บทที่ 867 สิ่งต่างๆอยู่ใกล้แค่เอื้อม(ตอนฟรี)
บทที่ 867 สิ่งต่างๆอยู่ใกล้แค่เอื้อม
ผู้จัดการทุกคนมีสีหน้าประหลาดใจจากนั้นก็พยายามเข้าไปชื่นชมจี้เฟิงเป็นคนแรกด้วยความตื่นเต้น
จี้เฟิงตอบด้วยรอยยิ้มและพยักหน้าให้ทีละคน แต่ไม่ได้พูดอะไรมากมายนัก
เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าผู้จัดการเหล่านี้พยายามจะชื่นชมและแสดงความมีน้ำใจต่อเขา แต่เป็นการยากที่จะบอกได้ว่าพวกเขารู้สึกขอบคุณอย่างจริงใจจริงๆหรือเปล่า คนเราส่วนใหญ่ล้วนให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ส่วนตนก่อนเป็นอันดับแรก
ลองคิดดูว่าตอนนี้ซูยาหยุนได้ยกให้จี้เฟิงเป็นผู้มีพระคุณของตงไห่กรุ๊ป และซูหลงก็ถูกจับตัวมาโดยที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นซูยาหยุนจะกลายเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลในวงการมาเฟียมากขึ้นอย่างแน่นอน แล้วใครจะยอมพลาดการทำคะแนนง่ายๆอย่างการเข้าหาจี้เฟิงเพื่อแสดงมิตรภาพล่ะ?
อย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ซูยาหยุนไม่ได้พูดอะไรสักคำ มันทำให้บารมีของเธอเพิ่มมากขึ้นโดยอัตโนมัติ ซึ่งนั่นทำให้เธอรู้สึกขอบคุณจี้เฟิงมากขึ้น มันเป็นผลพลอยได้ที่ยอดเยี่ยม
เมื่อเห็นว่าบรรดาหัวหน้าสังกัดเหล่านี้ล้วนแสดงความชื่นชมอวยยศแก่จี้เฟิง ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่สนับสนุนซูยาหยุนอย่างเหนียวแน่นมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หรือผู้ที่เป็นกลางต่างก็เอนเอียงไปทางซูยาหยุนอย่างเห็นได้ชัด และสิ่งเหล่านี้ก็ทำให้หลิวซินหูขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจอยู่เงียบๆ
“ท่านประธาน แล้วเราจะทำอย่างไรกับซูหลงล่ะ?” หลิวซินหูถามเสียงดัง ขัดจังหวะคำทักทายเยินยอของบรรดาหัวหน้าสังกัดคนอื่นๆ
อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆต่างรู้กันดีว่าหลิวซินหูซึ่งมักจะเรียกชื่อซูยาหยุนโดยตรงแต่คราวนี้กลับเรียกว่า ‘ท่านประธาน’ โดยที่ไม่ได้มีความเคอะเขินเลย ซึ่งเห็นได้ชัดว่าความคิดของเขาค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ตกใจกับผลงานและการกระทำของจี้เฟิง เพียงแต่เขาอาจจะยังไม่รู้ตัว
แต่หัวหน้าสังกัดคนอื่นๆที่เหลือต่างก็ตระหนักว่าบรรดาหัวหน้าสังกัดที่เดิมทีอยู่ฝ่ายซูยาหยุนมาตั้งแต่แรกต้องมีความสุขในใจโดยธรรมชาติ ในขณะที่ผู้เป็นกลางก็สร้างความน่าเกรงขามได้อย่างชาญฉลาด ดูเหมือนว่าพลังที่แข็งแกร่งและน่ากลัวของจี้เฟิงบวกกับที่ซูยาหยุนสามารถทำลายแก๊งพยัคฆ์มังกรได้ ทำให้อำนาจบารมีของเธอพุ่งสูงขึ้นเป็นประวัติการณ์
ครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นฉีหยางจ้าวหรือหลิวซินหูก็ตาม พวกเขาไม่มีศักดิ์ศรีที่จะเทียบเคียงในการต่อสู้กับซูยาหยุนอีกต่อไป!
“ซูหลงคือสัตว์เดรัจฉานที่กบฏต่อแก๊งตงไห่ของเราเมื่อในอดีต และเขายังได้ฆ่าหัวหน้าแก๊งคนเก่าและพี่น้องของเราไปอีกมากมาย แม้ว่ามันจะต้องตายสักร้อยครั้งก็ไม่อาจลบล้างหนี้แค้นในครั้งนั้นได้!” ทันทีที่พูดถึงซูหลง ใบหน้าของซูยาหยุนก็มืดมนขึ้นมาทันที “คราวนี้ฉันจะพาตัวมันไปที่หลุมฝังศพของหัวหน้าแก๊งคนเก่าและพี่น้องของเราทั้งหลายที่ล่วงลับไปแล้ว และฉันนี่แหละที่จะฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง! จะใช้เลือดของมันเซ่นสังเวยวิญญาณพี่น้องของแก๊งตงไห่ของเราที่ถูกมันฆ่าตาย!”
“ดี!”
หลิวซินหูเป็นคนแรกที่เห็นด้วย “ฉันเห็นด้วยกับวิธีของท่านประธาน!”
“ใช่ๆ จัดการแบบนี้ดีที่สุด!”
“แต่...” จ้าวหยาฟ่านขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “ท่านประธานครับ ถ้าพูดถึงวิธีการมันก็ดีอยู่หรอก แต่หลุมฝังศพของหัวหน้าเก่าและผู้อาวุโสเหล่านั้นอยู่ในสุสานสาธารณะ มันค่อนข้าง...”
“หยาฟ่าน ฉันรู้ว่านายกำลังกังวลเรื่องอะไร!” ซูยาหยุนกล่าว “การฆ่าซูหลงเพื่อคารวะผู้เฒ่าและผู้อาวุโสที่ถูกมันฆ่า แน่นอนว่าไม่สามารถทำได้ในตอนกลางวัน ดังนั้นเราจะลงมือกันในตอนกลางคืน ให้ไอ้หมาแก่ซูหลงมันได้ใช้ชีวิตทบทวนความเลวของมันอีกหนึ่งวัน เราจะไปที่สุสานกันคืนนี้!”
“อืม! นั่นเหมาะสมแล้ว!” จ้าวหยาฟ่านพยักหน้าเล็กน้อย
“นอกจากนี้ ตราบใดที่มีหัวหน้าสังกัดของแต่ละสังกัดรวมถึงฝ่ายกำลังพลที่มีความสามารถบางคนอยู่ด้วยก็จะไม่เป็นไร ตอนนี้แก๊งพยัคฆ์มังกรเพิ่งพ่ายแพ้ไป จะเป็นการดีกว่าที่เราจะไม่ส่งเสียงดังเกินไปในเวลานี้ ไม่เช่นนั้นมันจะสะดุดตาเกินไป!” ซูยาหยุนพูดอีกครั้งและพูดเสริมว่า “พี่น้องของเราส่วนหนึ่งยังคงดำเนินการยึดครองสถานที่ของแก๊งพยัคฆ์มังกรอยู่ ดังนั้นตลอดวันนี้ ทุกคนควรทำงานให้หนักขึ้น พยายามที่จะครอบครองทั้งหมดให้ได้โดยเร็ว ทุกสถานที่ ทุกเขตที่เคยเป็นของแก๊งพยัคฆ์ จะต้องตกมาอยู่ในมือของพวกเราในเวลาที่สั้นที่สุดตามวิธีการของเรา! เข้าใจมั้ย?!”
“ครับ!”
หัวหน้าสังกัดทุกคนตอบเสียงดังด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
การเข้ายึดครองพื้นที่นี้เป็นงานที่ยอดเยี่ยม ได้อาณาเขตเพิ่ม สถานที่เพิ่ม เม็ดเงินก็ต้องเพิ่มขึ้นตามไปด้วยอย่างแน่นอน!
จุดประสงค์ของการเป็นหนึ่งในองค์กรมาเฟียคืออะไร? ถ้าไม่ใช่เพื่อเงินและผลกำไร? จริงหรือที่มีคนชอบใช้ชีวิตที่ล่อแหลมเสี่ยงอันตรายเพราะอยากจะตื่นเต้นเร้าใจตลอดทั้งวัน?!
“ขอย้ำอีกครั้ง ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน อย่าทำตัวไร้ยางอายจนเกินไป พวกคุณทุกคนต้องควบคุมผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณให้ดี เป้าหมายคือการเข้ายึด อย่าทำอะไรเกินกว่าเหตุ หากมีปัญหาอะไรก็เอาไว้จัดการตอนกลางคืน เข้าใจไหม?!” ซูยาหยุนกล่าวเสริม “และถ้าใครฝ่าฝืน ก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย!”
“เข้าใจแล้ว!”
คำกล่าวของซูยาหยุนทำให้ทุกคนรู้สึกฮึกเหิมและเชื่อฟังโดยอัตโนมัติ ซูยาหยุนในเวลานี้ดูเปล่งประกายไปด้วยบารมีที่น่าเกรงขามมาก
แม้แต่บางคนที่ไม่ค่อยพอใจกับผู้นำที่ชื่อซูยาหยุนเท่าไหร่นัก ก็ยังต้องปฏิบัติตัวอย่างจริงจัง ตอนนี้คำพูดของซูยาหยุนเหมือนประกาศิต
ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่เรื่องที่ซูยาหยุนกำจัดแก๊งพยัคฆ์มังกรโดยไม่ต้องใช้แรงงานจากสังกัดอื่นๆในแก๊งทั้งหมด เพียงแค่หลิวฉีชางและคนของเขา ก็ทำได้สำเร็จอย่างง่ายดาย ดังนั้นพลังที่อยู่ในมือของซูยาหยุนไม่ใช่อะไรที่ควรประมาท
“เอาล่ะ หลังจากทำงานกันเสร็จแล้ว เราจะมาฉลองกัน จัดการจองโรงแรมตงไห่ของเราไว้ให้เรียบร้อยด้วยล่ะ!” ซูยาหยุนยิ้มเล็กน้อย เธอพอใจกับสถานการณ์ในปัจจุบันมาก “โอเค การประชุมในวันนี้จบลงแต่เพียงเท่านี้!”
“เยี่ยมเลย! เหมือนว่าเราจะไม่ได้เลี้ยงฉลองกันมานานแล้วนะ ฮ่าๆๆ~!”
“ใช่แล้ว! งานฉลองนี่มันดีจริงๆ!”
หัวหน้าสังกัดทั้งหลายต่างหัวเราะอย่างอารมณ์ดีและพูดคุยทักทายกับซูยาหยุนและจ้าวหยาฟ่านก่อนจะออกจากห้องประชุมไปทีละคน
แน่นอนว่าพวกเขาไม่ลืมที่จะทักทายจี้เฟิง อย่างไรก็ตาม สิ่งจี้เฟิงทำ มันไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะเพิกเฉยได้
“หัวหน้าซู ที่นี่คงไม่มีธุระอะไรเกี่ยวกับฉันแล้ว ยังไงฉันกับคุณซูขอตัวก่อนแล้วกันนะครับ” จี้เฟิงยืนขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
“คุณจะไปแล้วเหรอ?” ซูยาหยุนตกใจและรีบพูดทันที “คุณชายจี้ คุณซู ฉันคิดว่าพวกคุณน่าจะอยู่ต่ออีกหน่อยนะคะ แม้ว่างานเลี้ยงจะไม่ได้เป็นสาระสำคัญอะไร แต่ถึงยังไงฉันก็อยากจะเชิญคุณสองคนไปทานอาหารเย็นเพื่อแสดงความขอบคุณ!”
“ใช่แล้วครับคุณชายจี้ ผมหวังว่าพวกเราจะได้รับเกียรติทานอาหารร่วมกันในฐานะเพื่อนของคุณนะครับ” จ้าวหยาฟ่านกล่าวด้วยเสียงหัวเราะ แต่คำพูดของเขาฟังดูมีศิลปะมากกว่า
แม้ว่าจี้เฟิงจะรู้ว่าคำเชิญของซูยาหยุนและจ้าวหยาฟ่านจะออกมาจากความจริงใจ แต่จี้เฟิงยังคงส่ายหัวและปฏิเสธด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ “ถ้าหัวหน้าซูไม่ว่าอะไร คืนนี้.. ตอนที่กำจัดซูหลง ฉันขอมาดูด้วยได้หรือเปล่า?”
“ได้แน่นอน! ไม่มีปัญหา!” ซูยาหยุนพูดทันที “ตราบใดที่คุณชายจี้ไม่รังเกียจ พวกเรายินดีต้อนรับเสมอ!”
จี้เฟิงพยักหน้าเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อน... อ้อ! ระวังฉีหยางจ้าวไว้ด้วย คนๆนี้ไม่ปล่อยให้เรื่องจบไปง่ายๆแบบนี้แน่นอน ดังนั้นคุณต้องเฝ้าระวังทุกอย่างเกี่ยวกับซูหลงอย่างใกล้ชิด อย่าปล่อยให้เขาถูกฆ่าก่อนถึงเวลาอันควร ไม่อย่างนั้นคุณอาจจะไม่ได้สิ่งที่คาดหวังไว้อย่างที่คิด”
“คุณชายจี้โปรดวางใจ ซูหลงจะยังมีชีวิตอยู่จนกว่าคุณชายจี้จะมาถึงอย่างแน่นอน!” ซูยาหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“หึหึ... ลาก่อน เจอกันคืนนี้!” จี้เฟิงยิ้มเล็กน้อย
“คืนนี้เจอกัน!” ซูยาหยุนและจ้าวหยาฟ่านยืนขึ้นและเดินตามไปส่งพวกเขาที่หน้าประตู
เมื่อมองดูจี้เฟิงและซูหยวนก้าวเดินออกไป ซูยาหยุนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งอยู่ในใจ และจมอยู่กับความคิดบางอย่างในหัว
จ้าวหยาฟ่านพูดออกมาเบาๆ “คนจริงไม่จำเป็นต้องโอ้อวดเลย!”
“จริง!”
ซูยาหยุนเข้าใจว่าจ้าวหยาฟ่านกำลังพูดถึงอะไร เธออดไม่ได้ที่จะพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง “ทักษะการต่อสู้อันทรงพลังนั่น... มันอย่างกับในหนังเลย! ใครจะคิดว่าชายหนุ่มที่ดูเหมือนคุณชายเพลย์บอยผู้หยิ่งยโสจะน่ากลัวได้ขนาดนี้!”
“เจ๊ใหญ่ เจ๊สังเกตเห็นมั้ยว่าคุณชายจี้คนนี้มีออร่าพิเศษที่แตกต่างจากคนทั่วไป!” จ้าวหยาฟ่านกล่าว “... บางทีเขาอาจจะเป็นคุณชาย เป็นนายน้อยตัวจริงเสียงจริง!”
“ไม่ใช่อาจจะ แต่ใช่แน่นอน!” ซูยาหยุนพูดอย่างมั่นใจ “แม้แต่โจวเฟยเฟยก็ยังเป็นมิตรและให้เกียรติเขามาก อันที่จริงแค่สิ่งนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะอธิบายปัญหา คนธรรมดาไม่น่าจะอยู่ในสายตาของคุณผู้หนูใหญ่ตระกูลโจวได้!”
“นั่นสินะ.. มันเป็นไปไม่ได้เลย” จ้าวหยาฟ่านพูดอย่างครุ่นคิด
“เฮ้อ...” ซูยาหยุนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาๆ และจ้องมองทางเดินที่ตอนนี้มันว่างเปล่า
“เจ๊ใหญ่ ทำไมถึงถอนหายใจแบบนั้นล่ะ? สถานการณ์ในตอนนี้มันควรจะเต็มไปด้วยความสุขและเรื่องน่ายินดีไม่ใช่หรือ?” จ้าวหยาฟ่านถามด้วยความสงสัย “หรือเป็นเพราะฉีเหล่าซาน?”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น!” ซูยาหยุนส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า “หยาฟ่าน นายเคยเจอพี่สาวของฉันหรือยัง?”
“คุณหญิงใหญ่น่ะเหรอครับ?” จ้าวหยาฟ่านตกตะลึง “ครับ.. ผมเคยเจอเธอมาก่อน คุณหญิงใหญ่เป็นคนดี เธออ่อนโยนและใจดีต่อคนรับใช้มาก..”
“ถ้าอย่างนั้น นายคิดว่าคุณซูที่อยู่กับคุณชายจี้ เธอดูเหมือนพี่สาวคนโตของฉันหรือเปล่า?” ซูยาหยุนถามต่อ
“อะไรนะครับ?!”
จ้าวหยาฟ่านตกใจ “เจ๊ใหญ่ คุณหมายถึง... เอ่อ.. คุณแน่ใจหรือ?”
“ถ้าฉันแน่ใจฉันจะถามนายหาพระแสงอะไรล่ะ!” ซูยาหยุนพูดอย่างโกรธๆ “ตอนที่ซูหลงกบฏต่อแก๊งตงไห่ ตอนนั้นมันวุ่นวายมาก กว่าเหตุการณ์จะสงบลง พี่สาวคนโตกับซูหยวน..ลูกสาวของเธอก็หายตัวไปแล้ว! พวกเราตามหาพวกเธอมาตลอดหลายปี ไม่ว่ายังไงก็ไม่พบร่องรอยเลย จนทำให้เราคิดว่าสองคนแม่ลูกต้องถูกไอ้ชาติชั่วซูหลงฆ่าตาย!”
“ครับ ผมทราบเรื่องนี้ดี และเจ๊ใหญ่ก็เสียใจกับเรื่องนี้มาโดยตลอด” จ้าวหยาฟ่านพยักหน้าเล็กน้อย
“แต่ในใจลึกๆของฉันก็อดคาดหวังไม่ได้ว่าแท้จริงแล้วพี่สาวคนโตของฉันกับซูหยวนอาจจะยังไม่ตาย เป็นไปได้ไหมที่พวกเธอหวาดกลัวซูหลงจนไม่กล้ากลับมาหรือเปิดเผยตัว!” ซูยาหยุนถาม “หยาฟ่าน นายคิดว่าคุณซูที่อยู่กับคุณชายจี้ เธอมีรูปร่างหน้าตาเป็นยังไง? ... ฉันหมายถึงลักษณะโดยรวม เธอเหมือนกับพี่สาวคนโตของฉันหรือเปล่า?”
“อ่า... ดูเหมือนจะมีความคล้ายคลึงอยู่บ้างนะครับ” จ้าวหยาฟ่านพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน “เจ๊ใหญ่ จริงๆแล้วมันง่ายมากที่จะตรวจสอบว่าคุณซูคนนี้ใช่คนที่คุณกำลังมองหาหรือเปล่า ลองคิดดูว่าบุคคลที่คุณกำลังมองหาน่าจะมีลักษณะทางกายภาพอย่างไร จากนั้นก็ใช้ประโยชน์จากงานเลี้ยงฉลองคืนนี้เพื่อตรวจสอบ...”
“อืม.. มันจะดีเหรอ?” ซูยาหยุนลังเล
“ก็เว้นเสียแต่ว่าเจ๊ใหญ่จะไม่ต้องการพบคุณหญิงใหญ่กับลูกสาวของเธออีก” จ้าวหยาฟ่านกล่าว
“นั่นสินะ! ไม่มีอะไรต้องเสียซักหน่อย!” ซูยาหยุนพยักหน้าทันที
จ้าวหยาฟ่านแอบหวังอยู่ในใจว่าคุณซูคนนั้นจะเป็นคนที่เจ๊ใหญ่กำลังมองหาอยู่จริงๆ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างแก๊งตงไห่และคุณชายจี้จะก้าวไปอีกขั้น!
....
ระหว่างทางกลับ ใบหน้าของซูหยวนน่าเกลียดมาก เธอเอาแต่มองออกไปนอกกระจกรถโดยไม่พูดไม่จา เอาแต่นิ่งเงียบ ซึ่งพฤติกรรมแบบนี้แตกต่างจากบุคลิกปกติของเธอมาก
แน่นอนว่าจี้เฟิงเข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร ซูหลงกำลังจะถูกฆ่า และในฐานะถูกสาวที่ถึงแม้จะเกลียดเขา แต่ต้องรู้สึกไม่สบายใจอย่างช่วยไม่ได้
อย่างไรก็ตาม จี้เฟิงไม่ได้พูดปลอบเธอ เพราะเขาคิดว่าพูดอะไรไปตอนนี้ก็เปล่าประโยชน์ แต่เมื่อใดที่แผนของเขาเสร็จสิ้น ปมของเธอก็จะถูกคลายออกโดยธรรมชาติ
และทั้งหมดนี้จะต้องรอจนกว่าทุกอย่างนั้นสายเกินไป มันเป็นเวลาที่ซูยาหยุนจะประหารซูหลงในสุสานสาธารณะเพื่อเซ่นสังเวยผู้อาวุโสซูหัวหน้าแก๊งคนเก่าและเหล่าสมาชิกแก๊งตงไห่ที่เสียชีวิตจากน้ำมือซูหลง และขั้นตอนนี้เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดในแผนของจี้เฟิง
เพื่อแก้ปมของซูหยวน แผนการนี้ของจี้เฟิงคือทางเลือกที่ดีที่สุด!
เพียงแต่ว่าเขาไม่สามารถบอกซูหยวนได้ ไม่เช่นนั้นแผนจะไม่เป็นไปได้ด้วยดี
ตอนนี้เขาทำได้แค่เพียงรอการมาถึงอย่างช้าๆ
.....จบบทที่ 867 ~
