ตอนที่ 16-1 ศิลาดำ

เทือกเขาอะเมทิสต์ปกคลุมไปด้วยหมอกเย็นไร้ความรู้สึก  ภายในเงื้อมภูเขาแห่งหนึ่ง เดเลียนั่งสมาธิหลับตา  วันนี้เหมือนจะผ่านไปอย่างสงบสุข

“เดเลีย, บีบี!”

ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้น

เดเลียกำลังทำสมาธิอยู่เงียบๆ อดตกใจมิได้นางลืมตาทันทีและหันไปมอง ตอนนี้เสียงที่กังวลของบีบีก็ดังขึ้นเช่นกัน  “พี่ใหญ่, ทำไมท่านถึงหยุดฝึกเล่า?  ร่างแยกธาตุดินของท่านเป็นยังไงบ้าง?  ท่านทำได้สำเร็จ หรือว่าจะ...?”

ขณะที่เดเลียมองดู นางเห็นว่าร่างของลินลี่ย์ในชุดสีฟ้าร่างหลักของเขามายืนอยู่ต่อหน้านางแล้ว

“เหตุการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”  เดเลียเดินเข้ามาหาและถามด้วยความห่วงใย

ลินลี่ย์รู้อบอุ่นในหัวใจ เขาพยักหน้ากล่าว “ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ตอนนี้ร่างแยกธาตุดินของข้ากำลังอยู่ในระหว่างกลับมาและจะกลับมาถึงในไม่ช้า  เดเลีย บีบี ข้าขอโทษ ข้าทำให้พวกเจ้าต้องกังวลใจในช่วงเวลาอย่างนี้” ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีในตอนนี้

เขาไม่รู้ว่าเขาควรบอกว่าตนเองโชคดีหรือว่าโชคร้าย

เขาเพิ่งทดสอบเคล็ดเดินดินในตอนแรกเมื่อเขาเผชิญหน้ากับอสูรอะเมทิสต์น้อย อย่างไรก็ตามเพราะเหตุนี้พลังของเขาเพิ่มขึ้นมากมาย ความจริงสมบัติกับวิบัติยากจะแยกแยะ

ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากแต่ไกล เป็นโอลิเวอร์

“ลินลี่ย์เจ้าหลบหนีออกมาได้สำเร็จใช่ไหม?  ข้ากล้าบอกได้เลยจากสีหน้าของเจ้า”  โอลิเวอร์หัวเราะลั่น

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย

“พี่ใหญ่, ท่านหลบหนีได้สำเร็จ  อย่างนี้ก็ต้องฉลอง! แม้ว่าเราอาจต้องติดอยู่ที่นี่อีกนานและต้องประหยัดเหล้ากันสักเล็กน้อย แต่วันนี้เราจะต้องฉลองแสดงความยินดีเต็มที่”  แค่เพียงพลิกมือบีบีดึงเหล้าดีออกมาหลายขวด

เหล้าเป็นของมีค่ามากในเทือกเขาอะเมทิสต์

ภายในเทือกเขาอะเมทิสต์ต่อให้มีเงินหลายร้อยล้านศิลาดำก็อาจหาซื้อเหล้าสักขวดไม่ได้  อย่างไรก็ตามในเทือกเขาอะเมทิสต์การเก็บเกี่ยวอะเมทิสต์ง่ายดายเกินไป  เหล้ากลับตรงกันข้ามหมดแล้วหมดเลย เพราะภูเขาอะเมทิสต์ไม่มีวัตถุดิบใดๆ ที่สามารถใช้ปรุงเหล้าได้

“ฮ่าฮ่า วันนี้ดื่มให้มากเท่าที่เจ้าต้องการได้เลย”  ลินลี่ย์หัวเราะลั่น  “ต่อให้ดื่มจนหมดเท่าที่เรามี ก็ไม่เป็นไร!”

บีบีจ้องมองทันที “พี่ใหญ่! ท่านมีความสุขได้,แต่ไม่อาจสุรุ่ยสุร่าย”

โอลิเวอร์ค่อนข้างแปลกใจเช่นกัน  เดเลียมองดูลินลี่ย์ด้วยความประหลาดใจและถาม“ลินลี่ย์! เจ้ากำลังจะเลิกเหล้าหรือ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”  ลินลี่ย์หัวเราะพลางส่ายศีรษะ  “ไม่ใช่อย่างนั้น  เป็นเพราะข้าพบวิธีพาพวกเจ้าทุกคนออกไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์ได้แล้ว”

“ออกไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์?”  บีบี เดเลียและโอลิเวอร์ตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากผ่านเวลาไปนานหลายปีมากไม่มีใครที่เข้ามาในเทือกเขาอะเมทิสต์แล้วจะสามารถออกไปได้ด้วยตนเอง  โอลิเวอร์และคนอื่นทดสอบมาแล้วเช่นกัน แต่ก็ยังไม่สามารถไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์ได้  แต่ตอนนี้ลินลี่ย์บอกว่า.....

เดเลีย บีบีและโอลิเวอร์รู้ว่าลินลี่ย์เป็นคนยังไง  พวกเขารู้ว่าลินลี่ย์ไม่ใช่คนโกหก

แต่การไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์  เรื่องนี้เหลือเชื่อเกินไป

“พี่ใหญ่? ท่านพูดจริงหรือเปล่า?” บีบีเต็มไปด้วยความสงสัย และถามอีกครั้ง

“ลินลี่ย์!  อย่าหลอกให้ข้ามีความสุขเก้อดีกว่า”  โอลิเวอร์หัวเราะ  แต่ตาของเขาจ้องมองลินลี่ย์ด้วยแววคาดหวัง  ถ้าคนอื่นพูดอย่างนี้  โอลิเวอร์อาจไม่ให้ความสนใจ  แต่นี่ลินลี่ย์เป็นคนพูด

ลินลี่ย์ไม่ใช่คนโกหก!

“ลินลี่ย์  เจ้ามีวิธีจัดการกับแรงดึงดูดประหลาดนั่นแล้วหรือ?”  เดเลียพูดตรงกับใจคิด  ถ้ามีคนต้องการไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์  ก่อนอื่นเขาจะต้องจัดการกับแรงดึงดูดประหลาด  แรงดึงดูดของเทือกเขาอะเมทิสต์เป็นสิ่งที่ทำให้แม้แต่เทพชั้นสูงทั้งปวงหมดโอกาสบิน

“ไม่ต้องห่วง ถ้าข้าบอกว่าเราสามารถจากไปได้ นั่นก็หมายความว่าเราสามารถจากไปได้”  ลินลี่ย์พูดยืนยันแน่นอน

บีบี เดเลียและโอลิเวอร์มีแววยินดีปรากฏบนใบหน้าทุกคน

“พี่ใหญ่ เราจะจากไปอย่างไร?”  บีบีถาม

ลินลี่ย์ยิ้ม “ก็ได้ ข้าจะสาธิตให้พวกเจ้าดู ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าอาจจะไม่เชื่อ” ร่างหลักของลินลี่ย์สามารถยืมพลังเทพจากร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้ ทันใดนั้นร่างของลินลี่ย์เริ่มโคจรพลังธาตุดินศักดิ์สิทธิ์  และเขาใช้พลังรู้แจ้งที่เขาได้รับมาทันที

ระลอกพลังงานในพื้นที่กระจายออกจากขาลินลี่ย์ขยายไปตามพื้น

“แครก...”

ขณะเดียวกันพื้นภายในระยะร้อยเมตรเริ่มมีระลอกพลังแปลกประหลาด  ลินลี่ย์ยิ้มขณะที่เขามองดูเดเลียบีบีและโอลิเวอร์  “พวกเจ้าคิดว่ายังไง?”

“หือ?”

เดเลียและอีกสองคนประหลาดใจที่ประหลาดใจก็เพราะพวกเขาพบว่าผลกระทบที่ร่างกายพวกเขาได้รับจากแรงดึงดูดของเทือกเขาอะเมทิสต์อ่อนลงมากกว่า90%แม้ว่าจะยังมีแรงดึงดูดหลงเหลืออยู่บ้างแต่ก็ไม่พอป้องกันมิให้อีกสามคนบินได้

เดเลีย บีบีและโอลิเวอร์ลอยตัวจากภาคพื้นได้อย่างง่ายดาย

“ลินลี่ย์, นี่มันอะไรกัน?”  โอลิเวอร์พบว่ามันช่างเหลือเชื่อ

“ใช่แล้ว” หน้าของบีบีเต็มไปด้วยอาการประหลาดใจ  “การ์แลนและจาร์ร็อดบอกข้าว่าต่อให้เชี่ยวชาญสนามพลังโน้มถ่วง ก็ยังไม่มีประโยชน์ในภูเขาอะเมทิสต์แห่งนี้  จนกระทั่งตอนนี้แหละ  ไม่มีใครสามารถลบล้างพลังดึงดูดได้เหมือนท่าน”

แม้ว่ายอดฝีมือบางคนมีพลังแข็งแกร่งพอจะบินได้แม้ว่าจะมีแรงดึงดูดก็ตาม  แต่นั่นเป็นแค่เพียงอาศัยพลังล้วนๆต่างจากลินลี่ย์ที่อาศัยเคล็ดความรู้ลึกลับ

“ทีนี้พวกเจ้าเชื่อหรือยัง?”  ลินลี่ย์ไม่อธิบายเพิ่ม

“ข้าเชื่อเจ้า  ข้าเชื่อเจ้าแล้ว”  หน้าของโอลิเวอร์เต็มไปด้วยอาการดีใจ  ความไม่ทุกข์ใจตลอดหลายปีมานี้หายไปหมด

“พี่ใหญ่!  แล้วพื้นที่สายลมแปลกประหลาดนั่นเล่า?”  บีบีรีบถาม พื้นที่ลมปั่นป่วนนั้นได้กักยอดฝีมือหลายคนให้ติดอยู่ที่นี่

ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น  “ไม่จำเป็นต้องถาม  เมื่อเราออกไป ข้าจัดการเรื่องนั้นได้” ลินลี่ย์ยังคงจำวิธีที่อสูรอะเมทิสต์น้อยรีสเจมบอกอย่างชัดเจน  เขาบอกว่าในพื้นลมที่มีเสียงประหลาดต้องอาศัยศิลาดำ  เขาจึงจะสามารถผ่านพื้นที่ตรงนั้นไปได้

“ข้าต้องใช้เวลาในการตรวจสอบศิลาดำอย่างละเอียดก่อน”  ลินลี่ย์พูดกับตนเองเบาๆ

หลังจากออกจากถ้ำลินลี่ย์รีบกลับมาทันทีและยังไม่ได้วิเคราะห์ศิลาดำ  อย่างไรก็ตามแม้แต่ภาพในใจที่เขาเห็น  ก็แสดงให้เห็นศิลาดำในด้านที่น่าทึ่ง  โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันมีรัศมีแฝงที่ทำให้ใจสั่นได้ และพลังจิตวิญญาณที่อยู่ในนั้นก็ถูกเปลี่ยนแปลงต่อเนื่อง สิ่งทั้งหมดนี้ล้วนแต่ดึงดูดความสนใจของลินลี่ย์ทั้งนั้น

“แต่แน่นอนว่าข้ายังจำเป็นต้องใช้เวลาเตรียมตัวและทำความเข้าใจวิธีที่เราจะใช้ออกไปข้างนอกก่อน”  ลินลี่ย์หัวเราะ  “เทือกเขาอะเมทิสต์เป็นสถานที่ปลอดภัย ในแดนนรกหาพื้นที่ปลอดภัยอย่างนี้สำหรับฝึกฝนได้ยากมาก”

“ความจริง นอกจากข้อบกพร่องของหมอกขาวที่ทำให้ที่นี่มีทัศนวิสัยการมองเพียงร้อยเมตรและแรงโน้มถ่วงประหลาดและชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายในภูเขาอะเมทิสต์ นอกจากวันคลื่นหมอกแล้ว ถือได้ว่าที่นี่ปลอดภัยจริงๆ”  โอลิเวอร์พยักหน้าเห็นด้วย

ถึงเวลานี้ร่างแยกธาตุดินที่กำลังกลับได้ออกมาจากผนังหินและหลอมรวมเข้ากับร่างหลัก เดเลียและบีบีเมื่อเห็นเช่นนี้ค่อยถอนหายใจโล่งอก

“ฮะฮะ, พี่ใหญ่...มาฉลองกันเถอะ!” บีบีได้รับข่าวดีสองชิ้นในคราวเดียวกันย่อมจะมีอารมณ์ตื่นเต้นเป็นธรรมดา

หลังจากกลุ่มของลินลี่ย์ฉลองความสำเร็จกันแล้ว  ลินลี่ย์เริ่มเพ่งอยู่กับการวิเคราะห์ศิลาดำ

“ศิลาดำนี้มีรังสีธาตุดินแฝงอยู่ภายในและยังมีพลังจิตวิญญาณแฝงอยู่ด้วย แปลกจริงๆ” ลินลี่ย์ตรวจสอบศิลาดำอย่างระมัดระวัง เขามีความสงสัยอยู่เต็มอกจากนั้นเขาหัวเราะ“บางทีศิลาดำคงจะมีบางอย่างเชี่อมโยงกับอะเมทิสต์” หินอะเมทิสต์ชั้นยอดเป็นวัตถุธาตุดินโดยธรรมชาติ

อย่างไรก็ตาม อะเมทิสต์ก็มีพลังวิญญาณแฝงอยู่ด้วยเช่นกัน  นี่คล้ายกับศิลาดำมาก

“เพียงรัศมีของพลังงานจิตวิญญาณในศิลาดำทำให้คนหัวใจสั่นไหวได้...”  ลินลี่ย์พูดกับตนเอง

ศิลาดำยังคงมีรังสีพลังจิตร้อยแปดสายที่มีความเปลี่ยนแปลงแฝงอยู่ในภายใน  รังสีพลังจิต 108สายมีการเปลี่ยนแปลงเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องทำให้ลินลี่ย์รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง  การกำหนดควบคุมที่เขาพัฒนาขึ้นยังเป็นแค่พื้นฐานอยู่

แต่ภายในศิลาดำการกำหนดการเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติมีระดับที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า

ลินลี่ย์สงบใจทันทีและเริ่มวิเคราะห์วิธีที่เขาอาจใช้วิชาสนามพลังโน้มถ่วงนี้  แม้ว่าการควบคุมดูเหมือนจะง่าย  แต่พอใช้เองกลับซับซ้อนมากเหมือนกับวิธีที่ลินลี่ย์เห็นหนามทั้ง 108 บนหลังของอสูรอะเมทิสต์น้อย แต่การเข้าใจการกำหนดค่าอย่างแท้จริงจำเป็นต้องใช้เวลาอีกมาก

ตอนนี้ นี่คือความยากลำบากที่เขาเผชิญ

อย่างก็ตาม ลินลี่ย์หมกมุ่นกับการควบคุมนี้...

“เมื่อพี่ใหญ่ฝึกฝนอย่างนี้ เขาไม่สนใจเวลาแม้แต่น้อย”  บีบีบ่นพึมพำ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก  ความจริงเขาบ่นอย่างนี้มานับครั้งไม่ถ้วน

เดเลียหัวเราะและมองเขา “บีบี, ใจเย็นๆ แล้วไปฝึกต่อเถอะ เพิ่งจะผ่านไปยี่สิบปีเอง,เวลาผ่านไปไวเหมือนสายฟ้า!  ดูโอลิเวอร์สิ ทันทีที่เขาเริ่มทำสมาธิเขายังไม่ตื่นขึ้นมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถ้าเจ้ามัวแต่ใจร้อนเกินไป เมื่อไหร่จะบรรลุระดับใหม่?”

บีบีบุ้ยปาก แต่ไม่ยอมพูด

“ฮึ่ย,” บีบีตาเป็นประกาย “พี่ใหญ่ตื่นแล้ว” เดเลียรีบหันไปมองที่ลินลี่ย์นั่งสมาธิอยู่  ตอนนี้ลินลี่ย์ลืมตาแล้ว  และหน้าของเขามีรอยยิ้มตลอดเวลา  “อย่างนี้นี่เองศิลาดำสามารถใช้อย่างนี้ได้ ข้านี่โง่จริงๆ”

ลินลี่ย์หันไปทางบีบี “บีบี! มาทางนี้”

“มีอะไรเหรอ?”  บีบีไม่ค่อยจะเข้าใจ

“ลองทำความรู้สึกสนามพลังโน้มถ่วงของข้า”  ลินลี่ย์กล่าว

บีบีเชิดหน้า จากนั้นเดินเข้ามาทันที  เขาพูดอย่างย่ามใจ “สนามพลังโน้มถ่วง?ใส่มาได้เต็มที่เลย ข้า..บีบีมีร่างกายแข็งแกร่งทรงพลังอยู่แล้ว  สนามพลังโน้มถ่วงของท่านไม่สามารถทำอะไรข้าได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม”  บีบีมั่นใจเต็มที่และความจริงเป็นเพราะร่างกายที่แข็งแกร่งทนทานมากกว่า  ลินลี่ย์จึงขอให้เขาช่วยมาลอง

“พร้อมแล้วนะ” ลินลี่ย์เริ่มใช้เคล็ดวิชาทันที

“แครก...”

ระลอกคลื่นพื้นที่แผ่ออกจากเท้าของลินลี่ย์กระจายผ่านพื้นดินและส่งผ่านพลังภายในไปอย่างต่อเนื่อง  สิ่งที่แปลกก็คือศิลาดำลอยอยู่ในทะเลจิตสำนึกของลินลี่ย์ และรังสีพลังจิต 108 สายภายในศิลาดำเคลื่อนไหวในลักษณะเดียวกับระลอกพลังในพื้นที

เหมือนกับว่ามีพลังสองอย่างเคลื่อนไหวในระนาบเดียวกัน

“ฮ่าฮ่า แรงดึงดูดก็ดีอยู่นะ แต่ว่าทำอะไรข้าไม่ได้”  บีบีพูดอย่างดีใจ  แต่ทันใดนั้นสีหน้าของบีบีเปลี่ยนไป  เขาสะบัดศีรษะอย่างแตกตื่น  “พี่ใหญ่,หยุดเล่นก่อน..ข้าปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว”

ลินลี่ย์ชะงักพลังทันที

“รู้สึกยังไงบ้าง?” ลินลี่ย์หัวเราะขณะมองดูเขา นี่คือสิ่งที่ลินลี่ย์ทำนายไว้แล้ว

บีบีจ้องมองลินลี่ย์อย่างประหลาดใจ  “พี่ใหญ่, ตอนนี้ข้ามึนศีรษะมาก ความรู้สึกที่เพิ่งเกิดนั้นเหมือนอย่างที่ข้าได้ยินเสียงลมในทะเลหมอก  รู้สึกเหมือนอย่างนั้น  ข้าปวดศีรษะมาก  ท่านทำได้ยังไง?”  บีบีไม่อยากจะเชื่อ

“นี่เป็นผลจากสมบัติที่ข้าได้รับ”  ลินลี่ย์อธิบาย

ความจริงในลำดับต่อมาที่เขาวิเคราะห์ศิลาดำ  ลินลี่ย์จึงค่อยพบความจริงเรื่องนี้เป็นจุดวิเคราะห์นี้ที่ทำให้ลินลี่ย์ตระหนักถึงเหตุผลที่อสูรอะเมทิสต์น้อยบอกว่าด้วยศิลาดำนี้เขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอิทธิพลของลมเสียงประหลาด  เป็นเพราะผลพิเศษของเสียงลมประหลาดและผลกระทบทางวิญญาณของศิลาดำ

ลินลี่ย์สงสัย...

“บางทีภายในภูเขาอะเมทิสต์นี้อาจจะมีศิลาดำขนาดใหญ่ที่สามารถส่งผลและแผ่ขยายอิทธิพลไปได้เป็นร้อยหรือพันกิโลเมตร”  ลินลี่ย์คาดเดา

“ลินลี่ย์, เจ้ากำลังทดสอบอะไร?”  เดเลียเดินเข้ามาหาเช่นกัน

บีบีหันมายิ้ม “เดเลีย พี่ใหญ่ในเวลานี้ทรงพลังมากนัก ข้ากล้าพูดได้เลยว่าเราจะไม่มีปัญหาในการออกไปจากภูเขาอะเมทิสต์”  หลังจากทดสอบวิชานี้แล้วบีบีมีความมั่นใจในตัวลินลี่ย์

เดเลียตาเป็นประกาย นางเดินเข้ามาหาลินลี่ย์และกล่าว“ลินลี่ย์เราจะไปกันเดี๋ยวนี้หรือ?”

ลินลี่ย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่ต้องรีบ  เดเลีย,ในแดนนรกมีที่อันตรายหลายแห่งซุ่มซ่อนอยู่ เรารอจนกระทั่งแข็งแกร่งขึ้นอีกเล็กน้อยก่อนแล้วค่อยออกไป  ตอนนี้ข้าเพิ่งจะหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับได้สองอย่าง อย่างไรก็ตาม ข้ามั่นใจว่าข้าจะสามารถหลอมรวมเคล็ดที่สามได้ในเวลาไม่ช้านี้

“หลอมรวมเคล็ดสามอย่าง?” เดเลียและบีบีประหลาดใจทั้งคู่

มียอดฝีมือน้อยมากที่หลอมรวมเคล็ดลึกลับสองอย่าง  แต่จำนวนคนที่หลอมรวมเคล็ดสามอย่างมีน้อยมากต้องเข้าใจว่าอสูรหกดาวหลายคนเพียงแต่หลอมรวมเคล็ดลึกลับเพียงสามอย่าง  ขณะที่การหลอมรวมเคล็ดสี่อย่าง...แม้แต่เอลควินอสูรเจ็ดดาวก็หลอมรวมได้เพียงสี่อย่าง

ด้วยการเพิ่มระดับพลัง พลังจะเพิ่มขึ้นสิบเท่าเช่นกัน!  ความยากลำบากก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน

ตัวอย่างเช่น ลินลี่ย์หลอมรวมเคล็ดชีพจรโลกและเคล็ดสนามพลังโน้มถ่วงแล้วการหลอมรวมเคล็ดที่สามเขาจะต้องมีเคล็ดที่สามเอาไว้หาจุดร่วมสำหรับเคล็ดทั้งสองซึ่งจะเป็นรากฐานของการหลอมรวม  การหลอมรวมนั้นก็มีความเป็นไปได้อย่างไรก็ตามการหาจุดร่วมนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก

ตัวอย่างเช่นลินลี่ย์ใช้เวลายาวนานกว่าจะหาจุดร่วมระหว่างเคล็ดชีพจรโลกและเคล็ดสนามพลังโน้มถ่วงและไม่ประสบผลสำเร็จและไม่บรรลุระดับใหม่ หลังจากนั้นเขาใช้วเคล็ดแก่นธาตุดินและ เขาใช้เคล็ดแก่นธาตุดินเพื่อค้นหาจุดร่วมของเคล็ดลึกลับทั้งสองเหล่านี้

“ข้ามั่นใจว่าสามารถหลอมรวมเคล็ดลึกลับทั้งสามได้  แต่สี่อย่างเล่า?”  ลินลี่ย์อดคิดถึงเคล็ดเดินดินไม่ได้  จนถึงตอนนี้เขายังไม่มีความรู้แจ้งสักอย่างว่าจะหลอมรวมเคล็ดเดินดินเข้ากับความรู้ลึกลับอื่นได้อย่างไร  แต่อย่างน้อยเขาต้องเริ่มหลอมรวมเคล็ดเดินดินกับอีกสามเคล็ดอื่น

แต่เขายังไม่พบจุดร่วมแล้วเขาจะหลอมรวมกับอีกสามเคล็ดได้อย่างไร

เป็นไปได้ว่าแม้ใช้เวลาหมื่นปี  เขาก็คงยังไม่สามารถทำได้

“ยิ่งปีนสูงก็ยิ่งยาก” ลินลี่ย์เข้าใจ