ตอนที่ 15-39 เผ่นเพื่อชีวิต

อสูรอะเมทิสต์ต่างวิ่งเต็มกำลังและแม้ว่าจะเป็นบนภูเขาพวกมันก็ยังควบฝีเท้าจนภูเขาสั่นสะเทือน  เสียงคำรามนับไม่ถ้วนกึกก้องราวกับเสียงฟ้าผ่าอย่างไรก็ตามเสียงที่ดังที่สุดก็คือเสียงร้องเรียกซึ่งดังจนเต็มท้องฟ้า  “เด็กๆ เร็วเข้า  จับพวกมันเร็ว!!”

กลุ่มของลินลี่ย์อดหันศีรษะกลับมาไม่ได้ พวกเขาทุกคนรู้ว่านั่นเป็นเสียงของอสูรอะเมทิสต์เด็ก

ลินลี่ย์วิ่งเร็วราวกับสายฟ้าตรงไปข้างหน้าราวกับดาวตกผ่านพื้นที่กว้างใหญ่ของภูเขาอะเมทิสต์บางครั้งก็กระโดดลงมาจากหน้าผา บางครั้งก็ใช้กรงเล็บมังกรและเท้าปีนภูเขาอย่างรวดเร็ว  เนื่องจากแรงโน้มถ่วงที่ทรงพลังของภูเขาอะเมทิสต์จึงไม่มีทางที่ใครจะบินได้

“เร็วเข้า เร็วๆ !!”  ขณะที่วิ่งไปข้างหน้าลินลี่ย์ตะโกนผ่านสำนึกเทพ

บรรดาทั้งหกคนนั้นกลุ่มที่รั้งท้ายก็คือโอลิเวอร์และการ์แลน  ที่สำคัญโอลิเวอร์เป็นแค่เทพแท้และร่างของเขายังไม่แข็งแกร่งเท่ากับลินลี่ย์ตั้งแต่แรกเริ่ม  ส่วนการ์แลนฝึกมาทางสายธาตุไฟดังนั้นจึงไปได้ไม่เร็วเท่าที่ควร

“ฮ่าฮ่า, พวกเจ้าไม่มีทางหนีได้!”  อสูรอะเมทิสต์เด็กพูดอย่างดีใจ

กลุ่มของลินลี่ย์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นวิ่งไปข้างหน้าหมอกขาวอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น  ตราบใดที่ฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถเห็นพวกเขา  พวกเขาจะปลอดภัย

“ควั่บ!” ขณะที่อสูรอะเมทิสต์เด็กอ้าปากกว้างและกลืนหมอกขาวลงท้อง  ในพื้นที่ตรงกลุ่มลินลี่ย์ไม่มีหมอกขาวเหลือสักนิด  อสูรอะเมทิสต์เด็กพูดอย่างดีใจ  “ฮ่าฮ่า,ข้าต้องการดูว่าพวกเจ้ายังจะหนีต่อไปได้ยังไง เฮ้... เด็กๆ เร็วขึ้นอีก!”

กลุ่มอสูรอะเมทิสต์อยู่ห่างจากกลุ่มของลินลี่ย์หลายกิโลเมตร  หลังจากไล่ตามเป็นเวลานานพวกมันย่นระยะลงมาต่ำกว่าหนึ่งกิโลเมตร

ที่สำคัญคืออสูรอะเมทิสต์มีความเร็วที่น่าประหลาด

“ควั่บ!”

การเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเหมือนสายฟ้าประกายไฟ  กลุ่มของลินลี่ย์ยังคงวิ่งเต็มฝีเท้า  อย่างไรก็ตามด้านหลังพวกเขาเงารัศมีสีม่วงไล่ตามพวกเขากดดันความรู้สึกของกลุ่มลินลี่ย์

“อสูรอะเมทิสต์เหล่านี้วิ่งไวจริงๆ”  บีบีพูดอย่างแตกตื่น

“มีคนอยู่ข้างหน้า”  ตาของลินลี่ย์ทอประกายวูบทันที  ข้างหน้าเขาห่างออกไปร้อยเมตร มีสิบกว่าร่างกำลังหนีอย่างแตกตื่นด้วยความเร็วสูงขณะที่หันกลับมามองข้างหลังเป็นระยะ  เหมือนกับว่าพวกเขาหวาดกลัว ว่ากันในเรื่องของความเร็วกลุ่มของลินลี่ย์เร็วกว่าพวกเขามาก

ลินลี่ย์เข้าใจทันที “คนพวกนี้บางทีได้ยินเสียงคำรามของอสูรอะเมทิสต์และต้องการหนี  เพียงแต่ความเร็วของพวกเขาช้ามาก”  ขณะเดียวกันลินลี่ย์มีแผนกะทันหัน

“เลี้ยว!”  ทันใดนั้นลินลี่ย์ส่งสำนึกเทพบอก

หลังจากพูดเสร็จลินลี่ย์กระโจนลงพื้นพุ่งออกไปเหมือนธนูพุ่ง  เดเลียบีบีและคนอื่นตามลินลี่ย์เลี้ยวเล็กน้อยขณะที่พวกเขากระโดด ตำแหน่งที่ลินลี่ย์เร่งไปคนละทางกับกลุ่มคนอีกสิบคน

สำหรับอสูรอะเมทิสต์  พวกมันทั้งไล่ล่าและโจมตี

อสูรอะเมทิสต์แบ่งกำลังและบุกโจมตีคนสิบคนที่เพิ่งมาถึงในภูเขาอะเมทิสต์วันนี้  เกือบทั้งหมดเป็นเทพแท้ ที่เหลือก็เป็นเทียมเทพเมื่ออยู่ต่อหน้าอสูรอะเมทิสต์ พลังเล็กน้อยนั้นไม่มีอะไร พวกเขาไม่สามารถต่อต้านได้

“โรวววว!”

“โรวววว!”

อสูรอะเมทิสต์คำรามขณะเร่งฝีเท้าไปข้างเต็มฝีเท้า  ความเร็วของพวกเทพทั้งสองนั้นช้ามาก  และพวกเขาถูกอสูรอะเมทิสต์ย่ำราบ  อสูรอะเมทิสต์จงใจย่ำร่างพวกเขาและเหยียบศีรษะของพวกเขาโดยตรง

“กร๊อบ!”  ศีรษะของพวกเขาถูกย่ำแหลกและประกายเทพของพวกเขากลิ้งออกมา

นี่ทำให้อสูรอะเมทิสต์ทำตัวตื่นเต้นและพวกมันคำรามขณะวิ่งต่อไป มีแต่วันที่มีคลื่นหมอกมันจึงมีโอกาสทำเช่นนี้ได้  เมื่อวันนี้จบลง  พวกมันจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีก  เป็นธรรมดาที่พวกมันจะค่อนข้างคลั่งในวันนี้

“ฮ่าฮ่า, พวกเจ้ายังหนีต่อได้ แต่มาดูกันใครจะเร็วกว่า!” อสูรอะเมทิสต์เด็กยืนอยู่บนหัวเบเฮม็อธอะเมทิสต์ และหัวเราะดีใจ

ตอนนี้ลินลี่ย์ห่างจากกลุ่มอสูรอะเมทิสต์ที่ไล่ล่าไม่ถึงร้อยเมตร

ครู่ต่อมาระยะห่างลดลงเหลือห้าสิบเมตร

สามสิบเมตร...

ยี่สิบเมตร...

“เราจะทำยังไงดี?”  จาร์ร็อดพูดผ่านสำนึกเทพอย่างแตกตื่น เขารู้สึกได้ถึงความร้อนจากลมหายใจของเจ้าพวกนั้นว่าเข้ามาใกล้ร่างเขา  และได้กลิ่นรุนแรงเสียด้วย  จาร์ร็อดเกลียดกลิ่นเช่นนี้

“เงียบซะ!”  บีบีตะโกนผ่านสำนึกเทพ“ ”หนีต่อไปเพื่อชีวิตของเจ้า!  หนีต่อไป ถ้าเจ้ายังทำได้!”

ลินลี่ย์ยังคงวิ่งไปข้างหน้าต่อด้วยความเร็วสูง  ภูเขาอะเมทิสต์กว้างใหญ่ไพศาลและมียอดเขาหลายลูก เป็นธรรมดาที่เส้นทางสายนี้มิใช่จะสัญจรไปได้ง่าย บางครั้งก็มีแนวเขาบางครั้งก็พบโตรกผา  กลุ่มของลินลี่ย์ปีนขึ้นไปบนภูเขาและจากนั้นก็วิ่งลงหน้าผา  เมื่อพวกเขาวิ่งไปสุดหุบเขาพวกเขาก็ปีนกลับขึ้นไปอีก

ในช่วงเวลานั้นๆพวกเขาไม่มีการลังเล

ถ้าพวกเขาลังเล  พวกเขาจะถูกไล่ทัน

“ฮ่าฮ่า...พวกเขากำลังจะตาย!”  อสูรอะเมทิสต์เด็กตื่นเต้นมาก

เบเฮม็อธอะเมทิสต์ที่เขาขับขี่ตวัดกรงเล็บแหลมคมกวาดใส่การ์แลนที่กำลังหนีที่ด้านหลัง  อสูรสูงเจ็ดเมตรนี้ทรงพลังที่สุดในอสูรอะเมทิสต์สามารถทำลายสมบัติเทพชั้นสูงของการ์แลนได้อย่างง่ายดาย

“การ์แลน” จาร์ร็อดรีบคว้าการ์แลนไว้อย่างแตกตื่น

แต่ความเร็วของกรงเล็บเหล่านั้นเร็วเกินไป  ขณะที่จะตายร่างของการ์แลนถอดร่างออกมาอีกหนึ่งร่าง  เห็นได้ชัดว่าเป็นร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของการ์แลนพร้อมกับเสียงฟันหนึ่งในร่างของการ์แลนถูกระลอกกรงเล็บฟันขาดและประกายเทพปลิวกระเด็น

จาร์ร็อดอดรู้สึกประหลาดใจและโกรธมิได้

“ข้าสูญเสียร่างแยกระดับเทพแท้ไปแล้ว”  การ์แลนด์ไม่มีเวลาจะรู้สึกเศร้า  ตอนนี้คงจะยอดเยี่ยมถ้านางสามารถรอดชีวิตได้

ลินลี่ย์ที่วิ่งนำอยู่ข้างหน้ารู้ว่าสถานการณ์อันตรายเพียงไหน เขาสามารถรู้สึกได้ว่าเงาของเบเฮม็อธอะเมทิสต์ใกล้เข้ามา ทันใดนั้นลินลี่ย์สิ่งที่ขวางอยู่ข้างหน้าและเขาอดประหลาดใจไม่ได้  “มีหุบเขาอยู่ข้างหน้า!”

เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย!

ลินลี่ย์เดเลีย บีบี โอลิเวอร์ การ์แลนด์และจาร์ร็อดทั้งหกคนวิ่งอย่างบ้าคลั่ง และโถมตัวเข้าไปในหุบเขาอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“ไล่ตาม ไล่ตามไป!!!”  อสูรอะเมทิสต์เด็กตื่นเต้นจัด เขาขับขี่เบเฮม็อธอะเมทิสต์กระโจนลงไปด้วยเช่นกัน

อสูรอะเมทิสต์กระโจนเข้าไปในหุบเขาซึ่งกว้างมากอย่างบ้าคลั่งจากอีกด้านหนึ่งของหุบเขาไปจนถึงอีกด้านหนึ่งมีระยะทางหลายสิบกิโลเมตร ในหมอกขาวเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นหน้าผาอีกฟากหนึ่ง

“ควั่บ!”  “ควั่บ!”  เสียงลมอื้ออึงขณะที่พวกเขาร่วงลงไป

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกคนไม่ต่อต้านพลังแรงโน้มถ่วง พวกเขาตั้งใจใช้พลังเทพของพวกเขาเพื่อเร่งความเร็วในการร่วงหล่นทั้งหกคนร่วงลงไปราวกับสายฟ้า หุบเหวนี้ลึกหลายสิบกิโลเมตร แต่ด้วยความเร็วที่น่าทึ่งของกลุ่มลินลี่ย์  พวกเขาร่วงมาถึงก้นหุบเหวแทบจะทันที

พื้นของหุบเหวเป็นหินแข็ง

ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่ต้านแรงโน้มถ่วง  พวกเขายังคำนวณเอาไว้ด้วย  การกระแทกกับหินด้วยความเร็วขนาดนั้นแม้แต่ร่างของเทพชั้นสูงก็อาจบาดเจ็บได้

“ควั่บ!”  เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากพื้นเพียงสิบเมตรลินลี่ย์ชะลอความเร็วฉับพลันและลงสู่พื้นเหมือนลมพัดแผ่ว ขณะที่เดเลียเหายตัวไปทันทีและกลายสภาพเป็นลมพัดจากนั้นคืนสภาพเป็นร่างหยาบอีกครา

โอลิเวอร์จาร์ร็อดและการ์แลนก็มีเทคนิคลงพื้นให้ช้าลงเช่นกัน นี่เป็นเรื่องธรรมดามาก

แต่บีบี?  บีบีไม่สนใจทุกอย่างกระแทกลงกับตรงๆอย่างรุนแรง

“ปัง!”  พื้นสั่นสะเทือนและบีบีจมลึกลงไปราว 20-30เซนติเมตร เนื่องจากหินของภูเขาอะเมทิสต์มีความแข็ง ทุกคนสามารถคาดคิดได้ว่าแรงกระแทกที่ทำให้เขาจมลงไปขนาดนั้นรุนแรงขนาดไหน

แต่บีบีไม่เป็นอันตรายแม้แต่น้อย

ไม่มีใครชมบีบีเพราะไม่มีเวลา!

“หนี!”  กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกคนวิ่งต่ออย่างบ้าคลั่ง

อสูรอะเมทิสต์ไม่มีพลังเทพทั้งไม่รู้เคล็ดลึกลับของกฎธรรมชาติดังนั้นพวกมันกระโดดลงมาอย่างธรรมดาโดยไม่มีการคำนวณใดๆ ทั้งสิ้น   เมื่อลงสู่พื้นจึงกระแทกเข้ากับพื้นเต็มที่

“ปัง!”  “ปัง!”  “ปัง!”

เหมือนกับอุกกาบาตกระแทก อสูรอะเมทิสต์แต่ละตัวกระแทกจมลงไปในพื้นและตะเกียกตะกายไล่ตามต่อไป  ขณะที่ผลจากแรงกระแทกไม่มีผลอะไรต่อพวกมัน  อสูรอะเมทิสต์เด็กตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว  “เร็วเข้า!  ระยะห่างระหว่างเรากับพวกเขาเพิ่มขึ้นอีกแล้ว!”

เมื่อกลุ่มของลินลี่ย์พุ่งลงมาจากหน้าผาทำให้มีความเร็วขั้น ดังนั้นระยะห่างระหว่างทั้งสองกลุ่มจึงเพิ่มขึ้นเป็นอีกห้าสิบเมตร

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกคนได้ยินเสียงกระแทกก็สามารถนึกถึงฉากภาพที่อสูรอะเมทิสต์นับไม่ถ้วนเหล่านั้นไล่ล่าพวกเขาหัวใจพวกเขาสั่นสะท้าน และทุกคนยังคงเร่งฝีเท้าหนีต่อไปเพื่อชีวิต  ถ้าพวกเขาถูกไล่ทันจริงๆแค่ถูกอสูรอะเมทิสต์นับไม่ถ้วนเหยียบใส่เท่านั้นก็เป็นอันจบกัน

“มีทะเลสาบข้างหน้า!”  ลินลี่ย์เห็นว่าภายในหมอกขาวมีทะเลสาบแห่งหนึ่ง

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกคนไม่ลังเลแม้แต่น้อยกระโดดลงไปในทะเลสาบทันที เมื่อถูกไล่ล่าอย่างนั้น ต่อให้เป็นภูเขาดาบหรือทะเลเพลิงขวางหน้า พวกเขาก็ยังจะพุ่งลงไป  ที่สำคัญคือถ้าพวกเขาลังเลและพยายามหาทางเลือกอื่น พวกเขาจะช้าลงและถูกอสูรอะเมทิสต์เหล่านั้นไล่ทัน

ในขณะนั้น...

อสูรอะเมทิสต์หลายตัวปรากฏที่ข้างทะเลสาบ อสูรอะเมทิสต์เด็กที่ยืนอยู่บนศีรษะเบเฮม็อธอะเมทิสต์โกรธและพูดอย่างไม่พอใจ  “พวกเขาโดดลงไปในน้ำ?  หรือว่าพวกเขารู้ว่าข้าเกลียดน้ำ?  ฮึ่ม เจ้าพวกนี้ไม่มีทางหลบไปไหนแน่?”

ทันใดนั้นอสูรอะเมทิสต์เด็กตวาดเสียงลั่น  “เด็กๆ, พวกเจ้าทั้งหมดลงไปจับคนพวกนั้นขึ้นมา

“โรว...” “โรวววว!” “โรววววว!!!”

ทันใดนั้นอสูรอะเมทิสต์นับไม่ถ้วนเริ่มคำรามด้วยความโกรธและพวกมันกระโดดลงทะเลสาบข้างหน้า  เสียงตูม ตูมทิ้งตัวลงน้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าดังขึ้น  ขณะเดียวกันอสูรอะเมทิสต์อื่นรวมทั้งอสูรอะเมทิสต์เด็กยืนรายล้อมริมฝั่งทะเลสาบ

“ล้อมทั่วทั้งทะเลสาบนี่ไว้”  อสูรอะเมทิสต์กัดฟัน  “ฮึ่ม,ข้าอยากเห็นนักพวกเขาจะมีทางหลบหนีไปได้ยังไง ไม่มีของเล่นใดที่ข้าหมายตาแล้วจะหลบหนีไปได้!”  ขณะที่มันพูดมันย่นจมูกน้อยๆของมัน

กลุ่มของลินลี่ย์ทั้งหกเข้าไปใกล้ทะเลสาบและพบเส้นทางใต้น้ำแคบๆ  พวกเขายังคงเดินหน้าต่อไปตามเส้นทางแคบนั้นลาดขึ้นทางแรกเป็นทางลาดลงใต้น้ำ แต่ทางที่สองเป็นทางลาดขึ้นเหนือน้ำ  กลุ่มของลินลี่ย์ไปจนสุดเส้นทาง

ทางเล็กนี้เป็นคลองที่นำไปยังถ้ำในภูเขา

“ข้าไม่คาดเลยว่าจะมีคนสามารถขุดถ้ำได้ใหญ่และพิถีพิถันขนาดนี้”จาร์ร็อดดีใจ

ถึงตอนนี้กลุ่มของลินลี่ย์ค่อยระบายลมหายใจโล่งอกได้  พวกเขาตรวจสอบถ้ำอย่างระมัดระวัง  พวกเขาเห็นว่านี่เป็นถ้ำที่คนอื่นขุดขึ้น  ลินลี่ย์อดรู้สึกดีใจไม่ได้  “หินของภูเขาอะเมทิสต์นั้นแข็งเหลือเชื่อ คนขุดถ้ำนี้ต้องพลังแบบไหนกัน  และต้องใช้เวลามากเท่าใดจึงจะขุดแบบนี้ได้

บีบีใช้มีประกายเทพของเขาดูก็เพียงแต่ฟันหินเป็นรอยแยกเล็กๆเท่านั้น

“ลินลี่ย์,อสูรอะเมทิสต์คงไม่ค้นพบเจอเราที่นี่ใช่ไหม?” เดเลียยังคงกังวล

“ไม่เป็นไรแล้ว” ลินลี่ย์พูดปลอบ

หน้าของการ์แลนเต็มไปด้วยรอยยิ้มการหนีพ้นวิกฤติการณ์ครั้งนี้เหมือนได้เกิดใหม่ นางกล่าว “เดเลีย!  ไม่ต้องกังวล แม้ว่าอสูรอะเมทิสต์เหล่านั้นจะทรงพลังมาก แต่พวกมันไม่เข้าใจเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธรรมชาติแต่อย่างใด  และพวกมันก็ไม่มีวิธีใช้สำนึกเทพ  เส้นทางน้อยนี้ซ่อนอยู่ในต้นหญ้าในก้นทะเลสาบเป็นที่ซ่อนได้เป็นอย่างดี  พวกมันไม่สามารถค้นพบได้ง่ายๆ”

กลุ่มของลินลี่ย์พยักหน้าเช่นกัน

หลังจากที่พวกเขาโดดลงน้ำ พวกเขาแผ่สำนึกเทพออกไปตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ  เมื่อพวกเขาผ่านเข้ามาทางลับน้อย  สำนึกเทพของเขาก็พบเจอได้ตามธรรมดา

“ใช่แล้ว เรายังจะต้องกลัวอะไร?  แม้ว่าพวกมันจะพบทางลับน้อย  แต่ทางนี้ก็แคบมากขณะที่อสูรอะเมทิสต์เหล่านั้นตัวใหญ่มาก พวกมันจะย่อตัวให้พอดีได้ยังไง? บีบีพูดอย่างเหยียดหยาม อสูรอะเมทิสต์มีลักษณะกายภาพที่ใหญ่ ไม่มีทางที่พวกมันจะเบียดตัวเข้ามาได้

“บีบีพูดถูก ไม่เป็นไรแล้วทุกคนสามารถพักที่นี่อย่างวางใจได้” ลินลี่ย์กล่าว

“ไม่, ไม่มีประโยชน์”  จาร์ร็อดส่ายศีรษะอย่างจนใจ  “ไม่ว่าอุโมงค์จะเล็กเพียงไหนแต่อสูรอะเมทิสต์ก็สามารถเข้าไปได้ อสูรอะเมทิสต์สามารถเปลี่ยนร่างของมันได้

“เปลี่ยนร่างของมันได้?”  ลินลี่ย์อดตกใจมิได้

ถ้าพวกมันสามารถเปลี่ยนร่างกายได้ก็คงจะน่ากลัว

การ์แลนพยักหน้าอย่างจนใจ  “ถูกแล้วอย่างไรก็ตามอสูรอะเมทิสต์ไม่อาจเปลี่ยนยืดขยายหรือโครงสร้างได้ดั่งใจมัน  ตัวอย่างเช่น พวกมันสามารถย่อขนาดให้สั้นลงหรือยืดส่วนสูงอีกหนึ่งเมตร แต่ความยาวของมันก็จะเพิ่มขยายไปด้วยหลายเท่า  พูดให้ถูกก็คือขนาดตัวไม่เปลี่ยน”

ลินลี่ย์เริ่มเข้าใจ

อสูรอะเมทิสต์เหล่านี้เป็นเหมือนกับน้ำสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้หลายรูปแบบ แต่โดยรวมขนาดยังคงเท่าเดิม

ลินลี่ย์จ้องมองอุโมงค์และพูดช้าๆ “ทั้งหมดที่เราหวังได้ก้คือเราจะไม่ถูกค้นพบ  เมื่อเราถูกพบ เราจะไม่มีที่ให้หนี”

“ไม่ต้องห่วง” การ์แลนหัวเราะสดใส  “เราไม่ถูกพบง่ายๆแน่ นอกจากนี้ เมื่อคลื่นหมอกจบลงอสูรอะเมทิสต์เหล่านี้จะหายไปหมด  ถึงตอนนี้เราจะไม่มีอันตรายใดๆและสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้อีกยาวนานอย่างสบายๆ

ลินลี่ย์ถอนหายใจและพูดกับตัวเองเงียบๆ“ข้าหวังว่าวันนี้จะผ่านไปโดยปลอดภัย เมื่อวันนี้ผ่านไปได้ ก็จะมีความปลอดภัย”