกูลเก่าแก่ของเขาแค่เทพชั้นสูงธรรมดาตายไปสิบสองคนถือว่าไม่มีอะไรเลย  ข้าคิดว่าคุณชายผู้นี้คงไม่บุ่มบ่ามแก้แค้นโดยไม่ตรวจสอบให้ชัดเจนแน่”

“ถ้าพวกเขามา เราจะฆ่าพวกเขา!”

บีบีแค่นเสียง  “เราเตรียมออกไปจากเกาะมิลัวร์ได้ทุกเมื่อ  ใครจะสนใจตระกูลแบ็คชอว์กันเล่า  ไม่ว่าพวกเขาจะทรงอำนาจเพียงไหนเป็นไปได้ยังไงที่พวกเขาจะควบคุมพื้นที่อื่น?”

“ไปกันเถอะตระกูลใหญ่เหล่านี้ชอบดูถูกเหยียดหยามชนกลุ่มน้อย แต่กับยอดฝีมือที่แท้จริงพวกเขายังคงต้องระมัดระวังตัว”  ลินลี่ย์หัวเราะ  ลินลี่ย์พอโจมตีแล้วก็ถูกพวกเทพชั้นสูงอื่นจับตามองตลอดและราศีของเขายังเป็นราศีของเทพแท้อยู่เช่นเดิน!

ศัตรูเชื่ออย่างหนักแน่นว่าลินลี่ย์ซ่อนรัศมีพลังของเขาเอาไว้

ความจริงลินลี่ย์ยังเป็นแค่เทพแท้จริงๆ! พวกเขาจะพบรัศมีเทพชั้นสูงจากเขาได้ยังไงกัน?

อย่างไรก็ตามศัตรูยังคงเชื่อว่าลินลี่ย์ทรงพลังมากจนมีความสามารถซ่อนพลังได้นับว่ายิ่งใหญ่เกินไป

เนื่องจากความสามารถในการซ่อนรัศมีพลังและพลังกระบี่โจมตีที่เขาใช้ออกมาด้วยช่นกัน ศัตรูเริ่มพยายามคาดการณ์อย่างเร่งรีบ พวกเขาไม่ต้องการล่วงเกินสุดยอดฝีมือ ที่สำคัญ... ยอดฝีมือที่แท้จริงสามารถทำลายตระกูลเขาด้วยตนเอง

อยู่ต่อหน้าสุดยอดฝีมือคิดใช้กลยุทธคลื่นมนุษย์ก็คงไร้ผล

คุณชายไซเคิลผู้นั้นคงไม่กล้ารุกรานยอดฝีมืออสูรเจ็ดดาวเพราะเรื่องชุดเสื้อผ้าเล็กน้อยนี้

กลุ่มของลินลี่ย์ออกไปข้างนอกทันที  หลังจากเดินอยู่ชั่วขณะลินลี่ย์ไม่พบว่ามีใครติดตามพวกเขาออกมา  ในใจของเขา เขาเข้าใจว่าคุณชายไซเคิลคงล้มเลิกความคิดแก้แค้นไปแล้ว

บีบีพึมพำ  “เกาะมิลัวร์เป็นเกาะที่งดงามมากจริงๆ  น่าเสียดาย หลังจากอยู่ที่นี่แค่เพียงวันเดียว  เราก็ต้องจากไปเสียแล้ว ข้าต้องการจะเป็นผู้ชนะร้อยศึกในสนามต่อสู้จริงๆ”   เป็นไปได้ยังไงที่บีบีจะพ่ายแพ้ในการต่อสู้กับเทพแท้เหล่านั้น? เขาแค่ยืนอยู่กับที่ปล่อยให้พวกเขาทุบตีเขาตามสบาย

เว้นแต่คู่ต่อสู้มีอาวุธประกายเทพหรือสมบัติมหาเทพ เป็นไปได้ว่ามีแต่สมบัติเหล่านั้นที่สามารถทำอันตรายบีบีได้

“ไปกันเถอะ ในอนาคตเราจะยังมีโอกาส”  ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น

“ลินลี่ย์! เร็วเข้าดูนั่น!” เดเลียตกใจฉุดดึงลินลี่ย์และเรียกเขา ลินลี่ย์หันไปมองตามสายตาของเดเลียทันที เพียงแค่นั้นเขาถึงกับตะลึง  เมื่อมองทะลุหน้าต่างใสของร้านอาหาร เขาเห็นบุรุษท่าทางเย็นชาผมยาวสีแดงนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง!

เทพสงครามโอเบรียน!

“เทพสงคราม!” ลินลี่ย์ดีใจ

“เทพสงคราม?” โอลิเวอร์มองดูอย่างงงงวยเช่นกัน จากนั้นเขาพลอยดีใจไปด้วย

ยอดฝีมือทั้งหมดเหล่านี้ซึ่งได้เข้ามาแดนนรกเข้าใจว่าเป็นเรื่องยากมากที่จะพบสหายเก่าที่มาจากพิภพโลกธาตุ ความรู้สึกเมื่อได้พบกับสหายเก่าเพียงพอทำให้ทุกคนตื่นเต้นและกระตือรือร้น

“ฮ่าฮ่า, เทพสงคราม!”  บีบีเป็นคนแรกที่วิ่งเข้าไปในร้านอาหาร

กลุ่มของลินลี่ย์ตามเขาเข้าไปด้วยเช่นกัน  เมื่อเข้าไปในร้านอาหารพวกเขาเห็นว่าร้านอาหารค่อนข้างเงียบ มีลูกค้าค่อนข้างน้อย  โอเบรียนตอนนี้กำลังนั่งอยู่กับที่จิบชาเงียบๆ

“เทพสงครามกลายเป็นเทพชั้นสูงแล้วหรือ?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างตกใจ  ในอดีตเทพสงครามต้องอาศัยการหลอมรวมกับประกายเทพจึงกลายเป็นเทพแท้  ในช่วงเวลาสั้นๆ พันปีเขากลายเป็นเทพชั้นสูงแล้วหรือนี่? มีคำอธิบายอย่างเดียวคือ เขาหลอมรวมกับประกายเทพ

“เฮ้, เทพสงคราม!”  บีบีรีบวิ่งเข้าไปหาที่โต๊ะของเทพสงคราม

โอเบรียนวางแก้วชาลงตะลึงมอง  เทพสงคราม? ในแดนนรกเป็นเวลาหลายปีมากแล้วตั้งแต่มีคนเรียกเขาด้วยกิริยาอย่างนั้น

โอเบรียนเงยหน้าและเห็นบีบีร่วมโต๊ะกับเขาและนอกจากนี้ยังมีลินลี่ย์ เดเลียและโอลิเวอร์ที่กำลังเดินเข้ามาทางนี้ด้วย  หน้าของโอเบรียนผ่อนคลายและจากนั้นเขามีท่าทางดีใจ  “ลินลี่ย์, เป็นพวกเจ้าทั้งสี่คนจริงๆด้วย!”

“โอเบรียน, ไม่ได้พบกันนานเลยนะ”  ลินลี่ย์หัวเราะ

“ไม่ได้พบกันนานเลย” โอเบรียนหัวเราะเช่นกัน

“นี่ท่านจะไม่เชิญเรานั่งหน่อยหรือไง?”บีบีแค่นเสียง

โอเบรียนเริ่มหัวเราะทันที  “ฮ่าฮ่า, ไม่เป็นไรน่า ต่อให้ข้าไม่คิดเชิญคนอื่นนั่ง  แต่ข้าจะไม่เชิญบีบีเจ้าให้นั่งได้ยังไง?มาเถอะ มานั่งด้วยกัน” ขณะที่พูดโอเบรียกบริกรเข้ามาหาทันที

“ข้ายังไม่ต้องการจะกินตอนนี้” ลินลี่ย์รีบกล่าว

“งั้นเราสั่งเหล้ามาสักหน่อยก็แล้วกัน”  โอเบรียนสั่งเหล้าตามปกติ จากนั้นทุกคนจึงเริ่มพูดคุยกัน

โอเบรียนถามลินลี่ย์และโอลิเวอร์ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงหลายปี  ขณะที่ลินลี่ย์อธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากพวกเขามาถึงแดนนรก  อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้เล่ารายละเอียดถึงอันตรายที่พวกเขาได้เผชิญมามากเกินไป  หลังจากสรุปสั้นๆกลุ่มของลินลี่ย์ก็อธิบายสรุปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทวีปเรดบุด

“เราติดอยู่ภายในเทือกเขาอะเมทิสต์อยู่ช่วงหนึ่ง  แต่โชคดีที่สามารถหลบหนีออกมาได้” โอลิเวอร์กล่าวยกตัวอย่างเหตุการณ์เพียงเรื่องเดียวด้วยประโยคเดียว  ขณะที่พวกเขาคุยกันเดเลียจะกางสนามพลังเทพคลอบคลุมทุกคน  เสียงสนทนาจึงไม่หลุดไปถึงคนที่แอบฟัง

ลินลี่ย์คิดว่าโอเบรียนคงตกใจ  แต่ดูเหมือนโอเบรียนไม่รู้สึกผิดปกติแต่อย่างใด

ความจริง,โอเบรียนมักอยู่แต่ในทะเลสตาร์มิสท์ ดังนั้นเขารู้เรื่องราวของทวีปเรดบุดน้อยมาก เขาไม่เข้าใจว่าการติดอยู่ในเทือกเขาอะเมทิสต์แล้วหลบหนีออกมาได้มีความหมายจริงๆ

“ลินลี่ย์, เจ้านับว่ากล้าจริงๆ  ในแดนนรกเต็มไปด้วยอันตรายนานัปประการ ถ้าข้าไม่ได้ติดตามทารอสข้าคงตายในทะเลสตาร์มิสท์ไปนานแล้ว อย่างไรก็ตามเจ้าออกจากทวีปเรดบุดได้และรีบเดินทางไปทวีปบลัดริจ น่าเกรงขามน่าชื่นชมจริงๆ!” โอเบรียนถอนหายใจทึ่ง

โอลิเวอร์แค่หัวเราะ

ขณะที่โอลิเวอร์เห็นอยู่เนื่องจากพลังปัจจุบันของลินลี่ย์ เขาสามารถเที่ยวไปในแดนนรกได้อย่างง่ายดาย ตราบใดที่เขาไม่ได้เผชิญกับศัตรูคนสำคัญคนใด เขาจะไม่มีอันตรายแต่อย่างใด

“โอเบรียน, แล้วท่านเป็นยังไงบ้าง?  ชีวิตที่ผ่านมาในแดนนรกเป็นยังไงบ้าง?”  ลินลี่ย์หัวเราะขณะถาม

“ข้าน่ะหรือ? ก็ไม่เลว”  โอเบรียนพยักหน้า  “หลังจากมาถึงแดนนรก  กลุ่มของเรารวมทั้งทารอสและไดลิน  แม้ว่าเราจะไปพบเจอสถานการณ์อันตรายบางคราว  ทารอสกับเขาสามารถจัดการรับมือได้  ที่สำคัญทารอสบรรลุจากระดับเทพแท้เป็นเทพชั้นสูงแล้ว  เขากลายเป็นเทพชั้นสูงด้วยตัวเอง!”

ลินลี่ย์อดประหลาดใจไม่ได้

“หลังจากทารอสเป็นเทพชั้นสูงเขากลายเป็นนักสู้ที่น่ากลัวจริงๆ”  โอเบรียนถอนหายใจชื่นชม “ทารอสเองหลอมรวมเคล็ดลึกลับสองอย่างเข้าด้วยกัน  บวกกับทักษะพลังเทพโดยธรรมชาติของเขา...ในทะเลสตาร์มิสท์ เขาน่ากลัวมาก เขาสามารถฆ่าอสูรห้าดาวสามคนรวดคราวเดียว!”

“ฆ่าอสูรห้าดาวสามคน?”  กลุ่มของลินลี่ย์ตกใจเช่นกัน

แต่หลังจากไตร่ตรองแล้วลินลี่ย์เข้าใจ ทารอสกลายเป็นเทพชั้นสูงอย่างอิสระและหลอมรวมเคล็ดลับสองอย่าง  ถ้าเขาสามารถผนึกพลังโจมตีด้วยพลังเทพทักษะธรรมชาติของเขา  อย่างนั้นเป็นไปได้เขาอาจเทียบได้กับอสูรหกดาว

“ถูกแล้ว ทารอสชนะร้อยศึกที่เกาะมิลัวร์แห่งนี้!”  โอเบรียนถอนหายใจยอมรับ

ลินลี่ย์ลอบเห็นด้วย  พูดโดยทั่วไปอสูรหกดาวสามารถคว้าชัยชนะร้อยศึกได้ อสูรห้าดาว ถ้าโชคดีสามารถเอาชนะได้เป็นไปได้ว่าทารอสอาจทำเรื่องนี้สำเร็จ

“ส่วนไดลินเอาชนะร้อยศึกที่สนามชั้นเทพแท้” โอเบรียนหัวเราะ  “จะพูดให้ถูกเพราะเรื่องนี้ทารอสและไดลินทั้งสองคนตอนนั้นใช้ชีวิตอยู่ในส่วนของเกาะตะวันตก  ทารอสมอบประกายเทพเพื่อให้ข้าซีซาร์และลูกของไดลินทำให้ทุกคนถึงระดับเทพชั้นสูงกันหมด”

ตอนนี้ลินลี่ย์เข้าใจดีแล้ว

งั้นนั่นคือเรื่องที่เกิดขึ้น ลูกทั้งสองของไดลินราชสีห์ทองหกตาหลอมรวมกับประกายเทพกลายเป็นระดับเทพทั้งคู่  และโอเบรียนก็เช่นกัน  เนื่องจากพวกเขาหลอมรวมกับประกายเทพ  พวกเขาก็อาจทำเช่นนั้นต่อไปได้ เพียงแต่เนื่องจากพวกเขาใช้ประกายเทพกลายเป็นเทพชั้นสูง  ศักยภาพในอนาคตของพวกเขาในตอนนี้จะคับแคบ

เดเลียยิ้ม  “ดูเหมือนว่าชีวิตของท่านที่นี่ไม่เลวเลย”

“ใช่แล้ว” โอเบรียนพยักหน้า  แต่จากนั้นดูเหมือนเขามีความคิดบางอย่าง  เขาส่ายศีรษะ “แต่..ซีซาร์ เขา...”

“ซีซาร์เป็นยังไง?”  ลินลี่ย์รีบถาม

ลินลี่ย์ค่อนข้างจะผูกพันลึกซึ้งกับซีซาร์ก่อนนี้ในบ้านเกิด ใกล้เมืองเฟนไลซีซาร์ช่วยเขาเอาไว้ หลังจากนั้นลินลี่ย์ได้ช่วยนักรบอมตะเหล่านั้น  ห้าพี่น้องบาร์เกอร์ในช่วงวิกฤติเป็นตายได้เขามาช่วยอีกครั้ง

ลินลี่ย์รู้สึกซาบซึ้งขอบคุณต่อซีซาร์ที่ได้ช่วยเขาไว้หลายครั้ง

“ซีซาร์..ค่อนข้างจะดูหดหู่ผิดหวังในหลายวันมานี้”  โอเบรียนส่ายศีรษะถอนหายใจ

“หดหู่ผิดหวัง?”  บีบีจ้อง “ซีซาร์ที่ดูเหมือนไม่ใส่ใจอะไรในโลก หดหู่ผิดหวังได้ยังไง?”

ลินลี่ย์ค่อนข้างงงเช่นกัน

“ปัญหาหัวใจ” โอเบรียนกล่าว

ท่าทางประหลาดใจปรากฏบนใบหน้าลินลี่ย์คนอื่น ซีซาร์อยู่ในทวีปยูลานเป็นบุรุษเจ้าสำราญที่เปลี่ยนสตรีไปเรื่อย  ไม่มีสตรีที่อยู่กับเขาระยะยาว  แม้แต่สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งตำหนักเทพธิดาหิมะน้ำแข็ง  ซีซาร์ก็ยังเผ่นหนีราวกับเจอกับภัยพิบัติ

เท่าที่ลินลี่ย์เห็น  คนอย่างเขาไม่ควรเป็นทุกข์จากเรื่องปัญหาหัวใจ

เมื่อเห็นหน้าของลินลี่ย์และคนอื่นโอเบรียนอธิบาย “ตอนแรกข้าก็เหมือนกับเจ้านั่นแหละทำใจเชื่อไม่ได้  แต่ครั้งนี้ซีซาร์จริงจัง  กับสตรีคนนั้นเซซิล  เหมือนกับว่าเขาต้องเสน่ห์  เขากับเซซิลีตกอยู่ในห้วงความรักจริงๆ  ซีซาร์บอกข้าว่าครั้งนี้  เขาพบรักแท้แล้ว!”

กลุ่มของลินลี่ย์ถึงกับตะลึงเมื่อได้ยิน

“แต่แน่นอนสิ่งที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา  ข้าไม่แน่ใจนัก เราไม่ค่อยเข้าใจความสัมพันธ์ส่วนตัวของพวกเขามากนัก  พวกเราทุกคนมีความสุขมากที่ซีซาร์และเซซิลมีกันและกันได้”

“พูดตามตรง นี่เป็นเรื่องที่ดี”  โอเบรียนส่ายศีรษะและหัวเราะ  “น่าเสียดายที่เซซิลมีสถานะที่พิเศษมาก  นางเป็นสมาชิกคนสำคัญของตระกูลเกลอร์ด นอกจากนี้เมื่อไม่นานมานี้นางได้แต่งงานกับคุณชายไซเคิลแห่งตระกูลแบ็คชอว์!”

คุณชายไซเคิล?

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งสี่เมื่อได้ยินชื่อนี้ได้แต่มองหน้ากันเอง  เรื่องนี้ต้องมาเกี่ยวข้องกับไซเคิลหรือ?  แต่เมื่อไม่นานนี้  กลุ่มของลินลี่ย์เพิ่งจะมีข้อพิพาทกับไซเคิล

“พวกเจ้าแปลกใจอะไรหรือ?  เราก็ประหลาดใจเช่นกัน  แต่นั่นเป็นความจริง”  โอเบรียนถอนหายใจ  “พวกเทพควรมีจิตใจที่เข้มแข็งและยืดหยุ่นได้ ใครจะคิดกันเล่าว่าซีซาร์ดูเหมือนทุกข์ทรมานใจกับเรื่องนี้  เขาตะลึงไปทั้งวัน  ไม่ดื่มก็ฝันกลางวันหรือไม่นอนและฝึก  กลายเป็นคนไร้วิญญาณไปแล้ว”

ลินลี่ย์อดรู้สึกเห็นใจซีซาร์มิได้

แม้ว่าโอเบรียนจะอธิบายเรื่องทั้งหมดอย่างเรียบง่ายธรรมดา แต่ลินลี่ย์เองก็เคยมีความรู้สึกผิดหวังในความรักมาก่อนเช่นกัน เขารู้ดีถึงความรู้สึกเจ็บปวดที่สตรีคนรักถูกพรากไป และความทุกข์ทรมานนี้ทำให้คนผู้หนึ่งแทบจะหยุดหายใจ  ยิ่งรักมากก็ยิ่งเจ็บปวดทรมานมาก

“ซีซาร์...ดูเหมือนจะหลงรักนางจริงๆ”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ

ขณะที่พวกเขาคุยกันเหล้าของพวกเขาก็หมดไป

“เป็นเรื่องของเวลา  เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานซีซาร์ไม่สามารถจัดการได้ในตอนนี้ ข้าคิดว่าเมื่อเวลาผ่านไป เขาก็คงดีขึ้น” โอเบรียนกล่าว จากนั้นลุกขึ้นยืน “ลินลี่ย์!  มาเถอะ ไปพบกับทารอส ไดลินและลูกของเขา  พวกเขายังอยู่กันครบ  เมื่อพวกเขาพบเจ้าคงจะมีความสุขกันมากอย่างแน่นอน”

กลุ่มของลินลี่ย์ลุกขึ้นยืนเช่นกัน

“พี่ใหญ่, เรายังจะไปสมทบกับกลุ่มของแอ็ชไหม?” บีบีถาม

“ไม่จำเป็น เมื่อได้เวลา เราจะไปกันเองตามลำพัง นอกจากนี้พวกเขามีเบสอยู่ด้วย น่าจะเดินทางปลอดภัยไม่มีปัญหา”  ลินลี่ย์พบกับกลุ่มสหายเก่าจึงไม่รีบร้อนจากไป  ขณะที่ปัญหาของเขากับไซเคิลไซเคิลไม่พยายามแก้แค้นทันที ดังนั้นเห็นได้ชัดว่าเขาคงไม่มีปัญหาอะไรในอนาคต

ที่สำคัญคือถ้าเขาต้องการล้างแค้นจริงๆ  เขาคงทำไปแล้ว

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งสี่ติดตามโอเบรียนมุ่งไปยังพื้นที่เกาะด้านตะวันตก

เกาะมิลัวร์แบ่งเป็นเกาะด้านตะวันออกและด้านตะวันตก เกาะด้านตะวันตกเป็นที่อยู่อาศัยของพวกทหารประจำเกาะ  ห้าตระกูลและพวกที่ใช้อยู่อาศัยทั้งหมด  คนภายนอกห้ามเข้า

“ที่นี่สวยงามจริงๆ”

“นั่นคือบ้านพักของพวกทหารประจำเกาะ”  โอเบรียนหัวเราะ  “ข้าก็อยู่ที่นี่เช่นกัน  ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของทารอส  ข้าเองก็กลายเป็นทหารประจำเกาะไปด้วย ทหารประจำเกาะจะผลัดกันรับหน้าที่ครั้งละหนึ่งปี  ปีนี้ข้าได้พัก”

ในพื้นที่ซึ่งทหารประจำเกาะอยู่อาศัยมีคนเดินตรวจตรา

“เราจะได้รับอนุญาตให้เข้าไปหรือเปล่า?”  บีบีถามอย่างกังวล

“ไม่เป็นไรบริเวณที่พักอาศัยของทหารประจำเกาะไม่ได้เคร่งครัดมากมายนัก  ตราบเท่าที่มีทหารนำทางมาด้วย  พวกเจ้าเข้าไปได้  ส่วนที่ซึ่งตรวจตราเคร่งครัดก็คือจุดที่พักของห้าตระกูล  อย่างไรก็ตามพวกเขาอยู่ลึกเข้าไปข้างใน”  ขณะที่โอเบรียนกล่าว  ร่างของเขาคลุมไปด้วยชุดเกาะสีแดงทันที

นี่คือข้อพิสูจน์หนึ่งว่ามีสถานะเป็นทหารประจำเกาะ ทหารตรวจการณ์ประจำเกาะปล่อยให้พวกเขาเข้ามาทันที

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งสี่คนติดตามโอเบรียนเข้าไปในเขตที่พักของทหารประจำเกาะ