บทที่ 5 แลกเปลี่ยน
“นี่มันอะไร? เนื้อวัวย่าง ขาแพะหัวไชเท้าตุ๋น ปลาอ้วนหม้อไฟ! นี่นายไม่ได้ไปปิกนิกใช่ไหม?”
“นายท่านขอรับ…นายท่านไปเอาวัวกับแกะมาจากที่ไหน? ทุกคนเห็นตรงกันว่าวัวป่า และแพะมันแข็งแกร่งกว่าโลกที่พวกเราจากมา พวกมันไม่ได้ตกเป็นเหยื่อของมนุษย์สักตัว! ถ้าพวกมันจัดการง่าย พวกมันคงถูกฆ่าไปเป็นอาหารนานแล้ว หากพวกมันโจมตี! รีบหนีไปให้เร็วที่สุด”
“บ่ายนี้ ฉันเจอวัวป่าสามตัว ฉันพยายามที่จะล่าพวกมัน แต่ถูกพวกมันไล่ล่าแทน พวกมันดุร้ายมาก!”
“วัวป่าจะฆ่าคุณด้วยหูของมันโดยไม่ตั้งใจ!”
ในเวลานี้ หลายคนดูรูปภาพอาหาร ที่เย่ปิงโพสต์แล้วน้ำลายสอ
เมื่อวานอาหารยังเป็นเรื่องธรรมดามากในโลกที่พวกเขาจากมา แต่วันนี้เป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้แล้ว!
เนื้อแดงย่างเกรียม ขาแพะนุ่มๆ ต้มปลาตัวใหญ่ ทั้งหมดนี้ทำให้ทุกคนตกอยู่ในภวังค์!
ภาพเหล่านั้นลอยเข้าไปในหัวของทุกคนในทันที ความหิวโหยของทุกคนที่สะสมมาทั้งวัน ยิ่งทวีคูณความหิวขึ้นไปอีก แต่ทว่าผู้ชายคนนี้ท้องอิ่มแล้ว เขายังคงมีอาหารที่เหลือ!?
“คุณอิ่มแล้วเหรอ? คุณน่าจะเหลือลูกแกะ และเนื้อวัวอยู่อีกครึ่งหนึ่งใช่ไหม ยังไงวันนี้คุณก็ไม่ต้องกินอีกแล้ว ฉันขออะไรหน่อยเถอะ! ส่งมาให้ฉันกินที”
“ผมชื่อ ประธานหม่า ชายหนุ่มที่มีอนาคตสดใส คุณสนใจที่จะเป็น CEO บริษัทของผมไหม ให้ลูกแกะครึ่งตัวกับผม แล้วผมจะให้หุ้น 2% แก่คุณ!”
“สวัสดีน้องชาย ฉันชื่อเฟยเฟยน้อย ฉันสร้างบ้านไม้หลังเล็กๆ ในระหว่างวัน ท้องของฉันร้องทั้งวัน ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย คุณช่วยส่งของอาหารมาให้ฉันได้ไหม ตราบใดที่คุณส่งขาแพะอันน่าเย้ายวนมาให้ฉัน ฉันสัญญาว่าจะให้อาหารคุณคืนเพิ่มเป็นสามเท่า”
เย่ปิงพูดไม่ออก
ในเวลานี้ ผู้คนนับไม่ถ้วนเริ่มแชทถึงเขาเป็นการส่วนตัว พร้อมกับคำขอทุกรูปแบบ
เย่ปิงตั้งค่าระบบเพื่อลดข้อความลง เห็นเฉพาะคนที่เป็นเพื่อน
หลายคนสงสัยว่าเขาหาอาหารมากมายมาจากที่ใหน?
ผู้คนมากมายหิวโหย พวกเขาปะทังชีวิตด้วยผลไม้
น้อยคนนักที่จะได้ลิ้มรสชาติของเนื้อ ถึงหามาได้ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เนื้อถูกมองว่าเป็นสมบัติล้ำค่าในเวลานี้
มีเพียงเย่ปิงเท่านั้นที่กินอิ่ม!
กระดูกและขาของแพะที่เขาทิ้งไป ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้คนคลั่งไคล้!
“เขาเป็นหน่วยรบพิเศษใช่หรือไม่ ไม่อย่างนั้น เขาจะจัดการกับวัวป่าที่นี่ได้อย่างไร?”
ทุกคนต่างสับสน สัตว์ร้ายที่นี่แข็งแกร่ง และดุร้าย
ผู้คนจำนวนมากเริ่มสังเกตุภาพมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาซูมภาพที่เย่ปิงส่งเขาแชทโลก มีภาพสะท้อนจากผิวน้ำบนพื้น ปรากฏเห็นกำแพงเมืองโบราณที่มีรอยด่างดำแสดงถึงความเก่าแก่
และภาพสะท้อนของชายฉกรรจ์! จำนวนหนึ่ง!
ผู้ที่พบเห็นตกตะลึงในทันที!
พวกเขารู้สึกว่า ได้พบความลับอันทรงพลังของเย่ปิงแล้ว!
“คุณเย่ปิง ในรูปที่สาม กำแพงสูงข้างหลังคุณคืออะไร? และคุณไม่ใช่คนเดียวในเงาสะท้อน! คุณอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มใช่ไหม? ไม่อย่างนั้น ทำไมคุณถึงฆ่าสัตว์ร้ายมากมายได้เพียงคนเดียว?”
ทันทีที่ชายคนนั้นบอกกับทุกคน ทุกคนขยายภาพให้ใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อสังเกตว่าจริงไหม
ในไม่ช้าทุกคนก็สังเกตเห็น กำแพงโบราณที่ดูไม่คุ้นเคยกับโลกที่พวกเขาจากมา ในเงานั้น มีชายกลุ่มหนึ่งแต่งตัวแปลกๆ จำนวนสามคน
“นี่... ดูเหมือนจะเป็นสิ่งก่อสร้างพิเศษ คุณเย่ คุณไม่เพียงแต่สร้างบ้านในวันแรก แต่ยังสร้างสิ่งอื่นด้วยหรอ? หรือว่า…นี่เป็นสิ่งก่อสร้างที่มีพลังพิเศษ?”
วันนี้มีคนพบวัตถุลึกลับในป่าทึบ มีของแปลกประหลาดจำนวนมาก
ยิ่งพวกเขาศึกษามากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น
ต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง!
ทุกคนต่างร้องขอให้เย่ปิงปรากฏตัว และขอร้องให้เขาให้อาหารมากขึ้น!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในเวลานี้เขาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลกแห่งนี้!
เย่ปิงกัดลูกพีชที่ล้างแล้วจากเสี่ยวเหมิง
เขาตรวจสอบความคิดเห็นในช่องแชทโลก และตอบข้อความด้วยรอยยิ้ม
"ระบบสุ่มรางวัลให้กับคนแรกที่สร้างบ้านหินสำเร็จ รีบสร้างบ้านหินให้เสร็จ ฉันคิดว่าสิ่งก่อสร้างพิเศษต้องการคนพิเศษ อย่าย่อท้อ ความขยันเป็นกุญแจสำคัญ!"
ช่างน่าประหลาดใจ!
คำตอบของเย่ปิงไม่ได้ทำให้ทุกคนอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น แต่ทำให้ทุกคนบ้าไปแล้ว!
“วันแรกของทุกคนคือการสร้างบ้าน ทำไมคนเดียวถึงสร้างอาคารพิเศษได้? คุณเป็นคนมีพรสวรรค์หรือเปล่า?”
“ระบบได้เตือนเราตั้งแต่เริ่มต้นว่า สิ่งปลูกสร้างพิเศษสามารถเรียกพรสวรรค์พิเศษออกมาได้!”
ทุกคนกำลังพูดถึงมัน อาหารของเย่ปิงทำให้ทุกคนคลั่งไคล้!
โอกาสของเขาทำให้ทุกคนอิจฉา!
ผู้คนนับไม่ถ้วนกำลังไล่ตามอาหาร!
เย่ปิงแสดงความคิดเห็นในแชทโลก
“ฉันยังเหลือเนื้ออีกนิดหน่อย หากคุณมีเครื่องมือ พิมพ์เขียว ทรัพยากร หรือไอเท็มพิเศษอื่นๆ ที่ฉันต้องการ คุณสามารถแลกเปลี่ยนมันได้”
ไม่มีของฟรีในโลก!
เขาใส่เนื้อ 100 ปอนด์ในช่องซื้อขาย!
เนื้อถูกแบ่งออกเป็นสิบส่วน แต่ละส่วนหนักสิบปอนด์!
[ชื่อ : เนื้อปรุงสุก +10 ปอนด์]
[ผู้ขาย:เย่ปิง]
[รายละเอียด : ล่ากันสดๆ ปรุงสดใหม่จากยอดฝีมือด้านอาหาร ปลอดภัยแน่นอน ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น แค่กินมัน!]
ในแชทซื้อขาย รายการซื้อขายที่โดดเด่นของเย่ปิงลอยขึ้นมา เนื้อสดพร้อมปรุงสุกนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ!
พวกเขาหิวมากจนแทบอยากจะมุดเข้าไปในนั้นแล้วกินมัน!
ในไม่ช้าฝูงชนก็เริ่มจลาจล และเริ่มแชทคุยกัน!
“วันนี้ฉันเจอแร่เหล็กบนภูเขา ฉันใช้เวลามากในการขุดเหล็ก 20 ก้อน คุณจะแลกเนื้อวัวที่ปรุงแล้วได้กี่ปอนด์”
“ฉันเจอผ้าชนิดพิเศษ ลักษณะเหมือนมีพลังบางอย่างแฝงอยู่ในนั้น ดูเหมือนว่าจะสามารถทำเสื้อผ้าได้ คุณช่วยแลกเปลี่ยนกับฉันได้ไหม”
“วันนี้เราบังเอิญเข้าไปในซากสิ่งก่อสร้างโบราณที่พังถล่มลงมา และพบค้อนระดับเงินอยู่ที่นั้น ตอนแรกวางแผนที่จะสร้างบ้าน 6 หลังด้วยตัวเอง และเป็นคนแรกที่จะยกระดับเป็นหมู่บ้าน แต่ตอนนี้เราไม่มีอะไรจะกิน เลยต้องแลกเปลี่ยนกับอาหารไปก่อน เราอยากได้เนื้อวัวปรุงสุก 50 ปอนด์!”
เย่ปิงพูดไม่ออก
ในบรรดาข้อความเหล่านี้ ค้อนระดับเงินสะดุดตาเย่ปิงเป็นพิเศษ
ระบบเตือนเขาว่า ระดับพลังของไอเท็มในโลกแห่งนี้แบ่งออกเป็น:
ระดับธรรมดา ระดับทองแดง ระดับเงิน ระดับทอง!
เห็นได้ชัดเจนว่าค้อนระดับเงินสามารถเรียกได้ว่าเป็นอาวุธที่ไม่ธรรมดาในช่วงเริ่มแรก!
ตอนนี้เขากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสถาปัตยกรรม และด้วยพลังของค้อนระดับเงิน เขาจะมีพลังมากขึ้น!
เขาตกลงโดยไม่ลังเล และใส่เนื้อที่ปรุงสุกแล้ว 50 ปอนด์ ลงในมิติเก็บของเพื่อซื้อขาย โดยเขาตั้งเงื่อนไข: ค้อนระดับเงิน!
{ติ๊ง! หลี่ซู ทำข้อตกลงกับคุณด้วยค้อนระดับเงินสำเร็จ!}
วินาทีต่อมา แสงส่องประกายขึ้นในช่องมิติเก็บของ ค้อนสีเงินโบราณปรากฏขึ้น
“เจ้ามีคุณสมบัติอะไร ไหนขอดูซิ!”
เย่ปิงยิ้มด้วยความดีใจ และเขาเชื่อว่ากลุ่มคนที่ได้อาหารจากเขาไม่สามารถต้านทานรสชาติของมันได้แน่!
