บทที่ 332 แม่และแม่ [2]
วิคเตอร์ร่อนลงบนพื้น เขาหักคอเล็กน้อยแล้วเหยียดแขนออก “นี่มันแปลก…” จู่ๆเขาก็พูดขึ้น "อะไร?" เปปเปอร์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่สุด “ฉันกำลังจะบอกว่า แน่นอนว่าการต่อสู้เป็นทีมของพวกเธอน่าประทับใจมาก ฉันไม่สามารถทำอะไรพวกเธอได้เลย แต่...” เขานิ่งเงียบในขณะที่เขาคิดหาคำพูดที่เหมาะสมที่จะพูดออกมา เพร...