EP.1309 นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการหรือไม่?
EP.1309 นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการหรือไม่?
“วาบ…”
ร่างของหลินมู่อวี่หายไปอย่างกะทันหันโดยทิ้งไว้เพียงกลุ่มควันสีแดงสดและทำให้การกัดของจักรพรรดิมังกรพบเจอเพียงความว่างเปล่า ในขณะนั้นดวงตาของจักรพรรดิมังกรก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา มันรู้สึกว่าการจัดการกับหลินมู่อวี่ดูเหมือนจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
“มีความเร็วไม่ธรรมดาเลยนี่”
จักรพรรดิมังกรส่ายหน้าและยิ้ม ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความขบขันเพราะมันรู้อยู่แล้วว่าการที่หลินมู่อวี่มาที่นี่ก็นับว่าเป็นการรนหาที่ตายอย่างสมบูรณ์อยู่แล้ว ดังนั้นมันจึงเกิดความตื่นเต้นเล็กน้อย “ตามที่คาดไว้ เทพสงครามคนใหม่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าเทพสงครามเมื่อหมื่นปีที่แล้ว ใช่ๆ ไม่เลวเลยจริงๆ”
ท่ามกลางคลื่นความร้อนที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบวา ร่างของหลินมู่อวี่ค่อยๆ โผล่ออกมาจากมิติลึกลับด้วยสีหน้าที่บิดเบี้ยวเล็กน้อย หากก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ฝึกฝนทักษะการไล่ตามแสงพร้อมกับลีอาห์ เกรงว่าเขาคงไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของจักรพรรดิมังกรที่มีอายุนับหมื่นปีตัวนี้ได้
...
หลินมู่อวี่ยืนอยู่บนท้องฟ้าพร้อมทั้งปลดปล่อยเขตแดนกระบี่แห่งความภาคภูมิที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาและกล่าวว่า “ออกไปจากที่นั่นซะ ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฆ่าเจ้า”
“ไม่ ข้าจะไม่ไปไหน นี่คือบ้านของข้าและมันเป็นภารกิจของข้าที่จะต้องปกป้องสถานที่แห่งนี้” การแสดงออกของจักรพรรดิมังกรค่อนข้างดุร้าย จากนั้นมันก็หัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “รู้อะไรไหม ข้าเบื่อที่จะใช้ชีวิตที่นี่มานานแล้ว ข้าเรียกจักรพรรดิฝูซีซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่เขาไม่เคยสนใจข้าเลย และหากข้าต้องการเข้าสู่อาณาจักรเทพด้วยตัวเอง ค่ายกลที่อยู่ด้านบนจะฉีกร่างกายของข้าออกเป็นชิ้นๆ ให้ตายเถอะ ฝูซีดูเหมือนจะตั้งใจให้ข้าอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล!”
หลินมู่อวี่กล่าวด้วยความโกรธ “ผนึกของอาณาจักรทั้งหกถูกใช้เพื่อปิดกั้นระหว่างสองอาณาจักร มันไม่ได้ถูกใช้เพื่อจัดการกับเจ้าโดยเฉพาะ เหตุใดเจ้าจึงว่าร้ายอาจารย์ของข้าอยู่ตลอดเวลา?”
“ข้าพูดอย่างนี้แล้วใครจะทำไม!” จักรพรรดิมังกรเย้ยหยัน “ฝูซีก็แค่ไอ้เฒ่าที่เห็นแก่ตัวคนหนึ่ง เขาทำให้ข้าต้องทนทุกข์ทรมานที่นี่เป็นเวลาหลายพันปี เขาให้สัญญาข้าว่าจะพาข้ากลับสู่เผ่าพันธุ์มังกรที่แท้จริงในสวรรค์รอบนอก แต่สุดท้ายสัญญานี่ก็ไม่เคยเกิดขึ้น”
“อาจารย์ถูกฆ่าตายแล้ว เขาจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าได้อย่างไร” หลินมู่อวี่ขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ถ้าเจ้าต้องการไปที่นั่นจริงๆ ข้าสามารถพาเจ้าไปได้”
“เจ้ากลัวข้าหรือ?” จักรพรรดิมังกรส่ายหน้าและหัวเราะ “ข้ารู้ ข้ารู้ ความแข็งแกร่งของข้าไม่มีวันเทียบได้กับเจ้าผู้เป็นเทพสงครามได้ แต่ข้าคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมที่นี่มากกว่าเจ้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้แม้แต่เกล็ดบนตัวของข้าก็ยังกลายเป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว กรงเล็บที่แหลมคมของข้ากลายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำลายได้ และอวัยวะภายในของข้าที่ผ่านการหลอมกลั่นนับหมื่นปีก็เหนียวแน่นยิ่งกว่าโลหะที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก อย่างน้อยที่สุดเมื่อข้าอยู่ที่นี่ก็ไม่มีใครสามารถฆ่าข้าได้อย่างแน่นอน”
หลินมู่อวี่กล่าวว่า “เจ้าเป็นทูตของอาจารย์ข้าก็ไม่อยากฆ่าเจ้าเช่นกัน และถ้าเจ้าเต็มใจที่จะรับใช้อาณาจักรแห่งเทพ ข้าก็ยินดีที่จะทำให้เจ้ากลายเป็นเทพคนหนึ่ง”
“ข้าไม่เชื่อ ข้าไม่เชื่อใจเทพอีกแล้ว!”
จักรพรรดิมังกรเปิดฉากโจมตีอีกครั้ง ปากของมันอ้ากว้างมีเมือกไหลลงมาตามซอกฟันแหลมคมและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้ข้าเพียงต้องการกินเจ้าเท่านั้น พลังโลหิตของเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่เช่นเจ้าน่าจะเพียงพอในการทำให้ข้ากลายเป็นเทพที่สมบูรณ์แบบ เมื่อนั้นการกลับสู่เผ่ามังกรของข้าจะไม่ใช่แค่ความฝันอีกต่อไป”
หลินมู่อวี่ยกกระบี่ขึ้น “เจ้าคิดว่าเมื่ออยู่ที่นี่แล้วข้าจะฆ่าเจ้าไม่ได้หรือ?”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นก็เบิกตาให้กว้าง ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นเอง!”
ทันใดนั้นเจตนาฆ่าของหลินมู่อวี่ระเบิดออกมา กระบี่ยาวของเขาฟาดฟันลงไปด้านล่างด้วยปราณกระบี่นับหมื่นเส้น
“ปัง! ปัง! ปัง!!”
มีเสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และปราณกระบี่เกือบทั้งหมดถูกผลักกระเด็นออกไปโดยแทบจะไม่มีปราณกระบี่เส้นไหนที่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้กับโล่สีทองของจักรพรรดิมังกรได้เลย!
“ตาย!”
ด้วยเสียงตะโกนที่ดังกึกก้องหลินมู่อวี่บินออกจากเปลวเพลิงคมกระบี่ของเขาได้ตัดไปยังลำคอจักรพรรดิมังกรราวกับสายฟ้า
ปัง!
อย่างไรก็ตามกระบี่เซวียนหยวนของเขาไม่สามารถตัดลำคอของมังกรทองให้ขาดจากกันได้ มิหนำซ้ำแรงสะท้อนที่เกิดจากการโจมตียังกระแทกให้หลินมู่อวี่ปลิวกระเด็นกลับไปยืนอยู่ที่เดิม
“หึ…”
จักรพรรดิมังกรแค่นเสียงก่อนที่ลมหายใจมังกรอันร้อนแรงจะไล่ตามหลินมู่อวี่ไปอย่างรวดเร็ว
หลินมู่อวี่แสดงทักษะการหลบหลีกอันยอดเยี่ยม และเท้าของเขาที่สัมผัสกับเปลวไฟก็เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน ในขณะนั้นกระบี่ของหลินมู่อวี่ได้ฟาดฟันออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า
ไม่ว่าอย่างไรวันนี้จักรพรรดิมังกรก็ต้องตายอย่างแน่นอน และต่อให้มันแข็งแกร่งแค่ไหนมันก็เป็นเพียงเดียรัจฉานตัวหนึ่งซึ่งไม่มีทางที่จะต่อสู้กับสติปัญญาของมนุษย์ได้
ท่ามกลางกลุ่มเมฆเพลิงอันร้อนระอุหลินมู่อวี่กระแทกกระบี่เซวียนหยวนเข้าหาหน้าผากของจักรพรรดิมังกรด้วยปราณกระบี่แห่งความภาคภูมิที่มีความยาวหลายสิบวา ถ้าเป็นมังกรธรรมดาทักษะกระบี่แห่งความภาคภูมินี้จะบดขยี้ศีรษะของมันจนแหลกละเอียดได้อย่างเหลือเฟือ แต่มังกรตัวนี้พิเศษมาก โล่สีทองที่ทำหน้าที่ปกป้องร่างกายของมันก็มีความแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ!
“ปัง!!”
แรงกระแทกที่รุนแรงสั่นสะเทือนไปทั้งสวรรค์พิภพ การโจมตีของหลินมู่อวี่เกือบจะเป็นการโจมตีที่รุนแรงที่สุด ปราณกระบี่เซวียนหยวนขนาดมหึมายังคงกระแทกลงไปด้านล่างโดยหวังจะบดขยี้มังกรทองให้กลายเป็นเพียงเนื้อบด
จักรพรรดิมังกรกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและพยายามตอบโต้กลับไป ถึงแม้การโจมตีของหลินมู่อวี่จะไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้กับมันได้ แต่แรงกระแทกนั้นยังคงสร้างความเจ็บปวดให้กับมันอย่างร้ายแรง
“ไอ้สารเลว!”
จักรพรรดิมังกรคำรามด้วยความโกรธ มันอ้าปากกว้างและพ่นไฟที่ร้อนแรงออกมาไม่หยุด
หลินมู่อวี่ยังคงเคลื่อนไหวด้วยทักษะไล่ตามแสง อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้ค่อนข้างคับแคบ ดังนั้นไม่ว่าเขาจะเคลื่อนตัวไปที่ไหนก็จะพบเจอกับเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์อยู่ตลอดเวลา ในขณะเดียวกันศีรษะอันใหญ่โตของจักรพรรดิมังกรก็เคลื่อนออกมาจากด้านล่างโดยต้องการปิดเส้นทางการหลบหนีของเขาไปพร้อมกัน
“เปรี้ยง!”
ปราณกระบี่หลายสิบเส้นถูกยิงลงไปข้างล่างอีกครั้ง
“ปัง!”
แต่ผลลัพธ์ยังคงเป็นเช่นเดิม เมื่อปราณกระบี่ของหลินมู่อวี่ถูกยิงออกไปก็จะมีโล่สีทองกลางขึ้นมาปกป้องร่างกายจักรพรรดิมังกรอีกครั้ง และพลังการโจมตีทั้งหมดของหลินมู่อวี่ก็จะถูกสะท้อนกลับมา
หลินมู่อวี่เกิดความโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด ร่างกายของเขาถอยกลับไปหลายร้อยวาและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ข้าจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายแก่เจ้า ยอมจำนนต่อข้าและออกมาจากเส้นทางนั้นซะ หากเจ้ายังคงขัดขืน เจ้าจะต้องตาย
อยู่ที่นี่!”
ศีรษะของจักรพรรดิมังกรคดเคี้ยวไปตามผนังนาฬิกาทรายด้วยท่าทางยียวน จากนั้นมันก็หัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “ทุกวันนี้ความสามารถที่แข็งแกร่งที่สุดของเทพสงครามคือการเอาชนะทางวาจาหรือ? หากเจ้ามีความสามารถในการฆ่าข้าจริงๆ ก็เข้ามาเถอะ รอช้าอยู่ทำไม?”
จักรพรรดิมังกรมีโล่สีทองคอยปกป้องร่างกายอยู่แล้ว ดังนั้นมันจึงค่อนข้างมั่นใจว่าหลินมู่อวี่ไม่มีทางทำอะไรมันได้ ในขณะเดียวกันมันก็พยายามกระตุ้นให้หลินมู่อวี่ต่อสู้อย่างดุเดือดมากยิ่งขึ้น เพราะสิ่งนี้จะเป็นการเร่งเผาผลาญพลังศักดิ์สิทธิ์ของหลินมู่อวี่ไปพร้อมกัน
“ตูม!”
หลินมู่อวี่พุ่งไปด้านหน้าและปลดปล่อยพลังกระบี่แห่งความภาคภูมิที่แข็งแกร่งที่สุด พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยปราณกระบี่ที่ป่าเถื่อนและโหดร้ายพวกมันถักทอกันเป็นตาข่ายที่แน่นหนาและฟาดฟันเข้าหาจักรพรรดิมังกรที่อยู่ด้านล่างทันที!
“เข้ามา!”
จักรพรรดิมังกรคำรามด้วยความโกรธพร้อมกับเขย่ากรงเล็บทั้งห้าเข้าหาปราณกระบี่โดยไม่มีความเกรงกลัวเช่นกัน หลังจากเล่นสนุกมานานในที่สุดมันก็ตั้งใจที่จะฆ่าหลินมู่อวี่แล้ว
“ตูม!”
ปราณกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวฉีกโล่จักรพรรดิมังกรออกเป็นชิ้นๆ
นี่คือการทุ่มสุดตัวของหลินมู่อวี่!
เขาทุ่มเทเดิมพันทั้งหมดโดยคิดว่าหากไม่สามารถสังหารจักรพรรดิมังกรได้เขาก็ไม่คิดจะกลับขึ้นไปด้านบนอีก!
“ตูม!”
ด้วยเสียงระเบิดที่ดังขึ้นอย่างรุนแรง ชั้นพลังงานรอบๆ ร่างของจักรพรรดิมังกรแตกเป็นเสี่ยงๆ จักรพรรดิมังกรสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ ใบหน้าของมันเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวและรีบขอร้องขึ้นทันที
“เทพสงครามโปรดเมตตาด้วย ข้ารู้ว่าข้าผิดไปแล้ว เสี่ยวหลง (มังกรน้อย) เต็มใจที่จะรับใช้ท่านและยินดีจะต่อสู้เพื่ออาณาจักรเทพ!”
“วาบ…”
หลินมู่อวี่ซึ่งกำลังแสดงทักษะไล่ตามแสงหยุดความเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน สายตาของเขามีความเย็นชาอย่างถึงที่สุดในขณะที่กล่าวว่า “มันสายไปแล้ว”
“หมายความว่าอย่างไร?”
จักรพรรดิมังกรมองดูเขาด้วยความประหลาดใจ
แต่ในขณะนี้เกล็ดมังกรที่อยู่รอบคอของมันได้แตกออกและเลือดสีแดงสดก็เริ่มไหลทะลักออกมา จักรพรรดิมังกรไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถูกหลินมู่อวี่โจมตีตั้งแต่เมื่อไหร่และก่อนที่มันจะรู้ตัวศีรษะของมันก็ร่วงลงไปด้านล่างแล้ว!
“ฮึ่ม”
หลินมู่อวี่แค่นเสียงด้วยความเจ็บปวด ในการต่อสู้เมื่อสักครู่นี้ได้ทำให้ชุดเกราะบริเวณหน้าอกของเขาแลกสลายกลายเป็นฝุ่นผง และตอนนี้เพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่รุนแรงกำลังโหมกระหน่ำเข้าสู่บริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว!
หลินมู่อวี่ไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ แม้ว่าการต่อสู้กับจักรพรรดิมังกรไปกินเวลาเพียงชั่วครู่ อย่างไรก็ตามในตอนนี้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้หมดลงแล้ว และร่างกายของเขาก็ตกลงไปในหลุมนั้นทันที
...
“ตูม!”
ท่ามกลางเปลวเพลิงอันร้อนแรงที่ปะทุออกมาอย่างต่อเนื่อง ร่างที่งดงามของถังเสี่ยวซีพุ่งลงไปด้านล่างด้วยความหวาดกลัว น้ำตาของนางไหลทะลักออกมาไม่หยุดในเวลาเพียงเสี้ยวลมหายใจนางได้กอดหลินมู่อวี่ไว้ในอ้อมอกและใช้พลังของตัวเองลบล้างเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของเขา
…
“ครืน!”
คลื่นยักษ์คำรามออกมาจากหลุมลึกและบดขยี้ที่ภูเขาจิตวิญญาณที่เป็นที่ตั้งของวังสวรรค์ตะวันออกให้กลายเป็นเพียงซากปรักหักพัง เปลวเพลิงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้ากลายเป็นรัศมีแห่งจิตวิญญาณซึ่งกระจายตัวไปทั่วอาณาจักรทั้งหก เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ครั้งนี้นำพาเพลิงอสูรที่ไม่สิ้นสุดให้รั่วไหลเข้าสู่อาณาจักรเทพ ในขณะเดียวกันเมื่อปากปล่องทางนี้ถูกเปิดพลังจากแกนกลางของโลกอสูรก็ถูกถ่ายโอนเข้ามาในทิศทางนี้อย่างรวดเร็ว
“วาบ!”
ภายในการปะทุของเปลวไฟอย่างต่อเนื่อง ถังเสี่ยวซีที่ประคองหลินมู่อวี่ไว้ในอ้อมแขนได้พุ่งออกมาจากกองเพลิงและกระแทกลงกับพื้นในในสภาพทุลักทุเลเป็นอย่างมาก จื่อเหยาที่เห็นเช่นนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาช่วยเหลือพวกเขาด้วยความกลัว ในตอนนี้ร่างกายของหลินมู่อวี่ถูกเผาจนแทบจะกลายเป็นเถ้าถ่าน มันเป็นภาพที่น่าสังเวชจนจื่อเหยาแทบจะทนไม่ได้
“เสี่ยวซีข้าขอโทษ!” จื่อเหยาร้องไห้
ถังเสี่ยวซีเช็ดน้ำตาของตัวเองและเงยหน้าขึ้นมองจื่อเหยาด้วยดวงตาที่อัดแน่นไปด้วยความแค้น
“นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการหรือไม่?”
…………………………………